Duitsland dag 1: Aankomst in Frankfurt

Gisteravond zette Rick ons in de stromende regen af bij Dulles Airport.  Omdat ik Businessfirst vloog konden we bij eerste klas inchecken en dat was zo gebeurd.  Ook de TSA Pre duurde slechts enkele minuten.

Drie kwartier voor vertrek konden we aan boord.  Ik probeerde nog Kai, die Economy Plus zat, met mij samen te laten boarden, maar dat mocht niet.  Ach, ook geen probleem, hij is tenslotte volwassen.

Mijn stoel was aan het raam en wat nauwer dan die Rick en ik hadden naar Chili.  Geeft niet, zolang hij maar helemaal plat kon en dat kon hij. Het weer zorgde helaas wel voor vertraging.  We moesten eerst wachten tot de galley achter droog was, want daar stond water in.  Daarna stonden we een uur stil op het asfalt omdat het luchtruim gesloten was.

Maar tegen half twaalf gingen we dan eindelijk de lucht in.  Dat het slecht weer was werd meteen duidelijk aan de flinke turbulentie.  Het duurde daardoor even voor het eten werd geserveerd en tussendoor moesten de flight attendants ook telkens weer hun stoelen innemen voor hun veiligheid.

We kregen een sjiek toilettasje met sokken en toiletspullen

Het eten was voortreffelijk, het moet gezegd, want United krijgt altijd veel kritiek.  We kregen meloen met rauwe ham en een verse salade vooraf.  Ik koos de gamba's en vis met pittige linzen en gemengde groentes en toe was er kaas.  Tegen de tijd dat die werd geserveerd was het half drie onze tijd en ging het licht eindelijk uit!

De hoofdgerecht keuzes klinken allemaal goed

We hadden dus maar ongeveer vier uur om onze ogen te sluiten.  En dat is alles wat ik deed, want in slaap vallen lukte me van geen kanten.  Toch dwong ik mezelf te blijven doezelen in plaats van een film kijken, want die rust van in het donker plat liggen helpt ook.

En opeens gaan dan toch weer sneller dan gedacht de lichten aan.  Ik weiger het ontbijt want ik eet liever straks iets lekkerders, maar een sterke kop koffie gaat er goed in.  Op mijn scherm zie ik op de kaart dat we net boven Utrecht vliegen dus ik open mijn luikje en zie Nederland onder me voorbij glijden.

Zonnig Nederland vanuit de lucht

Zo'n drie kwartier later landen we in Frankfurt.  Ik ben als een van de eersten uit het vliegtuig en wacht op Kai.  Alleen stroomt het hele vliegtuig leeg, maar geen Kai.  Vreemde gedachten gaan door mijn slaperige hoofd.  Zou hij er toch niet in hebben gezeten?  Maar dat kan toch niet?

Er zit niets anders op dan in de bus te stappen naar de douane terminal.  Ik probeer Kai te bellen, maar zijn telefoon staat uit.  Ik heb zijn paspoort dus hij moet wel ergens op mij wachten.  Dan belt Kai terug dat hij inderdaad al bij de paspoortcontrole staat.  Hoe ik hem gemist heb zal altijd een raadsel blijven.

Met onze Nederlandse paspoorten zijn we zo door de automatische controle hokjes.  We lopen einden om bij de bagage te komen.  Frankfurt is allerminst mijn favoriete vliegveld.  Alles ligt ver uit elkaar en is slecht aangegeven.

Vrijwel meteen komen onze tassen op de band.  We trekken twee karretjes los (1 euro ieder, ik ben gewend dat die gewoonlijk gratis zijn) en gaan op zoek naar het Sheraton hotel.  Ook daarheen zijn geen borden te vinden en een vriendelijke medewerker wijst ons de weg. Het hotel ligt aan het vliegveld vast en het leek ons een goed idee om daar een nachtje te rusten alvorens op pad te gaan.

Dat blijkt het zeker, want we voelen ons beiden als zombies.  We krijgen een kamer upgrade en hebben een king bed, helemaal goed.  Ik moet Kai ervan weerhouden meteen zijn bed in te duiken.  Omdat het al middag is lijkt het me beter als we onszelf dwingen tot een normale bedtijd op te blijven.

De lobby van het hotel is in Oktoberfest sfeer

Heel veel trek hebben we niet, maar ik stel voor in het aangrenzende treinstation te zoeken naar een broodjeszaak waar we even kunnen zitten en eten.  Die vinden we meteen en ik bestel een broodje gerookte zalm en Kai een broodje met mozzarella en tomaat.  De dame achter de kassa is ronduit onvriendelijk.  Ze gooit me nog net mijn wisselgeld niet toe!

Op weg naar het hotel had ik al een O2 mobiele telefoonwinkel gezien.  Daar gaan we kijken of we een Duitse sim met data kunnen krijgen.  Dat kan inderdaad en we worden alweer door een zeer chagrijnige dame geholpen.  Hopelijk is dat geen trend hier.  Maar tien minuten later lopen we met nieuwe sims weer naar buiten.  Maar liefst 3GB aan data, zelfs ik zal dat in een week niet opmaken!

Eenmaal weer op de kamer merkt Kai echter dat hij toch geen data heeft.  Hij probeert het zelf op te lossen, want het is iedere keer een hele wandeling in dat vliegveld.  Het lukt echter niet dus we lopen terug naar O2.  Gelukkig wil de dame het bij gratie gods wel oplossen voor Kai.

Intussen haal ik een kaart van het labyrinth dat Flughafen Frankfurt heet.  Ik heb namelijk nog nergens aanwijzingen voor huurauto's gezien.  Gelukkig wijst de dame bij de informatiebalie de weg en Kai en ik gaan even kijken waar we morgenochtend moeten zijn.

Dan hebben we wel weer genoeg gelopen voor vandaag.  We halen de laptops van de kamer en gaan op zoek naar een plek om gemakkelijk te zitten en iets te drinken.  We bestellen beiden een pot thee in het lobby cafe.

De mensen, die er werken komen uit Tunesie en Senegal, beiden landen waar ik ben geweest.  De Tunesier vindt het duidelijk leuk Frans te praten dus haal ik die taal nog even ergens ver weg uit mijn brein tevoorschijn.  Toch blijft Frans altijd makkelijker dan Duits, al versta ik die laatste taal ook nog steeds heel goed.

We hangen wat rond en computeren wat.  Rond zessen krijg ik zin in mijn eerste Duitse wijntje.  We verplaatsen ons naar de gezellige Lemons and Limes bar.  Ik bestel een Gruene Veltliner en dat smaakt sehr gut!

Blij dat we deze rustdag hebben genomen!

Eindelijk is het dan tijd om te gaan eten, hoewel Kai's maag helemaal van slag is.  We besluiten het Duitse keuken restaurant te proberen.  Dat is in de Oktoberfest sfeer dus gezellig.  Er speelt ook van die echte hoempa pa muziek, lekkere dijenkletsers.

Eigenlijk vind ik de Duitse keuken maar niets, maar ik zie daar opeens herten gulash met prei en linzen op het menu staan.  Ik ben dol op gulash, prei en linzen en word niet teleurgesteld.  Vooral met de spaetzle erbij is het heerlijk!  Kai neemt een of andere worst en aardappelpuree, die hij ook erg lekker vindt.

Na het eten begeven we ons naar de hotelkamer, kiezen wat we als ontbijt bezorgd willen krijgen morgenochtend en ontspannen ons.  Hopelijk kunnen we op een normale tijd hier de slaap vatten straks, want om half tien morgenochtend begint het echte avontuur van Kai.