Weekend met het hele gezin

Zaterdag

Als Rick en ik, na voor ons doen uitgeslapen te hebben, om negen uur opstaan is het huis nog helemaal stil.  We hebben gisteren al de bestellingen van de anderen gekregen voor het ontbijt. We rijden naar Starbucks en bestellen drankjes en sandwiches.

Tot mijn verbazing is iedereen op als we terugkomen.  We eten gezellig met zijn zessen ontbijt op het deck.  Het is wat minder warm vandaag en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om boven te sporten.  Ik besluit mijn acht pond gewichten naar buiten te nemen en acht tabata (8x20seconden met 10 seconden rust tussendoor) oefeningen te doen.  Tweeendertig minuten later ben ik daarmee klaar en voel ik dat ik goed bezig geweest ben.

Om wat stappen bijeen te krijgen vraag ik wie er zin heeft de honden uit te laten.  Katja en Kevin zijn er meteen voor te vinden en ook Rick gaat graag mee.  We lopen een stuk door de buurt en de honden genieten er ook van.

Terug thuis ga ik met Kai en Saskia naar Whole Foods.  Daar halen we spullen voor een barbecue vanavond, proviand voor een picknick morgen en lunch, die we ook voor Katja en Kevin meenemen. 

Nu al pompoenen!  Ik ben nog niet klaar voor de herfst!

Zij en ik willen een sandwich, die hier met lekker veel groente worden gemaakt.  Maar oh, wat is de sandwich dame langzaam!  Het helpt ook niet dat ze weinig Engels spreekt. Ik heb inwendig moeite geduldig te blijven, maar laat daar niets van merken en bedank haar als ik eindelijk drie sandwiches in handen heb van harte.

We slepen alles mee terug naar huis en genieten alweer buiten van de lekkere boterhammen.  Dan bespreken we eens wat we vanmiddag zullen gaan doen.  Ik wil eigenlijk naar het zwembad, maar Saskia heeft haar badpak niet mee.  Zij stelt voor te gaan midget golfen (die naam in het Nederlands is hier in de VS helemaal politiek incorrect, trouwens).

Er is een heel leuke midget golfbaan in onze buurt.  Woody's heeft Perils of the Lost Jungle, helemaal in het thema van Indiana Jones.  We kopen "paspoorten" en moeten dan ongeveer een half uur wachten om binnen te mogen. 

 

Intussen lezen we over Percy Fawcett, die echt de "verloren jungle" in Brazilie verkende en in 1925 spoorloos verdween.  Het is allemaal erg leuk gedaan en doet het halve uur snel voorbij gaan.  Helaas is dit het laatste jaar voor deze locatie.  Ze bouwen een nieuwe baan verder naar het westen, die volgend jaar open zal gaan.

Wij genieten van de grappige geluiden, de "apen", de enge Mayaanse tempel en meer, waardoor we onze balletjes moeten spelen.  We hebben allemaal een andere kleur, die mijne is aqua.  Na de eerste negen holes sta ik voor.  Ik ben eerlijk gezegd best competitie gericht en wil nu dan ook winnen!

Dat lukt me ook! Nergens scoor ik meer dan vier punten en met 48 punten ben ik de winnares.  De anderen volgden niet ver achter me.  Het was werkelijk heel erg leuk om te doen, we hebben heel wat afgelachen!  Jammer, dat het allemaal zo snel ging, na iets meer dan een uur zijn we alweer klaar.

Op de terugweg stoppen we bij Safeway.  Daar halen we lekker bier en prosecco en pita chips en hummus als voorafjes.  Thuis genieten we daarvan, terwijl ik de komkommersla maak en Rick kip- en biefstukspiesjes, maiskolven en asperges grilt.

Met zijn zessen eten we buiten al worden Katja en ik ondanks de Off! opgegeten door de muggen. Terwijl we eten zie ik de vleermuizen ook rondvliegen.  Ze mogen wel dichterbij komen om lekker van die stomme muggen te eten!

Na het eten komt Laura bij Saskia op bezoek en de rest van ons kijkt lui tv.  Morgen hebben we weer een familie uitje gepland.  Ik geniet met volle teugen van iedereen bijeen.  We maken zo ook herinneringen, die ons nog lang bij zullen blijven.  Vooral dat ik vandaag won (grapje, hoor, maar ik heb dus nog nooit gewonnen met mini golf!).

Zondag

Rick komt al terug met ons ontbijt als ik om half negen mijn bed uit rol.  We wekken de anderen ook, want we willen vandaag een "hike" (wandeling) in de Shenandoah gaan doen.  Het is prachtig weer en we eten gezellig in het zonnetje op het deck.

 

Dan pakken we de koelbox in en nemen zes rugzakken mee om al dat lekkers te dragen.  Helaas heeft Django gisteren een van zijn nagels gebroken en dat bloedt nog steeds. We besluiten hem thuis te laten, want zo'n wandeling introduceert allerlei vuil in die wond.  Cosmo gaat dus alleen mee.

 

We rijden de I-66 af en net buiten Front Royal het Shenandoah National Park in.  Na mijn nationale parkenpas te hebben laten zien mogen we zo door.  Het is wel een lang weekend en beduidend drukker in het park dan ik het "gewend" ben.

 

Dit is de lange weg naar het Whiteoak Canyon pad, maar Kevin is nog nooit in dit park geweest en zo ziet hij ook de mooi uitzichtpunten.  We stoppen een keer om Kai zijn drone te laten uitproberen en maken een paar keer een sanitaire stop, want sommigen van ons, namen worden niet genoemd, hebben volgens Rick erwten als blaas.

 

Eindelijk tegen enen komen we op de parkeerplaats van Whiteoak Canyon aan.  Ook daar is het zo druk dat alle plekken vol zijn.  Gelukkig kunnen we ook langs de weg parkeren.  We ruimen de rugzakken in met waterflessen en ons proviand en beginnen aan de wandeling naar beneden.

 

Niet veel later hoor ik op een kruispunt een viertal in het Nederlands overleggen.  Ik vraag of ze hulp nodig hebben en zij vragen of ik ook op vakantie ben hier.  Ik vertel dat ik in deze omgeving woon en daarop zeggen zij dat dat zeker helemaal niet verkeerd is.  Daar ben ik het grondig mee eens.

 

Ze willen weten hoe het pad naar beneden is.  Dat pad is wel goed, maar best steil naar beneden en dus ook weer steil omhoog op de terugweg.  Dat schrikt hen dus af, want ze zijn al iets ouder.  Ik kan me dat wel voorstellen, want het is zeker geen Nederlands bospaadje hier.

 

We wensen elkaar nog een fijne wandeling en zetten onze tocht voort.  Na ongeveer een uur komen we aan bij de waterval.  Alleen Kai en ik hebben deze wandeling al vaker gedaan, voor de anderen is het de eerste keer.  We gaan dus eerst naar het uitkijkpunt waar ik eigenlijk altijd vind dat je niet zoveel ziet.

Dan zoeken we een open plek in de schaduw langs het water.  We doen ons tegoed aan hummus, pita's, gekleurde worteltjes en paprika, mozzarella en prosciutto, jerky, cheddar kaas, kokosnoot, mango en verschillende bessen.  Intussen kabbelt het beekje aan onze voeten, zo idyllisch!

 

De anderen klimmen nog naar de voet van de waterval, maar dat is teveel voor Cosmo en mij.  Ik wacht dan ook lekker met mijn voeten in het koele water.  Dan is het weer tijd om naar boven te klimmen.

 

Saskia heeft besloten dat ze zo snel mogelijk weer bij de van wil zijn en zet me er toch een vaart in!  Kai en Katja klagen dat we op die manier weinig genieten van onze omgeving, maar we houden Saskia toch maar zoveel mogelijk bij.  Zo duurt de tocht omhoog maar ietsje langer dan omlaag!  Dit keer hebben we geen wilde dieren gezien, daarvoor was het waarschijnlijk te druk.

 

Op de terugweg willen we, lees Katja, Kevin en ik, een wijngaard aandoen.  Eerst kies ik de Unicorn wijngaard, maar die blijkt helaas gesloten.  Dan gaan we toch maar naar een van mijn favorieten qua ligging, Pearmund Cellars.

 

Daar is het gezellig druk.  We vinden nog een tafeltje op het terras en Katja en ik bestellen een glas viognier en Kevin de riesling.  Hier zit je midden in de wijngaard en de druiven zien eruit alsof ze ieder moment geplukt kunnen gaan worden.  Zo ontspannend is dit altijd, jammer dat we niet langer kunnen blijven.

Het is nog wel even verdrietig, want Kevin's grootmoeder is vanavond overleden.  Zij was 87 en had alzheimers, dus herkende Kevin al jaren niet.  Toch is het moeilijk en we condoleren Kevin dan ook, hij lijkt er rustig onder.

 

Thuis gaat Saskia nog wat tijd besteden met haar beste vriendinnen voor ze vanavond weer naar Richmond rijdt.  De rest van ons frist zich op na de inspannende wandeling en dan gaan we, alweer met Cosmo mee, eten bij Clare and Don's Beach Shack.  Django gaat niet goed met andere honden, dus die blijft weer thuis al is zijn pootje niet meer bloederig.

 

Dit restaurant is altijd zo gezellig en vrolijk, want het is net een strandrestaurant.  Er speelt een live bandje en we hoeven maar een minuut of tien op een tafel te wachten.  Het is eten is prima en zeer goedkoop.

 

We beginnen met gefrituurde augurken en gefrituurde alligator.  Ik neem er een paar stukjes van, maar vind het eigenlijk niet heel lekker.  Mijn mahi mahi vistaco's zijn echter zeer smakelijk.  Ook de anderen genieten duidelijk van hun hoofdgerecht.

 

Dan haasten we ons naar huis zodat we nog afscheid kunnen nemen van Saskia.  Zij heeft zoveel huiswerk dat ze daar morgen de hele dag aan wil besteden.  We hebben in ieder geval allemaal genote van het samenzijn deze paar dagen.  Herinneringen zijn gemaakt en die neemt niemand ons meer af!