Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, februari 29, 2016

Nog een mooie lentedag

Vastbesloten iedere ochtend wat eerder op te gaan staan mag ik van mezelf maar tot kwart voor negen in bed blijven.  Ik voel me nog steeds niet goed en denk dat ik sinusitis heb, want mijn rechterwang doet pijn. 

Rick is al op en heeft mijn koffie klaar.  Dat ga ik de komende dagen missen (hem natuurlijk het meest).  Ik maak een paar gepocheerde eieren als ontbijt.


Dan vertrekt Rick naar zijn werk en ik naar de sportschool.  Daar doe ik een half cardio voor Sharon me komt halen.  In het halve uur personal training komen alle spieren aan bod.  Na afloop doe ik nog wat cardio en ga dan huiswaarts.

Rick en Sharon vinden dat ik naar de dokter moet vanwege mijn sinuspijn.  Ik las echter net een artikel dat 60-70% van mensen met sinusinfecties zonder antibiotica genezen en ik ben niet zo dol op antibiotica. Dat is tenslotte het enige wat een dokter voor me zou kunnen doen.

Vorige keer dat ik dit had raadde de dokter behalve de Sudafed en Mucinex, die ik al de hele tijd inneem, ook Flonase aan.  Dat was tot voor kort alleen op recept verkrijgbaar, maar nu ook zonder.  Ik rijd naar Rite Aid en vraag een consult met de apotheker daar.

Zij vindt ook dat ik het beste de Flonase er eerst bij kan proberen.   Als ik me over vier dagen nog niet beter voel raadt ze wel aan naar een dokter te gaan.  Nu ik toch in Vienna ben haal ik ook maar gelijk lunch aan de overkant bij Manhattan Bagel.
Gerookte zalm met cream cheese op een bagel, een van mijn favorieten

Thuis eet ik het voor in het warme zonnetje op met Cosmo naast me.  Lorraine komt langs met haar Deense dog Apollo.  Zij heeft dezelfde sinusproblemen en brengt me een stoomapparaatje.  Ik heb een grondige hekel aan stomen wat ik als kind eindeloos met een doek over mijn hoofd boven een pan moest doen.  Maar ja, als het helpt moet het maar.

Rick komt vroeg uit zijn werk. Hij pakt zijn spullen in en als Chris en PJ komen voor onze wekelijkse wandeling met de honden neemt hij afscheid.  Hij zal tot donderdagavond in Seattle zijn. 
De hondenvriendjes

Chris en ik lopen, genietend van het lekkere weer, een stuk door de buurt. De honden genieten ook. Helaas is de zon achter de huizen verdwenen als ik terugkom en dan is het te koel om buiten te zitten.
De esdoorns lopen ook uit waardoor veel bomen een rode of gele gloed krijgen

Vanavond heb ik besloten mezelf te trakteren op sushi, die ik van Yama ophaal.  Daar kennen ze me al, want mijn bestelling is vrijwel altijd dezelfde.  Met Snickers in mijn nek en Cosmo aan mijn voeten, beiden hopend een hapje mee te genieten, smul ik ervan.

Met de dieren hier voel ik me minder alleen, dat is zeker.  Een spinnende Meike ligt steevast naast me als ik 's avonds tv kijk.  Ik kan me een huis zonder huisdieren niet voorstellen.

zondag, februari 28, 2016

Een rustweekend

Zaterdag

Me nog steeds niet veel beter voelend blijf ik tot na negenen in mijn zeer comfortabele bed.  Als ik naar beneden loop ruik ik de koffie al.  Een lekker sterke kop en een toaster scramble gaan er goed in.

Rick gaat hardlopen, maar het is mij te koud buiten.  Ik ga boven op de elliptical mijn tienduizend stappen bijeen halen.  Helaas is mijn energie nog steeds ver te zoeken, maar ik krijg het voor elkaar.

Kan niet wachten tot deze in de natuur bloeien! 

Het is toch weer koud vandaag dus ik kleed me warm aan.  Rick stelt voor naar Panera te gaan voor onze lunch, want hij heeft zin in hun chili.  Ik vind met mijn sinuspijnen soepen erg lekker dus bestel een quinoa broth bowl.  Ik hoor van verschillende kanten dat dit virus lang duurt, ik hoop er voor vrijdag toch echt vanaf te zijn.
 

Als we terug thuis zijn organiseren we onze Disney reis de tweede week in maart.  We gaan met Saskia en Laura en het is zaak restaurants en fast passes van tevoren te reserveren.  Ik heb enorme zin in die warmte en kleuren, die Disney World altijd brengt.

Rick gaat wat boodschappen halen en ik besluit mijn eerste feetje in het kleurboek van Amy Brown te gaan kleuren.  Ik vind haar feetjes ontzettend leuk en geniet dan ook van het bedenken van de kleurenmix, die ik zal gebruiken.  Het eindresultaat bevalt me goed, alleen wil ik de volgende keer de huid ook wat minder eentonig maken.

Voor het avondeten besluiten we naar Turmeric te gaan.  We zijn dol op Indiaas eten en ik weet dat ze hier een lekkere kip gember soep hebben.  Die neem ik als voorafje, maar het is zo'n bak dat ik de helft mee naar huis neem.

Als hoofdgerecht neemt Rick de saag met lam en ik de saag met Indiase kaas (saag is een mix van spinazie en mosterbladeren met kruiden).  Ook dit is weer teveel en dan ben ik blij dat er "doggy bags" bestaan hier.  Ik neem de rest mee voor mijn lunch morgen.

Thuis gaan de benen omhoog en de tv aan.  Ik hoop dat de vrij rustige dagen helpen met opladen voor zowel Rick als mij. 
Cosmo komt af en toe "schoothond" zijn, alleen is hij daarvoor wat te groot

Zondag

Alweer blijf ik langer in bed dan ik eigenlijk zou willen, maar ik ben gewoon zo moe de hele tijd!  Rick komt net terug met ons zondagse ontbijt van Panera en Starbucks als ik eindelijk beneden kom.

Het is schitterend weer en we besluiten Cosmo mee te nemen voor een lange wandeling door Vienna.  We lopen door het park en daar zie ik dat de krokussen bloeien, hoera!  De narcissen zitten ook helemaal in de knop.  Verder zingen de cardinaaltjes, de lente is echt in de lucht!


Omdat het zulk lekker weer is besluiten we vanavond te grillen.  We brengen Cosmo terug thuis en rijden dan naar Whole Foods.  Daar halen we de ingredienten voor een lekker zomerse maaltijd.

Thuis warmen we de overblijfselen van de Indiase maaltijd van gisteravond op.  Het smaakt weer prima, ook als lunch.  Toch handig zo twee maaltijden ervan te hebben.

Nu het zulk lekker weer is ben ik ook klaar met de sneeuwpoppen buiten op de stoep en op onze vlaggetjes.  Rick brengt ze naar zolder en ik hang lente vlaggetjes voor het huis.  Ook ruim ik Fairyville op, de winterfeetjes en sneeuwpopjes gaan de la in voor volgende winter.  Binnen staan ze nog even, maar dat gaat deze week ook veranderen.

Dan is het zaak om van het zonnetje te gaan genieten.  Ik neem de Surface mee naar buiten en Rick en ik kletsen bij met de kinderen.  Kai is blij Bea weer terug te hebben, nadat zij een week bij haar ouders in Italie was.  Kai vond het wel even lekker om zijn eigen dingen te kunnen doen, maar Bea kon moeilijk zonder hem.  Hij is haar met een bos bloemen van het station gaan halen gisteren.

Saskia en Kaylee zijn gisteravond naar Katja en Kevin's appartement gereden.  Vanochtend namen Katja en Kevin hen mee voor een veganistisch ontbijt.  Daarna namen Saskia en Kaylee de trein naar New York waar ze een ontmoeting hadden met een veganistische groep van Tumblr.  Vannacht zullen ze weer bij Katja en Kevin logeren en morgen weer huiswaarts gaan.

Terwijl Rick en ik buiten zitten zijn onze naaste buren hard bezig hun huis klaar te maken om te verkopen.  Gisteren was er al een geinteresseerd stel dus ik denk dat het niet lang gaat duren.  We zullen Don en Wendy missen en zij hebben er ook wat moeite mee, maar willen aan het water in Maryland gaan wonen.

Als de zon achter de huizen zakt steekt er een koel windje op en gaan we naar binnen na een heerlijke middag.  Ik heb zelfs het gevoel een beetje verbrand te zijn! 

Rick zet de grill aan.  Voor mij grilt hij een moot zalm en voor zichzelf een paar hamburgers.  Daarbij grilt hij lekker gekruide worteltjes en we hebben er olijfbrood bij.  Dit is voorlopig weer ons laatste maal samen, want Rick vertrekt morgen naar Seattle en komt pas donderdagavond weer thuis.

Zo eindigt een toch weer leuk weekend ondanks dat ik me nog steeds lang niet de oude voel.  Gelukkig lijkt het wel beter te gaan. Hopelijk kan ik het zonder doktersbezoek afronden, want mijn sinussen doen flink pijn.

vrijdag, februari 26, 2016

Weer in het gareel komen (voor een weekje)

Arme Rick heeft een heel vroege presentative in Washington vanochtend.  Hij staat al om zes uur op en ik word er wakker van.  Of misschien was ik al wakker, want slapen gaat niet goed deze week.  Als Rick vertrekt lukt het me toch nog een paar uur wat te maffen.

Mijn verkoudheid heeft maar geen zin om te vertrekken.  Nog steeds hoest en sniffel ik en heb vooral weinig energie en dat laatste vind ik het vervelendst.  Ik maak een paar gepocheerde eieren met kaas als ontbijt en probeer met een paar koppen koffie dat energieniveau wat op te krikken.

Het is maar stil in huis zonder Cosmo, al doet Snickers zijn best om hond te zijn.  Hij houdt van eieren en probeert heel hard een stukje van de mijne te krijgen.  Uiteindelijk geeft hij het toch maar op (in tegenstelling tot Cosmo, die nooit opgeeft).

Niet voor de eerste maal ben ik blij dat ik een personal training afspraak heb.  Sharon wacht me al op en we doen een half uur met gewichten en rekken en strekken.  Dan plant ik mezelf op de ARC trainer en krijg daar al spelletjes spelend 10000 stappen bijeen.


Thuis douche ik en haal dan lunch bij Panera.  Daar zie ik dat we er binnenkort een aantal restaurants bij krijgen, waarond Chop't. Dat gaat denk ik een regelmatige stop worden voor lunch.  Ook komt de Urgent Care (spoedeisende hulp) nog dichterbij ons in dit winkelcentrum.
Mijn dagelijkse themafoto voor architectuur is een van mijn favoriete huis in de buurt

De soep met quinoa, groentes en ei smaakt m prima, vooral met dit weer, want met de keiharde wind voelt het als ver onder nul.  Ik kleed me dan ook dik aan als ik naar de kennel rijd om Cosmo op te halen. 

Het meisje dat hem komt brengen wil hem nog even als afscheid knuffelen, maar Cosmo heeft alleen aandacht voor mij.  Ik stel haar gerust dat hij over een week weer terugkomt.  Ze zijn hier echt dol op hem en dat doet me goed.

Op weg naar huis gooi ik de van vol en rijd dan naar Whole Foods.  Daar kies ik drie boeketten tulpen voor wat lente in huis.  Ook neem ik weer een pot verse augurken mee, die vind ik een heerlijke snack op het moment.
Nederlandser kan het toch niet?

Uitgeput zijg ik daarna neer in mijn stoel. Rick komt vroeg thuis want ook hij is heel moe.  Ik denk dat hij ook nog steeds kampt met de nasleep van deze verkoudheid.  We besluiten snel een hapje te gaan eten bij Glory Days.  Helaas hebben ze de Vermonter sandwich niet meer, maar de crabcake met zoete aardappelfrietjes en broccoli smaakt ook prima.

Dit weekend wordt het denk ik voor ons beiden vooral opladen.  We hebben een week voor we met Saskia en een vriendin op reis gaan voor hun spring break en dan willen we beiden 100% zijn.

donderdag, februari 25, 2016

Dag 3 Huntsville - Gezellige lunch en naar huis

Rick hoeft er vandaag niet vroeg uit, want hij zou naar huis zijn gegaan en heeft dus geen vergaderingen.  We staan beiden rond acht uur op en treffen Christine al koffie en ontbijt makend aan.  De gebakken eieren en tomaat gaan er weer goed in met een flinke Keurig kop koffie.

Dan gaat Rick aan het werk.  Hij gaat via het internet de presentatie geven.  Christine en ik gaan naar de YMCA om te sporten.  Op de weg erheen haal ik bij Walgreens wat hoestdropjes, want al voel ik me wel ietsje beter, ik heb een irritante kriebelhoest.

Zin in een heel uur hebben we vandaag niet dus stellen de ellipticals in op dertig minute.  Morgen ga ik er wel weer hard tegenaan, nu hebben we meer zin om leuke dingen te ondernemen.  We haasten ons naar huis en daar douche ik en pak vast mijn spullen weer in.

Nadat Christine Rick heeft laten zien waar hij zijn lunch spullen kan vinden gaan we op weg naar Decatur.  Dit is een leuk oud plaatsje aan de Tennessee rivier ongeveer een half uur rijden verderop.  Christine heeft er een restaurant in gedachten, maar dat blijkt vandaag uitgerekend gesloten voor training.

De vriendelijke medewerker raadt ons in plaats van hun restaurant de Rail Yard aan.  Dat blijkt inderdaad een goede keus.  Ze hebben er een interessant menu.  Ik kies de flatbread met tonijn en andere lekkernijen en Christine een van de broodjes. 

 

Intussen hebben we heel wat te bekletsen en bedenken we hoe snel deze paar dagen weer voorbij zijn gevlogen.  Mijn hoop is nog steeds dat zij ooit terug zullen verhuizen naar ons gebied. 

Als we klaar zijn met eten lopen we nog wat door het historische gedeelte van het stadje.  Eindelijk schijnt de zon weer af en toe en is het wat aangenamer vertoeven buiten.  De huizen hier zijn zeer gevarieerd en van sommigen neem ik een foto.  Ook bloeien de typisch zuidelijke magnolia's en ook die moet op de foto.

Terug thuis kletsen we gezellig verder tot we naar het vliegveld moeten.  We laden de spullen in Christine's auto en rijden naar Huntsville Airport. Daar nemen we afscheid van Christine en bedanken haar en Chuck voor hun gastvrijheid. Het waren leuke dagen samen.

We checken onze tassen in en gaan door de veiligheidscontrole.  Dan zoeken we het restaurant op.  Veel is het niet, maar een glaasje wijn en een salade met kip en verse groentes gaan er goed in. Dat wordt ons avondeten, want er is geen eten aan boord en we zullen pas tegen tienen landen.

Gelukkig is het vliegtuig op tijd en werkt het weer vanavond mee. We krijgen een zakje met zoutjes en ik neem een witte wijn.  Al spelletjes spelend op mijn telefoon gaat de tijd snel en al gauw zetten we de landing in.

Dan weet ik weer waarom ik kleine vliegtuigen eng vind.  We zijn een speelbal van de wind en gaan op en neer.  Ik ben blij dat we een bekwame piloot hebben, die ons zonder problemen weer aan de grond zet.

Rick sms-t de valet mensen, zodat onze auto klaar zal staan en we nemen de trein naar de hoofdterminal.  Daar komen onze tassen als eerste op de band, helemaal goed.  De valet mensen helpen ons inladen en dan gaan we op weg naar huis.

Daar begroeten Meike en Snickers ons blij.  We kijken het staartje van het Republikeinse debat en gaan dan naar bed.  Ik voel me niet lekker na het vliegen, zowel verkoudheid en fibromyalgia dus hopelijk gaat het slapen lukken.

woensdag, februari 24, 2016

Dag 2 Huntsville - Een rustig dagje met vrienden

Mijn verkoudheid houdt er nog maar niet mee op en ik heb daardoor niet goed geslapen.  Was Rick na vijf dagen beter, bij mij duurt het altijd een stuk langer.  Gelukkig kennen we Chuck en Christine zo goed en ik doe er alles aan om hen niet aan te steken.

Druilerige dag, maar dit schilderij aan de muur bij Christine en Chuck maakt ons blij

Rick vertrekt al vroeg en Chuck is ook al op pad als ik opsta.  Christine maakt een lekkere kop vanilla koffie in de Keurig en bakt wat eieren.  Die eten we weer met tomaat op een halve English muffin, erg lekker!

Dan vertrekken we weer naar de YMCA.  We beginnen met een kwartier op de loopband en daarna een half uur op de elliptical.  Mijn energie is zeker niet wat het gewoonlijk is en ik ben blij als de laatste seconde klaar is. Op dagen als deze tel ik letterlijk de seconden, maar niet bewegen is ook geen optie, want het is koud en regenachtig weer.

Op weg terug naar huis stoppen we bij de Publix, de grote supermarktketen hier. Christine haalt groentes voor vanavond en ik vraag de apotheker om advies voor mijn verkoudheid.  Ze geeft me een expectorant en pseudoephedrine mee om sinusinfectie tegen te gaan.  Hopelijk gaat het allemaal snel helpen.

We douchen en bedenken dan waar we willen gaan lunchen.  Natuurlijk ken ik de restaurants hier helemaal niet dus laat die keuze aan Christine over.  We gaan naar Grille 29 en dat is een heel goede keuze. 

In plaats van een gerecht besluiten we een paar voorafjes te delen. We beginnen met gevulde eieren met gedroogde prosciutto erop, ontzettend lekker.  Ook delen we een charcuterie en kaas plankje met noten en fruit, ook dat smaakt prima.

Omdat het buiten zo koud is en we zin in iets warms hebben bestellen we als laatste een kop uiensoep.  Ook die is ontzettend lekker en goed voor mij, die warme soep en ui.   Dan moeten we weer aan de koude regen en wind geloven en besluiten de verdere dag niet meer naar buiten te gaan.

Terug thuis komt Rick ook net terug van zijn vergaderingen en Chuck niet veel later uit zijn werk.  Zo hebben we nog een gezellige middag met zijn vieren.  Christine en ik waren van plan Disney tekenfilms te gaan kijken, maar het gesprek is te gezellig en dat komt er niet van.

Intussen houden we Ricks vlucht in de gaten, want er is zwaar weer in Washington en dat vliegtuig moet uit ons gebied komen (van Richmond naar Washington en dan van Washington naar Hunstville).  De vertrektijd blijft echter op tijd, ondanks dat de vlucht nog niet uit Richmond vertrokken is.

Rick wil het er dus niet op wagen en gaat toch maar naar het vliegveld.  Hij levert zijn auto in en checkt zijn koffer in.  Dan krijgt hij eindelijk een sms van United dat zijn vlucht meer dan twee uur vertraagd is. 

Chuck gaat Rick dus maar weer ophalen, zodat hij hier met ons kan eten.  Een uur later krijgt Rick bericht dat zijn vlucht geannuleerd is.  Erg balen voor hem, want hij had morgen afspraken. Christine, Chuck en ik vinden het natuurlijk wel gezellig dat hij hier nog een nacht is.

Christine maakt lekkere zalm in de oven en gegratineerde groentes en salades.  We genieten nog een avond van elkaars gezelschap.  Na het eten kijken we dan toch een Disney film, al is het geen tekenfilm voor de mannen, maar National Treasure, Book of Secrets.

dinsdag, februari 23, 2016

Dag 1 Huntsville - Gezellig de omgeving verkennen

Rick en ik hebben ondanks mijn gesnotter lekker geslapen.  Het is hier een uur vroeger dan thuis en hij staat om zeven uur op. Ik draai me nog een paar keer om, maar om acht uur sta ik ook naast mijn nest.

Christine is ook al op en Chuck zelfs al naar zijn werk vertrokken.  Rick vertrekt ook snel.  Hij heeft presentaties op Redstone Arsenal en zal met Chuck lunchen.  Ook gaat hij een aantal van Chucks collega's een les in Windows 10 geven.

Terwijl Christine een paar eieren bakt belt Rick mij nog even.  Hij is helemaal ondersteboven want toen hij een diet Coke bij de McDonald's ging halen kreeg hij de seniorenkorting.  Dat is de eerste van heel wat lachbuien, die Christine en ik vandaag hebben!

Na een lekker ontbijtje van eieren en tomaat op een English muffin maken we ons klaar om te gaan sporten.  Christine rijdt naar "haar" YMCA.  Daar moet ik me als gast inschrijven en dat doet de receptionist zo langzaam dat Christine zich hardop afvraagt of we nog eens kunnen gaan beginnen.


Maar dat kan eindelijk en de komende dagen sta ik in de computer dus kunnen we zo door. Ik maak kennis met een aantal van Christine's sportvriendinnen.  Dan kiezen we een paar ellipticals en doen een uur cardio al kletsend.  Wat mis ik dit eigenlijk, vroeger deden we dat bijna dagelijks.

Na afloop gaan we nog even in de sauna zitten.  Dan rijden we terug naar huis en douchen daar.  Dan gaan we erop uit.  Het weer is helaas wat regenachtig, maar Christine wil me toch wat van de omgeving laten zien.

We rijden naar het historische district van Huntsville, Twickenham.  Daar staan allerlei historische huizen uit het midden van de 19e eeuw.  Ik neem er een aantal foto's van, ook voor mijn themafoto van de dag.  Het miezert dus lang lopen we er niet rond.

Via een mooie weg brengt Christine me naar haar keuze van lunchrestaurant.  Het wordt Bar Louie, een erg gezellig restaurant.  We bestellen beiden een flatbread. Voor mij de Thaise pittige met kip en die is inderdaad heel pittig! We genieten van een glaasje wijn erbij.

Na het eten laat Christine mij een aantal heel mooie huizen in rijke buurten hier zien.  Er wonen hier duidelijk heel wat miljonairs!  De rest van de middag genieten we gewoon van elkaars gezelschap.  We hebben altijd meer dan genoeg te kletsen!
Tonks, een van hun katten

De mannen komen thuis en Christine en Chuck bereiden weer een heerlijk maal voor ons.  Dit keer is het biefstuk met boontjes in spek gewikkeld en blauwe aardappelen.  Die laatste zijn werkelijk erg lekker!  Zo eindigt onze eerste gezellige dag met vrienden.

maandag, februari 22, 2016

Inpakken en naar Huntsville, Alabama

Alweer heb ik zeer slecht geslapen.  Ik kon maar niet in slap vallen.  Gelukkig hoef ik er niet vroeg uit of zo en ik blijf tot negen uur doezelen.  Dan ga ik eens naar beneden waar Rick de koffie al klaar heeft staan.  Als ontbijt maak ik een crumpet met amandelboter en rode peper jam, erg lekker.

Cosmo gaat helemaal uit zijn dak als hij weer een eekhoorn aan de horrendeur ziet hangen, die probeert bij het vogeleten te komen.  Het is een komisch gezicht, maar het dier plast en poept ook, dus ik laat Cosmo naar buiten.  De eekhoorn vliegt letterlijk de tuin in! Ze zijn veel te snel voor Cosmo, zelfs voor de katten.


Op een dag als vandaag wanneer ik zo weinig energie heb ben ik altijd extra dankbaar voor de personal training.  Sharon doet een intensief half uur en ik merk dat ik niet helemaal de oude ben, want ik transpireer me te pletter en dat doe ik anders niet met gewichtenoefeningen.

Na afloop plant ik mezelf op een van de ARC trainer en doe een uur cardio. Dat gaat prima en als ik klaar ben heb ik bijna 10000 stappen bijeen.  Christine heeft al gezegd dat we bij haar ook naar de sportschool gaan, dus helemaal goed.

Thuis maak ik me klaar en pak de laatste dingen in.  Dan laat ik Cosmo even uit. Het is lekker weer met zo'n 12 graden en een zonnetje.  De komende paar dagen schijnt het hier vreselijk stormachtig te worden.  Ook in Alabama ziet het weerbericht er zeer matig uit, maar dat maakt ons niet uit, we zullen gezellig met vrienden zijn.
Paddestoelen op een stronk

Bij de kennel wordt Cosmo weer door iedereen begroet.  Ze zijn er dol op hem en gelukkig gaat hij altijd gewillig mee naar achteren.  Ik bemerk ook geen tegenzin als hij weet dat we erheen gaan en dat stemt me altijd gerust.

Het is intussen lunchtijd en op de terugweg besluit ik de kip pho bij Pho Thang Long te gaan eten.  Kippesoep is goed voor de ziel, maar ook voor mijn verkoudheid.  Het smaakt me weer opperbest en de verse limoen lemonade erbij ook.

Rick komt thuis uit zijn werk en we geven de katten extra eten, al heeft Patricia van de buren beloofd langs te komen om te zien of alles goed gaat met ze.  Dan laden we de tassen in de auto en rijden in Ricks autootje naar Dulles Airport.

Daar zijn we zo snel ingecheckt en door de TSA Pre veiligheidscontrole dat we nog een uur hebben voor we aan boord gaan.  We nemen onze laptops naar de bar en bestellen een biertje en wijntje.  Ik typ dit blog vast in, want heb daar vanavond waarschijnlijk weinig tijd voor.

Ons vliegtuig is wat we een "puddle jumper" noemen, heel klein met maar drie zitplaatsen in iedere rij.  Het gaat gelukkig snel al spelletjes spelend, want mijn oren doen enorm veel pijn de hele vlucht.  Na anderhalf uur landen we in regenachtig Huntsville.

Onze tassen komen meteen van de band en Rick heeft een Avis auto gehuurd.  Binnen het halve uur na landen rijden we de oprit van Chuck en Christine op.  We hebben hen al twee jaar niet gezien!  Het is echter net of we elkaar gisteren nog zagen.

Christine maakt een heerlijk diner van varkenshaas met prosciutto, asperges, rijst en salade. Verder genieten we van het gezelschap.  Morgen hebben Rick en Chuck werk en gaan Christine en ik ons vermaken.

zondag, februari 21, 2016

Een lenteachtig weekend

Zaterdag

Alweer werd ik midden in de nacht wakker met fikse keelpijn.  Alsof er messen in mijn keel staken en ik overweeg even om naar de dokter te gaan, want net als Saskia heb ik al gauw de strep bacterie in mijn keel.  Als ik opsta is het echter al snel een stuk minder dus ik besluit het maar aan te zien.

Rick is allang wakker en heeft de koffie klaarstaan.  Ook maakt hij heel lief ontbijt. Ik voel me gammel, maar besluit toch een uur op de elliptical te gaan doen.  Dat hebben mijn spieren gewoon nodig en inderdaad voel ik me iets beter erna. 

Intussen is Rick weer begonnen aan een hardlooproutine.  Gelukkig heeft hij een "couch to 5k" programma, want het is natuurlijk niet goed om zomaar koud te beginnen met hardlopen.  Daarna gaat hij wat boodschappen doen en dan lunchen we samen hier thuis, voor mij heeft Rick een broth bowl van Panera mee, precies goed voor mijn keel, die warme soep.

Twee eekhoorns op het deck, Cosmo wordt helemaal dol!

Het is intussen schitterend weer met negentien graden.  We moeten er gewoon op uit!  Eerst rijden we even langs FedEx om mijn laptop naar Lenovo te sturen.  Rick heeft ze opgebeld en gevraagd om een nieuwe machine, aangezien dit duidelijk geen makkelijk op te lossen problem is. Volgende week krijgen we het antwoord, ik ben benieuwd.

Dan rijden we naar Washington om met Cosmo te gaan wandelen op Roosevelt Island. Dit is het monument voor president Teddy Roosevelt aan wie we de nationale parken (en teddy beer) te danken hebben.
Zicht op Georgetown
 
Het is druk onderweg en de parkeerplaats staat ook vol.  We hebben geluk, want volgen een gezin dat terug naar de auto loopt en kunnen hun plek innemen.  We steken de brug over het park in.  Al gauw doen we onze jassen uit en genieten van de warme zon. 

Helaas heb ik maar weinig energie en we lopen enkel het pad dat om het eiland heenloopt.  Dat is een paar kilometer lang en toch genieten zo'n stukje natuur vlakbij de stad. We komen onderweg heel wat honden tegen en Cosmo ontmoet een heel aantal "vriendjes".  Hij wordt ook geaaid door kinderen en is helemaal happy.

Terug thuis ga ik nog even voor op het vlinderbankje zitten tot de zon achter de huizen verdwijnt en het te koel wordt.  Jammer, dat dit weer nog niet blijvend is, want ik voel me door de verkoudheid niet lekker, maar mijn fibromyalgiapijnen zijn een  stuk minder.

Voor we gaan eten ga ik nog even in mijn ligstoel liggen, want ik voel me heel moe. Rick vermaakt zich intussen met zijn X-Box in de basement.  Als hij weer boven water komt en voorstelt te gaan eten voel ik me weer iets uitgeruster.

We gaan vanavond naar Busara.  Ik bestel de pittige tom yum soup en de wild pork, met verse peperkorrels en dus ook flink gekruid.  Het is goed eten voor mijn sinussen en smaakt opperbest.  Het is ook gezellig in het restaurant en Rick en ik bepraten van alles en nog wat.  Soms vraag ik me af hoe het komt dat we nooit uitgepraat zijn.

Hopelijk lukt het me vanavond bijtijds naar bed te gaan, want ik wil me voor maandag beter voelen!  Dan gaan we naar Alabama om Christine en Chuck te bezoeken.  Ik zie daar erg naar uit en wil me niet rot voelen.

Zondag

Het mooie weer van gisteren is weer vertrokken al is het nog wel warm met 14 graden.  Het is echter ook somber en regenachtig en daardoor moeilijk opstaan.  Gelukkig heb ik vannacht geen keelpijn gehad, maar mijn sinussen doen pijn. 

Rick haalt ons wekelijkse ontbijt en koffie van Starbucks en dan moet ik weer aan de elliptical geloven.  Met dit regenachtige weer doen mijn spieren ook moeilijk en al heb ik niet veel energie, bewegen is belangrijk.  Iets meer dan een uur later heb ik mijn tienduizend stappen bijeen.

Om er toch even uit te zijn stelt Rick voor in Vienna te gaan lunchen.  Dat doen we bij Plaka Grill waar ik mijn favoriete avgolemmono soep bestel.  Intussen kletsen we bij met onze buren twee deuren verderop, die toevallig ook hier gingen lunchen.

Nu we toch in Vienna zijn haal ik bij Rite Aid een van mijn medicijnen op en gaan we op zoek naar wat mee te brengen voor Christine en Chuck.  Bij de ABC winkel (slijterij) halen we een fles scotch voor Chuck en bij Whole Foods kiezen we een lekkere fles rode wijn voor Christine uit.
Het oudste kerkje in Vienna

De rest van de middag besluiten we zoveel mogelijk rust te nemen.  Beiden voelen we ons niet optimaal en dan is het weleens goed om "niets" te doen.  Ik had allerlei plannen van kleuren en puzzelen, maar uiteindelijk doe ik niets anders dan onderuit gezakt candy crush spelen.  Ach mag ook weleens.

Voor het avondeten bestellen we kabobs van Friends, voor mij de zalm, altijd perfect gegrild.  Dan gaat de tv aan.  Er zijn een paar shows die we beiden leuk vinden, over Disneyland en oude sitcoms.  Ik hoop van harte dat het morgen weer wat beter is met deze verkoudheid.  Ik baal er zo van dat ik werkelijk nooit iets heb en net nu we naar vrienden gaan wel.  Maar ach, het is niet anders.

vrijdag, februari 19, 2016

Een sociaal en druk dagje

Midden in de nacht word ik wakker met keelpijn.  Wat balen!! Ik heb zo mijn best gedaan Ricks verkoudheid te ontlopen, maar dat is kennelijk toch niet gelukt.  Ik kan daarna niet goed de slaap meer vatten, want voel de pijn elke keer als ik slik.

Natuurlijk lukt me dat slapen juist weer wel als het echt tijd is op te staan.  Ietwat gammel maak ik ontbijt en zie dan dat mijn laptop weer niet opstart.  Gisteren had ik er al een paar blauwe schermen en spontane opnieuw starten mee en nu doet hij weer precise wat hij deed voor ik hem vorige maand terugstuurde naar Lenovo.


Terwijl ik mijn koffie drink en crumpet met pindakaas eet bel ik Lenovo maar weer eens.  Ik moet me inhouden als ik weer mijn hard drive moet klaren voor er echt wordt besloten dat het een hardware probleem is.  Gelukkig stond daar nog niet veel op, maar ik ga ze terugbellen en een nieuwe machine met Windows 10 er al op eisen!

Mijn ergernissen werk ik eruit op de elliptical boven.  De massage gisteren heeft echt goed geholpen, die dame heeft magische handen!  Ik heb er bijna vijfenveertig minuten opzitten als Geoff, onze financieel adviseur, belt.

Dat telefoontje moet ik aannemen, want ik zie mijn pensioentje van American Express zienderogen verminderen met de huidige aandelenmarkt.  Geoff helpt me Wells Fargo te bellen en het over te hevelen naar onze gewone rekeningen.  Geoff kletst naderhand nog wat na, maar ik moet hem afkappen, want ik heb in de stad afgesproken met Irene.

Gauw maak ik me klaar en loop naar de metro.  Ik heb mijn lekkere warme jas uit Alaska aan, maar er staat een venijnig windje en ik had een sjaal om moeten doen!  Rillend loop ik het station binnen en ben blij dat de trein al klaar staat.

Onderweg stopt die telkens langer bij stations dan nodig dus ik WhatsApp Irene dat ik wat laat zal zijn.  Als ik naar het American Indian Museum loop zie ik Irene ook net aan komen lopen.  We laten onze tassen nakijken en lopen naar binnen.

We zijn hier alleen om te lunchen en we bedenken dat dit museum mooi is, maar zo een die je een keer bekijkt en dan jaren later weer, want er verandert weinig.  Dat is wel jammer, want ik ben zeer geinteresseerd in de oorspronkelijke bewoners van dit land.

Irene en ik bestellen beiden de ceviche, die erg lekker en ook licht is. We kletsen gezellig bij en lopen na het eten naar het Sackler museum een paar blokken (groot in Washington!) verderop.  Ik vind het zo koud dat ik bij een van de standjes langs de weg voor $8 een infinity sjaal koop.  Dat scheelt enorm!

De Sackler is een museum met voornamelijk Aziatische kunst. Het is deel van het Smithsonian complex dus gratis.  Interessant is ook dat dit museum ondergronds is.  Wij lopen naar de eerste verdieping, of moet ik zeggen benedenverdieping, want we lopen de trap af.

Daar is de tentoonstelling waar we voor gekomen zijn, Filthy Lucre.  Whistler, een van de beroemdste Amerikaanse 19e eeuwse schilders, creeerde ook een "Peacock Room", met prachtige gelakte pauwen op de muren en veel mooi porcelain.  Die kamer is nu te zien in de Freer Gallery naast dit museum, helaas tot volgende zomer gesloten vinden Irene en ik uit.
Mooie Whistler schilderijen

Deze Filthy Lucre is een moderne interpretatie van de prachtige Peacock Room en ik vind hem niet mooi (is ook niet de bedoeling).  De kunstenaar Waterston heeft de kamer nagemaakt, maar met vechtende pauwen, gebroken planken, scherven en meer.  Je voelt je niet happy als je erin staat en dat is duidelijk ook de bedoeling.  Er wordt boosheid uitgebeeld en dan vooral (maar dat snap ik dan weer niet) over de grote verschillen tussen arm en rijk.

Gelukkig zien we naast deze kamer een aantal heel mooie studies voor uiteindelijke schilderijen van Whistler.  We kijken rond in de winkel en bekijken de Aziatische kunst in het museum.  Vooral de buddhistische en hinduaanse godenbeelden vinden we mooi.

Dan hebben we dit vrij kleine museum wel gezien.  We lopen nog even door het Smithsonian "kasteel" waar Irene nog nooit is geweest.  Hier ligt ook James Smithson aan wie we al deze gratis musea te danken hebben begraven.

In de tuin zien we de sneeuwklokjes enthousiast bloeien en knoppen in de magnolia's. De lente komt eraan!  Dan gaan we weer ondergronds in het Smithsonian metrostation.

Irene stapt bij Farragut West uit, want zij heeft dan nog maar een paar blokken te lopen.  Ik rijd natuurlijk door naar Vienna.  Dankbaar voor mijn nieuwe sjaal, daardoor is het teruglopen een stuk minder ijzig.

Thuis groet ik Cosmo en ga er dan meteen weer op uit naar Whole Foods.  Daar hebben ze de lekkerste verse augurken!  Ik ben er aan verslaafd en de vorige pot was gisteren op. 

Eindelijk is het tijd voor Cosmo, ik lijn hem aan en met Chris en PJ lopen we door de buurt.  Chris en ik hebben elkaar ook alweer een tijd niet gezien, dus meer dan genoeg te bepraten tijdens de koude wandeling.  Intussen heb ik ondanks mijn verkoudheid bijna 20000 stappen bijeen!

Vanavond heb ik met Sara afgesproken voor ons maandelijkse happy hour bij Sea Pearl. Ik bestel een Uber en dit keer gaat dat zonder problemen.  Ik ben er een paar minuten voor Sara en neem een tafeltje in de bar.

Als Sara komt hebben we ook weer veel te bepraten.  Wat ik leuk vind aan haar is dat ze alleenstaand is, maar we hebben toch zoveel gemeen.  We bestellen wat sushi en voor we het weten komt Rick al aanlopen.  Sara vraagt hem ook een aantal dingen, want ze is een Microsoft produkten fan, inclusief de telefoon, Ricks expertise.

Sara neemt afscheid en Rick en ik bestellen nog wat eten.  Ik voel me raar, niet echt verkouden, maar mijn oren zitten dicht en mijn neus doet pijn.  Meestal wordt een verkoudheid bij mij een sinusitis en ik herinner me dat een dokter me aanraadde meteen met pseudoephedrine te beginnen.  Dat droogt uit en voorkomt infecties.

Helaas kun je dat hier niet zomaar kopen en de eerste apotheek waar Rick langsrijdt is al dicht. Gelukkig is de Walgreens wel open en kan ik dus met die "therapie" beginnen.  We zullen zien.  Ik hoop op snel opknappen, want wil volgende week genieten van het bezoek aan Christine en Chuck! 

donderdag, februari 18, 2016

Een nieuwe masseuse

Expres heb ik gisteravond de lamellen opengelaten.  Rick slaapt vanwege zijn verkoudheid nog in de basement, hij is altijd bang mij aan te steken, heel lief. De zon schijnt vrolijk binnen en zoals ik had gehoopt ben ik daardoor eerder wakker dan gewoonlijk.

Deze orchidee bloeit al sinds de zomer in onze keuken!

Rick vertrekt naar zijn werk en ik drink gauw koffie en eet een crumpet met ei voor ik naar Anytime Fitness vertrek.  Daar warm ik vast op en dan komt Sharon me om half tien halen voor een half uur personal training. 

Na afloop doe ik nog een uur cardio tot ik mijn stappendoel bijeen heb.  Dit ontlokt aan een van de andere personal trainers de opmerking dat Sharon me niet moe genoeg maakt.  Dat is dan ook het doel van de personal training niet.  Voor mij is het belangrijk gewichtenroutines te doen, maar het bewegen zelf is wat me helpt me beter te voelen.

Thuis kleed ik me warm aan, want ondanks de felle zon is het maar net boven het vriespunt en er staat een venijnige wind.  Voor de lunch heb ik dan ook zin in soep en haal een van de "broth bowls" van Panera.  Die smaakt altijd weer lekker.

Dan lijn ik Cosmo aan voor een wandeling.  Eigenlijk zou ik wel naar Great Falls of zo willen, maar ik ben bang dan niet op tijd terug te zijn voor mijn massage. Ik beperk me dus maar tot de buurt.  Cosmo vindt het allemaal prima en ik ben eigenlijk wel blij, want het is toch wel erg koud.
Winterse "bloemen"

Om kwart voor vier gaat de deurbel en staat Lisa met haar massagetafel voor de deur.  Cosmo weet even niet wat hij ervan moet denken, want het is natuurlijk meestal zijn vriendin Laura.  Lisa is mij aangeraden door een kennis en ik moet zeggen, haar massage is heel goed! 

Ze warmt een rol op in de magnetron en het matrasje op de massagetafel wordt ook verwarmd. Met sfeervolle muziek masseert Lisa mijn spieren net zo dat ik wel voel dat ze diepgaat, maar zonder de erge pijnen, die sommige masseurs me dan geven.  Ze is duurder dan Laura (en massages worden niet door verzekering vergoed), maar als ik het om de week doe is het te doen.

Met Laura zat ik wel een beetje in mijn maag eerlijk gezegd.  Tenslotte ken ik haar al zoveel jaren en het is zo'n lief mens.  Ik heb besloten Lisa gedurende de winter te boeken en daarna tussen de twee af te wisselen.  Dat heb ik Laura ook geschreven, want haar zomaar afschrijven vind ik ook niet terecht.  We zullen zien wat ervan komt. Voor nu heb ik vanavond tenminste minder pijn na de massage en dat is natuurlijk heel fijn.

Er komt verder niet veel uit mijn handen vandaag.  Ik had allerlei plannen, maar kom niet verder dan wat spelletjes spelen voor Rick thuiskomt.  We bestellen makkelijk pizza van Zpizza.  Voor mij de Thaise kip pizza met pindasaus en veel groentes. 
Eindelijk heb ik een speeltje voor Cosmo gevonden dat hem bijna een uur bezighoudt

Dan gaan de voeten omhoog en tv aan.  Morgen heb ik van alles gepland dus het is zaak om op tijd naar bed te gaan. Ik las vandaag dat wij over 24 dagen alweer zomertijd krijgen.  Het is te overzien (en dit weekend wordt het lenteachtig).

Vorig jaar keek ik naar een adelaarspaar in Pennsylvania op hun nest, maar dit jaar hebben we een adelaarscam in het arboretum hier in Washington.  Voor liefhebbers, het paar President en First Lady, heeft twee eieren en de webcam vind je hier.

woensdag, februari 17, 2016

Middagje in Richmond met Saskia

Rick en ik staan tegen negenen op.  Hij blijft thuis werken vanochtend.  Vanmiddag heeft hij een team building functie beginnend met lunch.  Ik weet niet of dat in Nederland ook wat is.  De bedoeling is dat collega's elkaar d.m.v. spelletjes samen beter leren kennen.


Na ons ontbijt maak ik me klaar om erop uit te gaan. Vandaag heb ik geen tijd om te sporten en de tienduizend stappen ga ik dus voor het eerst in lange tijd niet halen.  Ik hoop tenminste de helft bij elkaar te krijgen, maar weet dat niet zeker.

Een paar weken geleden liet Saskia weten dat ze het zo jammer vond dat we maar zo weinig tijd samen besteden.  Als je dat van je jong volwassen kind te horen krijgt neem je de gelegenheid meteen waar om dat recht te zetten!

Om een uur of tien stap ik dan ook in de van en rijd naar Richmond.  Ik ben dankbaar voor mijn satelliet radio, want de 160 kilometer daarheen over de I-95 is een van de saaiste ritten, die ik ken.  De weg is recht toe recht aan met voornamelijk bomen aan weerszijden.

Gelukkig mag ik het grootste deel van de rit wel 120 km/u rijden en schiet goed op.  Na een uur en veertig minuten rijd ik Saskia's straat binnen, maar dit keer vind ik er geen gratis parkeerplekken.  Ik sms Saskia dan maar dat ik er ben, maar in de parkeergarage ga parkeren.

Ze sms-t terug of ze me op zal halen, maar het is maar een paar blokken lopen en het weer is lekker.  Onderweg kom ik Saskia's flatgenootje Bella ook tegen op weg naar klas.  Ze wonen niet op campus, maar wel heel dichtbij en het wemelt hier van de studenten.

Saskia doet de voordeur open en ik loop met haar mee naar boven.  Daar knuffel ik Flapjack en Pig, die ons komen begroeten.  Ook Bella's twee poezen zijn er, alle vier erg lief, maar ook moeten ze gevoerd en kattenbakken schoongemaakt en daar wringt het tussen Saskia en Bella, want Bella zorgt gewoon niet voor haar poezen.  Toch staat Saskia erop volgend jaar weer met haar te wonen.

Het is lunchtijd en Saskia stelt voor bij Harrison Street Cafe om de hoek te gaan eten.  Good Eats No Meats staat er op de deur.  Op het menu zie ik een linzenburger staan en dan ben ik verkocht.  Saskia neemt een bagel met tomaat en guacamole. Het smaakt ons zeer goed!

Intussen voel ik mijn neus en keel kriebelen en ben bang dat het me toch niet gelukt is Ricks verkoudheid te ontlopen.  We halen Saskia's auto op en stoppen eerst bij de Walgreens zodat ik Zycam kan kopen.  Dat homeopatische middel gaat er prat op verkoudheden te verkorten.

Dan rijden we door het leuke Carytown naar het Virginia Fine Arts Museum.  Daar is een tijdelijke tentoonstelling van de beelden van Rodin, samengesteld door een museum in Montreal en het Musee Rodin.  Natuurlijk is het wereldberoemde beeld "De Denker" er ook, maar dat zijn maar twee van heel veel studies van delen van het menselijk lichaam.  Saskia en ik vinden het bere-interessant!

Na een uurtje hebben we die tentoonstelling gezien en veel geleerd over Rodin en zijn leven en methodes.  Ik vraag Saskia of ze de rest van het museum nog wil zien, maar zij heeft genoeg kunst gesnoven. Dat zal dus voor een andere keer zijn.
Ook hier een Chuhily stuk (de glaskunstenaar uit Seattle)

De volgende stop is, hoe kan het ook anders, Whole Foods.  Saskia stelt me aan een aantal van haar collega's voor en vult een enorme kan met kombucha.  Bij Trader Joe's koopt Saskia haar boodschappen (door mij gefinancierd natuurlijk), ik neem de gelegenheid waar om nieuwe crumpets te kopen. Bij het afrekenen blijkt Trader Joe's vele malen goedkoper dan Whole Foods, dus ik spoor Saskia aan hier voortaan boodschappen te doen.

Als laatste halen we wat katteneten bij Petco. Terug in Saskia's appartement voedt zij de vier hongerige katten.  Ik zeg niets, maar denk er het mijne van, want Bella's katten lijken uitgehongerd, terwijl Flapjack en Pig even eten en dan klaar zijn.

Om voor het donker thuis te zijn wil ik om half vier aan de terugrit beginnen.  Saskia loopt even mee naar de parkeergarage en dan nemen we weer afscheid.  Niet voor heel lang, want over ongeveer twee weken is het haar spring break en gaan we op reis.

Ook de terugreis verloopt zonder enig oponthoud, ietwat ongewoon voor het drukke gebied waar we wonen.  Op de tegenliggende weghelft zie ik wel dikke files.  Moet er toch niet aan denken daar iedere avond in te staan!

Rick is al thuis als ik binnen kom lopen.  We zijn beiden moe en halen eten.  Libanees voor Rick en sushi voor mij.  Ik probeer de authentieke Japanse stokjes, die mijn schoonzus meenam vorige maand uit, en die werken heel goed. Moe van al het gerij, want 320 kilometer op een dag is voor mij heel wat en mijn spieren zijn niet blij met al dat stilzitten, ga ik vanavond een vroege avond maken.