Een zomerse maandag

Eigenlijk had ik om acht uur op willen staan, maar dat lukt me net niet.  Ik had vannacht vreemde dromen over rondleidingen, die helemaal misgingen.  Tijdens een ervan luisterde er niemand en zocht ik de stad af naar de deelnemers. De dingen, die je zoal droomt! Gelukkig is zoiets me nog nooit overkomen.

De katten kunnen lekker relaxen

Om half negen loop ik toch met Rick tegelijk naar beneden.  Hij neemt afscheid en ik rooster een paar wafels als ontbijt.  Met een paar koppen koffie kan ik er weer tegenaan.  Ik wil bijtijds naar Anytime Fitness, zodat ik de helft van mijn cardio voor de personal training kan doen.

Dat lukt me goed.  Voor het eerst dit jaar kan ik zonder jas naar de sportschool, want het is half tien al 23 graden!  Ik doe drie kwartier op de ARC trainer en dan komt Sharon me halen.  Het halve uur gaat snel en ik denk dat dat toch genoeg is voor mij voor gewichten heffen. Alle spieren komen aan bod en dan rekt en strekt Sharon me nog even.

Na de rest van mijn cardio ga ik huiswaarts.  Ik denk alle tijd te hebben, want de receptioniste van Airflow zei dat Charles, hun monteur, na tweeen zou komen.  Ik loop naar boven om te douchen en de telefoon gaat.  Ik wil het eerst negeren, maar besluit dan toch maar te kijken wie het is.

Airflow, dus, een andere receptioniste, die enthousiast vertelt dat Charles onderweg is!  Nu ken ik Charles inmiddels best goed als monteur, maar ik wil toch wel mijn douche gedaan hebben en lunch halen.  Ze belooft Charles te laten weten een uurtje later te komen.  Helemaal goed.

Snel douche ik en bestel een flatbread van Panera als lunch. Dit keer die met mozzarella en tomaat, het staat al klaar als ik er aankom.  Buiten op het deck geniet ik ervan, wachtend op Charles. 

Niet echt een straf met dit uitzicht

Het uur gaat voorbij en nog hoor ik geen deurbel.  Ik ga eens kijken en zie de van van Airflow op onze oprit staan. Ik open de voordeur en Charles roept of het veilig is om nu te komen, ha ha.  Ik beaam dat en hij gaat aan het werk.

Gelukkig valt de reparatie aan onze airconditioning onder de garantie en hoeven we enkel zijn werkuren te betalen.  Terwijl Charles bezig is lees ik buiten op het deck.  Ik heb een heel spannend boek van Barbara Freethy, een van mijn favoriete romanschrijfsters.

Na bijna twee uur is Charles eindelijk klaar dus ik vrees al voor de rekening.  Gelukkig valt die heel erg mee.  Charles grapt dat hij hoopt mij lange tijd niet te zien, maar voegt daaraan toe dat we wel ieder jaar onze apparatuur moeten laten schoonmaken en nakijken.

Tijd voor een lange wandeling met Cosmo!  Hij gaat vandaag maar al te graag mee.  Ik loop naar Southside park, intussen weer genietend van alle bloei in de buurt.  We wandelen en wandelen en als ik thuiskom na zo'n anderhalf uur heb ik 25000 stappen bijeen voor vandaag.

Het "sneeuwt" op het moment deze "helicoptertjes"

Eigenlijk wil ik dan nu ook weer de 30000 stappen halen.  Al lezend in mijn boek loop ik rond en bereik mijn doel.  Mijn knieen en heupen doen wat pijn, maar verder voel ik me met dit vele bewegen eigenlijk zeer goed.  Die griepachtige fibromyalgiepijnen over mijn hele lichaam zijn al een tijdje afwezig, plaatselijke pijnen zijn veel makkelijker te dragen.

Als ik mijn doel bereikt heb vind ik dat wel wat rust verdiend heb.  Ik haal de hangmat uit de schuur en hang hem op.  Het is zo comfortabel in het avondzonnetje met een boek!  Het ultieme vakantiegevoel, maar dan in eigen tuin.

Rick komt thuis en ik hoor hem naar mij zoeken.  Eindelijk vindt hij me in de tuin.  We hebben vanavond weer een heerlijk zomers maaltje van de grill.  Ik maak een tomaatsalade van verschillend gekleurde tomaten, terwijl Rick mais en vis grilt.  Ik heb zalm en Rick catfish (die ik er ook erg lekker uit vind zien).  We smullen ervan!

We krijgen allebei emails als het Internationale Ruimtestation over komt vliegen en dat gebeurt vanavond weer. Rick haalt buurvrouw Lorraine ook, want die zei dat het haar nooit lukt het te zien. Als je eenmaal weet waar je op moet letten is het makkelijk, want het is een heldere "ster", die in een rechte lijn overkomt.

Binnen mis ik opeens mijn Fitbit.  Ik dacht hem in de oplader te hebben gedaan, maar die is leeg.  Het is zo'n klein ding, maar ik weet dat hij in de buurt moet zijn.  We zoeken en zoeken en dan doe ik mijn hand in de spleet van de bank waar ik zat en hoor wat vallen.  Gelukkig, daar is ie weer! 

Arme Rick moet nu allemaal formulieren invullen zodat Katja financiele steun kan krijgen voor haar school.  Ik vind dat zo vreemd.  Wij hebben helemaal niets meer met die financiering te maken.  Maar ja, ondanks dat ik hier langer woon dan waar dan ook is het Amerikaanse systeem soms nog een raadsel voor me.

Foto's van mijn wandeling staan hier