Rick moet voor dag en dauw op en zijn wekker wekt mij ook. Geen idee waarom ik zo nerveus ben voor het vernieuwen van onze Nederlandse paspoorten terwijl ik weet dat ik alles in kannen en kruiken heb. Rick meldt dat Saskia thuis is, want die arriveerde nadat wij naar bed gingen.
Als Rick vertrokken is probeer ik toch de slaap weer te vatten, maar dat lukt niet. Om kwart voor acht houd ik mijn bed voor gezien en zet koffie voor Kevin, Katja en mij. Ik hoor Saskia ook al boven en niet veel later de andere twee ook.
We eten ontbijt en ik heb de vertrektijd naar de ambassade een half uur later dan eerst gezet na groot protest dat we lang zouden moeten wachten anders. Om half tien gaan we op pad, onze afspraken beginnen om tien over elf.
Het verkeer is erg goed en we rijden zonder oponthoud naar Maryland. Echter als we het District of Columbia naderen komen we in een file terecht. Ik ben dus blij flink extra de tijd te hebben genomen, want nu kan het me niet zoveel schelen hoe lang het duurt. We zijn maar vijf kilometer van de ambassade verwijderd.
Ook in het Engels antwoord ik dan maar bevestigend. Een van de dingen, die mij werkelijk dwars zitten van deze ambassade is dat alles in het Engels gaat. Het is toch de Nederlandse ambassade? En als je duidelijk Nederlands bent en Nederlanders begroet kun je toch best in je moers taal spreken? Het zal wel aan mij liggen.
We lopen het miniscuul kleine wachtruimtetje voor paspoorten en visa's binnen wat als een soort blindedarm aan de ambassade vastzit. Er zitten nog een paar andere mensen en de meneer voor het loket heeft moeite een visum te krijgen. Wellicht loopt men daardoor uit, want onze afspraaktijd komt en gaat en er is nog iemand voor ons.
Er is wel een voor mij nieuwe televisie met filmpjes en informatie over Nederland. Erg leuk om te kijken! Tot mijn verbazing komt er een "tien redenen waarom Nederland beter is" voorbij. Ik dacht altijd dat juist het borstgeklop van de Amerikanen (waar ik niet zoveel van merk overigens) zo'n ergernis wekt in mijn geboorteland.
Ach, het is leuk om te kijken en Saskia ziet nu extra uit naar haar reisje in mei. Als iemand voor half mei een goed logeeradres weet voor een NederAmerikaans meisje en een meisje dat in haar kindertijd in Nederland heeft gewoond, vooral in het midden of westen van het land, houden zij zich aanbevolen.
Katja en ik moeten eigenlijk erg naar de wc, maar daartoe is hier in dit hok geen gelegenheid. Na de visum man komt er een Nederlandse dame om haar paspoort te vernieuwen.. Haar pasfoto's zijn echter verkeerd formaat.
Ze is met haar dochter en kleindochter komen lopen van de metro. De dame achter het loket legt uit waar ze nieuwe foto's kan laten maken en die daarna weer kan brengen. Ik zend een schietgebedje dat Katja's en onze foto's wel goed zijn! Tenslotte zijn die ook maar door "leek" Amerikaanse fotografen genomen.
Dan zijn wij aan de beurt en de meisjes hebben eigenlijk eerst een afspraak, maar ik moet ook aantonen dat ik toen Saskia 18 werd de Nederlandse nationaliteit had dus mijn afspraak wordt er meteen bij genomen.
Alles gaat weer in het Engels. Al heeft de vriendelijke loketdame een accent, Katja en ik denken niet dat het Nederlands is. Zuid-Afrikaans of Caribisch misschien, maar niet puur Nederlands. We hebben alles goed gedaan en ik ben blij dat ik gisteravond van alles copieen heb gemaakt.
De pasfoto's zijn prima en een uurtje later verlaten wij en mijn zeer dikke immigratiefolder het gebouwtje weer. Alleen heb ik niet goed opgelet en komt de vriendelijke dame me nog achterna met mijn Amerikaanse paspoort.
Jullie willen niet weten hoeveel documenten we tussen de Amerikaanse naturalisatie van mij en de Nederlandse nationaliteit van ons vieren terugvragen hebben! Ik moet binnenkort eens wieden, maar je weet niet wat je nog nodig gaat hebben.
De meisjes ruzieen wat over de lunch, die Katja graag in de stad wil eten en Saskia liever thuis. Saskia is verkouden en erg moe dus ik neem haar kant in deze. Lunch in de stad afdwingen wordt dan toch niet leuk. Katja schikt zich erin, gelukkig.
Aan Saskia merk ik dat ze zich echt niet goed voelt. Zij besluit direct na haar lunch terug naar Richmond te rijden, want ze is bang zich anders te moe te voelen. Ik respecteer haar wens, want vanochtend wilde ze nog onze nagels laten doen vanmiddag. Als Saskia dat laat varen betekent het dat ze zich niet lekker voelt!
We nemen afscheid van haar en hebben inmiddels besloten het vrij nieuwe Thaise restaurant in het Mosaic District, Sisters Thai, te gaan proberen. Tot onze verbazing is het daar om half twee nog heel druk en we moeten een kwartiertje op een tafel wachten.
De atmosfeer hier is heel gezellig met allemaal boekenkasten vol boeken en speelgoed. Ze hebben een lunchmenu voor $9. Dan kun je een voorafje (soep of loempia o.i.d.) kiezen en een hoofdgerecht. Geen wonder dat het zo populair is!
Tijdens het wachten heb ik al besloten dat ik de pittige tom yum soep wil en de pad krapow met garnalen. Katja neemt dezelfde soep en een het gember en knoflook gerecht met garnalen. Kevin neemt de drunken noodles, die ook pittig zijn.
De soep is erg lekker, maar mijn krapow ontzettend pittig! Mijn mond staat in brand en dat met maar twee pepers (meestal betekent dat medium heet). Ook Kevin is verbaasd hoe pittig zijn gerecht is. Ik vind het lekker, maar voortaan ga ik wel iets minder heet bestellen. Hun menu ziet er interessant uit en de prijzen laag, dus ik wil Rick hier ook heen nemen.
Het weer is intussen zeer opgeknapt en ik neem mijn kans waar om de bluebells te gaan bekijken. We verkleden ons voor modder en gaan met de honden op weg naar Blue Run Regional Park. De vorige keer dat ik hier was waren ze niet op hun hoogtepunt, maar zodra we het park binnenrijden wordt duidelijk dat dat nu wel het geval is.
We parkeren en lopen via de vlonders naar de Bull Run rivier waar, zoals Kevin terecht opmerkt, ook in de Burgeroorlog veel bloed vloeide. Twee grote en bloederige gevechten vonden hier plaats. Nu is het een idylle vol velden met mooie blauwe belvormige bloempjes. Zover je kan kijken bloeien ze en zoals zo vaak is het moeilijk in foto's weer te geven.
Katja en Kevin zijn in ieder geval zeer verrast door de schoonheid van dit park. Katja vraagt zich af waarom ze dit nog nooit gezien heeft na haar hele jeugd hier gewoond te hebben. Dat komt omdat ik dit toch vrij onbekende park pas na haar schooltijd ontdekte.
We fotograferen, lopen (langzaam!) en fotograferen meer. Het weer werkt ook goed mee. Met de zon voelt het echt lenteachtig. We genieten dus en lopen tot de bluebells minder worden en maken dan rechtsomkeerts.
Het pad is niet druk, maar er komen wel af en toe mensen langs. Een paar biedt aan foto's van ons drieen en de honden te maken, erg leuk. Met andere honden maakt Cosmo gezellig kennis, maar Django moet apart gehouden worden.
Na anderhalf uur zijn we terug bij de van met heel wat mooie foto's en een filmpje. Nog steeds laten die niet de werkelijkheid zien, maar dat is altijd zo. Een half uurtje later zijn we weer thuis. Katja en Kevin hebben het duidelijk ook leuk gevonden en de honden al zeker!
Tot onze verrassing komt Rick vroeg uit zijn werk. Kevin is nog nooit bij de Cheesecake Factory geweest dus dat wordt het voor het avondeten. Katja en ik delen gevulde champignons als voorafje en ik neem een flatbread met blauwe kaas, peer en meer als hoofdgerecht.
Die is vrij klein en Rick verbaast zich dat dit mijn avondeten is, maar ik weet dat we cheesecake gaan bestellen en wil daar ook wat van meeeten. We bestellen twee stukken salted caramel cheesecake en Katja en Kevin krijgen die van hen helemaal op. Rick en ik nemen de helft mee naar huis.
Thuis gaan mijn benen omhoog, ik heb mijn stappen niet bijeen gekregen, maar ben desondanks doodmoe. De anderen gaan de basement in om een film te kijken. Ik kijk naar de afleveringen van The Amazing Race, die ik gemist heb. Het blijft leuk om te volgen!
Het is een opluchting klaar te zijn met het Nederlandse paspoortgedoe. Nu Kai nog, die heeft 12 april zijn afspraak en hoopt Bea wat van Nederland te laten zien. Hij wordt heel lief opgevangen door vrienden van ons in Enschede waar hij zijn paspoort kan laten verlengen.
Bluebell foto's staan hier
6 reacties:
Prachtige foto's van de bluebells. Ik ga ze niet zien dit jaar, ben druk, druk met onze aankomende verhuizing en heb veel afspraken staan. Gezellig dat de meisjes even thuis waren!! Fijn weekend, hopelijk geen sneeuw morgen.
Wat een lekker gevoel dat de paspoorten zijn geregeld. Nu nog hopen dat het bij Kai ook goed gaat.
Prachtige foto's van de Bluebells.
Wat leuk dat Saskia naar Nederland komt. Ik heb helaas geen plek maar in Soest zit een jeugdherberg (of een Stayokay zoals het tegenwoordig heet). Goed bereikbaar met de trein.
Fijn weekend!
Bureaucratie en geneuzel. Zoooooo Nederlands soms. Wij hebben helaas geen plek voor 2 dames. Mijn vriendin uit Richmond komt en daarvoor zetten we een bedje in Wijbe's kamertje. Meer kan er helaas niet in tenzij ze op luchtbedden in de huiskamer willen. Dat mag ook.
@Anja - Jammer, want dit zou je laatste kans zijn, maar ik begrijp het. Ik mis onze uitjes wel :(.
@Anja - Gelukkig heeft Saskia al een paar logeerplekken via dit blog. De power of internet :). Maar lief dat je aan haar dacht!
@Corry - Luchtbedden zou prima zijn voor die studenten, dank voor het aanbod. Ze hebben al drie andere aanbiedingen dus zijn onder dak in Nederland (nu Ierland nog).
Ik heb even geinformeerd, je zou in het nederlands toegesproken moeten kunnen worden op de nederlandse ambassade, maar was waarschijnlijk een invalkracht en inderdaad mogelijk zuid afrikaans.
Wij hebben nu heel veel prachtig blauwe boshyacinten, zo mooi altijd de lente.
Vandaag van voorig jaar gezaaide goudsbloemen, die nu kleine plantjes zijn verpoot in ieder een potje zodat ze flink kunnen groeien , als dan straks al het blad van mijn bollen is 'afgestorven' kunnen de goudsbloementjes erin.
Leuk dat Saskia naar nederland komt, ik ben benieuwd wat ze gaat bekijken met haar vriendin, die ook een nederlandse achtergrond heeft?
Bleef Katja het hele weekend?
@Tineke - Het leek alsof ze heel goed wist wat ze moest doen voor een invalskracht. Maar ach, wij kunnen natuurlijk prima Engels dus geen probleem. Ik weet niet precies wat Saskia en Kaylee gaan doen. Kaylee is Amerikaans, maar heeft een deel van haar kindertijd in Nederland gewoond. Katja was er het hele weekend, heel gezellig
Een reactie posten