Memorial Day weekend

Zaterdag

Als ik beneden kom heeft Rick de koffie al klaarstaan.  Hij is druk aan de tuin bezig en ik eet dus alleen ontbijt op het deck.  Het is bijna te warm om buiten te zitten in de zon! Mijn English muffin met ei en kaas smaakt me prima.

Rond tienen is Rick klaar met de tuin en laden we de fietsen op de van.  We horen op de radio dat de I-66 afgesloten is om de duizenden (bijna een miljoen) motoren voor Rolling Thunder naar Arlington National Cemetery te leiden.  Die weg nemen we dus maar niet.

Via de gelukkig niet drukke I-395 rijden we naar Gravelly Point.  Het is druk, maar we vinden een parkeerplek.  Terwijl Rick de fietsen van de van haalt probeer ik een landend vliegtuig te fotograferen.  Ze komen hier zo laag over dat het lijkt of je je aan het landingsgestel vast kunt grijpen!

Dan gaan we op weg naar Old Town Alexandria.  Dat is ongeveer 7,5 kilometer rijden over het Mount Vernon pad.  We komen eerst langs Reagan National Airport en daarna door mooi natuurgebied langs de Potomac.  Ook passeren we jachthavens en parken.

Het is een mooie route en ook druk met andere fietsers en joggers.  Ik heb geen helm op, want vind dat onzin, tenzij ik op een racefiets zou zitten.  Rick fietst niet zonder.  Het valt me op dat ik niet de enige ben zonder helm, maar we zijn wel in de minderheid.

Om half twaalf rijden we het gezellige oude plaatsje Alexandria binnen.  We zetten de fietsen op slot en lopen wat rond.  Ik haal een schema voor boottochtjes, maar die duren ons allemaal te lang.  We genieten van de oude straatjes en vragen dan een tafeltje aan het water op het terras van Chart House.  

Het lijkt wel of we weer op vakantie zijn en veel mensen om ons heen zijn dat ook.  Ik hoor mensen achter ons Nederlands praten.  Ze hebben hier soft shell krab, maar alleen gefrituurd en dat vind ik te zwaar.  In plaats daarvan geniet ik van een heerlijke gazpacho en tonijn "nachos", ieder hapje is een genot!

 

Heerlijk uitzicht, wat is het toch met water?

 

Intussen kijken we naar de af en aan varende schepen en de jachten op de rivier.  Het lijkt ons zo leuk om eens een dagje een motorboot te huren en op de Potomac te varen.  We hebben echter nog niet gevonden waar dat mogelijk is.

Na het eten lopen we de historische King Street een stukje, want we willen een koud flesje water voor de terugrit.  Dat vinden we bij een Subway.  We zoeken de fietsen weer op en rijden terug naar de van. Wat een leuk uitje!

Op de terugweg haalt Rick de ingredienten voor margarita's bij de ABC winkel.  Dat is zijn favoriete cocktail. Ik houd het bij Aperol Spritz als het zo warm is.  Bij The Fresh Market kopen we ingredienten voor het avondeten.  We gaan lekker grillen.

Terug thuis laat ik Cosmo even uit.  Het is een graad of 32 en hij vindt het duidelijk te warm.  We lopen langs het zwembad dat vandaag openging.  Ik kan niet wachten er de komende week heen te gaan. Dit weekend is het ons te druk.

Uit Kitty Hawk hebben we een paar "spinners" meegenomen voor op het deck en voor het huis.  We installeren het bijtje op het deck en hangen met vereende krachten (want ik kan er net niet bij) het cardinaaltje bij de voordeur.  Het ziet er allemaal vrolijk uit.

Rick trekt zich terug in de basement om zijn shows te kijken, maar ik kan met dit weer echt niet binnenblijven!  Saskia's katten denken er hetzelfde over en ontsnappen zodra ik de horrendeur opendoe.  Gelukkig blijven ze in de achtertuin en het is schattig hoe Pig het buiten zijn "ontdekt".  Hij gaat achter ieder vliegje aan.  Daarna gaat hij in het gras liggen en ik zie hem gewoon alles in zich opnemen.

Rick en ik genieten van onze cocktails en lekkere prosciutto met mozzarella rolletjes als borrelhapjes.  Dan gaat de grill aan en niet veel later hebben we een heerlijk bord met biefstuk (voor mij filet mignon, voor Rick een gigantische Porterhouse), worteltjes en een maiskolf voor ons staan. 

Het smaakt allemaal prima, al zitten er een een paar slechte stukjes in mijn filet mignon.  Snickers en Cosmo hebben er baat bij en er is dus geen hapje over als ik klaar ben. Rick maakt ook korte metten met zijn biefstuk.  Het is gewoon zo genieten dit zomerse weer na de koele, natte weken! Gewoonlijk hebben wij dit weer al veel eerder.

Mijn filet mignon is groot...

...maar het haalt niet bij Ricks biefstuk!

Ook vanavond komt het ruimtestation weer overvliegen.  Dat lichtje blijft ons genoeg fascineren dat we er weer naar gaan kijken.  Zes minuten lang en dan schijnt de zon er niet meer op en "blinkt" het uit.

Zondag

Eigenlijk wilde ik om kwart over acht opstaan, maar als ik om half negen wakker word is Rick al vertrokken.  Hij belt om te zeggen dat mensen reeds aan het wachten zijn op de Rolling Thunder motoren en wat wil ik eten?

Laat ik nu die hele Rolling Thunder vergeten zijn met mijn slaperige hoofd!  Ik vraag Rick een spinazie foldover mee te nemen van Starbucks en we gaan elkaar op de parkeerplaats van de school ontmoeten. 

Gauw loop ik daarheen en dan haasten we ons naar de afslag, die de motoren gaan nemen. Daar staan inderdaad al een aantal mensen met vlaggetjes.  Niet veel later zien we de politiemotoren, die de kop van het peloton vormen.  Deze groep is maar een klein gedeelte van de bijna miljoen motoren, die bij het Pentagon bijeen gaan komen.  Dat maakt het niet minder indrukwekkend.

Dit is de 29e Rolling Thunder en het hele weekend horen we een gerommel in de verte van alle motoren.  We zwaaien en nemen foto's en filmpjes.  Een half uur later komen de laatste motoren voorbij rijden.  Het blijft bijzonder en ik moet ook wel af en toe iets wegslikken. Dit zijn mensen, die bespuugd zijn toen ze terugkwamen, terwijl ze geen keuze hadden want er was nog dienstplicht.

Rick en ik lopen terug en doen wat klusjes rond het huis.  Tegen lunchtijd lopen we naar Viva Vienna, zo'n drie kilometer verderop.  Hier is een braderie en kermis gaande ieder jaar.  Het is warm en zonnig en ontzettend druk!

We bekijken eerst alle standjes met produkten.  Er zijn leuke dingen, maar we hebben niets nodig.  Ik heb nooit zin iets te kopen alleen omdat ik het aantrekkelijk vind.  Ik ben allergisch voor teveel spullen.

Rick en ik hebben trek en lopen het restaurant gedeelte in.  Daar is heel veel gefrituurd en ik kies uiteindelijk falafels, dus ook wel gefrituurd.  Rick neemt een wrap met vlees.  Veel trek heb ik niet dus ik eet maar drie van de vijf falafels.  Nu moet ook gezegd dat die niet zo lekker zijn als ik ze gehad heb.

 

We lopen het kermis gedeelte nog door, maar er is niets waar Rick en ik in zouden willen.  Ricks maag kan niet tegen snel ronddraaien of opeens helemaal naar beneden vallen en dat zijn eigenlijk de enige ritjes voor volwassenen.  Van een glijbaan afgaan trekt ook niet echt. Misschien worden we gewoon oud, maar ik denk dat er gewoon geen leuke kermis ritjes zijn hier.

Op weg terug naar huis halen we een cadeautasje bij Rite Aid.  We steken over en zien dan de Dairy Queen.  Zullen we?  We gaan hier eigenlijk nooit heen, terwijl we er beiden dol op zijn. We gaan!  Ik kies vanille gedoopt in butterscotch en Rick de vanille en chocolade gedoopt in chocolade.  Zo lekker!

Terug thuis genieten we nog even van het lekkere weer, want het begint al gauw te druppen.  We hebben een aantal cadeautjes rond te brengen op ons pleintje dus doen dat snel voor het te hard gaat regenen.

Als eerste lopen we naar de overkant waar een paar weken geleden een jongetje werd geboren.  Nadia, de moeder, ziet er benijdenswaardig goed uit (ik had 3 keizersnedes en het duurde weken voor ik weer de oude was, ik raad het niemand aan).

We geven een leuke pluche inktvis met allerlei leerzame dingetjes en ik denk dat Ella en Miles, hun oudere kinderen, hem om te beginnen leuker zullen vinden dan baby Carter zelf.  Het gaat om het idee zullen we maar denken. Met de derde heb je sowieso vrijwel alles al.

Uit de Outer Banks hebben we salt water taffy, een typisch strandsnoepje hier,  meegenomen.  We brengen eerst een doos naar de buren links van ons. Patricia heeft ook voor onze katten gezorgd dus zij krijgt daarvoor ook een cheque. 

Hoe vaak ik ook lees van Europeanen dat cheques zo ouderwets zouden zijn, ik vind ze heel makkelijk!  Ik schrijf er even een en hoef dan geen geld te halen of wat ook.  Tegenwoordig kun je ze ook online innen, ideaal.

Onze rechterburen zijn nieuw en komen uit Libanon.  Ook voor hen hebben wij een doos taffy mee. Zij hebben schattige dochtertjes van 2 (bijna 3) en 4 en zij is zwanger van een tweeling.  Ze zijn superaardig en koekjes aan het bakken als wij aanbellen.

De meisjes zijn helemaal gecharmeerd van mijn Pandora ketting met jurken van de Disney prinsessen. Zij zijn zelf ook gekleed als prinsesjes.  De jongste biedt mij een stukje van haar koekje aan, zo schattig!  Ze geven Rick en mij ook een van hun hartvorm koekjes mee.

Grappig genoeg voel ik een band met hen, want wij kwamen hier oorspronkelijk ook via de Wereld Bank.  Carol vertelt dat ze hier nu drie jaar zijn en het hangt van het werk van Chadi, haar man, af hoe lang ze zullen blijven.

We bedanken voor het lekkere koekje (is het raar dat ik zin had de kinderen van onze buren een grote knuffel te geven? Duidelijk mis ik mijn neef en nichtjes!) en lopen weer naar huis.  Inmiddels regent het gestaag.  We krijgen een staartje van tropische storm Bonnie.  Jammer van het mooie weer, maar het is tenminste warm.

Tysons heeft nu een echte "biergarten" en Rick wil gaan kijken hoe die is.  Ze hebben lekkere bieren, maar ik wil een glaasje wijn.  Hun rose is werkelijk heerlijk, maar hij wordt geserveerd in een plastic glas, terwijl alle bierglazen echt zijn.  Wijn uit plastic is niet hetzelfde, dus ik zend een Facebook berichtje naar de eigenaar om daarover te klagen.

Hij antwoordt bijna meteen en het wordt een leuke conversatie.  Ik weet niet of ik gewonnen heb, maar hij overweegt nu wijnglazen zonder steel.  Die vallen niet zo snel. We zullen zien. In ieder geval wel leuk dat er zo enthousiast gereageerd wordt.

Als Rick zijn biertjes heeft geprobeerd rijden we naar de mall. Vandaag is er geen probleem om een tafeltje bij Earls te krijgen.  We delen de calamari en dan heb ik de kung pao garnalen.  Lekker en pittig, maar wel veel te veel! Ik eet de garnalen en groentes en wat van de noedels. Rick smult van zijn kip. 

Saskia is inmiddels weer terug in Nederland na een weekend met Kai en Bea.  Ze logeert bij mijn vriendin Petra en wordt daar supergoed opgevangen.  Hopelijk gaat ze morgen Amersfoort verkennen.  Ik benijd haar wel een beetje, maar krijg het gevoel dat ze minder geniet zonder Kaylee.

Dit is denk ik een heel leerzame reis voor Saskia en ik hoop dat ze nu uitvindt dat je alleen ook veel plezier kan hebben. Dat heeft voor mij decennia geduurd dus als het Saskia dit keer niet lukt snap ik het helemaal.

Morgen hebben wij nog een vrije dag.  Ik vond het erg leuk te lezen hoe jullie weekends eruit zouden zien.  Ik lees ook graag de plannen voor de week!