Afscheid van goede Nederlandse vrienden

Saskia is al naar New York vertrokken als ik beneden kom.  Rick maakt zich klaar voor zijn werk en ik loop een beetje met mijn ziel onder mijn arm.  Rick herinnert me eraan dat er nog veel leuks in het verschiet ligt en inderdaad, ik moet niet zeuren van mezelf!

Als ontbijt maak ik een Weight Watchers eigerecht en een paar flinke koppen koffie. Intussen klets ik via Whatsapp met Kai, die veilig bij Bea en haar ouders in Correggio is aangekomen. Minder is dat hij water op zijn laptop heeft gemorst en nu op de een of andere manier aan een Amerikaans toetsenbord moet komen.

Bij Anytime Fitness doe ik een kwartiertje cardio voor Sharon me komt halen.  Mijn knie voelt nog steeds vreemd aan.  Echt pijn doet hij niet, maar hij voelt "strak" aan.  Sharon zegt dat er vocht in zit wat heel goed kan.

We ontzien mijn benen dus en doen een uur bovenlichaam- en buikspieroefeningen. Sharon geeft me nog wat advies voor mijn knie en dan doe ik drie kwartier cardio op de ARC trainer.  Daarbij hoef ik mijn knie nauwelijks te buigen dus dat gaat prima.

Onderweg naar huis rijd ik expres langs een aantal pokestops om mijn pokeballen bij te vullen.  Het is intussen al 37 graden met een gevoelstemperatuur van over de veertig graden. Of ik ben eraan gewend of het valt wel mee, want ja, het is warm, maar ik vind het goed te doen.

Na een snelle douche en "gewone" kleding aan ga ik een lijstje afwerken.  Maar eerst lunch en op zo'n warme dag heb ik zin in de crudites van True Food Kitchen.  Ik neem plaats aan de bar binnen, want die buiten is in de zon en dat is me wel te warm. Het is weer smullen van veel vitamines met tzatziki en olijf dip.

Dan loop ik naar Mint om mijn nagels te laten doen, maar daar is het heel druk.  Ik vind het zo knap van de receptioniste dat ze mij bij mijn voornaam begroet!  Maar ze hebben pas om half vier een opening en dat is me te laat.

Toch wil ik mijn nagels vandaag laten doen en ik rijd naar mijn vroegere nagelsalon Pro Nails 3.  Daar herkennen veel van de stylistes me en ik word als een goede vriendin terug verwelkomd.  Hier ben ik direct aan de beurt en laat een glitterende nagellak op mijn tenen en handen aanbrengen.

Bij de Safeway haal ik wat boodschappen en gooi dan de van vol.  Het kost een hele $2, 02 per gallon (bijna vier liter)!  Werkelijk ongekend goedkoop, een jaar geleden was het nog bijna $4.  Benzine is hier altijd heel goedkoop in vergelijking met Europa, maar nu is het echt supergoedkoop!

Het is al bijna half vier en het zwembad lonkt.  Ik verkleed me snel en ga naar de overkant. Daar vind ik een stoel in de schaduw, want inmiddels loopt het ook qua luchttemperatuur tegen de veertig graden.

Het zwembadwater is dan ook niet erg koel, maar verfrissend genoeg.  Ik heb mijn spannende boek en het is goed vertoeven hier.  Pas tegen half zes ga ik huiswaarts. Net als ik onder de douche wil stappen zie ik op mijn telefoon dat ik vanavond ons maandelijkse "happy hour" met Sara zou hebben.

Dat ben ik dus straal vergeten in alle drukte!  Dat niet alleen, maar wij hebben ook voor het avondeten afgesproken met Anja en Marcel, die zondag terug naar Nederland verhuizen.  Gelukkig begrijpt Sara het als ik uitleg dat ik een "brainfart" (hersenscheet), zoals we het hier noemen, had.

Als Rick ook thuis is rijden we naar het Mosaic District.  Daar zien we Anja en Marcel uit het Hyatt House komen waar zij de laatste weken hier logeren.  Grappig genoeg is dit het hotel waar wij na de brand logeerden.

We gaan eten bij Matchbox waar Anja al gereserveerd heeft.  We krijgen een typisch Amerikaanse "booth", een tafel met banken om op te zitten.  Het wordt een heel gezellige maaltijd.

Eerst bestellen we het het voorafje van mini hamburgertjes, St. Jabobs schelpen en mini crabcakejes.  Erg lekker allemaal en we nemen de tijd om ons hoofdgerecht te bestellen. Mensen denken altijd dat alles in de VS snel snel moet in restaurants, maar dat heb je helemaal zelf in de hand.

Ook de hoofdgerechten smaken ons prima.  Ik kies weer eens de zalm met erwtjes en gnocchi.  Anja heeft nog een leuke kaart en kleurboek voor mij als afscheidscadeautje.  We kletsen en kletsen en het loopt tegen negenen als we opstaan en bij het hotel weer afscheid nemen.

Wat zal ik Anja gaan missen!  We deden zoveel leuke dingen samen en ik zie haar echt als een goede vriendin.  Gelukkig zal zij nog met Marcel mee hierheen komen en als wij in Nederland zijn willen we hen ook zeker opzoeken.

Thuis gaan de benen omhoog en ijs op mijn knie.  Die moet zo snel mogelijk weer de oude zijn, want ik heb dinsdag alweer een rondleiding.