Nog een hete rondleiding

De wekkers gaan maar net na zevenen, want ik rijd vanochtend met Rick mee naar de stad. We halen ontbijt bij Starbucks en met een lekkere ijs americano en een spinazie foldover gaan we op weg naar DC. Met zijn tweeen mogen we de HOV banen van de I-66 gebruiken en zo komen we er vlot aan.

De storm van gisteravond heeft vijf centimeter regen gebracht!

Omdat Rick om negen uur voor zijn presentatie aanwezig moest zijn ben ik flink te vroeg voor mijn rondleiding, die om half tien zal beginnen.  Zo heb ik even tijd om wat Pokemon Go te spelen wat veel leuker is in de stad.  Overal zijn Pokestops en ik krijg ook eens andere Pokemon om te vangen op mijn scherm.

Bij het Hirschhorn museum zijn op de binnenplaats en in de beeldentuin heel wat Pokestops

Net voor half tien ga ik in de weinige schaduw wachten op mijn groepje van vandaag.  De temperatuur is nog niet zo hoog, maar ik kan aan de lucht zien dat het flink vochtig is.  Voor vanmiddag worden gevoelstemperaturen van boven de veertig graden aangegeven.

Ook gebouwen langs de Mall

Iets na half tien zie ik vier mensen aan komen lopen en denk dat dat weleens de familie uit Belgie zou kunnen zijn.  En jawel, even later maak ik kennis met P. en B. en hun dochters M. en L.  Zij zijn van hun hotel in Dupont Circle komen lopen en ik denk dat ze zich wat verkeken hebben op de afstand, want dat nam drie kwartier.

Het is warm, zeker als je net uit Belgie komt.  Ik vertel ze dat ze vanmiddag de optie hebben om of de bikeshare of the metro tussen het Witte Huis en Capitool te gebruiken.  Daar zijn ze meteen voor te vinden, tot mijn opluchting want die wandeling langs Pennsylvania Avenue is met dit weer echt wel afzien.

In de schaduw vertel ik kort over de geschiedenis van het ontstaan van de stad.  Dan lopen we naar het enige schaduwplekje met goed zicht op het Washington Monument en vervolgens hetzelfde voor het Tweede Wereldoorlog Monument. 

 

Na de Reflecting Pool lopen we gelukkig een tijdje onder de bomen.  Bij het standje bij het Vietnam Memorial haal ik een koel flesje water, want dat van huis meegenomen is op en was lauw.  Ik weet dat het zaak is veel te drinken met dit weer, maar ik vind lauw water echt niet te pruimen.

Het is te merken dat het hoogtepunt van het toeristenseizoen voorbij is.  Er zijn nu nog vooral internationale toeristen en volwassen Amerikanen, want de meeste scholen hier zijn weer begonnen.  Ons schooldistrict is een van de latere.

We gaan verder via het Vietnam Veteranen Monument naar het Lincoln Memorial.  Dat maakt altijd indruk en het uitzicht over de Mall ook. Ik krijg er zelf ook eigenlijk nooit genoeg van.  Ik heb me nog nooit verveeld gevoeld tijdens rondleidingen.

Voor we naar het Tidal Basin lopen is er nog mijn favoriet, het Koreaanse oorlogsmonument.  Die soldaten staan daar inmiddels twintig jaar en blijven imponerend.  De gezichtsuitdrukkingen grijpen mensen altijd weer aan.

We steken over naar het Martin Luther King Jr. memorial.  B. vraagt of dit monument ook belangrijker is voor de zwarte bevolking dan voor de blanken.  Dat denk ik inderdaad wel, er zijn vaak groepen Afrikaanse Amerikanen hier, meer dan elders op de Mall.

Door het Franklin D. Roosevelt Memorial lopen we naar het Jefferson Memorial.  Daar is het boven weer goed vertoeven.  Het monument is aan alle kanten open en tocht daardoor flink.  's Winters ijskoud, maar in de zomer voelt het verkoelend.

Zoveel van de spreuken in het FDR Memorial zijn nog actueel

Op weg naar de bewoonde wereld hoor ik L. schrikken van iets wat ze op het pad ziet.  Het blijkt een cicade te zijn.  Dat zijn inderdaad grote, maar onschuldige insekten.  We zien ze niet vaak tenzij er een plaag is, maar horen ze des te meer door hun "concerten" in de bomen.  Ik maak er een paar foto's van en we lopen verder.

Na een lange vochtig warme wandeling komen we via de achterkant van het Witte Huis bij Potbelly Sandwich Works aan.  Ik vraag nog of ze binnen of buiten willen eten, maar weet het antwoord eigenlijk al. Unaniem wordt het binnen.

Daar vinden we nog een tafel voor vijf.  De menu's zijn op dus ik ga met B. en de meisjes in de rij staan, want het enige menu is dan op de muur.  Maar we komen eruit en bestellen vijf broodjes, niemand heeft hetzelfde merk ik op.  Mijn keuze is de skinny tuna, een dun broodje met tonijnsalade waar ik tomaat, augurk en hete pepers op vraag. 

Het smaakt iedereen zeer goed zo te zien en mij ook.  Als we klaar zijn gaan we de oven, zoals het voelt, weer in.  Voor het Witte Huis laat ik nog het een en ander zien en dan lopen we richting de metro. Zij verkozen die, waarschijnlijk vinden ze het zelfs te warm om te fietsen en ze hebben jet lag. Die hitte is ook heel vermoeiend.

Onderweg lopen we nog even het kerkje van de presidenten binnen.  Altijd een goed voorbeeld van hoe de kerkjes uit die tijd er in deze omgeving uitzien.  Ik hoor iemand vertellen dat president Madison en zijn vrouw Dolley de eerste presidentsfamilie, die hier kwam, was.  Dolley is hier zelfs gedoopt.  Ik stop die feitjes bij mijn "weetjes".

In het metrostation help ik de Smartrip kaarten kopen. Dan nemen we een Silver trein naar Capitol South.  Daar trotseren we de hitte nog even om over het Capitool te vertellen en lopen dan de lekker koele Library of Congress in. 

Aan de meisjes kan ik zien dat ze dolblij zijn met wat koelte. Vooral M.'s gezicht is zeer rood.  We bekijken de grote leeszaal en de bibliotheek van Thomas Jefferson. Beneden liggen de twee vijftiende eeuwse bijbels en mijn nieuwe favoriet, de allereerste Amerikaanse kaart van de nieuwe Verenigde Staten van Amerika uit 1784.

Als we die allemaal hebben bewonderd stappen we weer naar buiten.  In de schaduw nemen we vast officieel afscheid al gaan zij ook met de metro terug naar het hotel.  Je weet maar niet welke lijn eerst zal komen.

Bij Capitol South gaan we weer het perron op.  Toevallig is de eerste trein een Orange lijn trein, die ik ook moet hebben.  Tot Metro Center rijden we samen en dan moeten zij overstappen.  Het was weer een gezellige dag en knap dat iedereen het ondanks de hitte volhield.

Saskia had eigenlijk beloofd me op te halen van Vienna, maar zij is dat vergeten en naar een ver wegge Whole Foods.  Er zit niets anders op dan de hitte nog even te trotseren en naar huis te lopen.  Daar wacht Cosmo me op en ik geef hem een korte wandeling en eten.

De hele dag al heb ik uitgekeken naar een duik in het zwembad dus ik doe gauw mijn bikini aan en rijd naar de overkant.  Ja, je leest het goed.  Mijn voeten doen zoveel pijn en ik ben zo moe dat ik zelfs die korte afstand niet meer wil lopen. 

Het water voelt heerlijk en ik blijf er een tijdje in ontspannen.  Dan ga ik op een ligstoel in de schaduw opdrogen.  Ik heb een spannend boek dus pas als Rick sms-t dat hij thuis is ga ik weer huiswaarts. 

Rick moet aan het werk met Saskia's appartement.  Het beheer daarvan is zeer slecht geregeld en nu wordt er met een advocaat gedreigd, omdat Kaylee haar deel van de huur nog niet heeft betaald. Na veel gebel en gedoe lijkt het geregeld te zijn.  Volgend jaar willen we de meisjes echt ergens anders hebben!

Het is dus al laat als we eens aan het avondeten gaan denken.  Ik heb geen puf voor wat dan ook meer, maar Rick nog wat energie om in Vienna eten te halen.  Voor mij haalt hij sushi bij Yama en wat Grieks voor hemzelf bij de nabij gelegen Plaka Grill. Het smaakt, al Olympische Spelen kijkend, prima.  Morgen weer vroeg aan de bak dus ik hoop bijtijds mijn bed op te zoeken.