Een emotioneel afscheiddagje

Cosmo begon gisteravond op mijn bed aan Ricks kant en midden in de nacht lag hij er nog.  Ik ben dus zeer verbaasd dat ik Cosmo nergens in mijn kamer zie als ik wakker word.  Ik ben er toch zeker van dat ik hem niet naar buiten heb gelaten.

Beneden wordt het mysterie opgelost.  Kai was al vroeg wakker en voelde zich alleen.  Hij heeft Cosmo dus bij zich genomen.  Ik denk dat hij onze huisdieren net zoveel mist als ons als hij in Europa is.

Gisteravond heb ik Katja gezegd niet later dan tien uur ontbijt te willen gaan halen.  Ik heb nu spijt dat ik het niet negen uur heb gemaakt, want Kai en ik hebben trek.  Maar ik kan niets zeggen, want klokslag tien uur (letterlijk) is Katja klaar om te gaan.

Onze kinderen zullen net als deze bij weer uitvliegen vandaag

Eerst rijden we door de drive thru bij Starbucks.  Kai neemt een caramel wafel (eigenlijk stroopwafel, bedenk ik me) frappuccino, Katja een hazelnoot latte en ik mijn gewoonlijke americano met melk en caramelsiroop.

Dan rijden we naar Duck Donuts voor het laatste ontbijt met Katja en Kai hier. Ik probeer er niet teveel aan te denken hoe zeldzaam het was dat alle drie de kinderen er zonder vriend of vriendin waren de afgelopen dagen.  Gewoonlijk is tegenwoordig in ieder geval Kevin ook aanwezig.

Na van de heerlijke versgebakken donuts en koffie genoten te hebben rijden we huiswaarts.  Daar vangt Katja Zorro, altijd weer een heel gedoe, want die ruikt op de een of andere manier dat hij in zijn drager moet. 

We sjouwen haar was naar haar auto en Django springt enthousiast op de voorbank. Grote knuffels van haar broer en zus en mij en Katja gaat weer op weg naar New Jersey.  Saskia zal ze morgen alweer zien en Rick en mij dit weekend, maar het afscheid van Kai is langer. Hopelijk kan hij met de feestdagen weer komen.

Kai gaat inpakken en ik stond vanochtend op met een stijve opgezwollen knie. Ik durf eigenlijk dus niet volop te gaan sporten, maar "ren" op de plaats op het deck.  Zo krijg ik mijn stappen bijeen zonder mijn knie te overbelasten.

Voor we naar het vliegveld vertrekken wil Kai nog even naar de Freeman Store.  Daar hebben ze plaatselijke souvenirs en Kai koopt een theedoek en pannenlap met cardinaaltjes en Vienna, Virginia erop voor Bea's ouders. 

Rick is inmiddels ook thuis en we vertrekken meteen naar het vliegveld. Je weet het tegenwoordig maar nooit met rijen en veiligheidscontroles dus we komen 2,5 uur voor vertrek bij Dulles aan.  In een paar minuten is Kai bij Lufthansa ingecheckt en de veiligheidscontrole laat 3 minuten zien. Wel vallen ons de politieagenten met geweren op hier, iets nieuws.

Dat geeft ons nog tijd om samen lunch te gaan eten bij District Chop.  Mijn kalkoen BLT smaakt me erg goed en Rick vindt hem ook lekker.  Saskia kan niets van haar gading vinden, jammer genoeg.  Kai heeft een flink bord fish and chips dus die hoeft voorlopig niet te eten. 

De tijd tikt voorbij en dan is het toch echt tijd afscheid te nemen.  Zowaar houd ik het droog al prikken de tranen.  Ik probeer me voor te houden dat we Kai over een paar maanden weer zullen zien.  Maar wat zijn die twee weken voorbij gevlogen en wat is weer gebleken hoeveel leuke dingen we samen kunnen doen, we zijn nog lang niet aan alles toegekomen!

Nog een snelle foto, snif

Thuis gaat Rick aan het werk en Saskia heeft geen zin naar buiten te gaan.  Ik heb nu Kai's SIM om Pokemon Go te spelen, maar het is te warm om te gaan wandelen met ruim 34 graden.  Ik besluit dat dit het uitgerekende weer is voor het zwembad.

Mijn knie speelt me erg parten en eigenlijk had ik baantjes willen trekken, maar besluit hem wat rust te geven. Ik koel lekker af in het water en ga dan in mijn uitstekende laatste deel van een trilogie romantische mysteries van Barbara Freethy lezen.  Het voelt heerlijk, want het is niet zo vochtig en er staat een briesje ondanks de 33 graden.

Pas tegen zessen loop ik weer huiswaarts.  Saskia en Laura zitten in de keuken en ik ben blij dat zij tenminste nog hier zijn. Het zal niet voor lang zijn, want de twintigste moet Saskia alweer in Richmond werken.  Katja begint de 25e met haar nieuwe school. Het zomerse weer duurt voort, maar het "echte" leven begint weer gauw voor onze kinderen.

Alleen Kai heeft nog maanden vakantie.  Hij is op tijd vertrokken naar Milaan waar Bea en haar ouders hem op zullen halen.  Bea en Kai gaan tot 1 september bij Bea's ouders logeren.  Stiekem ben ik wat jaloers, het lijkt me heerlijk gewoon drie weken in Italie te zijn en het leven daar mee te maken!

Voor het avondeten bestellen we kabobs van Friends. Ik neem zoals altijd de zalm en dat is zeer smakelijk.  De Olympische Spelen bieden welkome afleiding en het is fijn dat Rick weer thuis is.  Morgen opeens een dag zonder kinderen, want Saskia gaat naar New York.  Weer wennen aan mezelf vermaken, dus, het zal vast goed gaan.