Alweer een lenteachtige dag

Rick vertrekt al vroeg naar zijn werk en vertelt de honden al uit te hebben gelaten.  Dan kan ik nog even blijven liggen.  Om half negen houd ik het bed ook voor gezien en begeef me in gezelschap van de honden naar beneden.  Cosmo's kop ziet er een stuk beter uit, het medicijn helpt al snel!

Als ontbijt maak ik roerei van Egg Beaters, tomaat en Parmezaanse kaas en een flinke kop koffie.  Dan laat ik de honden nog eens uit. Orion gedraagt zich vandaag voorbeeldig, luistert, kijkt waar ik ben en alles.

Net las ik in een van mijn Australian Shepherd groepen dat zijn gedrag heel normaal is voor een Aussie "tiener".  Dit ras probeert altijd te zien hoe ver ze kunnen gaan.  Wij hadden kennelijk geluk met makke Cosmo, hoewel ik Orions persoonlijkheid ook erg leuk vind.  Alleen dat geblaf tegen vreemden...

Na mijn eten laat ik de honden nog even uit en rijd dan naar Anytime Fitness.  Ik heb personal training om kwart over elf en wil daarvoor een uur cardio doen.  Sharon vraagt echter bij mijn binnenkomst of ik nu personal training wil want Marcella had een noodgeval. Prima wat mij betreft.

Op mijn Simply Fit board doen we weer allerlei oefeningen.  Het blijft van interesse voor iedereen bij de sportschool.  Volgens mij ben ik een wandelende advertentie ervoor.  Misschien moet ik wat geld vragen aan Lori Greiner van Shark Tank, die het product steunt en adverteert. 

Zulk lekker weer!

 

Na de personal training doe ik bijna een uur cardio en krijg mijn 10000 stappen bijeen.  Ik zie mijn buurvrouw en we kletsen even bij.  Dan haast ik me naar huis en waag het erop de honden in de nog ietwat modderige achtertuin te laten.

Vooral Orion heeft die beweging gewoon nodig.  De hond van de achterburen is buiten en ze rennen langs het hek.  Uiteindelijk valt de modderigheid erg mee. Ik hoef alleen de poten schoon te maken.

Na mijn douche haal ik een Chop't salade voor mijn lunch.  Ik eet hem buiten op, want het is weer heerlijk weer met zo'n 16 graden.  Als het zo blijft gaat deze winter lekker gauw voorbij. Ik voel me ook stukken beter dan gisteren.

Jammer genoeg kan ik niet lang genieten van het lekkere weer want ik heb een doktersafspraak.  In de wachtkamer klets ik met een jonge moeder wiens dochtertje maar liefst vijf prikken krijgt vanmiddag. Het meisje is er erg rustig onder, de moeder vertelt dat haar oudste dat allerminst is.  Onze oudste vroeger ook niet en die wordt nu verpleegster, het kan vreemd lopen.

De verpleger, die mijn bloeddruk e.d. opneemt, is superaardig.  Mijn bloeddruk is eindelijk eens goed en hij is gewoon een echte cheerleader.  Ik zou willen dat je ook een verpleegster/verpleger zou kunnen boeken, want hij maakte dat mijn bloeddruk normaal was. Een echte gave!

Mijn nurse practitioner komt niet veel later.  Ik ben ook echt dol op haar.  Ze luistert, ze neemt haar tijd, ze is open voor mijn opmerkingen en we hebben een goed gesprek. Ze behandelt me als een gelijke waar het op mijn gezondheid aankomt en daar heb ik lang naar gezocht.  Ik loop dan ook opgelucht weer naar buiten. Misschien kan ik ooit die witte jassenangst kwijtraken.

Thuis neem ik de honden nogmaals de achtertuin in, want het is zulk heerlijk weer! Lorraine is er ook met haar twee Deense doggen en Orion en Phil blaffen tegen elkaar.  Of ons gras achter ooit weer beter zal worden weet ik niet. Die hondenpoten doen veel schade.

Dan doe ik Orion in zijn bench en neem Cosmo mee naar het dierenziekenhuis waar hij zal verblijven tot wij terug zijn van ons weekendreisje. Ik denk dat het goed voor hem zal zijn even weg te zijn van zijn drukke "broer".

Orion lijkt het gemis van Cosmo niet eens te merken als ik terugkom en even gaat het door mijn hoofd en hart dat het zo zal zijn als we Cosmo voor het laatst wegbrengen. Hopelijk is dat nog jaren weg! Ik neem Orion weer de achtertuin in en geef hem dan eten.

We spelen een beetje en dan bestel ik een Uber om naar Sea Pearl te gaan voor Sara en mijn laatste maandelijkse happy hour daar. Sara stelt voor voortaan te gaan lunchen en dat komt mij ook zeker beter uit, al zal ik het eten van dit happy hour missen.

Het is nog licht om kwart over vijf, hoera!

De sushi is weer heerlijk en mijn favoriete crispy cake met tonijn, maar ik probeer ook eens de kip dumplings en de spiesjes met zeebaars.  Alles is even lekker en het gesprek vloeit als gewoonlijk vlot.  Grappig hoe Sara en ik zo anders kunnen zijn en het toch heel goed met elkaar kunnen vinden.

Verschillen tussen ons bijvoorbeeld, zij is Joods, ik ben niets, maar vier Kerst. Zij heeft geen kinderen en is niet getrouwd, ik heb natuurlijk beiden.  Zij spreekt alleen Engels, ik meerdere talen.  Maar overeenkomsten zijn reizen, films, wandelen/sporten en meer.  We hebben altijd meer dan genoeg gesprekstof.

Zeven uur komt dan ook al gauw en Rick haalt me op. Hij biedt Sara een lift, maar zij heeft haar auto hier. Thuis is onze zeer enthousiaste puppy natuurlijk blij ons te zien. Hij vindt altijd een speeltje en loopt daar dan enthousiast mee achter ons aan terwijl wij hem negeren als deel van de training.  Het is werkelijk lachwekkend.

Rick heeft dingen te kijken in de basement en ik doe mijn voeten omhoog en kijk o.a. Undercover Boss. Dat is altijd een leuke serie vind ik, dit keer is het over een koffiebedrijf, Coffee Bean and Tea Leaf.  Een bedrijf dat wij niet kennen, laat wel zien hoe groot dit land is weer eens.

Morgen beginnen we aan de eerste reis van dit jaar en ik heb er zoveel zin in! Lekker weer in de zon en warmte, misschien blijf ik er gewoon wel, ha ha.  Het volgende blog zal dus uit Florida komen.