Een productieve lenteachtige dag

Rick moet er alweer vroeg op uit.  Ik heb met hem te doen maar hij zegt een betere nacht gehad te hebben. De Mucinex heeft dus geholpen.

Orion houdt zich nog een tijdje rustig gelukkig dus ik draai me nog een paar keer om.  Als ik beneden komt zie ik dat het al veertien graden is, heerlijk!  Ik eet een gezonde burrito als ontbijt en wandel dan met de honden.

De achtertuin is voorlopig geen optie, die is een groot modderbad.  Ik heb absoluut geen zin in een herhaling van gistermiddag met Orion! Die gaat opeens weer achter auto's aan tijdens de wandeling, maar de luide toeter werkt goed en hij blijft dan maar aan de andere kant van mij lopen.  Helemaal goed, want dat vind ik maar een enge gewoonte.

Saskia slaapt nog dus ik doe Orion in zijn bench en rijd naar Anytime Fitness.  Daar doe ik een half uurtje cardio en dan komt Sharon me halen voor personal training.  Ik heb mijn Simply Fit board mee en daar doen we de meeste oefeningen op.  De andere personal trainers zijn er ook zeer in geinteresseerd en proberen het uit.

Na afloop doe ik nog wat cardio, maar niet tot 10000 stappen, die hoop ik met honden en vriendin wandelen bijeen te krijgen. Op de terugweg rijd ik langs pokestops en van een paar Pokemon.  Intussen is de temperatuur opgelopen tot zeventien graden!

Moeilijk te weten wat ik aan moet trekken op zo'n dag.  Ik kies maar een lange broek met een topje met driekwart mouwen.  Zonder jas (!) laat ik de honden daarna uit.  Wat een heerlijkheid zo midden in de winter, ik klaag absoluut niet.

Met dit weer heb ik zin in een salade als lunch. Die haal ik bij Chop't en eet hem voor het huis op.  Ik wacht intussen op mijn Nederlandse vriendin, die tegen tweeen zei te komen.  Twee uur komt en gaat en ik besluit dat het nu wel perfect weer is om wat van de kerstversieringen buiten op te ruimen terwijl ik bij iedere auto kijk of het M. is.

De kransen en groene slingers gaan eerst.  Nog steeds is M. er niet dus ik ga verder met de "landingsbaan"lichtjes langs het gras.  Ik wil de lichtjes in de struiken nog laten hangen, die zijn zo gezellig in deze donkere maand. Verder mogen de sneeuwpoppen blijven staan, die passen bij de winter. Ook zet ik de vuilnis en recyclables vast buiten, meestal Ricks ding, maar hij is me zeer dankbaar als hij thuiskomt. 

Het is opeens al half drie en het is me wel duidelijk dat M. niet meer komt.  Ik stuur haar een berichtje voor de zekerheid, want ik heb om drie uur een massage.  Pas later vanavond krijg ik antwoord en blijkt dat zij de 16e in plaats van de 12e bedoelde.  De 16e komt haar niet goed meer uit dus nu proberen we het weer op de 30e.  Helemaal goed, want ik wilde de tuin toch al wat opruimen met dit heerlijke weer.

Net ben ik aan de versieringen op het deck begonnen als de deurbel gaat.  Lisa komt om me een massage te geven en Orion blaft ook weer tegen haar.  Ik hoop morgen wat tijd te vinden om Mark, de trainer, te bellen.  Orion houdt wel gauw op, maar ik wil dat hij helemaal niet blaft als ik laat zien dat de persoon ok is.

Terwijl de honden onder de tafel liggen geeft Lisa mij een zeer goede massage.  Ik voelde me vandaag vrij goed door het warme weer, maar natuurlijk vindt zij de nodige knopen.  Mijn nek voelt al een paar dagen heel stijf en Lisa ziet er inflammatie en raadt aan ibuprofen te slikken.  Dat zal ik braaf doen.

Eigenlijk vond ik het zonde van deze mooie dag om een uur op de massagetafel te liggen, maar mijn lichaam heeft ze wel hard nodig.  Na afloop ga ik wel weer naar buiten en neem eerst de honden mee voor nog een wandeling.

Dan ga ik verder aan de deckversieringen.  Intussen heb ik Cosmo en Orion een nieuwe puzzel gegeven. Deze is van Bark Busters en ze moeten hem open krijgen om bij de snoepjes te komen.  Het lukte ze tijdens mijn massage, maar de tweede keer gaat niet zo makkelijk.  Het houdt beiden om de beurt goed bezig.

Als het deck ook weer kerstloos is ga ik nog buiten zitten tot vijf uur!  Dan wordt het donker en te koel voor mij.  Meerdere van dit soort dagen maken wel dat de winter een stuk makkelijker door te komen is! Helaas wordt er zaterdag weer sneeuw en ijzel voorspeld.

Christine belt en we kletsen gezellig bij.  Voor de zoveelste keer zou ik willen dat ze weer in deze buurt zouden wonen.  Dat gaat echter niet meer gebeuren, hun huidige plan is op een gegeven moment naar Austin, Texas, te verhuizen waar hun dochter nu werkt.  Dat zal wel een leukere bestemming zijn voor ons om te bezoeken dan Alabama.

Rick sms-t of hij mij sushi kan brengen voor het avondeten.  Nou, daar zeg ik nooit nee tegen en al helemaal niet na zo'n lekker warme dag.  Kaylee en Saskia hebben boodschappen gedaan en komen terug met de mededeling dat iemand in de parkeergarage achteruit reed tegen Saskia's auto aan, zucht!

Gelukkig hebben ze wel verzekeringsinformatie uitgewisseld, want het is geen grote deuk, maar Rick vreest dat er iets lekt onder Saskia's auto.  Waarom is zij zo'n magneet voor aanrijdingen door anderen?  Als het lekt kan ze morgen niet naar Richmond met die auto dus moeten we dan een auto voor haar huren via de verzekering.

En zo eindigt een heerlijke dag toch weer stressvol.  Morgen zullen we beter kunnen zien wat er aan de hand is.