Opeens een witte wereld

Rick neemt de honden al vroeg mee naar beneden en ik zie dat het buiten wit is.  Dat betekent ook koud en dus heb ik geen zin mijn warme bed te verlaten.  Natuurlijk moet dat wel  op een gegeven moment en dan ben ik dankbaar voor de verse koffie, die Rick al klaar heeft staan voor mij.

Rick vertrekt naar Washington en ik maak een paar beschuitjes met kaas en tomaat als ontbijt. Het smaakt me goed.  Gelukkig zijn de honden dol op sneeuw en vermaken zij zich intussen in de achtertuin.  Het ziet er mooi uit, maar is mij veel te koud!

Als de honden uitgeraasd zijn ga ik naar Anytime Fitness.  Mijn Samsung telefoon, die ik in het vliegtuig verloor, is nog niet teruggevonden.  Ik heb inmiddels een nieuwe en kan dus weer lekker Pokemon Go spelen in Vienna.  Als ik parkeer zijn er een heel aantal Pokemon om te vangen.

Nadat ik een kwartiertje op de ARC trainer heb gedaan komt Sharon me halen. Ik zou willen dat ik als zij was, ze kijkt gewoon geen nieuws en maakt zich er verder ook niet druk om. 

Nu moet ik wel zeggen dat dat voor haar (en mij ook natuurlijk, hoewel ik wel een immigrant ben) makkelijk praten is als blanke heteroseksuele vrouwen.  We zijn maar een stapje onder de blanke mannen, die het nu te zeggen hebben in dit land.  Oh, wat verlang ik terug naar de Obama's!

Het halve uur personal training op de Simply Fit board met gewichten gaat snel.  Het board maakt het allemaal nog net iets leuker en is goed voor mijn balans.  Na afloop doe ik nog drie kwartier cardio en dan zit het er weer op voor vandaag.

Het mooie laagje sneeuw is intussen alweer bijna gesmolten. Pas nu hoor ik op de radio dat de scholen twee uur verlaat opengingen.  Het is nog steeds zo raar daar helemaal niets meer mee te maken te hebben.  Ik ben benieuwd hoe lang dat gevoel gaat duren.

Rillend laat ik de honden weer in de achtertuin.  Ik weet dat ik op een gegeven moment weer met ze moet gaan wandelen, maar voor nu is dit zoveel makkelijker ondanks de modder. Er staat een gure wind en na vijf minuten ben ik door en door koud.  Als Orion gaat liggen vind ik het dan ook weer genoeg geweest.

Binnen doen we training.  Eerst bevelen opvolgen met een snoepje en dan van de voordeur wegblijven.  De eerste keer dat ik dat probeer speelt meneer Orion het klaar gewoon langs mij heen naar buiten te rennen.  Niet goed als er mensen aan de deur zijn!

Gelukkig gaat het de volgende paar keren heel goed.  Bij Orion is het zo zaak om te laten zien wie er baas is!  Hij probeert iedere keer weer de grenzen uit.  Cosmo is zoveel meer onderdanig.  Toch vind ik dit karaktertje ook wel weer erg leuk.  Hij daagt mij mentaal ook uit.

Het is intussen weer lunchtijd en met dit gure, koude weer heb ik zin in pho.  Bij Pho Thang Long word ik als een oude bekende begroet al ben ik er alweer even niet geweest. Ik bestel de kippensoep en een verse limoensap soda.  Het is zo ontzettend lekker!

Net als Martine aan komt rijden ben ik weer thuis.  Het is me te koud voor een wandeling dus we besluiten ergens iets warms te gaan drinken en ik weet precies de gezellige plek in Vienna, Caffe Amouri. Ik zou hier veel vaker heen moeten gaan!

Het is een Europees aandoend cafeetje met allemaal verschillende koffies en thee smaken. Het is ook erg populair maar we vinden nog een tafeltje.  We bestellen beiden de chai thee en kletsen gezellig bij.  We wanen ons gewoon in Europa hier.

Het is zo gezellig dat we nog een kop thee bestellen.  Dit keer de mint thee, die ik nog lekkerder vind.  Martine heeft om half vier een afspraak bij de bibliotheek van Vienna, die hier vrijwel aan de overkant ligt. Vienna heeft zo'n Europees gevoel soms, zo dicht licht alles bij elkaar.

We nemen afscheid en nemen ons voor niet weer zoveel tijd voorbij te laten gaan voor we elkaar weer zien.  Martine is zo iemand die ik jaren niet gezien kan hebben en dan is het alsof we elkaar gisteren zagen.  Ik heb een heel aantal van dat soort vriendinnen, gelukkig.

Thuis laat ik de honden weer even uit, maar gelukkig vermaken die zichzelf.  Dit is niet mijn weer!!!  Ik doe dan ook de haard aan en mijn zeemeermin deken over mijn voeten. Mijn spieren zijn niet blij en dat maakt dat ik me moe voel. 

Orion is echt wel een heel rustige puppy.  Hij wil altijd bij mij zijn en heeft heus zijn drukke tijden, maar ik ben blij dat hij nu gewoon rustig naast me gaat liggen. Energie om hem bezig te houden ontbreekt me.  Ik speel wat spelletjes en kijk wat shows, ik moet even afstand van Trump en kornuiten nemen.

Rick komt thuis met Grieks eten van Skorpios Maggio's dit keer.  Hij is daar altijd meer fan van dan van Plaka Grill en ik wil het ook eens proberen.  Nou, ik geef Rick helemaal gelijk!  Plaka Grill is goed en authentiek, maar  dit restaurant ook (de eigenaar is Grieks).  De avgolemono soep hier vind ik lekkerder dan van Plaka Grill.  De gyro is mij zelfs veel te veel, wat een vlees!

Zo is deze maandag ook weer voorbij. Met een hondenkop op iedere voet, lekker warm, neem ik afscheid tot morgen.