Weer afscheid nemen van Kai

Ricks wekker gaat om zeven uur, maar ik ben nog lang niet klaar om op te staan.  Ik voel me niet lekker en al moe bij het wakker worden.  Helaas is dat niet veel beter als ik om half negen opsta.

Mijn lichaam is echt een barometer, er komt slecht weer aan en dat voel ik meteen. Kai is al beneden en Saskia staat tegelijkertijd met mij op. Zij wil naar South Block voor ons ontbijt, maar ik heb er geen puf in.  Ik bied aan haar geld te geven, maar ze wil niet alleen.

Uiteindelijk gaat Saskia met een vriendin naar Caffe Amouri.  Kai heeft al ontbijt gegeten en ik maak een crumpet met gerookte zalm en een grote bak koffie voor mezelf.

Gelukkig heb ik personal training want anders weet ik niet of ik mezelf tot sporten zou kunnen aansporen.  Ik doe een kwartiertje cardio en dan komt Sharon me halen.  Zij vroeg mij mijn Simply Fit board mee te nemen.

Al de personal trainers zijn daar zeer in geinteresseerd.  Sharon besluit onze routine op het board te doen.  Dat wiebelt dus ik moet mijn balans houden wat meer spieren gebruikt dan gewoon op de grond staan.  Ik neem me voor dat ook vaker thuis te doen.

Na afloop doe ik nog wat cardio en haast me dan naar huis.  Daar is Kai hard aan het inpakken.  Ik duik meteen de douche in en neem Orion mee, want die wil Kai's spullen de hele tijd stelen.  Ik baal er wel van dat ik me telkens zo slecht voel, want Orion heeft echt meer training nodig.

Flapjack en Orion kunnen het eindelijk wat met elkaar vinden en spelen met een poezenspeeltje

Saskia neemt afscheid en gaat naar Richmond voor de rest van haar tattoo.  Die deed veel pijn, schrijft ze later. Ik ben benieuwd hoe ver hij nu is. Saskia blijft in Richmond slapen dus ziet Kai niet meer tot tenminste maart.

Kai en ik gaan de cheque voor Kai's auto halen bij de Kia garage.  Zo kan hij die hier nog op zijn op rekening zetten, want Rick moet hem ook ondertekenen.  Dat op de rekening zetten gaat wel digitaal.  Ik weet het, nog steeds een raar systeem voor Europeanen, maar ik ben er helemaal aan gewend.

Kai heeft Cava gekozen voor zijn voorlopig laatste lunch in de VS. Dat vind ik helemaal prima, want ik ben dol op hun linzen, die Rick niet lekker vindt. We eten thuis en hebben eindelijk eens een rustig gesprek.  Rick zei het ook al, de "vakantie" met de feestdagen is zo druk dat hij omvliegt.

Rick komt thuis en doet nog wat stamboomdingen met Kai. Ik voel me intussen steeds naarder, maar ik wil per se mee naar het vliegveld.  Ik neem wat ibuprofen en dat helpt gelukkig net genoeg. Het "flurriet" intussen, kleine sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden.  Eigenlijk de eerste sneeuw voor ons dit jaar al blijft het niet liggen.

Om vier uur is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Kai's tas weegt net onder de 32kg, helemaal goed.  De rit naar Dulles Airport verloopt gelukkig zonder oponthoud.  Kai heeft een gratis ticket met mijlen, maar business class met Lufthansa!

Voor hem de eerste keer ooit in internationale business class dus hij heeft er zin in!  Het inchecken gebeurt ook super snel en minuten later staan we al bij de ingang van de veiligheidscontrole.  Dan komt het moment waar ik altijd zo enorm tegenop zie, het afscheid.

De hele dag liep ik met een huilgevoel rond, maar wonder boven wonder houd ik het nu droog.  Het helpt erg om te weten dat Kai en Bea over iets meer dan twee maanden weer hier zullen zijn.  Ik kan niet wachten Bea wat van de omgeving te laten zien.

Rick stelt voor naar World of Beer in Reston vlakbij het vliegveld te gaan voor een drankje.  Ik vind dat prima en bestel een Spaanse gin en tonic.  Een heel ongewoon drankje voor mij, maar het smaakt goed.  Rick is hier goed bekend en bestelt een biertje.

Voor ons avondeten lopen we de hoek om naar Barcelona.  Hier waan ik me altijd weer terug in die stad.  Er staat van alles op het menu dat ik ook in Barcelona zag. Ik heb o.a. een salade van bloedsinaasappel, ui en feta en een hertenbiefstuk tartaar.  Rick en ik delen een aantal dingen en het smaakt allemaal even lekker.

Intussen speel ik blij Pokemon Go op mijn nieuwe telefoon.  Het enige leuke van Kai's vertrek is dat ik zijn sim kaart kan gebruiken om te spelen.  Ik voel me dan wel alsof de vloer met me gedweild kan worden, maar in bed liggen is geen optie dus speel en eet ik maar.

Vannacht moet het ietsje gaan sneeuwen volgens het verhaal.  We zullen zien, het is er koud genoeg voor.  Ik droom van warmte moet ik toegeven! Nog zoveel winter te gaan...