Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, april 30, 2017

Zomers weekend in april

Zaterdag

Rick en Orion gaan al om kwart voor acht naar beneden.  Eigenlijk zou ik mee moeten gaan, want ik ben ook wakker.  Ik besluit echter nog wat te doezelen en een half uurtje later op te staan. 

Beneden tref ik een wanhopige Rick en een zeer modderige Orion.  Op de een of andere manier heeft die laatste toch weer een opening naar het vijvertje gevonden.

Orion mag dus niet naar binnen hoewel ons tapijt volgens mij al niet meer te redden is met alle modder erop.  Het is bruin in plaats van grijs en ik kan het niet uitstaan.  Het deert Rick echter helemaal niet dus ik probeer het ook van me af te schuiven.

Voor mijn ontbijt warm ik een ontbijt quesadilla van Weight Watchers op in de magnetron.  Met een grote kop koffie geniet ik ervan op het deck.  Rick gaat een stuk fietsen en ik besluit wat bovenlichaam gewichtenoefeningen te doen en dan op de plaats te rennen op het deck.  Het is veel te lekker weer om binnen te sporten!


Een uur later is Rick terug en heb ik 9000 stappen gedaan.  Rick neemt Orion mee voor een wandeling en ik fris me op.  Het is al flink warm en loopt tegen de dertig graden dus ik kleed me zo luchtig mogelijk.

Als Rick terugkomt is het lunchtijd en vandaag wordt de Taste of Vienna gehouden op het parkeerterrein van de brandweer.  De opbrengsten gaan ook gedeeltelijk naar de (vrijwillige) brandweer.  We kunnen de brandweerwagens ook bekijken.  Ik vind ze altijd prachtig.

Op het parkeerterrein staan tentjes van allerlei plaatselijke restaurants met kleine hapjes.  Rick neemt meteen een mini pasty maar ik wil eerst even kijken wat er zoal is.  Ik weet echter wel meteen dat ik een Vietnamese loempia wil.  Die vind ik zo lekker, terwijl ik niet van de Chinese of Thaise houd.  Het rijstpapier maakt het zoveel lichter en de vulling is niet zwaar.

We eten het aan een tafel terwijl we naar de leerlingen van de School of Rock luisteren.  Kai deed daar een aantal jaren mee. De muziek kan me niet bekoren, maar ach, het zijn plaatselijke kinderen dus wel heel leuk.

Rick haalt vervolgens een paar tonijn taco's.  Ik heb besloten toch een pasty te nemen maar gevuld met spinazie en feta.  Ik gebruik mijn gratis alcohol kaartje voor een lekker glaasje sauvignon blanc van de Vienna Vintner.   Het smaakt allemaal prima.

Intussen heeft Rick een burger gehaald van Social Burger.  Daar helpt Tara mee en haar zoon is wielrenner in Belgie.  Zij gaat hem daar binnenkort weer opzoeken.

Over kinderen in het buitenland gesproken, vandaag wordt Kai alweer vijfentwintig!  We geven hem een DNA test op zijn verzoek, ik ben benieuwd wat daaruit komt.  Hij viert zijn verjaardag met Bea in Heidelberg.  Rick en ik kletsen met Kai via Whatsapp en hij klinkt erg blij.

Meer buitenlandnieuws waar ik gisteren in mijn moeheid over vergat te schrijven is dat Saskia is aangenomen voor een semester bij Curtin University in Perth. Ze zal in juli vertrekken en tot half december blijven.  We zijn zo trots op Saskia, die zich zo heeft ingezet dit jaar!  Vorig jaar had ze niet genoeg punten gehad om te mogen gaan dus ze heeft zich in sneltreinvaart opgewerkt!

We eindigen onze Taste of Vienna maaltijd met een Vietnamese garnalen "summer roll". Dat zijn in rijstpapier gewikkelde garnalen en groentes met een lekker saus die zelfs Rick lekker vindt.  Op de weg terug naar de auto zien we Sharon nog.  Rick zag haar vanochtend tijdens zijn fietstocht maar zij herkende hem te laat.

Thuis ga ik mijn spannende mysterie roman uitlezen.  Een van mijn favoriete schrijfsters is Barbara Freethy.  Haar karakters zijn sympathiek en de verhalen spannend.  Ik weet ook nooit van tevoren wie de slechteriken zijn.

Dan ga ik ons boodschappenlijstje afwerken. Eerst kijk ik bij Michaels naar de feeentuintje spullen.  Alles is me echter nog te zomers dus ik koop niets.

Bij Safeway werk ik mijn lijstje af en reken af bij de self checkout.  Die computers zijn altijd zo koppig.  Ik probeer mijn wijn in de doos te zetten, maar het herkent die "tas" niet.  Dat betekent dat de medewerkster langs moet komen. 

Zij doet ook gelijk mijn leeftijd van 11/11/1111 in de computer zodat ik de wijn kan kopen.  Nooit geweten dat ik er zo oud uitzie!! In ieder geval zeker oud genoeg om alcohol te kopen!

Thuis laad ik alles uit en heeft Rick het hek rond de vijver gemaakt zodat Orion er niet meer onderdoor kan.  De pomp en fontein heeft Rick echter niet kunnen maken.  Dat ding is meer moeite dan het waard is wat mij betreft. 

Het klonk zo goed toen we onze tuin lieten aanleggen maar als we het over zouden doen zouden we alles net als de buren gras hebben gelaten.  Alleen al aan onkruid hebben we in de zomer een dagtaak of een jungle.

Terwijl ik mijn boek uitlees maait Rick het gras.  Ik geef Orion zijn eten en drinken.  Hij moet niets van de grasmaaier of andere luide tuindingen hebben dus ligt lief naast mij op een botje te knauwen.  Als er geen andere mensen in ons leven zouden zijn zou Orion de perfecte hond zijn. 

Voor het avondeten gaan we naar een nieuw Libanees restaurant vlakbij, Phoenicia. We hebben een bon voor $12 korting dus gaan het uitproberen.  Het blijkt een enorm restaurant met hookah bar en een live concert iedere avond om negen uur te zijn.

We mogen kiezen of we binnen of buiten willen zitten.  Ik had buiten gekozen maar Rick wil per se binnen.  Dat is goed maar zoals in zoveel restaurants is het koud binnen.  We krijgen wel een leuk tafeltje met comfortabele banken. 

De Albanese serveerster, Anita, is heel attent.  We zijn dan ook de enigen hier, duidelijk is dit bedoeld voor na negenen en dan moet je minstens $45 besteden.  Nu niet, maar met zijn tweeen komen we daar toch wel aan.

Ze hebben allerlei mezze, kleine gerechtjes, helemaal mijn ding.  Ik bestel de druivenbladeren met rijst en tomaat en die zijn erg lekker.  De gegrilde halloumi kaas met tomaat en komkommer smaakt ook naar meer.  Ik ben echter niet weg van de kippenlevertjes, die zijn veel te droog.

Rick heeft intussen hummus, spinazie mini broodjes (heerlijk!) en een hoofdgerecht met een gehaktspiesje.  Het eten en de bediening zijn prima maar toch zie ik ons hier niet snel terugkeren.  Zo'n enorm leeg restaurant heeft geen atmosfeer.  Het wordt hier vast later vanavond heel gezellig, maar dan is mijn energie op.

Thuis krijgen we bericht dat de zwaar gehandicapte (of beperkte wat is de tegenwoordige benaming?) zoon van Ricks nicht Jamie plotseling is overleden. Hij werd maar achttien jaar.  Jamie was hier een paar jaar geleden met haar andere zoon Travis en gaat 13 mei trouwen.  Ze heeft haar bruiloft vanwege gezondheidsproblemen al een keer uitgesteld en nu dit.  Ik heb zo enorm met ze te doen!

Zondag

Het is wat somber als we opstaan maar wel al 24 graden!  Ongekend voor april!  We gaan zoals iedere zondag ontbijt halen bij Starbucks en Rick rijdt naar een van de twee in Vienna.  Jammer genoeg hebben die de ham en kaas croissant waar ik mijn zinnen op had gezet niet.

Rick stelt voor hier dan maar koffies te bestellen en onze broodjes bij de andere Starbucks te halen. Gelukkig zijn ze daar wel voorradig.  Thuis genieten we er op het deck van, zo'n luxe eind april!

Dan gaat Rick een stukje hardlopen en ik kan mezelf er gewoon niet toe krijgen boven te gaan sporten.  De zon is er inmiddels ook en ik besluit dat het zondag is en ik mag doen wat ik wil.  Ik besluit een half uur op de plaats te hardlopen op het deck en dan is het wel weer goed geweest.

Rick komt terug van zijn loopje en we zetten een van de behendigheidsoefeningen voor Orion op.  Hij vindt het heel leuk om met Rick te springen.  De andere twee oefeningen zijn een slalom en een tunnel, die ik binnenkort ook ga proberen.
 
 
Dan vullen we het hondenbadje wat ik al een tijdje voor Orion heb en na wat proberen gaat hij er heerlijk in liggen.  Stukken schoner dan de vijver en lekker koel voor straks als het echt heet wordt.  Hij droogt ook lekker snel op in de warmte.
 
 

Aangezien dit weer nog niet zal duren wil ik er zoveel mogelijk van genieten.  Rick en ik gaan naar Whole Foods om lunch en avondeten te halen en dan ontspannen we ons thuis.  Mijn dumplings smaken prima en Rick smult  van zijn boterham met Goudse kaas en pastrami.

Dan ga ik lekker zitten lezen in mijn hangmat stoel en Rick gaat beneden in de hangmat liggen lezen.  Orion vermaakt zich met zijn badje. De middag verloopt zo vredig, ik zou zo in slaap kunnen sukkelen met het briesje en de heerlijke temperatuur.

Rick gaat met zijn drone spelen voor het huis en Orion ligt aan mijn voeten.  Opeens rent Orion naar beneden en blaft en blaft.  Het duurt even voor ik doorheb dat de achterbuurman met een andere man in zijn tuin loopt.  Ze komen dicht bij het hek en de buurman roept geergerd of ik mijn hond aan banden kan leggen.

Mij verontschuldigend roep ik Orion, maar die luistert niet en ik moet naar beneden om hem aan zijn halsband weg te trekken van het hek.  De buurman bijt me toe dat hij zijn tuin niet in kan zonder dat onze hond blaft.  Ik verontschuldig me en zeg dat we er hard aan werken. Dat ziet hij niet volgens hem en hij zal de politie bellen.

Nu weet ik best dat de politie niets kan (zal) doen, maar toch ga ik trillend met Orion terug naar boven. Orion rent zo leuk met zijn hond, een pit bull, nota bene.  Zij blaft net zo goed tegen langslopende mensen.

Maar ik snap dat het geblaf irritant is en ik ga morgen de door onze dierenarts aangeraden dierenarts met ervaring in hondengedrag bellen.  Verder zal ik ervoor zorgen dat Orion nooit langer dan vijf minuten achtereen blaft zodat die buurman geen been om op te staan heeft.

Rick grilt een lekker avondmaal voor ons.  Voor hem lams- en biefstukspiesjes en voor mij kipspiesjes. Daarbij hebben we wortel "spaghetti" salade met citroen en suiker en rozemarijn brood.  Het smaakt prima buiten op het deck.  De komende week wordt het weer koeler dus even nog genieten.

Zo eindigt weer een heerlijk weekend.  Ongelooflijk dat het morgen alweer mei is!  De lente en zomer gaan altijd zo snel!

vrijdag, april 28, 2017

Een warme rondleiding

Orion piept om de een of anderen reden al om kwart voor zeven. Zoals gewoonlijk neemt Rick hem uit en blijf ik nog even liggen.  Ik ben eigenlijk ook al klaarwakker maar blijf nog een tijdje liggen.  Het is prachtig weer dus het is makkelijk om op te staan.

Rick heeft de koffie al klaar staan en ik maak roerei met tomaat en kaas als ontbijt.  Het is al 21 graden dus ik eet buiten op het deck. Orion vermaakt zich in de tuin.  Maar goed ook, want hij moet vandaag waarschijnlijk best lang in zijn bench.

Lorraine zal Orion voor zij voor een bruiloft naar Tennessee gaan nog even uitlaten.  Rick gaat proberen vroeger thuis te komen en van huis uit te werken. Meestal lukt het mij niet voor vijven thuis te zijn en al die tijd in zijn bench zou veel te lang zijn.

Rick zet me af bij de metro en vandaag gaat alles eens goed. Nog voor half tien stap ik bij het Smithsonian station uit. Ik heb pas om tien uur afgesproken dus ruim de tijd me even op te frissen in het Smithsonian kasteel.

Christine belde toen ik in de metro zat en heeft even een vriendinnenoor nodig dus ik bel haar terug. Veel van de dingen waar zij mee worstelt herken ik.  We kletsen wat en spreken elkaar moed in en dan moet ik ophangen want het loopt tegen tienen.


Michael komt hallo zeggen en me een hug geven en dan hoor ik opeens mijn naam. Ik maak kennis met M. en G. en hun zonen, veertienjarige T. en negenjarige B. Ze zijn enthousiast om aan de rondleiding te beginnen en blij met het weer.

Dat is inderdaad schitterend! Het zal wel 28 graden worden maar met lage luchtvochtigheid.  Na over Pierre L'Enfant, de architect, die de stad ontwierp verteld te hebben lopen we naar het Washington Monument.  Het was hen al opgevallen dat dat twee kleuren heeft.  Ik vertel dus waarom.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument en maken daar een ceremonie voor een groep Honor Flight veteranen mee.  We klappen als de rolstoelen binnen worden gereden met ook nog een heel aantal Tweede Wereldoorlog veteranen en kijken naar het vlaggen en Taps spelen.


De Reflecting Pool is mooi vandaag hoewel er heel veel bloesem in ligt.  Zoveel dat het lijkt of het grind is en T. stapte er bijna in.  Gelukkig kon zijn moeder hem nog net waarschuwen! In het Tweede Wereldoorlog monument zag ik iemand met een schep die bloesems opruimen!

Bij het standje voor het Vietnam Memorial kopen we waters en een ijsje voor kleine B.  We bekijken het Vietnam Veteranen Monument en dan het Lincoln Memorial.  Duidelijk zijn zij fans van shows, die hier in Washington spelen en herkennen dit monument.

Het is altijd het drukst hier en ook vandaag.  Lincoln kan het niets schelen, die kijkt nog altijd uit over de Mall.  Belangrijke geschiedenis, zoals Dr. Martin Luther King Jr.'s I Have a Dream speech, vond hier plaats onder zijn marmeren oog.

Het Koreaanse Oorlogsmonument maakt zoals altijd enorme indruk.  Als we richting Tidal Basin lopen laat kleine B. weten dat hij toch wel erg moe wordt van het lopen.  Ik snap hem helemaal want het zijn flinke afstanden.

Het hele Tidal Basin rondlopen lijkt me dan teveel vooral omdat we niet bij de Old Ebbitt Grill gaan eten en Potbelly dichterbij is als we niet het hele meertje rondlopen.  Ik stel voor het Martin Luther King Jr. Memorial te bekijken en het Jefferson Memorial van verre. 

Dan slaan we het F.D.R. Memorial over, maar misschien hebben ze daar morgen nog tijd voor. Veel zal het de kinderen ook niet zeggen hoewel T. dol is op geschiedenis.

Zo gezegd zo gedaan, we bekijken de twee monumenten en lopen dan naar Potbelly.  Daar bestellen M. en G. salades, de jongens een broodje met vlees en kaas en ik weer de mushroom melt, erg lekker allemaal.   Die salade houd ik in gedachten want ziet er ook erg lekker uit.

Na een uurtje zetten we onze tocht voort.  We bekijken de voor- en achterkant van het Witte Huis.  Bij beiden moeten we ver van het hek blijven.  Aan de achterkant zien we Trump vertrekken naar de NRA vlakbij waar wij wonen.  Vandaar dat we niet dichterbij konden komen.

Wij lopen verder langs Pennsylvania Avenue en zien o.a. de zeer lelijke FBI en National Archives wat wel een mooi gebouw is. De voorpagina's bij het Newseum hebben ze vanochtend al bekeken.

Bij de achterkant van het Capitool vertel ik over dat gebouw.  Dan lopen we Capitol Hill op en ik heb bewondering vooral voor B. en T.  Ze hebben jet lag en het is veel warmer dan ze gewend zijn. Gelukkig is er een zwembad in hun toekomst na de rondleiding.

We lopen Capitol Hill op en dan de Library of Congress in.  Ik moet de jongens echt prijzen want ze blijven tot het laatste moment geinteresseerd.  Nu is het sowieso get geval dat de meeste kinderen en tieners echt leuk meeluisteren. Het is nog maar een keer voorgekomen dat een tiener de hele dag vroeg wanneer we klaar zouden zijn.

Buiten neem ik afscheid en wens ze nog een fijne vakantie want dit was pas de eerste dag.  Mijn voeten en enkel doen veel pijn dus ik sms Rick of hij me van de metro kan halen.  Gelukkig kan dat, want hij was al sinds half vier thuis.

Op het deck lees ik een uurtje om te ontspannen en dan maken we ons klaar voor het avondeten.  We hebben afgesproken met onze vroegere buurvrouw Jan.  Haar dochter Leah en Katja waren en zijn eigenlijk nog beste vriendinnen en wij konden het ook altijd heel goed met Jan en Paul vinden.

We hebben een reservering voor Sushi Yoshi om zeven uur en Jan komt om kwart voor zeven aanlopen.  Zij logeert bij een kennis, die aan het plein naast ons woont. In Ricks auto rijden we naar Vienna.

Ons tafeltje staat al klaar en we bestellen van het sushi menu.  Voor mij voornamelijk sashimi en een hand rol. Het is druk en het duurt even voor we ons eten krijgen. Gelukkig is er nog een gratis salade en miso soep om de wachttijd door te komen.  Dan komt het mijne als sushi, niet sashimi.

De serveerster verontschuldigt zich enorm, maar ik kan gewoon de vis eten en de rijst niet, niet getreurd. Het gesprek verloopt intussen gezellig, zoals altijd als je goede vrienden, die je lang niet hebt gezien, weerziet.

Na het eten zetten we Janet af bij haar logeerhuis en nemen afscheid voor onbeperkte tijd.  Hier in de VS is het zo moeilijk contact te houden als mensen ver weg verhuizen.  Tenslotte is onze familie ook een flinke reis weg.

Jan nodigt ons bij haar thuis uit, maar eerst willen we mijn zus en broer en Ricks vader en zus bezoeken.  Nog niet gesproken van onze kinderen, die ook allemaal flink ver weg wonen. Gelukkig is er Facebook!

De rondleiding heeft mijn energie opgebruikt en ik hang voor de tv.  Dit weekend hebben we niets gepland dus dat is wel even lekker.  Mei lijkt sowieso een rustige maand te worden.

donderdag, april 27, 2017

Ook hier is het zomers weer

Rick moet op tijd op, maar ik heb moeite wakker te worden.  Daar heeft Orion geen boodschap aan en zodra Rick is vertrokken haalt hij hondenkwaad na hondenkwaad uit!  Uiteindelijk sta ik dan toch maar op.

Gelukkig heeft Rick de koffie klaargezet en ik maak ter ere van Koningsdag beschuit met Goudse kaas en tomaat als ontbijt.  Ook de koffie is Douwe Egberts dus helemaal Nederlands behalve de Canadese tomaten. Het is warm genoeg om buiten te eten, heerlijk!


Dan speel ik  met Orion in de tuin en rond tienen rijd ik naar Anytime Fitness.  Daar doe ik een kwartier cardio en dan komt Sharon me halen voor een half uur personal training.  Ik ben moe van de afgelopen dagen en dat merk ik goed. Ik volbreng al de oefeningen en doe nog wat halfhartige cardio erna, maar verder besluit ik mezelf een rustdag te geven.

Thuis speel ik weer met Orion in de achtertuin.  Het ontbreekt me aan energie om met hem te wandelen en weer die zware water"bommen" mee te sjouwen.  In de achtertuin hebben we heel veel plezier en ik geef hem een lekker botje naderhand.

Orion geniet daar even op het deck van en ziet dan Mia in de achtertuin van de buren.  Hij gaat haar met botje begroeten en opeens zie ik hem niet meer. Ik roep hem maar geen Orion.  Als ik de tuin afzoek vind ik hem al botje knauwend achter de schuur.  Dat wordt duidelijk zijn plek want er liggen al heel wat speeltjes.

Tijd voor mijn douche en mijn "Netherlands, it's where my story begins" t-shirt.  Ook hang ik de Nederlandse vlag en wimpel uit.  Ik ben dan wel alleen, maar nog altijd grotendeels Nederlands en vier dan wel mijn eigen Koningsdag zo.  Er is vanavond weliswaar een feest op de ambassade, maar midden in de week is dat te ver weg voor ons.
Voor mijn lunch haal ik een salade van Chop't.  Ik heb die groentes soms gewoon nodig.  De meeste maaltijden, die ik eet, hebben genoeg groentes, maar de afgelopen paar dagen viel dat tegen. Natuurlijk zou ik telkens voor een salade kunnen kiezen maar daar heb ik niet altijd zin in.

Thuis geniet ik van de verschillende smaken in de salade.  Doordat het door elkaar gehakt wordt is het extra lekker.  Ik ben benieuwd wie dat concept bedacht, het is geniaal! Ieder hapje smaakt uniek.

Orion vermaakt zich in de tuin met van alles en nog wat en ik lees lekker in mijn nieuwe boek op mijn Kindle, eergisteren uitgekomen. De tijd gaat snel en ik bedenk me dat ik ook mijn blog van gisteren nog af "moet" maken.

Voor ik het weet is het tegen vijven en verkleed ik me (nog wel in een koraalkleurig oranje) om naar happy hour te gaan. Iedere maand weer is het toch hopen dat er tenminste iemand komt opdagen.  Ik neem een Uber en er is nog niemand, die ik ken.

Maakt hier helemaal niets uit, je bestelt een drankje en kijkt sport op tv. Gelukkig zie ik niet veel later Chris binnenlopen.  Als Suneeta en Dessi ook komen nemen we een paar stoelen naar een tafeltje.  Onder het genot van een lekker glas wijn praten we over van alles en nog wat.  Ook heel leuk hoe Chris het goed kan vinden met Suneeta en Dessi, die niet bij ons "gewoonlijke" groepje horen.

Voor we het weten loopt het tegen zevenen en rekenen de anderen af.  Dessi en Suneeta moeten terug naar huis en Chris heeft een boek club bijeenkomst.  Net voor iedereen vertrekt komt Rick binnenlopen.  Perfecte timing!

Het is enorm druk in de bar en de bediening waarschijnlijk daardoor veel langzamer dan gewoonlijk.  Niemand komt onze bestelling opnemen dus ik vraag een manager of we wat kunnen bestellen.  Zelfs hij moet verscheidene mensen vragen.

Uiteindelijk lukt het toch en ik bestel mijn eerste soft shell krab gerecht van het seizoen.  Rick neemt calamari en bruschetta wat er ook heerlijk uitziet.  De krabben zijn zeer goed bereid maar ik vind de groentes erbij teveel in olie drijven.  Gelukkig heb ik vanmiddag al ruimschoots mijn portie groente voor de dag op.

Als we door het winkelcentrumpje lopen zien we dat de Maplewood Grill weg is.  Dat is een beetje een schok hoewel wij het al lang een minder restaurant vonden.  Vroeger was het een Frans restaurant en twee avonden voor Kai geboren werd aten we er nog.  Ondanks dat we het al jaren niet goed meer vonden toch weer iets nostalgisch vertrokken (al die jaren was het van dezelfde eigenaren).

Thuis gaan mijn voeten omhoog en ontfermt Rick zich over Orion.  Morgen heb ik een rondleiding dus laat gaan we het zeker niet maken.  Gelukkig zorgt dit weer ervoor dat ik me stukken beter voel. Hopelijk blijft dat zo, maar het is pas april.

Dag 3 Orlando: Islands of Adventure

Met schrik word ik om half acht wakker en roep tegen een leeg bed dat we op moeten staan. Rick is dus al op!  Hoe ik dat niet gehoord heb is me een raadsel.  Een paar minuten later sta ik ook naast mijn bed.

We douchen en pakken weer in en gaan dan beneden ontbijten.  Dit keer halen we wel eerst koffie van Starbucks.  Voor mij een ijs-Americano en Rick heeft een ijs hazelnoot latte. In de jaren zestig decor diner bestellen we ons ontbijt.  Rick neemt een wrap en ik hetzelfde als gisteren, gepocheerde eieren met spinazie op een broodje met fruitsalade.


We nemen het weer mee naar buiten.  Het is vanochtend beduidend warmer dan gisteren en ik heb mijn jasje dus al ingepakt. Na het ontbijt dragen we onze spullen naar de auto en checkt Rick uit.

Hij zet mij af bij de Universal City Walk en gaat zelf door naar het hoofdkwartier van Hard Rock.  Hard Rock is eigendom van de Seminole Indianen en een klant van Microsoft.  Rick vindt het fantastisch erheen te gaan want hij is al jaren een Hard Rock fan. 

Na de veiligheidscontrole loop ik City Walk op naar Islands of Adventure.  Het is weer schitterend weer, niet te vochtig met staalblauwe lucht.  Dit park vind ik altijd mooier dan Universal Studios zelf.  Mijn favoriete gedeelte qua ontwerp is Seuss Landing met van alles Dr. Seuss.
 
 

Mijn eerste doel is Harry Potter World en het leukste ritje in dit park, Harry Potter and the Forbidden Journey. Er is een rij voor single riders dus daar maak ik gebruik van, want de wachttijd bedraagt een half uur.  Als single rider ben ik meteen aan de beurt. 

De eerste keer dat we dit ritje deden hebben we er twee uur voor in de rij gestaan!  Het blijft zeer de moeite waard. Even overweeg ik nog eens te gaan, maar het is zo'n geschud en gedraai dat ik mijn lichaam maar even rust gun.
 

Nou ja, rust, ik besluit de duellerende vuur en ijs draken achtbaan te gaan doen.  Na wat voelt als tijdenlang lopen door een donkere ruimte kan ik plaatsnemen in de blauwe "ijsdraak".  Het is een leuk ritje.  Deze achtbaan is ouder dan het Harry Potter gedeelte maar past er goed in.
Na mijn spullen weer uit het kluisje gehaald te hebben (ze zijn heel streng, je moet door een poortje om zeker te zijn dat je niet toch iets meesmokkelt in de achtbanen hier) loop ik naar het Jurassic Park gedeelte.  Daar vind ik weinig aan en ik heb geen zin om nat te worden door de enige attractie, die ik wel leuk vind.

Opeens zie ik bergen in de verte.  Maar wacht, er zijn hier helemaal geen bergen.  Het ziet er erg echt uit en blijkt de nieuwe Kong attractie te zijn.  Er is maar een wachttijd van een kwartier dus ik waag het erop. 

Wat valt me dit ritje tegen!  Misschien is het omdat ik in een rij word gestouwd waardoor een bil half van mijn stoel hangt.  Maar ik denk dat het komt omdat het alleen maar wat gewiebel en 3D filmpjes zijn.  Ik had er meer van verwacht.  Ik vind dat deze parken wel erg op 3D rekenen voor hun attracties.  Wat dat betreft kunnen ze nog wat van Disney leren.
 
 

Spiderman 3D is daarentegen een voorbeeld waar dit wel werkt.  Het is een spannend ritje en je voelt je echt deel van de actie terwijl je bij Kong meer een toeschouwer bent. Via de single rider rij mis ik hier ook de wachttijd van 25 minuten.

Bij de Hulk achtbaan moet ik mijn toegangskaartje gebruiken om een kluisje te krijgen.  Ook hier ga ik single rider en ben zo aan de beurt.  Een heerlijke achtbaan vind ik dit!  Lekker vaak over de kop en je oren worden niet "gebokst".

Het laatste ritje op mijn lijstje is Cat in the Hat in het Dr. Seuss gedeelte.  Zo leuk vind ik die! Alles is hier ook zo kleurrijk en er speelt leuke muziek dus ik besluit hier even pauze te houden. Rick heeft nog niets van zich laten horen dus ik maak daarna nog een rondje door het park.
In het Harry Potter gedeelte kijk ik net als gisteren hoe de toverstokken werken.  Erg grappig hoe sommigen eindeloos proberen en er gebeurt niets.  Ze geven het dan maar op en de volgende is wat rustiger en daarbij lukt het meteen.  De stokken brengen boeken tot leven of doen planten groeien, onder anderen. Jong en oud vermaakt zich ermee.

Rick sms-t dat hij inmiddels geparkeerd is, maar hij moet zich nog verkleden en een email schrijven.  Tegen enen loopt hij ook het park binnen. Onze magen rommelen en we gaan aan de buiten bar van Confisco Grille.

Rick bestelt een kipsalade en ik een pad thai, zeker geen gewoon amusementspark eten maar erg lekker. We kijken intussen naar iedereen die langsloopt. Het valt met altijd weer op hoeveel heel zware mensen er in de pretparken zijn. 
Heel veel mensen in scootmobielen, die niet meer of niet lang kunnen lopen omdat ze meer dan 150 kilo wegen. Ik ben heus ook niet de dunste, maar ik voel me gewoon slank hier.  Jammer genoeg zijn er ook veel kinderen, die flink overgewicht hebben. Ik weet als geen ander dat er allerlei omstandigheden kunnen zijn waardoor je in gewicht toeneemt, maar dat kan toch niet voor iedereen gelden.

Na het eten wil Rick ook wat attracties doen.  We lopen naar het Hogwarts kasteel en ik doe mijn spullen in een kluisje.  De wachttijd bedraagt maar een kwartier en dit keer zie ik hoe het kasteel er van binnen uitziet.

Het blijft een superleuk ritje, maar Rick ziet er wat groen uit na afloop.  Hij heeft steeds meer last van zijn maag na zulk soort attracties en baalt daarvan.  Toch wil hij ook direct erna de vuur en ijs draken rit doen.  Hiervoor moet ook Rick zijn spullen in de kluis doen.

Dit keer kiezen we de "vuurdraak" en het is weer een leuk ritje. Als het niet zo lang duurde voor je eindelijk bij de ingang bent zou ik nog eens willen. Maar we halen onze spullen uit de kluis en lopen verder.

Rick wil heel graag de nieuwe Kong attractie doen, maar er is een wachttijd van 35 minuten. Ik probeer Rick ervan te overtuigen dat het die wachttijd niet waard is, maar logistiek wint het sowieso.  Er is geen tijd om zo lang te wachten voor we naar het vliegveld moeten.  Het moet voor Rick voor een andere keer zijn.

In plaats van Kong doen we het Spiderman ritje, wat mij betreft veel beter dan die Kong attractie. Als laatste doen we de Hulk achtbaan. Weer kluisjes maar ik ben daar intussen een pro in.

Ook hier is er bijna geen wachttijd en vanochtend zag ik niet wat ze met de attractie hebben gedaan.  Hij is veel moderner in de wachtrij en de rit in de achtbaan zelf blijft fantastisch. Ook hier baalt Rick want hij vond het niet zo leuk als gewoonlijk door zijn maagproblemen.

We halen de spullen uit de kluis en ik koop nog een flesje Diet Coke om mijn dorst te lessen en Rick een ijsje van Coldstone Creamery om af te koelen.  Dan lopen we snel naar de parkeergarage waar Rick de huurauto heeft geparkeerd.  Zonder oponthoud rijden we naar het vliegveld en leveren die auto in.

Bij de Premier balie worden onze tassen beiden voorzien met "Priority".  Dan gaan we naar TSA Pre.  De wachttijd voor de gewone veiligheidscontrole is 30 tot 34 minuten! Ook TSA Pre staat vrij vol en het is heel onduidelijk hoe de rijen werken.

Een grappige TSA agent zegt dat we vast niet uit New York komen, want twee rijen zijn helemaal leeg.  Natuurlijk gaan Rick en ik die rijen in.  Dat gaat nog langzaam en niet veel later gebeurt hetzelfde met lege rijen, want het is gewoon onduidelijk waar de rijen zijn.  Ik maan Rick onze rij te verlaten want in de lege rij zijn we volgende aan de beurt. Ik kom dan wel niet uit New York, maar wel uit Nederland.

Vijf minuten later zijn we klaar en gaan op zoek naar een bar want we hebben twee uur voor vertrek.  We vinden er een met een grappig barkeeper naast onze gate. Rick bestelt ook een broodje als avondeten, maar ik besluit tot in het vliegtuig te wachten.

Dit keer zitten we beiden Economy Plus maar niet in dezelfde rij.  In mijn rij blijft de middelste plaats open en de leuke man in de gangplaats en ik juichen als we de vliegtuigdeur dicht horen gaan.  De man komt uit Ohio, maar als we wat aan de praat raken blijkt hij vertaler Frans en Swahili geweest te zijn in Afrika.  Nu werkt hij voor een computerbedrijf.
Onze metropool gezien vanuit de lucht (bijna zes miljoen mensen wonen in Washington en omgeving)
 

De vlucht verloopt snel en we landen voor op schema.  Ook onze tassen zijn er vrijwel meteen.  Ricks auto staat er gelukkig ook en binnen het halve uur zijn we weer thuis.

Door het kletsen en het eten van de Tapas snackdoos als avondeten heb ik geen tijd om zoals gewoonlijk mijn blog te schrijven.  Eenmaal weer thuis maak ik dat van gisteren nog even snel af en besluit dat deze blog tot morgen kan wachten.

dinsdag, april 25, 2017

Dag 2 Orlando: Universal Studios

We hebben lekker geslapen, de bedden waren prima en de airconditioning werkte ook goed. Rick en ik houden van een koude kamer, gelukkig zijn we daarover eenstemmig! Om tien over half zeven gaat Ricks telefoonwekker af. 

Al schijnt de zon al de kamer binnen, het is mij nog te vroeg om op te staan. Rick neemt om kwart over zeven afscheid en vertrekt voor zijn werk.  Ik ben eigenlijk al wakker, maar blijf nog een half uurtje liggen.

Dan maak ik me ook klaar en ga naar beneden om te ontbijten.  Daar hebben ze een lekker gerecht met gepocheerde eieren op een bed van spinazie en een broodje met Goudse kaas (die laatste proef ik echt niet). Ik bestel het zonder Hollandaise saus en gebakken aardappeltjes. In plaats van die laatste krijg ik dan een meloensalade, veel beter.

Eigenlijk had ik eerst koffie moeten halen bij Starbucks, maar dat is nu teveel gedoe dus ik bestel hier maar koffie.  Die is ook best lekker.  Gelukkig is de tijd dat koffie hier veel te slap was voorbij.

Iedereen eet binnen, maar ik neem mijn blad met eten naar buiten.  Waarom er niet meer mensen onder de palmbomen ontbijten is me een raadsel!  Het smaakt me goed en dan ga ik op zoek naar de Garden Walk naar de parken.

Die denk ik gewoon langs het zwembad te vinden en voel me gesterkt door de blauwe stippen, die Rick en mij gisteren ook de weg wezen.  Deze blauwe stippen gaan echter enkel naar het zwembad.  Een medewerker groet me vriendelijk en ik neem de gelegenheid waar hem te vragen hoe ik dat pad kan vinden.

Dat weet hij niet, maar hij wijst mij hoe ik via het trottoir langs de wegen naar het park kan komen.  Prima wat mij betreft.  Ik loop en loop en opeens bevind ik me toch op die Garden Walk!  Net voor negenen kom ik bij de ingang van Universal Studios aan.

Op hun website (die later Universal Studios Hollywood in Californie blijkt te zijn, duh!) stond dat de hotelgasten om negen uur binnen konden en het park om tien uur open zou gaan.  Om me heen kijkend vind ik dan wel heel veel hotelgasten.  Bij nader onderzoek blijkt dat ik om acht uur al binnen had gekund. 

Het geeft niet, ik heb zeker zeven uur in dit park voor Rick klaar is en het lijkt drukt, maar dat valt alles mee.  Ik baan me meteen een weg naar de Rock It achtbaan, die nieuw is hier. Hij ziet er gaaf uit en van Saskia weet ik dat je de muziek waarmee je ondersteboven gaat zelf kunt kiezen.

Na vijf minuten wachten mag ik.  De muziek is niet bepaald mijn favoriet en ik kies Fergie met Glamorous. We gaat negentig graden steil omhoog en dan meteen naar beneden.  Het is een leuk ritje, maar niet genoeg steun voor mijn hoofd en mijn nek kan daar niet tegen.  Eens maar nooit weer is het dus, jammer genoeg.
Bij de Minions attractie staat dat er 45 minuten wachttijd is, maar ik ga hem toch doen want ik heb besloten de attracties op volgorde (behalve de achtbaan) af te werken.  Die 45 minuten worden minder dan een half uur en wat een leuke attractie is dit!
Met mijn 3D bril op

Aan de overkant sluit ik aan in de rij voor Shrek, die maar tien minuten zal duren volgens het verhaal.  Inderdaad gaat het allemaal snel.  Bij veel attracties hier krijg je eerst een voorafje voor je in de attractie gaat. Zo ook hier en ik hoor een Nederlands gezin achter me uitleggen wat er gaande is. 

De hele dag door hoor ik veel Nederlands (en weet soms al voor men een woord zegt dat ze Nederlands zijn, geen idee waarom) en ook Italiaans.  Sowieso zijn de meeste gasten buitenlanders, de Amerikaanse Paasvakanties zijn voorbij.

Na de leuke 4D Shrek attractie loop ik naar Transformers 3D.  Dat is echt een jongens/mannenattractie en ik vind hem dus maar matig.  Het zegt me ook allemaal niets want Kai was nooit geinteresseerd in Transformers.  Ik weet niet wie de goede en wie de slechte zijn, tja.


Mijn volgende doel is E.T., maar onderweg komt een vriendelijke dame vragen of ik interesse heb een "pilot" (probeersel van een tv serie) te kijken voor een cadeaubon van $25.  Ik heb meer dan genoeg tijd dus dat lijkt me wel wat.

De "pilot" is van NBC en ik word naar binnen geleid waar me wordt uitgelegd dat dit zeer serieus wordt genomen.  Ik kijk eerst het programma en moet er dan vragen over beantwoorden.  Ik heb geen idee wat voor programma en neem me voor te vertrekken als ik het echt niet kan uitstaan.

Voor het begint krijg ik een groene en een rode knop, die ik tijdens het programma moet indrukken als ik iets leuk of niet leuk vind. Dan begint de show.  Het gaat over een getrainde moordenares, die als hoofd van een universiteit werkt.  Ik vind het bij tijden heel goed en soms ook helemaal niet.

Het uur gaat snel voorbij en ik beantwoord de vragen.  Het is geen serie voor mij, maar ik weet zeker dat Rick en anderen het prachtig zouden vinden!  Ik krijg mijn $25 cadeaubon en sta weer buiten.

Bij E.T. is er geen wachttijd en ik was vergeten hoe leuk dat ritje is.  Ik dacht even dat ze het vernieuwd hadden, maar dat is niet het geval.  Ik vraag me af hoe lang deze attractie er nog gaat zijn, tenslotte weet geen kind meer wie E.T. was.   Maar het ritje spreekt nog steeds tot de verbeelding zoveel jaren later!

Als laatste voor ik echt moet eten doe ik de Simpsons.  Sommige dingen vind ik best heftig voor kinderen terwijl we wachten. Weliswaar is het een tekenfilm, maar er zijn onthoofdingen en alles.  Het ritje zelf is echter erg leuk.  Veel attracties hier zijn gebaseerd op 3D en stationaire bewegingen.
 
Het is al na enen en ik heb enorme trek.  Ik wil graag een tafeltje en een glas wijn en loop naar "San Francisco".  Bij Lombard's moet ik even wachten en krijg dan een plek aan het raam.  Ik bestel een glas witte wijn en de zalmsalade met spinazie en veel meer.  Het smaakt me prima! Met de cadeaubon is de lunch vrijwel gratis, alleen de tip betaal ik erbij. 

Er zijn nog een aantal attracties, die ik wil doen. Beginnend met The Mummy, een "enge" achtbaan. Ik moet mijn spullen in een kluisje doen en kan dan meteen mee. Het is lang niet zo eng als het vroeger leek en het achtbaan gedeelte doet me een beetje aan Space Mountain in Disney World denken. 
Als laatste attractie vandaag (althans dat denk ik) doe ik Men In Black.  Hier kan ik als persoon alleen zo doorlopen.  Ik krijg uiteindelijk 29750 punten en ben daar blij mee, maar het is niet zo leuk als spelen met andere bekenden.

Mijn voeten klagen langzamerhand steen en been en ik besluit naar Diagon Alley, het Harry Potter gedeelte te gaan.  Daar kijk ik wat rond in de winkels en zie hoe een toverstok werkt tijdens een demonstratie.  Het meisje dat voor de demonstratie wordt gekozen is Italiaans en spreekt geen Engels, maar dat deert niet.  Zij laat alles prima zien en krijgt na afloop die (best dure!) toverstok.



Het is verleidelijk er ook een te kopen want ze "werken" in dit park. Het kost echter $44+ en ik besluit te kijken naar anderen, die hun stokken uitproberen.  Saskia heeft er een dus bij een volgende bezoek leen ik die van haar wel.  Maar eerst is het tijd voor een boterbiertje.

Dat heb ik een aantal jaren geleden al geprobeerd toen het Harry Potter gedeelte opende in Islands of Adventure.  Ik ben vergeten hoe het smaakte, maar herinner me dat ik het erg zoet vond.  Dat is nog steeds het geval. Een paar slokjes zijn lekker, maar zo'n hele beker is veel te veel. Ik drink zelfs nog niet de helft op. 

Vervolgens vermaak ik me met wat de toverstokken kunnen doen.  Ik volg een meisje en zie het allemaal.  Erg leuk en ik begrijp waarom Saskia toen zij hier was vorige maand zo'n ding wilde. Het is nog niet makkelijk ook, want veel mensen zwaaien zonder succes met die stok.  Er zijn dan ook parkmedewerkers die laten zien hoe het moet.

Nu heb ik het park wel gezien en loop naar de uitgang.  Net ben ik van plan mijn jasje uit het kluisje waar ik hem vanochtend in deed te halen als Rick sms-t dat hij in aantocht is. Hij is veel eerder klaar dan verwacht. Het is pas vier uur en het park is nog uren open dus hij wil ook nog even van alles genieten.

Bij de ingang blijf ik op hem wachten en niet veel later loopt Rick binnen. Hij heeft dorst en wil een Duff biertje in het Simpsons gedeelte.  We rusten daar even uit en gaan dan naar E.T., die ik voor de tweede maal vandaag doe.

Zogenaamd moet je je naam aan het einde van dit ritje door E.T. horen zeggen maar vanochtend hoorde ik dat niet. Rick raad aan een meer gewone naam te nemen dus ik kies Rebecca op zijn aanraden. We zijn er nu nog niet over uit of E.T. dat zei of niet, Rick hoorde zijn naam in ieder geval niet.

Het Men In Black ritje vindt Rick gelukkig ook heel leuk, want die wilde ik nog eens doen.  Dit keer zie ik ook meer leuke dingen onderweg naar het ritje want die missen "single riders". Rick en ik strijden hard en volgens hem win ik altijd.  Dit keer klopt dat, hij heeft ongeveer 33000 en ik meer dan 69000 punten.  Ja, ik win graag, ha ha.

Dan lopen we naar de Minions en daar hoeven we nauwelijks te wachten. Dit is wel mijn favoriet in dit park, zo goed gedaan!  Nu ben ik natuurlijk ook een grote Minions fan, als iemand mij een sms stuurt vertellen de Minions mij dat.

Inmiddels zijn mijn voeten kapot maar kan Rick veel langer door. We lopen naar het Harry Potter gedeelte en Rick gaat op onderzoek uit.  Ik wacht op een bankje, want ik heb dit park wel gezien.

Na een half uurtje is Rick er ook klaar mee.  We lopen naar de uitgang en ik haal mijn jasje uit de kluis dit keer. Rick wil graag de Chocolate Factory bezoeken om er iets te drinken.  Het is er echter zo druk en er is geen bar dat we maar ergens anders heen gaan.

Bij Margaritaville aan de bar bestellen we eerst een krab dip en die is vreselijk!  Dan maar de conch fritters en die smaken goed.  Gelukkig hoeven we voor de krab dip niet te betalen, zo aardig!  Zou dat ooit in Nederland gebeuren?

Bij Bubba Gump hebben we geluk en komen er net twee stoelen aan de bar vrij. Ik bestel hier een dip met veel groentes erin en Rick de garnalen op vier verschillende manieren bereid. Met die laatste help ik hem ook en zo lekker!

Met de shuttle bus gaan we terug naar het hotel.  Daar gaan mijn voeten omhoog, maar Rick gaat nog een collega ontmoeten voor een drankje bij het Hard Rock Hotel.  Hopelijk komt hij niet te laat terug want morgen willen we nog van Islands of Adventures genieten.