Gewoon perfect weer!

Iets wekt me om acht uur en ik zie dat Ricks kant van het bed al leeg is.  Ik heb hem, heel ongewoon, niet horen opstaan. De zon schijnt weer vrolijk dus een kwartiertje later sta ik naast mijn bed.

Rick heeft mijn koffie al gezet en gaat net naar boven om zich klaar te maken als ik beneden kom.  Ook Saskia is al op tot mijn verbazing.  Het is schitterend weer en zelfs wat koel op het deck met "maar" twintig graden.

Als ontbijt bak ik een paar eieren en tomaten met geraspte kaas.  In het zonnetje met ons cardinaaltje vrolijk zingend in een boom vlakbij smaakt het me prima. Het is maar goed dat ik personal training heb anders zou ik hier gewoon blijven zitten!

Saskia past op Orion en ik rijd naar Anytime Fitness.  Daar doe ik eerst wat cardio voor Sharon me komt halen.  Zij was vorige week in Puerto Rico en heeft daar, zo te zien op Facebook, genoten. 

Sharon ging erheen met haar dochter, die na de zomer naar college in Kentucky zal gaan, acht uur rijden hiervandaan.  Sharon heeft ook drie oudere zonen, die allemaal nog voornamelijk thuis wonen, dus een leeg nest heeft ze nog niet (al zijn die zonen zo oud als onze kinderen).

Het halve uur gaat snel en ik ben Sharon dankbaar dat ze na afloop vooral mijn heupen en schouders goed strekt.  Die doen toch weer flink pijn, al kan ik er beter tegen dan gisteren.  Vaak is het ook mentaal hoe ik met de pijnen om kan gaan. Na afloop doe ik nog wat cardio, maar kan niet wachten naar buiten te gaan.

Thuis lijn ik Orion aan voor een wandeling door de buurt.  We komen een aantal "obstakels" (lees mensen en andere honden) tegen, maar ik gooi snoepjes op de grond voor hem en daar is hij na even blaffen meer in geinteresseerd.  Zo grappig hoe hij (gelukkig!) zeer gemotiveerd is door eten.

Saskia heeft vandaag geen zin ergens heen te gaan, maar ik moet wat boodschappen doen in Vienna. Saskia werpt zichzelf weer op om op Orion te passen.  Heel fijn voor hem, want gewoonlijk moet hij dan in zijn bench.

Mijn eerste stop is de Rite Aid om medicijnen op te halen.  De vrouwelijke apotheker vraagt of ik up-to-date ben met mijn vaccinaties.  Volgens mij wel, antwoord ik.  Niet dus! 

Voor ik het weet heb ik drie prikken in mijn armen, een tegen gordelroos (waar ik pas een eng verhaal over las en Rick het nog altijd over heeft want hij had dat als twintiger), een tegen kinkhoest (waar een kennis net maanden over deed om eroverheen te komen) en tetanus.

Dat was even onverwacht, maar nu ben ik er jaren tegen beschermd. Ik geloof zeer in vaccinaties.  Ik vind het huidige klimaat van jongeren, die er tegen zijn, eng.  Als genoeg mensen zich niet laten vaccineren verdwijnt de "kudde" immuniteit en krijg je epidemieen van ziektes als mazelen in die gebieden.

Als kind heb ik mazelen gehad en de ziekte zelf is niet zo erg, maar de complicaties des te meer. Zowel mijn broers als ik kregen ernstige complicaties, maar wij kwamen er verder ongedeerd uit.  Ons overbuurmeisje daarentegen kreeg meningitis en had daarna ernstige mentale en lichamelijke beperkingen.

Mijn volgende stop is het postkantoor.  Vanochtend heb ik eindelijk eens Orions wangen met een borsteltje geveegd en hopelijk daarmee zijn DNA "gevangen". Hij vond het maar niets dus de dertig keer die in de instructies stond haalde ik zeker niet.  Ik stuur het nu op en hopelijk kunnen ze er wat mee.

Bij de Birdwatchers winkel haal ik een nieuwe zak vogelvoer, maar hun maiskolven voor de eekhoorns zijn uitverkocht.  Ook hebben ze de flessen met kolibrie nectar niet meer.  Ik weet het, ik kan dat zelf maken, maar zo wist ik dat het goed was.  Gelukkig heeft Amazon.com ze nog wel.

Bij Whole Foods haal ik brood voor het avondeten en dan als laatste stop bij Chop't mijn favoriete salade als lunch. Ik hoop dat die er na vrijdag nog zal zijn, maar ik vrees van niet.  De ingredienten zijn ook niet zo dat ik het thuis na kan maken.  Ik zou niet weten waar ik de helft ervan zou kunnen vinden.

Thuis geniet ik ervan op het deck en Saskia eet haar lunch daar ook.  Het is zulk lekker weer, 28 graden en geen luchtvochtigheid.  Er staat zelfs een koele wind.  Ik twijfel even of ik wel naar het zwembad zal gaan, want ik weet niet of het warm genoeg is (ja, echt).

Toch laat ik Orion weer bij Saskia en loop naar de overkant.  Er is vrijwel niemand en het water is 27 graden dus helemaal goed.  Ik trek mijn veertig baantjes, heerlijk!  Eenmaal boven water is het wel even rillen, maar ik ga me in de zon op laten drogen. Meestal zit ik in de schaduw, maar nu voelt de zon wel erg lekker.

Na nog wat lezen loop ik weer naar huis. Voor ons avondeten hebben Rick en ik picknick maaltijd nummer twee.  We hadden zoveel over van vorige week dat het met het verse stokbrood weer een zeer smakelijk maal wordt.

Katja en Kevin laten vanavond hun verlovingsfoto's nemen.  Katja liet haar haar ervoor krullen en de foto die ze ons stuurde laat een heel gelukkige en mooie toekomstige bruid zien.  Ik ben heel benieuwd naar de foto's!

Mag ik even trots zijn op mijn oudste?Mooi van binnen en van buiten!

Saskia besluit opeens vanavond nog terug naar Richmond te gaan.  Ze zal woensdag of donderdag terugkomen en dan vrijdag weer op weg naar New Hampshire gaan. Onze kinderen draaien hun hand niet om voor lange ritten, maar ik vind het altijd maar eng!

Grappig weetje is dat dit mijn 4321ste blog is! Dat is toch heel wat schrijven! Toen ik begon was Saskia zeven en nu is ze eenentwintig!  Onvoorstelbaar, eigenlijk! Zijn er hier mensen, die al vanaf het begin meelezen?  Hoe lang lezen jullie dit blog al?