Over watersporten en musea

Alweer schijnt de zon uitbundig en is het al achtentwintig graden om kwart over acht.  Ik maak een crumpet met gerookte zalm en tomaat en schenk een flinke bak koffie in.  Rick heeft al met Orion gewandeld dus ik kan na het ontbijt meteen naar Lifetime Fitness.

Daar doe ik mijn spullen in de kluis en loop het zwembad in.  Kathy is er ook weer een stelt me voor aan een paar andere aqua sporters. De gewichten, die ik dinsdag had, zijn er niet meer en Doris vertelt verontwaardigd dat ze zomaar besloten hebben ze weg te gooien.  Zij gaat erover klagen.

Doris schat ik zeker tien jaar ouder dan ik en zij gebruikte die zware gewichten ook.  Ik neem dan maar het iets minder zware gewicht waar Doris haar neus voor optrekt.  Ach, denk ik nog naief, dan wordt het vandaag maar een wat minder intensief uur.

De instructrice is anders dan die van dinsdag en volgens Kathy minder intens.  Nou dat valt alles mee! (of tegen, het is hoe je het bekijkt)!  De cardio is goed te doen, maar als de gewichten eraan te pas komen wens ik al gauw dat ik lichtere had genomen! 

Er zijn zoveel repetities en op een gegeven moment vrees ik teveel voor mijn schouders.  Ik pas de oefeningen dus aan.  De vrouw voor mij lijkt helemaal niets van de oefeningen te doen dus zo kan het ook.  Al met al denk ik dat ik morgen mijn armen en schouders wel zal voelen, ondanks de twaalf pond gewichten, die ik meestal met Sharon gebruik!

Saskia vraagt of ik vanmiddag met haar meega.  Dat wil ik best, maar dat betekent meteen door naar het zwembad.  Ik wil mijn dagelijkse baantjes kunnen trekken.

Saskia komt ook mee en zwemt tien baantjes al kletsend met mij.  Dan gaat zij lezen en ik ga nog dertig banen verder.  Voor meer heb ik geen tijd, want ik moet me klaarmaken voor de lunch.

Om half een komt Chris me ophalen.  Zij sms-te me gisteren in paniek of ik haar alsjeblieft wilde adviseren over de excursies, die zij in IJsland moet gaan doen.  Zij reist voor het eerst alleen en heeft drie dagen in IJsland ingelast waar ze nu helemaal nerveus van wordt.

Natuurlijk ben ik nog nooit in IJsland geweest, maar Chris denkt dat ik haar tips kan geven over alleen reizen.  We bestellen eten bij Panera en kijken terwijl we eten (voor mij een kop kippensoep en een BLT boterham (bacon, spinazie en tomaat in mijn geval) naar de verschillende excursies.

Rick en ik waren eerst van plan deze maand ook naar IJsland te gaan, maar het koude weer weerhield me.  Nu ik de foto's en beschrijvingen zie wil ik er toch wel graag heen, maar als de dagen korter worden en het Noorderlicht mogelijk te zien is.

Chris weet eigenlijk al welke excursies ze wil doen.  Beiden nemen een hele dag waardoor ze nauwelijks alleen zal hoeven zijn.  Echte tips over alleen reizen heb ik ook niet, want ik doe het gewoon zonder er echt bij stil te staan (behalve misschien voorzichtiger zijn 's avonds als vrouw alleen, maar dat ben ik hier ook).

Nadat Chris mij uitgebreid bedankt heeft voor feitelijk niets (maar ik snap dat het haar geruststelt om te horen dat het echt niet moeilijk is) zet ze me weer thuis af.  Saskia heeft intussen met Orion gewandeld en die gaat gedwee in zijn bench.  Er is dan ook altijd weer iets erg lekkers voor hem daar.

Saskia heeft een afspraak met haar therapeute en als ik meega kan zij op de terugweg van de HOV (twee of meer in een auto) gebruik maken.  We gaan in Saskia's auto naar de stad en een kwartiertje later rijden we er binnen.  Tot onze verbazing vinden we meteen een parkeerplaats vlakbij waar Saskia moet zijn.

We zijn hier ook dichtbij het Witte Huis en het Renwick Museum.  Daar ben ik al een tijdje niet geweest en besluit eens te gaan kijken wat er nu aan tentoonstellingen zijn.  Er zijn een paar mooie en eentje, die nog wordt opgezet.  Zo te zien zijn het interessante plafonds.

Het museum is niet groot en een kwartiertje later sta ik weer buiten. Het is gehuisvest naast het gastenhuis van de presidenten, het Blair House.  Ik vertel hier tijdens mijn rondleiding wel over, maar lees vandaag eens over de geschiedenis ervan voor Eleanor Roosevelt het kocht en er dat gastenhuis van maakte.

Om de hoek is er het Decatur House en daar wil ik al heel lang een rondleiding.  Ik zie mijn kans schoon, maar helaas, het is enkel op maandag geopend.  De winkel is natuurlijk wel open en wel leuk om even in rond te neuzen.

Vanwege het zwemmen heb ik mijn tienduizend stappen nog niet bijeen en ik besluit rond te lopen.  Nu ben ik in het "gewone" kantorengedeelte van de stad, maar de architectuur is zeer gevarieerd.  Ik neem wat "typische" DC foto's en loop dan terug naar Saskia's auto.

Interessante architectuur

Obama is hier nog heel populair

Net als ik van plan ben weg te rijden belt Saskia dat ze klaar is en wel naar de auto zal lopen.  Saskia rijdt terug en pas vlakbij huis komen we in de file terecht.  Als ik niet mee was geweest had het voor haar veel langer geduurd. Ik stel nog voor naar Ulta te gaan voor haar make up, maar Saskia is moe en wil naar huis.

Helemaal goed wat mij betreft!  Er liggen allerlei pakjes op onze stoep, die ik besteld heb.  Met die aqua klassen worden de zolen van mijn voeten rauw dus ik heb zwemschoenen besteld. 

Ook is er een Bark Box voor Orion.  Ze hebben er een voor honden, die graag knauwen. Het thema deze maand is reizen en er zit een hondenpaspoortje bij, heel grappig.  Deze maand heb ik er gewoon een besteld om te kijken wat het is.  Ik denk dat ik er een abonnement van maak.

Orion krijgt een bal in de vorm van een wereldbol, een fototoestelletje waar snoepjes in kunnen, een varkensoor (zijn eerste ooit en hij vindt het heerlijk) en een groot bot voor later.  De twee zakken met snoepjes zijn ook welkom.

Tijd om de voeten omhoog te doen, ik heb al mijn sportdoelen behaald, inclusief 10000 stappen. Mijn hangmatstoel is heerlijk en het alcoholvrije Beck's biertje perfect. Orion geniet van zijn nieuwe puzzeltje (het lukt hem niet de snoepjes uit het cameraatje te krijgen!) en ik heb geen hond aan hem.

Als Rick thuiskomt ben ik net met jarige zus aan de telefoon.  We verschillen weer even tien jaar.  Ik zou zo willen dat we dichter bij elkaar woonden, ook met mijn broers, maar gelukkig zijn er alle sociale media.

Rick gaat zijn tien baantjes trekken in het zwembad en dan gaan we naar Taco Bamba voor ons avondeten.  Het is er flink druk, maar ik heb geluk dat twee dames net weg gaan bij de bar.  Rick probeert intussen een parkeerplek te vinden.  Dat neemt even en ik moet die kruk van hem echt verdedigen.

Als Rick eenmaal binnenloopt blijken twee van zijn collega's hier ook te zijn!  Een mini Microsoft bijeenkomst, ze lachen er allemaal over. Het is dan ook echt zo'n buurtrestaurant waar mensen even snel een hapje gaan eten.

Rick en ik bestellen beiden twee taco's.  Voor Rick de echte Amerikaanse met gehakt e.d., daarom heet die ook El Gringo.  Ik neem de Al Pastor met varkensvlees en ananas en de Black Sheep met geitenvlees, inktvis inkt, tomatillo en inktvis, zo lekker!  Ook heel goedkoop, maaltijden thuis kunnen duurder zijn.

Nu ben ik toch echt moe, maar dat is ook wel logisch na een dag als vandaag. Toch valt het me op hoe ontzettend veel meer energie ik heb deze dagen met het warme weer! Ik word meestal met veel pijn wakker, maar hoe meer ik beweeg hoe beter het gaat. Terwijl met kouder weer die pijn maar blijft en dat maakt me dan weer doodmoe.  Geef mij de zomer maar!