Nog een hete, vochtige, maar leuke rondleiding

Het was vannacht vreemd warm in onze kamer en daardoor hebben we geen van beiden lekker geslapen. Rick ziet dat de airconditioning om de een of andere reden niet aanstond.  Gelukkig is hij niet kapot, want het belooft weer flink warm te worden.

Door dit alles is het niet moeilijk op tijd op te staan.  Ik douche en kleed me in mijn "rondleiding uniform", een luchtig topje en een broekrok.  Het is altijd weer zaak om er netjes uit te zien, maar ook me in de hitte het prettigst mogelijk te voelen.

Voor mijn ontbijt besmeer ik weer eens een paar crackers met geitenkaas en met een kop koffie en een glas wortel-mango sap smaakt het lekker.  Dan brengt Rick me naar de metro waar de trein net wegrijdt.  Tegenwoordig komen de treinen zelfs in het spitsuur maar eens per kwartier.

Gelukkig ben ik nog steeds ruim op tijd in de stad. Bij het Smithsonian kasteel koop ik een flesje water met citroensmaak en ga dan op mijn stel van vandaag wachten.  Het is altijd even aarzelen, maar ik raad zoals meestal goed en maak kennis met de Belgische W. en E.

Dan beginnen we aan een alweer heel warme en vochtige rondleiding.  We hebben meer dan genoeg koelere en minder vochtige dagen gehad deze zomer, maar mijn rondleidingen vallen telkens op de hetere dagen.  Enfin, niets aan te doen en we zetten onze schouders eronder.

We lopen naar het Washington Monument en het is opvallend rustiger in de stad.  De scholen zijn bijna overal weer begonnen of beginnen binnenkort, dus het hoogseizoen is duidelijk voorbij.  In de schaduw vertel ik het kleurrijke verhaal over het bouwen van het Washington Monument.

Vervolgens lopen we door naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Hier is een man de randen van het gras aan het knippen en dat maakt een hels lawaai.  Ik probeer eroverheen te praten, maar dat gaat niet makkelijk.  De rest van de ochtend wordt dit lachwekkend, want telkens als ik wil vertellen zijn er luide maaiers in de buurt!

We halen wat verse koude waters bij het standje bij het Vietnam Veteranen monument en bekijken vervolgens (alweer met maaiers) die granieten muur met namen. Het is hier ook heel rustig, er is bijna niemand!

In het Lincoln Memorial is het daarentegen wel weer druk.  Ook erg warm, we druipen zo langzamerhand weer.  Gelukkig staat er wel een ietwat verkoelend briesje.  Dat helpt af en toe goed.

Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument veel indruk.  Die soldaten staan daar maar dag in dag uit.  Ze nemen bijna persoonlijkheden aan zo langzamerhand.  Ik probeer me in te denken waar ze vandaan kwamen en hoe oud ze waren.  Ze zijn zo levensecht en die angst, die ze gevoeld moeten hebben!

Wij steken over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial, het FDR Memorial en als laatste het Jefferson Memorial.  Het valt me altijd op hoeveel sneller alles gaat met twee personen versus een gezin/groep.

Terwijl we in het Jefferson Memorial staan komen de drie helicopters aanvliegen vanaf het Witte Huis.  In een ervan zit Trump.  Hoewel het altijd bijzonder blijft om zo dicht bij het Witte Huis te zijn en dit soort dingen te zien voel ik het heel anders dan toen Obama in die helicopter zat.  Trump is op weg naar een van zijn campagne rallies in Arizona.

Wij lopen naar het Witte Huis en bekijken het van beide kanten voor we precies op tijd voor onze reservering bij de Old Ebbitt Grill binnenlopen.  We krijgen een tafeltje in het gezellige hoofdgedeelte van het restaurant.

W. neemt de catfish en E. de linguini met garnalen.  Ik kies de BLT met mosterd in plaats van mayonnaise.  Zo lekker, er is meer tomaat dan bacon wat het lekker licht maakt. Even in de airconditioning vertoeven is ook niet verkeerd.

Drie kwartier later gaan we de sauna weer in.  Het is goed dat we het Witte Huis al bekeken hebben.  Nu hoeven we enkel Pennsylvania Avenue nog af te lopen.  Ik heb altijd echt bewondering voor mensen, die dit weer al helemaal niet gewend zijn en toch doorgaan.  Het verbaast me dat er niet meer mensen zijn, die zoals vorige week, dan maar wat minder willen zien.

W. en E. klagen nog minder dan ik (ik hoop dat ik niet teveel gepuft heb!). We lopen o.a. via de FBI, de National Archives en het Newseum naar het Capitool.  Bij het Newseum is het altijd leuk de kranten uit alle vijftig staten te zien.  Vandaag is het bijzonder, want letterlijk allemaal hebben ze foto's van de zonsverduistering.

We klimmen Capitol Hill op en bewonderen het toch wel heel erg mooie Capitool.  We zien het Hooggerechtshof aan de overkant en gaan de Library of Congress binnen. Daar geef ik mijn mini rondleiding en vraag na afloop of ze de rondleiding door het Capitool nog willen doen.

Dat ziet E. niet meer zitten.  Het is dan ook veel wandelen de hele dag in de hitte!  Liever willen zij naar Georgetown om daar uiteindelijk te gaan eten.  Daarvoor moeten ze met dezelfde metrolijn als ik dus we lopen naar het Capitol South station.

Een van de nieuwe metrotreinen komt vrijwel meteen en hij gaat naar Vienna (er rijden hier drie lijnen).  Helemaal goed, dus.  We stappen in en kletsen nog wat na. 

Als we bij Foggy Bottom komen nemen we afscheid en wens ik ze nog een fijne vakantie toe.  "Ships that pass in the Night", zei mijn oma altijd als we een leuke kortstondige ontmoeting hadden. Hoe vaak is dat met deze rondleidingen het geval?

Rick sms-t als ik bijna thuis ben hoe de rondleiding gaat.  Hij is naar huis gekomen omdat Kaylee Saskia's katten vandaag op komt halen om ze mee terug naar Richmond te nemen.  Ik ben blij voor de katten, want met Orion voelden zij zich hier niet echt fijn.

Nadat Rick me op heeft gehaald kleed ik me meteen in badkleding en rijd (ja, want mijn voet doet weer pijn) naar het zwembad.  Daar trek ik op mijn gemak dertig baantjes, heerlijk!  Nu heb ik deze zomer 43 kilometer gezwommen.  Nog zeven en ik heb mijn doel bereikt.  Het zwembad is maar tot 4 september open dus ik moet opschieten!

Rick komt ook en zwemt zijn tien baantjes. We drogen wat op een ligstoel en dan rijd ik weer naar huis. Hopelijk lukt het me morgen ook een kilometer binnen te krijgen voor we vertrekken. Het blijft zo lekker en ontspannend!

Mijn voeten gaan omhoog en Orion is weer zo blij mij te zien dat hij bij mij komt liggen. Rick moet zijn kleren van de stomerij halen. Vroeg in onze relatie probeerde ik een goede vrouw te zijn en zijn overhemden te strijken. Alleen vond Rick dat ik dat niet goed genoeg deed en dat was het einde daarvan!

Yama ligt daar vlak naast dus ik zie mijn kans schoon sushi te bestellen.  Rick neemt kabobs mee naar huis voor hemzelf.  Terwijl we eten praat Rick bij met zijn vader.  Gelukkig gaat de immunotherapie goed en klinkt mijn schoonvader zeer positief.  Met dat positieve nieuws sluiten wij de dag af.