Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, november 29, 2017

Dag 6 Nieuw Zeeland en Australie: Shoppen en strand

Gisteravond gingen Rick en ik zo vroeg naar bed dat we beiden om zes uur al klaarwakker zijn. Rick zelfs al om half zes en hij kletste nog met Katja online voor zij naar Los Angeles vertrok op weg naar Melbourne. Daar zullen we haar overmorgen weer zien.

Rick besluit Perth te voet wat te gaan verkennen, maar ik vind dat het hoog tijd is voor een gewichtenroutine.  Mijn verkoudheid is overgegaan in een hinderlijke hoest waardoor ik me wat kortademig voel. Ik doe dus maar een beetje cardio, maar daarna oefeningen met gewichten voor alle spiergroepen.

Mooi uitzicht vanaf mijn elliptische machine

Net voor ik klaar ben sms-t Rick dat hij in het restaurant op mij gaat wachten. Niet veel later vind ik hem daar aan een tafeltje. Het ontbijt zit bij onze reservering inbegrepen en het is een smorgasbord van lekkernijen. Gerookte zalm, eieren, verse broodjes, Britse gegrilde tomaten, witte bonen in tomatensaus en champignons en meer. We laten het ons met een vers gezette cappuccino heel goed smaken!

Na het ontbijt wil Rick met de auto Perth wat verkennen. Ik zou willen dat ik me beter voelde, maar mijn verkoudheid maakt me zwak en ik verwelkom een autoritje. Perth is een erg leuke stad, die vooral in het centrum vaak Europees aandoet.

Saskia had een telefoontje uit de VS en als zij daar klaar mee is halen we haar op. Als eerste gaan we naar Kings Park waar de botanische tuinen van Perth zijn. Wat een variatie aan ongewone planten zien we hier! Het is een bijna woestijnachtig klimaat in West Australie dus de planten moeten zich aan droogte aanpassen.

Jammer genoeg is de lente net voorbij en is het meeste uitgebloeid. Net als in ons gebied gaat dat heel snel met de zomerse warmte die al gauw komt. Toch zien we nog een aantal interessante bloemen, inclusief een eucalyptus bloem.

Ook zijn er mooie plekken met uitzicht op Perth. We nemen een aantal foto's en dan lopen we terug naar de auto. Rick en Saskia zetten er goed de pas in maar ik kuch er achteraan. Ik baal zo van deze verkoudheid! Ik probeer zoveel mogelijk van alles te genieten, maar voel me gewoon niet mijn gewone zelf.

Deze Australische ekster schijnt nogal agressief te zijn, Saskia heeft er heilig ontzag voor

Het is inmiddels alweer lunchtijd en Saskia neemt ons graag mee naar haar favoriete veganistische restaurant. Ik weet meteen wat ik lekker ga vinden, de "garden party bruschetta". Brood met verschillende groente "dips".

Er is een erwtjes dip, die ik heerlijk vind, en een pompoendip, die ook heel goed smaakt. De portie is enorm dus ik kan het niet allemaal op. Ik ben wel blij weer even echt gezond te eten, verse groentes mis ik wel als we zo reizen.

Zelfs Rick vindt zijn burrito lekker en dat zegt wat. Het wordt ook zo mooi gepresenteerd en ik vind dat het oog ook altijd wat wil qua presentatie van eten. In ieder geval een bijzondere en lekkere lunch en tevreden gaan we nu shoppen.

Saskia heeft het een en ander nodig en neemt ons mee het gezellige Europees aandoende centrum van Perth in. Sommige straatjes zouden zo in Europa kunnen zijn, ongetwijfeld zo bedoeld. Verder is het vooral heel modern en alles is afgesloten voor het verkeer.

Ik heb spijt dit kangoeroe stalletje niet te hebben gekocht!

Opeens zie ik daar ook een Pandora winkel! Ik ga vragen welke bedeltjes ze hebben voor Australie en dat blijken er heel wat te zijn! De leukste vind ik de koala en de kangoeroe maar ik kan niet kiezen. Rick stelt voor ze dan maar allebei te nemen, daar zeg ik geen nee tegen! Naast de kiwi heb ik nu dus die twee leukerds aan mijn armband.
Saskia slaagt ook goed en wij zien zo eens een aantal heel leuke winkels. Het is heel anders, maar ook weer hetzelfde als in de VS. Een deel is overdekte mall, maar het gros buiten. Dat wordt ook steeds meer de trend in onze omgeving.

Als het lijstje met benodigdheden is afgewerkt gaan we terug naar de auto. Gelukkig heeft Rick het potje ibuprofen mee want dat is het enige wat helpt tegen de keelpijn en andere malaise. Ik baal zo van deze verkoudheid!!!

Saskia haalt nog een recept op bij haar psychiater en dan zetten wij haar weer af bij haar dorm. Ze heeft nog van alles af te werken voor ze donderdag definitief haar dorm verlaat. Daardoor doen Rick en ik ook dingen met zijn tweeen hier in Perth.

Vanmiddag is dat de stranden verkennen. We moeten natuurlijk even pootje baden in de Indische Oceaan. Dit is onze derde oceaan en hoogstwaarschijnlijk blijft het daarbij want de Arctische en Zuidelijke oceanen zijn veel te koud om zelfs maar een teen in te steken!
Wilde kaketoe's!

Fris maar niet heel koud, die Indische Oceaan hier

De stranden hier zijn mooi met wit zand en een diepblauwe zee. Het is wat te koel om er echt te gaan zitten, maar het is ook wel erg leuk de badplaatsjes van Perth wat te verkennen. De huizen hier zijn prachtig, die zullen wel het een en ander kosten denken we zo.

We rijden een stuk naar het noorden maar eigenlijk vonden we City Beach, zo'n beetje in het midden, het leukst. Daar zijn een heel aantal restaurants pal aan het water. Wij strijken neer op het terras van Oddysea wat gezellig druk is.

We worden heel vriendelijk begroet en krijgen een tafeltje met prachtig uitzicht op zee.  De zon schijnt, na een paar uur achter de wolken verdwenen te zijn geweest, weer volop. Ik bestel een lekkere niet te zoete cocktail met wodka, ginger ale, limoen en komkommer o.a. Rick heeft een gemberbier wat er ook lekker uitziet.
We ontspannen ons helemaal hier en ik zou eerlijk gezegd zo in slaap kunnen vallen! Zo af en toe echt relaxen is toch ook weleens nodig tijdens zo'n vakantie waar iedere minuut ingepland lijkt. Voor we het weten loopt het al bij vijven en gaan we Saskia weer ophalen.

Zij kent een grappig restaurant in de stad, Lucky Chan's. Van buiten en als je er binnenloopt lijkt het wel een wasserette, maar daarachter ligt een trendy restaurant. Er staat een rij buiten waarin we aansluiten. Ik hoop dat het niet lang gaat duren want ik voel mezelf steeds moeier worden en dat brengt de fibromyalgie pijnen waarvan ik tot nu toe weinig last had met zich mee.

Een half uur later krijgen we eindelijk een tafel op hun dakterras. We beginnen met wat kroepoek, of althans Rick en ik want Saskia kan dat niet eten. Gelukkig heeft dit restaurant een ruime keuze aan veganistische maaltijden en Saskia smult ook.

Rick neemt een paar "sandwiches", die in gestoomde broodjes worden geserveerd. Ik bestel de ramen met viscakejes en soft shell crab. Die laatste is hier nu in seizoen en je ziet ze overal op het menu. Dit is dus helemaal mijn ding, zowel de ramen als de krab!

Als we klaar zijn met eten hoop ik zo snel mogelijk naar het hotel te kunnen. Rick en Saskia willen echter nog graag dessert. Dat duurt maar en duurt maar en ik ben op. Saskia stelt dat ik een Uber neem naar het hotel en dat vind ik een prima idee!

Mijn chauffeur wordt een aardige Brit, die al dertig jaar in Perth woont. Hij klinkt er zo enthousiast over als ik over Washington DC. Misschien moet je ergens bewust voor kiezen om de schoonheid ervan te blijven waarderen en het niet voor vanzelfsprekend te nemen.

Eindelijk is daar mijn bed dan en kan ik weer liggen. Het is zeker niet de ergste verkoudheid ooit, maar ik wil mijn energie terug en beter kunnen genieten. Hopelijk helpt bijtijds slapengaan!

dinsdag, november 28, 2017

Dag 7 Nieuw Zeeland en Australie: Quokka's en Fremantle

Zo vroeg als gisteren lukt het ons niet op te staan, maar om zeven uur zijn we toch beiden klaar wakker. Ik voel me nog steeds niet lekker en zin om te gaan sporten heb ik absoluut niet. Ik heb mijn energie nodig voor de dingen, die we vandaag gaan doen.

We douchen en gaan dan naar beneden voor het ontbijt. Het is werkelijk weer superlekker. Ik houd van de gegrilde halve tomaten en de champignons en morgen moet ik van mezelf ook wat witte bonen in tomatensaus nemen, zo Engels!


Vandaag gaan we zonder Saskia op pad. Zij moet haar kamer nog schoonmaken voor inspectie morgen en alles goed inpakken. Dit is haar laatste dag in haar dorm en ze wil ook nog graag wat tijd doorbrengen met de vrienden die ze hier gemaakt heeft.

Rick en ik hebben kaartjes voor de veerboot naar Rottnest Island vanuit Fremantle. Daar komen we keurig ruim op tijd aan en maar goed ook want we zien alleen maar maximaal vier uur parkeren. Wij gaan meer dan vier uur op weg zijn.

Rick gaat navraag doen en wordt naar een parkeerplaats gewezen waar we desnoods de hele dag mogen staan. Gisteren hebben we al een parkeerbon gekregen omdat we ergens verkeerd parkeerden dus dat willen we niet weer.

We kopen nog een flesje water en kunnen dan al aan boord. We nemen plaats op het bovendek. Zo kan Rick ook naar buiten om foto's te nemen. Er komt iemand langs met zakjes in geval van zeeziekte wat mij niet gerust maakt want ik ben weleens heel zeeziek geweest. Gelukkig schommelt de boot wel flink maar mijn maag speelt niet op.

Een half uurtje later meren we aan bij Rottnest Island. Dit eiland is vooral bekend om zijn quokka's, een buideldiertje dat in de rest van Australie vrijwel uitgestorven is. Als we van boord gaan en op zoek naar een toilet zien we er meteen twee. Schattige diertjes zijn het!

Deze twee zijn nogal schuw en Rick en ik balen als andere toeristen ze wegjagen. We besluiten een stukje te gaan lopen. Je kunt ook fietsen huren, maar dan moet je een helm op en als ik ergens een hekel aan heb! Rick wil ook liever gewoon lopen.

Als we bij een afgelegen en leeg strand komen wil Rick hier zijn drone laten vliegen. Die gaat me toch hoog! Ik vind het intussen prima, het is een oase van rust hier en zo ontspannend! Rick laat zijn drone ongeveer een half uur vliegen dus hij moet wat mooie videos gemaakt hebben.

Natuurlijk moet ik ook hier weer even in de Indische Oceaan lopen. Het water is zo helder! Geen wonder dat je verderop ook kunt snorkelen. Ik snap best dat mensen hier vakantie houden. Voor ons zijn die quokka's echter het interessantst.

Rick en ik gaan daar dan ook naar op zoek, maar zien wel poep maar geen diertjes. Tot we op de terugweg een paar fietsen neergelegd zien en mensen op hun knieen. En jawel daar zijn vier schattige quokka's. Absoluut niet schuw en al mag je ze eigenlijk niet aanraken, ik krabbel er eentje achter de oortjes en dat lijkt hij heel fijn te vinden.


Verder respecteren we ze en ze eten lekker door terwijl wij foto's maken. Eentje is wel heel nieuwsgierig en komt aan alles ruiken, inclusief de zolen van Ricks schoenen en mijn handen. Echt dotjes zijn het en zo dociel!

Met moeite verlaten we deze plek en gaan op zoek naar lunch. We strijken neer op het terras van Dome met mooi uitzicht over zee. Niet veel later komt een quokka kijken of wij misschien iets te eten hebben. Het is streng verboden ze te voeren maar dat zouden we sowieso niet doen.
Lunch uitzicht, genieten!

Rick en ik bestellen beiden een salade met gerookte zalm. Hij de caesar en ik de Griekse met ook feta, ze smaken goed en ik ben blij weer eens een bak groente naar binnen te krijgen. De tijd gaat snel, drie uur leek meer dan genoeg, maar we hebben maar een klein deel van het eiland kunnen verkennen.

Geeft niet, ons hoofddoel hier waren de quokka's. Daarvan vind ik er nog een die net probeert een plastic pakje met ketchup op te eten. Ik ben nog net op tijd om het uit zijn bekje te rukken. Dat vindt het diertje maar niets, maar stomme mensen, die zulke dingen op de grond gooien! Ik kan me er zo kwaad over maken!

 

Rick en ik zien ook nog een enorme hagedis, een pauw (waarvan ik las dat ze in 1912 als cadeau uit India op het eiland geintroduceerd werden, maar zich te snel vermenigvuldigden en alle vrouwelijke pauwen werden verwijderd dus nu lopen er enkel nog mannetjes rond) en een regenboog bijeneter kleurig vogeltje.
Zo'n mooi beest!

Voor we het weten moeten we weer aan boord van de veerboot terug. Dit keer zijn de golven heel wat erger, maar gelukkig heb ik nog steeds geen last van zeeziekte.  De rit gaat ook snel en om drie uur staan we weer in Fremantle.

Daar is Saskia ook net aangekomen met de trein. Ik ga even het toilet opzoeken en als ik terugkom hebben Rick en Saskia elkaar gevonden. Saskia leidt ons naar een parkeerplaats dichter bij het centrum en dan lopen we door de gezellige straatjes. Saskia koopt wat cadeautjes voor de vriendinnen waar ze afscheid van moet nemen vandaag en morgen.



Ook hier zien we weer een hele groep kaketoes, of eigenlijk corella, de Australische kaketoe. Ze hebben mooi blauw rond hun ogen en zijn nogal luid. Ik stel me zo voor dat wij gefascineerd zijn door deze vogels zoals toeristen in ons gebied de eekhoorns zo leuk vinden.
Terug bij de auto wacht ons weer een onaangename verrassing in de vorm van een parkeerbon! Zo zonde van het geld!!! Nergens stond hier aangegeven dat er betaald moest worden, maar kennelijk was dat wel het geval. Gelukkig dit keer "maar" $50 in plaats van $100. Het wordt opletten de rest van de reis!!!
Bougainville en Jacaranda, prachtig samen!

Saskia wil graag haar laatste avond met haar vrienden hier besteden, heel begrijpelijk. Wij zetten haar dus af bij haar dorm en rijden dan door naar Perth. Rick zet mij in het centrum af en rijdt naar het hotel om spullen terug te brengen.

Jammer genoeg sluit vrijwel alles hier om half zes en dat heb ik net gemist. Ik zie ook niet meteen een leuke bar waar we iets kunnen drinken zoals Rick me opdroeg. Ik kijk op mijn telefoon en vind wel een paar leuke plaatsen, maar kennelijk ga ik de verkeerde kant op.

De buurt wordt steeds slechter en ik zie bedelaars en andere louche type, dat allemaal zo dicht bij het centrum. Ik geef wat kleingeld aan deze en gene en zie dan tot mijn opluchting een heuse bar aan de overkant. Daar bestel ik een sauvignon blanc en ga op Rick wachten.

Die komt niet veel later en bestelt een biertje. Daarbij krijgt hij een loterij kaartje waarmee hij een baseball cap wint. Intussen kijken we waar we kunnen eten en besluiten Petition te gaan bezoeken. Daarvan is er een restaurant, een bierkelder en een wijnbar.

Tafeltjes in het restaurant zijn pas na achten beschikbaar en al zegt de vriendelijke man dat dat "maar" anderhalf uur wachten is, is mij dat veel te lang! We proberen dan de wijnbar en daar kunnen we zo aan de bar terecht.

Ze hebben hier een menu van hors d'oeuvres, charcuterie en kaasplankje. Wij bestellen de charcuterie en het kaasplankje, vanmiddag hebben we tenslotte onze groentes al binnen gekregen. Met een glas Australische rose erbij gaat het er allemaal prima in.

We nemen een taxi terug naar het hotel en dan gaat Rick nog even de Ierse pub beneden onveilig maken. Ik heb daar geen energie meer voor. Het lijkt ietsje beter te gaan en de Strepsils, die ik vandaag kocht helpen ook. Hopelijk is het ergste geleden, even afkloppen!

maandag, november 27, 2017

Dag 5 Nieuw Zeeland en Australie: Reis naar Perth en weerzien met Saskia


Om zes uur gaat Ricks wekker maar we zijn eigenlijk allebei al wakker. Rick maakt zich klaar en gaat dan ontbijt halen. Als hij daarmee terugkomt ben ik ook helemaal klaar en ingepakt. Dit keer hebben we nog een laatste sausage roll van Starbucks. Ik ben benieuwd naar het Australische eten!
Voor op schema brengen we de bagage naar beneden en checken uit. Onze auto staat al op ons te wachten en de vriendelijke receptionist helpt ons alles in de auto te doen. Dan nemen we afscheid van de Grand Mercure, echt een goed hotel!
Onderweg naar het vliegveld komen we af en toe in een file terecht maar om half negen parkeren we de Avis auto en schrijven de gegevens op. Rick is vergeten de kilometer teller naar 0 te zetten dus we weten niet hoeveel kilometers we hier gereden hebben, maar het zijn er heel wat.
Al hadden we maar kort de tijd hier in Nieuw Zeeland, we zijn toch heel blij dat we gegaan zijn. Het smaakt zeker naar meer, maar we hebben een aantal heel bijzondere dingen gezien.
Bij de Avis balie geven we de sleutel af en gaan dan inchecken. Dat is niet eenvoudig want cabine bagage mag maar zeven kilo wegen. Mijn tas weegt maar liefst negen kilo, want mijn kleine schoudertasje zit er ook in. Ook Ricks tas weegt beduidend meer dan zeven kilo.
Gelukkig zijn onze koffers niet helemaal vol en eindelijk heb ik mijn tas onder het gewicht. Rick baalt want hij moest er wat electronica uithalen, die hij liever niet in zijn koffer deed. Hij mompelt dat er straks vast niet gewogen gaat worden maar dat risico kunnen we niet lopen.
We proberen nog even of we onze middenzitplaatsen kunnen omwisselen naar een raam- of gangpadplaats maar niets is open. Gelukkig hebben we wel wat extra betaald voor meer beenruimte. Vervolgens zijn de koffers met een beetje hulp ook op de band en kunnen we naar de veiligheidscontrole.
Wat een modern vliegveld is dit! Tot nu toe ging alles automatisch en ook nu kun je naar een bak met groen licht en je spullen erin doen. Alleen de laptop moet eruit. Schoenen mogen aanblijven. Ik ben benieuwd wanneer die belachelijke regel ook in de VS weggedaan wordt.
Mijn tas moet nog een keer door de scanner, maar gelukkig mag ik daarna door. Er zit nu toch vrijwel niets meer in. We gaan kijken welke gate we hebben, maar die zal pas over een kwartier bekend worden. We kopen wat drankjes en kijken wat rond en zien dan gate 16 staan voor onze vlucht.
We lopen erheen tussen een heel Koreaans sportteam en het enige vliegtuig wat we hier zien is een Korean Airlines toestel. Hm, toch maar even op de app kijken of we het mis hebben. En jawel, het blijkt gate 6 te zijn. Hoe we dat verkeerd lazen zal altijd een raadsel blijven.
Bij de gate verwachten we dus dat onze cabine bagage gewogen zal worden. Maar Rick krijgt gelijk, er is geen weegschaal te bekennen. Volgens mij hebben sommige mensen ook echt wel meer dan zeven kilo in hun tas.  Maar goed, beter dan dingen achter te moeten laten.
Ook de Air New Zealand vliegtuigen hebben het nationale symbool, de zilver varen
 

Bij het aan boord gaan wacht mij een verrassing. Mijn zitplaats is veranderd en ik krijg toch een plaats aan het gangpad. Rick baalt want hij zit nog steeds in het midden. Dit is onze eerste Air New Zealand vlucht en deze maatschappij is door Conde Nast uitgeroepen tot beste ter wereld. We zijn dus benieuwd!
Ook is dit mijn eerste ervaring met een 787. Er zijn drie rijen met drie stoelen en er is een heel modern systeem om films e.d. te kijken, snacks of drankjes te laten brengen of zelfs met iemand in een andere stoel te chatten.  Erg leuk voor een zeven uur durende vlucht!
Dat laatste doet Rick, die aan de andere kant van het vliegtuig zit. Hij is helemaal blij want ook hij zit nu aan het gangpad. Hij heeft een echtpaar naast zich dat naast elkaar wil zitten. Helemaal goed, dus.
Al gauw na het opstijgen wordt de lunch rondgebracht. Er is keuze tussen kip in tomatensaus of teriyaki rundvlees. Ik kies het laatste en het is lekker. Als toetje krijgen we een chocolade ijsje. Het personeel is werkelijk super vriendelijk!
Als eerste vertier kijk ik de eerste Hobbit film. Het is alweer lang genoeg geleden sinds ik hem zag dat het verhaal weer vrij nieuw voor me is. Rick schrijft in de chat dat hij de tweede film aan het kijken is. Als de film afgelopen is werk ik mijn blog bij. Jammer genoeg is er geen wifi dus ik zal het vanavond pas kunnen posten.
Er zijn ook spelletjes en ik speel een tijdje Blackjack met de computer. Voor we landen krijgen we nog een lekker broodje ham en kaas. Dan komen we meer dan een half uur voor op schema in Perth aan.
Wat een ander landschap is het hier! Veel droger dan in Nieuw Zeeland maar veel mooi bloeiende bomen en struiken. De paspoortcontrole gaat ook hier heel gestroomlijnd met ons e-paspoort (ik was verbaasd Nederland niet tussen die landen te zien staan). Gelukkig mogen we van de douane beambte ook meteen door.
Dan gaan we op zoek naar een sim kaart en die vinden we van Vodafone. Eigenlijk had Rick Telstra aangeraden gekregen, maar die hebben geen kiosk hier en Vodafone geeft 12,5gb en veel belminuten voor maar $20. Dat is natuurlijk niets!
Bij Avis staat een rij en er is maar een medewerker. Het duurt even maar dan krijgen we ook een mooie BMW mee die Ricks hart sneller doet slaan. Alleen zit de richtingsaanwijzer bij deze auto weer links, terwijl Rick in Nieuw Zeeland net aan rechts gewend was. Nu doet hij dus weer telkens de ruitenwissers aan en wordt dan boos op zichzelf. Het is eigenlijk wel heel komisch!

We rijden naar Perth waar we de Novotel hebben geboekt. We brengen de bagage naar de kamer en gaan dan op weg naar Saskia's dorm. Daar staat Sas ons al op te wachten en na een flinke omhelzing laat ze enthousiast eerst zien waar ze gewoond heeft dit semester. We maken ook kennis met een paar van haar vrienden.

Daarna lopen we over de grote en mooie campus met allemaal exotische planten. Saskia laat zien waar ze haar klassen en examens had. Ze ziet er wel weer naar uit om bij VCU verder te studeren gelukkig, want al deed ze het goed ze vond dit semester wel erg moeilijk. Het Amerikaanse systeem is volgens mij veel schoolser dan in andere landen.
 
Saskia heeft een heilig ontzag voor de Australische ekster, die nogal agressief kan zijn
 
 

Rick en ik beginnen de vijf uur tijdsverschil te voelen en Saskia heeft trek. We besluiten dus naar Fremantle te gaan om daar te eten. Wat een leuk plaatsje is dat! Ik hoop dat we nog meer tijd zullen hebben het beter te verkennen (we hebben hier in Perth maar twee volle dagen).
We strijken neer bij de Little Creatures brouwerij aan het water. Het is heerlijk weer, maar er staat een fris windje dus ik ben dankbaar voor mijn jasje. Ik heb ook een hinderlijke kriebelhoest van mijn verkoudheid en wil het niet erger maken.
Ons mooie uitzicht tijdens het avondeten

Saskia vindt de hummus en falafel lekker, Rick neemt een pizza en ik een salade met kangoeroe "sate", geen pindasaus maar een tomatensaus, erg lekker! Dit is voor het eerst dat ik kangoeroe eet en het smaakt goed.
Aangezien Rick en ik omvallen van de slaap zetten we Saskia direct na het eten bij haar dorm af. Morgen gaan we Perth met haar verkennen. Terug op de kamer valt Rick vrijwel meteen in slaap. Ik schrijf nog wat blog en computer wat, maar net na negenen vind ik het ook genoeg geweest. 

Dag 4 Nieuw Zeeland en Australie: Naar het noorden, Waitanga en toiletten


Tot na enen ging het getoeter en gezang op straat door vannacht! Om de een of andere reden is Rick toch om half zeven weer klaarwakker. Ik voel me niet lekker en besluit mijn halve uur sporten over te slaan en wat langer te blijven liggen. Mijn keel doet pijn en ik voel me gammel. Gelukkig helpt ibuprofen. 

Tegen de tijd dat Rick met ontbijt terugkomt ben ik gedoucht en aangekleed. Dit keer heb ik een tosti ham en kaas van Starbucks, die best lekker smaakt. Het is jammer genoeg bewolkt, maar een lekkere temperatuur van 21 graden.

Na het ontbijt vragen we de auto en beginnen aan een rit naar het noorden van het eiland. Het uiterste puntje zullen we niet halen want dat is zo’n vierhonderd kilometer rijden. De afstanden op dit eiland verbazen ons. Het is veel groter dan we dachten.

Onderweg stoppen we af en toe om foto’s te maken van de prachtige omgeving. Rick gebruikt ook eindelijk zijn drone om het landschap te filmen. We zien veel koeien en schapen en al het groen is ondanks de bewolking zo mooi.
Net voor we Paihia binnenrijden krijgen we een bui over ons heen, maar die is gelukkig van korte duur. Paihia blijkt een cruisehaven te zijn aan de Bay of Islands. Er ligt een cruiseschip voor anker dus het is flink druk.
We vinden een parkeerplaats en gaan dan op zoek naar lunch. De meeste restaurants hier zijn heel toeristisch met burgers en pizza. Dat is niet iets waar we op zitten te wachten. Dan zien we Amazing met een Brits menu.

Het heeft ook nog eens prachtig uitzicht op het water. Rick en ik delen een “ploughman’s platter”. Die komt met kazen, vleeswaren, hummus, walnoten, selderij en heerlijk versgebakken toast. Het smaakt heel goed!

De reden dat we naar dit plaatsje zijn gegaan is omdat hier de Maori een verdrag sloten met de Britten waardoor Nieuw Zeeland een Britse kolonie werd. We rijden hiervoor naar Waitanga waar die bijeenkomst om te ondertekenen was.

Bij de kassa kunnen we kiezen of we een rondleiding en een culturele opvoering willen of alleen een rondleiding. Voor die uitvoering hebben we geen tijd meer dus we kiezen voor alleen de rondleiding.

Die begint over een half uurtje dus ruim de tijd om het interessante museum te bezoeken. Daar wordt ook “onze” Abel Tasman in genoemd aan wie Nieuw Zeeland zijn naam te danken heeft. Ook is er een filmpje over het ondertekenen van het verdrag wat laat zien dat lang niet alle stamhoofden ervoor waren.

Om twee uur verzamelen we voor de rondleiding. Die wordt door een Maori man gegeven wiens naam ik absoluut niet kan nazeggen laat staan schrijven. Hij vertelt heel interessant en laat eerst de enorme oorlogskano’s zien. Die konden wel 140 man vervoeren!

Dan lopen we naar het veld waar de ondertekening van het verdrag plaatsvond. We zien daar ook de oorspronkelijke vlag van Nieuw Zeeland, die in feite de Maori vlag is. Natuurlijk hielden de Britten zich niet aan het verdrag en volgden er nog een paar oorlogen, die door de Maori gewonnen werden.

Tegenwoordig zie je de Maori taal overal en wordt de taal op school onderwezen. Er is duidelijk een hang naar het herstellen van de oude cultuur. Bij Rotorua zagen we ook een Maori vrouw aan de kassa wiens kin traditioneel getatoueerd was.

We zijn blij deze interessante plek bezocht te hebben. Er zijn hier ook prachtige uitzichten dus we maken na de rondleiding nog wat foto’s en zoeken dan de auto weer op.

In het stadje wil Rick een Maori beeldje als souvenir kopen en ik wil keeltabletten. Gelukkig is alles open. Door het keeltablet voelt mijn tong helemaal verdoofd dus dat doet zijn werk (te) goed!

Op de heenweg zagen we borden voor de Hundertwasser toiletten. Op het internet lees ik dat die door de kunstenaar Hundertwasser, van oorsprong een Oostenrijker, zijn ontworpen.  Dat maakt me wel nieuwsgierig dus we gaan even het plaatsje Kawakawa in.

De toiletten vinden we meteen. Ze zien er inderdaad bijzonder uit van buiten en van binnen. We maken de nodige foto’s en gebruiken ze ook maar meteen. Dan zetten we onze rit voort naar Whairanga. 
 
 
 


Daar schijnen de meeste Maori van het Noord-Eiland te wonen, maar daar zien we helemaal niets van. Het is een saaie plaats zonder atmosfeer. Wel jammer want ik had gehoopt tenminste een meeting house of zo te zien.  

Zonder oponthoud verder rijden we terug naar Auckland. We willen vanavond bij een wat chiquer restaurant gaan eten dus kleden ons netter aan. Buiten horen we alweer het getoeter en harde muziek van de Tonganen.

Die schijnen te vinden dat ze hun rugby wedstrijd onterecht verloren hebben, maar het lijkt meer op een viering dan een protest. Hopelijk gaan ze vanavond niet weer zo lang door! Eenmaal buiten staat het overal propvol met mensen in het rood en de roodwitte Tonga vlaggen. De valet van het hotel vertelde dat er meer Tonganen in Auckland wonen dan op Tonga zelf.

Vanochtend kwam Rick tot de ontdekking dat hij zijn jas had laten hangen bij het restaurant van gisteravond. Tot zijn schrik is dat restaurant vandaag gesloten maar hun zuster restaurant gelukkig niet. Iemand van dat restaurant was zo vriendelijk de jas te gaan pakken want wij vertrekken morgenvroeg. Rick bedankt de man uitvoerig, het is een van zijn lievelingsjassen.

Bij Botswana Butchery krijgen we een tafeltje ver van het kabaal dat de Tonganen maken. Rick bestelt een uiensoep en ik vier oesters, twee gefrituurd en twee rauw, heerlijk! Onze serveerster is Frans en een van de serveerders Italiaans. Hij doet een testje met mij door “come mai” te vragen als ik zeg Italiaans te spreken. Ik antwoord dat ik het gestudeerd heb en daarmee laat ik volgens hem zien echt Italiaans te spreken. Grappig, want inderdaad moet je die uitdrukking maar net weten.
 
Ons hoofdgerecht is voortreffelijk! Rick heeft een biefstuk waarvoor hij zijn mes niet eens nodig heeft en ik heb hertenbiefstuk met lekkere groentes in een consomme. Werkelijk super goed bereid, ieder hapje is een genot.

Rick brengt mij vervolgens terug naar het hotel en gaat zelf naar het Belgische cafe voor een biertje. Het getoeter en de luide muziek zijn weer net zo erg als gisteravond en ik vrees voor weer een late nacht daardoor.

Maar om tien uur hoor ik sirenes en komen er een heel aantal politieauto’s om het protest of de parade of wat het dan ook is op te breken. Denkelijk heeft de plaatselijke politie versterking gekregen want eerder vertelde een politieagent dat ze niet genoeg personeel hadden om efficient op te treden.

Gelukkig kunnen we vanavond dus redelijk bijtijds gaan slapen. Morgen moeten we weer vroeg op voor onze vlucht naar Perth. Nieuw Zeeland was magisch, hopelijk Australie ook!