Dag 2 Nieuw Zeeland en Australie: Rotorua

Rick en ik zijn gisteravond voor ons doen ontzettend vroeg gaan slapen. Als ik hem dus rond zes uur op hoor staan ben ik ook klaarwakker. Rick gaat op onderzoek uit voor een snel ontbijt, terwijl ik me in sportkleding hijs.

De sportruimte is namelijk precies tegenover onze kamer dus geen excuus om geen half uurtje elliptische machine te doen. Net als ik klaar ben komt Rick ook terug met koffies van Starbucks en hun Nieuw Zeelandse sausage rolls, die erg op saucijzenbroodjes lijken. Het aanbod aan eten bij Starbucks hier is heel anders dan in de VS gelukkig want verder vond Rick alleen McDonald's en Burger King open.

Als we gedoucht hebben en de verschillende camera's, GoPro's etc. bijeengeraapt hebben vragen we de auto van de valet. Het is tien voor acht als we op pad gaan naar Rotorua. Dit is een van de vulkanische gebieden met geysers en dergelijke. Een soort Yellowstone National Park en dat vind je niet overal natuurlijk.

De rit erheen neemt iets meer dan drie uur, maar zoals ze in het Engels zeggen "de reis is net zo belangrijk als de eindbestemming". Wat een prachtig landschap is het waar we doorheen rijden! Af en toe komen we door een dorpje maar voornamelijk is het heldergroen glooiend landschap met grazende koeien en schapen.

Ondanks dat we af en toe wegwerkzaamheden tegenkomen bedraagt de rit inderdaad iets meer dan drie uur en rijden we om elf uur het plaatsje Rotorua binnen. Daar gaan we bij de i Site, de Nieuw Zeelandse VVV, informatie vragen over waar we het beste heen kunnen met onze beperkte tijd.

Natuurlijk zou je hier makkelijk een week of meer kunnen doorbrengen als je alles wilt zien maar ook in de ongeveer vier uur die wij hebben is er veel te ontdekken. We kopen toegangskaartjes voor het vulkanische gebied Te Puia, slechts vijf minuten rijden van het bezoekerscentrum. Het is goedkoper hier dan bij de ingang van het park.

Het is pas half twaalf maar we hadden een vroeg ontbijt en onze magen knorren. We besluiten een vroege lunch te gaan eten bij Patrick's Golden Star Pies. Nieuw Zeelandse "pies" zijn gevuld allerlei dingen zoals gehakt, kaas, vis, noem maar op. Ze hebben hier zeker vijftien verschillende vullingen.

Rick en ik kiezen er beiden twee, waarvan ik weet dat ik ze niet beiden op kan. Ik kies eentje "mince" (wat gekruid gehakt blijkt te zijn) met kaas en eentje met Nieuw Zeelandse mosselen. Rick heeft mince en hun gouden ster winnende ei met bacon.

Na een paar hapjes van de mosselen weet ik dat ik die echt niet lekker vind. De smaak niet en de lange taaie deeltjes van de mosselen niet. Rick staat erop dat ik een andere koop en ik probeer dan de steak and kidney. Zo eet ik de helft van de mince met kaas, erg lekker, en ook die steak and kidney is heerlijk. Een machtige lunch, maar het is het leukst om de plaatselijke lekkernijen te proberen.

Te Puia is maar vijf minuten rijden en onderweg zien we de Pohutu geyser al spuwen. We parkeren op het enorme parkeerterrein en lopen dan door de poortjes. Ik heb enorme spijt dat ik mijn spijkerbroek aanheb, want het is vijfentwintig graden en zonnig. Rick was slimmer en heeft een korte broek aan.

Deze varens zie je overal en zijn een symbool voor Nieuw Zeeland, Rick heeft er een polo shirt mee gekocht gisteren en ze staan op de Air New Zealand vliegtuigen

Behalve de vulkanische natuurverschijnselen hebben ze hier ook een paar kiwi vogels. Deze twee zijn nog jong en worden klaargemaakt om het wild in te gaan. Ze zijn op dezelfde dag geboren en een mannetje en een vrouwtje.

Jammer genoeg zitten zij beiden in hun slaapdozen als we er de eerste keer gaan kijken. Er is dus helemaal niets te zien want het verblijf is donker. Het zijn nachtdieren en zodat het publiek over deze vogels kan leren wordt in dit verblijf dag en nacht omgewisseld. 

Onze ogen moeten dan ook serieus wennen voor we ueberhaupt iets kunnen zien. Het enige licht wat er is, is een railing met puntjes black light. We besluiten aan het einde van onze wandeling terug te komen.

We lopen verder en zien overal stoom uit de aarde komen. Het pad leidt eerst naar een "veld" met modderpoelen. Die bubbelen en spuwen modder, heel bijzonder. Niet echt mooi, maar het idee dat als je door die "modder" zou lopen je gewoon helemaal in de hete aarde weg zou zakken maakt het fascinerend.

Verderop zien we Pohutu beginnen met zijn eruptie. We lopen erheen en wat prachtig is het! Zo bijzonder om te zien en we fotograferen erop los. Hij blijft ook maar doorgaan! We lopen naar de verschillende uitkijkpunten en worden af en toe flink met geyser water gesprayd. Grappig genoeg is het niet heet, maar juist lekker koel.

Hier blijven we zeker een half uur en de geyser blijft maar doorgaan! Wat een natuurgeweld is dit! Dan lopen we de rest van het pad en zien nog kokende poelen, een "oven" waar de Maori nog steeds eten op koken en meer modderpoelen. Zeker de moeite waard, dit park!

Bij de kiwi's hebben we dit keer wel geluk want het vrouwtje is uit haar doos. Ik zie haar met een aantal anderen rondrennen voor ze heel snel haar doos weer ingaat. Rick mist dat en een van de verzorgsters staat net bij de ingang om een instructief praatje te houden over kiwi's.

Zij wijst dat het vrouwtje weer uit die doos is en ik wil haar graag van dichterbij bekijken. Tenslotte heb ik nu een kiwi bedel aan mijn armband en dan wil ik die lange snavel ook wel in het echt zien. Rick blijft naar het praatje luisteren, maar als Marokopa tot vlakbij ons komt ga ik hem toch halen.

Rick zei al voor we hierheen gingen dat hij per se een levende kiwi wilde zien. In het wild gebeurt dat niet omdat het nachtdieren zijn dus hier is zijn kans. Marokopa werkt helemaal mee en komt vlak voor ons eten. We mogen geen foto's maken en dat zou toch te donker zijn, maar we zijn helemaal blij dat we haar van zo dichtbij zagen.

Niet mijn foto natuurlijk

 

Na nog wat koude Coke Zero's gekocht te hebben voor onderweg vangen we de terugweg aan. Die verloopt voorspoediger dan de heenweg tot we een kilometer of tien van Auckland verwijderd zijn. Kennelijk gaat de Nieuw Zeelander op vrijdagavond ook naar de stad, net als de Washingtonian.

Zo groen onderweg!

Kruipend vervolgen we onze weg maar Waze brengt ons perfect tot voor ons hotel. Daar verwissel ik even van schoenen en dan gaan we weer naar het "Viaduct" met veel restaurants. Daar krijgen we nog net het laatste tafeltje bij Soul, want daarna is het vol tot negen uur vertelt de hostess!

Mijn keuze heb ik gisteren al gemaakt. De lamsboutjes met erwtenkroketjes en mintsaus worden het en dat is de eerste keer dat ik lamsboutjes heb gegeten. Het smaakt voortreffelijk, echt perfect, maar ik moet toegeven dat ik tijdens het eten ook aan die schattige lammetjes denk. Dat heb ik vreemd genoeg met andere dieren nooit.

Ook Rick vindt zijn salade heel lekker, al krijg ik de ansjovis eruit. Ansjovis en lam is een vreemde combinatie kan ik nu uit ervaring vertellen. De bediening is perfect en het was weer een maaltijd, die ik thuis niet zo zou kunnen krijgen.

Nu slaat de jet lag bij mij helemaal toe. Ik ga terug naar het hotel en zo snel mogelijk dit blog schrijven. Rick gaat nog wat door Auckland lopen en misschien een biertje pakken. Ook vanavond gaat het niet laat worden want morgen moeten we weer vroeg op.