Doktersafspraak en meer kerstversieringen

Rick is weer vroeg uit de veren, maar ik blijf nog liggen. Ik heb een jaarlijkse doktersafspraak om half tien en kan geen koffie drinken. Als ik eenmaal beneden ben drink ik gauw een glas mango en wortelsap.

Dan brengt Rick, mijn steun en toeverlaat, me naar de dokterspraktijk. Ik heb enorm witte jassen-syndroom al heeft mijn Nurse Practitioner geen witte jas aan. Ik ben bang voor mijn bloeddruk en luister naar bloeddruk verlagende muziek in de wachtkamer.

Mijn afspraak is voor half tien en om kwart voor tien is er nog niemand gekomen om me te halen. Mensen, die later dan ik kwamen, zijn al allemaal op gehaald. Ik ga eens vragen en het blijkt dat ze op een kamer wachten. Ik luister nog maar meer naar mijn muziek tot ik een minuut of tien later wordt mijn naam geroepen.

Na het gewoonlijke wegen en temperatuur opnemen is het tijd voor de bloeddrukmeter. Ik verwacht het ergste en dan blijkt mijn bloeddruk gewoon helemaal normaal te zijn. Ik kan me soms zo opwinden over niets, zo ergerlijk!

Mijn NP vind ik echt super, zo gewoon en al ben ik wat aangekomen het afgelopen jaar vindt zij mijn gewicht prima. Ze legt uit dat dit nu eenmaal gebeurt met vrouwen na de menopauze en dat ik alles doe wat goed is voor mijn gezondheid. Dat weet ik natuurlijk maar blij ben ik niet met die extra kilo's!

We bespreken mijn medicijnen en die worden wat veranderd waardoor hopelijk mijn metabolisme weer wat sneller zal worden. Dan sta ik weer buiten met een mammogram recept en ik zal over een maand mijn bloed laten afnemen om dat te checken. Waarom heb ik me over dit uurtje zo enorm druk gemaakt???

Rick haalt me op en bij Starbucks aan de overkant haal ik  egg bites en ijskoffies voor Rick en mij. Het smaakt me prima na alle zenuwen. Rick zet me thuis af en vertrekt naar zijn werk. Ik vind het zo lief dat hij dit voor me doet terwijl het helemaal niet hoeft!

Tijd om een uur te sporten heb ik vandaag niet maar ik neem Orion naar boven voor een half uur op de elliptische machine. Hij slaapt lief naast me en een half uur is zoveel korter dan een vol uur! Na afloop douche ik gauw en neem Orion dan even mee de achtertuin in.

Gelukkig is Mia er ook en rent hij lekker langs het hek met haar. Orion wil echter ook altijd dat ik mee kom en ik ben op blote voeten. Het is maar twaalf graden en lang houd ik het niet uit! Ik doe Orion in zijn bench met een lekkere kluif en ga op weg naar Tysons Corner.

Ricks cadeau is nog steeds niet onderweg dus ik bel weer eens waar het blijft. Nu moet het morgen bezorgd worden. Het helpt niet dat het bedrijf aan de westkust is en drie uur vroeger qua tijd. Ik heb goede hoop dat het morgen ook inderdaad bezorgd zal worden.

Bij Roll Play heb ik afgesproken met Sara voor onze maandelijkse lunch. Dit is een "fast food" Vietnamees restaurant en je bestelt je eten op een Ipad. We vinden nog twee krukken al is het flink druk.

Sara bestelt een bowl met allerlei groentes. Ik heb zin in pho en bestel hun kip pho. Die is heerlijk met veel groentes en kip! Eerlijk gezegd lekkerder dan de andere pho's die ik heb gehad. Er zijn hier ook veel Aziatische mensen dus authentiek is het zeker.

Sara en ik kletsen gezellig bij en volgende maand wordt voor ons allebei te druk. We spreken dus weer af voor voor januari. Echt onvoorstelbaar hoe dit jaar voorbij is gevlogen! Dit restaurant is in ieder geval een aanrader al zijn de stoelen zeer oncomfortabel.

Nog steeds veel kleur in de buurt

Thuis zie ik dat Harmony Ponds weer bezig is met onze vijver. Orion blaft zijn kop af en ik besluit eerst de kerstverlichting voor het deck van zolder te halen. Daarvan zie ik dat twee van de "dennen"slinger met verlichting niet meer werken.

Orion vindt het prachtig om mee te gaan in de van dus ik doe hem daarin voor een verandering van omgeving. Bij Michaels koop ik nieuwe slingers en ook versierinkjes voor de "kerstboompjes" op de voordeuren. Die zijn al oud en de zon heeft de versieringen lelijk gemaakt. Ik kijk nog of ze nieuwe boomhangers hebben maar dat is niet het geval, dan maar de oude gebruiken en opnieuw versieren.

Gelukkig zijn de vijvermannen vertrokken als ik thuiskom. Ik neem Orion mee het deck op en versier het deck met slingers en sterren. Ik dacht dat ik niet genoeg groene slingers had maar dat valt alles mee. De sterren deden het niet meer dus ik heb die nieuw gekocht en dan nog een slinger lichtjes boven de ramen. Het ziet er weer gezellig uit.

Deze leuke kerstman krijg ik van Michaels

Dan breng ik de voordeur "boompjes" van zolder. Ik haal alle oude versieringen er uit en ga dan voor het huis buiten in de zon opnieuw versieren. Dit keer met goud en zilver en het ziet er mooi uit. Zo grappig dat ik met een graad of elf het in de zon helemaal niet koud heb.

Mia komt weer naar buiten en Orion en zij rennen lekker langs het hek. Het is de manier om Orion zijn energie op te laten gebruiken. Alleen doet hij dit niet tenzij ik ook in de tuin sta. Op mijn blote voeten wordt dat na een paar minuten echt te koud!

Als Rick thuiskomt wil hij vieren dat ik gezond ben en stelt voor naar Cafe Renaissance te gaan. Dit restaurant is een van de vier chiquere restaurants in Vienna. We worden als oude bekende begroet door Saeed, de Iraanse eigenaar. We komen hier al vele jaren dus hij wil over de kinderen horen.

We krijgen een gezellig tafeltje en de chef komt bij ons zitten om advies te geven. Hij is Turks en heeft dit restaurant werkelijk gemaakt wat het is. We bestellen oesters met spinazie en krab als voorafje, heerlijk!

Als hoofdgerecht nemen we de chateau briand, maar Rick wil die medium rare en ik bijna rauw. Ik ben zo onder de indruk van de biefstuk die we voorgeschoteld krijgen! De chef is er duidelijk en terecht trots op. Ik heb zelden zo'n lekker en goed voorbereid stuk vlees gehad en de groentes erbij zijn ook heel lekker.

Het is allemaal niet te zwaar en echt genieten. Nu wordt er echter verwacht om dessert te eten. Daarbij krijgen we nog een gratis glas port. We delen dan maar de chocolade mousse. Heel erg lekker, maar ik kan maar een paar hapjes op. Ze zijn bijna beledigd daarom maar ik ben gewoon niet zo van de zoetigheid.

Zoals is het altijd een heel gezellige en speciale maaltijd (bijna zonder telefoons!). Natuurlijk moet ik af en toe foto's van het eten nemen. Mijn broer zond een grappige Zits strip daarover. Duidelijk ben ik niet de enige!

Na een heerlijk maal gaan we huiswaarts. Katja en Kevin hebben helaas dit huis niet gekregen, maar ze hebben al een andere op het oog. Het gaat ooit lukken. We hebben van alles te doen dit weekend, vervelen zullen we ons niet.