Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, februari 28, 2018

Alweer woensdag, deze winter vliegt voorbij!

Het zal vandaag weer een lenteachtige dag worden en ik vind het jammer dat ik nogal wat te doen heb. Het is al vijftien graden als we beneden komen en we doen de achterdeur open. Rick vertrekt naar zijn werk en ik na mijn ontbijt naar de sportschool.

Nog tien dagen voor onze zomertijd ingaat!

Daar doe ik eerst een uur cardio op de ARC trainer. Ik ga daar altijd op omdat ik een hekel heb aan de fans voor in de zaal. Daardoor mijd ik de andere elliptische machines. Ik vind dat niet zo fijn, maar de hardlopers op de loopbanden hebben die fans kennelijk nodig.

Er komt een man binnenlopen en een vrouw rent op een loopband onder een fan. De man loopt gewoon op de fan af en doet hem uit! De vrouw stopt haar routine en vraagt of ze de fan weer aan kan doen want zij heeft er baat van.

De man geeft de fan een klap en noemt de vrouw een "bitch"! Wauw, ik merk dat de anderen in de zaal het ook zien.  Sharon hoort het ook en we zijn eigenlijk te perplex om snel te reageren. De vrouw vertrekt en de man roept haar nog wat na en vertrekt dan ook. Achteraf heb ik het gevoel van alles te hebben moeten doen, maar dit was zo onverwachts!

Als Sharon me komt halen zegt ze dat dit al de tweede keer is dat deze man zich zo gedroeg. Inmiddels is de manager van Anytime Fitness er ook en hij gaat een absoluut laatste kans email sturen aan die man. Ik mag het hopen want je wilt je wel veilig voelen in je sportschool!

Intussen ligt Sharons schoonmoeder van 89 op sterven met uitgezaaide kanker dus dat is ook stress voor haar. Sharon vertelt hoe ze deze vrouw laten lijden. Ondanks dat ze opgegeven is moet ze zich nog wel iedere week laten bestralen, terwijl ze dat zelf niet wil.

Sharon weet dat in Nederland euthanasie wettig is en haar schoonmoeder is nog helemaal bij haar positieven en heeft al gezegd niet verder te willen. Sharon verzucht dat ze tenminste zou willen dat er naar haar schoonmoeder werd geluisterd. Ook dat is namelijk niet het geval, zo triest!

Na het halve uur ben ik klaar met mijn sporten voor vandaag. Het is werkelijk warm (19 graden) als ik naar buiten loop! Thuis neem ik Orion dan ook de achtertuin in waar Mia zodra ze hem ziet ook haar huis uit komt rennen.
De honden zijn duidelijk vriendjes en er wordt weer naar elkaar geblaft en langs het hek gerend. Orion heeft minder uithoudingsvermogen dan Mia en krijgt al gauw dorst. Al heb ik het hek bij de vijver "gemaakt", het lukt me toch niet Orion op tijd ervan te weerhouden er toch weer uit te gaan drinken.
Mia roept ook echt naar Orion

Dit keer worden alleen zijn pootjes nat. Daarvoor heb ik de Paw Plunger, wat een heerlijk ding! Voorheen kreeg ik de poten nooit helemaal schoon waardoor er toch veel modder op het tapijt kwam. Dat is met dit ding een heel stuk minder.

Na mijn douche neem ik Orion mee Vienna in. Met zulk lekker weer heb ik zin in een salade en die ga ik bij Chop't eten. Daar hebben ze nog steeds de Vietnamese bowl met kalkoengehaktballen. Ik geniet er weer van en weet dat ik mijn groentes voor vandaag binnen heb.

Op weg naar huis gooi ik de van vol zodat ik morgen niet hoef te tanken. Dan breng ik Orion naar huis en ga naar Lofty Salon. Gelukkig ben ik daar om twee uur zoals afgesproken, want vanochtend kreeg ik opeens een sms-je dat mijn afspraak voor drie uur bevestigd was.

Dat snapte ik niet dus maar even gebeld. Ik had mijn afspraak voor twee uur gezet online en hoe komt het dan dat er nu opeens drie uur staat? De receptioniste doet alsof ik achterlijk ben. Weet ik dan niet dat die afspraak voor twee uur voor het verven staat en die van drie uur voor het foehnen? Nou nee, dat had ik er zo een, twee, drie niet uit opgemaakt. Zo dom van mij (vond zij het duidelijk)!

In ieder geval staat Carmen klaar om mijn haar te kleuren bij aankomst. Ik krijg ook weer een lekker wijntje en zo gaan de vijfenveertig minuten dat ik de kleur moet laten intrekken snel. Ik laat mijn haar nog steeds uitgroeien dus heb nog geen knipbeurt nodig. Misschien volgende keer, want Mona heeft duidelijk zin wat meer vorm aan mijn kapsel te geven.

Bij de salon bloeien de narcissen al

Het is nog steeds warm als ik naar buiten kom. Ik doe mijn jas zelfs uit als ik ga winkelen bij de Giant. Rick heeft een lijstje met benodigdheden gegeven, want hij gaat vanavond koken. Gelukkig vind ik ze allemaal vrij snel. Ik neem ook meer katteneten mee, met Zorro hier gaat dat extra snel.

Als ik thuiskom is Mia weer buiten en Orion en zij rennen nog een keer lekker. Dit is de manier om Orion zijn beweging te laten krijgen! Ze zijn echt dol op elkaar, zo schattig! Ik ga dit keer echter niet de tuin in en Orion komt al gauw terug om bij mij te zijn. Zo lief, maar soms ook wel ergerlijk.

Rick komt thuis en maakt zijn befaamde omeletten als avondeten. Die zijn flinterdun en gevuld met drie kleuren paprika, ui, champignons, gerookte zalm en kaas. Met een beetje sambal Oelek is het een zeer smakelijke maaltijd!

Morgen ga ik mijn jongste zien, want ik mis haar! Dat is ook alweer bijna twee maanden geleden sinds ik Saskia zag. Zij heeft het druk! Hopelijk valt het weer mee, want er wordt regen voorspeld en ik vind het niet fijn daarin te rijden. Maar niets weerhoudt me ervan de rit te maken!

dinsdag, februari 27, 2018

Met Snickers naar de dierenarts

De zon schijnt vrolijk als ik opsta, maar ietsje later dan Rick. Ik vind het wel fijn dat ik nog steeds het gevoel heb dat het een uur later is. Op die manier is hopelijk de jet lag in Europa straks ook wat makkelijker.


Rick vertrekt naar zijn werk en ik eet mijn ontbijt en drink een lekkere bak koffie uit mijn Blond Amsterdam mok. Buiten hoor ik de vogels zingen waaronder de cardinaaltjes, zo vrolijk!

Lekker vroeg sta ik op de elliptische machine en het uur gaat best snel. Mijn trouwe viervoeter ligt vlak naast me. Hij is toch zo'n schat! Als ik opsta, staat hij op, als ik naar boven ga, volgt hij. Ik las ook dat honden net zo slim zijn als peuters en dat geldt zeker voor Orion.

Met dit lekkere weer neem ik Orion mee voor een wandeling. Er is zeker verbetering want hij blaft eigenlijk alleen nog als mensen vlakbij komen. Vroeger was het zelfs als mensen aan de overkant liepen. Orion vindt het ook heel leuk om snoepjes op te zoeken waarmee hij gemakkelijk afgeleid wordt van de omgeving.

Na mijn douche geef ik Snickers zijn medicijn wat hem rustig moet maken. De dierenarts wil urine uit zijn blaas halen. Rick nam Snickers vorige week mee en die schattige, rustige kater werd werkelijk een helse kat toen ze zonder enige verdoving zijn urine uit zijn blaas probeerden te krijgen.

De dierenarts gaf Rick capsules mee, die door het eten gedaan moeten worden. Er staat een capsule door twee eetlepels voer. Ik kies een Fancy Feast (dat is het ook echt!) blikje met allerlei soorten vis erin, wetend dat Snickers nooit nee tegen vis zegt.

Dr. Stahl gaf drie capsules omdat katten vaak meteen doorhebben dat er iets "mis" is met hun eten. De vis is gelukkig overheersend genoeg dat Snickers het allemaal met smaak opeet. Nu is het twee uur wachten voor ik hem naar de dierenkliniek kan brengen.

Met Orion in de van rijd ik intussen naar Whole Foods. Daar hebben ze weer de Italian wedding soep en die eet ik met een flesje met een mix van appel cider azijn, citroensap, gember en esdoorn siroop. Het is hier een rage om appel cider azijn te drinken voor van alles en nog wat en ik moet zeggen het drankje is lekker verfrissend.
Mijn passagier, die keurig naar achteren gaat als ik "back up" zeg

Na het eten doe ik mijn dagelijkse boodschappen. Avondeten en wat andere kleinigheden, er zijn ook wat dingen te proeven. Het blijft een genot om bij Whole Foods te winkelen!

Orion heeft lief gewacht en onderweg naar huis stop ik nog een paar keer voor bloemenfoto's. Bereid je voor dat er weer veel zullen komen de komende weken! Ik kan er zo van genieten, die ontluikende natuur! De krokusjes, die gisteren nog dicht waren zijn nu helemaal open.
 
 
Snickers lijkt niet heel aangedaan door het medicijn. Hij springt althans nog op het aanrecht om de rest van het blikje Fancy Feast op te eten. Hij gaat echter wel gedwee zijn drager in, terwijl hij anders luidkeels miauwt. Onderweg hoor ik enkel een paar piep miauwtjes.

Orion gaat ook mee en vindt het maar niets als ik met Snickers naar de deur loop. Als hij zich zou realiseren waar we zijn zou hij niet zo graag mee willen. De dierenarts is zijn minst favoriete plek. Ik parkeer de van waar ik er vanuit de wachtkamer zicht op heb.

Snickers wordt mee naar achteren genomen en ik ga wachten tot hij klaar is. Intussen zie ik allerlei mensen met honden langs de van lopen waarvan ik de ramen op een kier heb gezet. Het is zeventien graden met zon dus best wel warm zonder open ramen.

Voorheen als er maar mensen of honden binnen vijf meter van de van kwamen was er geen houden aan Orion. Blaffen, er op af willen springen, onhoudbaar was hij. Nu zie ik hem helemaal niet. Als ik met Snickers weer terugkom (we krijgen over twee dagen de uitslag) zijn er zelfs mensen naast de van, die Orion bewonderen.

Het is een wonder dat Orion niet blaft al steekt hij wel zijn neus naar buiten om polshoogte te nemen. Ik prijs hem de hemel in. Dat is al zo'n enorme verbetering!

Thuis ga ik wat vitamine D opdoen in de zon voor het huis. Het is zo lekker en de esdoorn voor ons huis kleurt mooi rood tegen de blauwe lucht. Als de zon achter de huizen verdwijnt neem ik Orion mee de achtertuin in.

Daar is Mia ook en de honden rennen lekker langs het hek. Maar voor ik het weet ligt Orion weer in de vijver! Er is werkelijk niemand die dat kan voorkomen. Wat Rick ook probeert, Orion vindt een gat. En hij zo blij in het water te zijn dat ik hem er maar met heel veel moeite uitkrijg.

Natuurlijk is Orion nu kleddernat dus ik laat hem tot zijn grote ongenoegen droger worden op het deck. Ik ga toch maar weer Orions kleinere zwembadje opzetten. Kennelijk vindt hij het lekkerder in kleinere baden.

Rick komt thuis en gaat een stukje hardlopen. Daarna maken we fajitas voor ons avondeten. Lekker makkelijk want Whole Foods heeft al gemarineerde kip met ui en paprika, daarbij tortilla's, geraspte kaas en salsa. Het smaakt ons zeker!

Tot vandaag wist ik niet waaraan Laura, mijn vorige masseuse, is overleden. Ik kan maar niet ophouden aan haar te denken. Ik nam aan een of andere ziekte, maar ze blijkt twee keer overreden te zijn nadat ze probeerde een heel drukke weg over te steken.

Dat stemt me om zoveel redenen nog droeviger. Niet alleen omdat Laura, die zo begaan was met iedereen, zo ongelukkig moet zijn geweest, maar ook om de twee andere families wiens levens nu ook nooit weer hetzelfde zullen zijn.

Het taboe rond zelfmoord en mentale ziektes moet doorbroken worden. Misschien dat mensen dan sneller hulp zoeken. Geestesziektes zijn net zo erg en lichamelijk als andere ziektes, ik spreek uit ervaring!

maandag, februari 26, 2018

Aan de bruidshower werken

Rick heeft niet zo'n haast vanochtend en we eten gezellig samen ontbijt. Dan vertrekt hij naar zijn werk en ik naar Anytime Fitness. In de week dat ik weg was is de natuur al aardig ontwaakt. De krokussen bloeien bijna en de esdoorns laten hun rode bloesems al vallen wat roodgekleurde straten tot gevolg heeft.


Het is vandaag maar een sombere dag maar gelukkig wel droog en ook vrij warm. Bij de sportschool doe ik drie kwartier cardio en dan komt Sharon me halen voor de personal training. Dat halve uur vliegt altijd voorbij.

Na nog een beetje cardio ben ik er voor vandaag weer klaar mee. Onderweg naar huis stop ik af en toe om wat bloemen foto's te maken. Het is nog maar een begin maar ik ben zo blij alweer wat kleur te zien!

Toverhazelaar, die zie je hier niet vaak, wel mooi!

 

Thuis ziet Orion meteen Mia in de achtertuin en moet daar natuurlijk even lekker mee rennen. Gelukkig lukt het me hem vandaag uit de vijver te houden. Orion is zo grappig want als ik niet in de achtertuin met hem blijf wil hij er ook niet zijn.

Cosmo kon het uren uithouden in "zijn" tuin. Het is bijna een jaar geleden dat Cosmo overleed en ik denk nog dagelijks aan hem. Hij was zo'n lief beest! En heel anders dan Orion, die zich wel diep in mijn hart heeft gewurmd met zijn vele knuffels. Toch zal ik Cosmo nooit vergeten.

Na mijn douche neem ik Orion mee de van in en begin aan mijn middag. Ik heb zin in pho en bestel de kip versie bij Pho Thang Long waar men mij allang kent. Ik hoef al bijna mijn bestelling niet meer te geven, maar ze checken toch maar even of ik hetzelfde wil. Zoals altijd smaakt het prima.

Sharon gaf me vanochtend een goed idee voor een shower cadeautje voor Katja. Wij hebben een heel mooie en chique lingerie zaak in Vienna, Trousseau. Daar had Sharon voor haar nichtje een kimono met "The Mrs." erop gekocht.

Inderdaad hebben ze die van mooie satijnachtige stof en wat blauw met witte kant aan de mouwen. De verkoopster laat me ook nog een mooi setje met een turquoise topje en wit satijnen korte broek met "Bride" erop zien.

Die besluit ik ook te kopen, zodat Katja dat kan dragen terwijl ze haar haar en make up laat doen op de trouwdag.  Het wordt allemaal ook nog eens prachtig ingepakt. Ik ben er plaatsvervangend helemaal blij mee, hopelijk Katja ook. Ik hoop ook dat niemand anders dit idee had, maar dat lijkt me sterk.

Na een cheque op de bank gezet te hebben ga ik nog naar Whole Foods. Tijd voor nieuwe tulpen en ik koop er gelijk avondeten. Orion wacht intussen lief in de auto. Iedere keer dat ik terug kom krijg ik zoentjes van hem, zo schattig!

Thuis ga ik verder aan de voorbereidingen voor de shower. Ik weet inmiddels dat er zeven rechthoekige tafels zullen zijn. Ik heb de afscheidscadeautjes (Delftsblauwe klompjes, stroopwafels en turquoise zeepjes in de vorm van schelpen) en bestel daar zakjes en etiketten voor.

Intussen zoek ik op het internet naar leuke dingen om de tafels mee te versieren. Bij Michaels wil ik gaan kijken hoe ver ik daarmee kom. Ik heb het geheel in mijn hoofd, nu nog even vorm geven. Op Amazon vind ik ook een goede versiering voor Katja's stoel en een tiara waar "Bride to Be" opstaat.

Voor ik het weet is Rick thuis en we eten zalm met worteltjes en erwtjes en rozemarijn ovenfrietjes. Het is erg lekker, nergens is de zalm zo lekker als door Whole Foods bereid wat mij betreft. Het is ook gezellig weer met mijn maatje te eten. Jammer genoeg is dat maar voor de komende drie avonden want Rick en Saskia gaan er vrijdag vandoor voor haar Spring Break.

Nu de Olympische Spelen voorbij zijn kijken we opgenomen series van de afgelopen paar weken. De Amazing Race heeft volgende week de finale. Ik ben heel benieuwd wie er gaan winnen! Dat is een van mijn favoriete competitie shows.



zondag, februari 25, 2018

Een rustige zondag thuis

De afgelopen dagen ben ik vroeg opgestaan (voor mijn doen althans) in St. Kitts en hier is het een uur vroeger. Ik ben dan ook om half acht al klaarwakker. Ik houd het nog, lezend op mijn telefoon, tot acht uur uit en ga dan stilletjes naar beneden.

Het is jammer genoeg regenachtig weer. Ik laat Orion even naar buiten en wacht dan tot Rick ook weer uit Dromenland is weergekeerd. We gaan zoals inmiddels onze gewoonte is in het weekend ontbijt halen in Vienna.

We halen koffies bij Starbucks en dan broodjes van Peet's. Thuis weet Orion al dat hij het bovenste stuk van mijn broodje gaat krijgen. Na het ontbijt is het tijd voor mijn sporten. Wel een fijn gevoel weer goed bezig te zijn op de elliptische machine.

Intussen telefoneer ik met Kai. Ik moet de trein van Wenen naar Boedapest nog boeken en wil weten hoe laat hij wil gaan. Dat leidt tot een leuk gesprek. Het zal zo fijn zijn hem over iets meer dan een week weer te zien!


Voor de lunch hebben Rick en ik zin in iets van soep of chili. Bij Panera vinden we beiden. Ik kies de soba noedel soep met kip en Rick de kalkoen chili. Het is gezellig druk in het restaurant en al ben ik dol op vis, ik ben ook blij weer eens iets anders te eten.

Als we terugkomen gaan we gewoon "niets" doen. Rick ruimt zijn kantoor nog verder op. Ik kijk de afleveringen van de Luizenmoeder, die ik gemist heb. Ik vind het steeds leuker worden. Al is het natuurlijk allemaal overdreven, ik herken er toch wel gedeeltes van. Ik zou een boek kunnen schrijven over mijn ervaringen in de tweeeneenhalf jaar dat ik de dorpse lagere school in Nederland bezocht.

Het is maar een saaie grijze dag en ik mis de Caraibische kleuren nu al! Maar het is wel heel fijn om weer thuis te zijn met Rick en te knuffelen met Orion en Snickers (en Zorro, die af en toe tevoorschijn komt als Orion niet in beeld is).

Voor het avondeten kiezen we Indiaas. Dat lijkt ons met dit weer een goede keuze. Bij Jaipur is het altijd een gezellige atmosfeer met allerlei Indiase kunst en versieringen. We krijgen een tafeltje midden in het restaurant.

Rick en ik zijn eensgezind en bestellen de "saag" gerechten (via het eten in deze restaurants weet ik enkele woorden in het Indiaas en "saag" betekent "spinazie"). De mijne met hun boerenkaas, paneer, en die van Rick met gosht (lamsvlees).

Het komt met naan (brood) en verschillende sauzen. Het is zoals altijd veel te veel, maar oh zo lekker! Alleen vind ik het wel zonde van de rijst. Die is genoeg voor wel acht personen! Zeer voldaan gaan we dan ook naar huis.
Als ze honger hebben (Snickers dan althans) zijn ze de beste vriendjes

Daar kijken we de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen. Best leuk gedaan, maar ik vind deze ceremonie altijd minder dan de opening. Waarschijnlijk omdat het nu afgelopen is en dat vind ik, ondanks dat ik dit jaar minder heb kunnen kijken, altijd weer jammer.


Dag 8 St. Kitts & Nevis: Nog een ochtendje genieten en dan naar huis


Kennelijk is mijn lichaam nu op schema, want om half acht ben ik klaar wakker. Ik loop naar het restaurant en bestel dit keer eens kokosnoot pannenkoekjes. Die zijn heel erg lekker en dat vind het vogelpaartje wat iedere ochtend mijn ontbijt komt bestuderen ook. Het mannetje hipt dan ook mij volkomen negerend op mijn bord en begint aan mijn overgebleven pannenkoek te pikken.


Na het eten blijf ik nog even van het uitzicht op zee genieten. Terwijl ik de blauwe kleuren in mijn geheugen opneem, zie ik opeens een enorme manta rog uit het water "vliegen". Hier heb ik wel vaker van gehoord, maar nog nooit gezien! Bijzonder!
Om toch wat beweging te krijgen besluit ik het strand af te lopen. Dat is niet erg groot, maar toch een leuke wandeling nu het zand nog niet super heet is. Als ik me omdraai om terug te lopen zie ik donkere wolk de heuvel overkomen. Het zal toch niet?


Maar jawel, het begint weer eens te plenzen. Gelukkig ben ik dicht genoeg bij een van de strandbars waar ik de bui afwacht. Ik heb trouwens het hele strand afgelopen maar het restaurant waar Janice het gisteravond over had nog niet gevonden. Ik ben wel blij dat ik daar niet in het donker naar ben gaan zoeken.
Op een stoel op het strand geniet ik nog een uurtje van het uitzicht en ga dan naar de kamer om me klaar te maken. Ik douche en doe mijn reiskleding aan. Dan sleep ik mijn tassen een voor een naar de receptie. Daar mogen ze blijven staan terwijl ik lunch.
Waar ik bijna iedere avond doorbracht


Althans dat denk ik, dat je om kwart voor twaalf wel kunt lunchen in het restaurant. Er staat tenslotte dat ze tussen half acht 's ochtends en negen uur 's avonds eten serveren. Maar nee, ze zijn net klaar met ontbijt (waarvan ik ook niets meer kan kiezen) en de keuken weigert voor mij een visgerecht te maken. Ik kan een croissant of een muffin krijgen en besluit dan maar bij het vliegveld te gaan lunchen.

Er staat een taxi te wachten en het is dezelfde "African Queen" dame, die me een paar dagen geleden naar de cruise haven bracht. Een kwartiertje later zet ze me af bij het vliegveld. Een porter helpt met mijn bagage en binnen een mum van tijd ben ik ingecheckt.

Nu ben ik wel heel vroeg met 2,5 uur door te brengen voor ik aan boord kan. Boven aan de trap is een restaurant en daar zie ik ook grouper op het menu staan. En die blijkt nog net zo goed te smaken ook, alleen is er niet het mooie uitzicht op zee.

Dan sluit ik aan in de rij voor de paspoortcontrole, die maar langzaam gaat, maar ik heb ruim de tijd. Dan volgt de veiligheidscontrole en daarna stap in de heel warme en stampvolle vertrekhal.  Er zijn maar liefst 3 gates!

Er is ook een barretje en ik besluit nog een laatste rum punch te bestellen. Die maken ze hier met Worcestershire saus en peperkorrels dus hij is niet vreselijk zoet. Daardoor is het een van de weinige rum punches, die ik geprobeerd heb, en lekker vind.

Langzaam maar zeker wordt het tijd om aan boord te gaan. Eerst moet er nog een Delta vlucht door onze gate en meteen daarop volgt onze vlucht. Dat maakt sommige mensen natuurlijk verward en de United agent moet regelmatig Delta passagiers naar de andere kant sturen.

Uiteindelijk ben ik er als een van de eersten door en kan via het trapje bij de staart van het vliegtuig naar binnen. Ik zit aan het raam en naar blijkt aan de goede kant. Als we vertrekken zie ik het eiland onder me wegglijden en kan vanuit de lucht foto's maken van Timothy Beach. Ik zal het missen!


De vlucht naar Newark verloopt spoedig en ook immigratie en douane gaan snel met mijn Global Entry. Jammer genoeg heb ik geen tijd om te eten en ik heb flinke trek. Ik sms Rick om te vragen of hij wat sushi voor me kan halen aangezien het restaurant om tien uur sluit en ik niet weet of ik daar op tijd voor terug ben.

Voor de vlucht naar Newark heb ik een eerste klas stoel. Dat is wel fijn al duurt de vlucht maar vijfenveertig minuten. En dan landen we weer op Washington National Airport, dit keer jammer genoeg van de Alexandria kant dus geen zicht op de National Mall.

Rick staat me bij de baggage claim op te wachten en binnen en mum van tijd zitten we in de auto naar huis. Daar knuffel ik eerst met Orion, die dolblij is me weer te zien. Dan laat ik me de sushi goed smaken en klets Rick de oren van het hoofd met mijn verhalen. Het was een heerlijke week!

PS: Vandaag hoorde ik van een vriendin van haar dat mijn vroegere masseuse Laura is overleden na een kortstondige ziekte. Wat zou ik nu willen dat ik beter was geweest in contact houden! Ze was zo'n lieve vrouw en heeft maar 52 mogen worden. Het heeft de hele dag door mijn hoofd gespeeld. Ze was iemand, die een veel moeilijker leven had dan ze verdiende.

vrijdag, februari 23, 2018

Dag 7 St. Kitts & Nevis: Strand en snorkelen

Om zoveel mogelijk uit deze laatste volle dag op het eiland te halen heb ik mijn wekker voor half acht gezet. Dan sta ik weliswaar niet meteen op, maar net na achten loop ik toch al naar het restaurant.

Terwijl ik plaatsneem met zicht op zee, zie ik weer aapjes vlakbij het restaurant spelen. Ze zijn wat te ver weg voor foto's en dinsdag had ik toch wel de jackpot met zo'n twintig van hen. Het blijft leuk om op dit eiland wilde apen te hebben.


Na mijn eieren met bacon ga ik een uur op het balkon op de plaats lopen. De dag begon wat bewolkt, maar nu schijnt de zon. De wind maakt het lekker en ik transpireer een stuk minder dan als ik dit thuis doe. Ik zie het ene na het andere cruise schip aankomen. Ik tel er maar liefst zeven!

Na een uur ben ik klaar, neem een snelle douche en pak mijn boodschappentas. Ik loop voor de laatste keer naar het supermarktje want Rick wil graag een fles donkere rum. Belmont Estate is het merk rum wat van dit eiland komt. Nu weet ik niets van rum af dus ik neem de donkerste versie mee.

Terug in de kamer kleed ik me in bikini en dan vind ik nog een stoel in de schaduw op het strand. Ik lees een beetje en er is ook genoeg gaande hier. Ik ga dit strandje missen! St. Kitts heeft zeker mijn hart gestolen, hoewel Aruba nog steeds nummer een is qua Caraibische eilanden.
Rond half een krijg ik trek en ga weer met uitzicht op zee bij het Sunset Cafe eten. Dit keer bestel ik de marlijn met coconut dumplings en groentes. Dit is de lokale specialiteit. Ik had gisteren de variant met grouper en fungi, griesmeel, maar ik vind de dumplings veel lekkerder! De marlijn is niet mijn favoriete vis, hoewel die ook goed smaakt.

Na het eten loop ik terug naar de kamer om mijn snorkelspullen op te halen. Het is eindelijk warm genoeg voor mij en ik vind dat ik toch eens moet gaan kijken hoe het er hier onder water uitziet. Veel verwacht ik niet en ik zwem naar de rots, die me door een duiker werd aangewezen als zijnde een goede plek.

Het zijn voornamelijk rotsen hoewel er wel mooie fan koralen zijn. De vissen, die ik zie zijn leuk, maar er zijn er maar weinig. Wel vind ik een kreeft, een vreemde zeester en veel conch schelpen.

Die kleine visjes waren net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar hen!

Door de wind krijg ik het jammer genoeg gauw koud.  Na een half uur zwem ik terug. Ik ben toch blij dit gedaan te hebben, geen (sub)tropische vakantie zonder de onderwater wereld ook even te bekijken.

Mijn spullen liggen nog in de schaduw en ik neem er dankbaar plaats. De rest van de middag lees ik mijn boek uit. Gek toch hoe je altijd tot het einde wil lezen en dan teleurgesteld bent dat het uit is. Het is intussen ook vijf uur en een goede tijd om terug naar de kamer te gaan.
Ik ga dit strandje missen!

Na mijn douche wil ik eigenlijk nog een keer naar Shiggidy Shack, maar die is opeens dicht terwijl werkmannen aan het dak bezig zijn. Maakt ook niet echt uit, dan maar de Dock bar bij het hotel. Gelukkig hebben die ook Clamato en ik bestel er een met wodka.
Het is gezellig bij de bar en ik geniet van de cocktail. Magic Fingers is hier nu de Shiggidy Shack gesloten is. Wat die man de hele dag doet weet ik niet, maar hij is goed gekleed en heeft kennelijk geld voor alcoholische drankjes. Grappig is dat hij heel aardig is tegen andere hotelgasten, maar mij compleet negeert. Helemaal goed, ik vind het een engerd.

Als ik de rekening krijg sla ik bijna achterover en heb spijt niet meer besteld te hebben. De cocktail kostte $2! Zulke happy hours hebben we in ons gebied nodig! Ik moet zeggen dat ik het eten en drinken tenminste waar ik ben geweest heel redelijk van prijs vond voor een eiland.

De zonsondergang is mooi vandaag en voor het eerst ooit zie ik de groene flits. Het was snel en ik had het me kunnen verbeelden ware het niet dat vele anderen om me heen het ook zagen. Toch heel bijzonder om eens gezien te hebben!
Vanavond had ik afgesproken om met Janice en de anderen bij de Boozies te gaan eten. Dat restaurant gaat zondag permanent dicht en is bekend om zijn fish and chips. Nu ben ik daar allerminst dol op, maar ja, toch gezellig.

Als Janice via Facebook laat weten veel te moe te zijn en helaas te moeten afzeggen vind ik dat niet zo erg. Wel jammer dat ik haar niet weer zie, maar aan de andere kant ben ik ook moe en voel me opgelaten om als eerste te vertrekken. En tja, die fish and chips...

Heel erg teleurgesteld ben ik dus niet en vraag een tafeltje in het Sunset Cafe. Dit is echt een goed restaurant en ik smul eerst van de conch pannenkoekjes als voorafje. Daarna heb ik gegrilde red snapper met mango en zwarte bonen saus. Al hun gerechten komen met plaatselijke groentes waarvan ik sommigen niet kan identificeren, maar het smaakt allemaal even goed.

Shiggidy Shack is zo te zien weer open en even overweeg ik er toch nog even heen te gaan. Maar ik ben echt moe en loop terug naar de kamer. Daar kijk ik tv, want de Olympische Spelen werken vandaag noch op tv noch op mijn telefoon. Ik denk dat de meest interessante sporten toch al klaar zijn. En zo gaat mijn laatste nacht in het paradijs in. Ik zie er ook weer naar uit Rick, Orion en Snickers weer te zien!