Terug in zonnig Vienna

Gisteravond ging ik later naar bed dan gewoonlijk, maar de zon buiten zorgt ervoor dat ik toch om kwart over acht wakker ben. Ik blijf nog even liggen tot Rick boven komt voor zijn douche.

De koffie staat klaar en ik besmeer een paar crackers met Roquefort en snijd een tomaat in plakjes als ontbijt. Het is schitterend weer en ik ben zo blij lekker buiten te kunnen ontbijten! Rick gaat naar zijn werk en ik maak me klaar voor de sportschool.

Daar doe ik een uur op de ARC trainer, zeker saaier dan een flinke wandeling door de straten van New York. Maar dan heb ik wel mijn doel van tienduizend stappen bijeen nog voor Sharon me komt halen. Ook dat halve uur gewichten gaat lekker snel. Anderhalf uur sporten en ik ben klaar voor vandaag!

Thuis neem ik Orion mee de tuin in en speel wat met de bal met hem. Hij heeft meer interesse in Mia en rent lekker met haar langs het hek. Dan is het tijd voor mij om me klaar te maken voor de middag. Ik doe Orion in zijn bench want daar is hij liever dan op het deck, geen idee waarom.

Dan bestel ik een Med salade met kip en zonder pasta bij Noodles & Company. Die pasta draagt niet bij, de salade is net zo lekker zonder. Ik smul ervan op hun terras met dit heerlijke weer.

De eekhoorns hebben mijn kolibrie voeder kapot gegooid. Gelukkig hebben ze die bij Birdwatcher. Ik koop ook meteen meer vogelvoer en maiskolven voor de eekhoorns. De verkoopster vertelt over de vogels, die zij in haar achtertuin ziet, en ik ben trots te melden dat ik laatst een pileated woodpecker (Woody!) op onze voeder had (daar is hij te groot voor dus hij kwam niet meer terug, helaas).

Een rood vogeltje tussen al het groen

Dan is het tijd voor mijn doktersafspraak (mannen hoeven hier niet verder te lezen). Voor de verandering zie ik ernaar uit mijn nurse practitioner te spreken. Ik ben helemaal niet blij met mijn lichaam.

Ondanks al het sporten en gezonde eten voel ik me als een tachtigjarige in een zesenvijftig jaar oud lichaam. We hebben het al eerder besproken en nu ga ik eindelijk met hormoontherapie beginnen. Mijn NP is er helemaal voor en ik ook. Ik ben benieuwd. Ik ben echt heel blij met haar, ze neemt haar patienten serieus.

De Walgreens ligt aan de overkant en ik breng mijn recept daarheen. Beth, mijn NP,  was bezorgd dat mijn verzekering er niet voor zou betalen. Niet alleen betalen ze ervoor, ik hoef zelfs niets bij te dragen (omdat wij ons eigen risico al betaald hebben dit jaar). Ik vraag dan ook maar gelijk om de rest van mijn maandelijkse recepten gevuld te krijgen.

Twintig minuten later heb ik alles bijeen en betaal. Als ik wegloop komt de apotheker achter me aan en vraagt of ik er zeker van ben niet zwanger te zijn. Dat is al zes jaar zeker niet meer mogelijk, maar ik voel me vereerd er kennelijk jong genoeg uit te zien voor die vraag!

Eindelijk rijd ik huiswaarts. Het loopt al tegen vieren en mijn hoop nog even naar het zwembad te kunnen is vervlogen. Ik ben er gewoon te moe voor. Hopelijk morgen dan, vanmiddag lees ik mijn boek uit op het deck.

Rick komt vroeger thuis dan gewoonlijk want ook hij had een doktersafspraak. Hij heeft veel pijn aan zijn schouders en dat blijkt voornamelijk artrose te zijn. Dat heb ik ook in mijn enkel (ernstig gebroken dertig jaar geleden) waardoor lopen soms letterlijk voelt alsof mijn enkel weer gebroken is.

"De ouderdom komt met gebreken" geldt voor Rick en mij vandaag, maar we zijn geen van beiden van plan daar nu al aan toe te geven! Rick gaat aan de fysiotherapie en misschien moet hij nog een operatie ondergaan om een oude schroef uit zijn schouder te verwijderen.

Om te vieren dat we echt nog niet zo oud zijn gaan we naar de nieuwe bar van Glory Days. Die is groot en gezellig. We delen Buffalo bloemkool (die lekkerder is dan de vertrouwde kippenvleugels!) en gegrilde kipspiesjes met Aziatische saus als voorafje. Die bloemkool is zo lekker! Die ga ik vaker bestellen.

Daarna heb ik genoeg gegeten, maar Rick niet en hij bestelt een vegetarische burger. Ik neem voor de vorm een kop broccoli en cheddar soep, maar die is zo smakeloos dat ik er maar een paar happen van neem. Die Buffalo bloemkool daarentegen, daar zou ik voor terugkomen (ik ben nooit weg van het eten hier).

Vanavond kijken we allerlei Gordon Ramsey shows. Hij maakt verschrikkelijke restaurants weer beter en dan is er Master Chef. Vanavond moeten ze allemaal een crab ontleden en ik bedenk me dat ik dat wel goed had kunnen volbrengen. Verder sta ik altijd versteld van de creativiteit van de deelnemers!

Laat gaat het vanavond niet worden want we zijn beiden uitgeput. Dit was een drukke week en we kijken beiden uit naar het weekend. Morgen moet Rick nog werken, maar dan hebben we weer een lekker rustig en zo te zien zomers weekend voor de boeg.