Over de terugrit en een sneeuwstorm

Zaterdag

Rick heeft zijn wekker gezet want we willen om acht uur vertrekken. Dat lukt goed en als eerste gaan we door de drive thru van Starbucks. Daar zie ik tot mijn verrassing dat ze een nieuw soort egg bites hebben. Deze zijn met cheddar, ham en paprika. Natuurlijk bestel ik die en ze zijn heel lekker.

Nu stellen we de GPS in op Vander Veen's The Dutch Store. Die ligt in de buurt van Grand Rapids en is een van de grootste winkels met Nederlandse spullen in dit land. We kopen er een Delfts blauwe pollepelhouder voor op het fornuis, haring, paling, kaas met mosterdzaad, thee en koffie. Het is altijd weer leuk hier even rond te neuzen.

Dan begint de lange rit naar huis. Waze geeft tien uur rijden aan, maar we zullen waarschijnlijk in sneeuw terechtkomen en onderweg natuurlijk eten. Dat zal het langer maken maar we hopen wel voor de ergste sneeuw thuis te zijn.

Net na twaalven rijden we Michigan uit en Ohio in. Eenmaal op de Ohio Turnpike gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen. Dat wordt Buffalo Wild Wings in de buurt van Fremont. Ik bestel de gegrilde kip nuggets met een pittige saus en een gemengde salade. Rick heeft burger zonder broodje. Het smaakt goed en duurt niet lang.

We gooien de van nog even vol en zetten onze tocht dan voort. Tot nu toe gaat het vlot en rond half vier rijden we Pennsylvania binnen. Al snel begint het te sneeuwen wat het zicht heel slecht maakt. Gelukkig blijft het nog niet liggen dus de wegen zijn goed te doen. Toch wordt Rick heel moe van het turen in die grijsheid.

Even stoppen voor een koffie van Starbucks bij een van de Service Plaza's

Moeilijk licht om in te rijden (hier lijkt de weg wel verlaten)

In Maryland rijden we door een heel onbewoond gebied en daar wordt de snelweg niet onderhouden. Er zijn ook veel bochten en heuvel op heuvel af. Natuurlijk zijn er altijd gekken die daar toch op volle snelheid rond racen. Rick en ik slaken een zucht van verlichting als we weer in bewoond gebied zijn.

Eindelijk komen we rond kwart over acht in Vienna aan. We schuiven aan aan de bar van Pazzo Pomodoro en delen een prosciutto en kaas plankje. Als hoofdgerecht heb ik weer de vissoep en die smaakt zoals altijd super. Rick neemt een pizza en eet daar alleen de bovenkant van.

Mijn zuppa di pesce

Op weg naar huis halen we nog wat proviand voor morgen, want er wordt tussen de 15 en 20 centimeter sneeuw voorspeld vannacht en morgen. De Giant is helemaal leeg gekocht! Onvoorstelbaar! Ik wilde komkommer, maar er is daar geen meer van te bekennen.

Dan stoppen we toch nog maar even bij Whole Foods waar Rick een minuut voor sluitingstijd naar binnen glipt. Daar vindt hij mijn geliefde mini komkommertjes nog wel.

Eindelijk kunnen we nu naar huis. Daar haalt Rick de sneeuwblazer uit de schuur. Het is wel mooi buiten met sneeuw die ook op de bomen blijft liggen. Dat is niet altijd het geval hier want vaak komt zo'n sneeuwstorm met harde wind. Wij zijn in ieder geval blij er niet meer doorheen te hoeven rijden.

 

Zondag

We hebben expres de lamellen opengelaten om de sneeuw te zien vallen als we wakker worden. Dat is een gezellig gezicht en ik lig een tijdje te genieten van de dwarrelende vlokken. Ik vind sneeuw mooi als het valt, maar het moet niet langer dan een dag duren qua ongemakken.

Rick heeft de koffie al klaarstaan als ik beneden kom. Er ligt een pak sneeuw van ongeveer vijftien centimeter waar vandaag nog wat meer bij zal komen. Dit is de meeste sneeuw die we sinds 2016 hebben gehad, de afgelopen paar winters waren vrijwel sneeuwvrij.

Na het eten gaat Rick de oprit sneeuwvrij maken met de sneeuwblazer. Daarna gebruikt buurman Chuck hem en dan andere buren. Rick gaat ook onze overbuurman Bruce, die met darmkanker leeft en zijn laatste chemotherapie krijgt, helpen.

Met een andere buurman doet Rick daarna de oprit van buren waarvan de vrouw haar voet gekneusd heeft en de man door zijn rug is gegaan. Zo is Rick een goede barmhartige Samaritaan vandaag. Sneeuw is ook altijd gezellig omdat het alle buren naar buiten brengt.

Vienna komt om tien uur ons plein al schoonschuiven, dat is wat anders dan Fairfax County. Mijn ouders waren regelmatig een paar dagen ingesneeuwd.

Na mijn uur op de plaats hardlopen neem ik Orion de achtertuin in. Tot mijn verbazing vindt hij het maar zeer matig en wil al gauw weer naar binnen. Ik had gehoopt sneeuwfoto's met hem te maken, maar hij wil niet poseren.

 

 

Voor we het weten is het lunchtijd en ik heb me daar al de hele ochtend op verheugd. Het wordt namelijk een haring en paling lunch. Het is al bijna vier jaar geleden dat ik die heb gegeten en ik peuzel ze met heel kleine hapjes op. Echt een delicatesse!

Na het eten nemen we Orion mee voor een wandeling in de sneeuw. Het sneeuwt even wat minder hard en ik maak foto's met mijn telefoon, Zodra we weer binnen zijn begint het opnieuw flink te sneeuwen en krijgen we de tweede ronde over ons heen.

Voor we het weten is alles weer wit en moet Rick nog een keer met de sneeuwblazer aan de gang. Er ligt nu meer dan twintig centimeter en het zal nog tot vanavond laat doorsneeuwen. De scholen zijn morgen dus dicht, maar daar hebben wij niets meer mee te maken.

Als Rick klaar is met opritten schoonmaken sms-t hij dat hij bij de buren drie deuren verderop is waar een buitenhaard aanstaat. Dat is natuurlijk wel heel erg leuk, in de sneeuw met een verwarmend vuur. Ondanks dat het nog hard sneeuwt staan we rond het vuur en wordt het heel gezellig.

Met moeite onttrekken we ons dan ook om te gaan eten. We willen Indiaas eten, maar er is intussen tenminste tien centimeter meer sneeuw gevallen en de wegen niet meer schoon. Ik bel een aantal restaurants, ook niet Indiase, maar nergens wordt opgenomen.

Tot ik Bollywood Bistro in Fairfax bel en die blijven tot acht uur open. Aangezien het net voor zevenen is gaan we daar naartoe. Het is sowieso een van onze favoriete Indiase restaurants.

Rick wil met zijn BMW gaan, maar ik voel me veel veiliger in de van, die zowel voor als achter aandrijving heeft. Ik vertrouw de BMW niet op de soms steile heuvels die we hier hebben. De wegen zijn een stuk slechter dan eerder vandaag, maar we komen zonder kleerscheuren in Fairfax aan.

We bedanken de serveerders dat ze er zijn en smullen van een kop kippensoep met mosterdbladeren, zo lekker op een koude dag als vandaag. Als hoofdgerecht neem ik de tandoori kip met een olijven rajta. Rick heeft de kip in spinazie. Allemaal smaakt het voortreffelijk.

Om kwart voor acht ziet Rick dat ze hun Open bordje omgedraaid hebben naar Closed. Er kwam nog net een groep eten. Wij zijn dankbaar dat we toch konden eten wat we wilden vanavond. Op de terugweg zijn de wegen al beter, maar het vriest weer dus wie weet of ik er morgen in durf te rijden.

Zo'n sneeuw dag is altijd wel interessant, maar feitelijk haat ik winters weer. Het maakt dat ik niet kan gaan en staan waar ik wil, want ik ben als de dood om op gladde wegen te lopen en rijden. Hopelijk is alles morgen weer schoon en kan ik woensdag naar de warmte vertrekken (ook onzeker vanwege het niet betaald worden van de luchtverkeersleiders en de veiligheidscontrole beambtes).

Wel een sprookjesachtig plaatje van onze webcam