Om kwart over zeven word ik wakker en zie dat Rick al op is gestaan. Ik geef mezelf nog een half uurtje doezelen en om kwart voor acht sta ik onder de douche. Rick heeft Orion uitgelaten en maakt zich daarna ook klaar.
We pakken de laatste spullen in en laden alles in de van. Dan nemen we afscheid van Orion en gaan eerst nog even Vienna in. Rick heeft zijn ski jack gisteren laten maken en nu is het dingetje (geen idee of er een woord voor is) waarmee hij zijn rits dichtritst eraf. Gelukkig heeft de stomerij die nog dus hopelijk kan Rick het maken.
Dan bestellen we via de app ons ontbijt van Starbucks. Ze hebben dit keer geen egg bites dus ik neem eens een broodje met ham, ei en kaas. Daarvan eet ik het brood niet, hoewel het wel erg lekker ruikt.
We stellen de GPS in op Muskegon en beginnen aan de lange rit naar het noorden. We volgen de aanwijzingen van Waze en zonder oponthoud komen we twee uur later door Breezewood in Pennsylvania waar de Pennsylvania Turnpike begint.
Gelukkig hebben de turnpikes nu ook EasyPass dus we kunnen bij de tol zo doorrijden. Bij de eerste afslag stoppen we voor een plaspauze en ik koop een augurk om van te snacken. De benzine kan nog even door dus we vullen de van de volgende stop op.
Het is altijd prachtig hier in Pennsylvania. Heuvelachtig met van die echt Amerikaanse boerderijen met silo's. Alleen werkt het weer niet echt mee. Zoals zo vaak hier regent het af en aan. Toch schieten we goed op.
Al pratend met Rick en spelletjes spelend op mijn telefoon loopt het al gauw tegen lunchtijd. We proberen net voor we Ohio ingaan een restaurant te vinden om te lunchen, maar dat lukt niet. Net over de grens met Ohio vinden we vlakbij Youngstown wel een grote mall.
We kiezen BJ's uit de vele ketens want daar krijgt Rick punten. Het eten smaakt prima, voor mij een bison burger in sla in plaats van een broodje en Rick heeft een salade met kip, ei, avocado en meer. Ik heb er een glaasje wijn bij, dat helpt mijn spieren wat ontspannen want ik zit flink in de knoop.
Verderop in Ohio zien we opeens bliksem en komen in een zwaar onweer terecht. Dat is een koufront. We konden bij de lunch nog met 16 graden (!) zonder jas naar binnen en met het koufront is het opeens maar vijf graden.
Hoe verder we naar het noorden rijden, hoe kouder het wordt. Net na vijven rijden we Michigan binnen en Rick gaat op zoek naar een Starbucks. Dat valt nog niet mee, maar na een heel aantal mijlen vindt hij er een in een Target.
Deze trein vrachtwagen is zo groot, ik heb er nog nooit zoeen gezien!
Waze zendt ons een andere weg dan Rick zijn hele leven naar Muskegon heeft gereden. Zo krijg ik van verre ook het capitool van Michigan in Lansing, de hoofdstad van de staat, te zien. Bij Grand Rapids, ongeveer een uur van onze bestemming vandaan, begint het opeens hard te sneeuwen! Zo hebben we vandaag bijna alle weertypes gehad, want de zon scheen ook af en toe.
Rick telefoneert met zijn vader en die voelt zich opeens een heel stuk beter en energieker. Hij heeft een heel plan voor de komende dagen en ook zijn eetlust terug. Dat is natuurlijk goed nieuws. Rick gaat er morgen terwijl ik sport heen om met de Hospice verpleegkundige te praten. Hospice is de organisatie, die mensen aan het einde van hun leven helpt. Zij zijn van nu af verantwoordelijk voor de zorg voor Dad.
Deze kleurplaat vond ik leuk Nederlands aandoen
In Muskegon gaan we eten bij de Hearthstone Grill. Wat ben ik blij dat ik uit de auto kan! Alles doet pijn en ik voel me miserabel. Ik vergeet altijd hoe slecht mijn lichaam tegen al die uren zitten kan. Gelukkig is het een heel gezellig restaurant en smaakt mijn bloody Mary heerlijk.
Als voorafje bestel ik de uiensoep zonder brood erin en die is voortreffelijk. Ricks tomaten bisque vindt hij ook erg lekker en het warmt ons wat op want buiten is het Winter! Als "hoofdgerecht" heb ik de sla met blauwe kaas en spek, heel erg lekker! Rick heeft de schnitzel met rode kool en asperges. De bediening is heel attent en dit restaurant was een echte beloning na bijna twaalf uur karren.
Het Holiday Inn hotel is niet ver hier vandaan en als we er binnenlopen staat Ricks naam groot op de muur achter de receptie. Dit is hoe ze hun gasten, die vaak bij Holiday Inn logeren en een lidmaatschap hebben, begroeten. Het voelt echt gastvrij moet ik zeggen.
Op de kamer schrijf ik dit blog en we kijken wat tv. Ik zie uit naar een goede nacht rust en hopelijk komen mijn spieren ook wat tot rust. Het helpt niet dat het hier meer dan ijzig is met een wind, die door merg en been gaat. Goede nacht vanuit Muskegon, Michigan (1105 kilometer gereden vandaag)!
8 reacties:
Wat een lange rit inderdaad! En bijzonder, al die verschillende weersomstandigheden en temperaturen.
Kan Ricks vader wel thuisblijven of gaat hij uiteindelijk naar een hospice?
Ondanks dat de reden van jullie bezoek verdrietig is (of misschien juist wel daarom) hoop ik dat jullie genieten.
Wat een lange rit! Hopelijk lukt het je om fysiek even te ontspannen voor je alle inspanning tegemoet gaat ivm Rick's vader. Succes en sterkte!
Ik hoop dat je een beetje hebt kunnen slapen en dat je je beter voelt.
Wat fijn dat je schoonvader zich een stuk beter voelt, ik hoop dat dat lang duurt.
Mijn zwager heeft heel veel gehad aan het gesprek met een palliatief verpleegkundige.
Zij heeft hem tips gegeven over medicijn gebruik en heel veel andere dingen. Heel waardevol.
Sterkte de komende dagen.
Wat een lange rit. Het lijkt me lichamelijk en geestelijk zwaar.
Was het geen optie om beiden te vliegen en een auto te huren?
Kan me voorstellen dat dat ook lastig is als er overstappen
nodig zijn.
Ik heb even opgezocht hoe zo'n onderdeeltje van een rits
heet: schuiver. Weer zo'n item waar eigenlijk geen woord
voor is, haha.
Hier geldt nu een strenge wet met betrekking tot privacy.
Ik vraag me daarom af of hier je naam zomaar op een muur
geprojecteerd mag worden. Niet dat ik dat erg zou vinden,
eerder grappig.
Veel sterkte de komende dagen. In ieder geval fijn dat
je schoonvader zich nu goed voelt.
Ja klinkt altijd leuk een roadtrip maar niet met slecht weer en zeker niet met pijnlijk lichaam . Wel gezellig voor Rick zo samen in de auto. Sterkte de komende dagen bij je schoonvader.?
Wat een (barre) rit zeg! Fijn dat jullie heelhuids zijn aangekomen en dat je schoonvader zich wat beter voelt. Helaas weet ik al te goed wat "hospice" in houdt, mijn beide schoonouders zijn afgelopen jaar overleden..... Geniet van de dagen met je schoonvader!! Groetjes, Maria
Wat een ontzettend lange rit. Maar jullie zijn er. Hopelijk heb je goed kunnen slapen. Geniet deze dagen van de tijd met Rick's vader.
@Petra - De hoop is dat hij in ieder geval bij Carol thuis kan blijven. Zij is nog zeer actief ondanks dat ze 81 is.
@Sophie - Dank je wel, gelukkig gaat het op het moment een stuk beter met Ricks vader, maar hij weet heel goed dat het tijdelijk is en dat maakt het moeilijk, maar ook bijzonder om nog tijd met hem te hebben. Zijn brein is er nog helemaal en hij is een interessante man.
@Anja - Ja, die palliatief verpleegkundige heeft ook een heel aantal van Ricks vragen kunnen beantwoorden. Er is bij de familie toch altijd nog de hoop dat er opeen een genezingskuur gevonden wordt. Als dat het geval is zal Hospice daar zeker mee komen.
@Marion - Rick wilde niet vliegen maar gaf mij de optie en ik besloot dat ik niet wilde dat hij alleen reed. Ik denk niet dat ik schuiver ga onthouden, maar wie weet. Blij dat ik jou een nieuw woord heb geleerd ;)
@Sally - En dan met dit vreselijke weer! Maar we zijn blij dat we hier zijn en hem nog zo goed meemaken.
@Maria - Gecondoleerd met je schoonouders! Het is confronterend, maar ook geruststellend merk ik aan Rick en zijn zus
@Suus - We hebben heerlijk geslapen. Het is inderdaad quality time now.
Een reactie posten