Over een kijkje in Air Force One en een lekkere zondag

Zaterdag

Zoals beloofd is het grijs en grauw buiten en ik heb niet goed geslapen. Daardoor kom ik pas om kwart over acht beneden. Rick is al veel langer op. Het regent tenminste niet meer dus dat is beter dan de voorspellingen.

We gaan eerst naar Starbucks voor onze koffies en mijn egg bites. Dan halen we een acai bowl en koffie van Caffe Amouri voor Saskia. Nog even verwennen voor zij vanavond weer terug naar Richmond gaat. Ik zou ook koffie van Caffe Amouri willen, maar die hebben geen nitro brew en daar ben ik aan verslaafd.

Na het eten begin ik aan mijn uur cardio op de elliptische machine. Rick en Saskia nemen Flapjack and Pig mee naar de dierenarts. Daar krijgen ze de nodige inentingen en worden de klitten uit Flapjacks vacht geschoren. Hij heeft nu een hele kale plek op zijn rug. Flapjack weegt maar liefst 8 kg en Pig maar 3,5kg!

Als ze terugkomen ben ik gedoucht en in normale kleding gekleed. Rick en ik halen een salade van Panera als lunch en brengen dan de binnen kerstversieringen naar zolder. Ook nemen we de ene zak (tegenover zeven zakken met kerstspullen, de boomversieringen niet meetellend!) met winterversieringen, voornamelijk verschillende sneeuwpoppen, naar beneden. Het ziet er niet veel later schoon maar gezellig uit.

Orion heeft nog steeds dezelfde halsband als toen we hem met vier maanden oud ophaalden. Die is zo uitgerekt dat hij over Orions kop kan gaan. Ik heb dus een nieuwe halsband besteld met een patroon van Mondriaan. Het staat hem goed al verdwijnt het meeste onder zijn vacht.

De middag gaat snel en om half vier vertrekken Rick en ik naar National Harbor. Daar is tot en met morgen de Air Force One Experience. De kans om (een replica van) het vliegtuig van de presidenten van binnen te  gaan bekijken. Dit weekend is de laatste mogelijkheid om dat te doen.

Eerlijk gezegd vond ik $35 per persoon voor de entree idioot duur, maar ik kon aan Rick merken dat hij heel graag dat vliegtuig wilde zien. Ik stelde dus voor vanmiddag te gaan. We hebben kaartjes voor half vijf, want de rest van de dag was al uitverkocht.

We gaan wat vroeg om bij daglicht nog foto's te kunnen maken. Bovenop de toegangsprijs moeten we ook nog eens $5 betalen om te parkeren. Je voelt het al aankomen, als dit een fantastische ervaring was geweest had je mij er niet over gehoord.

Als eerste lopen we langs het vliegtuig waar United States of America opstaat. Later leren we dat het hetzelfde lettertype als dat van de Onafhankelijkheidsverklaring is. Het origineel daarvan is handgeschreven dus ik neem aan dat ze bedoelen dat de gedrukte versies in dat lettertype zijn.

Er staat een stevige bries ondanks dat het inmiddels zonnig en negen graden is. We sluiten aan in de lange rij om tenminste onze kaartjes gescand te krijgen. De wind gaat door merg en been en we zijn dan ook blij dat de tent tenminste verwarmd is.

We zijn nog zo'n tien minuten te vroeg voor half vijf dus moeten we even wachten. Hier binnen vind ik dat niet erg want ik zie buiten ook een flinke rij staan om het vliegtuig in te gaan. Dit is een replica dus het vliegtuig kan niet vliegen. Het is over water vanuit Rhode Island hierheen gebracht en vertrekt maandag ook weer over water.

Om half vijf mogen we door maar dat betekent in een lange koude rij buiten aansluiten. Er is een audio rondleiding op onze telefoons en dat helpt wel iets om de tijd te verdrijven. Ik heb tenminste handschoenen, een sjaal en capuchon.

Rick daarentegen dacht zoals altijd dat het zomer is en staat te kleumen in zijn fleece jas waar de wind recht doorheen blaast. Hopelijk wordt zijn verkoudheid daar niet erger door. Ik weet het, je wordt niet ziek van kou, maar een verkoudheid kan er wel erger door worden.

Eindelijk op de trap

Het duurt meer dan een uur voor we eindelijk het vliegtuig binnenlopen en dan wacht een enorme teleurstelling. We lopen door een kleine tentoonstelling van foto's met presidenten door de jaren in verschillende voertuigen, beginnend met George Washington op zijn paard en de eerste president, die een vliegtuig gebruikte was Franklin D. Roosevelt tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Zo ziet een onafgemaakt vliegtuig eruit

Dan sluiten we weer aan in een lange rij en lopen met de snelheid van een slak door een gang met foto's van presidenten aan boord van Air Force One. Zo ergerlijk!! Wie wil er nu foto's bekijken als je het vliegtuig van de president wilt zien?

Wij hebben voor ons laatste avondeten met Saskia om half zeven een restaurant reservering en Rick en ik beginnen te vrezen dat we dat niet gaan halen. We balen allebei enorm en gaan bijna weer terug naar buiten waar we binnengekomen zijn.

Gelukkig komt er een medewerker een rij voor mensen, die naar de audio informatie willen luisteren, en een rij voor mensen, die door willen lopen, maken. Het gros van de mensen wil trouwens intussen doorlopen. Wat valt dit alles ons tegen! Pas voorin het vliegtuig zijn er wat ruimtes te zien, die precies zijn zoals in de echte Air Force One.

We zien  waar de vergaderkamer is. De "keuken" is afgesloten, terwijl wij die nu net graag hadden gezien. De medische kamer waar ook operaties gedaan kunnen worden is wel interessant om een blik in te werpen, want meer kan niet. Dan is er nog het kantoor van de president en de slaapkamer helemaal voorin. Dat is het voor $35 en het is gehaast en veel te druk.

De medische kamer

Het "kantoor" van de president 

De slaapkamer

Als je naar buiten loopt kun je dan nog een foto laten maken, maar Rick en ik lopen gewoon door. We sms-en Saskia of ze ons bij het restaurant kan ontmoeten en dat vindt ze prima. Een paar minuten voor onze reservering lopen we bij het drukke True Food Kitchen binnen.

Wat ben ik blij dat ik gereserveerd heb! Onze tafel is nog niet klaar en Saskia is ook verlaat omdat ze geen parkeerplek kon vinden. Om kwart voor zeven is Saskia er en onze tafel ook net beschikbaar. Dit is een van Saskia's favoriete restaurants en ik vind ook altijd wat lekkers. Rick niet zo, maar hij vindt het belangrijker nog een keer met Saskia samen te eten.

Rick en ik hebben het nog steeds koud van in die rij staan en bestellen allebei de linzensoep als voorafje. Dat is een flinke bak en we krijgen het beiden niet op, hoe lekker ook. Gelukkig is het veganistisch en kan Saskia de rest mee naar haar appartement nemen.

Als hoofdgerecht heb ik het ovengerecht van spaghetti squash met tomatensaus en mozzarella en dat is zoals altijd heerlijk! Saskia heeft een veganistische pizza en neemt daar ook de helft van mee. Rick vindt zijn Marokkaanse kip zeer smakelijk al zijn er ingredienten, die niet in zijn dieet passen.

Het is gezellig zo met onze jongste. Jammer genoeg volgt thuis alles in Saskia's auto proppen, die zo vol zit dat zelfs haar winterjack er niet meer inpast, en haar en de katten uitzwaaien. Nu zijn Rick en ik weer een tijdje met ons tween en met Orion, voor het eerst in vele jaren zonder kat. Plus eraan is een keurig huis, min is de stilte!

Zondag

De zon schijnt weer vrolijk als we opstaan en het belooft ook warmer te worden. Rick en ik gaan erop uit voor koffies en ik haal een broodje met ei, ham, spinazie en tomaat van Panera. Orion ontfermt zich met liefde over het brood daarvan.

Terwijl ik mijn uur op de elliptische machine doe begint Rick al aan het opruimen van de kerstlichtjes buiten. Tegen de tijd dat ik klaar ben heeft hij al heel wat gedaan en met vereende krachten maken we de voortuin weer "donker" met uitzondering van de magnolia, die het hele jaar door vrolijke lichtjes heeft.

Winters decor ja, winterse temperaturen nee (en het mag van mij zo blijven!)

Dan maak ik het deck ook versieringsvrij en haal de kerstvlaggen weg en hang er vlaggen met sneeuwpoppen voor in de plaats. Op de voordeuren hangen nu roze WELCOME hangers in plaats va de kerstboompjes. Rick merkt op dat hij het leuk vindt dat ik onze voordeuren zo gezelliger maak. Grappig, hij heeft er voorheen nooit iets over gezegd (en waarschijnlijk ook niet eerder opgemerkt).

Het is ruim lunchtijd en Rick wil Choolah Indian Bbq in het Mosaic District eens proberen. Dat is vrij nieuw en we hopen dat ze een salade op het menu hebben staan. Dat is inderdaad het geval en ik bestel hem met kip en Rick met lam. Deze gaat op mijn lijstje van favoriete salades, zo lekker!

We spelen ook wat Pokémon Go want het Mosaic District is er een mekka voor. Jammer genoeg zijn er geen raids bezig, want hier spelen tenminste veel mensen zodat je eens een moeilijkere kunt winnen.

Tot onze verrassing is er hier markt. De meeste markten zijn er van mei tot november, maar deze kennelijk het hele jaar door. We lopen er even doorheen. Het is een stuk kleiner dan in de zomer en haalt ook niet bij een Nederlandse markt.

 

Er staan kaasboeren, vleesboeren, zeepverkopers en meer, zelfs een paar boeren met verse appels. We kopen dit keer niets maar ik ga wel onthouden dat die kaas- en vleesboeren er staan. Het ziet er allemaal zo goed uit!

Thuis leent Rick de hoge trapladder van de buren. Wij hebben als je de voordeur binnenkomt een hal van twee verdiepingen. Daar hangt een "kroonluchter" (die die titel niet echt verdient, het is een lamp met zes lampjes erin) helemaal bovenin.

Na twintig jaar (deze maand wonen we twintig jaar in dit huis, het langst dat we beiden ooit ergens gewoond hebben) zijn twee van de lampjes uitgebrand en Rick vervangt die eindelijk. Onvoorstelbaar dat de andere vier al twintig jaar branden!

We kunnen het weekend niet laten eindigen zonder een film gezien te hebben! We hebben kaartjes voor Holmes & Watson, een comedy met Wil Ferrell. Ik moet zeggen dat het een zeer vermakelijke film is. Ik had er niet veel van verwacht en was toch aangenaam verrast.

Vanavond gaan we Koreaanse bbq eten bij Woo Lae Oak. Dit is een authentiek Koreaans restaurant, ze hebben ook een restaurant in Seoul. Rick en ik kiezen de bbq voor twee met bulgogi (dungesneden biefstuk), kip, garnalen, St. Jacobsschelpen en pittige varkenshaas.

Dat alles wordt vergezeld door verschillende groentes, die ook gegrild worden voor onze neus net als het vlees. Verder zijn er schaaltjes met zes verschillende soorten kimchee. Meer dan genoeg eten en we missen de rijst absoluut niet. Ook dit is een prima low carb maaltijd met lichte proteines en veel groentes. We smullen van elk hapje!

We eindigen het weekend met kijken naar de Golden Globe uitreikingen. Die show vind ik eigenlijk leuker dan de Oscars, ook omdat het niet alleen film maar ook televisie betreft. Het eindigt weer een druk en toch ontspannen weekend.