Over donderdag

Gelukkig heb ik vannacht stukken beter geslapen. Ik ben dan ook vroeger beneden dan gewoonlijk. Ik snijd wat zoete pepers in stukjes, pocheer een ei en schenk een halve mok koffie in. Het is altijd zo'n vakantiegevoel buiten te kunnen ontbijten. Daar krijg ik nooit genoeg van. 

Als Rick klaar is met zijn douche gaan we samen naar de Starbucks in Vienna. Rick haalde altijd op weg naar zijn werk een Starbucks koffie en doet dat nu ook voor hij begint. Ik vind de nitro brew zo lekker en heb besloten mezelf daar iedere dag op te trakteren. 

Na die koffie genoten te hebben begin ik aan mijn cardio op het deck. Op de foto is het niet zo goed te zien, maar de buddleia in de achtertuin wordt goed bezocht door vlinders. Die in voortuin (nog) niet, ik hoop dat dat nog gaat komen.

.

Rick komt met iets in zijn handen naar buiten. Het blijkt een baby bidsprinkhaantje te zijn, die hij in ons kantoor vond. Hoe die daar is gekomen is een raadsel. Ik maak gauw een foto voor het diertje wegvliegt.

Om kwart voor elf sta ik bij Sharon voor de deur. Ik vraag haar vandaag mijn schouders wat te ontzien, want ik heb telkens veel pijn en daardoor ook hoofdpijn. We concentreren ons dus op armen, benen en buikspieren. Sharon heeft genoeg verschillende oefeningen in haar repertoire dus het halve uur is snel gevuld. 

Als ik thuiskom is Saskia op en gaan we de basement in om nog meer LP's voor haar te zoeken. Ze heeft nu een flinke stapel mee en ik heb weer zin om naar sommige van mijn favorieten, zoals China Crisis en Heaven 17, te luisteren. Op YouTube zoek ik Wishful Thinking van China Crisis op en Saskia is het met me eens dat het een mooi lied is.

Dan vertrekt Saskia om Justin op te halen, die met een bevriende familie een week aan het strand in Delaware heeft doorgebracht. Zij gaan daarna buiten lunchen met Laura en haar vriend Matt. Omdat Justin met wat meer mensen is omgegaan de afgelopen week blijven ze zover mogelijk van elkaar af, al zijn ze in Delaware heel voorzichtig geweest.

Rick en ik gaan onze lunches in Vienna ophalen. Hij heeft van Cava besteld en mijn Subway salade staat al klaar. Rick gaat aan zijn bureau eten om zoveel mogelijk voor zijn examen te kunnen studeren. Ik eet dus alleen op het deck.

Na hun lunch komen Saskia en Justin weer hierheen om de katten, LP's en Saskia's andere spullen op te halen. Ook wij blijven op gepaste afstand van Justin, die dat helemaal niet erg vindt. Saskia vertelt dat ze erover denken eerst voor COVID-19 getest te worden voor ze naar ons in North Carolina komen. Ze zijn beiden zeer voorzichtig en terecht. 

Voor ik het weet is het half vier en tijd voor het zwembad. Dit keer zwem ik wel een paar baantjes, maar lees de rest van de tijd in mijn nieuwe boek, The Restaurant van Pamela Kelley. Ik vind haar boeken heerlijk weglezen, op het moment wil ik iets waar ik niet teveel over hoef na te denken. 

Als ik terug naar huis loop neem ik nog een foto van de vrolijke gele bloemen in de tuin van de buren en hun mooie rode hibiscus plant. Het lijkt wel of er deze zomer veel meer bloemen zijn dan gewoonlijk of misschien vallen ze me nu meer op. 

In onze achtertuin zie ik weer een paar mooie vlinders. Een vliegt weg, maar de ander leent zich voor een mooie foto. Ook hier is het weer goed te zien waarom ze zwaluwstaart vlinders heten. Vanochtend was er ook een zwarte zwaluwstaart vlinder, maar die zie ik niet meer. 

Het resultaat van mijn bloedonderzoek is terug en mijn glucose gehalte is weer op normaal peil. Het koolhydraat-arme dieet blijft goed werken. Daar ben ik erg blij mee, want ik zou niet weten wat ik nog verder zou kunnen veranderen. Ik denk dat het tijdens de feestdagen testen vorig jaar geen goed idee was dus dat ga ik proberen te veranderen. 

Toen ik ijsjes aan het zoeken was een aantal dagen geleden vond ik onderstaande fruitsap ijsjes. Het is warm en vochtig dus perfect weer voor zo'n ijsje. En die is lekker! Daar ga ik zeker meer van kopen, je proeft het fruit heel goed. 

Na de hele dag gestudeerd te hebben begint Rick om kwart voor vijf aan zijn examen. Hij gaat ervoor aan de bar zitten, want er mag helemaal geen afleiding of gelegenheid tot spieken zijn. Iemand komt online checken of dat het geval is. Rick vertelt later dat die persoon het vermakelijk vond dat hij aan een bar zat. De meeste mensen zitten waarschijnlijk aan een keurig bureau, maar dat van Rick is allerminst net te noemen. 

Een uur later komt een blije Rick naar boven. Hij is in een keer geslaagd! Weer een stress van zijn schouders. Hij is dan ook helemaal klaar voor het wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Ik heb al crackers besmeerd met gerookte zalmsalade en Rick drinkt een biertje en ik de groentesap, bloody Mary mix en wodka cocktail.

Zoals iedere week wordt het weer erg gezellig. Het uur vliegt dan ook voorbij en dan is het tijd om eten te gaan bestellen. Het rommelt in de verte en er komt slecht weer aan. Dat voel ik enorm in mijn spieren en daardoor voel ik me dus weer beroerd. 

Rick stelt voor sashimi voor mij te halen en daar zeg ik nooit nee tegen. Hij bestelt eten van Outback Steakhouse in Vienna. Dat is een van de weinige landelijke ketens, die hier al vele jaren is, maar ze gaan binnenkort voorgoed dicht. 

Helaas zijn de afgelopen weken een aantal restaurants voorgoed gesloten. Wij proberen onze favoriete restaurants zoveel mogelijk te ondersteunen. Ik mis Zoe's Kitchens bloemkool bowls heel erg, maar ben bang dat dat restaurant ook niet meer opengaat. 

Al die mensen, die werkloos worden en hun behuizing gaan verliezen. Het is onbeschrijfelijk erg wat er in dit land gaande is. Gelukkig doen de meeste individuele staten wat ze kunnen, maar van enige federale organisatie aangaande deze ergste crisis in tachtig jaar is niets te bekennen. Ik houd mijn hart vast en maak me heel ernstige zorgen.

Allemaal een fijne vrijdag gewenst!