Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, juli 17, 2020

Over vrijdag

Rick komt al om kwart voor acht weer boven om te douchen. Het is tijd voor mij om uit bed te komen en ik kleed me zoals altijd in sportkleding. Als Rick klaar is gaan we vroeger dan gewoonlijk gedurende de werkweek naar Starbucks. Ik besluit lui te zijn en met mijn nitro brew egg bites als ontbijt te bestellen.


We spelen een klein beetje Pokemon Go, maar Rick moet om 9 uur paraat zijn voor zijn conference call. Ik zou meer cadeautjes moeten sturen in Pokemon Go, excuses aan mijn Pokemon vrienden die hier meelezen. Ik vergeet het gewoon telkens. Ik zal mijn leven beteren.

Na mijn ontbijt begin ik aan mijn stappen. Een uur later heb ik meer dan 9000 bijeen en de rest komt vandaag nog wel. Ik ga in mijn hangmatstoel genieten van onze tuin. De tijgerlelies zijn nu bijna allemaal open en ik vind ze zo mooi! 

De cicades houden hun "concerten" in de bomen. De video laat horen hoe luid ze zijn! Ze beginnen langzaam, komen tot een crescendo zoals in de video en dan wordt het weer even stil. Het grappige is dat cicades als het donker begint te worden stil worden, in tegenstelling tot krekels, die ook in het donker te horen zijn.






De ochtend vliegt voorbij, ik doe mijn breinspelletjes en speel wat in de achtertuin met Orion. Die heeft er niet veel zin in. Het is dan ook wel heel warm met al 32 graden. Binnen drinkt Orion zijn hele waterbak leeg.

Rick en ik rijden Vienna in om onze lunches te halen. Voor mij de Subway door elkaar gehakte salade met ham, kalkoenborst en spek, die is vandaag super goed door elkaar gehakt! Rick haalt zijn favoriete salade van Cava en we eten het op het deck op. 

Mijn zwembadreservering is vandaag al om twee uur. Ik ga weer lezen in Mary Trumps boek want, al is het zeer verontrustend, het fascineert me. Ik blijf die herkenning vinden van kinderen, die Borderline of Narcistische ouders hebben.

De vrouw in baan een (ik heb baan drie) ziet me lezen en zegt dat dat ook een goede manier is om het halve uur door te brengen. Ze vraagt welk boek ik aan het lezen ben en als ik dat van Mary Trump antwoord zijn we meteen een kwartier in gesprek. Dit boek heeft in een dag bijna een miljoen exemplaren verkocht, een record voor de uitgeverij Simon & Schuster, echt geen klein bedrijfje.

Het halve uur is nu helemaal snel voorbij en ik loop terug naar huis met Jennifer, de buurvrouw twee huizen verderop. Zij vertelt dat ze een probleem met een wasbeer hebben, die telkens in hun vuilnisbak kruipt. Eerst dacht Jennifer dat zijzelf misschien gemorst had, maar betrapte het dier gisteravond op heterdaad. 

Aan de overkant van onze huizen ligt een klein bos. Daar bevinden zich al die dieren, maar helaas is het nu verkocht aan een aannemer. We hopen dat die niet alle bomen neer zal halen, maar vrezen het ergste. Alle dieren, en het zijn er nogal wat, die er wonen zullen onze tuinen nog meer komen bezoeken.

Al die wilde dieren in de tuin of straat vind ik nog steeds heel bijzonder, maar met het weghalen van hun woonruimte kunnen ook gevaarlijke situaties ontstaan. Wasberen en vossen kunnen hondsdolheid hebben en we zien ze steeds meer overdag, terwijl het nachtdieren zijn. 


Terwijl we naar huis lopen zien we dat de bordjes met "Slow, Cat Crossing" weg zijn gehaald. Waarschijnlijk door de gemeente, want het enige bordje dat er nog staat is degene in de tuin van de eigenaar van Mr. Cat. Ik weet dat er een regel is dat er geen borden op openbaar terrein mogen staan, maar konden ze in dit geval geen uitzondering maken?

Het is inmiddels 34 vochtige graden, maar met de fan op me en heel veel ijskoud water om te drinken is het goed uit te houden op het deck. Ik lees in "het boek", maar kan dat niet onafgebroken doen, dus speel ook wat spelletjes.

Rick heeft vanochtend een check van de erfenis van Ricks vader op onze rekening gezet om over te zetten naar de rekening voor de erfgenamen. 

Dat blijkt niet zomaar te kunnen en hij moet naar de bank om van alles te regelen. Dat duurt meer dan een uur. Soms vind ik het handig dat checks hier nog worden gebruikt, maar in een geval als dit is het heel archaisch.

Het weekend is begonnen en we houden ons happy hour. We beginnen op het deck, maar het is zelfs voor mij te vochtig. Dan zijn we wel heel blij met de airconditioning! We bespreken van alles en moeten dan dringend avondeten bestellen. 

Bollywood Bistro heeft weliswaar een terras, maar we hebben beiden geen zin in de vochtige hitte te eten. Rick gaat het eten ophalen en met de koele airconditioning aan (wel op maar 27 graden, te koud is niet fijn voor mijn spieren) smaakt het allemaal heerlijk. 

Rick heeft een lamsgerecht en ik het zeebaars gerecht. We hebben er bloemkoolrijst bij en een aantal chutney's, de tomaten is super lekker, en hun spinazie. Dit restaurant heeft wat modernere gerechten, dan de andere Indiase restaurants in de omgeving en dat is weer eens wat anders. Het is een super maal. 


We moeten vanavond vroeg(er) naar bed, want de tuinmannen komen morgen. Morgenavond zal onze tuin er hopelijk veel beter uitzien. Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend!

5 reacties:

Anja L. zei

Wat zou het jammer zijn als al die bomen worden neergehaald maar als het verkocht is aan een aannemer zullen er wel huizen komen.
Heel fijn weekend!

Petr@ zei

Zo jammer als er stukjes natuur weggehaald wordt. En inderdaad kan het voor gevaarlijke situaties zorgen met het wildlife dat dan geen leefgebied meer hebben.

Heerlijk dat geluid van de cicaden. Net of je op vakantie bent.

Ik ben benieuwd of de nieuwe tuinman goed werk levert.

Fijn weekend!

Marion2 zei

Wat een andere benadering van wasbeertjes.Afgelopen week zijn er een paar aangetroffen in Limburg. Van nature komen ze hier niet voor, ze zijn de grens overgestoken vanuit Duitsland. Daar zijn er jaren geleden een aantal uitgezet voor de jacht. Omdat het een invasie exoot is, worden ze gevangen. Maar een actiegroep vond het zielig en nu zitten ze in een dierentuin, haha.
Ik kan me helemaal voorstellen dat jullie het vervelend vinden als het stuk bos wordt
weggehaald. Hoe meer groen hoe mooier, vind ik.

Anja zei

Het geluid van de cicaden doet me aan ons leven in Reston denken, alweer bijna 4 jaar geleden.
Veel uit jouw blog herinnert mij aan die tijd. Wij hadden b.v ook een zwembad in onze wijk.
Het leven hier in Nederland is goed maar ik denk met plezier terug aan ons leven in Amerika.

Petra zei

@Anja - Ja, er komen zeker huizen. Jammer genoeg niet tegen te houden in dit snel groeiende gebied.

@Petra - Tot nu toe doen ze zeker goed werk!

@Marion - Wasberen zijn hier inheems en ik vind het leuke diertjes, maar niet als in de vuilnisbak gaan zitten! Gelukkig is Vienna heel groen, maar het is inderdaad heel jammer.

@Anja - Ik kan me voorstellen dat je veel herkent. Ik mis onze uitjes nog steeds!