Over woensdag

Het heeft vannacht flink huisgehouden en dat zien we vooral in de voortuin waar een van de vlinderstruiken bijna om is gevallen. Het is nu weer zonnig en ik eet mijn ontbijt op het natte deck. Ik weiger binnen te eten om geen vochtig achterwerk te krijgen.

Terwijl Rick doucht ga ik Fairyville zomers maken. De camping staat dit keer vlak naast het dorpje. De feetjes hoeven zo niet ver te reizen, overeenkomstig met de huidige tijd. Ik vind het leuk dat het er weer is, ik heb het de afgelopen paar maanden echt gemist. 

Terwijl ik alles zo neerzet, het kan op zijn hoogst tien minuten geduurd hebben, heb ik al vijf muggenbeten! Dit is de reden dat ik niet kan wieden in de zomer. Ik word opgegeten tenzij ik me volspuit met DEET, ook niet de gezondste optie.

Als Rick weer van de partij is gaan we ons dagelijkse ritje naar Starbucks in Vienna maken. Dit keer staat er geen rij en we hebben onze koffies al snel. We plaatsen ieder een Pokemon in een gym en dan is het tijd om serieus aan de dag te beginnen.

Rick heeft weer een hele dag training, die gewoonlijk in Las Vegas gegeven zou worden. Het is zo warm en vochtig buiten dat ik voor mijn sporten de elliptische machine opzoek. Dat is ook wel weer eens wat anders.

Op dit apparaat krijg ik mijn stappen sneller gedaan, want ik "ren" op dit apparaat aangezien mijn voeten niet hoeven te bewegen. Die prik in mijn linkervoet en dan dertig dagen in een laars lopen hangt nog steeds boven mijn hoofd. Ik zal voorzichtig moeten zijn met in rul zand lopen tijdens onze strandvakantie. 

Net als ik klaar ben met mijn uur belt Christine. Zij zijn aan het laatste stuk van hun rit van Mississippi naar Texas bezig. Als ik haar alles hoor beschrijven qua coronavirus maatregelen lijken we wel in verschillende landen te wonen! Het zuiden van de VS is zoveel minder voorzichtig, daar zijn ook verreweg de meest gevallen. 

Terwijl ik met Christine praat ligt Orion rustig te slapen. Dat gebeurt niet vaak, want meestal wil hij juist aandacht als ik met iemand praat of telefoneer. Als mijn hangmatstoel in de schaduw is, wat rond half elf gebeurt, ga ik op het deck zitten. 

Daar krijg ik sinds een paar dagen een interessant en wat eng uitziend insect als bezoeker. Gelukkig zoek ik altijd eerst op wat het is voor ik een insect dood, want dit blijkt de tijger bij vlieg te zijn. Dat is een nuttig insect, want het doodt allerlei schadelijke insecten en bestuift planten. Voortaan is hij dus welkom. 

Na de onweersbuien van vannacht zijn de tijgerlelies fotogeniek vanwege de druppels op hun ongewone bloemblaadjes. Nu bijna alles uit de voortuin weg is gehaald vallen deze bloemen nog meer op. Ik denk dat we volgende lente wel wat meer zullen planten, want het is nu wel erg leeg.

Rick eet weer lunch aan zijn bureau en ik haal een salade van Subway. Dat blijft lekker, ik ben benieuwd of ik er ooit genoeg van zal krijgen. Ik eet buiten, maar merk dat de vochtigheidsgraad steeds hoger wordt. Het voelt dan ook als een sauna en bijna veertig graden. 

Een blik op de radar vertelt me dat ik mijn boodschappen maar beter meteen na de lunch kan gaan doen. Bij de Safeway vind ik alles wat ik nodig heb en neem ook alvast zonnebrand sprays mee voor onze vakantie. Dat duurt nog een aantal weken, maar als ik dan toch in een winkel moet zijn koop ik maar meteen alles dat we zeker nodig gaan hebben. 

Mijn zwembadreservering is om half vier en de hele dag kijk ik of ik een vroegere tijd kan scoren. Dat lukt niet en zoals ik al verwachtte wordt de eerste donder om tien voor half vier gehoord. Ik hoor de fluit van de lifeguards en weet dat er geen zwembadbezoek gaat zijn vandaag. Gelukkig is de schoonmaakploeg net klaar en kan ik naar binnen voor het noodweer losbarst. 

Het begint opeens enorm te waaien en ik hoor twee harde knallen. Ik vrees voor onze stroom, maar die blijft gelukkig aan. Een van de zwaarste onweren in jaren komt vervolgens over ons heen. Soms lijkt het wel of de bliksem in onze achtertuin inslaat. Ik word vast gestraft omdat ik gisteren schreef dat wij vaak niet het ergste over ons heen krijgen.

Onze telefoons beginnen hard te piepen. Er is overstromingsgevaar en blijf thuis, zegt de National Weather Service. Een aantal jaren geleden is een jongetje in een overstroomde beek in zijn achtertuin verdronken, dus deze waarschuwingen zijn niet voor niets. 

Een kennis zendt me een Facebook berichtje dat, terwijl ze langs ons huis reed, de bliksem vlak naast haar auto insloeg. Dat moet die klap geweest zijn. Wonder boven wonder houden wij stroom, maar iedereen om ons heen zit in het donker, bij het typen van dit blog nog steeds. Dat wil je niet in deze hitte, hopelijk wordt het vanavond nog gemaakt. 

Orion bekijkt het geraas buiten naast mij

Zo wordt het al gauw etenstijd en Rick maakt de barramundi, bloemkool tots en spinazie klaar. Een lekker maal is het weer. Daarna gaan we even door de buurt rijden waar heel wat takken en ook een boom op straat liggen. We kunnen er nog net omheen rijden. De hele buurt achter ons huis heeft geen stroom, 245 huishoudens volgens het elektriciteitsbedrijf. Ik prijs ons zeer gelukkig!

Na onweersbuien als deze ben ik weer blij dat wij zelden tornado's hebben. Ik vind dit soort noodweer al eng, laat staan wervelstormen. Die zal Christine ook niet missen, want Alabama is in "tornado alley". In ieder geval is zulk weer niet saai. Morgen is er kans op nog een ronde onweer, maar hopelijk minder intens.

Om de een of andere reden heb ik vanavond heel veel pijn. Ik ga Rick vragen Icy Hot op mijn nek en rug te doen. Ik wens jullie allemaal een fijne donderdag!