Dag 3 Florida: Over Tarpon Springs en manatees

We hebben weer heerlijk geslapen en blijven iets langer liggen, gewoon omdat het kan. Om tien voor half negen staan we op. De zee is ruiger dan de afgelopen dagen, er staat dan ook een keiharde wind.

Omdat we wat later opstonden rijden we meteen naar Starbucks. Ik ben verslaafd aan de nieuwe boerenkool en portabello egg bites. Die bestel ik dus weer en peuzel ze langzaam op. Ze zijn veel lekkerder dan de ham en cheddar egg bites, die ze vervingen. 

Terug bij het appartement gaat Rick de wind trotseren en een strand wandeling maken. Voor mij is dat geen goed idee, want dat opwaaiende fijne zand komt dan constant onder mijn contactlenzen. Ik besluit dus op het balkon op de plaats hard te gaan lopen. 

Rick eenzaam op het strand

Als we beiden onze beweging binnen hebben, maken we ons klaar om op stap te gaan. Jaren geleden ben ik in Tarpon Springs geweest en ik denk dat Rick het daar ook wel leuk zal vinden. Het is een stukje Griekenland in de VS. 

De Grieken kwamen hier om spons te vissen en dat doen ze nog steeds. We parkeren de auto voor $5 op een van de parkeerplaatsen van het historische straatje langs de vissershaven. Daar liggen netten met sponzen om klaargemaakt te worden voor de verkoop.

Het is inmiddels bewolkt en miezert zelfs wat. De temperatuur is naar 12 graden gekelderd en met de harde wind is het ronduit guur. Ik ben dan ook blij dat ik mijn winterjas en sjaal mee heb. Ik maande Rick nog een lange broek aan te trekken, maar daar wilde hij niets van weten. Nu heeft hij daar spijt van. 

We lopen eerst naar het kleine toeristeninformatie gebouwtje. Daar vertelt de dame interessant over de geschiedenis van het stadje en dat er zaterdag nog een hele lading sponzen binnenkwam. Daar ligt dus nog een gedeelte van op de kade. 

We krijgen een kaart van Tarpon Springs mee en gaan dan het straatje aflopen. Er zijn leuke winkeltjes, maar ook echte kitsche souvenirwinkels waar wij niets te zoeken hebben. De sponzen waar wij interesse in hebben kosten $85 en dat is ons wat te duur. We gebruiken nooit spons, maar die hebben bijzondere vormen, dus zouden als versiering dienen. 

Op een gegeven moment zien we een snoepwinkeltje, Miss Merrie's Sweets & Treats, en op het raam staat dat ze drop uit de hele wereld hebben. Dat moeten wij natuurlijk zien! Ze hebben een redelijke selectie Nederlands drop en zelfs zoethoutstokjes. Rick neemt een zakje zoute haringen mee, daar is hij dol op.

Aan de overkant ligt de grote Griekse bakkerij Hellas. Daar hebben ze allerlei soorten baklava en we nemen een doosje mee. Rick zal daar wel het meeste van opeten, maar ik vind een of twee ook wel lekker.

Naast deze bakkerij ligt het restaurant Hellas, zal wel van dezelfde eigenaren zijn. Nu zijn er een heel aantal Griekse restaurants langs deze straat, maar hier is het druk. Dat betekent goed eten en wij besluiten er lunch van te bestellen.  Binnen willen we niet eten en op het terras is het te koud, dus we nemen het eten mee naar de auto en eten daar in de warmte. 

Mijn spiesje met filet mignon en groentes is ronduit heerlijk! De biefstuk is super mals en heerlijk gekruid. Als bijgerecht zijn er erwtjes in tomatensaus en rijst. Die laatste eet ik niet, maar die erwten zijn ook zeer smakelijk. Nooit gedacht om ze in tomatensaus te koken. 

We lopen nog even langs de sponsvissersboten om foto's te maken. Daarna gaan we op aanraden van de dame bij de toeristeninformatie op zoek naar de Spring Bayou. Daar zouden manatees te zien moeten zijn. 

 Het is even zoeken, maar dan zien we Craig Park dat langs de bayou ligt. Ondanks de kou lopen we een stuk langs het water, maar geen manatee te zien. Tot we aan de overkant mensen zien wijzen en inderdaad, daar komt de kop van een zeekoe even boven water. 

Zo te zien zijn het er drie, maar door de bewolking is het water zwart en zien we ze alleen als ze even komen ademen. Foto's maken is onmogelijk, maar soms is het ook gewoon fijn iets met mijn ogen en niet door een lens te zien. We blijven een tijdje kijken, maar dan zijn we versteend van de kou en lopen snel terug naar de auto. 

We nemen de kustroute terug naar het zuiden en gaan op zoek naar een Starbucks voor een warm drankje. We vinden er een in het Schots aandoende plaatsje Dunedin. Mijn mintthee is een lekkere opwarmer. 

We zakken verder af naar het zuiden en online heb ik gelezen dat er bij het Indian Rocks Beach Nature Preserve ook kans op zeekoeien zien is. 

We parkeren daar en lopen over een houten pad door een mangrovenbos naar het water. Dat pad alleen al is mooi en zeker geen landschap dat we thuis zien. 

We turen het water af, maar zien helaas alleen heel veel eenden. We hebben genoeg van de koude wind en besluiten onze manatee zoektocht een andere dag voort te zetten. 

We komen op weg terug naar het appartement langs de prachtigste huizen langs het strand. Zillow is een website waar je kunt opzoeken hoeveel een huis waard is. 

Daar zoek ik enkele adressen op en die optrekjes kosten tussen de 3,5 en 8 miljoen! Wij vinden het erg leuk om naar de architectuur te kijken, sommigen zijn heel bijzonder. 

In het appartement gaan we beiden in de luie stoelen liggen en computeren. We hebben zo ook uitzicht op zee en ik zie rond zonsondergang de wolken een rozige kleur krijgen. Weliswaar geen zichtbare zonsondergang, maar toch een mooie lucht. 

Voor ons avondeten halen we van Conch Republic. Zij hebben een menu waar Rick en ik meerdere dingen lekker van vinden. Vanavond valt de keuze op conch als gedeeld voorafje en met krab gevulde zalmrolletjes voor mijn hoofdgerecht. Rick heeft de Sloppy Joes, een gehaktgerecht dat hij vaak eet als ik er niet ben. 

Ondanks het weer hebben we vandaag genoten. Hopelijk is het morgen tenminste zonnig. Het wordt onze Epcot dag, ik heb er zin in!