Nog een hete, maar leuke rondleiding

De scholen zijn vandaag dus weer begonnen, maar wij merken daar alleen van dat er weer schoolbussen rijden.  De wekker gaat wel om kwart voor acht, want ik heb weer een rondleiding.  Het weerbericht geeft een hete dag aan dus ik kleed me weer in mijn golf skort en luchtig topje "uniform".

Na een paar wafels en een bak koffie achterover te hebben geslagen brengt Rick me naar de metro.  Zo'n veertig minuten later stap ik bij het Smithsonian station uit.  Daar is het heel stil en ik neem meteen aan dat de enige twee mensen, die er staan, mijn gezelschap van vandaag zijn.

Dat blijkt inderdaad het geval en ik maak kennis met R. en E. uit Zwolle.  Op weg naar het Washington Monument vertel ik over de geschiedenis van de stad en de herkomst van de Smithsonian musea.  Veel mensen verbazen zich erover dat die allemaal gratis zijn en dat is inderdaad een groot goed.

Zo blauw, die lucht!

Bij het Washington Monument kijken we of er nog kaartjes zijn en vragen er drie voor half een.  Dat is altijd een goede tijd om naar boven te gaan, want de zon staat dan hoog zodat er aan geen enkele kant tegenlicht is.

Voor we naar boven kunnen lopen we langs de andere monumenten.  Het is overal heel rustig.  De toeristen, die er nog zijn, zijn veelal buitenlands of oudere stellen.  Bij het Vietnam Veteranen Monument is er zelfs heel even niemand behalve wij.  Dat komt zelden voor.

Ook langs het Tidal Basin is het lekker stil.  E. houdt van fotograferen dus we nemen goed de tijd voor alles.  Ook wijs ik haar een mooie fotogelegenheid bij het Koreaanse oorlogsmonument, nog altijd mijn favoriet.  Ik vind het heel leuk om hun enthousiasme voor de stad waar ik zo van houd te zien!

Na alle monumenten bezocht te hebben lopen we terug naar het Washington Monument.  Daar komen we om kwart over twaalf aan, maar we hoeven niet tot half een te wachten en mogen zo naar boven. 

Het is mooi helder vandaag met knalblauwe luchten en een paar mooi weer wolkjes.  Het uitzicht is dus weer prachtig.  Ik wijs hen van alles aan en neem natuurlijk zelf ook weer de nodige foto's.  Ik vind het ook nog steeds leuk zo over de stad uit te kijken.

Eenmaal weer beneden lopen we snel naar de Old Ebbitt Grill, want de magen rommelen intussen.  Als ik binnenloop hoor ik Mark Tony verbeteren dat de uitspraak van mijn naam Pee-trah is en niet Pet-trah.  Grappig, maar ik luister toch naar beiden en nog heel wat andere verbasteringen van mijn naam in het verleden.

We genieten alle drie van de koelte en het eten.  Ik neem weer het flatbread, E. de gegrilde kipsandwich, die er ook erg lekker uitziet en R. de steak salade.  Het blijft een lekker en gezellig restaurant.

Die eerste stap terug in de hitte is altijd weer even een "wauw" gevoel.  Vooral voor R. en E., die net gisteren uit het voor ons koude Nederland kwamen.  Ik loop er natuurlijk al de hele zomer in en het is niet zo vochtig vandaag.

We bekijken de voor- en achterkant van het Witte Huis en lopen dan Pennsylvania Avenue af naar het Capitool.  Zolang we in de schaduw blijven valt het goed te doen, maar de zon is meedogenloos.  Ik zie op mijn telefoon dat het 34 graden is en dat op 8 september!

Als laatste lopen we de Library of Congress in.  We bekijken de grote leeszaal waar ik ooit nog eens een kaart voor wil gaan halen om onze stamboom te onderzoeken.  Ook de bibliotheek van Thomas Jefferson blijft interessant.

En dan is de rondleiding alweer voorbij.  E. vroeg me nog of ik het nog steeds leuk vind en het antwoord daarop is een volmondig "ja".  Als iets me zal weerhouden zal het niet de zin erin zijn, maar mijn benen en voeten, want het is iedere keer wel een enorme wandeling.

We lopen naar het Capitol South metrostation en ik help hen nog even genoeg geld op hun kaartjes laden.  Dan zie ik dat mijn trein over een minuut aankomt en we nemen gauw afscheid.  Zij moeten de blauwe lijn hebben, die na mijn oranje trein komt.

In de trein heb ik gelukkig meteen een zitplaats.  Ik lees verder in mijn Bess McBride boek, zo'n leuk en echt wegzwijmel verhaal als je van romans houdt.  Er zit ook veel humor in haar boeken dus ik kan deze auteur echt aanraden.  Helaas is het alweer een jaar na haar laatste boek, ik kan niet wachten tot er een nieuwe uitkomt.

Kai komt me weer lief van het station halen en dan ga ik op het deck op een bezoekje van de kolibrietjes wachten.  Gisteren las ik dat ze zo langzamerhand weer naar het zuiden van trekken.  Ik zal de vogeltjes missen.  Volgens mij hebben wij er minstens twee, want ik heb ze de afgelopen weken samen gezien.  Of misschien zijn die anderen al op doorreis.

Voor ons avondeten bestelt Rick kabobs van Friends.  Dan kijken we America's Got Talent.  Mijn favoriet is vorige week weggestemd en nu heb ik geen idee wie er kans maken.  Het is het perfecte vertier na een hele dag op de been!