Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, september 25, 2015

Weer een gezellige rondleiding dit keer met de Chinese president op bezoek

Au, niet fijn, ik word met een flinke hoofdpijn wakker.  Een blik naar buiten doet me vermoeden dat het met het weer te maken heeft.  Het is bewolkt en er woedt een storm ten zuiden van ons.  Gelukkig meldt mijn Weatherbug app dat het hier droog zal blijven.


Na een paar koppen koffie en wafels zet Rick me af bij het metrostation.  Zodra ik er binnenloop hoor ik een aankondiging dat de oranje, blauwe en zilver lijnen ernstige vertraging hebben.  Dat had ik online ook al gezien.  Het zal weer eens niet zo zijn!

Wat die vertragingen inhouden weten we nooit van tevoren.  Soms komen de treinen op andere tijden, maar rijden verder gewoon door.  Vandaag echter wordt er bij bijna elk station zo'n tien minuten gewacht.  Volgens de machinist omdat er een file van treinen is.

Al was ik al vroeger naar het station gegaan toch zie ik de tijd wegtikken en betwijfel ten zeerste dat ik op tijd in Washington ga zijn.  Ik zoek het nummer van J. op en sms dat ik vastzit en niet weet hoeveel ik verlaat zal zijn.  Het blijkt dat zij in een blauwe trein zitten en ook telkens stilstaan.

Als ik weer een sms-je krijg dat zij aan zijn gekomen heb ik nog vier stations te gaan.  Al met al ben ik maar een kwartier te laat, maar ik vraag me toch af hoe mensen dat doen, die precies op tijd op hun werk moeten zijn. 

Van de metro kunnen we tegenwoordig niet meer opaan. Een petitie voor de Paus om Metro te zegenen kreeg vorige week nog 2500 handtekeningen. Maar dat is niet gebeurd en een exorcisme zou sowieso een betere optie zijn.

Eindelijk weer boven de grond zie ik J. en T. al zitten.  We maken kennis en lopen richting het Washington Monument.  Het valt me weer op hoe druk het overal is.  De kaartjes om naar boven te gaan zijn voor vandaag dan ook al vergeven.

Achter het Witte Huis zien we een grote groep in rode t-shirts met Chinese vlaggen.  De Chinese president is op bezoek.  Terwijl de heren presidenten vergaderen gaan de first ladies de panda's in de dierentuin bezoeken.  Daar kiezen ze ook gelijk de naam voor de nieuwste panda baby uit.  Hij gaat Bei Bei heten (grote schat).  Zijn zus heet Bao Bao dus ze blijven bij de B namen.

Bij het Tweede Wereldoorlog Monument zien we weer een grote groep Honor Flight veteranen.  Er zitten een heel aantal Tweede Wereldoorlog veteranen bij en aangezien J. bij de luchtmacht zit vindt hij het leuk een foto van ze te maken.

Een van hen neemt de gelegenheid waar en vraagt of hij met mij op de foto mag.  Zijn broer, ook veteraan, grapt dat hij met alle mooie dames op de foto wil.  En zo heb ik een leuke foto met een Tweede Wereldoorlog held (hij zat bij de marine in de Pacifische Oceaan).

Ook bij de andere monumenten zien en praten we met deze en gene veteraan.  Voor het Lincoln Memorial poseren we met nog een Tweede Wereldoorlog veteraan, die vertelt 92 te zijn!  J. vertelt dat het vandaag zijn 57ste verjaardag is.  Ik wist niet dat hij jarig was, dus feliciteer hem meteen.
Onder die veteranen zitten ook altijd veel Koreaanse oorlogsveteranen, die een beetje ondergesneeuwd raken door hun Tweede Wereldoorlog collega's denk ik altijd

Rond het Tidal Basin is het een stuk rustiger, zoals altijd.  We bekijken de monumenten daar ook op ons gemak en lopen dan richting de Old Ebbitt Grill.  Aan de lantaarnpalen wapperen vandaag behalve de Amerikaanse en Washingtonian vlaggen ook de Chinese.

In het restaurant is het een drukte van jewelste.  Mark heeft echter al gauw een tafeltje voor ons.  Ik bestel vandaag weer eens de zalmburger, T. de kipsandwich en J. een verjaardagshamburger met kaas. 

We moeten alleen wel een hele tijd wachten op het eten, ongewoon in dit restaurant.  Het blijkt dat ze mijn zalmburger met saus hadden gemaakt en ik had zonder besteld.  De hele bestelling moest daardoor opnieuw worden gemaakt volgens de serveerder.  Enfin, geen probleem, het smaakt allemaal prima.

Na de lunch zetten we onze tocht voort en zoals ik wel had verwacht staan er allerlei Chinezen met vlaggen voor het Witte Huis, maar ook in een apart vak mensen met vlaggen van Tibet en andere door China onderdrukte landen.  Als de Chinese president aankomt is het dan ook met heel veel politie begeleiding, waaronder zeven bereden politieagenten van de National Park police.


Het is een bijzonder gezicht al denk ik dat er minder volk op de been is dan toen de vorige Chinese president hier vier jaar geleden was.  We lopen er langs naar de achterkant van het Witte Huis.  Ook daar is het druk en na een paar foto's lopen we gauw door.

We lopen langs Pennsylvania Avenue en ik verbeeld me af en toe een regendruppel te voelen.  Gelukkig zet dat niet door.  Bij het Capitool zien we nog een groepje veteranen, dit keer niet met de Honor Flight, maar een andere organisatie.  Ook met hen maakt J. even een praatje en ik bedank ze, zoals dat hier hoort, voor hun dienst doen.

Vandaag is de Library of Congress gelukkig wel open en we bekijken al het moois erbinnen.  Ik zag ook dat de maandag 12 oktober open dag hebben voor de grote leeszaal.  Daar hoop ik wel heen te gaan, lijkt me super om eens van beneden te bekijken in plaats van van boven.

Eenmaal weer buiten nemen we afscheid, maar zij hebben Facebook dus zo kunnen we toch contact blijven houden.  Ik heb nog steeds leuk contact op die manier met een heel aantal mensen, die ik heb rondgeleid.  Sommigen hebben zelfs inmiddels kindjes gekregen of zijn getrouwd.  Je bouwt toch een connectie op tijdens zo'n dag samen.

Helaas heeft mijn hoofdpijn van vanochtend me de hele dag niet verlaten en dat maakt vooral moe.  Ik ben dus wel blij dat mijn metrotrein meteen aankomt en ik drie kwartier kan zitten.  Het regent inmiddels ook wat dus ik ben blij dat Kai er nog is om me van het Vienna station te halen.

Thuis ga ik letterlijk in mijn luie stoel liggen.  Ik ben doodmoe!  Mijn geest wil vaak zoveel meer dan mijn lichaam en vandaag was een superdag geweest als dat lichaam niet constant had geklaagd.  Maar duizend maal liever onze mooie stad aan leuke mensen laten zien met pijn dan thuis ermee zitten kniezen.

Rick komt thuis en weet precies wat voor te stellen als avondeten.  Sushi!  We hebben een kortingsbon voor Passion Fin.  Zij hebben lekkere vis en de presentatie is altijd een kunstwerk.  De mannen nemen warme gerechten, die er ook erg lekker uitzien.

Dan begint Kai's laatste weekend thuis.  Als het een van de meisjes was geweest zouden we nog honderd dingen te doen hebben, maar Kai heeft weinig nodig.  Het is alsof hij gewoon op een korte reis gaat in plaats van tenminste drie jaar weg.  Hoewel hij natuurlijk in de kerstvakantie ook nog dingen mee kan nemen.


6 reacties:

Anoniem zei

Wat een gedoe met de Metro., helemaal als je een rondleiding hebt.
Komt Kai met kerst weer naar huis, gezellig.
Fijn weekend!
Anja L.

Unknown zei

Geniet van de dagen dat Kai nog thuis is. Wel fijn dat je met hem meegaat, zo weet je ook meteen waar hij komt te wonen. Veel succes!

Unknown zei

Geniet van de dagen dat Kai nog thuis is. Wel fijn dat je met hem meegaat, zo weet je ook meteen waar hij komt te wonen. Veel succes!

Anoniem zei

Wat jullie hebben met de metro gebeurt hier ook regelmatig met de trein.
Onlangs kwam ik terug uit Nijmegen en doordat er weer eens een trein uitviel was mijn geplande aankomsttijd met meer dan 45 min. verlaat.Trams rijden wel maar ik vind het niet zo prettig 's avonds zo laat alleen over straat te gaan.
Jouw bord met sushi was weer een plaatje. Het is toch om te watertanden.!!!
Geniet van dit weekend met Kai en Saskia.
Groetjes Wil

Anoniem zei

Dankzij jou blijf ik op de hoogte ,wie er op bezoek komt bij Obama..
en wat er zo allemaal gebeurt rondom...
Fijn dat alles te lezen en ook met die foto,s erbij,heel fijn!
Aardig lange tijd dat Kai in Duitsland is en dat volgende week al,
wat zal het stil worden in huis,nu de laatste het nest verlaat.
Wel fijn dat je hem naar zijn bestemming brengt,zo heb je tenminste een indruk ervan.
Fijne zondag nog..

groetjes Joke


Petra zei

@Anja - Ja, voor een weekje, inderdaad fijn om naar uit te zien straks.

@Greet - Het zal inderdaad leuk zijn te zien waar Kai gaat wonen. Het moet een mooie omgeving zijn

@Wil - 's Avonds alleen over straat lijkt mij ook niet fijn. Sushi is altijd weer heerlijk!

@Joke - Het was een drukke week voor Obama inderdaad! Het is wel heel goed dat Kai zijn vleugels uitslaat. Telkens maar boven op zijn kamer zitten is niet gezond.