Zaterdag
Orion piept om acht uur dat hij naar buiten moet. Rick staat gelukkig op zodat ik nog wat door kan sudderen. Zo voelt dat soms, sudderen tot ik me goed genoeg voel om op te staan. Dat is het geval rond kwart voor negen.
Na mijn ontbijt hijs ik me op de elliptical en doe een interval van drie kwartier. Daarna douche ik meteen en gaan Rick en ik met Orion in de van op weg naar Falls Church. Daar heeft Rick wat spullen nodig.
Onderweg rijden we langs een abortuskliniek en er staan anti abortus mensen voor. Ik kan me daar zo kwaad over maken. De vrouwen, die die beslissing maken, hebben het over het algemeen al moeilijk genoeg en hebben echt geen oude man met enge foto's nodig. Meestal zijn het namelijk mannen, die protesteren, vandaag ook weer.
Eerst haalt Rick zakken cement zand bij een steenbedrijf. Mannen helpen hem de zakken in de van te laden en ik moet Orion goed vasthouden, want die gaat flink tekeer. Ook bij de machine, die de stenen van het terras moet vastkloppen, krijgt de arme helper een flink geblaf te horen.
Orion is heel sterk als hij zo opgewonden is en daarom heb ik Rick gevraagd hem naar de dierenarts te nemen voor zijn castratie (graag geen voor of tegens daarvoor, het moet hier gewoon, al wil ik het uitstellen tot Orion minstens een is, maar weet niet of dat gaat lukken). Ik kan Orion wel aan, maar het doet van alles met mijn spieren. Alleen al dat vasthouden in de van heeft mijn chronische hoofdpijn drie keer zo erg gemaakt!
Het is inmiddels lunchtijd en op de terugweg stoppen we in Dunn Loring. Daar haalt Rick een kabob van Moby Dick en ik probeer een nieuw Japans hibachi restaurant, Quickway.
Hun bento box is enorm, met sushi, mini loempia's, dumplings, salade en ik kies de gegrilde zalm. Thuis genieten we van ons eten. De bento box is mij wel veel te veel, maar zeker een restaurant om nog eens heen te gaan.
Rick en ik dragen de loodzware gehaalde machine uit de van op het gras. Veel te zwaar voor mij en ik heb geen idee hoe we hem terug in de van gaan krijgen om vanavond nog terug te brengen. Samen met Orion gaat Rick aan het werk.
Voor mij is het net als toen ik kinderen had, even vrij van hondenmoeder zijn. Ik ga voor het huis in de zon zitten en dan wenken een paar buurvrouwen mij. Hun kinderen spelen buiten, net als onze kinderen jaren geleden. Ze zijn benieuwd naar mijn rondleidingen en ik vertel ze hoe die gaan. Het lijkt hen leuk er een te doen, misschien moet ik er eens een organiseren voor het pleintje.
Rick komt zeer gefrustreerd op me af, want Orion is weer in de vijver gesprongen (welkom in mijn wereld) en maakt nu Ricks cement zand nat wat helemaal niet mag. Ik heb mijn "peuter" dus weer terug en doe hem aan een lange lijn, terwijl Rick meer zand haalt.
Orion vindt het nodig tegen langskomende buren te blaffen tot ik mijn "waterbom" naar buiten haal. Daar houdt hij niet van en gaat achter mij liggen. Helemaal goed, ik ben degene, die bepaalt wie hier wel en niet mag komen.
Rick komt terug en ik ga naar binnen. Ik boek even mijn volgende reisje. Rick moet over twee weken een paar dagen naar Orlando en ik ga mee zodat ik de nieuwe Harry Potter dingen kan zien bij Universal Studios.
Daarvoor heb ik eerder vandaag Lorraine hiernaast al gevraagd of ze er zijn om Orion te verzorgen. Ik heb ook meteen opgebracht dat we deze herfst misschien wel drie weken achtereen weg zullen zijn (als Saskia inderdaad naar Australie gaat volgend semester). Lorraine vindt dat absoluut geen probleem, ze zijn duidelijk al dol op Orion, zulke dierenliefhebbers!
Orion blijft op het deck blaffen naar buurhonden of kijken naar Rick beneden. Ik klets met de meisjes en Kai. Kai en Bea genieten van Italie en maken een aantal excursies waar ik jaloers op ben. Ik ben dol op Italie, heb niet voor niets Italiaans gestudeerd!
Alles bloeit nu
Saskia dacht al een tijdje dat ze dingen minder goed kon zien. Eindelijk kreeg ze een oogexamen en had inderdaad een bril nodig. Ze liep al een tijdje met een nepbril, maar vandaag kwam de echte en hij staat haar heel leuk!
Katja en Kevin zijn weer stappen aan het nemen om hun bruiloft en dergelijke te regelen. Hier in de VS is er een "oefen" (rehearsal) diner de avond voor de huwelijksvoltrekking. Kevins ouders volgen traditie en betalen daarvoor. Nu moeten ze echter nog het restaurant vinden.
Rick is eindelijk klaar met het terras en het ziet er goed uit. Hopelijk vindt het onkruid daar niet weer een weg door, maar het is in ieder geval een stuk moeilijker nu. Bij onze buren twee deuren verderop is hun oprit zo gedaan en daar is nooit onkruid te zien.
Voor ons avondeten gaan we naar California Shabu Shabu. Hier krijgen we nog net de twee laatste stoelen aan de lange bar met kookpotten. Ik bestel een bakje met kwal waar Rick van griezelt, maar het is echt erg lekker, helemaal niet wat je verwacht.
Rick neemt voor zijn shabu shabu alleen biefstuk, ik biefstuk en zalm. We krijgen er een enorm bord met groentes en paddestoelen bij. Dit keer kunnen we ook een soepsmaak nemen en we kiezen beiden tonkatsu, al had ik liever de op het menu staande, maar niet voorradige tomatensoep genomen.
Dit is dus een Japanse fondue en we koken alles in een pan. Het smaakt weer fantastisch. Rick eet een paar bakjes rijst en heeft geen trek meer in de soep achteraf. Ik eet de rijst niet en geniet nog wel van de soep, hoewel ik hem lang niet opkrijg.
Dit blijft een favoriet maal voor mij, terwijl Rick mij enkel een plezier doet. Hij vindt het ook lekker, maar het is gewoon niet zijn ding. Tijd om vriendinnen te vinden, die hier willen lunchen. Ik weet ook zeker dat Katja hier dol op zou zijn, maar ja, zij woont te ver weg.
Orion is uitgeteld na zijn drukke dag dus het is een rustige avond. Ik moet ook op tijd naar bed, want morgen aan de bak voor rondleiding nummer twee dit jaar. Ik krijg het gevoel dat de aanvragen veel minder zijn dan de afgelopen jaren. Is het vanwege Trump? Ik hoop van niet, wie weet komen ze nog.
Zondag
Het is prachtig weer als we opstaan, perfect voor een rondleiding. Na Orion uitgelaten te hebben rijden we naar Starbucks. Ik bestel een ijs Americano en een ham en kaas croissant. Rick heeft een latte en probeert hun nieuwe glutenvrije broodje. Daar vindt hij echter weinig aan.
Onderweg naar de stad eten en drinken we. Gelukkig is er nauwelijks verkeer en we komen zo'n twintig minuten later bij het Smithsonian kasteel aan. Ik heb nog even tijd voor ik het gezin wat ik vandaag rond zal leiden verwacht en ga het kasteel binnen. Het is overal al flink druk vind ik.
Tegen kwart voor tien ga ik bij de uitgang van het Smithsonian station staan wachten. Een kwartiertje later maak ik kennis met het gezin L. uit West Vlaanderen. Zij zijn met de trein uit New York gekomen voor een dagje Washington (hun eerste dag in de VS, ze zijn gistermiddag vanuit Belgie in New York aangekomen).
Wel slim om dan vroeg op te moeten voor een trein want de jet lag werkt dan goed mee. J. van tien en E. van veertien lopen zeker goed mee en luisteren geinteresseerd als ik over de verschillende bezienswaardigheden vertel.
Natuurlijk begin ik zoals altijd met een kort verhaal over het ontstaan van de stad en het ontwerp ervan. Dan lopen we naar het Washington Monument wat er helemaal goed uitziet met de knalblauwe lucht erachter. Zo jammer dat het nog steeds gesloten is!
We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument waar een bandje patriottische liederen speelt. Het tekeningetje van Kilroy was here achter het monument spreekt de kinderen ook wel aan.
Kleine J. heeft trouwens echt leuke vragen. Op een gegeven moment vraagt hij mij hoe ik erop kwam gids te worden. Grappig genoeg krijg ik die vraag niet vaak. Ik ben tenslotte min of meer "gewoon maar" begonnen in 2011.
Het meeste heb ik mezelf aangeleerd met lezen en onderzoek, maar ook door goed naar andere gidsen te luisteren. Af en toe leer ik iets nieuws erbij, maar zo langzamerhand heb ik heel wat feiten en anecdotes in mijn hoofd zitten.
Via de Reflecting Pool, die vandaag mooi reflecteert, lopen we naar het Vietnam Veteranen Monument. Overal is het druk, het toeristenseizoen is duidelijk begonnen. In het Lincoln Memorial is het helemaal een mensenmassa en een paar keer raak ik mijn groepje kwijt. Gelukkig is er maar een weg naar boven en naar beneden.
We lopen naar het Koreaanse oorlogsmonument en dan naar het wat minder drukke Tidal Basin. Bij het Martin Luther King Jr. Memorial kunnen we het Jefferson Memorial goed zien. Hier geef ik de optie daar niet helemaal heen te lopen en na het FDR Memorial naar het restaurant te lopen.
Daar is J. zeer voor te vinden dus zo gezegd zo gedaan. Ik vertel over Jefferson van hieruit. We kunnen vandaag ook de Library of Congress niet in, dus het zegt hen waarschijnlijk sowieso al een stuk minder.
Het Franklin D. Roosevelt Memorial spreekt de kinderen wel aan. Ze zoeken naar de wieltjes onder de cape van het beeld en poseren met zijn hondje (die ze later op een filmpje bij het White House Visitor Center zien).
Dan lopen we terug en naar de Old Ebbitt Grill. Keurig op onze gereserveerde tijd van half een komen we er aan. Zoals altijd is het flink druk en ik krijg een "buzzer" toegereikt omdat onze tafel nog gedekt moet worden. Niet veel later "buzzt" die en kunnen we aan tafel.
We krijgen een leuke en attente ober. Iedereen vindt al gauw hun favoriet op het menu. Ik neem een kom soep, eend met linzen, heel erg lekker! De kinderen krijgen na afloop nog een ijsje. Dat kwam met het kindermenu van J. en E. krijgt gratis een bolletje frambozenijs. Echt heel aardig!
Wij zetten onze wandeling voort. Aan de overkant staat een souvenirstandje en J. wil graag een hoodie met het zegel van de VS en een FBI petje. Verder kopen ze nog wat magneten. J. loopt, ondanks dat het 23 graden is, de rest van de weg in die nieuwe hoodie met pet en capuchon op, dat hij het niet super warm heeft!
Na de voor- (nogal wat individuele protesten daar) en achterkant van het Witte Huis bekeken te hebben lopen we naar het White House Visitor Center. Als de Library of Congress gesloten is, is dit een leuk iets om als alternatief te doen.
We zien maquettes van het Witte Huis, veel foto's en kijken als laatste de leuke film met indrukken van mensen, die in het huis hebben gewoond. Mijn favoriet daarvan is de dochter van president Ford, die aan de voorkant van het huis sliep en moeite had met alle protesten, die daar plaatsvonden en nog vinden. Ik kan me dat zo voorstellen!
Via het FBI gebouw en de National Archives lopen we naar het Capitool. Omdat alles vandaag gesloten is lopen we Capitol Hill niet op, maar vertel ik over het gebouw aan de achterkant. Van hieruit kunnen zij ook makkelijk terug naar Union Station, zichtbaar van waar we staan, lopen.
Een van de masten van het Navy Memorial onderweg
We nemen afscheid en ik schat dat ze een uur voor hun trein terug naar New York vertrekt bij het station zullen zijn. Al kun je Washington natuurlijk zo in een dag "doen", zij hebben zo niet de stad gezien. Daar zijn meer dagen voor nodig (of 34 jaar zoals bij mij, want ik heb nog lang niet alles gezien of gedaan). Maar de rondleiding geeft in ieder geval een indruk van het toeristische gedeelte.
Rick wacht me intussen al op en we rijden terug naar Vienna. Onderweg bespreken we opties voor het avondeten. Rick heeft de hele dag in de tuin gewerkt en wil gewoon iets op de barbecue gooien. Prima vind ik en we gaan naar Whole Foods.
Daar zien we buurman Charles, die Rick leert hoe hij zalm moet grillen. Ik kies dit keer een paar zalmburgers en Rick gewone burgers. Broodjes, tomaat, ui en dan hebben we de maaltijd bijeen.
Rick heeft Orion in de tuin gelaten, want hij heeft de hele dag in de vijver doorgebracht. Rick werd er gek van en zette een ijzeren hek om de vijver. Toch staat Orion er weer, maar kan er nu niet uit. Tot hij dat wel kan en met grote modderpoten ons tapijt op rent. ZUCHT!
Schattig na zijn baasje de hele dag gefrustreerd te hebben (weet Rick ook wat ik meemaak, ha ha)
Zo snel als ik kan leid ik Orion het deck op om op te drogen en spray tapijtreiniger om de modder te verwijderen. Buurman Ray, waar Orion een hekel aan heeft (en terecht, die heeft hem als jonge puppy laten schrikken), komt Ricks werk op ons terras bekijken. Rick heeft daar ook inderdaad heel hard aan gewerkt dit weekend!
Heel fijn om na een lange dag wandelen en praten je eigen kok te hebben!
We genieten van ons maal en ik ben blij mijn voeten omhoog te kunnen doen. Het was wel een heerlijke dag voor een rondleiding en ik blijf het enorm leuk vinden om te doen!
5 reacties:
Toch de vijver maar dempen? Als Orion dit nog een paar keer doet als Rick erbij is, is die misschien ook wel "om"?
Castratie is soms nodig. Wij hebben het in het verleden ook wel gedaan met reuen. Als het nodig is, is het fijn dat de mogelijkheid er is.
De reu die we nu hebben: Turbo, is heel rustig en mellow. Als hij een loops teefje tegenkomt in het bos is hij wel geinteresseerd, maar als ik roep is hij er ook weer meteen.
Orion heeft veel dominantie in zijn lijfje als ik jouw verhalen zo eens lees. Voor jou zou het veel fijner zijn als hij wat rustiger werd, en dat doet castratie wel.
Was Cosmo trouwens gecastreerd?
Het enige nadeel van castratie vind ik dat de vacht soms zo veranderd. En dan niet in positieve zin. Ze krijgen vaak meer ondervacht en een wat meer wollig uiterlijk.
Groetjes Carla
Wat een donder is Orion? Waarom zou het erg zijn om hem te castreren, ligt dat gevoelig in Amerika?
Rick is flink bezig geweest in de tuin zeg. Hij zal wel spierpijn hebben.
Nog even en dan moet je ook met een vlaggetje of een paraplu gaan lopen :-).
Jij moet toch zelf weten of je je hond laat helpen.
Ik weet van onze Florida vrienden dat het inderdaad gebruikelijk is.
Als Saskia naar Australie gaat is de 3 weken vakantie om die kant op te gaan?
Fijne week, Bea
Is castratie zo'n issue? Ik heb geen idee...wij moesten onze honden laten steriliseren omdat ze uit de shelter kwamen. In Georgia is het zo erg met de honden en katten populatie dat als je een hond adopteert uit het asiel, je hem of haar verplicht moet laten steriliseren en daar bewijs aan de shelter moet overhandigen. Doe je dat niet, dan krijg je een bekeuring die flink kunnen oplopen. Die van ons zijn dus allebei geholpen.
Wat leuk dat Saskia misschien naar Australie wil! Echt een geweldig plan hoor! Ik ben altijd helemaal voor dat soort dingen, de wereld ontdekken is alleen maar een heel goed ding, helemaal op die leeftijd. En fantastisch natuurlijk als jullie daar op bezoek kunnen.
En Orion en die vijver. Ik zal maar niet vertellen dat ik weer zat te grinniken. Jij zal het ondertussen wel zat zijn. Hier ken ik mensen die een invisible fence hebben, dat kun jij natuurlijk ook overwegen om de vijver heen.
Succes ermee!
Judith
@Carla - Inderdaad dacht de trainer al dat Orion wat rustiger zou worden van castratie. Ja, Cosmo was ook gecastreerd, dat gebeurt hier eigenlijk standaard.
@Anja - Nee, de meeste mensen castreren hun honden, maar ik lees er tegenstrijdige dingen over. Het gaat wel gebeuren, hopelijk maakt het hem wat rustiger.
@Bea - Het is zeker gebruikelijk, ik weet niet helemaal waarom ik bij Orion twijfel. Bij Cosmo dacht ik er geen twee keer over na.
@Judith - Aan invisible fence hebben we nog niet gedacht. Het probleem is dat zijn vacht zo dik is, volgens mij rent hij daar zo doorheen.
Een reactie posten