Rick is alweer naar Starbucks vertrokken als ik met moeite uit bed kom. Het scheelt erg dat het hier pas om kwart over acht licht wordt. Thuis is dat rond half acht.
De koffie en egg bites smaken weer prima en dan scheiden net als de afgelopen paar dagen onze wegen. Ik ga het martelwerktuig dat de elliptische machine hier is weer te lijf en Rick gaat naar Carols huis.
Als ik klaar ben sta ik op het punt een Uber te roepen als Rick belt dat ze me op komen halen. We gaan weer naar Dads huis in North Muskegon en het hotel is op weg daarheen. Eerst brengt Rick benodigde papieren naar de bank terwijl Dad en ik gezellig kletsend in de van blijven wachten.
Bij Dad thuis helpt Rick hem met zijn pc. Dan gaan ze ook daar nog eens over de papieren, die belangrijk zullen zijn, praten. Ik merk aan Dad dat hij energieker is dan woensdag. Hij heeft het ook over weer in dit huis wonen. Ik hoop voor hem dat dat lukt, want hij is zo dol op zijn uitzicht op het Muskegon meer.
Het loopt intussen al tegen tweeen en onze magen rommelen. We haasten ons terug naar Carols huis. Daar hebben Rick en ik nog ingredienten voor een salade en ik eet er mijn blikje sardientjes bij. Verder smullen we van de heerlijke zalm dip, die Ricks vader altijd maakt.
Dad en Carol gaan hun middagdutje doen en Rick en ik nemen Bobo mee voor een wandeling naar het Michigan meer. Het vriest nog steeds, maar die ijskoude wind van de afgelopen dagen is gaan liggen.
Het is een prachtig uitzicht over dit enorme meer. Er is ijsafzetting langs de rand van de pier en er drijven ijsschotsen in het water. Lang houden we het niet op het strand uit al heeft Bobo in zijn warme jasje eindeloos veel energie.
De rest van de middag spelen Rick en zijn vader Age of Empire. Ik vermaak me weer met kleuren op mijn telefoon en Carol kookt het avondeten.
Dat is tonijnbiefstuk met Caesar salade en gemengde groentes. Het smaakt prima en Rick en ik bedenken dat we thuis ook zo tonijn kunnen bereiden.
Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen van Dad en Carol. Het was een heel productief bezoek en ook goed te zien dat Dad meer energie krijgt. Hij had het al over nog een paar jaar leven. We zullen zien, maar Rick en Lisa weten nu precies wat er moet gebeuren dan.
Bij het hotel brengt Rick onze tassen naar boven en dan gaan we uit met Brent en Tammy. Dat zijn zulke levensgenieters en ze willen ons hun favoriete plekjes laten zien. We gaan eerst naar Seasons in de Country Club.
Behalve drankjes delen we daar ook een charcuterie bord. Daarna gaan we naar de Vikings, een club waar Brent en Tammy lid van zijn. Daar praten we ook met vrienden van hen en voor we het weten is het elf uur. Zij brengen ons terug naar het hotel waar we meteen gaan slapen want we willen morgen vroeg weg.
4 reacties:
Wat fijn dat Dad zijn kinderen precies verteld wat zijn “laatste” wensen zijn! Mijn schoonvader is 9 jaar ziek geweest maar wilde op geen enkel moment praten over wat er moest gebeuren na zijn dood. Goede terugreis!
Wat fijn dat jullie ondanks of misschien juist door Dad zijn ziekte zo een mooie tijd met Dad en Carol hebben gehad.
Groetjes, Bea
Fijn dat jullie in ieder geval op de hoogte zijn van zijn wensen. Dat geeft iedereen wat rust.
Ik hoop dat je terugreis voorspoedig is gegaan.
Wat fijn dat jullie zo open met Dad kunnen praten over het naderende afscheid. Hopelijk heeft hij nog een paar mooie jaren om van te genieten. Mooie foto's heb je gemaakt, ziet er koud uit.
Een reactie posten