Dag 1 Cruise: Nog even genieten van San Diego

Om tien over zeven ben ik wakker en Rick is in geen velden of wegen te bekennen. Ik neem aan dat hij wel weer op zal komen dagen en ga op mijn gemak Facebook en Twitter lezen. Die laatste ga ik van mijn telefoon halen tijdens de cruise. Het is teveel politiek en negatief en ik wil daar twee weken niet of nauwelijks aan hoeven denken.

Rick sms-t of ik al in het land der levenden ben. Hij blijkt al om zes uur opgestaan te zijn en heeft op een elektrische step rondgereden en gezocht naar een leuk restaurant om te ontbijten. Dat deed ik net ook op Yelp en we zijn eensgezind in onze keuze. Ik maak me snel klaar en als Rick ook gedoucht heeft gaan we ontbijten.

Vanochtend heeft Rick een email gestuurd naar ons contact persoon hier in het Westin hotel. Hij heeft gevraagd waarom wij niet van tevoren op de hoogte zijn gesteld van de staking en de overlast daarvan voor de gasten. Hadden we het geweten dan waren we naar een ander hotel van de Marriott keten gegaan dus ze hadden ons geld niet misgelopen.

Hij krijgt een heel beleefd antwoord terug dat de onderhandelingen gaande zijn en het iets van dag op dag is. Als we naar een ander hotel zouden willen zou dat zonder extra kosten mogen en als we ons niet veilig voelen kan iemand ons langs de groep begeleiden. Zin om alle bagage naar een ander hotel over te hevelen voor een nacht hebben we niet dus we laten het maar zo.

Buiten staat er inderdaad weer een flinke groep stakers. Dat het al langer aan de hand is blijkt volgens mij aan de gedrukte t-shirts en professionele borden, gedrukte foldertjes e.d. die de stakers hebben.

Dat "dag op dag" van Westin is denk ik onzin, dit is niet iets wat maar een paar dagen gaande is. Ook is dit hotel het enige van de Marriott keten waar er geprotesteerd wordt. We lopen later op de dag jaloers langs andere hotels waar het lekker rustig is.

Gelukkig worden wij dit keer niet nagejouwd en lopen we zo snel mogelijk weg. Een paar straten verderop hebben we Café 21 uitgekozen om te eten. Daar nemen we plaats op het gezellige terras. Ik bestel een bloody Mary, omdat dit Café daar bekend om is. Ik krijg dan ook een heerlijke met een(ongepelde maar dat is zo gedaan) gamba en allerlei groentes erin.

Rick en ik bestellen beiden de kerrie kip cakes met gepocheerde eieren. Daar krijgen we geen spijt van. Het smaakt verrukkelijk, maar ik kan nog niet eens de helft op (de bloody Mary zal daar ook debet aan zijn). Rick krijgt het bord wel schoon en we kunnen aan de dag beginnen.

Als eerste lopen we naar de kade langs de San Diego Bay. Daar zien we de mooiste jachten liggen glinsteren in de zon. We lopen helemaal naar de cruise terminal waar we morgen aan boord zullen gaan.

Onderweg komen we langs allerlei restaurantjes en winkeltjes en het vliegdekschip USS Midway. Ons schip is er nog niet, het zal vannacht aankomen. We hebben helaas wel bericht gehad dat we een extra dag op zee zullen hebben en niet naar Puerto Vallarta zullen gaan.

Tropische storm Vicente wordt in die omgeving verwacht en die wil Disney Cruise Lines omzeilen. Op zich heel goed natuurlijk want in zulk slecht weer is niets leuk, om van zeeziekte nog maar niet te spreken want ik weet dat ik dat zal krijgen. Maar ik had zo gehoopt Rick die leuke stad ook te laten zien. Ik ben nu vastbesloten er eens een reisje naar te maken met hem, zoals Katja en ik deden.

Dit is pas mijn derde keer in San Diego en iedere keer bliksem bezoekjes. Ik wil nu weleens het befaamde Balboa Park bezoeken. Dat is een flinke voornamelijk heuvel op wandeling vanaf het water. Maar dat is goed want ik moet mijn stappen bijeen halen.

Rick wil eigenlijk zo'n elektrische step nemen en ik probeer er een. Ik heb een fobie voor vallen met iets waar ik geen controle over heb nadat ik mijn enkel ernstig brak na een val omdat mijn fiets op zwart ijs onderuit ging. Ik had niet gedacht dat zo'n step me angstig zou maken, maar zodra ik hem aandoe ga ik in paniek.

Het is te wiebelig en net als met skates, schaatsen e.d. heb ik het gevoel makkelijk te kunnen vallen. Dat wordt het dus niet voor mij. Ik loop veel liever! Om Rick niet aan banden te leggen stel ik voor dat hij wel zo'n step neemt en gewoon heen en weer gaat terwijl ik er goed de pas in zet.

Veertig minuten later komen we eindelijk bij het Balboa Park aan! Rick zet zijn step weg en we nemen kaartjes voor de Japanse tuin. Die is best mooi, maar $12 per persoon vind ik wat teveel achteraf gezien.

  

We lopen nog verder en kijken naar de mooie gebouwen. Het gebouw waar het Museum of Man in is gevestigd lijkt wel een Byzantijnse kerk. Het is twaalf uur als we er langslopen en het speelt allerlei deuntjes. Ik herken Rosamunde en Rick meteen het Harry Potter liedje.

 

 

Als laatste bezoeken we een grasveld met huisjes van allerlei landen eromheen. Op bepaalde dagen zijn daar etnische evenementen voor. We zien Denemarken, Zweden en Noorwegen, Engeland en Schotland  en meer. Toch jammer dat Nederland nooit met zulke dingen meedoet (tenzij jullie een voorbeeld weten waar dat wel het geval is).

Onze voeten hebben het intussen gehad, vooral de mijne. We bestellen een Uber en gaan terug naar de waterkant. Daar vragen we een tafeltje op het terras van de Edgewater Grill. Daar hebben we prachtig uitzicht over de baai.

We zien een marine schip de baai uitvaren en ook een boot, die zeeleeuwen vangt en ze van een identificatie iets voorziet zo te zien. Het is allemaal zeer onderhoudend. Het eten is ook goed. Rick heeft de cobb salade met garnalen en ik de gegrilde tonijn op een kleine salade.

Na het eten gaan we de winkels hier verkennen. We kijken rond in een winkeltje met allerlei zeer pittige sauzen. Rick neemt een flesje mee met de Carolina Reaper peper erin, de heetste ter wereld. Mij niet gezien, ik zou er dagen ziek van zijn! Maar ik vind wel een paar leuke magneten voor op onze cruise kamerdeur straks.

Dan bekijken we de zaak met allemaal schilderijen van Wyland, de meest bekende onderwater schilder met heel veel muurschilderingen over de hele wereld. Wij blijken daar ook een aantal van te hebben gezien.

Zijn schilderijen zijn prachtig en we zien er een aantal die we zo aan onze muur zouden willen hebben. Maar dan zijn er schilderijen waar Donald Duck, Mickey, Minnie en Goofy (door Disney schilders erop gezet) ook meezwemmen. Die vinden wij helemaal top! We moeten nog even bedenken waar we het kunnen hangen, maar ik denk wel dat we er een van gaan bestellen als we thuis zijn.

Tijd om terug te lopen naar het Gaslamp Quarter en dat valt nog niet mee. We strompelen beiden een beetje en besluiten op Fifth Avenue, de gezellige straat van het Quarter, ergens een drankje te gaan drinken. Dat wordt Whiskey Girl waar de happy hour bloody Mary weer heel goed smaakt. Rick heeft een zoetere cocktail, die hij ook lekker vindt.

Dit jacht lijkt ons wel leuk om onze pensioen jaren in door te brengen

Bij de CVS halen we nog wat laatste dingen voor de cruise (als er dan een tropische storm komt wil ik zeker genoeg zeeziekte medicijn meehebben!). Dan trotseren we de stakers weer, die zich niet op ons richten dit keer. Dan vind ik het prima, zoals het gisteravond was was echt niet leuk en wat angstaanjagend.

Rick gaat nog lekker op een elektrisch stepje verder en ik begin vast aan dit blog. Even ontspannen op bed helpt ook want ik voel de jet lag nu wel. Als Rick terugkomt maken we ons klaar voor het avondeten en lopen naar Greystone Steak and Seafood. Daar hebben we gisteren specifiek een tafeltje op het terras gereserveerd.

Het wordt weer een heerlijke maaltijd. Ik bestel de steak tartare en een "wedge" salade, die houdt een kwart krop ijsberg sla in met blauwe kaas, bacon, tomaat en wortel. Niet de $13 waard, maar wel lekker. De steak tartare is ieder hapje een snoepje op mijn tong. Rick vindt zijn gerecht ook heerlijk en de bediening is zeer attent.

Tevreden lopen we het restaurant weer uit. Rick ziet op de hoek een pedicab staan. Die zijn hier helemaal verlicht en de onze heeft zelfs muziek. De "chauffeur" trapt ons bekwaam terug naar het hotel. Er zijn vanavond veel minder stakers en makkelijker te negeren. Toch zal ik blij zijn die boze mensen morgen achter ons te laten!

Reis naar San Diego

Rick staat al voor zevenen op en daarmee ben ik ook klaarwakker. Ik probeer nog verder te doezelen, maar dat lukt niet goed en om half acht sta ik ook naast mijn bed. Rick is inmiddels al op weg om ontbijt te halen van Starbucks.

We nuttigen dat en gaan dan de laatste dingen inpakken. Ik laat Orion uit en zorg ervoor dat alles voor de buren klaar staat zodat zij voor hem en Zorro kunnen zorgen. Toch raar dat Snickers daar geen deel meer van is.

Rick wil de tuin nog maaien en is dan ook zeer verbaasd als onze taxi er al om negen uur is terwijl we hem voor tien uur bestelden. Geen probleem zegt de chauffeur, hij gaat nog wel een uurtje pitten. Ook goed, natuurlijk.

Rick maait het gras en ik zorg dat alle bagage beneden staat. Orion mag nog een keer uit en dan doe ik hem met een Kong gevuld met Easy Cheese in zijn bench. Zo kunnen we rustig onze bagage naar buiten brengen.

Gelukkig hebben we een SUV gevraagd want we hebben drie grote koffers, een kleinere en onze handbagage. Zonder oponthoud komen we bij Dulles aan en bij de Premier balie checken we in. Vanwege onze status hoeven we niets extra bij te betalen voor al die koffers, zelfs al weegt er een meer dan 23 kilo.

Bij de TSA Pre moeten we dit keer naar beneden, maar ook dat gaat heel vlot. Dan komen we ongeveer een uur voor het aan boord gaan bij de gate aan. Rick haalt salades voor onze lunch bij Potbelly en die nemen we mee om in het vliegtuig te eten.

We vertrekken een paar minuten voor op schema om ook wat tijd in te halen want we schijnen nogal wat tegenwind te hebben onderweg. De voorspelling is dat we een half uur te laat aan zullen komen. Vijfeneenhalf uur vliegen wordt het dus, best lang!

Gelukkig heeft het vliegtuig Directv en ik koop dat. Ik kijk Property Brothers en Guy's Grocery Games en speel intussen ook wat woordspelletjes op mijn telefoon. Ik zit aan het raam en heb een jonge vrouw naast mij van ongeveer Saskia's leeftijd en Rick zit in het gangpad.

Meestal vind ik het prima aan het raam, maar dit keer doen mijn knieen steeds meer pijn. Halverwege de vlucht maak ik het meisje en Rick wakker want ik moet echt opstaan! Ik ben dan ook heel opgelucht als we eindelijk landen en ik uit mijn benarde positie bevrijd ben!

En nu zijn we in San Diego en onze vakantie kan echt beginnen! De tassen komen al snel en we lopen langs een hele rij Toyota Prius taxi's, die veel te klein zijn voor onze bagage. Gelukkig staat er ook een minivan tussenin en die brengt ons naar het Westin Gaslamp Quarter.

Van verre horen we de protesten al. Een deel van hun medewerkers staakt om Marriott waarvan het Westin hotel deel uitmaakt tegenwoordig te dwingen hen meer te betalen. Als we aankomen valt het nog mee en we worden binnen het hotel van alle kanten zeer vriendelijk begroet.

Bij het inchecken krijgen we wel een A4-tje mee dat de politie er altijd is, maar wij ook 911 kunnen bellen als we ons bedreigd voelen. Ze hebben geen room service (zouden wij toch niet gebruiken) en maar een beperkt restaurant. Rick en ik zijn het erover eens dat we hier niet geboekt hadden als we dit van tevoren hadden geweten.

Onze bagage volgt ons naar de kamer, die mooi en groot is. Rick geeft de bellman fooi en dan maken we ons klaar om het Gaslamp Quarter in te gaan. Als we naar buiten lopen worden we door de stakers nagejouwd en dat voelt echt niet prettig! We begrijpen hun protest, maar wisten dit niet toen we hier boekten en het is niet fijn om met een megafoon "Shame, shame, shame" nagejouwd te worden.

Rick heeft er minder moeite mee dan ik en ik probeer het ook van me af te schudden. We lopen door het gezellige gaslamp quarter, het oudste gedeelte van de stad. Aan weerszijden van de straat zijn er barretjes en restaurants.

Wij strijken neer bij Barleymash een gezellige pub en we kunnen bij het open raam aan de bar zitten. We blijken naast een Australier en een Rus te zitten, die beiden al een tijd woonachtig zijn in deze stad.

Onder het genot van een bloody Mary voor mij en een Belgisch biertje voor Rick praten we met deze zeer sociale mannen. Het is een interessant gesprek, vooral met de Rus, die zich op het moment niet welkom voelt in dit land. En zo zie je opeens weer een andere kant van de medaille.

Terug bij het hotel worden we weer toegeroepen door de stakers. Met luidsprekers en alles en ik vind het echt niets! Rick zegt dat ik het moet negeren maar dat vind ik moeilijk.

We maken ons klaar voor het avondeten en nemen dan, alweer met gegil van stakers, een taxi naar Nobu. De taxi chauffeurs vinden het ook maar niets, want ook zij worden toe gegild. Wat een situatie!

Bij Nobu kunnen we plaatsnemen aan de sushi bar en bestellen we beiden de Omakase, een zeven gerechten verrassingsmenu. Niet zo verrassend dat er niet wordt gevraagd waar je wel of niet van houdt. Wij weigeren het dessert en krijgen daar een lekkere sake cocktail voor in de plaats,

Het ene na het andere heerlijke gerecht wordt ons voorgezet. Aan het einde duurt het opeens heel lang voor de gerechten verschijnen, vooral de miso soep als laatste. Ik vraag de rekening nog voor we de soep krijgen want de jet lag speelt me parten en mijn benen doen pijn. Het was echter zeer de moeite waard!

Met een taxi gaan we terug naar het hotel en alweer worden we toegeschreeuwd met woorden, die niet herhaald hoeven te worden. Ik moet er bijna van huilen en een van de hotel medewerksters ziet dat en bestelt een glas wijn voor mij om mee naar boven te nemen.

Rick gaat meteen slapen, maar ik ben opeens weer klaarwakker. Ik schrijf dit blog dus nog even. Ik kan niet beloven dat ik dagelijkse blogs zal schrijven de komende weken. Wifi op zee is duur al zullen we het wel kopen.

Inpakken en drankje met een Nederlandse kennis

En dan is de dag voor ons vertrek aangebroken. We kijken al een jaar uit naar deze reis en nu is het opeens zover. Of althans, ik geloof het altijd pas als we in de lucht zijn op weg naar onze bestemming.

Rick en ik eten ontbijt en dan vertrekt hij voor zijn voorlopig laatste werkdag. Ik ga naar boven om mijn uur cardio op de elliptische machine te doen. Intussen krijg ik een berichtje van Roland dat hij in de buurt is en het leuk zou vinden iets te gaan drinken.

Tijd om helemaal naar de stad te gaan heb ik niet dus we spreken voor vanavond hier in de buurt af voor een drankje. Na mijn uur sporten ga ik inpakken. Ik begin met Ricks spullen want hij is heel slecht in het optimaal gebruik maken van ruimte in de koffer. Ik rol alles op en dat scheelt heel veel.

Dan ga ik aan mijn eigen tas en het ziet ernaar dat alles net past. We zijn er nog niet uit of we het met drie koffers gaan redden. Misschien moet er toch een vierde mee. Als ik mijn grote kussen niet mee zou hebben zouden drie koffers voldoende zijn, maar ja, ik heb dat nu eenmaal nodig.

Het loopt al tegen lunchtijd als ik vrijwel klaar ben. Ik douche en neem Orion mee Vienna in. Het is mooi weer met een graad of 18. Ik heb zin in soep en ga mijn favoriete pho eten bij Viet Aroma. Het smaakt me weer prima.

Bij Giant haal ik vervolgens boodschappen voor ons avondeten en kijk ook of de melk en eieren lang genoeg goed zullen blijven tot we terugkomen. Voor de eerste is dat niet het geval (verwachtte ik ook niet), maar de eieren wel dus die neem ik mee.

Het aantal zoete cereals wat hier te krijgen is verbaast me nog altijd, uit den boze voor ons natuurlijk!

Voor ons avondeten vind ik alles bij de Giant behalve de saus. Die haal ik bij Whole Foods en vind drie verschillende sauzen met een miniem aantal koolhydraten en suiker. Ik neem ze alle drie mee zodat we vanavond kunnen kiezen.

Terug thuis ga ik verder met inpakken. Ook heb ik nog een aantal dingen van Amazon besteld, die gelukkig op tijd aankomen. Onder anderen clips om onze baddoeken vast te houden op de ligstoelen aan boord. Het is namelijk vrijwel altijd winderig en zo waaien de baddoeken niet weg. Ik vond Minnie met een surfboard en Olaf van Frozen. Raad eens wie welke gaat gebruiken.

Tegen half vier vind ik het tijd om wat te gaan ontspannen. Ik huur de film Avatar van Amazon en ga die op mijn laptop kijken. Ik heb hem al gezien toen hij in de bioscopen was, maar na mijn bezoek aan Disney wil ik hem nog eens zien. Het blijft een mooie film.

Opeens kijk ik op de klok en loopt het tegen vijven. Gauw geef ik Orion zijn avondeten en rijd dan naar het Pan Am Center. Daar staat Roland al op me te wachten en we vinden nog twee plaatsen aan best drukke bar van Glory Days.

Het is happy hour en ik bestel een bloody Mary, want die van hen is heel lekker. Roland houdt het bij een cola. We praten gezellig bij, het is zeven jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Roland ken ik al jaren van het Alles Amerika forum en we hebben elkaar met de jaren een aantal keren ontmoet, een keer zelfs voor een paar dagen in ons gebied.

Het wordt dan ook gezellig al maken we het niet lang. Ik geef Roland wat tips voor restaurants in de omgeving want hij logeert in Fairfax niet ver bij ons vandaan. Dan nemen we weer afscheid, het was leuk weer even bij te praten.

Rick komt wat laat thuis want hij is nog naar de kapper geweest. We kiezen uit de drie sauzen (twee Marokkaanse en een tomaat met olijf), het wordt de laatste vanavond. Rick maakt een wok gerecht met kip, paprika, ui en tomaat in die saus. Daarbij hebben we bloemkoolrijst en het smaakt voortreffelijk.

Dan is het Ricks beurt om verder in te pakken. Volgens mij heb ik het al heel makkelijk gemaakt voor hem, maar hij neemt toch de tijd. Ik kijk lekker tv, wetend dat ik enkel nog mijn toiletspullen in mijn tas moet doen.

Een druilerige maar toch leuke maandag

Rick en ik hebben beiden niet erg goed geslapen. Gedeeltelijk doordat Orion opeens om vier uur helemaal wakker en klaar om te spelen was. We staan toch rond kwart voor acht op en maken ontbijt. Voor mij een gepocheerd ei en een opgesneden tomaat.

Het is maar goed dat ik personal training heb want het is het soort weer waarbij ik me maar zeer matig voel. Koel en regenachtig, echt idioot hoe we van volle zomer naar koude herfst zijn gegaan. Omgekeerde wereld nu want ik zie allemaal foto's van prachtig weer uit Nederland.

Bij Anytime Fitness doe ik eerst een uur cardio en krijg zo mijn tienduizend stappen bijeen. Met Sharon doe ik vervolgens een half uur gewichten. Voorlopig het laatste tot begin november, maar ik heb ook personal training geboekt tijdens de cruise.

Intussen is Jose, onze klusjesman, met een medewerker onze ramen met de hoge druk spuit aan het schoonmaken. Als we terug zijn van vakantie zullen die geschilderd worden. Ik had gehoopt dat hij klaar zou zijn tegen de tijd dat ik thuiskom, maar dat is nog lang niet het geval.

Mensen in onze buurt beginnen er wat griezelig uit te zien

Opeens zijn er ook enge graven in tuinen

Na met Jose gepraat te hebben en hem zijn aanbetaling gegeven te hebben laat ik Orion uit. Die is denk ik bang van de waterspuit want hij is heel rustig en blaft niet.  Jammer genoeg moet hij na mijn douche weer in zijn bench want ik heb een lunchafspraak.

Bij True Food Kitchen wacht ik op Lisa, een ex-collega van Rick waar ik het altijd heel goed mee kan vinden. Het wordt dan ook een gezellige lunch. Lisa heeft een spruitjes salade en ik neem de crudites met twee dips. Voor we het weten is er anderhalf uur voorbij en moet Lisa terug aan het werk.

Zaterdag kreeg ik een telefoontje dat de aparte oplader voor mijn onderwater camera is aangekomen bij Dominion Camera. Ik ga erheen, maar het blijkt een USB kabel te zijn en die heb ik al. Ze zoeken de hele winkel af, maar geen externe oplader. Ik besluit hem dan toch maar van Amazon.com te bestellen.

Thuis haal ik Orion op, want het is koel genoeg om hem in de van te laten. Daar krijgt hij veel meer te zien dan in zijn bench. Terwijl ik mijn nagels laat doen blijft Orion dan ook in de van. Hij vindt het prima daar.

Phuong maakt mijn nagels weer mooi. Ik neem dit keer zijden vingernagels, die zijn veel beter voor de nagel dan acryl. De nagellak kleur heet toepasselijk Ocean Night Star, prima voor een cruise en ook een beetje een Disney kleur. Op de cruise Facebook groep postten veel vrouwen hun nagels en een ervan was wel heel erg goed gedaan met een Nightmare Before Christmas thema.

Bij Whole Foods haal ik avondeten en nieuwe shampoo en conditioner. Dan gaan we terug naar huis en daar zijn de mannen gelukkig eindelijk vertrokken. Ik laat Orion nog eens uit en dan is hij doodmoe.

Terwijl Orion aan mijn voeten slaapt kijk ik de aflevering van Boer Zoekt Vrouw van gisteren. Hieraan kun je zien dat het een serieus programma is want wat was het saai! Hier in de VS hadden ze dan al een oproerkraaier toegevoegd, maar niet bij dit programma (begrijp me goed ik vind dat alleen maar goed). Gelukkig zijn de blogs erover wel weer heel humoristisch.

Rick komt thuis en we maken avondeten. We hebben teriyaki zalm van Whole Foods, spinazie en bloemkoolpuree. Het smaakt allemaal weer prima. Rick gaat dan vast inpakken en ik ben moe en mijn fibromyalgie speelt op. Vanavond wil ik ook weer vroeg naar bed.

Het Renaissance Festival en een beetje gammele zondag

Zaterdag

We staan rond achten op en gaan ontbijt halen van Starbucks. Het is koud! Maar tien graden en Rick bestelt een warme koffie. Ik ben te dol op mijn nitro brew. Misschien neem ik die de hele winter wel!

Thuis eten we ontbijt. Rick maakt zijn dieet "omelet" en ik heb egg bites van Starbucks. Ik heb al gedoucht, maar Rick gaat dat gauw doen zodat we op weg kunnen. We gaan vandaag naar het Maryland Renaissance Festival. Dat is al vele jaren traditie en dit jaar was het er bijna niet van gekomen, want volgend weekend is het laatste.

Met de jaren hebben we een sluiproute gevonden, die ons binnen het uur bij het festival brengt. We missen daarmee de enorme file, die er altijd staat om het park in te gaan. We zijn dit jaar lekker vroeg voor ons doen en hoeven dus ook niet zo ver weg te parkeren.

We hebben online al kaartjes gekocht dus kunnen zo binnenlopen. Zoals altijd is het een vrolijk geheel. Veel mensen dragen een kostuum. Ik heb er ergens ook een, maar volgens mij is het na de brand vier jaar geleden in een of andere doos gedaan. Ik heb het nog niet gevonden.

Er zijn altijd heel veel leuke winkeltjes met de meest creatieve dingen te koop. Ik verbaas me soms over wat mensen bedenken. Zo is er bij de ingang een winkeltje met allemaal maar gieren gemaakt van mosselschelpen in alle soorten en maten. Je moet er maar opkomen!

Wij kijken wat rond, nemen foto's en spelen Pokémon Go, want er zijn heel veel Pokestops hier. Voor de grote menigte komt besluiten we lunch te gaan eten. Er is ruime keus, maar het meeste past niet in ons dieet.

Uiteindelijk kiezen we een Schots ei (ik zag dat die in Nederland vogelnestjes heten) en een worst op een stok. Het ei smaakt heerlijk en de worst ook, maar daarvan kan ik maar de helft op. Ik geef de rest aan Rick, want het ligt me wat zwaar op de maag.

We lopen de "straten" af en bezoeken veel winkeltjes. Er is van alles van glasblazers tot jongleerders en waarzegsters. Ook veel bijzondere zelfgemaakte producten, onvoorstelbaar hoe die eruit zien alsof ze in een fabriek zijn gemaakt. De meest interessante vinden wij de leren tassen met een gezicht in het leer gemaakt.

Bij een van de sierraden standjes vind ik een leuk paar oorbellen voor niet te duur. Rick koopt ze graag voor mij en ik doe ze meteen aan. Ik vind dat ze precies voor mij gemaakt zijn, een feetje met blauwe en turquoise kralen.

Als laatste kijken we nog bij het standje dat er volgens mij al decennia is. Deze artiest tekent draken in verschillende beroepen. Ieder jaar kijk ik weer of er ook een gids bij is, maar dat is ook dit jaar weer niet het geval.

Na nog een bezoekje aan de "privies" verlaten we het park na bijna drie uur. Het is ons heel goed bevallen om vroeg te gaan want nu is het zo druk dat het niet leuk meer is. Dit is een enorm populair festival.

De rit naar huis gaat zonder veel oponthoud omdat Rick de zuidelijke route koos. De noordelijke route had een grote file met meer dan 30 minuten vertraging! Thuis ontspannen we een tijdje en gaan dan wat boodschappen doen.

We halen dingen bij Walgreens en Giant. Ik heb vanmiddag op Pinterest nog wat tips gevonden voor dingen om voor een lange cruise mee te nemen. Dat we ieder meer dan een koffer nodig zullen hebben is wel duidelijk. Alleen al de kostuums en formele kleding nemen heel wat plaats in.

Dan gaan we naar de Tysons Galleria mall. Daar wil Rick bij Tommy Bahama's een nieuw shirt kopen. Gelukkig slaagt hij dit keer met een modern geometrisch patroon shirt. Rick wordt altijd aangetrokken tot de Hawaiiaanse shirts met hibiscus, maar daar heeft hij er al zoveel van.

Om kwart over zes hebben we een reservering bij P.F. Chang's in deze mall. Maar goed ook want er is een lange wachttijd voor een tafeltje. Wij krijgen een heel vriendelijke ober en ik neem een haaievinnensoep vooraf en Rick de loempia waar hij de groente uithaalt.

Dan hebben we beiden een kipgerecht. Ik heb kip met paprika en ui in een rode pepersaus. Rick heeft de Chang's pittige kip. Ik denk dat hij daar wat spijt van heeft want het komt niet met groente en is erg zoet. Daarentegen vind ik mijn gerecht super lekker, die ga ik onthouden! Natuurlijk hebben we er geen rijst bij.

Het is nog vreemd thuiskomen zonder Snickers, maar Zorro lijkt opeens veel socialer. We hebben nu dus nog hem, tot Katja en Kevin eindelijk in hun huis kunnen wonen, en Orion.

Zondag

Oei, ik mag het gerecht gisteravond dan wel heel lekker gevonden hebben, mijn buik denkt daar anders over. Ik word met nare buikkrampen wakker. Ik moet echt wegblijven van chili pepers want mijn ingewanden kunnen daar niet meer tegen.

Toch gaan we ontbijt halen van Starbucks en dan besluit ik vandaag niet te gaan sporten. De pijn in mijn buik is er te erg voor en ik mag ook weleens een weekendje rust houden. We computeren wat want het is koud en miezerig buiten, vreselijk ook voor mijn spieren. Het liefst zou ik terug in bed kruipen.

Gelukkig gaat het tegen het middaguur wat beter en ik ga toch Vienna even in. Bij Whole Foods denk ik de salade bar als lunch te nemen, maar als ik die zie staat het me tegen. Ik besluit een Italian wedding soep mee te nemen, de enige met heel weinig koolhydraten en suiker. Een kop daarvan smaakt me thuis prima.

Disco dansende skeletten, bij dit huis is het altijd weer iets nieuws met Halloween

Dan gaan Rick en ik vast wat werken aan de spullen, die we mee willen nemen voor de cruise. Het is toch anders pakken voor twee weken op een schip dan voor een vakantie van twee weken als je winkels tot je beschikking hebt.

We nemen ook een paar kostuums mee. We zijn aan boord met Halloween dus natuurlijk gaan we als Disney figuren verkleed die avond. Verder is er een piratenavond en daarvoor zijn de kostuums net aangekomen. Het mijne past goed en dat van Rick ook, maar zijn hoed zit er niet bij. Gelukkig lukt het hem via een live chat de hoed nog voor we vertrekken toegestuurd te krijgen.

Er zijn een paar films uit die we willen zien. Rick en ik hebben ieder een die we heel graag willen zien. Voor mij is dat A Star is Born, maar Rick heeft geen zin in iets serieus. Hij wil liever naar Goosebumps. Hij wint want ik vind dat ook een leuk genre.

Voor we naar de film gaan gaan we kleine potjes met hand sanitizer kopen bij Bath and Body Works. Ik vind dit altijd een heerlijke winkel, maar Rick is er puur voor de hand sanitizers en we kiezen vijf verschillende geuren voor $6 uit. Dat zal voldoende zijn voor de vakantie.

De Goosebumps film is net zo leuk als we hadden gedacht. De Goosebumps serie boeken waren wat Katja eindelijk aan het lezen kreeg in groep 4. Sindsdien is zij echt een boekenwurm na veel moeite met lezen in groep 2 en 3. De film doet de toon van de boeken eer aan. De auteur R.L. Stine zelf speelt een kleine rol als het hoofd van de school.

Na de film wil Rick het Oktoberfest bier van Gordon Biersch proberen. Prima, mijn maag is inmiddels weer vrijwel normaal dus ik bestel een bloody Mary. Het is nog vroeg voor het avondeten, net zes uur geweest, maar we besluiten toch voor het gemak een restaurant in de mall uit te zoeken om te eten.

De keuze valt op American Tandoor, een Indiaas restaurant. Rick bestelt lamsspiesjes en ik de palak paneer, de Indiase kaas in een spinazie saus. Dit is de tweede keer dat we bij dit restaurant eten en voor de tweede keer vind ik het maar matig. Wij zijn verwend door het heel goede Indiase restaurant wat we om de hoek hebben.

Thuis gaan de voeten omhoog op onze banken. Saskia heeft een probleem want het is koud in haar appartement en zij weet niet hoe ze de radiator verwarming aan moet doen. Iemand schreef op Facebook: "The temperature went from 90 (32 graden) to 55 (12 graden) so fast it's like it was chased by a state trooper (politie, de snelheidslimiet is vrijwel overal 55 mijl per uur)". Dat geldt ook voor hier, brrr, opeens!