Dag 1 Orlando: Heenreis en Epcot

Vannacht hoorde ik de regen al roffelen op het dak en als we rond achten opstaan plenst het dan ook. Rick maakt zijn omelet ontbijt en laat Orion uit en dan gaan we in het miserabele weer koffies en ontbijt voor mij halen.

De Starbucks filialen met nitro brew zijn beiden uitverkocht en dus halen we maar koffies in Vienna.  Op mijn Panera app zie ik dat ze mijn favoriete sandwich ook niet hebben. Ik bestel bij Starbucks dus behalve mijn ijskoffie ook weer de egg bites. Rick neemt een warme koffie want het is maar een graad op veertien. Zo herfstachtig opeens, ik ben blij dat we kunnen ontsnappen!

We pakken de laatste spullen in en laten Orion nog even uit. Dan komt om kwart voor elf de taxi voorrijden, die ons binnen het halve uur naar Washington Dulles brengt. Daar checken we onze tassen in bij de Premier balie en sluiten dan aan in de TSA Pre rij.

Die wordt steeds langer, maar je hoeft je schoenen niet uit en je vloeistoffen en laptop niet uit je tas te halen dus de rij gaat snel. We hebben nog genoeg tijd om op ons gemak een salade uit te zoeken voor onze lunch aan boord.

Bij Potbelly vinden we die, al wil ik geen kikkererwten in mijn Mediterranean salade en Rick maakt een heel nieuwe salade voor zichzelf. Dat had ik ook moeten doen want als ik later aan boord begin te eten blijken de kikkererwten onder de kip verborgen te zitten. Maar ach, die zijn makkelijk genoeg aan de kant te schuiven.

De iets meer dan twee uur durende vlucht gaat snel. Ik lees mijn boek en voor ik het weet zetten we de landing in. Voor op schema komen we aan bij de gate. Rick haalt zijn identiteitsbewijs voor de conferentie en intussen zijn de tassen er al. Via Avis Preferred kunnen we ook meteen  de huurauto in en zo rijden we een half uur na onze landing al naar het hotel.

Dat is het Caribe Royale. Een hotel dichtbij Disney World dus perfect voor mij. Voor Rick is het wat minder, want het blijkt redelijk ver van het Convention Center te liggen. Dit was de enige keuze voor Rick dus hopelijk valt het verkeer mee.

Het hotel is wat aan de oude kant, maar onze suite is prima. We hebben zicht op het zwembad en dat ziet er goed uit, maar ik denk niet dat we ons daarin zullen bevinden. Ik heb voor elke dag hier, behalve vrijdagochtend, kaartjes voor Disney World en ben van plan alles uit de parken te halen.

Het is typisch Floridiaans weer, vochtige warmte, maar heerlijk na het sombere Virginia. Na ons opgefrist te hebben rijden we naar Epcot en activeren daar Ricks magicband en mijn nieuw gekochte blauwe magicband.

Eenmaal binnen zien we dat Soarin maar een wachttijd van twintig minuten heeft dus beginnen we daarmee. Ik herinner me dit ritje helemaal niet van twee jaar geleden dus het is als nieuw voor mij. Rick was deze lente nog hier met Saskia, maar zij hebben toen Soarin ook niet gedaan. Het is een prachtige "wereld"vlucht.

Dan gaan we genieten van het Food & Wine Festival. Overal staan standjes van verschillende landen met gerechtjes en drankjes, voornamelijk wijnen. Bij Nieuw Zeeland bestel ik een portie groene mosselen, heerlijk! Rick heeft een lamsvlees gehaktbal met tomaat chutney.

Rick is super blij als hij bij het Belgische standje St Bernardus Abt 12 bier ziet. Dat is zijn absolute favoriet en hij laat zijn dieet er even voor varen. Ik proefde een sauvignon blanc van Nieuw Zeeland en bestel een sake in het Japanse paviljoen.

Bij Spanje zie ik ook heerlijke dingen op het menu. Ik besluit mijn lunch reservering van morgen bij het Japanse restaurant te annuleren. Daarvoor moet ik wel opbellen want het is binnen de 24 uur, gelukkig hoef ik de annuleringskosten niet te betalen van de vriendelijke Disney medewerkster.

In het Mexicaanse paviljoen gaan we het bootritje doen met de Drie Caballeros (waaronder Ricks favoriet, Donald Duck). We hadden nog gehoopt ook Spaceship Earth te kunnen doen, maar daar hebben we geen tijd meer voor.

We hebben gereserveerd bij de San Angel Inn in het Mexicaanse paviljoen en komen er vroeg aan. Volgens de hostess kunnen we meteen aan tafel, maar om de een of andere reden wordt iedereen, die na ons komt meteen naar een tafel gebracht, maar wij niet.

Na een kwartier begin ik me daaraan te ergeren en zeg er wat van. Onze tafel wordt nog schoongemaakt is het antwoord, ja ja. Maar uiteindelijk krijgen we wel een tafel aan de rivier dus leuk uitzicht.

We bestellen onze maaltijd snel, want we hebben fast passes voor Illuminations. Ik heb de chile rilleno en Rick een aantal verschillende Mexicaanse gerechten. Het smaakt allemaal heel goed, maar door het wachten zijn we te laat voor onze fast passes.

We besluiten er niet teveel waarde aan te hechten en vinden gauw een plek om IllumiNations, Reflections of Earth te kijken. Het is weer een prachtige vuurwerkshow en de muziek geeft me altijd een brok in mijn keel. Volgend jaar wordt de show na twintig jaar helaas vervangen door een nieuwe. Wij zullen hem missen, want voor ons hoort hij bij Epcot, we weten eigenlijk niet beter.

Op de terugweg naar het hotel stoppen we nog bij 7 Eleven voor wat drankjes voor vannacht. Dan ontspannen we even in het hotel en gaan dan slapen. Rick moet morgen weer vroeg op.

Mexico Three Caballeros ritje, denken nog Spaceship Earth, maar niet genoeg tijd, vroeg bij Mexico, iedereen krijgt een tafeltje behalve wij, chile rilleno met rozijnen, Rick verschillende gerechten, missen onze Fast Passes voor Illumination Reflections of Earth, vinden nog een redelijke plek, gaat volgend jaar weg, bij 7 Eleven nog drankjes dan terug naar de kamer

Een zeldzaam alleen zaterdag blog

Gisteravond zijn we vroeg naar bed gegaan maar ik word pas om kwart over acht wakker! Wanneer Rick opstond weet ik niet. Ik moet wel heel moe geweest zijn, want volgens mijn Fitbit heb ik meer dan negen uur geslapen en maar twintig minuten "restless/awake" geweest. 

Er was eerder deze week sprake van een rondleiding vanochtend, maar die mensen wilden liever op een Segway door de stad en daar heb ik de bevoegdheid niet voor.  Een van hun kinderen is eigenlijk te jong dus ik hoop dat het ze lukt. 

Even niet chronologisch: net lees ik mijn e-mail en zie dat ze laat gisteravond toch van gedachten veranderden. Ik kijk niet vaak naar mijn e-mail en zag dit pas vanavond. Ik voel me nu toch schuldig dat ik vanochtend niet even heb gekeken. Aan de andere kant had ik mijn telefoonnummer ook gegeven.

Zoals iedere zaterdag gaan we koffies halen van Starbucks. Tot mijn teleurstelling werken de nitro brew apparaten bij geen van beide filialen, die ze hebben. Nu moet ik het met gewone ijskoffie doen en geloof mij, dat is lang niet zo lekker! De egg bites zijn mijn ontbijt, Rick heeft al een omelet op wat bij zijn dieet hoort. 

De laatste weken van het boerenmarktje in Vienna zijn ingegaan. De eerste zaterdag in november zal de laatste zijn dit jaar. Wij gaan er weer heen met het plan groentes voor een lunchsalade te kopen. Uiteindelijk lopen we met een tomaat terug naar de auto. De rest van de groentes waren niet salade waardig of veel te veel aangezien we morgen voor een week op reis gaan.

Omdat we de komende weken met heel veel mensen in contact gaan komen raadde mijn dokter aan eind september mijn griepprik al te gaan halen. Rick wil dat ook en dus gaan we naar Walgreens. Gewoonlijk halen we de prik tussen Halloween en Thanksgiving, maar de apotheker verzekert ons dat hij het hele seizoen geldig zal zijn. Nu zijn we er ook maar vanaf.

Bij Whole Foods halen we de rest van de lunchsalade van de salade bar. Verder kiezen we een avondmaaltijd voor op de grill aangezien het best lekker weer is. We twijfelen nog even of we al pompoenen zullen kopen voor voor het huis, maar besluiten tot volgend weekend te wachten. 

Thuis gaat Rick het gras maaien en ik moet eigenlijk van mezelf een rustdag nemen. Dat kan ik echter niet en "ren" toch een half uur op het deck. Dat is wel minder dan gewoonlijk, maar helemaal niets aan beweging doen kan ik niet meer op een gewone dag. 

Voor we het weten is het lunchtijd en ik geniet weer van een blikje sardientjes vergezeld door de salade van radijs, champignons, paarse bloemkool en komkommer met yoghurt dille saus. Rick heeft een van zijn "smakelijke" shakes bij zijn salade. 

Mijn gewicht gaat nog steeds naar beneden, maar tergend langzaam. Ik ben minder dan een kilo verwijderd van een gezond gewicht voor mijn lengte. Bij Rick gaat het, zoals meestal bij mannen, veel sneller. Hij ziet er bijna dun uit nu, al is hij nog niet op zijn streefgewicht. We blijven gewoon gezond bezig en zien wel waar we eindigen. We voelen ons beiden in ieder geval stukken beter.

Vanmiddag hebben we kaartjes voor een voor ons doen vroege film. We gaan naar The House with a Clock in its Walls. Dit speelt in de Dolby zaal met stoelen, die in ligstand gaan. Het is een heel erg leuke film, ik raad hem iedereen van harte aan!

Onderweg naar huis koop ik bij de ABC winkel een nieuwe fles Zing Zang bloody Mary mix. Rick maakt daar thuis een heerlijke sake bloody Mary van voor mij. Hij smaakt precies zoals bij de Fish Heads bar in Nags Head aan het strand in North Carolina. Het is wat mij betreft de lekkerste bloody Mary mix. 

Als voorafje hebben we grote garnalen met cocktailsaus. Dan grilt Rick de zalmburgers en asperges voor ons avondeten. Het smaakt allemaal lekker zomers en zo genieten we nog even van de nazomer. 

Dan gaan we samen op de Disney World app en regelen onze tickets, diner reserveringen en fast passes voor de komende week. Morgenmiddag gaan we naar Orlando en voor mij is het alweer een paar jaar geleden dat ik in Disney World was en er is inmiddels het een en ander bijgekomen. Ik heb er zoveel zin in!

Aangezien we vaak tot laat in de parken zullen zijn zullen mijn blogs de komende week waarschijnlijk niet iedere dag komen. Ik zal ze wel allemaal schrijven, maar alleen als ik tijd heb, want zoals altijd wil ik alles uit de komende dagen in de parken gaan halen. 

Toch maar toegeven aan die komende herfst

Om tien voor half negen (!) word ik met schrik wakker! Ik had veel eerder op willen staan, maar heb Rick niet gehoord en had de slaap kennelijk nodig. Het is dan ook wel heel somber buiten en daardoor donker in de kamer.

Als ik beneden kom komt Rick net terug van zijn ochtendwandeling met Orion. Ze zijn beiden nat en Rick is niet blij met deze niet voorspelde regen. Ik ook niet, want ik had gehoopt op een lekkere dag buiten. Het weerbericht klopt helemaal niet.

Uit Snickers' testen is niets gekomen dus misschien is die diarree gewoon zijn ouderdom. Hopelijk helpen de medicijnen. Die geeft Rick hem in een blikje met tonijn kattenvoer. Snickers eet het poeder, maar hij eet keurig om het pilletje heen. Dat verpulver ik dus maar en dan gaat het er wel in.

Als Snickers klaar is zet ik het bijna lege blikje in de uiterste hoek van de gootsteen, denkend dat Orion daar absoluut niet bij kan. Helemaal verkeerd gedacht, want hij probeert en probeert en tot mijn verbazing lukt het hem op een gegeven moment via het keukenkastje naar boven te klimmen en staat hij op het aanrecht!

 

Na mijn ontbijt van tomaat en oude Rotterdamse kaas hijs ik mezelf naar boven en stel de elliptische machine in op een uur. Dat gaat gelukkig snel en intussen is het weer ook wat verbeterd als ik klaar ben in zoverre dat het niet meer regent.

Het is nog wel somber en met een graad of twintig voel ik de herfst aankomen. Opeens staan de zomerspullen me tegen. Ze herinneren me aan een voorbij favoriet seizoen, maar ik vind de herfstkleuren ook altijd mooi en warm.

Met "hulp" van Orion ruim ik de zomerspullen op, hij overziet en ik pak in. Ik hijs de spullen naar zolder en haal de zakken met herfstspullen naar beneden. Als ik die allemaal neer heb gezet is het inderdaad erg gezellig. Veel warme kleuren en die staan goed bij onze blauwe muren in de familiekamer.

Ook buiten hang ik de herfsthangers op de dubbele voordeuren en vervang de vlaggetjes met herfstvlaggen. De Halloween versieringen laat ik voor als we terugkomen uit Orlando. Die zullen dit jaar toch niet zo uitbundig zijn omdat we niet thuis zijn voor die feestdag

Het is inmiddels ruim lunchtijd en het is koel genoeg om Orion mee te nemen in de van. Ik haal wat boodschappen bij Whole Foods en groentes van de salade bar. Thuis open ik een blikje sardientjes en eet de salade met de olijf raita, die ik meenam van ons Indiase eten woensdag. Zo lekker is het allemaal! Rick gruwelde toen ik hem vertelde wat mijn lunch zou zijn vandaag.

 

Orion weet nu ook dat zijn snoepjes en andere traktaties in onze voorraadkast liggen. Terwijl ik Twitter lees, zoals iedere middag, staat hij dan ook te zeuren bij de kastdeur. Hij heeft al een flink bot liggen, maar kennelijk is dat niet goed genoeg. Ik geef hem dan maar een Whimzee, goed voor zijn gebit.

Tegen tween loop ik naar de buren en vertel Lorraine over Snickers en zijn medicijnen. Zij hebben zelf ik weet niet hoeveel katten dus zij vindt het helemaal geen probleem. Zij en Patricia weten goed hoe ze medicijnen moeten toebrengen.

Wij zijn zo gezegend met deze buren! Jammer genoeg nemen zij hun honden altijd mee op reis en voor de katten komt hun nicht langs. Zo kunnen wij nooit iets terug doen dus het wordt weer eens tijd dat we ze uitnodigen voor een etentje.

Bij de Michaels ga ik kijken naar meer herfstversieringen. Ik heb een slinger "nodig" voor onze grootvaderklok in de foyer en die vind ik meteen. Verder is heel veel afgeprijsd en beginnen de kerstspullen deze winkel al over te nemen.

Behalve die slinger neem ik een lekker ruikende kaars in een bakje met pompoenen erop mee. Daarbij nog een keramische pompoen om op tafel te zetten en zakjes met onechte pompoentjes en appeltjes. Het decor is nu helemaal perfect wat mij betreft.

Bij Safeway haal ik nog wat boodschappen en dan schijnt de zon opeens! Thuis ga ik dan ook op het deck lezen in mijn hangmatstoel. Orion vindt het ook weer heel fijn om buiten te zijn en slaapt naast mij.

Ik kan geen genoeg krijgen van de prachtige Monarchs!

Als ik drie muggen dood heb geslagen en het toch wat koel wordt ga ik verder lezen op de bank in onze voorkamer. Zo heb ik ook zicht op de oprit en zie Rick thuiskomen. Ik ben weer helemaal in mijn boek, de tweede van een trilogie van Jodi Daynard.

Voor ons avondeten gaan we een net geopend restaurant vlakbij proberen. 2T is minder dan vijf minuten van ons huis en we nemen plaats aan de bar. Daar vertelt Nima, een superaardige man, dat ze alweer een nieuwe naam gaan hebben en nieuw management.

Nima alleen al maakt dat wij hier terug zullen gaan, zoveel enthousiasme! Ik bestel een bloody Mary en die is heel lekker. Rick en ik delen een Marokkaanse sate met een pittige harissa. Dan heb ik de kubideh, een lamsgehakt spiesje, en kip kabob met een fattoush salade.

Rick koos de lams kabob en dat is niet zoveel vlees. We nemen er natuurlijk geen rijst of brood bij dus Rick is bang dat dit niet genoeg gaat zijn voor hem. Gelukkig kan ik de helft van mijn kabobs kwijt bij hem, want mijn portie is veel te groot (maar wel erg lekker).

Nima is helemaal open voor kritiek en suggesties. We blijven dan ook nog een tijdje nadat we al klaar zijn met eten. Ik vond mijn maal lekker genoeg om hier terug te keren als Rick de eerste week in oktober op reis is. Ze zijn van plan hun menu uit te breiden in de komende paar weken dus ik ben benieuwd.

Zo is het opeens weer weekend. Zondag wacht ons weer een avontuur. Precies op tijd om meer regenachtig weer hier te ontvluchten. Ik heb nog nooit zoveel regen gezien in dit gebied. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Een rondleiding met zicht op de vice president

Als Alexa haar deuntje om tien over half acht speelt schrik ik wakker. Ik heb niet eens gemerkt dat Rick opstond! Maar goed dat ik een wekker heb gezet. Ik spring (ok, iets minder enthousiast) onder de douche en kleed me in mijn rondleidingsplunje.

Het is bewolkt, maar een aangename twintig graden als ik beneden kom. Ik pocheer een ei en snijd een tomaat in plakjes voor mijn ontbijt. Terwijl ik eet en mijn koffie drink doucht Rick. We doen Orion in zijn bench en Snickers in zijn drager.

Rick zet me bij de metro af en rijdt dan door naar de dierenarts voor poging twee om bloed af te nemen van Snickers. Hij heeft vanochtend een poeder gehad dat hem rustiger maakte en dit keer lukt het wel. Ook geven ze hem een infuus met vocht om uitdroging tegen te gaan.

Intussen kom ik iets meer dan een half uur later bij het Smithsonian station aan. Daar loop ik zoals altijd even naar het "kasteel" voor een pit stop en een flesje water. Dan ga ik terug naar het station waar ik al een stel op een bankje zie zitten waarvan ik denk dat het M. en M. zijn.

Dat is inderdaad het geval en zij zeggen dat mijn vriend al zei dat ik zou komen. Mijn vriend? Dan zie ik Michael, die enthousiast naar me zwaait. Oh ja, die vriend, zo'n aardige man! Ik zwaai terug en dan beginnen we aan onze wandeling van vandaag.

Het is rustig in de stad qua toeristen valt me meteen op. De opdringerige "monniken" met armbandjes, die ook in Las Vegas in grote getalen aanwezig waren, zijn ook vandaag in grote getalen aanwezig. Omdat er minder toeristen zijn sla ik ze als vliegen van ons af. Zo irritant!!

We lopen naar het Washington Monument en ik vertel de smeuiige geschiedenis daarvan. Dan met nog meer "monniken" onderweg lopen we naar het Tweede Wereldoorlog monument. Daar zien we een grote groep met Honor Flight veteranen, maar er is geen ceremonie dit keer.

We bezichtigen het Vietnam Veteranen Monument en bewonderen Lincoln op zijn troon in zijn monument. En dan blijkt het Koreaanse Oorlogsmonument afgesloten voor het publiek en niet zo beetje ook. Dat is me nog nooit overkomen!

Als het niet lang zal duren kunnen we wel even wachten, maar de park ranger zegt dat het zeker een uur gaat duren. Gauw zoek ik online op wat er aan de hand is en de vice president blijkt iets met een vlag te komen doen. Inderdaad komt zijn enorme entourage aanrijden en zien we Mike Pence's bijna lichtgevende witte haren in de verte.

Dit is maar een klein deel van de officiele auto's en politie

We moeten een flink stuk omlopen om naar het Tidal Basin te komen. Onvoorstelbaar wat een beveiliging er ook voor de vice president is! Volgens mij net zoveel als voor de president, maar misschien moet dat ook wel want beiden zijn allerminst geliefd.

Via het Martin Luther King Jr. Memorial lopen we naar het Tidal Basin. Het stuk tussen het MLK Memorial en Franklin Delano Roosevelt Memorial is enorm modderig. Ik glijd er zelfs bijna in uit, maar kan me gelukkig staande houden. Anders had ik er de rest van de dag niet uitgezien!

Na het Franklin Roosevelt Memorial kies ik dus de hoger gelegen stoep om naar het Jefferson Memorial te lopen. Wat had ik Thomas Jefferson graag gekend, zo'n bijzondere man. Ik lees nu boeken die spelen in het tijdperk dat hij belangrijk was in dit land, maar die gaan meer over de tweede president John Adams en zijn vrouw.

We hebben er flink de pas ingezet en hebben ruim de tijd om het Witte Huis van achteren en van voren te bekijken voor we gaan lunchen. Ik maak onze reservering bij de Old Ebbitt Grill via Open Table ook een kwartier vroeger, voor kwart voor een.

Om half een lopen we het zoals altijd drukke restaurant binnen. Wonder boven wonder krijgen we meteen een tafel. De bediening is ook vlot en voor we het weten is ons eten er. M. neemt een bbq sandwich, zijn vrouw M. een garnalen po boy en ik de salade met blauwe geitenkaas, heel lekker.

Net na onze oorspronkelijke reserveringstijd van een uur staan we weer buiten. Daar zit Rob, de dakloze veteraan, na vele maanden weer in zijn rolstoel. We praten even en helaas is er niets in zijn situatie veranderd.

Verder lopend praten we over de schrijnende situatie met de dakloze veteranen hier. Het is toch te gek voor woorden dat iemand als Rob al jaren op geschikte woonruimte wacht? Werkelijk schandalig hoeveel veteranen dakloos zijn (Rob is dat technisch niet want hij kan terecht in een opvanghuis, maar dat is niet hetzelfde als je eigen plek hebben).

Langs Pennsylvania Avenue lopen we naar het Capitool en Capitol Hill op. Zoals altijd eindigen we in de mooie Library of Congress. Die verveelt werkelijk nooit en als laatste bekijken we daar altijd de oudste kaart van de Verenigde Staten uit 1784. Hoe anders is die dan tegenwoordig en allemaal met de hand gemeten, zo knap!

Het is pas half drie als we klaar zijn dus zij hebben nog ruim tijd om iets anders te gaan doen. Dat wordt het Air and Space museum. Ik wijs ze de weg en neem dan afscheid. Het was weer een leuke dag samen en ik hoop dat zij dat ook vonden.

Bij de metro hoef ik zelfs nog geen spitstarief te betalen! Een uurtje later ben ik weer in Vienna en roep een Lyft (goedkoper dan Uber, zelfs met tip). Elias is heel vriendelijk en geinteresseerd in wat ik in Washington deed. Thuis strompel ik wel naar binnen, want mijn voeten protesteren na 15 kilometer lopen.

Op het deck zijg ik neer in mijn hangmatstoel en kom er niet uit tot Rick thuiskomt. Ik val bijna achterover als Rick voorstelt naar California Shabu Shabu te gaan! Ik ben daar dol op, maar ga eigenlijk alleen als hij op reis is. Ik ben dus meteen van de partij.

Zoals altijd is het heel smakelijk en gezond,veel proteines en groentes en we weigeren de noedels en rijst. Zonder dat is het meer dan genoeg te eten. Dit keer neem ik een mix van de tomaten soep en tonkatsu soep en dat bevalt me goed. Volgens mij vindt Rick het stiekem ook erg lekker.

Thuis gaan de voeten omhoog en kijk ik kookshows en Rick wat hij leuk vindt om te kijken. We zijn allebei moe, ik vooral lichamelijk. Hopelijk volgt mijn geest snel, want ik wil op tijd naar bed.

Naar de dierenarts met onze oude man Snickers

Het is prachtig weer opeens en dat maakt het opstaan ook makkelijker. Terwijl ik mijn koffie drink en ontbijt maak gaat Rick naar de basement om de katten uit hun kamer te laten. Hij komt boven met de mededeling dat er weer veel diarree op de grond lag.

We zijn er vrijwel zeker van dat het Snickers is want Zorro heeft er geen aanleiding voor. Het is nu toch echt wel tijd om Snickers naar de dierenarts te nemen en ik maak meteen een afspraak. We kunnen om zes uur vanavond komen.

Rick en ik vertrekken weer tegelijkertijd, hij naar zijn werk en ik naar de sportschool. Daar doe ik mijn uur cardio en dan komt Sharon me halen voor personal training. Het is iedere keer weer anders en daardoor vind ik het zo fijn. Ik kan voor mezelf maar een routine bedenken.

Thuis laat ik Orion uit en die heeft nu van Kai geleerd gewoon te wandelen. Voorheen bleef hij de hele tijd wachten op snoepjes, nu zet hij goed de pas erin. Ik heb wel snoepjes mee voor het geval we mensen tegenkomen, maar heb ze niet nodig.

Het is vlindertijd, overal prachtige exemplaren

Voor de lunch ga ik naar Noodles & Company en bestel hun Med salade met kip maar zonder pasta. Dit keer zit hun terras bijna vol, maar ik vind nog een tafel naast een hele groep tieners. De scholen zijn vandaag om de een of andere reden drie uur vervroegd uit en kennelijk is Noodles de keuze van de high school studenten.

De schoonmaaksters zijn inmiddels aangekomen en ik heb Orion op het deck gelaten. Ik ga naar het Vienna Centennial Park bij de locomotief. Daar vind ik een bankje in de schaduw.

Tijd om Christine weer eens te bellen. Zij is net terug uit Nederland en Duitsland en we hebben heel wat bij te praten. Ook over het hebben van jong volwassen kinderen want dat is ook nog best een uitdaging. We moeten er smakelijk om lachen dat onze ervaringen zo op elkaar lijken.

Het is dan ook al meer dan een uur later als we weer afscheid nemen. Zoals altijd vinden we het zo vervelend dat we zo ver uit elkaar wonen nu.

Vroeger hadden we zulke gesprekken tijdens een lange wandeling ergens in de mooie natuur. Ik heb wel het betere lot want Christine en Chuck hebben nooit kunnen aarden in Alabama en kunnen niet wachten naar Austin, Texas te verhuizen.

De schoonmaaksters zijn intussen klaar en op het deck lees ik in gezelschap van Orion mijn boek uit. Gelukkig zijn er nog twee in de serie, want wat was dit leuk en spannend en romantisch. Ik kan Jodi Daynards boeken aanraden.

Monarchs op onze vlinderstruik, zoek de drie in de onderste foto

Dan ga ik op zoek naar Snickers en vind hem slapend bij de voordeur. Ik doe hem in zijn drager en rijd naar de dierenarts. Ik ben wat vroeg, maar ik mag meteen een kamer in. Snickers is zijn lieve zelf, maar weigert op alle manieren getemperatuurd te worden.

De dierenarts komt binnen en is blij dat ik ook wat "bewijs" mee heb genomen. Snickers heeft ook in een half jaar twee pond aan gewicht verloren en dat is veel, want hij weegt nog maar zeven pond. Hij heeft nierziekte die we met druppels verlichten.

Volgens de dierenarts zijn er twee mogelijkheden (of eigenlijk drie). Snickers kan een te snel werkende schildklier hebben (wat zijn gewichtsverlies zou kunnen uitleggen) of hij heeft een parasiet. De derde mogelijkheid is dat het gewoon zijn ouderdom is.

Rick is er inmiddels ook en we wachten tot Snickers teruggebracht wordt. Het plan was hem vocht te geven en zijn bloed af te nemen. Maar net als met het temperaturen moest Snickers daar niets van hebben. We moeten hem morgen een verdovende pil geven en hem dan terugbrengen.

Met antibiotica en probiotica voor onze kater gaan we huiswaarts. Daar zetten we Snickers af en halen een heel vieze Orion naar binnen, die heeft duidelijk met de honden van de buren in de modder gerend. Gelukkig kunnen we hem meteen met zijn avondeten in zijn bench doen om op te drogen.

Wij gaan naar Artie's om te eten, maar daar is het idioot druk! In plaats daarvan rijden we eens naar het centrum van Fairfax, een gezellig oud plaatsje. We kiezen de Bollywood Bistro waar ze een gezellig terrasje hebben.

Met ons dieet hebben we nog niet Indiaas geprobeerd en zonder de rijst of naan is vrijwel alles prima. We delen een voorgerecht van knapperige spinazie. Dan heb ik de tandoori kip met raita met olijven (yoghurtsaus) en die is zo lekker! Rick heeft ook een tandoori gerecht, maar dan lamsvlees. We gaan hier zeker terug!

Thuis kijken we de resultaten van America's Got Talent. De goochelaar wint heel terecht, hoewel de acrobatische groep op de tweede plek ook heel erg goed was. Zij krijgen vast ook een show. De goochelaar was zeker zo goed als Mat Franco, die wij in Las Vegas zagen. Ik ben benieuwd in welk hotel hij een show gaat krijgen.

Een gezellige dag met vriendinnen

Vannacht heb ik heerlijk geslapen en werd pas om kwart voor zeven wakker. Rick begrijpt er niets van want een van de zwaarste onweren, die wij ooit gehad hebben, wekte hem en Orion blafte er zelfs tegen. Ik heb er niets van gemerkt (de rest van de dag heeft iedereen het over HET onweer en ik houd wel van een flink onweer veilig binnen dus jammer dat ik het gemist heb).

Het plenst nog steeds als ik mijn ontbijt van tomaat, oude kaas en vlaszaad crackers eet. Ik heb afgesproken om te gaan wandelen met Mary Ellen behalve als het zou regenen. Wonder boven wonder wordt het net voor negenen droog en ik zie voorlopig niks nieuws op de radar app.

Ik draag Katja's verjaardagscadeautje, ze kent me goed!

Jammer genoeg kan ik Orion niet meenemen. Ik ga Mary Ellen ophalen en ook zij laat haar honden thuis. Het is alweer een tijd geleden dat we zo'n wandeling maakten. Mary Ellen is met pensioen en heeft nu alle tijd. Ik zie ernaar uit meer met haar te doen.

De dogwoods zijn (bijna) de eerste bomen, die bloeien en ook de eerste met herfstkleuren

We wandelen voor meer dan een uur en zijn doorweekt, zo vochtig is het, maar het regent niet. Als ik Mary Ellen thuis heb afgezet loop ik nog een stuk verder tot ik mijn tienduizend stappen bijeen heb. Dan haal ik Orion thuis op en neem hem ook nog mee voor een wandeling.

Het overgrote deel van de ochtend is voorbij en na nog wat was opgevouwen te hebben fris ik me op en vertrek naar het centrum van Vienna. Het is somber en regenachtig, hoewel wel warm. Toch heb ik op zo'n dag zin in pho.

Bij Viet Aroma zit het vol, maar er komt net een tafel vrij. Ik ben blij te zien dat dit restaurant het zo goed doet, want ze hebben heerlijk eten. Ik ben hier al zo vaak geweest dat de serveerster weet wat ik wil, de groentes en kip pho zonder noedels. Het smaakt weer opperbest.

Walgreens is hier vlakbij dus ik haal een van Orions medicijnen daar op. Met de kortingskaart kost me dat $20, maar ik zie op de bon dat ik daarmee $160 heb bespaard!!! Het is werkelijk onvoorstelbaar wat de kosten van medicijnen zijn hier.

Volgende week wil ik Disney World bezoeken en ik wil bij de Disney Store armbanden en kaartjes daarvoor kopen. Ik rijd naar Tysons Corner Mall (die dit jaar vijftig jaar oud is) en parkeer bij de Macy's.

De Disney Store ligt daarnaast en er binnen lopend ben ik gelijk in de sfeer. Ik kijk even of er magneten zijn, want die wil ik voor de deur van onze kamer tijdens de cruise. Die zijn er niet en dan stelt de vriendelijke medewerkster me ook teleur. Ik kan hier wel kaartjes kopen, maar geen magic bands. Volgens haar kunnen die tickets ook niet op zo'n band gezet worden, wat later niet waar blijkt te zijn.

Onverrichterzake vertrek ik dus weer. Nu op zoek naar een nieuwe plant voor onze familiekamer. De vorige lag dood op de grond toen we uit Las Vegas kwamen. De moordenaar is natuurlijk weer eens onbekend. Het verbaasde ons wel dat Patricia het niet heeft gezien, maar misschien viel het niet op.

Bij de Giant zie ik een mooi bloeiende chrysant. Die wordt het. Tijdens mijn wandeling met Mary Ellen zagen we de eerste herfstkleuren en ik moet er van mezelf nu aan geloven. Vrijdag gaan de zomerspullen naar boven en komen de herfstspullen naar beneden. Er zijn zelfs al huizen versierd voor Halloween in de buurt!

Een van de redenen dat ik me niet in herfststemming kan verplaatsen is de temperatuur. Florence is eindelijk vertrokken en nu komt de zon tevoorschijn. Het is dan ook meteen 28 graden en ik lees een tijdje op het deck.

Dan ga ik me klaarmaken voor het maandelijkse happy hour. Chris komt me om tien voor half zes ophalen en dan wachten we tot Mary Ellen ook klaar is om mee te gaan. Chris en Mary Ellen zijn buren en alle drie zijn we goede vriendinnen hoewel Mary Ellen pas nu na een heel drukke tijd weer wat meer beschikbaar is.

Bij Red Galanga verwachtte ik nog twee dames, maar die zijn er (nog) niet. We hebben met zijn drieen genoeg gesprekstof en bestellen wat drankjes en eten. Ik neem edamame en sashimi, altijd weer super lekker.

Laura komt later en verontschuldigt zich dat ze in slaap was gevallen. Zij was gisteravond tot laat bezig ons leuke stadje niet met enorme appartementengebouwen te laten vullen. Rick was daar ook bij en het is tenminste gelukt de bouwvergunning daarvoor te vertragen.

Het gesprek vloeit zoals altijd heel makkelijk en Chris en Mary Ellen onttrekken zich er met moeite van, want Chris moet bijles geven en Mary Ellen koken voor haar laatste kind thuis. Kirsten is er inmiddels ook en Laura, zij en ik hebben ook geen gebrek aan gesprekstof.

Tegen zevenen rekenen we toch maar af en Rick wacht buiten al op me. We praten nog wat bij met Kirsten, die Rick ook goed kent, en gaan dan huiswaarts. Intussen is het prachtig weer en hopelijk blijft dat even zo.