Orion is een jaar oud!

Een ding (en er is echt maar een ding) dat goed is van deze week met grijs en grauw weer is dat Orion lekker uitslaapt.  Ik blijf tot half negen liggen en ik hoor hem pas als ik de fan uitzet.  Gelukkig regent het niet dus ik kan de jarige, want Orion is vandaag een jaar oud, makkelijk uitlaten.

Net als gisteren neem ik hem daarna mee als ik ontbijt ga halen.  Vandaag haal ik ijskoffie van Starbucks, die lekker sterk is, niet die slappe hap van Peet's.  Mijn broodje haal ik van Panera waar ik de koffie ook niet vertrouw qua sterkte.  Ik deel hem met de jarige job, althans, hij krijgt de helft van het brood.

Dan is het tijd om Orion in zijn bench te doen.  Zonder vrieskast is dat moeilijker, want ik geef hem meestal een Kong "ijsje".  Rick belt toevallig over de ijskast.  Hij is in contact geweest met LG en ze hebben ons een noodgeval gemaakt.  Ze zullen mij z.s.m. bellen om een afspraak te maken (ha!).

Bij de sportschool doe ik vijftig minuten cardio op drie verschillende machines.  Met dit weer is het iedere keer weer een noodzaak om te gaan bewegen, want alles doet pijn.  Na afloop gaat het ietwat beter, al voelen mijn voeten alsof ze me niet meer willen dragen.

Toch lijn ik thuis Orion aan voor een wandeling.  Ik loop eens rond het zwembad en er zijn overal chipmunks.  Orion gaat achter eekhoorns aan, maar de chipmunks zijn hem kennelijk te klein want hij negeert ze.  Ik vind het zulke schattige beestjes, die Knabbels en Babbels! Ze kunnen echter heel wat schade berokkenen dus veel mensen hebben ze liever niet in de tuin.

Voor de lunch vandaag heb ik afgesproken met Sara.  Ik ben blij deze week drie lunches met anderen te genieten.  Het breekt het alleen zijn even.  We gaan shabu shabu eten bij California Shabu Shabu.  Sara heeft dit nog nooit gedaan.

Kennelijk ben ik echter al een bekend gezicht daar, want als ik buiten wacht op Sara komt een van de serveersters naar buiten.  Zij herkent me als iemand, die er al "vaak" (dat valt ook wel weer mee) is geweest.  Ze biedt me een stoel in de bar aan om op Sara te wachten, erg aardig.

Als Sara komt krijgen we stoelen aan de lange fondue, correctie shabu shabu, bar.  Zo druk als het 's avonds is is het nu niet, maar we zijn zeker niet de enigen.  Sara en ik nemen beiden half zalm, half biefstuk en het smaakt weer prima. 

Na afloop kletsen we nog een tijdje door en dan gaat Sara bij Walgreens foto's ophalen en nemen we afscheid tot volgende maand.  Ik haal eerst medicijnen voor Orion en mij bij Rite Aid.  Daar betaal ik voor met onze speciale medische credit card.  Er wordt gevraagd of Orion een familielid is.  Wat mij betreft wel dus ik beantwoord die vraag beamend.

Bij Petco ga ik op zoek naar verjaarscadeautjes voor Orion.  Ik zie een leuk gekleurd slang speeltje met piepers erin.  Voor een botje of zo wil ik eens iets anders dan het geijkte.  Ik zie lange gedroogde stierenstaarten hangen, volgens het etiketje favoriet van iedere hond.  Die lijkt me perfect voor Orion!

Voor zijn avondeten neem ik nog een blikje zalm en zoete aardappel mee, want Orion krijgt gewoonlijk enkel droog voedsel. Dit is dus een traktatie (waar hij zeker dol op is!).  Er is een hele schap met allerlei verjaarskaartjes en hoedjes voor honden en katten, maar dat is me wat teveel van het goede.

Na de van nog even volgegooid te hebben geef ik Orion zijn cadeautjes.  Daar is hij zeer blij mee!  Hij rent rond met de slang en begint dan aan de stierenstaart.  Die is zijn geld dubbel en dwars waard, want dat gaat uren knauwen worden om die op te krijgen.

Intussen heeft LG nog steeds niet gebeld.  Ik zie dat vandaag dus weer niet gebeuren.  Rick is razend (en dat wil wat zeggen), want hij heeft al een garantieplan gekocht dus we zijn nu van hun afhankelijk.  Dit weekend zijn we er niet, maar als het volgende week nog niet gemaakt gaat worden ga ik er serieus werk van maken.

Voor mijn avondeten ga ik naar Natta Thai. Daar krijg ik een tafeltje naast een andere dame, die ook alleen eet.  We kletsen even, maar doen dan ieder ons ding.  Tenslotte kennen we elkaar absoluut niet. 

De kip sate, die ondanks dat het met pindasaus wordt geserveerd toch anders is dan de Indonesische, smaakt me prima.  Hun knapperige boerenkool (licht gefrituurd) salade met garnalen en pinda's en meer is echter helemaal mijn favoriet!

Thuis is het wachten op Rick, die terugkomt uit Knoxville, Tennessee.  Orion, Snickers en ik hebben de afgelopen paar dagen weer goed doorbracht met elkaar. Het lijkt altijd zo lang voor Rick vertrekt en dan is hij opeens weer terug. Ik weet niet hoe mensen het doen, die maanden of zelfs voor altijd hun partner niet meer zien!

Pijndagje en nog steeds geen ijskast

Het is zo donker in de kamer dat ik verbaasd ben dat het al tegen achten loopt als ik wakker word. Orion ligt nog in diepe rust dus ik blijf doezelen tot kwart over acht.  Dan laat ik Orion uit, gelukkig is het droog al ziet het er zeer dreigend uit.

De temperatuur is prima, maar ik voel de lage druk als een pijnlijk juk op me hangen.  Er is geen lichaamsdeel waar ik geen pijn in heb en dat maakt altijd dat ik eigenlijk dolgraag weer mijn bed in zou duiken. 

Wetend dat dat het slechtste is wat ik kan doen ga ik eerst ontbijt halen bij Peet's Coffee. Zij hebben een drive thru en ik neem Orion mee.  Die blaft even tegen de man in het raampje, maar verder gaat het goed.

Thuis geef ik Orion de helft van het broodgedeelte en geniet van mijn de andere helft met kaas, ei en kipworst erop.  Peet's ijskoffie vind ik niet sterk genoeg dus daar haal ik voortaan een Americano.  Grappig want die van Starbucks is prima.

Er zit daarna niets anders op dan te gaan sporten, al moet ik mezelf er bij de haren heen slepen.  Ik besluit mezelf wel wat te ontzien maar na een uur heb ik toch negenduizend stappen bijeen en heb ik me dus best uitgesloofd op de ARC trainer.

Thuis neem ik Orion de tuin in en speel wat "voetbal" met hem.  Dan stuur ik een e-mail naar de dierenartsassistentie waar we vorige week waren.  Jessey is helemaal onder de indruk van wat we in een week bereikt hebben en verzucht dat ze zou willen dat al hun families zo waren.  Dat doet me natuurlijk enorm goed, want ik doe ook echt veel met Orion.

Voor de lunch heb ik afgesproken met Marielle, die recentelijk in dit gebied is komen wonen.  Een paar maanden geleden liet ik haar en haar dochter de omgeving hier zien.  Bij Bazin's tref ik Marielle al aan een tafeltje. Ik krijg van haar een cadeautje, een leuk "Delfts blauw" busje met stroopwafels, heerlijk!

Het is voor haar en haar dochter natuurlijk een hele aanpassing hier.  Vooral de school is moeilijk voor Y.  Heel begrijpelijk, maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht.  Ik ben als zesjarige zonder een woord Frans te spreken op een Franse school gezet in Senegal en herinner me de eerste dag nog steeds dus zeker een ingrijpend iets voor een kind.

Marielle bestelt een lekker uitziende ricotta dip en ik dezelfde salade als altijd, die met zalm in een mosterdzaadkorst en worteltjes, kikkererwten, boontjes, sla en een lekkere Oosterse dressing.  We hebben zoveel te kletsen dat het al gauw tijd is voor Marielle om Y. van school te gaan halen.

Als we vertrekken zijn Julie en Patrick Bazin, de eigenaren van het restaurant, er ook.  Zij zijn ook lid van Anytime Fitness dus we zien elkaar regelmatig daar.  Julie bedankt ons dan ook hartelijk voor het bezoek.  Ik zou hier wel vaker willen eten, maar om de een of andere reden is Rick niet zo dol op dit restaurant.

Tot mijn verbazing heb ik nog steeds niets over de ijskast vernomen.  Je zou denken dat na alle berichtjes van gisteren het bedrijf meteen zou bellen.  Een telefoontje naar het plaatselijke nummer dat we hebben gaat weer op het antwoordapparaat.  Ik begin grote vraagtekens te stellen bij dit bedrijf.  Rick weigerde gisteren een andere vertegenwoordiger te gebruiken, maar ik wil dat nu wel!

Voor vanmiddag ben ik blij dat ik niet weer hoef te wachten want heb een lijstje boodschappen af te werken.  Als eerste ga ik naar Pet Valu voor nog meer knietjes en snoepjes en kluifjes voor Orion. Als ik me zo naar voel heb ik weinig energie om hem bezig te houden, helaas. Al die dingen houden Orion dan bezig.

Bij Safeway heb ik wat toiletspullen nodig en dan ga ik naar Pro Nails 3.  Daar maakt Linda mijn nagels weer keurig.  Dit keer kies ik een basis van wit met daaroverheen een glitternagellak, die "shooting star" heet.  De glittertjes hebben allerlei verschillende kleuren en Linda is er duidelijk van gecharmeerd. Ik ook, weer eens iets heel anders en toch ook zomers.

Thuis rent Orion lekker langs het hek met zijn vriendin Mia.  Ook moet hij natuurlijk flink blaffen tegen de Deense doggen van onze naaste buren.  Die blaffen zelf ook dus helemaal goed.  Op een dag als vandaag laat ik Orion lekker rennen want ik heb geen fut om heel veel met hem te doen.

We oefenen wel weer de muilkorf, die ik vandaag zelfs even vast kan zetten.  Ik vraag me af of Orion er ooit echt aan zal wennen, maar Jessey van de dierenarts vond dat hij al heel veel vooruitgang laat zien.  We gaan dus vrolijk door.

Onze kamer ziet eruit alsof we een peuter hebben met alle speeltjes, maar die zijn dus voor Orion.  Hij is best een verwend hondenkind bedenk ik me.  Ik had toen Cosmo in ons leven kwam al veel tijd voor hem, maar voor Orion helemaal . 

Voor mijn avondeten ga ik naar Yama voor sushi.  Ik neem plaats aan de sushi bar en bestel sashimi en sushi.  Het is weer smullen geblazen.  We hebben zoveel sushi restaurants vlakbij en allemaal hebben ze wel iets speciaals.  Hier is het de eenvoud, goede vis en lage prijzen (althans voor sushi).

Voldaan ga ik weer huiswaarts.  Ik ben niet dol op alleen eten, maar zo aan zo'n bar is het goed te doen.  Morgen nog een keer en ik weet nog niet waar ik dan ga eten.

Orion en Snickers houden me de rest van de avond gezelschap.  Soms denk ik dat we te veel reizen om huisdieren te hebben, maar op avonden zoals deze, als ik me super rot voel en Rick op reis is, ben ik maar wat dankbaar voor hun gezelschap! Ik kan me ook heel goed voorstellen dat ouderen minder eenzaam zijn met een huisdier.

De ijskast saga duurt voort...

Het plenst als we opstaan en ik heb veel pijn.  Zo ergerlijk hoe mijn lichaam op het weer reageert.  Rick stelt voor ontbijt te gaan halen bij Starbucks nu we geen ijskast hebben.  Daar zeg ik geen nee tegen en bestel een ijskoffie en twee bagel balletjes met cream cheese erin.

Thuis eten we het op en dan moet ik naar de sportschool voor personal training.  Rick zal niet veel later naar het vliegveld vertrekken.  Hij moet tot en met woensdagavond naar Knoxville, Tennessee, dus we nemen afscheid tot dan.

Sharon wacht me bij Anytime Fitness al op en heeft een goed half uur gewichten voor me in petto.  Al heb ik er helemaal geen zin in toch dwing ik mezelf daarna om drie kwartier cardio op de ARC Trainer te "rennen".  Na afloop ben ik doorweekt dus ik moet wel goed bezig zijn geweest!

Thuis ben ik zo blij Orion te hebben, want anders zouden deze Rick-loze dagen wel erg saai zijn.  Orion houdt me namelijk constant bezig.  Ik train wat met hem en dat vindt hij altijd duidelijk leuk.  Hij blijft ook keurig op zijn mat zitten als ik de voordeur opendoe, maar of dat ook zo is als er daadwerkelijk iemand staat?

Omdat de ijskast reparateur tussen twaalf en vijf kan komen maak ik me snel klaar en neem Orion even mee om lunch te halen.  Hij blijft lief in de van wachten en heeft zo ook even iets anders om naar te kijken.

Vorige week ontdekte ik de Melrose Grain Bowl salade bij Chop't .  Daar heb ik het hele weekend aan gedacht, zo smakelijk was het.  Die haal ik dus nog eens, want hij is ook lekker licht.  Ik neem de turmeric ijsthee erbij, een nieuw drankje hier, erg verfrissend.

Thuis geniet ik ervan en zie dat de zon opeens totaal onverwacht toch doorbreekt.  Het is ook warm genoeg om buiten te zitten.  Gelukkig, want het wordt een saaie middag wachtend op de reparateur van de ijskast.

Als Mia naar buiten komt laat ik Orion de achtertuin in. Heel dom!  Hij rent lekker langs het hek met haar, maar ik had niet door dat het zo modderig was en voor ik het weet zit hij vol modder op ons tapijt. Neeeeeee!!!

Lezers hier weten hoe ik dat tapijt haat, van het hout kan ik de modder zo opdweilen.  Het tapijt is bruin in plaats van zilvergrijs en Orion maakte het net nog wat bruiner. Ik heb geprobeerd onze tapijtreiniger te bellen, maar die belt niet terug dus misschien is hij inmiddels te oud voor het werk.  Ik haal onze tapijtstomer dus maar naar boven en neem me voor morgenmiddag tenminste iets te doen om het schoon te maken.

Orion en ik brengen de rest van de middag op het deck door. De vogeltjes zingen en de cicaden laten zich ook steeds meer horen.  Dat is heel vroeg, maar dat komt omdat een heel aantal van de cicaden, die pas over vier jaar geboren zouden moeten worden, nu al uit de grond komen.

Als ik Orion uitlaat vindt hij er een, die op zijn rug ligt, en hij vindt het maar een eng beest.  Zaterdag bracht Snickers me er een, die nog aan het uitkomen was.  Overal liggen de "skeletjes" en ook dode insekten, die met plezier door alle dieren worden gegeten. Degenen, die overleven, beginnen hun liefdeslied in de bomen.

Wachtend op de LG man speel ik Candy Crush Saga en zit op het deck.  Gelukkig kan dat want wat saai is het zo te wachten tot de telefoon eindelijk gaat!  Alleen gaat die niet.  Om vier uur vraag ik Rick of hij iets gehoord heeft, maar dat is niet het geval.

We bellen beiden het nummer dat we gekregen hebben, maar dat is een antwoordapparaat.  Vijf uur komt en gaat en geen teken van een LG reparateur.  Ik laat nog eens een berichtje achter op het antwoordapparaat en ben inmiddels wel flink boos.  Wat zonde van mijn tijd en zo on-Amerikaans!

Er zit niets anders op dan het 800 hoofdnummer te bellen en daar word ik wel vriendelijk geholpen, maar ook zij kunnen niemand bereiken.  Rick belt ook nog en komt iets verder naar een LG manager, maar niemand kan meer doen dan berichtjes achterlaten en e-mails sturen.  Echt balen!  Ik denk niet dat we deze week nog een werkende ijskast zullen hebben.

Intussen is het ruim etenstijd voor mij en ik besluit Koreaans te gaan eten.  Heerlijk dat het weer later licht blijft, zo kan ik zonder Uber of wat ook gaan en staan waar ik wil.  Bij Maru krijg ik een stoel aan de sushi bar.

Ze hebben sushi, maar ik eet hier liever Koreaans.  Als voorafje bestel ik wel tobiko sushi, kleine viseitjes, die zo lekker knapperig zijn.  Het restaurant geeft gratis salade en miso soep.  Helaas ben ik niet gecharmeerd van de bulgogi Koreaanse BBQ.  De kimchi is heerlijk, maar er zitten stukjes bot in het vlees en dat vind ik vreselijk.  Jammer, het eerste gerecht hier dat ik niet kon waarderen.

Thuis doe ik spelletjes met Orion en kijk tv.  Ik ben dol op Antiques Roadshow, een soort Tussen Kunst en Kitsch.  Onvoorstelbaar wat mensen brengen en zonder dat ze het wisten enorm kostbaar.  Waarom hebben wij nu niet een antieke stoel van $10000 op onze zolder?

Hoewel, de ring van mijn oma waarvan ik dacht dat hij niet echt was bleek een prachtige saffier in achttien karaats goud, een kleine auto waard.  Jammer genoeg was het iets minder omdat ik ermee gesport had e.d., oeps! Ik ken het gevoel dus wel.

Een koeler weekend

Zaterdag

We slapen voor ons doen lekker uit en zijn blij de zon te zien als we opstaan.  Het is een stuk koeler dan de afgelopen dagen, maar nog steeds lekker met een graad of twintig. Na Orion uitgelaten te hebben gaan we op zoek naar ontbijt.

Rick rijdt naar de Starbucks en bedenkt zich dan dat hij zijn portemonnee vergeten is.  Gelukkig heeft hij de Starbucks app en daar staat nog genoeg op voor onze koffies. Verder heeft Rick een cadeaubon van $10 voor Dunkin Donuts dus daar halen we ontbijt.  Zelfs voor Shell waar Rick benzine voor de maaier wil halen heeft hij een cadeaubon.

Wat een geluk allemaal en lekker goedkoop ook zo. Thuis eten we op het deck het ontbijt.  Mijn flatbread met eiwit, kaas en groentes is heel erg lekker.  Dan moet ik mijn zelfdiscipline weer vinden om te gaan sporten.

Rick gaat het gras maaien en neemt Orion mee.  Ik doe een interval op de elliptical en als ik achtduizend stappen bijeen heb vind ik het genoeg geweest. Rick is ook net klaar en we frissen ons op. Orion rent langs het hek met Mia en krijgt zo ook goede beweging. 

Maandag is in Leesburg het Delirium Cafe geopend, het eerste in de VS.  Rick heeft reikhalzend naar die opening uitgezien, maar Leesburg ligt hier zo'n vijfenveertig kilometer vandaan dus niet iets om op een weekavond te doen.  Een late lunch vandaag is echter perfect.

Via de tolweg rijden we zonder oponthoud naar het oude pittoreske stadje.  Het cafe is precies waar ik dacht dat het was, waar vroeger een winkel met allerlei Franse snuisterijen was in het midden van het historische gedeelte. 

Het is er druk en wij zetten onze namen op de lijst voor een tafeltje.  Intussen bestellen we een biertje in de gezellige bar.  Overal zijn de roze olifantjes, die bij het Delirium merk horen, te zien.  Rick heeft in Belgie de Huyghe brouwerij bezocht en hij heeft een paar bretels met dat olifantje erop aan.  Dat vindt men hier natuurlijk prachtig al moest ik flink lachen toen ik hem er voor het eerst mee zag.

Mijn eerste biertje is een Delirium Red, een fruitbier, erg lekker.  Ik heb het nog niet op als we al een tafeltje krijgen.  Ik bestel een bord met kaas en salami en prosciutto wat met perenjam en baguette wordt geserveerd.  Rick heeft een panini.

We hebben er nog een biertje bij, maar dat van mij is me veel te bitter. Dat vind ik absoluut niet lekker dus bestel gauw een Floris Appel en dat is wel erg lekker.  Rick en ik delen ook nog een wafel met kaas en worstsaus. Die smaakt goed al is het niet hetzelfde als de verse wafels in Belgie.

Het was in ieder geval alles wat Rick had gehoopt qua bieren.  Het menu kan wel wat uitgebreider vinden we beiden.  Tenzij je van mosselen houdt (ik wel, Rick niet) is het maar zeer beperkt. Al met al zeker een leuke ervaring.

Een uurtje later zijn we weer thuis en we gaan eerst kijken welke zekering in de basement die voor de ijskast is.  Die heeft Rick vrij snel gevonden en kan handig zijn als de reparateur maandag komt. We hopen nog stiekem dat dit zal helpen de ijskast weer op te starten, maar die hoop wordt niet bewaarheid.

Orion heeft veel gezelschap van Mia vandaag. Nadat hij weer lekker gerend heeft neemt Rick hem mee voor een wandeling.  Ik ben moe en computer gewoon rustig wat.  Ik vind het fijn als Rick in het weekend Orion een beetje onder zijn vleugels neemt.  Volgende week gaat Rick weer drie dagen op reis en Orion vergt best veel van mijn aandacht.

Veel trek hebben we vanavond niet en besluiten bij Taco Bamba wat taco's te gaan eten.  Ik bestel ook de chicharrones, die hier zo licht en knapperig zijn.  Ik neem een taco, de "Black Sheep", geen schapen- maar geitenvlees met calamari, tomatillo salsa, ui en inktvisinkt.  Altijd weer bijzonder lekker.

Rick heeft een machine die ijsblokjes maakt en die komt nu goed van pas.  Tenzij we constant de basement in willen zijn onze drankjes lauw.  Met die ijsblokjes hoeven we niet telkens naar beneden. Handig voor feestjes, maar ook als de ijskast niet werkt.

Zondag

We hebben vannacht heerlijk geslapen en Orion ook.  Pas om half negen staat Rick op en laat Orion uit.  Ik volg een kwartiertje later.  Het is bewolkt en koel met maar zeventien graden.  Dat is even wennen na de warmte van de afgelopen week en mijn spieren zijn niet blij.

In Vienna halen we koffies bij Starbucks en broodjes bij Peet's Coffee.  Rick eet buiten op het deck, maar dat is mij net iets te koel.  Daarna gaat Rick de tuin in met Orion en ik naar boven om te sporten.

Een uur later heb ik met weer flink uitgesloofd op de elliptical.  Peapod komt boodschappen brengen.  We hebben niets bederfelijks besteld dit keer.  Ik hoop zo dat ze morgen de ijskast kunnen maken, maar ik heb er een hard hoofd in.

Voor de lunch gaan we naar MOD Pizza, voor mij de eerste keer, Rick is er toen ze pas geopend waren al eens geweest.  Het is een fast food pizza restaurant.  De pizza's komen in drie groottes, mini, medium en large.  Ik bestel de mini "Tristan", grappig want dat is Kai's tweede naam.

Het smaakt allemaal prima en gaat op het lijstje van nog eens.  De mini pizza is ook precies de goede grootte voor lunch en je kunt zelf bepalen wat je erop wilt als je niet een van hun samenstellingen neemt en zelfs daar kun je nog aan veranderen of toevoegen.

Kortom, van de zeker tien pizza restaurants in Vienna wordt dit een favoriet.  Eenmaal weer thuis neem ik Orion mee voor een wandeling en Rick gaat verder aan Saskia's visum voor Australie.  Daar is hij werkelijk de hele middag mee bezig.

Orion is dol op dit speeltje!

Net voor we naar de bioscoop gaan is hij ermee klaar.  Ik lees het over en zie geen fouten in het ellenlange document (waaronder welke landen buiten de VS Saskia de afgelopen tien jaar heeft bezocht en dat zijn er heel wat).  Rick stuurt het dus in, hopelijk is alles goed en komt het visum snel.

We komen net op tijd voor de voorfilms bij het AMC Theater aan.  We gaan naar Snatched, een hilarische film met Goldie Hawn en Amy Schumer in de hoofdrollen.  We lachen regelmatig hardop, al bedenk ik me ook dat zoiets ook echt met nietsvermoedende vrouwen kan gebeuren en dan minder goed afloopt.

Het is al na zevenen als de film af is gelopen.  Ik stel voor naar Earls Kitchen te gaan.  Daar weet ik al wat ik wil bestellen, de bibimbap!  Dat rijstgerecht heeft zoveel verschillende smaken van groentes en knapperige rijst, heerlijk!  Rick neemt ook hetzelfde wat hij hier altijd bestelt, de kip kerrie, die er ook lekker uitziet.

Zo eindigt ons weekend weer zeer smakelijk.  Nu voeten omhoog en tv kijken.  Volgende week ben ik weer de halve week alleen dus ik geniet nog even van Rick hier. 

Rick doet mee aan Bike to Work Day

Rick en Orion vertrekken rond acht uur naar beneden en ik blijf nog wat liggen.  Als ik beneden kom tref ik Orion in zijn bench.  Met een niet werkende ijskast heeft Rick besloten ontbijt te halen want de melk was zuur en Rick eet altijd cereal.

Er is een ham en kaas croissant van Starbucks voor mij als hij terugkomt waar Snickers zich meteen tegoed aan doet.  Ja, je leest het goed!  Als ik Rick hoor roepen denk ik dat Orion stout was, maar het was Snickers.  Gelukkig is tweederde van mijn croissant nog te eten.

We ontbijten op het deck en dan maakt Rick zich klaar om naar zijn werk te gaan.  Het is vandaag National Bike to Work Day en Rick heeft recentelijk zijn fiets helemaal gevonden.  Hij gaat dus naar zijn werk fietsen. 

Dat kan goed, want hij hoeft enkel door de buurt en dan het W&OD pad op wat hem direct bij zijn kantoor brengt.  De afstand is bijna zestien kilometer.  Rick heeft een rugzak met zijn laptop en droge kleding mee.  Het is namelijk al flink vochtig en warm als hij vertrekt.

Na Orion verzorgd te hebben vertrek ik naar Anytime Fitness.  Daar doe ik een half uur intensief interval cardio op de elliptical en dan een kwartiertje op de ARC trainer.  Daarna doe ik nog een kwartiertje bovenlichaam gewichten.

Thuis laat ik Orion uit.  Hij vindt dat duidelijk heerlijk en vooral de snoepjes, die ik hem iedere keer als hij naar me kijkt voer.  Hij leert zo op mij te letten en niet op zijn omgeving.  We lopen langs een aantal in de tuin werkende mensen en wat blaffende honden en het lukt me telkens Orion voldoende af te leiden. Het geeft ons allebei zelfvertrouwen, volgens mij, mij in ieder geval wel.

Overal zie ik cicades en in onze eigen esdoorn is er net een uitgekomen.  Deze zouden pas over vier jaar naar boven moeten komen, maar een heel aantal zijn vier jaar te vroeg "gekookt".  

Voor de lunch ga ik naar Chop't en bestel daar een van hun maandelijkse salade.  Volgens hen zijn ze in Californie deze maand en de salade heeft allerlei heerlijke ingredienten!  Het heet de Melrose Grain Bowl en er zitten een paar dingen in die ik nog nooit heb gegeten. Ik verander de dressing naar Tzatziki voor minder calorieen, zo vaak zijn de dressings zo zwaar dat ze een gezonde salade ongezond maken.

Zonnebloem spruiten

Voor een verandering van uitzicht ga ik aan een picknicktafel bij het sportveld in Vienna eten.  Die ligt in de schaduw en ik geniet echt van mijn lunch.  Ik hoop dat die salade nog lang op hun menu blijft staan!

Na afloop haal ik meer snoepjes voor Orion bij Petco en krijg maar liefst $15 korting.  Zo'n goede klant ben ik hier tegenwoordig!  De snoepjes gaan ook snel nu.  Maar het werkt, Orion komt als een speer als ik met het snoepjesdoosje schudt (ok, meestal, soms neemt het even).

Bij Whole Foods haal ik ook wat spullen en ga dan van het warme weer genieten op het deck.  Intussen houd ik de radar scherp in de gaten.  Rick moet namelijk terugfietsen en er dreigt allerlei onweer. 

Gelukkig houdt hij het vrijwel droog want de buien gingen letterlijk om hem heen.  Hij voelde slechts enkele grote spetters.  Ik vind het heel goed van hem dat hij dit deed.  Het is met Ricks drukke baan moeilijk genoeg beweging te krijgen en ik juich zijn fietsliefde helemaal toe.

Rick belt nog even zijn vader en dan gaan we naar Viet Aroma voor het avondeten.  Ik ben hier intussen een oude bekende!  De eigenaresse zegt dat ze verse soft shell crabs hebben.  Dan weet ik meteen wat ik ga bestellen!

Rick en ik delen wat loempiaatjes en Rick heeft ook de summer rolls, die in rijstpapier gerold zijn zonder frituren.  De soft shell krabben zijn heerlijk!  Rick vindt zijn gerecht ook erg lekker.  Het was zijn suggestie hier te gaan eten. 

Hopelijk wil Rick dat vaker want ik ben dol op Vietnamees eten en het feit dat er tenminste drie tafels van het kleine restaurant bezet zijn met Vietnamezen zegt veel over hoe authentiek hun eten is!  Ik zou ieder maal wel Aziatisch kunnen eten.  Ik ben duidelijk op het verkeerde continent geboren.

Thuis gaan de voeten omhoog.  We hebben beiden flink gesport vandaag.  Gelukkig hebben we een tweede ijskast in de basement zodat we wel koude drankjes hebben.  En zo begint een weekend zonder koelkast.  Het is vreemd hoe vaak je dat ding gebruikt, zelfs als je net als wij lang niet altijd thuis eet.

Warme rondleiding en Zoofari

Het is al zesentwintig graden als we opstaan!  Dat belooft een hete meidag te worden.  Rick kan me vandaag in de auto naar de stad brengen dus we vertrekken rond negen uur.  Wonder boven wonder valt het verkeer alles mee en om half tien stap ik al bij het Smithsonian kasteel uit.

Na een pit stop daar en even Pokemon Go spelen ga ik bij de uitgang van het metrostation wachten. Vandaag leid ik de Vlaamse B. en E. rond, B. is mede moderator op het Alles Amerika forum en ik heb hen in 2012 kort ontmoet bij een bijeenkomst van forumleden.

Tien uur komt en gaat en ik sms maar eens dat ik bij de M sta.  Niet veel later belt B. en blijken zij bij de andere uitgang van het station te staan.  Die is gelukkig vlakbij en we ontmoeten elkaar halverwege.

B. en E. wonen in Tucson waar ze een droge warmte gewend zijn.  Ze voelen meteen het verschil met hier.  De vochtigheid valt wat mij betreft nog wel mee, maar ik ben nog niet geacclimatiseerd dus dat wordt flink transpireren.

We lopen via het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument waar bussen met Honor Flight veteranen begeleid door sirenes langs komen rijden.  Bij het Vietnam Veteranen Monument zien we dat deze groep uit Kansas komt.  Wel warm voor die oudjes!

We bekijken het Lincoln Memorial en het altijd weer indrukwekkende Koreaanse Oorlogsmonument.  Dan steken we over naar het Tidal Basin en lopen daar omheen, het Martin Luther King Jr., Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial bezoekend.

We lopen vlot en ik denk nog tijd over te hebben om het Witte Huis te bekijken voor de lunch.  De Secret Service steekt daar echter een stokje voor, want net nadat we bij de achterkant aangekomen zijn worden we de andere kant op gebonjourd.

Het zou teveel tijd eisen om van hieruit nog naar de voorkant te lopen dus we gaan de zoals altijd zeer drukke Old Ebbitt Grill binnen. Daar zegt Mark dat hij slecht nieuws heeft. Hij heeft een nieuwe baan gevonden en vertrekt eind juni. Hij weet nog niet wie zijn opvolger zal zijn.  Ik neem me meteen voor om voor die tijd nog eens te gaan, zelfs als ik geen rondleidingen heb.

Het menu is anders en er staan wat nieuwe gerechten op.  Daarvan lijken de burrata crostini met rucola, peperonata, venkel en balsamico me erg lekker en dat wordt inderdaad een nieuwe favoriet.  E. neemt het hummus trio en B. de forel met Parmezaanse kaas korst.  Het gaat er allemaal goed in.

Een uurtje later zetten we onze tocht voort.  Dit keer kunnen we zonder problemen de voor- en achterkant van het Witte Huis bekijken.  Daarna lopen we langs Pennsylvania Avenue, zoveel mogelijk in de schaduw, naar het Capitool.

Onderweg komen we o.a. langs het Trump Hotel waar een paar avonden geleden een kunstenaar allerlei anti-Trump berichtjes op projecteerde.  Een ervan was "pay your Trump bribe here" (betaal hier je Trump omkoperij), ik wou dat ik het gezien had!

Het FBI hoofdkantoor is en blijft een foeilelijk gebouw en de National Archives juist niet.  Bij het Newseum kunnen we maar een paar van de voorpagina's van iedere staat lezen want er staan een paar schoolgroepen.  Het is weer die tijd en overal lopen groepen kinderen met dezelfde kleur t-shirts aan.

We lopen puffend Capitol Hill op en zijn dankbaar voor de airco in de Library of Congress. B. heeft Het Verloren Symbool van Dan Brown gelezen en daarin wordt o.a. ook de grote leeszaal hier beschreven. 

Ze hebben een loopplankje voor kleine eendjes bij de vijver voor het Capitool

We bekijken die leeszaal, de bibliotheek van Thomas Jefferson, de twee vijftiende-eeuwse bijbels en de oudste kaart van de VS en het verder schitterende interieur.  Het is al na vieren als we weer buiten staan en ik wijs waar ze op een terrasje iets kunnen gaan drinken.

Na afscheid genomen te hebben zoek ik een taxi want Uber heeft enorme toeslag vanwege drukte. Het neemt ook wel even om een vrije taxi te vinden, maar als er eindelijk een langskomt spring ik er gauw in en vraag de chauffeur me naar de dierentuin te brengen.

Onderweg komen we door een paar leuke buurten van Washington, waaronder Adams Morgan

Die is een heel aantal kilometers verderop in de stad en zoals altijd is het spitsverkeer hier verschrikkelijk.  Eindelijk zie ik de letters "ZOO" en reken af. 

Rick zal me om zes uur op komen halen en het is pas kwart over vijf.  Aan de overkant is een pub en ik besluit daar aan de bar een roseetje te gaan drinken. Het is er gezellig en de tijd gaat snel.

Als Rick komt laten we onze parkeerpas zien en rijden naar de parkeerplaats tegenover de dierentuin.  Daar krijgen we een armband om en wachten tot de Zoofari geopend wordt om klokslag half zeven.  Ieder jaar is het weer leuk om te zien welke restaurants deelnemen en welke liflafjes ze hebben klaargemaakt.

Mijn favorieten zijn de koude soepen, vishapjes en andere lekkere kleine hapjes.  Er zijn ook restaurants die hele hamburgers geven of andere grote porties.  Daar moet ik niets van hebben. Er zijn ook veel desserts, waaronder de prachtige creaties van Muze waar we Moederdag brunch aten en het bekende Georgetown Cupcakes.

Het is smullen geblazen en er hangt een vrolijke sfeer.  De dierenhuizen zijn ook open, maar ik ben eigenlijk alleen geinteresseerd in het apenhuis, echter daar stinkt het altijd zo vreselijk.  Niet fijn als je lekker aan het eten bent.  We slaan de dieren dit keer dus maar over.

Maar goed ook blijkt, want net als we terug naar de auto lopen begint het te regenen.  Al gauw (gelukkig zitten we al hoog en droog) gaat dat over in plenzen en krijgen we een flink onweer over ons heen.  We prijzen ons gelukkig dat we nog helemaal van het evenement hebben kunnen genieten.

Thuis ben ik te moe om mijn blog nog te schrijven en kijken we rustig tv met een wijntje.  Alleen is mijn rose lauw terwijl die net uit de ijskast komt. Vanochtend lekte de ijskast en was de houten vloer nat.  Dat lekken zagen we bij thuiskomst niet meer dus we dachten dat Rick het opgelost had.

Omdat de wijn lauw is gaat Rick op onderzoek uit en ziet dat alles in onze vriezer ontdooid is!  Er zit niets anders op dan het weg te gooien.  In de ijskast is alles lauw maar de meeste dingen zijn niet zo bederfelijk, gelukkig. De ijskast koelt of bevriest dus gewoon niet meer en hij is maar twee jaar oud!

Rick probeert nog het een en ander en belt LG.  Daar wordt hij vriendelijk geholpen, maar het haalt niets uit.  Morgen zullen ze ons bellen om een afspraak voor een reparateur te maken.  Hopelijk kan hij gemaakt worden, want als hij weg moet moet ons eilandblad er eerst af! Allemaal even duimen, graag!