Een natte rondleiding

Als ik opsta hoor ik de regen al op het dak. Het belooft vandaag een natte dag te worden en ik heb een rondleiding. Het is ook maar zeventien graden en ik wissel mijn al klaargelegde zomerse kleren met een dunne lange broek en overhemd met lange mouwen. Daar krijg ik geen spijt van.

Na mijn crackers met kaas en plakjes tomaat, die ik met een bak koffie als ontbijt heb, brengt Rick me naar de metro. Ik heb mijn kleurrijke Australische regenjas aan en mijn Monet waterlelies paraplu mee. Die moeten me zoveel mogelijk drooghouden.

De trein staat al klaar en ik vind nog een zitplaats. Nog geen minuut later vertrekken we. Iets voor half tien stap ik uit bij het Smithsonian station. Het regent gestaag en ik besluit in het Smithsonian kasteel te gaan schuilen. Daar koop ik ook een flesje water want ik ben vergeten er een van thuis mee te nemen.

Dan ga ik bij de uitgang van het station wachten en niet veel later hoor ik achter me mijn naam. J. en zijn ouders hebben daar onder een afdakje staan wachten. We maken kennis en gaan op weg.

Maar dan ziet mijn vriend Michael mij ook. Hij komt me een omhelzing geven en steekt in zijn enthousiasme bijna mijn oog uit met zijn paraplu. Hij vertelt mijn gezelschap overtuigend dat ze vandaag de beste gids krijgen. Toch fijn zulke fans te hebben (Rob, de veteraan voor de Old Ebbitt Grill ook) al hebben ze mijn toer nog nooit gedaan.

Het regent wel flink als we bij het Washington Monument aankomen. Ik vertel over de geschiedenis ervan, maar de regen leidt ook wel erg af. Maar ja, het weer valt niet te veranderen. We lopen door naar het Tweede Wereldoorlog monument.

Onderweg zien we een hele bijeenkomst van Falun Dafa. Ik zie die Chinese groep (volgens sommigen een cult) wel vaker in de stad maar dit keer zijn er tientallen in gele kleding en sommige in  het blauw.

Hier bij het Tweede Wereldoorlog monument zijn we vrijwel de enige gekken die dit weer trotseren (maar geloof me, het kan erger, het onweert tenminste niet). Het blijft een indrukwekkend monument met zoveel symboliek. Als laatste hier laat ik het "Kilroy was here" tekeningetje zien.

Van onder de paraplu gezien

Er is door de regen en wind geen reflectie in de Reflecting Pool. We lopen verder naar het Vietnam Veteranen Monument. Dit is nog somberder dan gewoonlijk door de regen (hoewel er vreemd genoeg ook heel af en toe wat zon door de wolken komt).

Je kunt de namen op de muur bijna niet lezen, maar ik vind nog het paneel waar ik de symbooltjes en hun betekenis achter de nemen aanwijs (ruitje=gesneuveld, plusje=nog steeds vermist, ingevuld plusje=was vermist is gevonden/geidentificeerd).

In het Lincoln Memorial kunnen we even schuilen en regent het ook even wat minder. Daardoor is er wel een weerspiegeling van het Washington Monument in de Reflecting Pool te zien. Het is overal veel rustiger dan het in deze tijd van het jaar gewoonlijk is. Waarschijnlijk is iedereen de musea ingedoken.

Het derde oorlogsmonument voor de Koreaanse oorlog ziet er vandaag ook nog somberder uit dan gewoonlijk. De eeuwige beelden van de soldaten blijven mijn favoriet. Dit is een monument wat je in persoon moet zien om het hele gevoel te krijgen.

Iedereen loopt in poncho's of met paraplu's en zo worden ook de foto's genomen. Ik ben ook regelmatig fotografe van J. en zijn ouders (dit was weer zo'n gelegenheid waar ik de namen niet verstond bij het voorstellen.  Ik weet dat zijn vader T. is, maar de naam van zijn moeder ontging me. Er was ook geen "natuurlijke" gelegenheid om die alsnog te vragen. Ik zou willen dat ik beter was met namen!).

We steken over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial. Er is een groep Afrikaanse Amerikanen voor wie dit monument zo belangrijk is! Ik snap dat, maar ik vind het toch het minst interessante monument langs de Mall.

Nu is het tijd om te kiezen, helemaal rond het Tidal Basin lopen in de gestage regen, of het Jefferson Memorial van verre bekijken en het Franklin Delano Roosevelt Memorial over te slaan. De keuze valt op het laatste dus ik vertel van verre over Thomas Jefferson's monument.

Dan lopen we langzaamaan terug naar de bewoonde wereld. We komen langs het gerenoveerde huisje van de sluiswachter wat binnenkort te bezoeken is. Bij de Organization of American States is een demonstratie tegen Guatemala gaande. Die organisatie heeft alle Noord, Centrale en Zuid Amerikaanse landen als lid.

Bij het hoofdgebouw van het Amerikaanse Rode Kruis vertel ik hoe die is opgericht door Clara Barton, een verpleegster tijdens de Burgeroorlog. Katja was gefascineerd door haar, maar dan vooral alles wat Clara Barton tijdens de Burgeroorlog deed.

Daardoor zal ik nooit vergeten dat Katja zich, als tienjarig kind, moest verkleden zoals haar idool (waarvan ze de biografie had gelezen). Katja kleedde zich in een lange rok met Burgeroorlog verpleegster "uniform".

Katja kreeg een slecht cijfer omdat ze het Rode Kruis er niet bij had. Maar Clara Barton was al zestig toen zij het Rode Kruis stichtte. Katja protesteerde tegen dat cijfer en de leerkracht leerde zelf wat nieuws.

Eindelijk bereiken we de restaurants bij het Witte Huis. Bij Peet's Coffee gaan we eerst koffie drinken. IJskoffie is kennelijk nog niet zo bekend in Nederland? Ik bestel die en de anderen cappuccino's en dergelijke.

Dan gaan we letterlijk naar de buren om te lunchen. Bij Potbelly staat er een flinke rij, maar we vinden nog een tafel open. Dan nemen we plaats in de rij, die toch nog best snel gaat. De anderen nemen broodjes, die ze erg lekker vinden. Ik bestel de Powerhouse salade met spinazie, hummus, avocado, kip, tomaat en komkommer, zeer smakelijk.

De regen houdt maar niet op en op de radar zie ik dat het voorlopig niet droog gaat worden. Ik stel voor de achterkant en voorkant van het Witte Huis te gaan bekijken en dan de metro naar het Capitool te nemen. Daar is iedereen voor.

We beginnen dus met de achterkant van het Witte Huis en dan wordt het zowaar even droog. Jammer genoeg niet voor lang want bij de voorkant komt het hemelwater weer gestaag naar beneden. Na de nodige foto's lopen we dus naar de metro.

Daar kunnen we vrijwel meteen mee met de volgende trein. We stappen zes stations verderop bij Capitol South uit. Als ik zo met de trein ga bedenk ik me dat ook dat tweede deel van de rondleiding nog heel wat lopen is, gewoonlijk.

Aan de voorkant van het Capitool onder het afdakje waar gewoonlijk de pers staat vertel ik over de geschiedenis van dit indrukwekkende gebouw. Dan zien we rechts tegenover het Capitool het Hooggerechtshof gebouw. Ook dit is erg mooi en de juridische macht ligt dus recht tegenover de wetgevende macht hier.

Als laatste voor mijn rondleiding gaan we de Library of Congress binnen. Daar is het vrij druk dus we moeten even wachten voor we naar boven mogen om de hoofd leeszaal te mogen zien. Daarna bekijken we de rest van het gebouw.

De bibliotheek van Thomas Jefferson, de Guttenberg bijbel, al is het daaromheen te druk, het kantoor van de bibliothecaris en uiteindelijk belanden we bij de oudste kaart van de VS. Wat zou ik deze kaart graag hebben! Hij fascineert me, het land acht jaar na de Onafhankelijkheidsverkaring en nog tijdens de Revolutionaire Oorlog.

Mijn rondleiding is nu klaar en ik stel voor dat ze de tunnel naar het Capitool nemen en daar meegaan met de rondleiding. Hun Engels is niet zo goed zeggen ze (in mijn ervaring altijd beter dan gedacht), maar ik heb het merendeel van wat die gidsen vertellen al in mijn verhaal over het gebouw gedaan. Ze hoeven dus enkel de mooie schilderingen e.d. te bekijken.

Wij nemen dus afscheid hier. Ondanks de regen was het weer een gezellige dag. Ik hoop dat zij dat ook vonden en ze het voort zullen zeggen. Ik maak nog even een pit stop en loop dan terug naar de metro.

Er zit hier altijd een bedelaar in een rolstoel, die iedereen een "blessed day" wenst. Ik heb meestal geen contant geld, maar dit keer wel en ik geef hem $5. De goede daad van vandaag want ik heb zelden zo'n blij gezicht gezien!

Mijn trein komt al gauw en als ik bijna drie kwartier later weer in Vienna uitstap regent het nog steeds. Ik ben moe, mijn voeten doen pijn en ik bestel een Uber. De app is echter vervelend en het duurt even voor ik duidelijk heb gemaakt aan de chauffeur waar ik ben. Je zou denken dat je een metrostation makkelijk zou kunnen vinden.

De vriendelijke chauffeur zet me thuis af en ik laat Orion uit zijn bench. Die is zo blij met te zien, hij komt echt mijn gezicht likken en knuffelen. Zo lief! Orion is zo spontaan, terwijl Cosmo zo gereserveerd was. Zo anders zijn ze.

Snickers is helaas op zijn bejaarde leeftijd nog steeds een jager. Al een paar keer verorberde hij een baby vogeltje op het deck en nu komt hij, tegelijkertijd met Rick, binnen met een chipmunk in zijn bek. Hij heeft het diertje duidelijk al gedood en Rick jaagt Snickers ermee naar buiten. Ik hoop niet dat het het schattige chipmunkje dat gisteren op ons deck was is.

Voor ons avondeten gaan we naar Pazzo Pomodoro waar onze vrienden achter de bar er snel voor zorgen dat we twee stoelen krijgen.  We beginnen met een kaas en prosciutto plankje wat ik besluit als mijn proteine te nemen. Daarbij bestel ik een gazpacho soep, die heerlijk is! Rick neemt een pizza en die vindt hij ook heel erg lekker.

Thuis gaat de tv weer aan en mijn voeten omhoog. Ik ben moe! Mijn fibromyalgie vindt zo'n regenachtige dag niets en halverwege vandaag bedacht ik me dat een rondleiding op een dag als vandaag eigenlijk perfect is. Anders zou ik mezelf alleen maar zielig vinden vanwege de pijn.

Het was dus een leuke dag met gezellige mensen. Het weer maakte dat ik mijn mooie stad niet op zijn opperbest kon laten zien, maar ik hoop dat ze toch een fijne dag hadden. Rick en ik zien weer uit naar een lekker rustig weekend samen.

Een drukke, leuke dag

De zon schijnt weer vrolijk en om kwart voor acht sta ik naast mijn bed. Rick is vroeg vanochtend en neemt afscheid als ik met mijn koffie op het deck zit. Ik smelt wat plakjes Goudse kaas op mijn cracker en snijd een tomaat in plakjes.

Het smaakt weer erg goed en ik geniet van de af en aan vliegende vogeltjes. We hebben nu zelfs een paar goudvinkjes, zo mooi felgeel! Alleen zijn de gewone musjes echt bullies, die de andere vogels wegjagen.

Na mijn ontbijt rijd ik naar de sportschool. Daar doe ik een uur cardio op de ARC trainer en heb mijn tienduizend stappen dan bijna bijeen. Sharon heeft weer een goede gewichtenroutine voor mij. Als die klaar is heb ik die tienduizend stappen ook en kan voldaan naar huis.

Tijdens mijn ritje terug stop ik een paar keer om foto's te nemen van tuinen en planten in de buurt. Vlakbij ons huis komen er opeens drie herten voor mijn auto langs rennen. Ik kan nog net een foto nemen van een van hen in een tuin.

Deze tuin is ge"flocked", mensen hebben er allemaal flamingo's ingezet

Na Orion een korte wandeling gegeven te hebben maak ik me klaar om naar Reston te rijden. Daar heb ik met Marielle afgesproken voor de lunch. Bij Ricks kantoorgebouw aan de overkant van het Reston Town Center parkeer ik de van gratis. In het Town Center is het betaald parkeren.

Bij Clyde's vraag ik een tafeltje op hun grote terras. Tot mijn verbizing is het daar helemaal niet druk. Marielle volgt niet veel later en we bestellen beiden een wijntje en een salade. Voor mij die met een soft shell crab. Het is erg lekker en we praten gezellig.

Het is zo ontspannend dat ik eigenlijk niet meer wil gaan zwemmen. Marielle moedigt me aan dat wel te doen en eenmaal thuis heb ik er ook wel weer zin in. Na Orion wat aandacht gegeven te hebben loop ik om drie uur naar de overkant.

Daar blijkt het bad tot half vier gesloten vanwege een "ongelukje". Iemand heeft er dus in gepoept of overgegeven. Gelukkig zijn ze heel streng met hygiene hier en als de lifeguards het weer openen ga ik er met een gerust hart in zwemmen. Ik krijg toch hooguit een paar druppels water binnen.

Kennelijk ben ik niet de enige die gewacht heeft en een man vraagt of hij de baan met mij kan delen. Dat is natuurlijk prima.  Halverwege komt de tweede baan weer vrij en is het toch fijner de baan weer voor mezelf te hebben. Na een half uur heb ik kilometer nummer zes deze week erop zitten.

Chris komt net het zwembad binnenlopen en dan zie ik haar opeens op de grond zitten. Ze heeft op een bij gestapt, die haar natuurlijk stak. Vorig jaar had ze een nare reactive op een bijensteek dus de lifeguards komen met hun EHBO en doen antihistamine op Chris' voet.

Zij komt naast mij op een ligstoel liggen en we houden haar voet angstvallig in de gaten. Gelukkig zwelt die absoluut niet op dus Chris maakt aanstalten haar routine te gaan zwemmen (maar liefst drie mijl iedere dag!).

Net als ze het water in wil gaan fluiten de lifeguards het zwembad weer gesloten vanwege een "ongelukje"! Weer een uur gesloten, dit keer doordat een kind erin heeft overgegeven. Dat het twee keer op een dag zo gesloten wordt heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Chris zegt gelaten dat dit ook nog wel bij haar slechte dag kan. Zij heeft zo'n dag waar alles verkeerd gaat en ik hoop dat haar avond beter zal zijn. Ik loop terug naar huis en maak onderweg een afspraak bij de nagelsalon voor over een half uur. Ik weet uit ervaring dat het na vieren druk is daar.

In droge kleding en na Orion zijn avondeten gegeven te hebben ga ik naar Pro Nails 3. Daar ben ik al bekend als de "lady with the glitters". Dat is vandaag niet anders. Ik kies een turquoise glitterkleur dit keer. Lekker zomers en Nina, die nieuw is, maakt mijn nagels weer mooi en is zelf ook weg van de kleur.

Het enige waar ik vandaag nog niet aan toe ben gekomen is avondeten kopen. Even overweeg ik dan maar wat te gaan bestellen, maar ik heb zo'n zin in fajita's. Bij Whole Foods hebben ze een verse kip fajita's mix met uien en paprika.

De gekiemde granen tortilla's (veel vezels en weinig koolhydraten) die we erbij hebben zijn heel lekker. Zelfs Rick vindt dat, terwijl hij meestal een traditionalist is. We hebben er geraspte kaas, pico de gallo en groene salsa bij. Een makkelijk, maar ook verrukkelijk maal.

Als ik dit blog wil gaan schrijven heeft mijn laptop opeens kuren. Het scherm is al meer dan een jaar gebarsten en nu werken het keyboard en scherm niet meer samen. Tijd voor mijn technische man om een back up te maken en dan hoop ik zaterdag een nieuwe te krijgen (via de garantie). Dit blog schrijf ik op een tablet, gelukkig heeft Rick altijd wel iets in reserve.

Bijna de massage gemist

Het is bewolkt als we opstaan, maar een zeer aangename temperatuur. Rick gaat naar een fysiotherapie afspraak en ik bak een paar eieren en tomaat als ontbijt. Die eet ik op het deck, dit keer veilig van Orions bek!

De geraniums staan er nu het beste bij, als het droger wordt zullen ze minder bloeien

Een paar keer komt het kolibrietje langs vliegen, maar ze is nog te verlegen om te drinken als ik op het deck ben. Ik heb ook een dingetje waar ik nectar in kan doen en dan hopen dat ze uit mijn hand komen drinken. Anderen hebben het er altijd over dat het zulke brutale vogeltjes zijn, maar ik heb natuurlijk weer de verlegen getroffen.

Ook vandaag kan ik mezelf er niet toe zetten binnen te sporten. Ik loop zo hard mogelijk op de plaats op het deck en krijg zo mijn hartslag goed omhoog en ik heb in iets meer dan een uur mijn tienduizend stappen bijeen. Dan nog tien keer de deck trap op en af en mijn landsporten is gedaan.

Vanmiddag wil ik ook nog zwemmen, maar eerst ga ik met Orion de tuin in. De straat achter ons krijgt vers geverfde zebrapaden en strepen dus er zijn teveel mensen om met Orion te gaan wandelen. Het snoepjes zoeken spelletje houdt hem ook goed bezig, gelukkig.

Een heel stel Canadese ganzen hebben onze cul de sac gevonden

Voor de lunch ga ik naar Whole Foods. Ik had gehoopt dat ze hun Italian wedding soep zouden hebben, maar dat is niet het geval. Dan kies ik sashimi en edamame en een flesje Suja appel azijn met komkommer gember smaak. Die laatste zal vast niet iedereen lekker vinden, maar ik wel. Na het eten pak ik een karretje en sla spullen voor het avondeten in.

Thuis laat ik Orion nog even in de tuin spelen en ga dan naar het zwembad. Daar zijn beide banen bezet dus ik vind een ligstoel en ga lezen. Rond drie uur hoor ik mijn webcam app dat er iemand op onze oprit is.

Als ik de app open zie ik een auto geparkeerd en iemand, die dingen naar onze voordeur brengt. Het duurt even voor ik doorheb dat het Lisa is, die voor mijn maandelijkse massage komt! Gauw sms ik haar dat ik eraan kom en loop zo snel mogelijk terug naar huis.

Gelukkig was ik nog niet aan het zwemmen anders had ik niet geweten dat Lisa er was en hadden haar sms-jes ook niet geholpen. Toch baal ik wel een beetje dat ik mijn baantjes nog niet getrokken heb, want er dreigt weer onweer.

Lisa werkt vooral aan mijn benen, die dat hard nodig hebben. Orion blaft weer af en toe tegen haar. Ik geef hem een botje en dan wordt hij gelukkig rustig. Je zou denken dat hij Lisa inmiddels wel kent. Ik kan het ook altijd heel goed met Lisa vinden. We zijn beiden enorm ondersteboven van de duizenden kinderen, die van hun ouders weggerukt zijn aan de zuidelijke grens van dit land.

Als de massage klaar is neem ik de van naar het zwembad, want de radar ziet er niet goed uit. Het lukt me precies mijn veertig baantjes te trekken en dan begint het flink te regenen. Als ik terug naar de van loop wordt het zwembad gesloten omdat het donderde. Precies goed dus en ik ben blij toch mijn plan getrokken te hebben.

Jammer genoeg blijft het onweren en mijn hoop op lekker buiten eten vervliegt. Dan eten Rick en ik maar gezellig aan de keukentafel. Er zijn garnalen, gerookte zalm, salami, prosciutto en drie soorten kaas met een kleurrijke salade met tzatziki saus. Het smaakt heel goed en is eigenlijk het soort maaltijd dat wij beiden heerlijk vinden.

Gordon Ramsey heeft zijn Master Chef show weer, maar ook To Hell and Back waarin hij een slecht functionerend restaurant in 24 uur "omtovert". Dit keer is het bij The Old Coffee Pot in New Orleans waar ik een aantal jaren geleden een paar keer ontbeet. Kennelijk is het de afgelopen paar jaar helemaal fout gegaan daar.

Het gerecht wat ik er zo lekker vond was gepocheerde eieren met kippenlevertjes. Iets zegt me dat Gordon Ramsey dat niet meer op het menu gaat hebben (als het er al opstond want drie jaar geleden moest ik er al speciaal naar vragen). Ik hoop toch dat dat restaurant baat gaat hebben bij zijn verbeteringen! Nu wil ik ook meteen weer naar New Orleans!

Stormachtige middag

Alweer lukt het me voor achten op te staan. Zo vroeg is het al bijna dertig graden kondigt Rick aan als ik beneden kom. Rick gaat boven douchen en ik maak mijn ontbijt, twee crackers met kaas en tomaat.

Terwijl ik me omdraai om de kaas te pakken steelt Orion een van de crackers van mijn bord! Hij is ook dol op tomaat, maar die weet ik nog net te redden. Ik pak een nieuwe cracker en besmeer beiden met kaas.

Gauw doe ik de kaas terug in de ijskast, maar niet snel genoeg. Orion steelt vliegensvlug toch weer een cracker! Ik geef het op en eet dan maar een cracker en de tomaat op het deck. We moeten echt iets doen aan Orions stelen, maar eigenlijk was ik er schuldig aan om mijn bord niet buiten bereik te zetten. Ik onderschat zijn snelheid telkens.

Dit uitzicht geeft me zo'n vakantiegevoel!

Na mijn ontbijt "ren" ik iets meer dan een uur op het deck en krijg zo mijn tienduizend stappen bijeen. Daarna loop ik de deck trap tien keer op en af en dan ben ik klaar met mijn aan land sporten.

Tijd om met Orion zijn "zoek het snoepje in het gras" spelletje te spelen. Hij is daar dol op en ook onvoorstelbaar goed in. Hij vindt alles ook al duurt het soms een tijdje. Het is zo schattig hoe hij iedere keer weer afwachtend kijkt waar ik het snoepje heen gooi. Ik moet er toch eens een filmpje van maken.

Het zwembad opent om elf uur en na een snelle douche loop ik erheen. Jammer genoeg is "mijn" baan al bezet door een jongen, die baantjes trekt. Ik besluit even te wachten en te zien of hij snel vertrekt, maar dat is niet het geval.

Aangezien ik niet weet wanneer onze schoonmaaksters komen of wanneer het zal gaan onweren besluit ik dan maar de baan met hem te delen. Dat gaat prima en het halve uur is weer zo ontspannend!

Daarna haast ik me naar huis en doe een droge bikini aan onder mijn jurk, hopend dat ik na de lunch nog kan zwemmen. Ik laat Orion even uit en ga dan Vienna in op zoek naar lunch. Ik heb enorme zin in pho en bij Viet Aroma hebben ze de beste! Ik zie zelfs dat ze een gemengde groentes en gegrilde kip pho hebben, die ik zonder noedels bestel. Die is van nu af aan mijn favoriet hier.

Intussen pakken donkere wolken zich samen en zie ik op de radar dat het maar net ten noorden van ons flink onweert. Ik haast me naar het zwembad waar ik mijn baddoek op een stoel heb achtergelaten. Net als ik die stoel bereik dondert het en wordt het zwembad voor tenminste 45 minuten gesloten (uiteindelijk tot zes uur!).

De schoonmaaksters zijn bezig in ons huis en dan moet Orion in zijn bench blijven. Ik besluit naar Starbucks te gaan en daar een paar uur door te brengen. Ik bestel mijn favoriete nitro brew en ga eerst buiten zitten lezen.

Dan bereikt het onweer ook ons en zelfs het afdakje waar ik onder zit beschermt me niet tegen de stortbui. Ik ga dus het cafe binnen en vind daar een gemakkelijke stoel. Ik probeer al dagen in mijn nieuwe Mary Kay Andrews boek (Savannah Blues) te komen. Ik vind het iets teveel "blues" en niet genoeg verhaal. Soms zijn niet alle boeken van een auteur goed blijkt wel.

Als de ergste regen voorbij is loop ik de Safeway in en haal wat benodigde toiletspullen. Dan rijd ik naar Whole Foods en koop er ingredienten voor het avondeten. Op mijn Arlo app kan ik zien dat de schoonmaaksters nu klaar zijn, perfect op tijd.

Het is alweer weken geleden dat Christine en ik bij kletsten en we spelen al een paar dagen telefoon tikkertje zoals we dat hier noemen. Als ik dan ook bij binnenkomst de telefoon hoor en haar naam zie verschijnen neem ik meteen op.

Zoals altijd is het bijna twee uur later voor we ophangen. Inmiddels is Rick ook thuis en we maken avondeten. Ik heb verse kipworstjes, andouille en pittige Italiaanse voor Rick en spinazie en feta voor mij. Vanwege de regen bakken we ze in de pan en hebben er een "vuurwerk" koolsla en erwten bij.

Het is allemaal lekker, behalve die "vuurwerk" koolsla van Whole Foods. Die heeft vrijwel geen smaak, ik vraag me af of ze de dressing vergeten zijn. De erwtjes zijn wel prima, Orion vindt ze ook erg lekker, dit keer wel netjes uit zijn bak gegeten en niet van ons bord gestolen.

Zorro is hier nu zo thuis en een heel stuk lichter dan toen hij hier kwam. Katja mist hem erg en is bang dat hij haar vergeten is. Dat zal vast niet het geval zijn!

Rick en ik kijken naar achterstallige America's Got Talent afleveringen. Dit is een show, die wij beiden leuk vinden en dat zijn er niet veel. Het talent is weer enorm dit jaar, ik ben benieuwd wie gaat winnen.

Recordhitte

Ricks wekker gaat om kwart over zeven en om tien over half acht heb ik het bed ook wel gezien. De zon schijnt weer uitbundig en het is al 23 graden zo vroeg.

Als ik beneden kom zie ik tot mijn verbazing een vogel in de eetkamer! Het is een North Carolina wren, die op een winterkoninkje lijkt. Het diertje is in paniek en vindt helaas ook het heel hoge twee verdiepingen plafond in de foyer.

Gelukkig hebben we dubbele voordeuren en we zetten beiden wijd open. Op een gegeven moment heeft het vogeltje dat door en vliegt gauw weer naar buiten. Weer eens een anders dan anders begin van de dag!

Onder de waakzame ogen van Snickers (die mij nauwelijks de kaas laat snijden) en Orion, mochten er onverwacht stukjes binnen hun bekbereik vallen, maak ik ontbijt. Ik beleg een paar crackers met Goudse kaas en smelt die in de magnetron. Met een in plakjes gesneden tomaat is het een smakelijk ontbijt.

Heel ongewoon vertrek ik tegelijkertijd met Rick. Hij naar zijn werk, ik naar de sportschool. Daar doe ik een uur cardio voor Sharon me voor de personal training komt halen. Dat halve uur gaat snel en dan ben ik om half elf klaar! Dit vroegere opstaan en sporten bevalt me wel!

Thuis neem ik Orion de tuin in en gooi snoepjes in het gras voor hem. Dat houdt hij maar liefst een uur vol! Hij vindt het zo'n leuk spelletje en ik vind het schattig hoe hij blijft zoeken tot hij het minuscule lekkernijtje heeft gevonden.

Na mijn douche doe ik mijn bikini al onder mijn jurk aan. Dan ga ik Vienna in en eet een Thaise kipsalade bij Panera als lunch. Vandaag is het eigenlijk wel lekker in de airconditioning want buiten slaat het zweet je meteen uit. We zijn nog niet gewend aan deze hitte.

Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor ons avondeten en ik vind er ook drink bouillons met 9 gram proteine. Ik heb vaak trek in de late middag maar wil dan niet gaan snacken. Zo'n kop kippen- of kalkoenbouillon lijkt me dan ideaal.

Thuis laat ik Orion nog even uit en ga dan naar het zwembad. Vanaf ons huis kan ik de muziek alweer horen en wij wonen een goede driehonderd meter van het zwembad. Ik vraag dus meteen, zoals onze buurman zei te doen, of de muziek zachter kan. Het meisje zegt van ja, maar ik hoor geen verschil daarna.

Als er nu melodieuze muziek werd gespeeld, maar het meeste is hard rock en dan vooral het geschreeuw waar ik nooit van gehouden heb. Maar ja, ik ga natuurlijk niet de hele tijd klagen en na een stoel in de schaduw gevonden te hebben ga ik mijn kilometer zwemmen.

Het water is nog lekker koel en met dit warme weer is dat helemaal lekker. Een half uurtje later heb ik de derde kilometer zwemmen van dit seizoen erop zitten. Ik vind het zo lekker nergens over te denken, behalve welk baantje ik aan het trekken ben.

Tijd om op een ligstoel te gaan luieren, maar eerst vraag ik nog eens of de muziek zachter mag. Dit keer wordt het ietsje zachter gezet. Ik lees wat, ga nog een paar keer het water in en de tijd gaat snel. Tegen vijven komt Chris ook en we kletsen even. Om half zes ga ik huiswaarts. Ik heb trek en drink een kop van de eerder gekochte bouillon en die smaakt heel goed.

Rick komt op tijd thuis en het avondeten is lekker makkelijk. Whole Foods' perfect bereide blackened zalm, spinazie en voor Rick ook een broodje. We eten buiten, maar zelfs als we stilzitten druipen we dus we zoeken daarna toch maar gauw de airco binnen weer op.

De Antiques Roadshow gaat aan en ik vind het weer zo leuk te zien wat mensen meebrengen. Veel dingen van de oorspronkelijke bevolking hier dit keer. Zo anders dan Tussen Kunst en Kitsch, maar ook veel overeenkomsten.

Vaderdagweekend

Zaterdag

We hebben onze lamellen expres gedeeltelijk open op het moment en ik word om half zeven al wakker. Ik draai me nog eens om, maar als Rick om half acht opstaat bedenk ik me dat ik ook echt niet gedwongen hoef te blijven liggen.

Voor ons doen zijn we dus heel vroeg op! Voor achten in het weekend is ongekend. Heerlijk, de hele dag nog voor ons en het belooft een schitterende te worden. We halen koffies en een broodje voor Rick bij Starbucks en dan mijn broodje met ham, ei, kaas, spinazie en tomaat van Panera.

De lelies bloeien zo mooi in de voortuin!

Zaterdagochtend is er markt in Vienna en daar gaan we ook even heen. Sommigen van die markten zijn best groot (die doen me meer aan de Nederlandse denken), maar deze niet. Toch kopen we er een bakje met meerkleurige kerstomaatjes en het is altijd een leuk zomers iets om even te gaan.

Thuis gaat Rick zijn nieuwe fiets uitproberen voor een langere rit. Ik ga meteen naar boven voor ik mezelf eruit praat. Daar doe ik een rigoureus uur op de elliptische machine. Ik heb mijn tienduizend stappen zelfs al voor het uur voorbij is bijeen! Dat gebeurt niet vaak. Een koele douche voelt daarna wel erg fijn.

Rick komt intussen terug en is niet blij. Zijn ketting liep twee keer vast en zijn zadel bleef niet op de goede hoogte. Tijd om wat aanpassingen te laten doen bij de fietsenmaker dus. Alleen is die helemaal in Reston en heeft Rick daar mijn van voor nodig. Binnenkort rijd ik dus waarschijnlijk weer een dagje in de BMW i3.

We gaan Vienna in om te lunchen en wonder boven wonder vinden we een tafeltje vrij bij Chopt. Rick haalt een salade van Cava en ik van Chopt. Het smaakt ons weer heel goed, vooral ook zo buiten. We zijn zeker niet de enigen, die van het mooie weer genieten. De terrasjes zitten vol.

Vanavond willen we grillen en bij Whole Foods halen we daar ingredienten voor. Saskia is op weg naar huis en Rick wil met haar nog eens naar de Giant en Whole Foods zodat zij haar avondeten ook lekker vindt.

Saskia komt net aanrijden als wij thuis komen. Rick en zij vertrekken vrijwel meteen om meer boodschappen te doen. Ik kleed me in bikini en loop naar het zwembad. Dit keer zijn mijn kickboard en flippers mee.

De baan waar ik graag in zwem is leeg, dus ik ga meteen het water in. Dat is werkelijk heerlijk! Koel, maar ik ben vrijwel meteen door en nu weet ik weer waarom ik dit zo rustgevend vind. De zon, de blauwe lucht, het blauwe water, zen! Alleen staat de muziek alweer zo hard en wordt er hard rock gespeeld, niet zo zen!

Na een half uur heb ik mijn eerste kilometer dit seizoen gezwommen. Mijn doel is dat zoveel mogelijk dagen te doen. Eens kijken hoeveel kilometers ik als het zwembad sluit met Labor Day (ik moet er nog niet aan denken!) totaal zal hebben gezwommen.

Terwijl ik zit te lezen komt Rick ook nog even en gaan we samen het water in. Rick vindt het koud en ik eigenlijk nu ook wel. Misschien maakt het toch veel verschil als je meteen begint te zwemmen. We drogen nog even op en lopen dan terug naar huis.

Daar maak ik de tomaten, verse augurk en olijven salade. Rick grilt onze biefstukken en Saskia's veggie burgers en de haricots verts, die we erbij hebben. Saskia heeft Kaylee op bezoek en die eet ook mee, gelukkig hebben we meer dan genoeg en extra veggie burgers, want Kaylee is ook veganistisch.

En een bedelende hond, hoe schattig kan hij kijken?

We eten buiten en dit is wat me zo blij maakt. Vanaf nu kunnen we vrijwel dagelijks buiten eten. Vrijwel iedere dag zal een zwem dag zijn. Het geeft een vakantiegevoel wat de hele zomer duurt.
We blijven nog lang van het buiten zijn genieten en de vuurvliegjes zorgen als het donker wordt voor hun zomerse "kerstlichtjes" spektakel.

Zondag

Ons voornemen om net zo vroeg als gisteren op te staan wordt niet bewaarheid. Maar toch zijn we om half negen aangekleed beneden. Het is al 23 graden en belooft een heel warme dag te worden. De zomer is duidelijk in aantocht met zijn hitte en vochtigheid, mij hoor je niet klagen.

Als Saskia klaar is gaan we naar het Mosaic District. Ik had een reservering voor True Food Kitchen om kwart over tien, maar het is pas half tien en we gaan kijken of Le Pain Quotidien plaats heeft. Gelukkig is dat het geval, buiten zelfs.

Ze openen speciaal voor ons een parasol, want de zon brandt zo vroeg al flink. Ik kan het weten, want mijn rug is nog in de zon en ik probeer zoveel mogelijk de schaduw in te schuiven. Saskia neemt de havermout met banaan en amandel. Rick het omelet met zalm en ik de gerookte zalm met zachtgekookt ei en ricotta. Het smaakt allemaal heel goed en is gezellig met Sas erbij.

Na het eten lopen we naar de markt hier. Die lijkt veel meer op een Nederlandse markt dan die van gisteren. Er zijn zeker vijftig kraampjes met van alles en nog wat. Saskia koopt hier kombucha (die ze prompt ook vergeet als ze terug naar Richmond gaat).

Terug thuis ren ik op de plaats tot ik vijf kilometer heb gehaald. Het is heel warm en ik transpireer flink. De rest van de stappen hoop ik gedurende de dag bijeen te krijgen (dat lukt gelukkig).

Saskia wil nog graag naar Petco voor wat spullen voor Flapjack en Pig. Daarnaast ligt Walgreens en Saskia heeft ook een paar recepten te vullen. Dat lukt echter niet omdat ze meer informatie van de dokter nodig hebben. Dat moet Saskia dus in Richmond voor elkaar krijgen.

Thuis heeft Saskia nog was gaande en meer. Ik vertrek dus snel naar het zwembad om mijn baantjes te trekken, denkend dat ik weer thuis kan zijn voor zij teruggaat. Het is weer zo lekker zwemmen en na mijn kilometer haast ik me huiswaarts.

Tot mijn verbazing zie ik Rick halverwege aan komen lopen. Saskia heeft zich gehaast en is al vertrokken. Ik bel haar nog even en zij wilde gewoon zo snel mogelijk terug om te kunnen studeren. Ze heeft een ontzettend zwaar programma deze zomer. Hele dagen school en studeren, maar Saskia is erin geinteresseerd en mist vrije tijd niet volgens haar eigen zeggen.

Rick zwemt zijn tien baantjes en ik droog langs de kant zoveel mogelijk op. Dan haasten we ons want we hebben kaartjes voor de Incredibles 2 om drie uur. Rick wil nog graag een drankje drinken bij Gordon Biersch. We zijn wat laat, maar ik overtuig hem toch te gaan, het is tenslotte zijn dag.

Na een lekker biertje voor Rick en een bloody Mary voor mij lopen we naar AMC. Daar nemen we plaats in het Dolby theater met stoelen die in ligstand kunnen. De film is ontzettend leuk!

Hij is om kwart over vijf klaar en dan haasten we ons weer naar huis. Ik laat Orion uit en Rick verkleedt zich. Dan roepen we een Uber om ons naar het restaurant te brengen, want Rick wil biertjes drinken.

We hebben om half zeven gereserveerd bij Et Voila, een van de Belgische restaurants in Washington. Rick belt onderweg zijn vader om hem een fijne Vaderdag te wensen. De Uber chauffeur zet ons keurig voor het restaurant af en Rick is nog aan het praten.

Het is pas tien over zes en Rick en zijn vader hebben heel wat te bespreken. Ik ga vast naar binnen om te laten weten dat we er zijn. Ik laat Rick maar praten want het is belangrijk dat hij zoveel mogelijk contact heeft met zijn vader, die niet alleen ouder wordt, maar ook kanker heeft.

Net voor half zeven komt Rick ook binnen en krijgen we een tafeltje. Het duurt even voor we ook bediend worden, maar daarna is het allemaal heel attent. We drinken een cocktail en nemen een voorafje.

Voor mij is dat een taartje met kaassaus, kerstomaatjes en basilicum ijs. Dat is heel lekker, maar veel te veel dus ik eet ongeveer de helft om nog plaats te hebben voor het hoofdgerecht. Rick heeft een kaasplankje en twee van de kazen wil hij niet dus ik bewaar die voor mijn dessert.

Rick heeft biefstuk als hoofdgerecht, die komt met salade en puree. Ik neem de filet Americain met sla en friet en mayonnaise, die in dit Belgische restaurant niet automatisch wordt geserveerd. Waarschijnlijk zijn we verwend door de restaurants van Bart van Dommelen, want dit voelt niet meer authentiek Belgisch.

Het eten is best lekker, maar niet wat ik er althans van had verwacht. De filet Americain is meer mayonnaise en cornichons dan biefstuk. De frietjes zijn wel lekker, maar daar kan ik maar een paar van eten.

Er komen profiteroles langs en dat zijn eigenlijk ballen vanille ijs met wat deeg en chocolade erop. Is dat Belgisch? Ik ken profiteroles als met slagroom gevuld deeg met een chocolade top. Mijn Belgische lezers zullen me vast laten weten wat traditioneel is.

Rick kiest uiteindelijk de chocolade mousse voor zijn toetje en ik heb de overblijfselen van zijn kaasplankje. Een hapje van die mousse en die kleine blauwe kaas en brie blokjes zijn genoeg voor mij. Al met al een lekker maal, maar de restaurants van Bart van Dommelen zijn duidelijk beter.

We zijn hier al jaren niet geweest en vroeger was er nog een "Belgisch" restaurant aan de overkant. Dat is er niet meer en is nu een Mexicaans restaurant. Daar roepen we een Uber en krijgen een heel aardige chauffeur, die al bijna 7500 ritten heeft gemaakt en nog steeds vijf sterren heeft.

We grappen met hem dat Uber daar wel een medaille voor moet geven. Het gesprek onderweg is interessant en we realiseren ons dat vanavond de laatste voorstelling van Cirque du Soleil hier was. Oeps, helemaal vergeten die te gaan kijken, de tijd gaat te snel!

Thuis geef ik Rick mijn cadeautjes, een fles Chimay Blauw en een Yeti droogtas waar van alles in kan als hij gaat duiken. Rick is er erg blij mee, alle drie de kinderen hebben hem ook laten weten dat zij blij zijn met hem als vader (en wie zou dat niet zijn!).

Mijn blog is meestal zo positief mogelijk, maar vandaag laat ik mezelf even toe te denken over het feit dat ik geen liefhebbende vader heb. Tijdens mijn jongere jaren was ik er om hem te beschermen tegen mijn moeder en om mijn broers en zus op te vangen. Mijn moeder kon dat bij tijd en wijlen niet aan. Mijn vader ging vrolijk op reis.

Daarna was mijn vader er niet om mij te steunen of helpen met de verhuizing hierheen en nog (veel) later kon ik hem opeens opvangen toen mijn moeder hem verliet (ze zijn inmiddels weer samen). Voor degenen, die dit te persoonlijk vinden, ook dit is deel van mijn leven.

Vroeger deed me dat veel pijn, nu is het gewoon zo. Duidelijk heeft niet iedereen een liefhebbende vader (gehad) en voor hen zijn dagen als Vaderdag dubbelzijdig. Ik heb al zolang geen vader voor mij dat deze dag enkel om Rick gaat en hopelijk heeft hij genoten! Maar ik denk ook aan jullie, die niet zo'n fijne vader hebben (gehad).

En zo eindigt weer een veel te kort weekend. Waarom is de zomer nu altijd zo druk?

Perfect weer geeft een vakantiegevoel

Zoals altijd gaat Ricks wekker om kwart over zeven. Ik ben nog te slaperig en sta op als hij na zijn ontbijt bovenkomt om te douchen. Het weer kan niet beter, het is nu al 23 graden en volop zon.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik bak een paar eieren en snijd een tomaat in plakjes voor mijn ontbijt. Het is zo lekker op het deck en ik geniet van de af en aan vliegende vogeltjes. Het liefst zou ik hier gewoon willen blijven zitten, maar er moet bewogen worden.

Natuurlijk kan ik mezelf er niet toe zetten binnen te gaan sporten dus ik "ren" op de plaats op het deck. Iets meer dan een uur later heb ik mijn stappen bijeen en loop de decktrap tien keer op en af. Deze week heb ik iedere dag al mijn Fitbit doelen gehaald.

Als ik klaar ben neem ik Orion mee de tuin in. Ik heb het zakje met snoepjes mee om zijn favoriete spelletje te doen, maar de honden in de drie aangrenzende tuinen zijn allemaal ook buiten. Orion kan niet kiezen of hij tegen de Deense doggen wil blaffen of de buurhonden aan de andere kant.

Dan rent hij een tijdje langs het hek met Mia en negeert mijn bevel om te komen. In plaats daarvan hopt hij als een hinde over de barrieres naar de vijver en plons, daar zit hij weer in het water. Arme vissen!

Tijd om te douchen dan maar. Ik trek meteen ook mijn bikini aan onder mijn jurk. Voor de lunch haal ik de Griekse salade van Panera, een halve salade want dat is meer dan genoeg. Bij Just $1 koop ik een tas om Ricks Vaderdag cadeau in te doen en eet mijn salade op een bankje buiten.

Dan haal ik Ricks favoriete bier (Chimay blauw) bij Whole Foods en kies een leuke kaart uit bij Walgreens. Zijn Vaderdag cadeau heb ik al in huis. Tijd om manlief zondag eens flink te verwennen. Saskia komt morgen tot zondagochtend dus hij ziet dit weekend tenminste een van de kinderen.

Onderweg terug zie ik allemaal schoolkinderen en realiseer me dat de zomervakantie om twaalf uur begonnen is en het zwembad dus heel druk gaat worden. Voor die drukte wil ik er ook even heen. Ik wil Orion gewoon in zijn bench laten dus rijd meteen naar het zwembad.

Daar vind ik nog een ligstoel in de schaduw. Het is al heel druk en de muziek staat weer eens keihard. Ik blijf een paar uur, maar dan vind ik (het is 26 graden) de wind te koel en word ik gek van het gegil en de muziek. Onze buurman is president van het zwembad en drukt me later op het hart iets van de muziek te zeggen.

Op ons deck is het veel rustgevender. Ik verkleed me en hoor dan Rick al beneden! Die is heel vroeg uit zijn werk. Hij gaat het gras maaien en ik lees op het deck.  Als Rick klaar is komt hij naar buiten met mijn favoriete bloody Mary (Zing Zang mix en sake). De lekkerste ooit, die ik in de Outer Banks heb leren kennen.

Voor ons avondeten besluiten we naar de gezellige bar B Side te gaan. Jammer genoeg hebben ze geen tafeltjes meer buiten, maar wel twee stoelen aan de bar. Rick en ik delen een heel lekker bord met geitenkaas Gouda, Pecorino, vier verschillende soorten charcuterie en olijven gevuld met andouille (die laatsten zijn onvoorstelbaar lekker!).

Om toch wat groente te hebben bestellen we ook de amandel hummus met gegrilde wortels en pesto. Ook dat is heel smakelijk. Eigenlijk vind ik dit soort maaltijden het lekkerst. Allerlei kleine hapjes met verschillende smaken en gezellig met zijn tweeen aan de bar.

Thuis kijk ik What Would You Do? Daarin worden reacties van mensen die zien dat anderen slecht behandeld worden gefilmd. Dit keer moet een groepje zwarte tieners bij IHOP vooraf betalen, een lesbisch stel wordt geweigerd bij een bakkerij voor hun bruidstaart en een vrouw zet haar kind aan tot stelen. Het is altijd weer goed te zien hoeveel mensen hun hart wel op de goede plek hebben.