Gelukkig blijft het lekker zomers voorlopig

Ricks wekker gaat heel erg vroeg en ik kon niet slapen vanwege de pijn gisteravond. Hij doet heel stil en ik doezel nog verder. Rick doet Orion in zijn bench zodat ik echt rust heb. Misschien wat teveel rust, want ik sta pas om negen uur op! Mijn lichaam werkt allerminst mee op het moment!

Vandaag is zo'n dag zonder plan. Voor mij is het wel zaak er een te hebben, want anders verzand ik in mezelf zielig vinden vanwege de pijn. Ondanks zijn vroege vertrek heeft Rick wel de koffie klaargezet en hoef ik slechts de knop in te drukken om die te laten pruttelen.

Gisteren heb ik bij Trader Joe's crumpets en gerookte zalm gekocht en maak daar een heerlijk ontbijt van.  Met een glas groentesap en een grote bak koffie op het deck waarop ik op 20 september nog steeds geniet van de warmte!

Het is zulk mooi weer en niet vochtig dat ik besluit op het deck op de plaats te gaan hardlopen. Intussen krijgt Orion zijn beweging met langs het hek rennen met de buurhonden. Een uur later vind ik het wel weer genoeg geweest.

Orion heeft wel zin in een wandeling en snuffelt en eet enthousiast de snoepjes die ik voor hem uitgooi. Die rollen vaak het gras in zodat hij er echt naar moet zoeken. Dat maakt het ook mentaal uitdagend voor Orion.

Voor de lunch ga ik naar het Mosaic District. Als ik District Dumplings binnenloop word ik daar als een oude bekende begroet. Ik ben er inderdaad al een tijdje niet geweest. Ik bestel vijf groente en vijf vlees gestoomde dumplings. Zoals altijd is het zeer smakelijk!

Na het eten zoek ik een van de gemakkelijke stoelen in de schaduw, die overal staan, uit. Ik heb eens zin om hier op mijn gemak Pokemon Go te spelen. Het is hier ook gezellig druk en weer eens wat anders dan onze achtertuin.

Jammer genoeg voel ik me nog steeds vreselijk en die pijnen maken me zo moe! Ik val bijna in slaap in mijn stoel. Dat moeten we niet hebben dus ik ga nog wat boodschappen doen in Vienna. Ik koop o.a. vogel- en eekhoornvoer om weer leven op ons deck te hebben nu de kolibrietjes vertrokken lijken te zijn. Ondanks de temperaturen kan ik er niet onderuit dat de herfst in aantocht is.

Als ik thuiskom zie ik de ophaalauto van de schoonmaaksters onze oprit blokkeren.  Ik besluit te wachten tot zij klaar zijn en intussen komt Rick ook thuis. De oprit is inmiddels opgedroogd en we halen het lint ervoor weg.  Zo kan ik de van weer in de garage parkeren.

Rick weet altijd wat mij goed stemt als ik me zo slecht voel als vandaag. Hij stelt voor sushi te gaan eten bij Yama, hier vijf minuten vandaan.  We worden als oude bekenden ontvangen en Andy (vast niet zijn echte naam) is onze sushi chef aan de sushi bar. Hij komt, zoals de meeste sushi chefs in de VS, uit Zuid-Korea. We krijgen weer kunstwerkjes voorgezet en het is smullen geblazen.

Terug thuis is het tijd om de muilkorf weer te oefenen met Orion. Dit keer laat ik het aan Rick over en Orion doet het goed. Hij moet hem een half uur op en Rick weet niet goed wat hij er zo lang mee moet. Orion komt dan maar bij mij "klagen" en knuffelen, zo schattig.  Toch houdt hij de muilkorf redelijk goed op, hopelijk helpt het morgen bij de dierenarts.

Vanavond is de finale van America's Got Talent en daar is ook een vrouw met twee honden, die onvoorstelbare kunsten verrichten. Ik denk dat Orion het heel leuk zou vinden die kunstjes te doen, maar daar heb je trainers voor nodig en dat betekent vreemdelingen. Hopelijk kan het ooit met hem.

Laat ga ik het niet maken, de pijnen maken moe. We moeten dit weekend heel wat rijden dus ik hoop dat de massage morgen gaat helpen!

Een sociaal dagje

Gelukkig wil de zomer hier nog niet weggaan en is het alweer heerlijk weer als we opstaan. Rick vertrekt naar zijn werk en ik bak een paar eieren om op het deck op te eten.  Een lekker koud glas groentesap erbij en een mok koffie maken het maal compleet.

Dan neem ik Orion mee naar boven en doe een uur op de elliptical. Vandaag ben ik weer eens heel blij als dat klaar is!  Ik heb veel pijn om de een of andere reden en het sporten helpt gewoonlijk, maar niet vandaag. Ik voel me vooral moe. Een douche helpt me wel. 

Geduldig wachten tot zijn vrouwtje klaar is

De deurbel gaat als ik net weer beneden ben en ik beveel Orion op zijn mat te gaan zitten.  Hij doet dat keurig! Het blijkt de man, die onze oprit van een nieuwe laag asfalt gaat voorzien te zijn. Ik heb de auto's al op straat gezet dus hij kan meteen beginnen. Ik ben super trots op Orion die keurig op zijn mat blijft zitten!!!

We mogen nu een paar dagen niet op de oprit

Voor de lunch heb ik afgesproken met Sara, die tussen haar klassen door even tijd heeft. Zij heeft First Watch daarvoor uitgekozen, een restaurant in Fairfax. Ik ben daar nog nooit geweest dus ben benieuwd.

Meteen doet het restaurant me aan een nette IHOP denken, ontbijt de hele dag en ook wat salades en broodjes. De calorieen staan op het menu vermeld (wat zou ik willen dat ieder restaurant dat deed!).  Alles is echter meer dan 500 calorieen, zelfs in de "gezonde" kolom zijn een aantal gerechten zelfs 1000 calorieen.

Het is mij allemaal veel te zwaar en ik heb wat moeite met kiezen. Uiteindelijk wordt het een omelet met gerookte zalm, tomaat en gebakken ui.  Ik vraag het zonder de kaas en mayonnaise.  Het smaakt best okay, maar dit restaurant zal nooit mijn favoriet worden. Ik snap ook niet goed wat Sara er zo lekker aan vindt.

We hebben elkaar een maand niet gezien dus genoeg bij te kletsen en voor we het weten is het tijd voor Sara om terug naar school te gaan. Ik rijd naar de overkant om bij Trader Joe's te kijken wat ze hebben. Nou, dat is heel veel pompoen in van alles en nog wat! Van tortilla's tot granola tot soep, Amerikanen zijn dol op pompoen!

Daar koop ik niets van, want het is mijn ding niet. Met crumpets, zalm en eieren (vele malen goedkoper dan bij andere supermarkten) ga ik huiswaarts. Zoals altijd neem ik me voor hier vaker heen te gaan.

Mijn pijnen worden steeds erger en dat maakt me zo moe! Nadat ik weer de muilkorf heb geoefend met Orion (wat ook dit keer heel goed gaat) ga ik in mijn hangmatstoel liggen en val bijna in slaap. Voor ik het weet is het tijd om me klaar te maken voor het maandelijkse happy hour.

Eigenlijk overweeg ik het af te zeggen want ik voel me echt niet lekker. Maar ja, ik heb het georganiseerd dus vind dat niet kunnen. Chris komt me ophalen en we gaan naar Requin, een nieuwe locatie om uit te proberen.

Er zijn nog meer dan genoeg plaatsen aan de bar en we kiezen er een paar. Niet veel later komen Freya en Kathryn ook.  We bestellen drankjes, voor mij hun heel lekkere rose. Grappig genoeg bestellen Amerikanen dat niet vaak. Freya heeft rode wijn en Chris witte, Kathryn neemt de rode sangria.

Ook bestellen we, behalve Freya, wat eten van hun happy hour menu.  Ik probeer de crudites en gebakken oesters. De eerste is heel erg lekker, de oesters vind ik duur en niet bijzonder.  Mijn volgende keuze de levermousse met jams is daarentegen om je vingers bij af te likken!

Chris en Freya vertrekken voor zevenen en Kathryn houdt mij nog gezelschap tot Rick komt. Ook dan blijft ze nog gezellig even praten. Zij vertrekt dit weekend voor een paar maanden naar haar andere huis in Florida wat schade heeft van orkaan Irma. We wensen Kathryn daar veel sterkte mee als ze afscheid neemt.

Rick heeft een burger en ik bestel camembert en blauwe kaas, die met appel, druiven, honingraat en jam worden geserveerd. Precies genoeg allemaal en erg lekker is het.

Thuis kijken we naar America's Got Talent en ga ik het weer eens niet laat maken. Die pijnen maken me eerlijk gezegd wat gedeprimeerd. Ik heb ze zo lang niet zo erg gevoeld en nu komt dat seizoen weer. Ik steek mijn hoofd nog even in het zand en laat alle zomerspullen tot tenminste volgende week staan.

De muilkorf oefenen met Orion

Rick moet vanochtend al om kwart voor zeven op en al ben ik al wakker, ik blijf toch nog maar even liggen. Als hij en Orion een uurtje later weer bovenkomen sta ik ook op. Het is wat bewolkt want orkaan Jose hangt ergens ten oosten van ons boven de oceaan.

Toch is het lekker warm en als Rick naar zijn werk is vertrokken besmeer ik wat crackers en eet ontbijt op het deck. Buiten eten is toch wel een van de dingen waar ik zo van kan genieten, die hier meestal nog tot in de herfst kunnen.

Op weg naar Anytime Fitness zend ik bij de UPS Store een paar schoenen terug naar Amazon.com.  Die kwamen beschadigd aan. Gelukkig is het supermakkelijk om terug te sturen en is mij al beloofd dat er overmorgen een nieuw paar bezorgd zal worden.

Voor Sharon me komt halen doe ik een half uur cardio. Dan heeft Sharon een goed half uur met gewichten voorbereid. We kletsen altijd gezellig, maar Sharon zorgt ervoor dat ik al mijn spieren uitdaag.

Na nog een half uur cardio ben ik klaar met sporten voor vandaag. Als ik de garage inrijd zie ik allerlei insecten op onze vlinderstruik.  Een aantal vlinders en een bijzondere kolibrie mot en bijen, het is een drukte van jewelste.

Orion heeft wel zin om te spelen en we vermaken ons in de achtertuin.  Dan zoek ik de douche op en verfrist ga ik Vienna in.  Rick was trots dat hij tijdens mijn afwezigheid niet naar Whole Foods is geweest.

Whole Foods is mijn Mecca! Ik haal er avondeten en meer en ook lunch. Thuis smul ik van de dumplings. Ook weer buiten, want de zon komt lekker tevoorschijn en het is er goed vertoeven.

Alles op het moment is met pompoensmaak, zelfs popcorn! Ik vind het allemaal maar matig.

Deze week moeten Rick en ik Orion naar de dierenarts nemen voor een aantal vaccinaties. Voorheen was dat een nachtmerrie en moest Orion een nare muilkorf aan. Ik heb Jessey van de gedragsdierenarts geemaild en die zond instructies om de muilkorf eindelijk eens echt aan te doen bij Orion.

We oefenen al weken, maar Orion laat hem nooit vastmaken. Vanmiddag moet het daarvan komen en met veel stukjes kaas laat hij het toe! Een half uur ben ik met hem bezig. Natuurlijk probeert Orion de muilkorf wel af te krijgen, maar deze is een stuk minder vervelend, want hij kan hijgen, eten en drinken ermee. Ik ben tevreden met zijn vooruitgang vandaag.

Om de een of andere reden ben ik heel erg moe. Ik besluit eraan toe te geven en ga met mijn eindeloze biografie over Isabella van Castillie in mijn hangmat stoel liggen. De afgelopen tijd is ook wel heel druk geweest, misschien heb ik gewoon eens echt een "saaie" middag nodig.

Tot een uur of half zes voelt het heerlijk buiten en dan krijg ik het koud. Ik maak de tomatensalade voor vanavond en wacht tot Rick thuiskomt.  Die grilt de kipspiesjes en we hebben er de salade en olijfbrood bij. Echt een zomerse maaltijd op deze nazomerse dag.

Vanavond kijken we de achterstallige afleveringen van America's Got Talent. Er is heel veel talent dit keer en ik heb geen idee wie zal winnen. Deze week is de finale dus we moeten snel de afleveringen van de afgelopen paar weken zien.

Een prachtig weekend om de omgeving te laten zien

Zaterdag

Het is wel fijn met jet lag naar het westen dat ik alweer om half acht werkelijk klaar wakker ben. Het is prachtig weer en gelukkig wil Rick daarom ook vroeg opstaan. We laten Orion uit en gaan dan ontbijt halen.

Waarschijnlijk zijn we het vroegst voor ons doen bij Starbucks ooit in het weekend! Ik bestel een grande ijskoffie met melk en vanillesiroop.  Ik spel zoals altijd langzaam mijn naam, maar nog steeds krijgt die een creatieve spelling. Om je rot te lachen eigenlijk!

Thuis genieten we op het deck van ons ontbijt, voor mij de egg bites en Rick heeft een broodje.  Die egg bites zijn heel populair en ik weet waarom.  Ze zijn een aantal lekkere hapjes!

Om kwart voor tien rijd ik naar het metrostation.  Ik heb daar afgesproken J. en O. op te halen voor onze dag in Alexandria en Great Falls. Het is maar goed dat ik wat vroeg ben want ze zitten al te wachten.

We maken kennis en ik rijd als eerste naar Alexandria, want op zo'n mooie nazomerse dag zal het daar druk worden. Later ben ik daar heel blij mee, want er is van alles gaande in het stadje. Via de mooie George Washington Memorial Parkway rijd ik erheen.

De garage waar ik gewoonlijk parkeer is niet te bereiken want de straat is afgezet. Gelukkig weet ik nog een grote garage verderop en daar zijn nog meer dan genoeg plaatsen. Er blijkt een kunstfestival te zijn waardoor veel is afgezet.

We beginnen met de Torpedo Factory. Hier zijn voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna tienduizend torpedo's gemaakt, maar tegenwoordig zijn er ateliers van allerlei kunstenaars.  De meest uiteenlopende dingen maken ze en we bekijken de eerste twee verdiepingen.  De derde slaan we over.

Dan neem ik ze mee voor mijn rondleiding door het oude stadje. We lopen langs de achttiende eeuwse huisjes van Captain's Row (1783).  De straat hier is ook nog altijd kinderkopjes, een van de weinige overgebleven daarmee.

Bij de Stabler-Leadbeater apotheek kopen we kaartjes voor de rondleiding over twintig minuten. In de tussentijd laat ik ze het Presbyterian Meeting House zien met o.a. het graf van de onbekende soldaat uit de Revolutionaire Oorlog. In de koloniale tijden mochten alleen de Anglicaanse kerken zich "kerk" noemen al was er vrijheid van religie.

De rondleiding door de apotheek is erg interessant. Ik heb deze al verscheidene keren gedaan, maar deze gids vertelt meer over alles. Zij is biologielerares dus misschien daarom, maar het is allemaal heel boeiend.

Na afloop lopen we verder en komen langs het controversiele standbeeld van de Zuidelijke soldaat. Op het moment wil men de standbeelden van de Zuidelijke generaals e.d. overal verwijderen. Die zijn er veelal pas in de twintigste eeuw neergezet om de zwarte bevolking te intimideren. Deze soldaat hoort daar ook bij, maar staat er voorlopig nog. Hij zendt ook wel een iets andere boodschap dan de andere beelden vind ik.

Bij de Christ Church krijgen we een uitgebreide rondleiding van de van oorsprong Franse Christine Jones. Zij vertelt heel leuk over de geschiedenis van het kerkje en de Episcopal godsdienst, ook weer beter dan ik ooit hier heb gehoord.  Het meeste weet ik al, maar ik vraag haar waarom de Anglicaanse kerk hier Episcopal heet, want dat heb ik nooit begrepen.

Het heeft te maken met de separatie van de Engelsen, de Amerikanen moesten anders zijn.  Ze veranderden de naam dus, maar de godsdienst beleving bleef hetzelfde.  Dat niet alleen, maar het hoofd van de Episcopal kerk is ook de Bisschop van Canterbury! Zo is deze religie nog altijd sterk met Engeland verbonden.

De plakkaten met gebeden zijn nog oorspronkelijk, ooit witte achtergrond en nog altijd handgeschreven!

Langs het huis waar George Washington verbleef als hij in Alexandria was, de Gadsby's tavern uit de 18e eeuw en het Carlyle House uit 1753 waar men zegt dat de zaden voor de Revolutionaire Oorlog werden gezaaid door de nare Britse generaal Braddock, lopen we naar de terrassen van de restaurants langs het water.

Daar willen we eigenlijk lunchen, maar er is of een lange wachttijd of we zouden in de zon moeten zitten. Het is dertig graden dus dat laatste is niet aanlokkelijk. O. schudt dan ook haar hoofd. Aan het water eten zit er vanmiddag dus niet in.

Ook Virtue Feed & Grain, een restaurant dat Rick en ik erg leuk en lekker vinden, zit vol. Aan de overkant zie ik Union Street Pub en daar is gelukkig wel plaats.  Hier heb ik nog nooit gegeten, maar hun menu ziet er goed uit. We bestellen alle drie de brie en ham sandwich met salade en die is erg lekker.

Na het eten lopen we terug naar de van en beginnen we aan de tocht naar Great Falls.  Ik rijd daar via de George Washington Memorial Parkway en Georgetown Pike heen, allemaal heel mooie wegen. Die laatste heeft allerlei enorme landgoederen erlangs staan.

Zoals ik al had verwacht moeten we een tijdje wachten voor we het park in kunnen. Op mooie weekenden als deze gaat iedereen hierheen, of om te picknicken of om te wandelen. Toch valt de file me mee en eenmaal aan de beurt koop ik een nieuwe Nationale Parkenpas, die weer een jaar geldig is. Ik hoop dit jaar vaker met Orion de natuur in te gaan.

De rivier staat heel laag, maar de watervallen zijn desondanks erg mooi (of misschien juist daardoor). Bij het eerste uitkijkpunt, mijn favoriet, staan we vrijwel bovenop de grootste waterval. De andere twee uitkijkpunten zijn verder weg dus hebben een beter overzicht over de watervallen.

Na de uitkijkpunten lopen we een rondje door de natuur met mooie overzichten over de rivier.  Het is jammer genoeg opeens wel heel erg vochtig en warm. Alles voelt klam aan. De airconditioning in de van is dan ook weer erg lekker.

Via het centrum van Vienna, zodat zij ook wat van de buitensteden van Washington zien, rijd ik terug naar het metrostation. Daar nemen we afscheid tot morgen want dan laat ik hen de stad zien. Ze vonden het gelukkig een leuke dag en ik ook.

Precies om half vijf loop ik ons huis weer binnen. Orion staat al bij de deur te wachten. Rick heeft, zoals ik al dacht, van alles in en rond het huis gedaan. Het gras is gemaaid en de magnolia gesnoeid.

Voor het avondeten stelt Rick voor naar Arlington te gaan. Daar zijn honderden restaurants die wij nooit geprobeerd hebben. We "landen" bij Pamplona, een tapas restaurant. Daar kun je alle tapas die je wilt eten bestellen voor $35.  Rick en ik proberen er een heel aantal (het zijn meestal kleine hapjes op een paar na).

Het wordt een heerlijke maaltijd en zeker iets om te herhalen. Om ons heen zien we ook een heel aantal interessante restaurants.  We besluiten hier vaker heen te gaan.

Thuis gaan de voeten omhoog en kijken we tv. Alweer ga ik het niet laat maken, morgen weer veel lopen en onze mooie stad laten zien. Wel erg leuk zo met dezelfde mensen!

Orions BarkBox is aangekomen en nu is hij aangenomen bij Bark Universiteit. Hij krijgt een football en andere lekkernijen. Dit is zo'n leuk maandelijks programma met iedere keer weer een thema. Orion is er dol op en ik vind het ook heel leuk!

Zondag

Ook vanochtend zijn Rick en ik zeer bijtijds uit de veren. We halen weer ontbijt van Starbucks en gaan dan ruim op tijd naar de stad om mij naar het Smithsonian station te brengen. 

Gelukkig hebben we die tijd genomen, want de Navy-Air Force halve marathon blijkt bezig te zijn en veel straten zijn afgezet. Uiteindelijk zet Rick me achter het Smithsonian kasteel af. Daar koop ik een flesje water en loop naar de ingang van het metrostation.

J. en O. wachten me al op en we beginnen aan onze wandeling langs de monumenten. Als we oversteken moeten we even een open plek tussen de hardlopers vinden. We zijn hier vlakbij de finish en iedereen wordt enthousiast aangemoedigd. 

Het is wat bewolkt en dat maakt het aangenaam wandelen. Het is weer zomers warm en ook wat vochtig. We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog monument. Dat maakt altijd weer indruk door zijn grootte. 

Het Vietnam Veteranen Monument is weer heel anders. Daar worden namen overgetrokken en hangt een sombere sfeer. De zwarte muur is een sobere tegenhanger van het enorme eerdere monument.

We bewonderen Lincoln op zijn troon en de negentien soldaten van het Koreaanse Oorlogsmonument. Dan steken we over naar het Tidal Basin. Hier is het opeens een heel stuk rustiger! Echt een oase van alle drukte op de Mall.

Er is bijna niemand in het Franklin Roosevelt Memorial en ook niet in het tochtige Jefferson Memorial. Op een warme dag als vandaag is het hier goed vertoeven! In de winter is het echter afzien. 

We lopen terug naar het bewoonde gedeelte van de stad en bekijken het Witte Huis van achteren en dan van de voorkant. Daarna lopen we naar de Old Ebbitt Grill. Net als we over willen steken hoor ik opeens mijn naam! Het blijkt Marielle te zijn, die ook toevallig in de stad is.  Zo'n toeval! Heel grappig!

Bij het restaurant krijgen we meteen een tafeltje. De bediening is ook goed en snel. O. neemt de frittata, J. de bacon kaasburger en ik de OEG BLT met mosterd in plaats van mayonnaise.  Het smaakt werkelijk prima weer, hun tomaten zijn altijd zo rijp en de bacon lekker hard gebakken dus helemaal niet vet.

Na het eten zetten we onze tocht voort langs Pennsylvania Avenue. Ik wijs ze de National Archives waar ze morgen heen willen en dan komen we in Fiesta DC terecht. Dat is een festival door en voor de Latijns Amerikaanse bevolking van de stad en omgeving en heel vrolijk allemaal.  Leuke muziek, dansen en lekker eten zo te zien. Lijkt mij wel leuk volgend jaar eens te bezoeken.

Wij lopen er doorheen en sommige muziek is zo luid dat wij er helemaal van trillen! Bij het Capitool vertel ik over dat gebouw en dan lopen we de heuvel op.  Het is zondag dus de Library of Congress is gesloten, maar ik vertel erover zodat ze tijdens hun bezoek morgen weten wat ze moeten zien.

Dan is de rondleiding weer voorbij en nemen we afscheid. Ik wens ze nog een fijne dag morgen en ga dan op Rick wachten.  Die heeft weer moeite mij te bereiken met alle afgezette straten vanwege het festival.  

Ik stuur deze naar Kai, onze Neptunus fontein werkt, die in Bologna staat al tijden in de steigers

Als hij eindelijk komt verloopt de rit naar huis voorspoedig.  We werken nog wat in de tuin en werpen een net over de vijver om de binnenkort vallende bladeren op te vangen. Orion kan er eindelijk echt niet meer in nu. Natuurlijk weten de muggen mij wel weer meteen te vinden en lek geprikt ga ik weer naar binnen.

Gisteravond zagen Rick en ik Ambar, een restaurant met cuisine uit de Balkan. Die willen we heel graag proberen en rijden terug naar Clarendon. We krijgen een tafeltje buiten en ook hier kun je voor $35 ongelimiteerd kleine gerechtjes bestellen.  Dat is kennelijk een trend.

Eigenlijk wilden we dat niet, maar kijkend naar de prijzen is het wel de beste keuze, anders kun je hooguit twee dingen bestellen. Gelukkig staan er veel lichte dingen op het menu en het hoeft ook niet allemaal op. We hebben een heerlijke maaltijd met eten dat ik me uit het vroegere Joegoslavie herinner. Zeker een restaurant om vaker te bezoeken!

Thuis gaan we de Emmy's kijken.  Die zijn zeer politiek getint.  We lachen ons rot, maar het is duidelijk dat Hollywood geen fan is van Donald Trump. Zo eindigt weer een druk, maar leuk weekend!

PS: Reacties vind ik nog altijd erg leuk!

Een rustdag voor een druk weekend

Eigenlijk ben ik om vijf uur al klaar wakker, maar ik doezel nog een paar uur tot Rick om half acht opstaat. Het is prachtig weer en ook gezellig zo samen wakker te worden.  Ik hoop dit vroegere opstaan vol te kunnen houden, maar weet van mezelf dat ik mijn bed ook wel erg lekker vind.

Rick maakt koffie en thee en ik bak een paar eieren met kaas. We eten op het deck ontbijt, zo luxe op vijftien september! Dan neemt Rick afscheid en ben ik weer alleen met Orion, die nog steeds niet van mijn zijde wijkt, en Snickers, die zoals het een kat betaamt zijn eigen weg gaat.

Eerst loop ik naar de buren om Lorraine te bedanken voor haar hulp de afgelopen week en een flesje balsamico uit Modena af te leveren. Gelukkig kunnen zij volgend weekend weer voor Orion zorgen, want dan gaan wij weer op pad.  Het is een drukke septembermaand!

Voor mijn beweging besluit ik een uur op de plaats te gaan hardlopen op het deck. Met zulk lekker weer wil ik niet binnen op de elliptical. Het hoeft niet vermeld te worden dat Orion me constant trouw gezelschap houdt.

Helaas kan ik de hoofdpijn waarmee ik opstond maar niet kwijtraken. Ik was van plan met Orion te gaan wandelen, maar ik ben bang dat zijn trekken het erger zal maken. In plaats daarvan train ik met hem binnen, vooral de deurbel. Hij vindt het duidelijk prachtig om weer bezig te zijn.

Dan ga ik uitpakken en me klaarmaken.  De douche helpt wel met mijn hoofdpijn en ik voel me wat meer mens. Misschien is het ook allemaal de jet lag, daar gooien we het maar op.

Intussen is het lunchtijd en ik kan niet wachten een lekkere gezonde salade van Chop't te halen.  Als een oude bekende word ik binnengehaald.  Hun menu is weer eens veranderd en ik stel zelf een lekkere bowl samen met van alles en nog wat.

In mijn eigen "oase" op het deck geniet ik ervan.  Orion rent intussen lekker met Mia en krijgt zo zijn beweging. Mijn zus belt om wat stoom af te blazen en voor we het weten is het een paar uur later!

Tot gisteren zagen mijn nagels er keurig uit, maar alsof ze het wisten bladderden ze opeens allemaal af.  Tijd dus om ze weer netjes te laten maken, want zodra ik kan verval ik in mijn slechte gewoonte van nagelbijten.  Dat doe ik niet als ik nagellak opheb, gek genoeg.

Bij Pro Nails 3 maakt Kimmy (vast niet haar echte naam) mijn nagels weer keurig. Ik kies vandaag "Starry Night" als kleur.  Een donkere kleur, die in het licht eruit ziet als een nachtlucht met sterren. Ik vind het mooi.

De jet lag begint zich nu te laten voelen en ik kan niet ophouden met gapen. Voor mijn gevoel is het tien uur 's avonds.  Een Diet Coke helpt me wat wakkerder worden.

Rick komt om zes uur thuis en we gaan vrijwel meteen eten. De keuze valt op Viet Aroma, lekker licht Vietnamees eten. Ik heb vier spiesjes met garnalen, kip, varkensvlees en rundvlees. Die wikkel ik in rijstpapier en het smaakt weer voortreffelijk! Rick heeft een stoofpotje wat er ook goed uitziet.

Thuis gaan de voeten omhoog en ben ik van plan op tijd mijn bed op te zoeken.  Morgen en overmorgen mag ik onze mooie omgeving weer aan Nederlandse toeristen laten zien en daar heb ik echt zin in!

Dag 9 Italie: De terugreis

Gelukkig gaat mijn vlucht naar Frankfurt op een heel redelijk tijdstip en ik sta om half acht uitgerust op.  Ik maak nog een foto van mijn uitzicht en eet voorlopig mijn laatste Italiaanse ontbijt.  Ik sluit niet uit dat Rick en ik hier ooit eens gaan logeren. Het hotel beviel me heel goed.

Na de laatste spullen ingepakt te hebben sleep ik mijn tassen naar de trap. Net sta ik me af te vragen hoe ik die zonder veel gestommel naar beneden krijg, als er een vrouw uit haar kamer komt.  Zij biedt haar hulp aan, die ik met graagte aanneem.  Mijn tas met enorm kussen is namelijk niet makkelijk te dragen.

Bij de receptie check ik uit en dit gaat nog heel ouderwets met de hand berekend en allerlei briefjes.  Het klopt volgens mij allemaal wel.  Dan vraag ik of ze een taxi kunnen roepen en die zal er binnen twee minuten zijn.

Inderdaad staat die al te wachten als ik de lift uitstap. De rit naar het vliegveld neemt minder tijd en is goedkoper dan op de heenweg. Zo heb ik nog een uur en drie kwartier voor vertrek.  Fijn, want ik houd er niet van me te moeten haasten.

Het vliegveld van Bologna is een stuk groter dan ik had gedacht. Het is even zoeken naar de Lufthansa balie, maar dan ben ik zo ingecheckt. Ook de veiligheidscontrole gaat snel en is helemaal geautomatiseerd.  Schoenen hoeven niet uit, gelukkig.

Bij de gate koop ik een flesje water en dan is het al snel tijd om aan board te gaan. Of althans in de bus te stappen, die ons naar het vliegtuig brengt.  Efficient als de Duitsers zijn kunnen de mensen met lage rijnummers voorin instappen en met hogere rijnummers achterin.  Dat maakt dat het aan board veel sneller gaat dan alleen een trap aan de voorkant.

De vlucht naar Frankfurt verloopt voorspoedig.  De vlucht is niet vol en de stoel in het midden van onze rij leeg.  Dat zit altijd des te comfortabeler.  Als het wolkendek even opbreekt wijst de piloot ons de Zugspitze. 

Niet veel later landen we in Frankfurt en daar plenst het. Ik ben dan ook heel blij als we dit keer een gewone gate krijgen en geen bus! Hier heb ik vijf uur voor mijn vlucht naar Washington, maar dit keer ben ik niet zo moe en dat scheelt.

Mijn vlucht zal van de Z gates vertrekken en volgens Kai is daar wel wat te beleven.  Ik loop er dus heen en zie inderdaad een aantal restaurants.  Er wordt hier Oktoberfest gevierd en ik zie best wat lekkere dingen op het menu van het Duitse restaurant (er zijn ook een Italiaan en een sushi restaurant).

Voor vliegveldeten is mijn runderbouillon met Leberknudel werkelijk heel goed bereid.  Ook de Frankfurter worstjes met aardappelsalade smaken me prima.  De aardappelsalade is vooral heerlijk! Dat kunnen de Duitsers heel goed maken!

Na de tijd om van mijn lunch te genieten genomen te hebben loop ik naar de gate.  Er zijn nog bijna drie uren voor we aan boord kunnen en ik vind een plek waar ik mijn telefoon en laptop op kan laden.  Daar schrijf ik ook de blogs van gisteren en eergisteren.

Voor ik het weet worden we geroepen om onze documenten te laten checken.  Dit keer heb Economy Plus helemaal vooraan en blijk ik verder niemand in mijn rij te hebben!  Heerlijk uitstrekken dus.  Ook werkt mijn tv schermpje niet, maar die van de stoel naast mij wel. Ik ben van plan films te gaan kijken dus ik wissel van stoel.

Vrij snel na het opstijgen wordt de maaltijd rondgebracht.  Keuze uit Thaise kip curry of pasta, ik kies de kip.  Maar jee, het lijkt wel of die maaltijden steeds kleiner worden! Vijf stukjes kip, wat rijst, vijf hapjes groente, een broodje met boter en dat is het.  Wel wordt er als toetje een ijsje rondgebracht.

Al films kijkend gaat de tijd snel.  Ik begin met 13 Going On 30, een grappig comedy.  Dan Diary of a Wimpy Kid waar we nooit voor zouden betalen in de bioscoop, maar het is een onderhoudende film. Paris Can Wait is een leuk verhaal over een rit van Cannes naar Parijs waarin een vrouw zichzelf herontdekt.  Als laatste kijk ik eindelijk Calendar Girls, een film, die ik al jaren wil zien en die inderdaad zeer onderhoudend is.

Dan is er nog maar een uur voor we gaan landen en krijgen we een broodje met kalkoen en kaas als snack. Een kwartier voor op schema landen we op Dulles.  Daar ben ik met mijn Global Entry zo door de douane en mijn tas laat ook niet lang op zich wachten.

Rick staat bij de uitgang al op me te wachten en ik ben blij hem weer te zien! Onderweg halen we wat Chinese soep en dumplings voor mijn avondeten. Thuis wacht me een verrassing want Rick heeft de tapijten laten reinigen en er hangen vrolijke ballonnen voor mijn verjaardag.

Als Orion mij ziet krijg ik zo'n enthousiaste begroeting dat het niet anders kan dan dat hij mij gemist heeft. Ik krijg allemaal hondenzoentjes en hij probeert de hele tijd op mijn schoot te kruipen.  Zo schattig!!

Tot mijn (en Ricks) verbazing houd ik het nog tot elf uur vol (vijf uur 's ochtends voor mijn gevoel), maar dan stort ik uitgeput op mijn bed neer. Het is weer goed om thuis te zijn!