Vienna 125 jaar, ijzel en Kai op reis

Zaterdag

Voor ons doen zijn we vroeg uit de veren op deze zaterdag.  Rick zelfs zo vroeg dat hij al terug is met ontbijt van Starbucks als ik beneden kom.  Het is weer ijskoud buiten en zal vandaag ook weer niet boven het vriespunt uitkomen.

Na het ontbijt bel ik met mijn  ouders.  Gelukkig is alles goed daar en over iets minder dan twee weken gaan we met zijn allen Indonesisch eten bij hen in de buurt.

Dan gaan Rick en ik naar Anytime Fitness voor een uur sporten.  Rick doet een combinatie cardio en gewichten en ik zoveel mogelijk stappen op de elliptical.  Na een uur heb ik er iets meer dan 9000 dus helemaal goed.

Op weg naar huis gaan we eerst naar Whole Foods om avondeten te kopen.  Rick heeft op Facebook een nieuwe manier om biefstuk te maken gevonden en wil dat gaan uitproberen.  Lunch halen we bij Panera, de linzen quinoa bowl met ei voor mij.  We willen eigenlijk daar eten, maar alle tafeltjes zijn bezet dus we nemen het maar mee naar huis.

Na de lunch gaan we terug Vienna in.  Vandaag wordt het 125-jarig bestaan van ons stadje gevierd.  Die datum is gebaseerd op wanneer het stadje "incorporated" werd wat zoveel betekent als dat het een apart stadsbestuur kreeg.  In feite bestaat Vienna al sinds 1767 en heette het eerst Ayr Hill.

We luisteren even naar de speeches van de burgemeester, die we persoonlijk kennen, en andere lokale politici.  Dan worden kaarsjes op 125 groene en witte cupcakes aangestoken en zingt iedereen "Happy birthday".  De cupcakes worden uitgereikt, maar wij hebben net lunch op dus nemen er geen.

Langs het W&OD pad staat al vele jaren een historische locomotief.  Die is maar zelden open en vandaag wel.  Rick en ik gaan eens binnen kijken.  Er staat een vrijwilliger, die enorm interessant vertelt over de vroege spoorwegen hier in de VS.  Een zwaar leven hadden die werkers! 

Ook over de Burgeroorlog in deze omgeving weet deze man veel.  De allereerste troepen ter wereld, die per trein werden vervoerd, kwamen uit Washington naar Vienna.  Daar vond toen de kleine slag bij Vienna plaats.  Leuk zo ook wat plaatselijke geschiedenis te leren, al had ik wel van de "slag bij Vienna" gehoord.

Het is mij te koud om langer buiten te blijven dus we keren terug naar huis.  Rick gaat naar de mall om een nieuwe portefeuille te kopen en ik kijk eens wat ik op mijn Kindle Fire wil laden om tijdens het sporten en in het vliegtuig te kijken.  Ik kies vooral op Britse geschiedenis gebaseerde films, zoals The Duchess, maar ook Tim's Vermeer, die ik misschien morgen al begin te kijken zo nieuwsgierig ben ik ernaar.

Intussen hebben we ook weer allerlei bezoekers bij ons vogelcafe

Dit vogeltje is een white breasted nuthatch (sitta carolinensis)

Als Rick terug is gaan we een paar uur puzzelen.  Deze puzzel lijkt een stuk makkelijker dan de eerste, die allemaal gezichten bij elkaar had.  Deze golf tekening is wel erg grappig.  Af en toe stop ik om de details te bekijken en moet echt lachen.  Die Jan van Haasteren kan er wat van.

Rick gaat aan de biefstuk en ik aan de krieltjes en wortels als bijgerechten.  Ongewoon is dat deze hele maaltijd in de oven wordt gemaakt.  Ik bestrooi de halve krieltjes met olijfolie, zeezout en rozemarijn en Rick heeft een speciale kruidenmix waar hij de schoongemaakte wortels mee insmeert. 

De biefstuk wordt volgens deze video bereid door Rick.  Het zijn flinke stukken filet mignon en die van mij is als eerste klaar, want ik heb mijn biefstuk graag zo rood mogelijk.  Het is zo ontzettend lekker en dat van iemand, die niet heel dol is op biefstuk!

Het vlees is perfect gebakken en zo zacht dat ik er bijna geen mes voor nodig heb.  Deze methode is aan te raden, beter dan van de grill.  De krieltjes zijn net aardappelsnoepjes en de wortels ook een smakelijke combinatie van pittig met zoet.  We smullen met zijn drieen van al het lekkers.

Dan is het tijd voor Kai om in te gaan pakken.  Hij vertrekt morgen al naar Nederland.  Ik voel het slechte weer alweer aankomen, wat een barometer is mijn lichaam toch!  Gelukkig kan mijn luie stoel vrijwel in de ligstand.

De laatste foto in het thema "Gezegdes, spreuken, liedjes": Geen slapende honden wakker maken

Zondag

Om een uur of negen staan we op.  Het sneeuwt buiten licht, maar dat zal volgens de verwachting overgaan in ijzel.  Als ik ergens een hekel aan heb!  Dan heb ik nog liever gewoon regen.  Maar ja, lieverkoekjes worden niet gebakken zei mijn oma altijd.

Rick gaat erop uit om ontbijt voor ons drieen te halen.  We eten gezellig samen, want Kai is inmiddels ook op.  Ook de vogeltjes komen weer enthousiast zaadjes halen.  Ook de cardinaal waagt zich weer een paar keer op onze tafel, zo'n mooi beestje is het!

Wel even de kat uit de boom kijken voor hij komt eten

Dan ga ik naar boven om op de elliptical 5000 stappen bij elkaar te krijgen.  Dit weer geeft me flinke hoofdpijn en het sporten helpt daar wel iets bij.  Daarna ga ik een tijdje bij mijn "happy light" zitten, wat "happiness" is wel welkom met dit weer.

Voor de lunch halen Rick en ik soep van Potbelly.  Rick is een echte man, die het heel leuk en spannend vindt om met dit weer te rijden.  Gelukkig is er in Vienna goed gestrooid en is alleen de stoep een ware ijsbaan.

Flinke ijspegels vormen zich

"Onze" eekhoorn in de ijzige dogwood

Inmiddels hangen er flinke ijspegels van alles af.  Tegen drieen vertrekken we met de van richting Dulles Airport.  Kai's vlucht zal om half zeven vertrekken en we willen ruim de tijd nemen om naar het vliegveld te komen.

Het ijzelt flink en overal hangen ijspegels, die alsmaar langer worden, en langs de rand van de weg is er veel ijs, maar de route die we nemen is gelukkig helemaal gezout en alleen maar nat.  Op de radio horen we over het ene ongeluk na het andere, maar wij bereiken gelukkig zonder kleerscheuren het vliegveld.

De auto naast ons staat er duidelijk al wat langer

We glibberen naar binnen en sluiten aan in de vrij lange rij bij de United internationale incheckbalie.  Het gaat vrij snel en Kai wordt door een vriendelijke medewerker ingecheckt.  Hij vraagt of wij niet meegaan en daar kan ik op antwoorden dat we over een week zullen volgen.

Op Dulles is er een oostelijke en westelijke veiligheidscontrole.  De oostelijke, dichterbij, heeft een wachttijd van een kwartier, de westelijke slechts drie minuten.  We lopen dus naar de westelijke ingang.  Daar nemen we afscheid voor een week. Gelukkig is Kai's vlucht niet vertraagd door het weer.

Rick en ik hebben besloten op de terugweg in Reston een film te gaan kijken.  We komen er vroeger aan dan gedacht en gaan bij de American Tap Room wat drinken.  Ik kies een drankje met komkommer, pepermunt en vodka.  Het klinkt heel vreemd, maar het is heerlijk fris smakend en niet te zoet.

Bij Bow Tie Cinemas aan de overkant gaan we naar The DUFF.  Dit blijkt een onverwachts leuke "feel good" film te zijn.  Een beetje voorspelbaar, maar ook wel zeer actueel met cyber bullying en alles.  Ik was even bang dat Rick er niets aan zou vinden, maar hij knikt dat hij hem ook leuk vindt.  Geen idee of zo'n film het ook naar Europa haalt.

Ons vasthoudend aan lantaarnpalen en hekken op plekken waar geen zout is gestrooid lopen we naar Mon Ami Gabi.  Het lijkt werkelijk wel een ijsbaan, maar aan de andere kant ook een sprookjeswereld.  Overal hangen ijspegels en -pegeltjes, de bomen glinsteren en op alles zit een flinke ijslaag.

In het restaurant is het rustig en warm.  Rick begint met een uiensoep en ik bestel voor het eerst in jaren eens escargots.  Die zijn werkelijk heerlijke hapjes!  Als hoofdgerecht neem ik St. Jacobsschelpen met een squash puree en gebakken spruitjes, ontzettend lekker.  Rick neemt steak frites, die er ook lekker uitziet.

Kai is intussen goed weggekomen en de ijzel is hier gestopt.  Het is echter nog steeds onder nul qua temperatuur en onderweg naar huis moet Rick regelmatig echt uitkijken op de ijzige wegen.  Ook hangen hele struiken over de weg.  Dichter bij Vienna is er een boom omgevallen en leidt de politie ons om.

Thuis is de situatie erger dan toen we een paar uur geleden vertrokken.  Rick gaat een pakketje van de stoep voor de voordeur halen en glibbert dan letterlijk van onze stoep af.  Gelukkig kan hij in het gras stoppen.  Alle sneeuw glinstert ook onder een laag ijs van een halve centimeter.  Ons sneeuwkoppel is nu meer een ijskoppel.

Rick en ik bedachten vanavond dat dit voor het eerst sinds we kinderen hebben zal zijn dat we zes nachten met zijn tweeen hier thuis zullen zijn zonder kind!  Eigenlijk onvoorstelbaar met een bijna 25-jarige, maar we kunnen ons niet bedenken dat dit eerder is voorgekomen.  Een voorproefje van het permanente lege nest, dus.  We vinden het allebei helemaal prima.

Onverwachte schitterende middag in de natuur

"Het is kkkoud!", zegt Rick als hij afscheid neemt.  Ik moet erom lachen, want het is wel veel kouder geweest de afgelopen tijd dan de -5 vanochtend.  Rick zegt dat hij er nu dan ook meer dan genoeg van heeft.  Dat zegt wat van mijn warmbloedige man, die nog in korte broek loopt als ik allang een jas en lange broek draag.  Ik zou echter ook wel graag eens geen minnetje voor de temperatuur zien staan.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak ontbijt.  Twee wafels met maple syrup en daarop aardbeien en bosbessen, het ziet er ook nog mooi uit en brengt me op een idee. Het fotografiethema is op het moment "liedjes, uitspraken en gezegdes" en ik besluit de titel van een liedje te "maken" en fotograferen.  Het duurt even voor iemand op Facebook het juiste antwoord heeft gevonden.

"Breakfast in America" van Supertramp

Terwijl ik ontbijt eet krijg ik een Facebook berichtje van Scarlett met wie ik vanmiddag zou gaan lunchen en daarna naar Still Alice. Helaas heeft zij een verkeerde reactie op een medicijn en voelt zich niet goed genoeg om te gaan. 

Dat vind ik natuurlijk heel jammer, maar besluit meteen om dan weer naar Great Falls te gaan.  Hopelijk voor de laatste keer dit seizoen het park met sneeuw en ijs gaan bekijken.  Dat moet lukken voor mijn massage om drie uur.  Ondanks het vriesweer moet ik gewoon naar buiten!

Maar eerst bel ik het Indonesische restaurant in Arnhem, Batavia, en maak daar een reservering voor 13 maart.  Grappig genoeg spreekt degene aan de andere kant van de lijn geen Nederlands.  Stiekem vind ik Engels toch makkelijker dus dat is prima.  Het is allemaal goed, we kunnen met zijn tienen terecht en er zijn veganistische gerechten.

Daarna beantwoord ik een aantal emails van klanten.  Langzaam maar zeker druppelen de aanvragen voor rondleidingen weer binnen.  De eerste dit jaar staat op het moment voor drie april geboekt.

Op een gegeven moment kan ik het niet meer uitstellen, tijd voor de elliptical .   Daar "ren" ik op tot ik 7500 stappen bijeen heb.  Dan douche ik gauw, doe mijn skibroek en warme trui aan en lijn Cosmo aan.  Zijn oren gaan al heel enthousiast omhoog bij het horen van Great Falls en met gemak springt hij in de van.

Als lunch haal ik mijn favoriete bagel, of liever dunne bagel, van Manhattan Bagel.  Die heeft gerookte zalm, wat cream cheese, tomaat, ui en kappertjes als beleg.  In de auto met Cosmo als gezelschap smul ik van elk lekker hapje.

Terwijl ik zit te eten gaat mijn telefoon en ik zie Laura's nummer verschijnen.  Uh oh, nooit goed nieuws zo vroeg op de dag en inderdaad, haar verwarming is ermee opgehouden en ze kan vanmiddag niet komen om mij een massage te geven.  Daar baal ik wel enigszins van, want mijn nek en schouders zitten vooral helemaal vast en geven me hoofdpijn.

Maar ja, niets aan te doen en zo hoef ik bij Great Falls ook niet op de tijd te letten.  Dat blijkt later heel fijn te zijn.  Bij de ingang van het park laat ik mijn pas zien en krijgt Cosmo een Milkbone koekje van de vriendelijke park ranger. 

Na geparkeerd te hebben lopen we het besneeuwde park in.  Er ligt een goede tien centimeter sneeuw en het pad is ijzig waar mensen gelopen hebben.  Het loopt dus vrij langzaam, want een kennis brak gisteren haar pols na uitgegleden te zijn en in zoiets heb ik helemaal geen zin!

We lopen richting de dam en het adelaarsnest.  Van verre zie ik daar geen beweging in, maar wel een heel aantal ganzen en een mooie zwaan in de rivier.  Verder lopend en dichter bij het nest zie ik opeens een adelaar op de rand staan! 

Gauw neem ik foto's van hoe hij of zij wegvliegt.  Dat betekent dat er hoogstwaarschijnlijk gebroed wordt.   Ben je geinteresseerd in een goede webcam van een broedend adelaarspaar klik dan hier.  Ik vind het zulke prachtige vogels!

Na even nog gekeken te hebben of er meer actie is loop ik verder terug richting de watervallen.  Net voor het bezoekerscentrum valt me op het ijs van het grachtje daar op dat er allerlei bluebirds te zien zijn.  Na de cardinaaltjes vind ik deze vogeltjes het mooist hier. 

Nog nooit heb ik ze van zo dichtbij gezien en het zijn er zeker tien!  Ik fotografeer er dan ook op los tot Cosmo het echt niet meer kan uitstaan en begint te piepen.  Het is dan ook zo bijzonder om van zo dichtbij deze schuwe vogeltjes te kunnen vastleggen!

Bij de uitkijkpunten van de watervallen heeft Cosmo vooral heel veel bekijks.  Hij wordt geknuffeld en intussen vertel ik de toeristen over het adelaarsnest en de bluebirds.  We klimmen over zeer ijzige stenen naar het uitkijkpunt voor de grootste waterval.

Daar wacht nog een verrassing, in de spray is een regenboog te zien.  Echt prachtig en ik zou hier wel uren kunnen staan.  Alweer heeft Cosmo er eerder genoeg van dan ik en we lopen verder naar de andere uitkijkpunten.

Het pad daarheen is nogal modderig ondanks dat de temperatuur min een is.  Wij lopen op de sneeuw zodat Cosmo niet vies wordt.  Ik sla het tweede uitkijkpunt over, want daar zijn honden en is het druk.  Meer mensen dan je zou denken genieten vandaag van dit schitterende stuk natuur. Een video hier.

Bij het derde uitkijkpunt kun je alle watervallen zien en dat is dan ook het mooiste vergezicht.  Ik neem wat foto's van mijn hondenmodel met de watervallen.  Hierbij wordt ik geholpen door een groepje Aziatische hondenliefhebbers (ongewoon, Aziaten zijn meestal bang voor honden).  Cosmo kijkt keurig in mijn lens omdat een van hen gek doet achter mij.

Na ze bedankt te hebben voor hun hulp loop ik naar een ander deel van dit uitkijkpunt.  Daar staat een ouder stel uit Purcellville, ten westen van hier.  Zij zijn voor het eerst in achttien jaar in het park en vragen me de oren van het hoofd over de adelaars, gieren en andere vogels, die ze hier gezien hebben.  Ik voel me nu echt ervaringsdeskundige, zo grappig.

Een moeder met twee jonge zoontjes loopt langs en de kinderen zijn helemaal opgewonden door de cardinaaltjes, die ze in de bosjes zien.  Ik wijs haar op alle bluebirds, die ik net voorbij het bezoekerscentrum zag. 

Van die cardinaaltjes krijg ik ook nog een aantal heel mooie foto's.  Dan heb ik Cosmo's fotografie geduld genoeg op de proef gesteld en het loopt ook al tegen vieren.  Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in de winter zo lang in dit park ben gebleven!  Het was dan ook zo ontzettend mooi, wat een voorrecht om er zo dichtbij te wonen!

Met mijn EZPass en de HOT banen kom ik zonder oponthoud een kwartiertje later weer thuis.  Rick en ik willen vanavond Koreaanse barbecue gaan eten en ik ga eens kijken of daar nieuwe restaurants van zijn in onze buurt op Yelp. Even terzijde, voor degenen onder jullie, die in de VS rondreizen, is dit de app om te gebruiken om goede restaurants te vinden. 

De meeste Koreaanse restaurants zijn in Annandale, letterlijk buren soms.  Dat is echt Koreatown hier, zo'n tien kilometer hiervandaan, maar zo "ver" wil ik niet weg.  Woo Lae Oak is vlakbij en heel goed en ik maak daar een reservering.  In dit geval ben ik het niet eens met de Yelpers, die het maar drie sterren geven, wij hebben hier eerder gegeten en het was prima.

We krijgen een tafeltje in het gezellige en warme restaurant en kiezen de barbecue voor twee personen.  De bediening is heel goed, al kunnen we de eerste serveerster nauwelijks verstaan.  Eerst worden er biefstuk, garnalen en scallops voor ons gegrild.  Daarbij zijn er kleine gerechtjes met groentes, waaronder kimchi en tauge.

De grill is rechts en de groentes links

De bedoeling is om het vlees in een groot blad sla te wikkelen met de kimchi e.d. en wat saus.  Het smaakt allemaal ontzettend lekker!  Er zijn drie "rondes" van vlees, de tweede is kip en de derde varkensvlees.  Alles smaakt even goed en iedereen is even aardig.  Ik moet straks gewoon een Yelp recensie schrijven, want dit restaurant verdient echt wel meer dan drie sterren.

Het is een goed begin van het weekend.  We gaan dit weekend ons onder anderen helemaal voorbereiden op onze reis volgende week, al staat er al veel vast.  Jullie mogen in Nederland best trots zijn dat er in dat kleine landje zoveel leuke dingen te doen zijn!  Zo, en nu ga ik nagenieten van een dag met een onverwachte grote ster!

Foto's van de zangvogels staan hier

Foto's van de watervallen en Cosmo staan hier

 

Weer een witte wereld

Rick neemt al heel vroeg afscheid, want hij moet voor een belangrijke presentatie in Washington zijn.  Moeder Natuur heeft vannacht haar poedersuikerbus weer over ons heen uitgeschud en ik kijk uit over een witte wereld.  Het sneeuwt ook nog steeds als ik opsta.

De enige van ons, die nou juist niet naar binnen wil

Er zal zo'n vijf centimeter nieuw gevallen zijn en de straten zien er wit uit.  Sharon belt om te kijken of ik er wel doorheen naar de sportschool wil rijden.  Het lijkt me wel te doen dus ik beloof er te zijn. 

Anytime Fitness

Na een lekker warm ontbijt van twee geroosterde wafels met maple syrup en een bakje frambozen en bosbessen rijd ik naar Anytime Fitness.  Onderweg is het toch wel weer erg mooi, al dat wit.  De sneeuw ligt ook heel pittoresk op de bomen, want het waait nauwelijks voor de verandering.

Deze boom vind ik altijd al mooi in de winter, maar met sneeuw nog meer

 

Sharon wacht me al op en het uur personal training gaat snel.  Na afloop rolt Sharon mijn spieren en daarna ga ik nog tot ik 6000 stappen bij elkaar heb op de elliptical.  Vandaag zal ik de 10000 niet halen, denk ik,  We hebben zwaardere gewichten dan gewoonlijk gebruikt en ik voel spiermoeheid.

Thuis laat ik Cosmo even uit, die de sneeuw heerlijk vindt en gelukkig geen diarree meer heeft.  Dan ga ik lekker warme pho eten bij Pho Thang Long op weg naar Lifetime Fitness.   De kip pho smaakt weer heerlijk, maar zodra het op is vertrek ik, want de man achter me is als nagels op een schoolbord met zijn geslurp en gesmak.

Daar kan ik absoluut niet tegen en heb echt neigingen hem te slaan!  Sinds een paar dagen weet ik dat er een naam is voor deze (over)gevoeligheid voor geluiden, misophonia.  Kai en ik hebben dat erg, de anderen helemaal niet.

Bij Lifetime verkleed ik me in mijn bikini en ga genieten van de hot tub en sauna.  Het is drukker dan gewoonlijk in het zwembad, want de scholen hebben een sneeuwdag.  De kinderen mogen niet in de hot tub of sauna dus "last" heb ik daar niet van. 

Al in mijn Kindle lezend badder ik wat en sauna wat en voel de warmte in mijn spieren en botten trekken.  Wat ben ik blij dat ik hier weer lid ben geworden!  In de sauna ontmoet ik iemand, die uit Curacao komt, en we spreken even Nederlands, zo grappig.

Tegen half vier maak ik gebruik van alle luxe, die de douches van Lifetime bieden.  Behalve de baddoeken zijn er shampoo, conditioner, body wash, scheermesjes en schuim en nog meer dat je nodig hebt om je weer lekker fris te voelen na het sporten.  Een half uurtje later ben ik weer helemaal schoon en droog.

Selfie met Cosmo

Thuis ga ik verder aan de puzzel waar Katja, Kevin en ik zaterdag aan begonnen.  Ik vind het een leuke bezigheid in de winter en ben blij dat Rick me er na vele jaren weer enthousiast voor kreeg met de puzzel voor Kerst.  Ik krijg ook weer fijne katten"hulp", dit keer van Snickers.

Rick heeft vanavond een diner met de groep klanten waarvoor hij vandaag moest presenteren.  Kai en ik gaan voor hun happy hour naar Sea Pearl.  Het is druk in de bar, maar we vinden nog een tafeltje.  Hun sushi is $1 voor happy hour dus daar bestel ik een aantal van.  Verder de gebakken spruitjes met granaatappel en pindasaus en de tonijn crispy rice cake, mijn favoriet hier.

De lekkerste spruitjes ooit!

Kai vertrekt zondag al naar Nederland en we hebben het over wat hij en E., waarbij hij in Amsterdam zal logeren, van plan zijn.  Wij hebben vandaag besloten dat we ook naar de Efteling willen een van de dagen dat wij er zijn.  Ik dacht dat die niet open zou zijn in maart en ben helemaal blij uit te vinden dat dat wel zo is.  Ik heb daar zoveel herinneringen aan en Rick en Kai herinneren zich ook hun laatste bezoek, Saskia was te jong.

Tegelijk met Rick komen we terug thuis.  De benen gaan omhoog op de luie stoelen en we kijken naar Big Bang Theory en een nieuwe sitcom The Odd Couple, die Rick en ik allebei leuk vinden.  Wij keken ook altijd naar herhalingen van The Odd Couple uit de jaren zeventig en dit is een grappige hedentijdse versie. 

"Hump" dag

Woensdag wordt in de volksmond hier ook wel "hump day" genoemd.  Als ik beneden kom heeft Rick zoals iedere ochtend HLN aanstaan.  Toevallig speelt onderstaande reclame en ik weet niet waarom, maar hij werkt op mijn lachspieren (terwijl ik de reclames van dit bedrijf meestal heel irritant vind).

 

Altijd goed om de dag met een lach te beginnen, natuurlijk.  Het is buiten weer -7, maar binnen bloeit mijn orchidee uitbundig.  Iedere dag zijn er meer knoppen open.  Ik vind het een genot om naar te kijken en hoop hem aan het bloeien te houden.

 

Terwijl Kai en ik ontbijt eten zijn onze gevederde vriendjes ook weer aan hun ochtendmaal bezig op ons deck.  Flapjack vindt het prachtig en trekkebekt erop los.  Minder vind ik het als er een havik in onze dogwood gaat zitten.  Ik heb gelezen dat die in de winter vogelvoerhuisjes een goed jachtgebied vinden.  Gelukkig vliegt deze weer door.

Boven doe ik een uur al lezend op de elliptical en krijg zo bijna mijn tienduizend stappen bijeen.  Net als de schoonmaaksters komen ben ik klaar en ga dan ook gelijk maar boodschappen doen om niet voor hun voeten te lopen.

 

Als eerste ga ik bij Noodles & Company lunchen.  Ik bestel een kleine portie penne rosa, die een paar minuten later aan mijn tafeltje wordt bezorgd.  Echter, het lijkt wel heel veel voor hun kleine portie en inderdaad is het de grote portie. 

 

Geen probleem denk ik, want ik krijg zo gewoon meer eten dan waar ik voor betaald heb en neem de helft wel mee naar huis in een "doggy bag".  Kai zal dat graag voor zijn lunch morgen eten.  Maar de medewerker maakt uitgebreid zijn excuses en overhandigt me een coupon voor een gratis maaltijd!  Dat is nog eens service!

 

Cosmo heeft zijn "onverwoestbare" Kong speeltjes weer eens kapot gebeten.  Bij Petco ga ik eens kijken wat ik voor hem als puzzel kan vinden.  Ik neem een Kong bal mee om pindakaas in te doen. 

 

Verder zie ik wat er als een moeilijke puzzel in sterrevorm uitziet om snoepjes in te doen en voor Cosmo om te vinden.  In de beschrijving staat dat je met een snoepje moet beginnen, zodat de hond langzaam leert.  Dat klinkt goed (Cosmo heeft het hele ding in een halve minuut door!).

Nederlandse hondensnoepjes, ik neem de krokodil mee voor Cosmo

 

Toen wij terugverhuisden naar dit huis en ons nieuwe king bed in gebruik namen hadden we daar natuurlijk geen lakens e.d. voor.  Ik was op reis en Rick is gauw naar Target gegaan om dekbed en lakens te kopen. 

 

Dat is dus zo'n vijf maanden geleden en dit weekend liet Rick het onderlaken aan zijn kant zien.  Daar zitten enorme scheuren van slijtage in!  Aan mijn kant is er maar een heel kleintje, maar wat een ongewoon slechte kwaliteit voor Amerikaanse lakens, die ik gewoonlijk wel goed vind. 

 

Tijd voor een nieuw onderlaken dus en ik ga dat dit keer maar bij Bed, Bath & Beyond kopen, want de kwaliteit is daar zeker beter.   Hopelijk houdt dit laken het een stuk langer uit!

 

Als laatste ga ik boodschappen halen bij Whole Foods.  Daar horen ook nieuwe tulpen bij.  Er is duidelijk een nieuwe lichting bezorgd met veel verschillende kleuren om van te kiezen.  Ik ga eens voor geel met een rood randje en donker oranje. 

 

De tulpen hebben me enorm geholpen toch kleur in deze winter te zien. Helaas gaat deze tulpenboerderij naar de staat New York verhuizen, hopelijk komen hun tulpen hier dan nog wel.  De kwaliteit van de bloemen is vele malen beter dan die bij andere supermarkten worden verkocht.

 

Thuis klets ik bij met Christine.  Er wordt in het zuiden van dit land en ook bij hun in Alabama sneeuw verwacht.  Dat is hoogst ongewoon en er is vrijwel geen apparatuur om die sneeuw te verwijderen.  Hoewel Christine het leuk vindt om weer eens sneeuw te zien legt het hun leven wel veel meer stil dan hier waar er wel ploegen zijn.

 

Maandagmiddag was het veel te koud voor onze wandeling, maar nu is de temperatuur net boven het vriespunt.   Ook is er geen wind dus best lekker weer voor ons doen tegenwoordig (gemiddelde temperatuur hier nu zou tien graden zijn!).  Chris komt me dus met PJ ophalen voor een wandeling met de honden door de buurt.

 

Cosmo blijkt opeens weer diarree te hebben.  Wat hij nu weer gegeten heeft?  Misschien wel vieze sneeuw of zo.  Kai is lief genoeg om aan te bieden pompoen en rijst voor hem te halen bij Safeway.  Ik ben hem heel dankbaar, want mijn hoofdpijn, die ik al de hele dag heb, wordt steeds erger.

 

Uitgerekend vanavond word ik uitgenodigd mee te doen aan de buurt Bunco avond.  Ik zou zo graag gaan, maar ik voel me niet goed genoeg.  Het zou een hele avond pijn wegbijten worden en vroeger zou ik dat gedaan hebben zodat ze genoeg spelers zouden hebben.  Nu ben ik gewoon eerlijk, want een heel stel anderen heeft ook op het laatste moment afgezegd waardoor ze mij "nodig" hadden.

 

Van Whole Foods heb ik een lekker maaltje van zalm, erwtjes en zoete aardappelfrietjes meegenomen.  Zo is ook deze hump day weer voorbij.  Ook hier wordt vannacht sneeuw verwacht.  We zullen zien.

Grappig artikel over hoe Washington Nederlandse trekjes krijgt (marijuana wordt vannacht legaal in de stad)



Middagje klassieke kunst

Met een schok ontwaak ik uit een droom waarin ik in geld aan het verdrinken was.  Het zou erger kunnen!  Rick is al helemaal aangekleed en staat op het punt te vertrekken.  "Jij bent vroeg!", zeg ik.  "Niks, hoor, is zijn antwoord, het is bijna half negen!" Wauw, ik slaap zelden echt zo door.

Gauw sta ik op en maak een paar wafels met maple syrup als ontbijt.  Dan vertrek ik naar boven om mijn broodnodige uur cardio te doen.  Een interval om de pijn wat uit mijn spieren te krijgen.  Het is prachtig zonnig weer buiten, maar met een temperatuur van -10 en straffe wind ga ik niet buiten lopen.

Deze witte rozen staan nog steeds van mijn Valentijnsdagboeket en ruiken zo lekker!

Als ik klaar ben maak ik me gauw klaar, pak me dik in en vraag of Kai me naar de metro kan brengen.  Dat doet hij graag, gelukkig, en de trein komt ook net aanrijden zodat ik niet op het perron hoef te staan blauwbekken.

Een half uurtje later stap ik midden in de stad weer uit.  Zo'n andere wereld is dat altijd met de enorme gebouwen en brede avenues.  Ik ben wel meteen verkleumd en krijg hoofdpijn van de wind dus ik haast me naar bakkerij Paul.

Daar is het behaaglijk en warm en Irene heeft al een tafeltje bemachtigd.  We gaan bestellen en ik kan het weer niet laten om het broodje gerookte zalm te nemen.  Om warm te worden neem ik er ook een kop groentesoep bij.  Irene neemt dit keer een broodje kip wat er ook heerlijk uitziet.

We smullen en kletsen en na een uurtje besluiten we de kou weer te gaan trotseren en naar de National Gallery of Art te gaan lopen.  Gelukkig is dat niet ver, want het is onaangenaam om buiten te zijn.

We komen op de begane grond binnen en alle bekende zalen zijn boven.  Maar in de verte zie ik het Kleine Danseresje van Degas staan, weer naar beneden gebracht kennelijk.  We lopen naar haar toe en zien dan dat ze allerlei andere beeldjes van Degas en Rodin hebben.

Al lopend ontdekken we allerlei voor ons nieuwe zalen.  Een ziet eruit als een Middeleeuwse eetkamer compleet met open haard en een als een kerkzaaltje met glas in lood ramen uit de 14e eeuw.  Echt prachtig allemaal, wat een gigantisch en schitterend museum is dit toch!  En dat gratis, wat me des te meer opvalt na 25 euro per persoon voor het Rijksmuseum te hebben betaald gisteren.

 

Boven op de hoofdverdieping lopen we eerst even door de zalen met Nederlandse meesters.  Daar kan ik echt nooit genoeg van krijgen.  Iedere keer zie ik weer andere dingen in schilderijen, die ik toch al vrij vaak gezien heb.  Vooral de Jan Steen is een favoriet van mij en natuurlijk de Vermeers.

Jan Steen

 

Het is gewoon ook een genot door het gebouw te lopen

Dan bezoeken we de speciale tentoonstelling.  Dit keer is het Piero di Cosimo, schilder uit Florence in de Renaissance.  Zijn werken zijn voornamelijk religieus.  Wel erg mooi met sprekende kleuren, maar Irene en ik moeten lachen om de babietjes Jezus, die zien er allemaal niet helemaal babyachtig uit en liggen in onnatuurlijke posities.

De National Gallery of Art heeft vorig jaar de kunst van het Corcoran Museum overgenomen.  Het Corcoran was het oudste museum in Washington, stemmend uit midden 19e eeuw, maar overleefde de huidige tijden helaas niet.  Gelukkig wordt hun mooie gebouw behouden en gerenoveerd en kunnen we nu dus de bijzondere kunst, voornamelijk Amerikaanse schilders, ook in de National Gallery bewonderen.

Voor mijn themafoto van de dag wil ik ook nog een foto van een schilderij van van Gogh nemen en daar een van zijn uitspraken bijzetten.  Dan hebben we weer genoeg kunst gezien voor een dag en lopen naar de ontzettend leuke winkel van het museum. Ik koop er een boek over hoe vogels in de trant van Charley Harper te tekenen.  Dat lijkt me leuk om te doen op een koude middag.

Het weekthema is Spreuken, gezegdes en liedjes

Buiten nemen we weer afscheid en Irene neemt een Lyft auto terug naar huis.  Ik loop over de ijzige Mall naar het Smithsonian metrostation en hoef maar een paar minuten op mijn trein te wachten.  Kai staat me al op te wachten als ik uitstap.  Niet alleen zal ik hem straks gaan missen, maar ook dat hij zo lief telkens voor chauffeur speelt!

 

Thuis doe ik de open haard aan om te proberen warm te worden.  Het lukt me gewoon niet de kou eruit te krijgen!  Zelfs Snickers blijft op dagen als deze liever binnen.  Zodra hij even buiten is miauwt hij alweer bij de deur.  Het is vandaag dan ook niet warmer dan -5 geworden.

Als Rick thuiskomt "lig" ik dan ook in mijn stoel met mijn fleece deken over me heen.  We bestellen Friends voor het avondeten en kijken dan weer naar The Voice.  Het blijft leuk om de coaches te zien strijden voor de zangers.

Ook vanavond weer een prachtige zonsondergang