Great Falls met Irene

Alweer schijnt de zon vrolijk de kamer binnen en dat maakt het zoveel makkelijker om op te staan!  Waar ik in de koude winter pas om een uur of negen en soms zelfs later opstond, sta ik nu rond achten naast mijn bed.  Dat geeft me ook opeens een stuk meer tijd in de ochtend, natuurlijk.

Saskia, die een late schoolstart heeft vandaag, en ik ontbijten samen.  Net voor zij naar school vertrekt vraagt ze of ik haar lunch kan brengen.  Ik heb zoveel tijd vanochtend dat dat me makkelijk gaat lukken.

Eerst doe ik een uur op de elliptical en ga na mijn douche naar Whole Foods.  Onderweg gaat mijn telefoon en ik neem hem op met mijn bluetooth.  Alleen hoor ik niets en wordt het gesprek afgebroken.  Ik kijk welk nummer het was en het was mijn endocrinoloog.

Even staat mijn hart stil, ik voel me zo goed met deze dosis, het zou toch niet?   Terugbellen is geen optie, dus ik hoop dat hij ook een berichtje op onze huistelefoon heeft achtergelaten.

Met Saskia's groentesandwich rijd ik niet veel later naar James Madison High School.  Daar wacht Saskia me al op.  Ze zou vandaag bloed geven, maar haar ijzergehalte was te laag.  Vreemd, want ze is daar net bij de kinderarts op getest en er zit voldoende ijzer in haar dieet.

Op ons antwoordapparaat thuis heeft de endocrinoloog gelukkig inderdaad een berichtje achtergelaten.  Goed nieuws, alles ziet er prima uit, geen verandering.  Heel lief van hem om te bellen, maar omdat hij altijd zegt alleen te bellen als er veranderingen zijn kreeg ik zowat een hartverzakking, ha ha.

Na wat administratieve taken afgewerkt te hebben rijd ik met Cosmo naar de metro om Irene op te halen.   Zij komt niet vaak buiten de stad Washington, dus dit is een heel andere wereld voor haar.

We gaan eerst lunchen bij Sweet Leaf.  Irene neemt een van hun bakken sla waar naar mijn smaak veel te veel sla en te weinig andere dingen doorheen zitten.  Irene krijgt hem ook niet op.  Ik kies een gerookte zalm met cream cheese sandwich op meergranen brood.  Hun brood is heerlijk (de zalm en cream cheese ook).

Cosmo heeft geduldig in de auto gewacht en we rijden naar Great Falls. Helaas heeft Cosmo kennelijk iets verkeerds gegeten en geeft achter in de van over, maar hij is verder zijn gewone zelf.  Gelukkig stinkt het niet.

De weg naar Great Falls is altijd prachtig, maar in de lente helemaal.  Rijen roze bloesembomen staan langs de wegen.  Ook in het park zelf is er heel wat kleur.

We lopen eerst richting waar we het adelaarsnest aan de overkant van de rivier kunnen zien.  Daar zijn de ouders niet aanwezig, maar we zien ze op een gegeven moment hoog boven ons cirkelen.  Ze zijn vooral te herkennen aan hun felwitte kop, die bijna lichtgeeft in de zon, verder zijn ze helaas te ver weg.

Ook in dit park zijn heel wat bluebells te zien.  Zelfs meer dit jaar dan ik me van andere jaren herinner.  Die bloemen groeien het best vlak langs het water.  Ook zien we wilde phlox, vergeet-me-nietjes en viooltjes.

De watervallen zijn prachtig, er zit precies genoeg water in de rivier om mooie vallen te krijgen en toch imposant te zijn.  Irene heeft de Great Falls nog nooit gezien en het is altijd leuk om dingen door de ogen van "newbies" te zien.  Het blijft iedere keer ook weer een schitterend uitzicht.

We bezoeken de drie uitzichtpunten en Cosmo besnuffeld allerlei vriendjes.  Het is opvallend dat hij alleen blaft als hij honden van verre ziet.  Kennismaken met andere honden gaat prima.

Na de uitzichtpunten lopen we nog een stuk van het River Trail.  Mensen denken dat Great Falls een klein park is, maar ook Irene merkt verbaasd op dat het veel groter is dan zij dacht.  Je kunt hier eindeloos "hiken", ik blijf meestal bij de rivier, maar er zijn nog allerlei andere paden.  Katja en Leah zijn zelfs een keer verdwaald.

Met een moeie hond rijden we terug naar Vienna.  Daar zet ik Irene weer af bij de metro.  We nemen afscheid voor de zomer, want maandag gaan zij weer terug naar hun boerderij in Traverse City, Michigan.

Thuis ga ik lekker op de bank liggen lezen.  Rick is helemaal in zomer spirit en gaat om te beginnen voor het eerst dit jaar het gras voor maaien.  Daarna verrast hij mij door sushi te halen voor het avondeten.  Natuurlijk is dat altijd een favoriete afsluiting van de dag!

Foto's van vandaag staan hier

Een rustige dinsdag

Om zes uur hoor ik Saskia aan Rick vragen of ze langer mag blijven liggen.  Ik heb er niets van gemerkt, maar zij blijkt vannacht weer een hoofdpijnaanval gehad te hebben en Rick heeft haar wel veertig minuten gemasseerd met Mineral Ice.

Daardoor is Rick natuurlijk ook doodmoe en staat voor zijn doen laat op.  Ik sta zelfs vrijwel tegelijk met hem op, ook omdat ik een doktersafspraak heb.  Ook Rick heeft eindelijk een oogartsafspraak.

Al jaren raad ik hem aan een oogarts te bezoeken, want zijn oogleden hangen helemaal op zijn wimpers.  Nu blijkt dat hij zijn voorhoofd zelfs "getraind" heeft zijn wenkbrauwen op te trekken, zodat zijn oogleden worden opgetrokken en hij goed kan zien.  De oogarts denkt dan ook dat onze medische verzekering zal betalen om dat te corrigeren, want dit is niet cosmetisch.

Na mijn ontbijt vertrek ik naar mijn endocrinoloog.  Het is op het moment zo'n genot om door deze omgeving te rijden.  Overal staan roze, paarse en witte bomen in bloei en dan dat prille lentegroen!

Bij de dokter ben ik zo aan de beurt en na een kort consult, want dit is een jaarlijkse schildkliercontrole, kan ik bloed laten prikken.  Na minder dan een half uur sta ik weer buiten.  Deze dokterspraktijk is altijd heel efficient, heel anders dan sommige andere specialisten waar je uren moet wachten.

Thuis tref ik Saskia aangekleed en klaar om naar school te gaan aan.  Ze is alleen doodmoe en heeft diepe kringen onder haar ogen.  Het verbaast me dan ook niets als ik een uurtje later een sms krijg met de vraag of ze naar huis kan komen.  We moeten echt iets vinden wat haar met die hoofdpijnen gaat helpen!

Mijn sportroutine van vandaag is een uur interval op de elliptical.  Ik kan de Virgin River serie van Robyn Carr echt aanraden, romannen met zeer menselijke verhalen.  Het uur gaat daardoor snel voorbij.

Het is lekker warm weer buiten, maar er dreigt regen.  Ik besluit op het deck te gaan lezen tot het om een uur of twaalf begint te spatten.  Dan dwing ik mezelf te gaan douchen, iets wat ik iedere dag weer een noodzakelijk kwaad vind.  Niet zozeer het douchen zelf, maar het haar drogen en make up en gedoe.  Ik kan me dan ook niet voorstellen daar meer dan twintig minuten aan te besteden.

Als lunch haal ik eten voor Saskia en mij bij Noodles & Company.  Voor haar de Indonesian peanut saute en voor mij de whole grain Tuscan linguini, beiden heerlijke gerechten.  Omdat het regent eten we het maar binnen op.

Natte azalea, die ook al aan het uitkomen is

Nu het weer wat warmer weer wordt heb ik hard nieuwe capri broeken voor het sporten nodig.  Gisteren vond ik tot mijn schrik een gat in mijn broek toen ik al bij de sportschool was.  Een aantal anderen zijn ook helemaal dun.

Tijd voor Target, dus.  Daar probeer ik ook een bikini aan op Sharons aanraden, maar die is het niet voor mij.   Ik koop drie nieuwe driekwart sportbroeken en een sport bh.  Ik loop de meeste dagen de halve dag in sportkleding en het Champion merk dat Target verkoopt blijft lang mooi en is zeer redelijk geprijsd.

Inmiddels is het opgehouden met regenen en komt de zon weer tevoorschijn.  Dat maakt de temperatuur buiten op het deck zeer aangenaam.  Cosmo en ik gaan dus naar buiten en ook de katten wagen zich allemaal tenminste op het deck.  Alleen Snickers is gewoonlijk een buitenkat.

Het is lekker vertoeven en ik heb echt een zomers gevoel.  Als Rick thuiskomt mixt hij een lekkere Aperol Spritz voor mij, mijn favoriete zomercocktail.  De bomen in de tuin staan nu in volle bloei en de vogels zingen en zingen.  Wat een verschil toch met de winter, alles leeft nu.

Voor het avondeten bestellen we Chinees.  Hier geen babi pangang of mihoen goreng (helaas), maar de egg drop soup, dumplings en edamame smaken toch prima.  Rick is doodmoe van de doorwaakte nacht en ik om de een of andere reden ook.

Bluebells en tulpen

We lagen er gisteren bijtijds in en daardoor ben ik voor mijn doen ook best vroeg wakker.  Rick staat om een uur of half acht op en ik na nog wat doezelen een half uurtje later.  Bij het openen van de lamellen ben ik helemaal blij.  In de afgelopen week is de natuur hier flink uitgelopen en een kaleidoscoop aan kleur lacht me tegemoet.

Saskia is zaterdag, ondanks dat ze in de schaduw lag, enorm verbrand.  Ze heeft een blaar op haar voorhoofd en heeft uitslag.  Ook voelt ze zich er misselijk door.  Gelukkig ken ik inmiddels het telefoonnummer van de "attendance office" van de high school uit mijn hoofd en meld haar maar weer eens ziek.

Het is vannacht wel koud geweest, er waren vorstwaarschuwingen, maar volgens mij viel dat hier wel mee.  Nu alles in bloei staat is vorst natuurlijk niet welkom.  Het is daarom wel te koud om buiten te eten en ik mis het ontbijt in Cancun.  Maar ach, lekker sterke koppen koffie en geroosterde wafels smaken ook goed.

Na het ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk en ik pak uit.  Verder doe ik wat administratieve taken en dan is het nog te vroeg voor de personal training met Sharon.  Ik besluit toch naar de sportschool te gaan en mijn cardio eerst te doen.

Bij de ingang blijkt mijn kaartje om binnen te kunnen niet meer aan mijn sleutelbos te zitten.  Hoe kan die nu weg zijn?  Gelukkig laat iemand, die me kent, me binnen.  Ik vertel Julie, de administratrice, dat ik hem om onverklaarbare reden verloren ben en zij geeft me een nieuwe.  Later blijkt dat Saskia die van haar is verloren en dus maar die van mij heeft gebruikt en hem niet teruggehangen, grrr, tieners!

Sharon is er al en vraagt of ik maar meteen met de gewichten wil beginnen.  Dat heb ik liever zodat ik niet al moe ben van de cardio.  Sharon heeft ook een lekkere vakantie in Florida gehad met haar jongste en we wisselen verhalen uit.

Het uur gaat daardoor snel, hoewel het zoals altijd afzien is.  Na afloop doe ik nog ongeveer een half uur cardio op de elliptical en net als Saskia vraagt waar ik blijf ben ik klaar.  Zij is wel op en heeft aloe over haar hele lichaam.  Het arme kind, ik ben ook eens echt heel erg verbrand in Los Angeles en herinner me hoe naar dat voelt.

Zelf ga ik gauw douchen en neem dan Cosmo mee Vienna in.  Daar haal ik een dunne bagel met tonijnsalade bij Manhatten Bagel. Dan wat medicijnen voor Saskia en mij ophalen bij Rite Aid en als laatste wat boodschappen bij Whole Foods.

De reden dat ik Cosmo meeheb is natuurlijk niet al deze boodschappen.  Op het moment bloeit er van alles en nog wat in de omgeving en ik wil daar niets van missen.  Het is nu echt "pluk de dag", want de bloeiperiode is kort en het weer wisselvallig.

Vandaag is het schitterend weer met zo'n 20 graden en tijd dus om naar de bluebells in Bull Run Park te gaan.  Cosmo geniet net zoveel als ik, al stop ik soms iets te vaak voor foto's naar zijn smaak.  Hij heeft ook niet veel zin in poseren, al krijg ik een heel goede foto van hem.

Onderweg komen we een paar vriendjes voor Cosmo tegen en een aantal heel aardige mensen.  Een mevrouw biedt aan een foto van mij en Cosmo met de bluebells te nemen en dat aanbod neem ik graag aan. Verder is het gewoon genieten van de velden met blauwe bloemen, moeilijk op de foto vast te leggen dat ze er staan zover je kunt zien.

Poseren is niet voor mij, zegt Cosmo

Na zo'n anderhalf uur zijn we terug bij de auto.  Ik breng Cosmo terug naar huis en ga dan de andere kant op, richting Washington.  Ik parkeer bij het Iwo Jima Memorial, ook altijd van zichzelf al indrukwekkend.  Van hieruit loop ik naar het Netherlands Carillon vlakbij.

Voor dit cadeau van Nederland aan de VS bloeien in de lente tulpenveldjes.  Het is als het ware een mini Keukenhof, maar dan met de skyline van Washington DC op de achtergrond, want van hieruit heb je goed zicht op de Mall.   Op de achtergrond van de foto's kunnen dus het Lincoln Memorial, Washington Monumente en Capitool (nog steeds niet in de steigers).

Na de tulpen gefotografeerd te hebben loop ik nog even Arlington National Cemetery op.  In dit gedeelte zijn veel graven uit de Burgeroorlog, de oudsten op de begraafplaats, die tijdens de Burgeroorlog ontstond. Hier staan een aantal prachtig bloeiende bomen, die mooie foto's met de witte grafstenen garanderen.

Het is zo genieten dit weer en al die kleuren!  Ik ben ook zeker niet alleen.  Lokale bewoners liggen in het gras te lezen en bussen vol toeristen bezoeken het Iwo Jima Memorial.   Ik loop terug naar de van en neem een sluiproute over de 50 terug naar huis.

Onderweg sms-t Rick of Cosmo en ik zin hebben in een avontuur vanavond (ik krijg sms via bluetooth, wees niet bang).  Ik vraag wat hij in gedachten heeft en dat is het terras van Clare & Don's waar honden ook welkom zijn.  Natuurlijk hebben Cosmo en ik daar zin in!

Dit restaurant is altijd leuk om heen te gaan na een Caribische of Florida vakantie, want het heeft die atmosfeer.  Cosmo wordt ook met liefde ontvangen en krijgt een bak met water.  Alleen is Cosmo ergens bang voor hier en vindt het maar niets.  Hij ligt wel naast Rick, maar eet de tortilla chip, die ik hem voer niet.

Wij mensen vinden ons eten wel erg lekker, behalve ons voorafje, de gefrituurde crawfish hebben geen smaak.  Als "hoofdgerecht" bestel ik een kop jambalaya en de ceviche (om het af te leren).  Dat smaakt allemaal prima.  Dit blijft een leuk restaurant en er zijn ook veel vegan gerechten, dus hopelijk krijgen we Saskia ook een keer mee.

Thuis voel ik me opeens doodmoe.  Rick vindt het niet verwonderlijk, gisteren een lange dag en vandaag ook heel veel gedaan.  Ja, maar,  ik moet dat allemaal kunnen.  Sharon had het er vandaag nog over hoe moe ze was na haar wandeling met mij en ze heeft hernieuwd respect voor de volle dag rondleidingen.  Ach, ik vind het leuk en hoop het nog lang vol te houden.  Ik zal vannacht vast weer goed slapen.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 5 Cancun en terugreis

Zaterdag

Bijtijds staan Rick en ik op om zoveel mogelijk te genieten van deze laatste dag in het paradijselijke Cancun.  Saskia heeft vannacht erge hoofdpijn gehad en blijft vanochtend wat langer liggen.  Aangezien zij niet weet wanneer ze op wil staan gaan Rick en ik samen in het El Palmar restaurant eten.

Vicente heeft de koffie en thee al klaar staan en ik eet weer een eiwitten omelet met de verschillende groentes en lekker veel vers fruit, vooral papaya.  Daarbij een kop van het overheerlijke groene sap.  Vooral dat laatste ga ik straks weer echt missen.

Na het ontbijt gaat Rick wat werk op zijn laptop verrichten bij het zwembad en ik ga, voor ik mezelf eruit praat, hardlopen op de loopband in de Westin Workout gym.  Dat is afzien, al lees ik een spannend boek.  Na 7500 stappen en ongeveer drie kwartier vind ik dat ik me genoeg heb ingespannen.

Beneden vind ik Rick en we maken een korte strandwandeling naar de nabijgelegen Club Med.  Rick is voor hij mij leerde kennen een aantal keren op vakantie geweest naar Club Med en met het gezin zijn we jaren geleden naar de Club Med in Guadeloupe geweest.  Deze Club Med hier in Cancun ziet er ook erg leuk uit.  Misschien wel weer eens leuk om een Club Med te boeken voor een komende vakantie.

Na een frisse duik in het zwembad is het alweer lunchtijd.  Althans voor Saskia en mij, Rick wil bij Margaritaville gaan lunchen, maar Sas en ik hebben geen zin ons aan te kleden en het paradijs te verlaten.  Margaritavilles genoeg in de VS vinden wij.

Rick houdt ons wel gezelschap tijdens onze lunch, gezellig.  Wij nemen een tafeltje in het restaurant aan het zwembad.  Ik neem weer mijn favoriete aguachile met verschillende soorten vis.  Deze vissalade en de ceviches vind ik zo ontzettend lekker hier in Mexico!  Saskia neemt haar vegetarische sandwich en we delen een bord met fruit.

Als Rick naar zijn lunch vertrokken is, gaat Saskia weer op haar stoel liggen lezen en ik zoek mijn “prive” zwembadje op.  Natuurlijk is dat niet echt prive, maar er komt bijna niemand, behalve een enkele vader of moeder met een baby.  De andere volwassenen en kinderen vinden deze vier driehoekige zwembadjes met prachtig zicht op zee te ondiep.  Ze zijn echter perfect om ontspannen in te lezen, er zitten zelfs bankjes in.

Rick komt enthousiast terug van zijn lunch en verkondigt dat hij ook een reservering voor ons laatste avondmaal hier heeft gemaakt bij een restaurant met uitzicht op de lagune en dus ook de zonsondergang.  Helemaal goed!  

We lezen wat, we zwemmen wat, ik waag me zelfs wat in zee ondanks de golven waar ik eigenlijk niet van houd.  Saskia gaat al vrij vroeg naar boven, ze is verbrand en wil wat schoolwerk doen.

Onze vriend Francisco bij de zwembad bar biedt ons een drankje in een kokosnoot aan.  Volgens hem kunnen we een “coco loco” niet missen voor we terug naar huis gaan.  Rick houdt niet zo van kokosnoot, maar ik wil het zeker wel proberen.  Het smaakt heerlijk tropisch!  

Het personeel in dit hotel was zo ontzettend aardig en ze hebben me geholpen mijn Spaans te oefenen.   Het valt me alles mee hoeveel ik versta en ook kan antwoorden.  Grappig is dat sommige woorden voor mij zo logisch zijn, zelfs zonder ze op Duolingo geleerd te hebben, maar Rick en Saskia hebben geen idee wat ze betekenen. 

Veel te snel is het tijd om afscheid te nemen van de prachtig blauw gekleurde zee en het lekkere zwembad.  Ik zou ons hele huis wel in die schakeringen blauw willen schilderijen!  Wat hebben we hier genoten deze week en ik zie aan Rick en Saskia ook dat de spanningen van de afgelopen tijd van ze af zijn gevallen.  Vooral Saskia is gewoon een heel ander persoon!

We maken ons klaar voor het avondeten en rijden naar La Destileria.  Daar wordt de auto door valet mensen geparkeerd en wij krijgen een tafeltje op het terras.  We zijn net op tijd voor de mooie zonsondergang.  

Het menu is gevarieerd en ik begin met een lichte kippensoep, die op zijn Mexicaans met verse jalapeno’s wordt geserveerd, erg lekker.  Mijn hoofdgerecht is vis met verschillende groentes in aluminiumfolie gestoomd, ook dat smaakt voortreffelijk.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun gerechtenkeuzes.

Intussen speelt een Mariachi bandje allerlei vrolijke liedjes aan de verschillende tafeltjes.  Een aantal ervan kennen we, een paar ook niet.  Het is in ieder geval erg vrolijk en de zangers hebben goede stemmen.   Om nog wat langer te kunnen luisteren bestellen Rick en ik toetje met banaan, dolce de leche en crepes.  

Een filmpje van de Mariachi band

Voor ons alle drie bestelt Rick ook wat oude tequila.  Die is enorm zacht en we toasten op een heel fijne vakantie.

Terug in de kamer ben ik al vrijwel ingepakt, maar de anderen nog niet.  Het duurt niet lang voor alles in de tassen zit en we enkel de toiletspullen er nog in moeten doen.  Morgen moeten we ontzettend vroeg op, dus de lichten gaan op tijd uit.

Zondag

Paaszondag, maar zo voelt het niet voor ons.  Vroeger als we op Paasdag reisden had ik iets voor de kinderen mee dat de “Paashaas” had gebracht.  Saskia is daar te oud voor en veel van de Paaslekkernijen zijn niet veganistisch.  Saskia houdt toch wel vrij streng vast aan dat principe, al heeft ze deze vakantie een paar vegetarische gerechten gegeten. 

Voor ons gaat de wekker van Ricks telefoon om kwart voor vijf, gaap!  We maken ons gauw klaar en nemen de bagage mee naar beneden waar ik uit ga checken (is dat hoe je dat zegt in het Nederlands?) en Rick de auto haalt.  

De receptionisten doen eeuwig over onze rekening.  We hadden dit hotel met Ricks Starwood punten geboekt waardoor we alleen voor eten en drinken hoeven te betalen.  Kennelijk is dat heel moeilijk en ik zie de tijd wegtikken.  Gelukkig hebben we ruim de tijd genomen om naar het vliegveld te gaan en na twintig minuten is de rekening dan eindelijk correct en betaald.

Dit hotel ligt maar een kilometer of vijftien van het vliegveld en na een kwartiertje rijden we de parkeerplaats van Fox op.  Ik moet zeggen dat dit autoverhuurbedrijf via Expedia een goede keuze was.  Alles was in kannen en kruiken en ook nu kunnen we de auto gewoon achterlaten en brengt het busje ons meteen naar onze terminal.  

Daar zijn we ook zo klaar met het afgeven van de bagage en krijgen van de instapkaarten. 

Bij de veiligheidscontrole hier in Mexico hoeven de schoenen niet uit, hoera!  Ook hier is het zo vroeg in de ochtend niet druk en we zijn er zo doorheen.  

Dan komen we in de Duty Free Shop terecht en wat zie ik daar?  Pandora!  Ik heb er spijt van in Cancun niet toch een bedel, die me aan deze vakantie doet denken, gekocht te hebben.  Als het dan niet iets typisch Mexicaans is dan iets wat met strand te maken heeft.  Mijn keuze valt uiteindelijk op een zonnebrilbedel.  De zon was hier zo schel dat zelfs Rick, die ze anders niet draagt, een zonnebril kocht van een verkoper op het strand.

Rick voelt zich niet lekker, iets wat hij gisteren heeft gegeten viel kennelijk niet goed.  Hij houdt het bij een fles water, maar Saskia en ik hebben trek.  Bij de Starbucks bestel ik mijn gewoonlijke Americano en Saskia ijsthee.  Ze hebben ook sandwiches en mij lijkt die met ei, kaas en spinazie wel lekker, bovendien is dat hun lichtere optie.  Saskia neemt een droge bagel, de enige veganistische optie.

Voor we het weten is het tijd om aan boord te gaan.  We hebben dit keer geen eerste klas, maar wel Economy Plus met lekker veel beenruimte.  Ik begin aan mijn sandwich en vind hem verschrikkelijk!  Ik eet er wel wat van om tenminste wat in mijn maag te hebben.  Ik vraag me zo langzamerhand af wie bij Starbucks de warme broodjes bepaalt, want zo langzamerhand vind ik geen van hun warme ontbijtkeuzes meer lekker.

De vlucht naar Houston duurt maar twee uur en zes minuten en om tien over negen landen we er al.  De paspoortcontrole lijkt helemaal modern, we moeten onze paspoorten scannen en douane vragen beantwoorden.  Dan krijgen we een papier mee, maar moeten weer in een rij voor een immigratiebeambte en daarvan zijn er maar twee.  Ik las wel dat USCIS veel meer immigratiebeambten aan het aannemen is, hopelijk worden de wachttijden dus binnenkort minder.

Na de paspoortcontrole en weer vriendelijk “welcome home” geheten te zijn is het tijd om onze bagage op te halen.  Die ligt al klaar voor ons en we lopen zo door de douane, niets aan te geven.  Dit gaat allemaal heel efficient, onze tassen worden weer ingescand en hopelijk zien we ze weer in Washington.   Er volgt nog een veiligheidscontrole en dan lopen we naar de gate.

Zowel Saskia als ik waren niet blij met ons ontbijt in Mexico.  Ricks maag is gelukkig wat beter en hij heeft nu ook trek.  Een aantal restaurants hier in Houston houden om tien uur al op met ontbijt serveren, maar bij Subway is dat elf uur.  We sluiten aan in de rij en mijn flatbread met ei, ham, kaas en tomaat gaat er zeer goed in moet ik zeggen. 

Ons vliegtuig van Houston naar Washington is een 767 met entertainment system.  Het duurt alleen heel lang voor we wegkunnen, want er zijn problemen met luchttoevoer aan de grond.  Als we dan eindelijk vertrekken gaat het ook lekker snel, want we hebben wind mee.  

Voor mijn lunch bestel ik een Aziatische salade, die niet slecht smaakt.  Veel verse groente, malse kip en er is een smakelijke dressing bij.

Onderweg lees ik wat, schrijf dit blog en kijk naar wat shows.  Zo gaan de tweeeneenhalf uur snel en voor we het weten wordt de landing ingezet.  We zijn wel vertraagd, maar niet zo erg dat ik Cosmo niet meer op kan halen.  Gauw bel ik de kennel dat ik hem vandaag ophaal, want ik weet dat ze hem graag een bad geven voor hij naar huis gaat.

We lopen naar de trein en de bagage ligt al op de lopende band als we daar aankomen.  Ook een taxi is zo gevonden en door de mooi bloeiende omgeving rijden we huiswaarts.  Daar stap ik meteen in de van om Cosmo te halen.  Die is natuurlijk heel enthousiast me te zien.  Hij krijgt een rapportje mee naar huis waarop staat dat hij een “extremely good dog” is geweest.  Dat verbaast mij natuurlijk niets. 

De dogwoods zijn bijna uit

Doodmoe van het vroege opstaan en gereis zijgen we neer op de bank.  Saskia gaat nog wel meteen naar Whole Foods om vrienden daar te ontmoeten.  Rick en ik laten kabobs van Friends bezorgen, geen Pasen eten, maar wel erg lekker.  Volgend jaar zullen we vast weer wel Pasen vieren, al moet ik zeggen dat ik het niet echt heb gemist.  Voor de mensen in Nederland morgen nog een heel fijne tweede Paasdag gewenst!

Foto's van gisteren staan hier. 

Dag 4 Cancun: XCARET

Vandaag ben ik degene, die voor wekker speelt.  Om kwart voor acht maak ik Rick en Saskia wakker.  We willen vandaag naar het ecologische park XCARET wat zeer populair is. Aangezien het ook Goede Vrijdag is en de Mexicanen dus ook vrij zijn, lijkt het mij een goed idee vroeg op pad te gaan.

Gelukkig vinden de anderen dat ook en we haasten ons naar het ontbijt.   Daar wacht Vicente ons alweer op met de doos van verschillende theesoorten voor Saskia en Rick.  Ik houd het bij koffie, die hier lekker en sterk is.  Vicente komt regelmatig langs voor "mas cafe".

Ook vandaag neem ik weer een eiwit omelet met alle groentes, die ze bieden, en een paar grote stukken papaya.  Daarbij een kop van het groene sap, ananas, sinaasappel, spinazie, cactus en komkommer is het geloof ik. In ieder geval heerlijk en ik ga het missen!

Na het eten maken we ons snel klaar en gaan dan op weg naar Xcaret.  Op weg gaan we nog even door de Starbucks drive thru, want Rick wil zijn Starbucks nu eenmaal.  Ik bestel ook een lemon refresher, die erg lekker is. Het is een heel warme dag vandaag en ook erg vochtig.

Een uurtje later rijden we de parkeerplaats van Xcaret op.  We lopen naar de ingang en kopen kaartjes.  Er zijn allerlei keuzes, maar wij willen geen Snuba, snorkelen of wat ook en kopen de gewone entree.  Daar zit meer dan genoeg bij inbegrepen vinden wij.

Na onze spullen, die we niet mee willen slepen, maar misschien nodig zullen hebben, in een paar kluisjes gedaan te hebben, gaan we op onderzoek uit.  Eerst lopen we door een soort dierentuin en zien papegaaien, wasbeertjes, tapirs (die wel zin in een pretje hebben) en puma's en jaguars.

We lopen door de vlindertuin en zien een vlinder net geboren worden, dat heb ik nog niet eerder zo gezien.  Het is een mooie grote tuin, maar er zijn lang niet zoveel vlinders om te fotograferen daardoor.  Die zitten allemaal hoger.

Saskia heeft intussen alweer trek en wij eigenlijk ook.  We kiezen een buffetrestaurant aan de kust om te lunchen.  Dat is helemaal goed, er zijn allerlei verse vissalades voor mij, maar ook meer dan voldoende naar Saskia's gading.  Rick vindt altijd wel dingen, die hij lekker vindt bij een buffet.

We eten met zicht op zee en in het gezelschap van een paar wasbeertjes die duidelijk gewend zijn aan wat lekkers van toeristen.  Grappig genoeg zien ze er een stuk dunner uit dan de wasbeertjes in ons gebied.

Het is ook erg warm en vochtig en Saskia heeft geen zin in de wateractiviteiten.   Het is wel haar vakantie vinden wij en we besluiten de laatste bezienswaardigheden te bezoeken en dan het park als gezien te verklaren.  We zien schildpadjes (babies, zo lief),  haaien en een aquarium.

In het Mayaanse dorpje proberen we een mooie deken te kopen van de weefster, maar de kleuren passen niet bij ons interieur.  Het kerkhof hier is eigenlijk het hoogtepunt voor mij.  Zo kleurrijk, zo bijzonder, een droom voor een fotograaf.  Helaas hebben de andere twee het zo warm dat we enkel een klein gedeelte zien.

Nu is Saskia helemaal klaar met de warmte en het park.  We winkelen nog wat bij de ingang en ik vind een leuk topje en een baddoek met schildpadden erop.  Saskia koopt drie ceramische schildpadden en Rick een erg leuk t-shirt.

Natuurlijk hadden we hier nog veel langer kunnen zijn.  Zwemmen in de ondergrondse rivier, of liggen aan het strand, maar onze tiener had daar geen zin in.

Als we het park uitrijden zien we een zeer donkere lucht aankomen.  Misschien maar goed dat we niet gebleven zijn!  Onderweg tanken we nog wat benzine blij en terug bij het hotel is het wel bewolkt, maar gelukkig geen regen.

We gaan gauw naar het zwembad en Rick en ik zwemmen naar de bar daar.   Zo leuk, een drankje genieten in het warme water met zicht op zee.  We nemen ook een tequila shooter, compleet met limoen en zout, die heb ik al heel lang niet gehad!

Na afloop lezen we nog een uurtje op het strand en gaan dan naar boven om ons klaar te maken voor het avondeten.  Dat is vanavond nog eens bij Arrecifes, het restaurant waar we de eerste avond aten.  We krijgen weer een tafeltje met zicht op zee en het wordt een heerlijke maaltijd.  Ik bestel precies hetzelfde als een paar avonden geleden en het smaakt net zo lekker.

Dit keer delen we ook een dessert met zijn drieen.  Het duurt minuten  voor  dat weggewerkt is, zo lekker!

We hebben nog een dag te gaan in deze heerlijke vakantie.  Zo vaak hebben mensen nare dingen te zeggen over Cancun, maar wij genieten met volle teugen en ik weet dat Rick en Saskia beiden dit hard nodig hadden.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 3 Cancun: Cancun een beetje verkennen

Tot mijn verbazing is Rick vanochtend het eerst op.  Ik was allang wakker, maar we hebben vandaag een rustdag op het programma staan, dus doezelde tot de eerste van hun tweeen wakker zou worden.  We staan iedere keer bijtijds op, kwart over acht is het vandaag.

Als eerste gaan we met laptops en telefoons naar de lobby voor beter internet.  Voor mij werkt het nu prima op mijn laptop, maar niet op mijn telefoon en Rick heeft de nieuwste versie van Windows Phone voor me.  Ik heb nu dan ook Cortana, mijn persoonlijke assistente, die ik alles kan vragen wat ik maar wil.  Het is heel cool, zo vindt zij meteen restaurants met veganistische gerechten hier in de buurt voor Saskia.

Nadat we onze online besognes hebben voldaan gaan we weer naar El Palmar voor ons ontbijt.  Ook dit ker weer worden we goed verzorgd door Vicente en kan ik mijn Spaans weer wat oefenen.  Het eiwit omelet met veel groentes van gisteren herhaal ik vandaag met verse papaya en het superlekkere en gezonde groene sap.

Dan maken we ons alle drie klaar voor een lange strandwandeling.  Rick en ik zijn van plan bij elkaar tenminste vijf kilometer te lopen, maar Saskia haakt al gauw af.  Zij wil niet zo snel lopen als wij en het zand is zo zacht dat je er flink in wegzakt met iedere stap wat het zeker een flinke inspanning maakt.  Rick en ik houden echter vol en na afloop heb ik echt wel het gevoel flinke cardio gedaan te hebben.

Saskia heeft drie stoelen onder een palapa (strooien parasol) bezet gehouden voor ons en daar gaan we lekker op liggen lezen na een snelle sprong in het zwembad.  Het waait wat wat de temperatuur zeer aangenaam houdt.

Vandaag eten we weer bij het restaurant aan het zwembad.  Ik neem dan ook nog eens de aguachile met vis en garnalen, net iets anders dan ceviche, maar net zo licht en lekker.  We delen ook een paar borden met vers fruit.

Saskia gaat verder met lezen op haar strandstoel en Rick gaat zijn Go Pro uitproberen.  Ik zoek weer een schaduwplekje op in een van de driehoekige zwembadjes.  Net als de eerste dag heb ik dat voor mij alleen en het uitzicht op palmbomen en de zee is zo paradijselijk!  Al genietend lees ik mijn Kindle boek.

Zo'n anderhalf uur later komt Saskia me ook opzoeken, maar zij vindt het te saai en vraagt of ik haar op het strand gezelschap kom  houden.  Ik ben intussen ongeveer pruim geworden in dit zwembadje, dus volg haar naar de strandstoelen.

Verderop zie ik Rick in zee bezig met filmen.  De golven zien er wat minder hoog uit dan vanochtend en ik waag me ook de zee in.  De temperatuur daarvan is prima, maar er zijn flinke golven en ik heb harde contactlenzen.  Dat zoute water in mijn ogen is geen pretje dus echt de golven inspringen, zoals Rick doet, is voor mij geen goed idee.  In het ondiepe gedeelte is het echter erg lekker vertoeven.

We lezen nog wat meer om op te drogen en dan gaan Rick en ik nog een Corona Light drinken aan de bar bij het zwembad.  Saskia gaat vast naar boven om zich op te frissen en wij volgen niet veel later.

Ons plan vanmiddag is om Cancun wat te gaan verkennen.  Ons hotel ligt aan het uiterste randje van de kilometerslange (lees meer dan tien kilometer) hotelrij en het is hier heel rustig.  Naarmate we naar het midden rijden wordt het steeds drukker tot we een gedeelte zien waar het wel Times Square of Las Vegas lijkt met het ene thema restaurant na het andere.  Daar willen Saskia en Rick straks heen.

Eerst gaan we het oude stadje Cancun in en zoeken de Mercado 28 op.  We parkeren en lopen de grote markt binnen.  Het buitenste gedeelte is duidelijk op toeristen ingesteld en we worden door iedere verkoper aangeschoten, iets wat Rick en Saskia niet gewend zijn.  Ik heb heel wat van mijn leven in Afrika vertoefd en daar is het niet anders.

We lopen langs de standjes en ik maak foto's van de kleurrijke huisjes en verkoopwaren.  Dan ziet Saskia een leuke Mexicaanse bloes.  De verkoopster vraagt er 550 pesos voor en dat is natuurlijk veel te veel, maar Rick en Saskia zijn meteen bereid het ervoor te betalen.

Gelukkig spreken we Nederlands en weet de goede vrouw niet wat we zeggen.  Ik leg de andere twee het zwijgen op en doe een tegenbod van 350 pesos.  500, komt zij terug en ik weer 400.  Uiteindelijk wordt het 425 pesos en dan denk ik altijd nog dat ik niet de beste onderhandelaarster ben.

Bij een volgend standje vindt Saskia de oorbellen leuk.  Zeventig pesos wil de man ervoor en dat zijn mijn twee Amerikaantjes weer meteen bereid te betalen.  De verkoper heeft er duidelijk plezier in dat ik ze tegengas geef en neemt meteen mijn aanbod van vijftig pesos aan (te hoog dus...).  Saskia vindt mij een wreed mens, maar ik leg uit dat hier verwacht wordt dat je afdingt op de prijs.

We lopen dieper de markt in en dan is het opeens helemaal niet meer toeristisch en lopen we helemaal tussen de plaatselijke bevolking.  Dat is wat ik wilde zien.  Nu geen getouwtrek aan ons meer, maar gewoon winkeltjes waar de lokale mensen ook heengaan.  Het is een enorme markt dus we zien bij lange niet alles, maar ik heb mijn vleugje echt Mexico zo even binnen.

Een grote vleug compleet onecht Mexico volgt, want Rick wil per se naar Senor Frog's.  Dat ligt in het Vegas gedeelte van Cancun met Hard Rock Cafe, Carlos n Charlie's en een heel aantal nachtclubs.  We krijgen een tafeltje aan het open raam.

Carlos is onze serveerder en die heeft meteen een zwak voor Saskia.  We bestellen drankjes en Rick en ik nemen ook de nachos om van te snacken.  Intussen wordt er gezongen en gedanst door de serveerders.

Op een gegeven moment komen ze allemaal langs met een margarita fles en Rick krijgt daar een paar slokken van in zijn mond gespoten.  Niet veel later loopt Carlos op Saskia af met zijn vier andere leuk uitziende medewerkers en moet Saskia aan het margarita spuiten geloven.  Ze lacht er enorm om en gelukkig zijn margarita's veganistisch.

Dan is het nog niet afgelopen, want terwijl Rick aan het betalen is worden Saskia en ik door serveerders opgehaald om te dansen.  Jeetje, ik wil zo graag nee zeggen, maar zo oud ben ik toch ook weer niet.  En zo dans ik met een onbekende veel jongere Mexicaan, bekeken door een restaurant vol toeristen.  Zoals mijn oma altijd zei: "Je ziet ze toch nooit meer" zullen we maar denken.

Voor het avondeten heeft Saskia een restaurant met veel vegetarische opties gevonden op Happy Cow.  Het zou binnen loopafstand moeten zijn en we lopen wat rond, maar zien het niet.  Rick belt het restaurant waar ze zijn en dan vinden we het makkelijk.

We nemen plaats binnen, want het is buiten erg warm en vochtig.  Dat blijkt binnen niet anders te zijn, helaas.    Saskia weifelt nog even of ze hier wel wil eten, maar als de serveerder komt kunnen we niet meer weg.  Uiteindelijk wordt het een bijzondere maaltijd.

Zoals overal krijgen we chips en salsa en Saskia bestelt ook guacamole.  Terwijl we op ons hoofdgerecht wachten wordt Rick opeens omarmt door een heel klein Mexicaans meisje.  Ze komt gezellig op de lege stoel naast hem zitten en wijst op zijn telefoon.

Rick is altijd goed met kinderen en kijkt of hij daar een spelletje op heeft staan.  Hij vindt iets met Angry Birds en zet er nog een paar op voor haar.  Ik vraag haar intussen hoe oud ze is en het antwoord is vijf.  Haar naam is Yena en ze heeft wel erge zin in een paar chips met guacamole.

Het is een schatje en daarom kopen we ook een paar gewoven armbanden voor Saskia's vriendinnen voor haar en geven een stuk meer dan die waard zijn. Duidelijk heeft het kind geen idee van geld, want ze stopt het gewoon weg alsof we de gewone prijs hebben betaald.

De hostess van het restaurant vraagt of we het niet vervelend vinden.  We verzekeren haar van niet en geven het meisje wat ze wil aan eten.  Rick is ook altijd zo goed met kinderen en ondanks de taalbarriere verstaan ze elkaar prima.

Dit meisje is de dochter van een inheemse Mexicaanse (daarbij denk ik aan Mayaanse afkomst), die dus de kost verdient met de verkoop van die armbanden.  Ze wordt de hele avond tot laat meegesleept en is dol op smartphones en iPads volgens de hostess.  Het is een bijdehands kind en we zouden eigenlijk zoveel meer willen doen dan enkel eten en geld geven.

Dat eten van ons is ook erg lekker.   Rick en ik hebben een garnalengerecht dat in een halve ananas wordt geserveerd.  Saskia heeft iets soortgelijks, maar dan zonder garnalen.   Het was weer eens een heel andere ervaring.

Door de gekte van neon, muziek, straatartiesten en meer lopen we terug naar de auto.  Ik zie aan Rick en Saskia dat ze langer zouden willen blijven, maar ik heb wat ze noemen "noise overload".  Ik vind het vervelend de "killjoy" te zijn, maar met de pijnen, die er toch altijd zijn, en daardoor moeheid ben ik aan mijn limiet.

We rijden terug naar het hotel en Saskia vertrekt weer naar de lobby voor internet.  Rick kijkt een show op zijn pc en ik schrijf dit blog.  Morgen gaan we naar Xcaret, ik ben heel benieuwd!

Foto's van vandaag staan hier

Day 2 Cancun: Tulum Mayaanse ruines

We hebben vannacht weer heerlijk geslapen en tot mijn verrassing staat Saskia zelfs om acht uur als eerste op.  Ik was net van plan dat ook te doen, want was al een tijdje wakker, en Rick is ook meteen in het land der levenden.

Vandaag zijn we van plan om wat van de omgeving te gaan bekijken.  Ook goed om zoveel mogelijk uit de zon te blijven, want Saskia vooral is erg verbrand op haar benen gisteren.  Maar eerst gaan we ontbijt eten.

In het ontbijtrestaurant begroet Vicente ons net als gisteren vriendelijk.  Hij weet nog dat Saskia en Rick thee willen en ik koffie.  Vandaag bestel ik een eiwit omelet met allemaal groentes en neem daar de lekkere verse vruchten bij.  Het wordt een gezond en lekker ontbijt.

Boven probeer ik nog een email aan een klant te schrijven en verdorie, het internet werkt weer niet!  Bij de receptie vertel ik dat het weer mis is en Decidario van IT zal komen wordt me verzekerd.  Ik loop terug naar de kamer, terwijl Saskia en Rick in de lobby op me blijven wachten.  Daar hebben zij een goede internetverbinding.

Na 25 minuten wachten ga ik weer naar beneden, want wij willen op weg.  Decidario is net naar boven gegaan wordt me verzekerd, dus ik ren ook weer terug.  Hij blijkt dezelfde IT persoon als gisteren te zijn en probeert de problemen op mijn laptop te gooien, maar dan zouden Saskia en Rick wel een goede verbinding moeten hebben en dat is niet het geval.

Decidario gaat naar beneden en start het hele systeem weer op.  Hij belt naar onze kamer in de hoop dat dat het was, maar nee.  Dan komt hij met een kabel en zelfs dat werkt om te beginnen niet.  Gelukkig na een paar keer proberen wel, want we hebben inmiddels een uur verloren.  Hopelijk gaat het nu verder goed en zo hoeven we ook niet te betalen, dus dat is helemaal prima.

Rick en Saskia wachten al in de auto en we gaan op weg naar Tulum.  Tien jaar geleden waren we hier ook via Rick's werk een kleine week met de kinderen en toen hebben we Chichen Itza bezocht.  Er was toen geen tijd voor Tulum en ik wilde de ruines daar ook graag zien.

Ook in Coba is heel veel te zien, maar Rick en Saskia hebben lang niet zo'n interesse in geschiedenis als ik, dus het kleinere Tulum is een betere keuze om te bezoeken met hen.

Een kleine anderhalf uur later komen we in het stadje aan.  We rijden eerst door het centrumpje wat echt Mexicaans en kleurrijk is.  Er zijn ook wat restaurantjes, maar ik heb gelezen over de Papaya Playa Project aan het strand.

We vinden het snel en het restaurant is prachtig gelegen met zicht op zee.  Het menu is ook prima, Saskia is helemaal blij veganistische gerechten erop te zien staan.  We smullen dus alle drie al ontspannend op een bank met kussen en een tafel met lekkers voor ons.

Alleen de groene punch, die uit spinazie, komkommer, cactus, kiwi en citroensap bestaat, en Sas en ik beiden bestelden vindt Saskia niet lekker.  Ik wel, maar om er nu twee glazen van op te drinken is me wat teveel van het goede.  Ik heb hier wel heel erg het gevoel al mijn vitamines naar binnen te krijgen met alle groente en fruit overal!

Rick verzucht al dat hij hier wel de hele middag wil blijven zitten, maar dat is niet de bedoeling.  Vier kilometer verderop ligt een oude Mayaanse stad, die ik al jaren graag wil bezoeken.  We negeren de Mexicanen, die ons willen laten parkeren op hun stekje en rijden naar de officiele parkeerplaats.

 Dan lopen we door het zeer toeristische gedeelte met mannen met aapjes en leguanen en allerlei standjes.  Saskia's zonnebril doet haar pijn en Rick onderhandelt een goede prijs voor een "echte" Rayban voor haar.  Ik heb hem geinstrueerd een bedrag te noemen wat hij wil betalen en als de koopman je dan laat gaan was dat bedrag te laag.  Dan zijn er nog genoeg anderen om het juiste bedrag mee te bepalen.

We kopen kaartjes voor het treintje naar de ingang van de ruines en zien dan al gauw dat we dat ook makkelijk hadden kunnen lopen.  Ach, nou ja, het was maar $2 per persoon en het is ook warm, dus wel even lekker om wat koele wind te vangen al zittend.

Bij de ingang kopen we entreekaartjes voor 59 pesos per persoon.  Er staan ook een heel aantal gidsen en ik zie dat dat voor drie personen een heel redelijke prijs is.  Rick en Saskia zijn er niet erg enthousiast over, maar ik vind het niets om maar langs die ruines te lopen en niet te weten waar we naar kijken.

De andere twee kennen mij ook langer dan vandaag en weten dat ik echt pissig zou zijn als er enkel ruines te zien zijn zonder uitleg (wat voornamelijk het geval blijkt te zijn, al staan er wel wat borden met uitleg).  We nemen dus een gids, Jonathan, die goed Engels spreekt al zegt hij dat hij die taal pas twee jaar praat.

Klik op de foto voor het panorama

Na afloop geven Rick en Saskia ook toe dat een gids het toch levendiger maakt.  Hij laat veel plaatjes zien, vertelt over de verschillende Mayaanse periodes, Tulum stamt uit de laatste, van ongeveer 1000 tot 1500.   Veel van de gebouwen hebben met de kalender te maken.  Jonathan laat foto's van de zon precies door de tempelramen schijnend op de ochtenden dat de seizoenen beginnen, heel bijzonder!

We zien schilderingen binnen een van de tempels van verre, maar helaas kunnen we nergens dichtbij komen. In Chichen Itza konden we de pyramide nog beklimmen (weet niet of dat nog kan), maar hier mag je niet bij de tempels komen.  Jonathan zegt dat het is omdat sommige mensen niet voorzichtig zijn, helemaal begrijpelijk, maar wel jammer.

Na de rondleiding lopen we nog wat rond de hoofdtempel.  De boulevard waar ons hotel aan ligt heet Kukulcan en dat is de hoofdgod van de Maya's waar deze tempel ook onder anderen aan gewijd was.  Tulum is bijzonder want het ligt aan zee.  Vlak onder de tempel is nu dan ook een druk strand gelegen.  Wij maken vooral foto's met de mooie diepblauwe zee op de achtergrond.

Het is toch later dan we hadden gewild als we de auto weer opzoeken.   Toch zou ik tenminste graag door het centrum van Playa del Carmen rijden.  Eenmaak daar blijkt de hoofdstraat een autovrije straat te zijn en gezien het feit dat het al na vijven is besluiten we dan maar door te rijden.  Saskia vooral heeft alweer trek en gewoon genoeg van het toeren, dus tijd om terug naar het hotel te gaan.

Heel vreemd moeten we onderweg, zowel heen als terug, om de zoveel kilometers door een politie controle.  Later horen we van iemand in het hotel dat dat is om te controleren op alcoholmisbruik, wel goed natuurlijk. Maar jee, zelfs Rick, die aan de Amerikaanse politie is gewend, vindt dat deze agenten wel helemaal tot de tanden bewapend zijn.

Eenmaal terug bij het hotel gaat Saskia meteen douchen.  Rick en ik gaan even naar de bar en ik neem de cocktail "Vampiro", die ik al eerder op het menu zag en niet kon wachten te proberen, mee naar boven.  Daar zit onder anderen Clamato (tomatensap gemengd met vissap) doorheen, ik vind het heerlijk!

Rick wacht op ons in die bar.  Na mijn douche zijn we klaar voor het avondeten.  Saskia's keuze is hetzelfde restaurant als gisteravond, Navios.  Rick zou liever iets anders zoeken, maar ik vind het prima.  Ze hebben een heerlijk menu en prachtig uitzicht op de zonsondergang.

Saskia neemt dezelfde salade als gisteren en een bord met bonen, rijst en groentes.  Zij wil echt graag veganistisch blijven eten en dat blijkt hier in Mexico best makkelijk te zijn.  Gelukkig, want in Duitsland was dat een probleem.

Voor mij weer een lekker tonijn voorafje

Terug in het hotel gaan Rick en Saskia naar de lobby, maar ik blijf lekker op bed computeren.  Ik kijk naar Johnny English, altijd zo'n leuke film met Rowan Atkinson, en schrijf dit blog. Morgen wil ik graag de historische Mexicaanse buurt in Cancun bezoeken, maar verder wordt het weer een rustdag.

Foto's van vandaag staan hier.