Over een miezerige maandag

Na heerlijk geslapen te hebben sta ik om kwart over zeven op. De kamer is fijn koel nu de nachten niet meer zo warm zijn en dat zal een goede nachtrust wel ten goede komen. 

Rick is natuurlijk al beneden en ik schenk een door hem gezette kop koffie in. Dan maak ik mijn ontbijt. Deze week heb ik gele oesterzwammen, houten oorzwammen en beukenzwammen als "ontbijt" paddenstoelen. Ik roerbak er spinazie bij en pocheer een ei. Het is een goed begin van de dag.

Terwijl Rick zijn douche neemt doe ik alvast wat cardio. Ik heb 4000 stappen bijeen als we naar Starbucks vertrekken. Daar halen we onze vaste prik koffies op. Voor ik naar personal training moet doe ik nog een half uur cardio en dan heb ik 8500 stappen op mijn Fitbit staan. De rest komt gedurende de dag wel.

Sharon heeft een pittig programma in elkaar gezet voor vandaag. Voor mijn rug en schouders zijn de gewichten me net te zwaar. Niet omdat ik ze niet kan tillen, maar omdat ik dan morgen flinke pijn zal hebben. Gelukkig kan Sharon alle oefeningen aanpassen.

Na het halve uur besluit ik alvast mijn boodschappen in Vienna te gaan doen. Bij de Petco koop ik nieuwe poepzakjes voor Orion. Deze zijn biologisch afbreekbaar, dus niet slecht voor het milieu. Verder zijn de botjes afgeprijsd en daar neem ik er ook een aantal van mee. 

De volgende stop is Whole Foods. Voor ik de winkel binnenga besluit ik een stukje op het W&OD pad te lopen en foto's te maken van het tuintje naast de supermarkt. Daarna vind ik alles op mijn lijstje in de winkel en ga huiswaarts.

Voor het fotothema "Natuur" wil ik niet de hele tijd bloemen gebruiken. Ik ga op zoek naar insecten in de grote tuin. Opeens zie ik allemaal groene vliegen op grote bladeren daar. Waar al die vliegen vandaan komen is me een raadsel, maar ze zijn best fotogeniek. 

Het is weliswaar bewolkt, maar een aangename temperatuur om buiten te zitten. Tegen twaalven maken Rick en ik onze lunches en eten die op het deck op. De mijne is weer tomatensalade met gerookte zalm op bloemkool"brood". 

Na het eten gaat Rick terug aan het werk en ik ververs de nektar in de kolibrievoeders. Daar wordt niet veel later dankbaar van gedronken. Meestal krijgen we vrouwtjes bij de voeders, maar dit keer komt een mannetje met zijn mooie rode keelveertjes herhaalde malen langs. Jammer genoeg komen de kleuren niet goed uit op de foto.

Gisteren ben ik vergeten mijn favoriete Turkse yoghurt drank bij de H Mart te kopen. Ook heb ik sake nodig, want ik wil donderdagavond waarschijnlijk Japans bestellen. Deze supermarkt voelt altijd alsof ik in het buitenland ben met alle exotische producten. Ik houd me in en koop alleen wat ik nodig heb. 

Helaas begint het halverwege de middag te miezeren en ik ga naar binnen. Daar begint Orion op het kleed over te geven. Ik probeer hem naar de houten vloer te trekken, maar dat lukt niet en ik val op een pijnlijke manier. Gelukkig niets gebroken, maar mijn rechterbeen doet pijn. Hopelijk is dat van tijdelijke aard.

We hebben al een hele tijd een enorme zak met boeken in de garage liggen. Rick en ik gaan die eindelijk eens wegbrengen naar Goodwill. Onderweg bedenk ik me dat ik ook in de basement nog een heleboel boeken heb, die wegkunnen. Op een regenachtige dag ga ik de spellen- en boekenkasten daar eens uitmesten. 

Voor ons avondeten maken we taco's met bisongehakt. Dat smaakt bijzonder goed moet ik zeggen.  Het is iets anders qua structuur. We hebben er kaas, pico de gallo en ui bij. Een simpel maal, maar het is erg lekker.

Nu ga ik op mijn luie stoel zitten, hopend dat mijn knie morgen geen pijn meer doet van die val vanmiddag. 

Over markten en meer

Zaterdag

Gisteravond heb ik Alexa's wekker uitgezet. Ik hoor Rick rond kwart over zeven opstaan, maar ik draai me nog eens om. Voor een half uurtje denk ik, maar als ik weer wakker word is het al tien over half negen!

Gauw kleed ik me aan, want het is schitterend weer en ik wil daar niet meer van missen. Rick is klaar om op stap te gaan, dus we gaan meteen op pad. Zo is het toch nog maar net na negenen als we ons ontbijt en koffies hebben gehaald. 

Daarna rijden we naar de paarse glasbak en ik loop Greenheart binnen voor een nieuwe fles groentesap. Het voelt hemels buiten. Wat zou het fijn als je weer zou kunnen bewaren om het later weer tevoorschijn te halen. 

Op de Vienna markt ga ik op zoek naar tomaten. Die hebben alle boeren en ik neem drie rode en drie "Cherokee" heirloom paarse tomaten mee. Qual & Hound heeft een doos met een dozijn eieren van verschillende kleuren, daarvan gaat er ook een mee.

De perziken en ander fruit zien er ook heerlijk uit. Ik denk dat ik morgen op de Mosaic District markt een heerlijke rijpe perzik ga kopen. Dat is een van de weinige vruchten waar ik echt dol op ben. 

Rick heeft een voorstel voor de rest van de ochtend: naar Huntley Meadows park gaan. Daar ben ik onmiddellijk voor te vinden. Met dit mooie weer is het heerlijk in de natuur. Huntley Meadows is een van de grootste moerassen aan de oostkust van de VS. 

Het park ligt midden in het stedelijk gebied van Alexandria. Het is dan ook heel populair en als we aankomen zijn er geen parkeerplekken meer. We denken al langs de kant van de weg te moeten parkeren, maar dan zien we iemand vertrekken. 

We lopen via het bospad naar de lange boardwalk over het moeras. Zoals altijd zien we heel wat, van insecten tot kikkers en een zeearend. We genieten met volle teugen en bemerken telkens weer nieuwe dingen. Alweer neem ik me voor hier veel vaker heen te gaan. 

Een bijtschildpad

Tegen de tijd dat we terug bij de auto zijn is het na twaalven. Onze magen knorren en we gaan naar The Boro. Daar bestel ik een poke bowl van Poki DC en Rick een salade van Mod Pizza. We hebben enorme trek en eten het aan een tafeltje daar op. 

Dit is het ideale weer om te gaan zwemmen en we verkleden ons zodra we thuis zijn. Het is tot onze verbazing niet druk en er zijn genoeg ligstoelen met parasols open. Ik ga de eerste helft van mijn kilometer zwemmen en het water kan niet beter van temperatuur zijn. 

Rick gaat even terug om de achtertuin te maaien. Dan zwem ik nog eens vijfhonderd meter en Rick en ik dobberen daarna nog een tijdje. Om half vijf gaan we huiswaarts om ons klaar te maken voor het avondeten. 

Het is op zaterdag als je buiten wil eten namelijk zaak er vroeg bij te zijn. Al een paar weken hebben we het over de bitterballen van Ornery Beer Company. We besluiten vandaag aan die hunkering toe te geven. 

Hun bitterballen zijn ietsje anders dan de Nederlandse, maar alleen maar in de goede zin wat mij betreft (meer gekruid). We genieten ervan en daarna bestelt Rick een hamburger. Ik neem de "fried green tomatoes".

Dat is ook niet gezond, maar als we dan toch aan het zondigen zijn. Groene tomaten zijn een zuidelijke delicatesse. Ze hebben een korstje en er bovenop zit pimiento kaas, tomatenjam en een gebakken stukje spek. Heerlijk, ik peuzel het langzaam op. 

We zullen vannacht goed slapen na al deze activiteit. Dit keer zet ik Alexa niet uit, want ik wil niet zo lang uitslapen. 

Zondag

Inderdaad wekt Alexa me om half acht. Ik blijf nog wat liggen, maar om acht uur heb ik mijn bed wel gezien. Rick staat tegelijkertijd met mij op. Volgens mij had hij nog wat langer kunnen slapen, maar het is alweer zulk mooi weer. 

Na samen Orion uitgelaten te hebben maken we onze dagelijkse rit naar Starbucks. Daarna gaan we naar Safeway om een deel van ons boodschappenlijstje af te werken. Vervolgens haal ik bij H Mart mijn paddenstoelen voor de komende week. Dat is een stuk goedkoper dan de markt en ze hebben veel variaties.

Onze gang naar de Mosaic markt heeft daardoor maar een doel: een sappige rijpe perzik kopen. Alle boeren hebben ze, maar er is een gespecialiseerde perziken en nectarines boer. Daar liggen stapels perziken en Rick en ik kiezen ieder een gele perzik, die zijn zoeter dan de witte en nectarines. 

Het is moeilijk er een uit zo'n berg te kiezen!

Thuis sleep ik mijn mini elliptische machine het dek op en trap daar drie kwartier op. Rick werkt intussen in de tuin. Ondanks de vele regen vallen er toch veel uitgedroogde bladeren van de bomen. Als we klaar zijn douchen we en gaan de rest van ons boodschappenlijstje afwerken. 

Bij de Giant hebben we na de Safeway vanochtend nog maar een paar dingen nodig. Bij Whole Foods kopen we ingredienten voor onze lunch en een aantal andere dingen. Op de terugweg vraag ik Rick te stoppen bij de tuin op de hoek van de straat achter ons. 

Daar heb ik de beste kans op mijn natuurfoto van vandaag. Dat wordt een hele groep Cocklebur snuitkevers. Als je goed kijkt hebben die kevers inderdaad een "snuit", grappig. Ze zijn best mooi en schijnen niet heel schadelijk voor de planten te zijn. 

We maken ons middageten dus thuis vandaag. Rick heeft een salade met gerookte zalm en ik maak de lunch waar ik op het moment dol op ben. Ik snijd een tomaat in stukjes en beleg een paar bloemkool "boterhammen" met gerookte zalm. 

Ons toetje is de op de markt gekochte perzik. Die is helemaal wat we ervan gehoopt hadden. Nu heb ik er spijt van er niet meer gekocht te hebben. Volgende week misschien, dan blijft het een delicatesse.

De zon schijnt nog en het zwembad roept onze namen. We lopen naar de overkant en treffen het bad erg leeg aan. We gaan het water in en dat is beduidend koeler dan gisteren. Ik voel me al de hele dag heel moe, dus besluit vandaag geen baantjes te trekken. 

De lucht betrekt steeds meer en om half vier vinden we het bijna koud in onze natte badkleding. Het is zo'n 25 graden, maar de wind maakt het frisser. We lopen terug naar huis en trekken iets warmere kleding dan de afgelopen weken aan. 

Dan gaan we naar The Perch. Hier is recentelijk een mini golfbaan geopend. Het is op het dak van een gebouw en ziet er leuk uit. Ik heb echter geen energie meer om achttien holes te gaan spelen. In plaats daarvan kijken we rond naar wat er zoal nieuw is en schommelen we op een van grote banken. 

Tegen vijven gaan we naar het chicste restaurant van Vienna, Clarity. Hier zijn we al sinds de originele chef, die we kenden, in januari vertrok niet meer geweest. We zijn wel benieuwd of er iets veranderd is. 

We nemen plaats aan de bar en bestellen een cocktail. Ik vraag om een martini met bloody Mary mix en Vic achter de bar maakt de allerbeste, die ik ooit heb gehad. Verder delen Rick en ik het charcuterieplankje, erg lekker. Het menu vinden we verder teleurstellend. Met de nieuwe chef heeft het restaurant wat van de "wow factor" ingeleverd.

Niet getreurd, want we wilden hier toch niet dineren. We gaan een paar winkelcentra verderop de bar van Pazzo Pomodoro onveilig maken. Ik heb al wekenlang zin in hun aubergine parmezaan. Rick neemt de zwaardvis met van alles erop. Het is heerlijk!

De vriendelijke man naast ons wordt opeens boos als hij naar zijn rekening kijkt. De credit card, die hij terugkreeg, is van iemand anders. Hij blijft beleefd, maar is duidelijk niet blij. Degene, die waarschijnlijk zijn credit card heeft, is al vertrokken. Chris, de barman, voelt zich duidelijk heeft schuldig en belooft de kaart persoonlijk terug te komen brengen, want de man woont in DC.

Tot overmaat van ramp voor Chris laat hij onze debit card vallen als hij hem oppakt. Het wordt een gezoek van jewelste en eindelijk vindt Rick hem. Volgens mij kan Chris Rick wel omhelzen van opluchting. Hopelijk krijgt die andere man morgen zijn kaart terug. 

Het was weer genoeg avontuur voor vandaag en thuis kleden we ons in pyjama en gaan op onze luie stoelen shows kijken. Het was een super weekend en we hebben een interessante week voor de boeg. Daarover later meer. 

Iedereen een heel fijne week gewenst!

Over Great Falls en gelato

Het is bewolkt als ik opsta en maar 19 graden. Dat is koud voor ons nu en onder de gemiddelde temperatuur. Ik maak zoals iedere vrijdag mijn paddenstoelen en spinazie op en bak ze met een scheutje soja saus. Het ei in een eiwitwrap gewikkeld smaakt er heel goed bij. 

Terwijl Rick zijn douche neemt doe ik alvast wat cardio en heb een kwart van de tienduizend stappen bijeen als we naar Starbucks vertrekken. Met onze koffies spelen we even wat Pokemon Go en dan is het tijd voor Ricks werk en de rest van mijn sporten. 

Intussen schijnt de zon en ik sleep mijn mini elliptische machine het deck op. Drie kwartier lang trap ik er zo snel als ik kan op. Zo heb ik een uur gedaan en de rest van mijn stappen komen later wel. 

Na het sporten geniet ik altijd even van de rest van mijn nitro brew. Daarna besluit ik een wandeling door de buurt te gaan maken, want het is zulk super weer. Ik ben niet de enige, iedereen lijkt zijn of haar hond uit te laten. Dat is de reden waarom ik deze wandelingen helaas niet met Orion kan maken. 

Deze hibiscus soort bloeit overal 

Op vrijdag haalt Rick zijn lunch altijd van Cava. Ik besluit een salade van Panera te bestellen. Die met kip, amandel, sesamzaad en hun "power greens" is atlijd erg lekker. Terwijl we op het deck eten stelt Rick voor vanmiddag naar Great Falls Park te gaan. 

Daar ben ik meteen voor te vinden. Rick gaat nog een uurtje werken en dan vertrekken we rond kwart over twee naar het park. Daar is het tot onze verbazing vrij rustig, maar kan zijn omdat veel scholen weer begonnen zijn. 

We lopen eerst richting de dam. Dat is de kant op waar de rivier naar de watervallen snelt. Het water ziet er bedrieglijk rustig uit, maar de stroming is heel sterk. We lopen eerst langs het kanaal dat vroeger als transportmiddel werd gebruikt. 

Aan de rand van de rivier zien we mensen fotograferen en kijken. Het blijkt om een mooie en heel grote blauwe reiger te gaan. Die trekt zich niets van ons aan en maakt rustig zijn toilet. 

We lopen verder en zien een heel aantal "skinks", de soort hagedis, die inheems is in Virginia. Hun blauwe staart maakt ze mooi om te zien. We zien een grote en meerdere hele kleintjes. 

De uitzichten zijn adembenemend en het is altijd weer genieten in dit park. Rick loopt naar de dam, maar ik vind de keien niet fijn als ik pijn aan mijn voet heb. Ik blijf dus even op hem wachten. Dat is geen straf met dit uitzicht!

Een mooi voorbeeld van camouflage

Een bezoek aan dit park is niet compleet zonder een blik op de watervallen te werpen. Die zijn zo mooi als ze kunnen zijn. Vaak staan ze 's zomers bijna droog, maar dit jaar met alle onweersbuien niet. 

Een bezoek aan Great Falls voelt altijd als een mini vakantie en we willen dat gevoel doorzetten. We rijden naar het Reston Town Center en vragen een tafel op het terras van Mon Ami Gabi. Dat is gezellig en geeft ons een Europees gevoel.

Ook het eten doet dat. Rick bestelt de gerookte zalm als voorafje en ik de zeer smakelijke gazpacho. Dan kies ik de escargots en steak tartare voorafjes als hoofdgerecht. Rick neemt de steak frites. Het is allemaal even lekker. 

Aan de overkant is een Pitango gelato zaak en die is recentelijk als beste gelato in Washington en omgeving uitgeroepen. Dat moeten we dus even proberen. Ik vraag wat hun minst zoete smaken zijn en dat zijn hibiscus en zwarte thee. Rick neemt pistache en hazelnoot. 

Zoals altijd is zelfs het kleinste bakje ons teveel, ik mis het ene bolletje ijs van de Italiaan. Toch is dit niet zo overdreven als bij andere ijssalons. We vinden beiden dat het erg goed smaakt en de smaken zijn ook wat "avontuurlijker" dan gewoonlijk. 

 Het is een goede afsluiting van een heerlijke dag! Allemaal een heel fijn weekend gewenst! 

PS: Er is van alles gaande rondom Trump en gestolen regeringsdocumenten. Niets is zeker dus het is afwachten. Ik vind het allemaal wel eng, want wie weet wat hij uitgespookt heeft.