Katja en Kevin verhuizen naar New Jersey

Zaterdag

Na een beetje uitslapen staan Rick en ik op.  De kinderen hebben gisteravond een lijstje met ontbijtwensen achtergelaten en wij rijden Vienna in.  Ik bestel sandwiches bij Panera en Rick haalt de koffies bij Starbucks. 

Tegen de tijd dat we terugzijn is iedereen wakker en op.  We eten met zijn allen ontbijt en dan vertrekken Katja en Kevin naar U-Haul om hun gehuurde mini-vrachtwagentje op te halen.  Rick haalt vast dingen van Katja van zolder en ik ga mijn uur sporten op de elliptical.

Intussen krijg ik sms-jes van Katja dat hun gehuurde truck een lekke band heeft.  Ze krijgen nu een veel grotere mee.  En al is het weer hier bij ons redelijk, het heeft in New Jersey gesneeuwd.  Ze zullen dus niet vanavond maar morgenochtend terugrijden, zodat Kevin dat bakbeest niet op donkere gladde wegen hoeft te rijden.  Dat vind ik natuurlijk extra gezellig!

Na mijn uur interval zie ik op de elliptical dat ik op deze machine in 198 uur al 858 mijl heb "gelopen"!  Dat is 1382 kilometer, best een end weg als je dat echt zou lopen!

Met vereende krachten worden Katja's spullen in de truck geladen.  Behalve de queen matras en wat tafels zijn het voornamelijk dozen met kleding en boeken.  Het is toch een vreemd gevoel dat ze nu echt het huis uit verhuist.  Voorheen was dit toch nog altijd haar thuishaven.  Het voelt dan ook erg permanent en hopelijk is het dat ook, want Kevin is echt een leuke man en goed voor Katja.

We nemen even pauze om met zijn allen te gaan lunchen bij Potbelly.  Daar is het druk, want veel mensen willen deze nieuwkomer in Vienna wel meemaken.  Het duurt dus ook vrij lang voor we onze sandwiches hebben.

Daardoor moet Rick zich haasten om op tijd weg te komen naar het vliegveld.  Zijn taxi staat al te wachten.  Gauw neemt hij afscheid van mij en de kinderen en vertrekt naar Seattle.   Daar zal ik hem donderdag weerzien.

Katja en Kevin gaan verder aan het inpakken.  Intussen vermaak ik me met het vogelpaar dat ons voerhuisje aan het raam heeft ontdekt en Flapjack en Zorro, die dat zeer interessante "kattentv" vinden.  Zorro maakt er zelfs allerlei geluidjes bij.

Deze Carolina wren kwam

En daarna dit spechtje

 

Zorro en Flapjack op de loer

 

Tegen zessen hebben ze alles in de truck en ziet Katja's kamer er een stuk leger, maar netjes uit.  We zetten onze namen op de lijst voor Matchbox waar de wachttijd voor een tafeltje meer dan een uur bedraagt.  Intussen halen we wat huishoudelijke spullen voor het appartement van K. en K.  Ze hebben duidelijk echt zin daar morgen in te trekken.

 

We hebben net een drankje van mijn favoriete barkeeper Sean besteld als onze tafel al klaar is bij Matchbox.  Het wordt een gezellige maaltijd.  Kevin voelt al helemaal deel van ons gezin.  Het eten is ook weer prima, Katja en ik nemen de tonijn tartaar als voorafje.  Mijn zalm is ook weer heerlijk.

 

Thuis zitten heel ongewoon alle vier de katten bij elkaar.  Morgen neemt Katja Zorro en Django met zich mee en ik moet zeggen, ik ben daar klaar voor.  Ik vind zes huisdieren echt teveel.  Ook omdat Katja's dieren niet de makkelijkste zijn voor onze dieren, hoe lief ze individueel ook zijn.

 

De Amerikaanse nationale kampioenschappen kunstschaatsen zijn dit weekend en ik kijk het damesprogramma.  Onvoorstelbaar toch wat een talent er hier is!  Ieder klein foutje in een programma wordt dan ook fors bestraft door de jury.  De kampioene, Ashley Wagner, schaatste dan ook een compleet foutloos en prachtig programma.

 

Zondag

 

Om een uur of negen pakken Katja en Kevin de laatste spullen in.  Ik kijk eens naar het weerbericht, want er wordt voor morgen sneeuw voorspeld.  Dan zie ik dat er voor het gebied in New Jersey waar Katja en Kevin wonen maar liefst 30 centimeter wordt voorspeld.

 

Als Katja dat hoort is ze flink overstuur, want ze vindt haar baan al vreselijk en nu komt ze daar waarschijnlijk een paar nachten vast te zitten.  Haar werk is een uur rijden vanaf hun appartement en ze moet tijdens haar dienst op ieder moment oproepbaar zijn. 

 

Op weg naar Panera voor ons ontbijt bespreken we mogelijke oplossingen.  Terwijl ik het ontbijt haal, want Katja huilt nog en wil niet in het restaurant eten, komen ze tot de conclusie dat het niet het einde van de wereld is als Katja een paar nachten bij haar werk in een hotel moet verblijven.  Gelukkig, want ik heb Katja werkelijk in jaren niet zo vaak zien huilen.  Het is duidelijk dat ze iets anders moet vinden.

 

Thuis eten we onze sandwiches en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen.   Katja neemt Zorro en Django bij haar in de auto en Kevin rijdt in de U-Haul truck achter haar aan.  Zo komen ze halverwege de middag bij hun appartement en kunnen ze de spullen nog uitpakken en de U-Haul terugbrengen. 

 

Kai en ik vertrekken naar boven voor een snel half uur cardio.  Dan maak ik me klaar om Lois en Jim op te halen.  Met hen rijd ik naar Middleburg naar de Chrysalis wijngaard.  Ik wil graag nog een paar van Chrysalis' wijnglazen kopen en weet dat Lois en Jim ook graag naar wijngaarden gaan.

 

De weg naar Middleburg is, zodra we uit het stedelijke gebied zijn (wat overigens steeds verder strekt), prachtig.  Oude plaatsjes en glooiend heuvelland zien we onderweg.  De weg naar Chrysalis is onverhard en modderig, maar verder gelukkig ondanks de sneeuw van gisteren goed te doen.

 

Voor Lois en Jim is dit de eerste keer bij Chrysalis.  Ik laat ze het graf van Sarah Gertrude Lynn zien in de tuin van de wijngaard.  Sarah was een vroegere bewoonster, die op haar zestiende stierf aan tuberculosis.  Een aantal van de wijnen van Chrysalis zijn naar haar genoemd.

 

Het is rustig vandaag en we besluiten een wijnproeverij te doen.  Ik neem de gewone proeverij met vijf wijnen en Lois en Jim de "estate" proeverij met tien wijnen.  Ik vind hier de Mariposa rose en de Sarah's Patio Red heel lekker en daarvan neem ik dan ook een fles mee. Ook koop ik dus een paar van hun wijnglazen.

Het logo van Chrysalis vind ik ook zo leuk

 

Omdat het bij Chrysalis zo stil is stel ik voor ook nog naar de vrij nieuwe grote wijngaard Cana vlakbij te gaan.  Daar blijkt het een stuk levendiger met een gitaarspeler, die country liedjes zingt.  We bestellen wat kaas en stokbrood en ieder een glas wijn, voor mij de rose.

 

Na een paar uur genieten van het lekkers en de gezelligheid is het tijd terug naar de bewoonde wereld.  Ik zet Lois en Jim weer bij hun thuis, afsprekend dat we zoiets vaker zullen doen.  Het was zo stukken leuker dan als ik alleen was gegaan!

 

De van is bijna leeg en ik gooi hem toch maar even snel vol bij de Shell.  Er wordt hier nauwelijks sneeuw voorspeld, maar het is zo druk overal dat je zou denken dat wij ook een grote sneeuwstorm zullen krijgen.  Ook bij Whole Foods waar ik een paar nieuwe bosjes tulpen koop is het een gekkenhuis.

 

Kai en ik gaan vanavond samen eten.  Ik ben wel erg blij dat hij nog thuis is, anders zou het helemaal zo leeg zijn nu!  We kiezen Sweet Ginger.  Kai neemt erg lekker uitziende kipspiesjes en ik spinaziesalade en sashimi. 

 

Thuis boeken we ook Kai's vlucht naar Amsterdam.  Hij vertrekt bijna een week eerder dan wij en gaat ook iets eerder terug.  Hij gaat daar bij zijn vriendin logeren, erg leuk voor hem.

 

Intussen houdt Katja me op de hoogte.  De truck is uitgepakt en ze zijn nu dozen aan het uitpakken.  Haar werk heeft ge-emaild dat ze bij een Best Western hotelkamers hebben gereserveerd voor tijdens de sneeuwstorm.  Zolang Katja er maar niet doorheen hoeft te rijden vind ik alles best! Nu de eerste schok voorbij is is Katja ook blij met een hotel natuurlijk, het is tenminste een bed.

Cosmo is helemaal ontspannen vanavond

 

 

 

 



Laatste "na de brand" werk gedaan aan het huis

Rick blijft vanochtend thuiswerken, wachtend op de laatste werkers aan ons huis.  Ik besluit eens heel Nederlands te doen en maak beschuit met (pure chocolade) muisjes voor ons tweeen als ontbijt.  Rick vindt dat ook erg lekker en ik ben op een hagelslag als ontbijt toer.

Na nog een paar koppen koffie vertrek ik naar Lifetime.  Ik werd al met een flinke hoofdpijn wakker en dan is het zaak om te gaan sporten en daarna de warmte van de hot tub en sauna op te zoeken.  Ik moet zeggen, de cardio gaat vandaag niet makkelijk en ik ben dan ook blij als het uur voorbij is!

Gauw kleed ik me in bikini en ga in de hot tub zitten bubbelen.  Dat voelt weer heerlijk en de sauna ook.  Ik neem me voor binnenkort ook weer eens na de lunch te gaan, want nu "moet" ik iedere keer weg om te gaan lunchen.

Helaas is de hoofdpijn meteen terug als ik naar buiten stap.  Mijn lichaam functioneert weer eens als barometer, want er komt erg slecht weer aan.  Katja en Kevin moeten er vanavond doorheen rijden, dus hopelijk blijft het bij regen.

Voor de lunch besluit ik naar Panera te gaan.  Ik heb nu hun linzen en quinoa soep al een paar keer geprobeerd en vind het vandaag een prima dag om ook de soba noedels soep te bestellen.  Ik moet zeggen dat ik die bijna nog lekkerder vind!

Na het eten loop ik even Just $1 naast het restaurant binnen.  Daar wil ik kijken of ze "googly eyes" hebben voor een mogelijk fotografiethema volgende maand.  Die vind ik inderdaad en ik zie ook sleutelhouders, die om je pols gaan.

Laat ik nu net tijdens het eten bij een Facebook vriendin in Nederland hebben gezien dat de hare gebroken is en ze ze niet in Nederland kan vinden.  Gauw neem ik een foto en zet hem op haar Facebook.  Ja, ze wil er graag twee paar hebben en ik neem dan ook maar gelijk een pakje envelopen mee om ze in te versturen.

Na haar adres verkregen te hebben rijd ik naar postkantoor wat maar een blok verderop is.  Niet veel later zijn ze onderweg en heb ik iemand blij gemaakt met deze kleinigheid, of althans als ze zijn aangekomen dan.  Wat een toeval dat ik die dingen, die ik anders nooit ergens heb gezien, nu net tegenkwam!

Ons postkantoor is helemaal vermoderniseerd en nu staat er levensgroot onze zip code op de muur.  De perfecte foto voor het maandthema "Nummers"!  Ik vraag de medewerkster of ik een foto mag nemen en dat mag.  Iemand achter me in de rij is nieuwsgierig waarvoor dat is en het gesprek komt op fotografie van lokale dingen.  Erg leuk altijd zo'n spontaan praatje met wildvreemden.

Als ik ons plein op kom rijden zie ik de mannen nog steeds bezig met onze dakgoot.  Dit is het laatste projekt dat nog af moet, daarna is het huis weer helemaal zoals voor de brand.  Het heeft dus bij elkaar iets meer dan zeven maanden geduurd voor het echt helemaal klaar was!

Voor de sneeuw komt laat de honden gauw uit.  Het is waterkoud en inderdaad begint het niet veel later te sneeuwen.  Saskia komt ook even thuis.  Kaylee moest haar studieboeken ophalen en het is leuk Saskia weer even te zien al is ze voornamelijk weg naar Whole Foods en haar piercing winkel.

Eergisteren probeerde ik de klok van mijn grootouders op te winden en om de een of andere reden stopte hij daarna de hele tijd met lopen.  Michael van Alabaster Clocks bood heel vriendelijk aan vanavond na zijn werk weer langs te komen en krijgt hem meteen weer aan de praat.  Ik hoef er ook niets voor te betalen, echt fantastische service van dat bedrijf en Michael!

Als Rick thuiskomt rijden we door de dikke sneeuwvlokken naar Sea Pearl.  Hun happy hour is favoriet bij mij.  De sushi kost $1 per stuk of een rol voor $4.  Ook bestellen we een bak van hun gefrituurde spruitjes bladeren met granaatappelzaadjes en voor mijn favoriete Mosaic crispy rice cake.  Voor Kai en Katja en Kevin, die intussen op weg zijn hierheen, bestellen we eten om mee te nemen.

Thuis gaat Rick met Saskia de documentaire kijken, die haar ervan heeft doen overtuigen dat ze als major "Environmental Science" wil.  Ik heb teveel pijn om me daarop te concentreren en ga met de benen omhoog op mijn luie stoel.  Die documentaire kijk ik liever op een middag.

Net voor negenen komen Katja en Kevin aan en zijn we weer even met zijn allen.  Nadruk op even, want een uurtje later vertrekt Saskia weer naar Richmond.  Morgen is het verhuisdag voor Kevin en Katja.  Hopelijk valt het weer wat mee.

Great Falls

Het was een zeer rusteloze nacht.  Rick en ik hadden beiden moeite in slaap te komen.  Mijn linkerbeen bleef maar "krampen", een soort rusteloze benen syndroom, maar dan maar in een been.  Eindelijk zijn we dan in slaap als Cosmo begint te piepen.  Ik ben Rick heel dankbaar als hij met hem naar beneden gaat om hem in de tuin te laten.

Veel te snel is het dus tijd voor Rick om op te staan en gek genoeg met ik net na achten ook weer klaarwakker.  Ik zwaai Rick uit naar zijn werk en maak dan een lekkere kop koffie en mijn "slechte" ontbijt van crackers met clotted cream en hagelslag.  Want tja, we kunnen van alles zeggen over de zoete cereals hier, maar die hebben tenminste nog wat vitamines toegevoegd.  Dat gemis maak ik dan maar goed met een bakje aardbeien, bramen en bosbessen.

Het is buiten nog een beetje wit, maar belooft een mooie dag te worden.  Ik gebruik mijn beste overredingspogingen om Kai zover te krijgen de honden vanmiddag mee naar Great Falls te nemen.  Hij vindt dat echter niets.  Het is hem te koud.  Ik neem me dus maar voor alleen te gaan.

Maar eerst heb ik een personal training afspraak bij Anytime Fitness.  Sharon heeft weer een goede routine voor me in petto.  Ik moet zeggen dat ik me vandaag ondanks de slechte nacht voor het eerst in lange tijd weer wat beter voel.  Na afloop doe ik nog een half uur cardio.

Thuis vraag ik Kai toch nog eens of hij echt niet mee wil de natuur in en tot mijn verrassing en blijheid zegt hij "ja"!  Eerst halen we even lunch bij Panera.  Ik geniet weer van hun linzen en quinoa soep. 

We halen de honden op, doen onze wandelschoenen aan, want de paden zullen wel modderig zijn (heel erg, blijkt!), en rijden naar Great Falls.  In de winter is het hier heerlijk rustig en als Kai niet mee zou zijn gegaan zou ik alleen zijn gegaan, maar ik heb veel liever dat Kai Cosmo neemt en ik Django.

We lopen langs de rivier naar het adelaarsnest.  Ik las in een lokaal krantje dat hun oude nest vorige lente uit de boom is gewaaid en er werd gevreesd dat het paar elders hun heil zou gaan zoeken.  Dit nieuwe nest hebben ze dus net gebouwd en is hoger gevestigd in dezelfde boom.  Beter zichtbaar van de oevers, dus.  Adelaars zien we er echter niet, broeden begint pas in februari las ik.

Op weg naar de uitkijkpunten over de watervallen kijkt Django opeens heel gericht de struiken in.  En ja, hoor, daar staat een hert.  Het lukt me nog net een paar foto's te maken voor Cosmo het ook ziet en begint te blaffen.  Django blaft niet naar herten, maar wilde wel heel graag de rivier in om achter de Canadese gansen aan te gaan.

Bij het eerste uitkijkpunt over de watervallen nemen we even rust om al het moois echt in ons op te nemen.  Hier voel ik me altijd helemaal tot rust komen.  Wat er ook gaande is, de rivier is er en de watervallen ook.  George Washington had zelfs al een schilderij ervan in Mount Vernon hangen.

Een stel uit Californie komt langs en vraagt of de grote zwarte roofvogels, die boven ons vliegen, adelaars of arends zijn.  Helaas moet ik ze teleurstellen, het zijn twee soorten gieren, de "kalkoen" gier en de zwarte gier.  Het doet me wel weer realiseren dat we hier in een zeer toeristisch gebied wonen, zij komen helemaal van de andere kant van het land.

Kai wil nog net het tweede uitkijkpunt zien, maar voor het derde heeft hij geen interesse.  Prima, ik ben al blij dat ik hem eens het huis uit heb gekregen.  Onderweg bespraken we ook onze plannen voor Nederland in maart.  Kai wil wat eerder gaan, want hij wil zijn internetvriendin in persoon ontmoeten.  Tijdens de wandeling liet zij hem weten dat hij in ieder geval vier nachten bij haar kan logeren.

Op de terugweg stop ik nog even bij de Giant.  Op Facebook (hoera voor die optie) las ik dat het vandaag Laura's (massage therapiste) vijftigste verjaardag is.  Ik koop een leuk geel potje met vrolijke gele gerbera's met een kaart.

Thuis ga ik eens kijken naar vluchten naar Europa en zie dat we op moeten schieten als we nog een redelijke prijs willen krijgen.  Vluchten van hieruit naar Europa zijn altijd al duurder dan omgekeerd, geen idee waarom.

Overleggend met Rick en Saskia vertrekken we zaterdag 7 maart 's ochtends vroeg en nemen de dagvlucht naar Londen.  Dan logeren we daar een nacht bij het vliegveld en nemen de volgende ochtend een vlucht naar Brussel.  Van daaruit rijden we naar Utrecht waar we een week zullen verblijven.  Op deze manier vermijden we de nachtvlucht, heerlijk!

Laura komt en geeft me een goede massage.  Ze is aandoenlijk blij met mijn kleinigheid voor haar verjaardag.  Ze vertelt dat het haar enige verjaarscadeau is.  Amerikanen doen niet altijd veel aan verjaardagen, maar kroonjaren toch wel.  Op mijn vraag of ze haar verjaardag dan helemaal niet viert antwoordt Laura dat ze dit weekend een feestje hebben bij een plaatselijk restaurant.

Rick en ik hebben vanavond een "date night" bij Pazzo Pomodoro.  We genieten van een bord met verschillende kazen en prosciutto.  Als hoofdgerecht bestel ik weer eens "trenetti al nero", de zwarte (door inkt van de inktvis) pasta met garnalen.  Het smaakt weer bijzonder goed en het is fijn eens heel rustig alles over vooral de meisjes en hun perikelen samen door te kunnen spreken.

Foto's van Great Falls staan hier.

Een sneeuwerige woensdag

We hebben een winter weather advisory wat zou moeten betekenen dat er sneeuw valt, maar het is droog als ik opsta.  Er wordt wel nog sneeuw voorspeld.  Eigenlijk had ik afgesproken om met Anja naar Washington te gaan, maar als ik net aan de koffie en mijn crackers met hagelslag (de clotted cream "moet" nog steeds op) zit krijg ik echter een berichtje van Anja dat ze vanwege het weer ons uitje liever uitstelt.

Een simpele paarse tulp is zo mooi van binnen!

Dat verandert mijn plannen dan ook. In plaats van thuis op de elliptical te sporten besluit ik naar Lifetime te gaan.  Dan kan ik mezelf na de cardio routine trakteren op de hot tub en sauna, ook hard nodig met dit weer.  Ik twijfel nog even, want ben ook zeker geen held in rijden op gladde wegen, maar in tegenstelling tot Anytime Fitness is de weg naar Lifetime via allemaal hoofdwegen.

Na mijn spullen in de locker gelegd te hebben loop ik naar boven.  Ik ben helemaal weg van de laterale elliptical hier.  Een half uur daarop is een flinke inspanning kan ik aan mijn hartslag zien.  Om de tienduizend stappen vol te maken ga ik naar beneden op een soort trapmachine.  Daar zie ik dat het inmiddels flink sneeuwt.

Het voelt dan ook extra lekker om na het uur cardio het warme zwemgedeelte in te lopen.  Het is ook een gezellig gezicht die witte vlokken, terwijl ik lekker zit te bubbelen.  Ik ga een paar keer de sauna in en het blijft me verbazen hoeveel beter ik me voel als ik na afloop de douches opzoek.

Buiten sneeuwt het nog hard, maar de wegen zijn enkel nat.  Het is een mooie sneeuwval, alles blijft aan de boomtakken plakken en op het gras en stoepen liggen.  Zolang de wegen zo blijven is het een genot om door de witte wereld te rijden.  Dikke witte vlokken vallen op mijn voorruit terwijl ik naar Vienna rijd.

Gisteravond zag Rick dat de nieuwe Potbelly daar eindelijk open is.  Die moet ik natuurlijk uit gaan proberen, want het is een van mijn favoriete sandwichshops.  Ik bestel een mushroom melt (met champignons en kaas) met hun heerlijke hete pepers erop.  Ook neem ik er een kopje linzensoep bij. 

Buiten zie ik de dikke vlokken nog vallen, maar tegen de tijd dat ik vertrek is het bijna droog.  Thuis lijn ik de honden dus snel aan voor een witte wandeling.  Er wordt voor zaterdag weer slecht weer voorspeld.  Ik hoop voor Katja dat het geen sneeuw wordt, want zij mist Django enorm.

Weer mooie besneeuwde besjes

UPS is net geweest en er staat een groot pakket op de stoep.  Het is mijn Bits and Pieces puzzelhouder. Flapjack "helpt" me nog even de stukjes daarin te doen en ik moet er een paar uit zijn bek redden, maar nu is de puzzel een stuk secuurder.

De heren hebben ondertussen illegaal ons bed in beslag genomen

Voor Kerst heb ik van Ricks vader een electrische glasgraveerpen gekregen.  Vroeger deed ik dat altijd handmatig, maar dat doet teveel pijn.  Ik probeer de pen eens uit en het resultaat valt me alles mee.  Nog wel wat oefenen, maar de kleine details zijn makkelijker aan te brengen dan ik had verwacht.  Ik zie ernaar uit weer glazen als cadeautjes in te graveren.

Rick komt thuis en hij en Kai hebben zin in Indiaas eten.  Daar is het ook echt het weer naar.  Ik ben dol op hun saag paneer, Indiase kaas met spinaziesaus.   De rest van de avond hangen we, zoals vrijwel elke winteravond, lui voor de tv.

State of the Union

Rick neemt afscheid om naar zijn werk te gaan en ik sta ook gelijk maar op.  Als ik de lamellen opendoe zie ik een verdwaalde witte vlok vallen.  Het "flurriet", zoals we dat hier zo mooi noemen.   Gelukkig worden er voor vandaag lekkere temperaturen van tegen de tien graden voorspeld.

Beneden ben ik helemaal blij als ik zie dat de tulpen zich vannacht nog rechter hebben getrokken.  Ik had eigenlijk een foto moeten maken gisterochtend. Ze hingen allemaal compleet slap.  Nu zijn vooral de roze tulpen kaarsrecht, maar ook de paarse zien er weer normaal uit.

Als ontbijt heb ik enorme zin in hagelslag.  De clotted cream "moet" ook nog op en ik besluit mezelf te trakteren.  Ik rooster een paar wafels, heel gezond, want veel vezels.  Met kleine hapjes geniet ik ervan.  Het brengt me terug naar logeerpartijen bij mijn oma en opa, ik zie hun pot hagelslag en de versuikerde honing ernaast zo weer voor me.

Dan pak ik mijn tas in om naar Lifetime Athletic te gaan.  Ik ben al later dan ik wilde en halverwege bedenk ik me dat ik mijn Kindle ben vergeten.  Even overweeg ik die dan maar niet te hebben, maar dat maakt juist dat de cardio snel gaat en helpt lekker ontspannen in de hot tub en sauna.  Ik maak dus rechtsomkeerts.

Met Kindle loop ik een kwartiertje later de sportschool binnen.  Eerst doe ik een uur op dezelfde laterale machine als vorige week.  Naast mij is een machine waar je alleen je armen mee gebruikt.  Een veteraan zonder benen komt daarop trainen.  Hij vraagt hoe het gaat, prima antwoord ik.  Met mij ook, lacht hij terug, lekker sporten, he?

Vanochtend werd ik met een flinke hoofdpijn wakker en moet toegeven dat ik mezelf even erg zielig vond.  Maar jeetje, alles werkt en ik heb al mijn ledematen.  Als ik dan zo iemand vrolijk bezig zie met de twee ledematen, die hij nog heeft, is dat wel even een lesje in nederigheid. 

Na afloop van mijn uur heb ik bijna de tienduizend stappen gehaald en is het tijd voor de warmte van het zwemgedeelte.  Ik ga van de hot tub naar de sauna en terug.  Langzaam voel ik de hoofdpijn wegebben, het werkt echt! 

Als mijn maag eens even flink knort is het tijd om de douches op te zoeken.  Als ik weer schoon en aangekleed ben rijd ik naar Pho Thang Long voor een lekkere bak kip pho.  Dat voelt als een gezonde lunch na de spa.

Thuis lijn ik de honden aan voor een wandeling door de buurt.  Het is lekker weer met een graad of elf.  Ze lopen weer als een stel sledehonden naast elkaar.  Cosmo lijkt gelukkig weer helemaal beter.

De rest van de middag werk ik aan de puzzel.  Heel langzaam begint die echt vorm aan te nemen, maar duizend stukjes is wel heel veel!  Ik hoop ook van harte dat er niet stukjes verloren zijn gegaan dankzij Flapjack, want sommige kan ik helemaal niet vinden.

Spookachtige lucht vanmiddag

Als Rick thuiskomt nemen we met zijn drieen een Uber auto naar Paddy Barry, een nieuw Iers restaurant waar Niall ons uitnodigde voor de opening.  Niall is er nog niet en Rick en ik delen een voorafje van aardappelkoekje met kip en whiskey saus.  Als hoofdgerecht bestel ik de gerookte zalm sandwich op Iers bruin brood, werkelijk heerlijk!

Niall komt als we net ons eten hebben.  Ook hij bestelt een shepherd's pie net als Rick en stelt ons voor aan al zijn vrienden hier.  Rick en Niall hebben duidelijk zin om nog te blijven, maar Kai en ik willen naar huis. 

Wij nemen samen een Uber auto terug.  Dit keer krijgen we een vrouwelijke chauffeur.  Alle Uber auto's zijn tot nu toe ook netjes en nieuw.  Ik geef haar aanwijzingen naar ons huis en twintig minuten later stappen we daar uit.  We bedanken onze chauffeuse en wensen haar goedenavond, geen fooi of wat ook nodig.  Ik ben helemaal Uber fan geworden! 

Vanavond is het tijd voor het jaarlijkse bezoek van de president aan het congres.  Hij geeft daar de State of the Union speech, een soort Prinsjesdag zullen we maar zeggen.  Het is altijd zeer vermakelijk om de reacties van de tegenpartij te zien.  Ik vind Obama's speech trouwens erg goed.  Hopelijk wordt veel van wat hij zegt bewaarheid, ondanks het zure gezicht van John Boehner, de Republikeinse "speaker" achter hem.

Intussen sms ik met Saskia, die samen met haar huisgenootjes kijkt naar de State of the Union.  Die meisjes hebben heel andere denkbeelden dan zij.  Dat is moeilijk op die leeftijd, maar ik zeg haar dan in ieder geval altijd haar stemrecht te gebruiken.  En zo leren al onze kinderen langzaamaan dat het volwassen leven niet altijd over rozen gaat.

Al met al is het een ontzettend goede speech van onze president vind ik.  Hij heeft nu niets meer te verliezen, want hij kan niet meer herkozen worden, maar hij is nog net zo gepassioneerd als zes jaar geleden.

Blauwe maandag?

Vandaag is het Martin Luther King Jr. dag, een dag waarop veel mensen vrij hebben.  Helaas niet Rick en zijn wekker gaat al om zeven uur.  Alleen word ik er wakker door en Rick niet.  Dan maak ik hem maar wakker, zucht.

Al Ricks klanten, die bij de federale regering werken, hebben vandaag wel vrij, dus ik probeer hem tenminste voor de gezelligheid over te halen thuis te werken.  Tenslotte gaat hij zaterdagavond op reis en zullen we ook de zondag samen missen.

Niets van mijn soebatten haalt wat uit.  Rick vertrekt naar zijn werk en ik draai me dan nog maar een paar keer om.  Het is een nogal grijze maandag en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om op te staan.  Het is maar goed dat ik een personal training afspraak heb.

Gisteravond maakte ik me flink zorgen om Cosmo.  Hij wilde zelf een beetje pindakaas niet van mijn vinger likken, gewoonlijk zijn favoriete snoepje.  Vannacht heeft hij wel zonder Rick of mij te wekken doorgeslapen.

Tot mijn grote opluchting wil hij vanochtend wel een bakje met rijst en pompoen eten.  Hij wil zelfs duidelijk nog graag meer, maar ik besluit het eerst even aan te zien.  Tijdens de ochtendwandeling plast hij alleen, dus hopelijk hebben we het ergste gehad en hoef ik niet met hem naar de dierenarts.

Gauw eet ik ontbijt en sla een kop koffie achterover, want de tijd vliegt en ik kom maar net op tijd bij de sportschool aan.  Het fijne van werken met Sharon is dat het voor haar niet alleen om maar je lichaam zo ver als het kan gaan te pushen is.

Ze rekt en strekt me en past de gewichten aan op hoe ik me voel. Te veel personal trainers werken met het "no pain no gain" principe en dat is niet goed voor mijn spieren.  Na het uur gewichten doe ik nog een half uur cardio tot ik 6000 stappen bij elkaar heb. 

Thuis zie ik dat de bosjes tulpen, die Rick gisteren van Safeway meenam, er heel zielig bijhangen.  Het lijkt wel of ze nu al verwelkt zijn.  Online zoek ik op of ik ze misschien weer kan oppeppen en dat blijkt met papier en lauw water te kunnen.  Inderdaad zien de boeketten er na een half uurtje weer als nieuw uit.  Ik maak er ook gelijk nog wat foto's met mijn macrolens van, zie onderaan blog.

Voor de lunch bestel ik penne rosa bij Noodles & Company.  Ik hoor een paar vrouwen zeggen dat het vandaag "blue Monday" is.  De laatste maandag in januari schijnt de meeste deprimerende dag te zijn.  Misschien is het wel omdat Cosmo beter is, de zon vrolijk schijnt en de temperatuur ver boven nul is, maar ik vind het vandaag alles meevallen.

Na mijn lunch rijd ik naar Whole Foods.  Ik wil daar zalm en spinazie voor het avondeten kopen, maar beiden zijn uitverkocht!  Dan maar hopelijk een andere dag deze week.  Ik werk de rest van mijn lijstje af en neem ook nog een pot met hyacinthen mee.  Die gaan straks heerlijk ruiken!

Chris en PJ komen voor een wandeling.  Cosmo lijkt weer vrijwel de oude, hoewel hij nog niet zo druk naar andere honden blaft als gewoonlijk.  Ik ben zeer blij dat het niet zo erg was als ik gisteren vreesde!  Het is zo moeilijk mijn hondenkind te zien lijden!

Thuis kijk ik de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw.  Ik vind het dit keer een leuke serie en ben benieuwd hoe het verder gaat.  Ook lach ik weer hardop om Nynke's column.  Als jullie nog andere grappige recensiesites weten houd ik me aanbevolen. 

Voor het avondeten bestellen we lekker Thais eten.  Daar houden we alle drie van.  Daarna bel ik Christine voor haar verjaardag en we kletsen gezellig bij.  Zij komen deze zomer weer naar hier dus dat is iets om naar uit te kijken.

Met de meisjes sms ik ook heen en weer.  Beiden zijn niet heel happy op het moment.  Saskia worstelt met haar gedeprimeerde kamergenote, die haar van de studie houdt.  Katja heeft duidelijk erge moeite met wennen aan haar nieuwe levensomstandigheden.  En zo blijf je als moeder ook als ze niet meer thuiswonen bezig.

Meer tulpenfoto's staan hier.

Sportweekend

Zaterdag

Felblauwe lucht lacht ons toe als Rick de lamellen opent.  We hebben een leuk weekend met veel sport voor de boeg.  Heel ongewoon voor ons, die wel zelf, in Ricks geval een stuk minder dan ik, sporten, maar niet hele weekends voor de buis de populaire Amerikaanse sporten kijken.

We eten een paar wafels met lekkere maple siroop als ontbijt en de koffie is goed sterk.  Dan vertrekken Rick en ik naar Anytime Fitness.  Het is echt luxe om bij twee clubs te behoren.  Deze is maar een paar minuten rijden van ons huis en we kennen er veel mensen.

Vandaag doe ik drie kwartier op de elliptical tot ik 7500 stappen bijeen heb.  Rick doet een combinatie loopband en gewichten.  Ik vind het altijd heel leuk om zo samen te gaan en Rick krijgt zo ook wat broodnodige beweging, al neemt hij in zijn kantoor altijd de trap naar de vijfde verdieping en wandelt hij als het even kan tijdens zijn lunchpauze.

Na iets meer dan een uur zijn we weer thuis.  Daar haalt Rick de laatste kerstversieringen naar beneden.  De grote krans en de Mickey en Minnie in een slee vergen de grote ladder en door ijs en sneeuw was die niet te gebruiken.  Nu is het huis dus helemaal kerstloos tot over tien maanden.

We laten de honden even uit en gaan dan lunchen bij Panera.  Ook hier komen we een paar bekenden tegen en praten even bij met hen.  Dat vind ik toch wel een van de leukste dingen aan Vienna.  Het is in het midden van de voorsteden van Washington, maar voelt toch als een kleine plaats waar "iedereen" elkaar kent.

Panera heeft nieuwe soep bowls op het menu staan en ik bestel de linzen en quinoa bowl.  Daar heb ik geen spijt van, heerlijk!  Rick moet lachen om mij, want inderdaad neem ik altijd alles op het menu wat maar linzen heeft.  Tja, daar ben ik dol op en niemand thuis vindt ze lekker.

Rick heeft via de alumni (oud-studenten) vereniging van Michigan State University kaartjes gekregen voor de basketbalwedstrijd tussen Michigan State en de University of Maryland.  Mijn zus heeft haar masters bij Maryland gehaald, maar sindsdien zijn wij daar nooit meer geweest.

Go Spartans!

Door heel druk verkeer rijden we naar College Park, beiden gekleed in een Michigan State trui.  Daar is het zoeken naar de parkeergarage voor het Xfinity Center.  We volgen de file maar en zien de tijd verstrijken.  Precies als de wedstrijd begint parkeren we pas!

We lopen snel naar het complex en bezoeken na de lange rit eerst gauw de toiletten.  Dan kopen we flesjes water en Cracker Jacks, want ik heb inmiddels alweer trek.  Cracker Jacks is zoete popcorn, die traditioneel tijdens sportwedstrijden wordt gegeten.  Mij is het wat te zoet, dus veel eet ik er niet van.

Onze stoelen blijken helemaal bovenaan op de allerhoogste rij te zijn.  Dat niet alleen, ze zijn ook in het midden van de rij en we zijn laat.  Iedereen moet dus voor ons opstaan.  Ik ben blij dat we niet hebben gewacht met naar de wc gaan, ik zou er niet aan moeten denken iedereen nog eens te ergeren door langs ze te moeten lopen.

De Maryland Terrapins zijn duidelijk beter dan de Michigan State Spartans.  Ze hebben van het begin af aan een voorsprong, die ze ook niet meer kwijtraken.  Of het is omdat we zo hoog zitten of omdat het echt zo is, maar ik vind het een saaie wedstrijd.  Ik heb wel veel spannender basketbalwedstrijden gezien, het lijkt wel of Michigan State het ook niet echt wil.

Zoals altijd met collegewedstrijden zijn de fans van het thuisspelende team sterk vertegenwoordigd.  Het hele stadion is rood (de kleuren van Maryland zijn rood en zwart).  Wij zitten met een groep van ongeveer vijftig groen met wit geklede "Spartans" tussen de rode "Terrapins".  Een terrapin is een schildpad en de mascotte voor Maryland is dus een schildpad.  Regelmatig flitst "fear the turtle!" over het scherm wat mij wat doet giechelen.

De schildpad mascotte

Cheerleaders

De score na de eerste helft, niet goed voor MSU

Bizar zijn de plotselinge pauzes in de wedstrijd voor reclames op tv.  Die zijn er bij de meeste Amerikaanse sportwedstrijden, die op tv worden uitgezonden.  Ik herinner me de eerste keer dat we die meemaakten en we begrepen maar niet waarom de spelers opeens gewoon ophielden met spelen. 

Maryland heeft een van de mooiste vlaggen van de VS staten vinden wij

Hier worden we intussen bezig gehouden door o.a. de "kiss cam", die zich op stellen richt, die elkaar dan "moeten" kussen.  Er zijn nogal eens grappige situaties met die "kiss cam" al dan niet in scene gezet.  Een heel aantal daarvan vind je hier op YouTube. Helaas komt de camera niet op Rick en mij, maar hij geeft mij toch een flinke pakkerd.

Michigan State blijft ver achter Maryland en met vijf minuten op de klok (die in werkelijkheid waarschijnlijk een kwartier zijn) besluiten Rick en ik de menigte voor te zijn en terug te gaan naar de auto.  Inderdaad komen we nu makkelijk de garage uit en is er geen verkeer terug naar de snelweg.  Uiteindelijk heeft Michigan State met 75-59 verloren.  Toch vonden we het erg leuk om mee te maken.

De Mormoonse tempel doemt tussen de remlichten voor ons op langs de snelweg

Zonder verder oponthoud rijden we terug naar Virginia.  Het is etenstijd en Rick stelt voor naar Chef Geoff's te gaan.  Daar is het erg druk, maar we vinden nog twee stoelen aan de bar.  We bestellen wat calamari en als hoofdgerecht heb ik een heel lekkere sesam tonijn"biefstuk".

Daar zittend kan ik echter aan niets anders denken dan mijn luie stoel.  Ik werd al wakker met zware hoofd- en nekpijn, maar dat ging met het sporten beter.  Tegen de tijd dat we naar Maryland reden voelde ik me vrij goed, maar tijdens de wedstrijd voelde ik me steeds erger.  Nu doet alles van top tot teen pijn.

Of het nu die ongemakkelijke stijve stadionstoelen waren of de regen, die vannacht wordt voorspeld, wie zal het zeggen.  Ik baal enorm, want gisteren had ik juist een goede dag en dacht dat de sauna e.d. al hielpen.  Maar goed, thuis zoek ik met plezier mijn stoel op en Meike komt zoals altijd lief bij me liggen.  Morgen moet het maar weer beter gaan, nog twee maanden en dan is het lente zullen we maar denken.

Zondag

We hebben maar zeer matig geslapen, omdat Cosmo de hele tijd naar buiten wilde.  Hij heeft diarree, het arme dier.  Geen idee waarvan, want bij mijn weten heeft hij niets verkeerds gegeten.  Misschien was het iets in de achtertuin waar hij en Django de afgelopen dagen graag vertoefden.  Gelukkig heeft Django niets.  Hopelijk gaat het vanzelf weer over.

Als ik de lamellen opendoe zie ik een vogeltje op de leuning van een van de deckstoelen.  En jawel, hij vliegt naar ons voederhuisje aan het raam.  Het eerste gastje is een feit en komt ook telkens terug.  Hopelijk volgen er nu spoedig meer.  Ik hoop op cardinaaltjes en blue jays zodat ik ze kan fotograferen.

Het mooie weer van gisteren heeft plaatsgemaakt voor een miezerregen.  Op weg naar Vienna voor ons zondagse ontbijt sms ik met Katja. Gelukkig hoefde ze vannacht niet naar haar werk.  Daar was ze gisteravond bang voor, want ze had al twee gevallen achtereen en was doodmoe.  Katja vreest dat ze een verkeerde beslissing heeft gemaakt met deze baan.

Niet alleen vanwege de uren, maar het werk zelf vindt ze toch een stuk moeilijker dan ze had gedacht.  Gisteren had ze een 29-jarige man en eerder in de week was er een elfjarig meisje dat zich had opgehangen en een zeventienjarige jongen, die aan een asthma aanval overleed.  Dat raakte haar toch allemaal meer dan ze verwachtte.  Ze heeft al op een andere baan gesolliciteerd.  Ze hoopt dat dat wat wordt.

Mijn sandwich met ei, kaas, spinazie en tomaat haal ik bij Panera. Rick haalt intussen koffies en sandwiches voor hem en Kai bij Starbucks.  De lekker warme Americano met mocha siroop gaat er goed in vandaag!

Natuurlijk heb ik weer eens helemaal geen zin in sporten, maar dwing mezelf toch tot een half uur op de elliptical.  Al Trivia Crack en Word Feud spelend gaat dat snel voorbij.  Gek genoeg voel ik me bijna lui om maar een half uur te doen vandaag, maar een beetje rust is ook weleens goed.

We eten maar een kleine snack als lunch, want willen naar een sportbar om de NFL kampioenschapwedstrijd tussen de Green Bay Packers en Seattle Seahawks te gaan kijken.  Rick en ik doen dit keer onze Seahawks t-shirts aan, want we willen dat zij winnen.  We zullen in Seattle zijn voor de Super Bowl en dan is het natuurlijk erg leuk als hun team speelt.

Bij Blackfinn vinden we nog net twee stoelen aan de bar en de wedstrijd is nog niet eens begonnen.  We nemen een drankje, voor mij een cranberry gember shandy, erg lekker.  Al meteen zijn we echter minder vrolijk gestemd want Green Bay scoort onmiddellijk een paar keer.

Ongeveer de helft van de 35 beer tappen

Fans van beide partijen zijn ongeveer gelijk vertegenwoordigd wat het een zeer levendige wedstrijd om te kijken maakt.  Rick en ik bestellen wat voorafjes om te delen.  Het ziet er erg naar uit dat Seattle geen enkele kans maakt, als het spel opeens een andere wending neemt.

We zitten net aan ons hoofdgerecht, een lekkere filet mignon met spruitjes en zoete aardappelpuree voor mij en crabcakes voor Rick als Seattle opeens compleet onverwachts in plaats van een 3 punten doelpunt een 7 punten doelpunt scoort.  Plotseling is er weer hoop en helemaal als het bij het eindsignaal gelijkspel is.

Bij American football is overtijd "sudden death".  Het team wat het eerst scoort wint.  Seattle wint de bal als eerste en scoort ook meteen.  Het lijkt wel of hun quarterback opeens wakker werd en zo zijn ze toch voor het tweede jaar achtereen NFC kampioenen en in de Super Bowl over twee weken.  Wij gaan dat dus als "12th Man" (fan) meemaken in Seattle.

Op weg naar huis gaan we nog even langs Safeway voor rijst en pompoen uit blik voor Cosmo.  Dit is mij door verschillende mensen aangeraden.  Alleen wil Cosmo helemaal niet eten of drinken en hij voelt zich duidelijk helemaal niet lekker.  Als dat morgen nog zo is ga ik meteen naar de dierenarts.

Gelukkig gaan de honden en katten allemaal rustig liggen en Rick en Kai ook.  We kijken lui tv en hopelijk wordt het voor Cosmo een rustiger nacht dan vannacht. 

Flapjack mist zijn vrouwtje en komt bij mij knuffels halen