Een dag vol hondentraining

Dit keer hebben we geen wekker gezet, maar Rick staat om half zeven op om Orion uit te laten.  Later vertelt hij dat het hondje nog sliep dus het wordt al beter met het mini blaasje.  Het regent nog steeds dus ik ben Rick dankbaar dat hij deze taak op zich neemt.

Het neemt mij op dagen als vandaag nogal wat tijd om me over mijn pijnen heen te zetten en op te staan.  De verleiding is altijd zo enorm om maar gewoon te blijven liggen.  Maar dat is het slechtste wat ik kan doen en dat weet ik goed.  Ik sta dus netjes om half negen op.

Voor mijn ontbijt maak ik weer roerei met tomaat en kaas en heb er een paar sterke koppen koffie bij.  Dan zijn de honden aan de beurt en ik eet weer eerst een cracker voor ik ze hun eten geef.  Hun kopjes spreken boekdelen, maar ze wachten geduldig zittend op hun beurt, zo schattig!

Rick neemt daarna Cosmo mee en ik Orion.  Dan doe ik Orion in zijn bench en geef beide honden een Kong met pindakaas.  Rick vertrekt naar zijn werk en ik naar de sportschool. 

Daar doe ik een half uur cardio voor Sharon's personal training.  Natuurlijk gaat het gesprek voornamelijk over honden.  Haar dochter en jongste is vandaag ook alweer achttien, ik heb Sharon leren kennen toen al onze kinderen nog heel klein waren.  Wat vliegt de tijd toch!

Na de personal training doe ik nog een kwartiertje cardio, maar ik zie de tijd al dringen en wil de honden nog uitlaten.  Het is toch makkelijker op het moment om dat individueel te doen.  Ik begin met Orion en zorg dat hij achter mij loopt.  Daardoor ben ik leider en inderdaad lopen we langs allerlei mensen zonder dat hij een kik geeft.

Cosmo is natuurlijk een stuk makkelijker en ik vind het ook wel fijn even met hem als vanouds wat tijd alleen te hebben.  Alleen wil ik hem het blaffen tegen andere honden ook afleren.  Het zal wat werk vergen, maar ik wil niet dat Cosmo Orion de verkeerde gewoontes aanleert.  Ik moet zeggen dat ik wat jaloers ben op mensen, die twee perfect opgevoede honden hebben!

Kleine Orion wil zo graag plezieren!

Het is later dan ik zou willen dus haast ik me naar huis en spring onder de douche.  Net voor Lia aanbelt ben ik klaar.  Ik heb haar al van tevoren aangeraden om Orion's blaffen te negeren, maar die houdt maar niet op.  Ik zet hem in zijn bench en hij is meteen rustig.

Lia en ik gaan op weg om te lunchen en we bespreken waar.  Er zijn zoveel keuzes aan etnische en Amerikaanse cuisines.  Lia heeft wel zin in soep en ik stel pho voor.  Eigenlijk wil ik al een tijdje Pho Ciclo proberen. 

Dat krijgt goede recensies en is weer eens iets nieuws voor mij.  Ik stel mijn GPS in en we rijden erheen.  Althans dat probeer ik, maar ik kan het niet vinden!  Na een paar keer proberen geef ik het op en rijd maar weer gewoon naar Pho Thang Long.

Daar zit het vol met ook veel Vietnamezen, altijd een goed teken. Lia heeft nog nooit eerder pho gegeten en bestelt de soep met garnalen.  Ik neem hem weer met kipfilet.  Het is altijd zo lekker!  We kletsen bij en Lia heeft het op het moment niet makkelijk dus ik hoop dat er even zo tussenuit zijn weer wat oplaadt.

Na het eten nemen we weer afscheid en ik neem Orion mee voor een korte wandeling.  Het valt me op dat hij opeens maar heel weinig trekt.  Misschien heeft de training nu al effect of ben ik te optimistisch?  Cosmo krijgt ook zijn wandeling en dan ben ik wel even aan rust toe.

Dit weer en de pijnen maken moe dus ik ga video's van Doggy Dan kijken. Hij doet het allemaal zo makkelijk lijken, maar ik vind het wel fijn dat hij ook zegt dat het bij sommige honden langer duurt. Ik hoop dat Rick dit weekend  de videos gaat kijken en de adviezen dan ook gaat opvolgen.

De honden liggen intussen rustig om me heen te slapen.  Er is helemaal geen probleem zolang er geen vreemde aan te pas komt.  Ik volg Dan's adviezen met wandelen en Orion loopt keurig zonder te trekken, zelfs zonder gentle leader.  Tot er iemand langskomt of er een hond blaft.

Het gaat allemaal de hele middag goed.  Ik praat met Lorraine en Chuck en leg hen uit dat we deze training proberen te doen.  Dat betekent dat ook Patricia Orion moet negeren als ze komt.  Ik vraag me echt af wat zijn vorige familie heeft gedaan om hem zo bang voor mensen te maken.

Aan het einde van de middag loop ik nog eens met Orion en komt onze buurman twee deuren verderop thuis.  Hij en Rick zijn goed bevriend, maar hij is ook zo'n macho man, die het allemaal wel even zal laten zien.  Hij zal Orion dus ook wel even leren.

Daar is Orion echter niet van gediend en voor het eerst zie ik hem ook echt iemand willen aanvallen.  Ik ben zo boos op mezelf dat ik dit toeliet!  Een typisch geval van seksisme vond ik dit. Ik was de hond aan het trainen, maar de man kon dat niet uitstaan en ging het wel even beter doen.  Ik neem me meteen voor dit soort dingen niet meer toe te laten.

Rick komt net thuis en is het met mij eens dat ik gewoon nee moet kunnen zeggen.  Ik ben er eigenlijk best heel erg van ontdaan en boos!  Gewoon hoe R. me uitlachte en bijna letterlijk opzij schoof, want hij ging wel even alpha zijn.  Alles wat Orion wilde was terug bij mij zijn!

Hopelijk heeft het niet teveel schade gedaan, want nu is de hond weer allerminst ontspannen, zoals Dan in zijn video's zegt dat hij zou moeten zijn.  Binnen gaat het een stuk beter. Rick verkleedt zich en ik doe Orion in zijn bench.

Op een druilerige avond als vanavond vinden wij Pazzo Pomodoro het perfecte gezellige restaurant.  Daar kent men ons en het eten is zo goed!  We delen eerst een klein deel van het prosciutto en kaas plankje (de rest gaat mee naar huis).

Rick neemt dan de lasagna en ik probeer eens een nieuw gerecht, de vermicelli con cozze (mosselen).  Het is werkelijk heerlijk en precies de juiste portie.  Een goed begin van het weekend waarin ik hoop veel tijd te hebben om met Orion (en eigenlijk ook Cosmo) te trainen. 

Nog een druilerige dag

Het was me het nachtje wel!  Rick stond weer om vier uur op om de honden uit te laten en ik hoorde de regen op het dak kletteren.  Daarna donderde het bijna onafgebroken waardoor Cosmo de hele tijd hijgend naast mijn bed zat.  We hebben dus bepaald niet goed geslapen!

Arme Rick moet bovendien ook vroeg op.  Ik heb vanochtend niets dus ondanks de puppy zoentjes van Orion houd ik het tot half negen in bed uit.  Aangezien Rick de honden voor zijn vertrek weer naar buiten heeft gelaten wacht ik even met hun wandeling.

In mijn Eeyore koffiekop schenk ik een sterke kop koffie.  Eeyore is het perfecte Disney karakter voor vandaag! Ik maak er mijn roerei met tomaat en kaas bij en het is een smakelijk ontbijtje.

Dan zijn de honden aan de beurt.  Volgens Doggy Dan moet ik dus eerst eten voor zij hun eten krijgen.  Ik heb besloten een pak crackers in de garage waar het hondeneten is te leggen en er dan iedere keer eentje te eten.  De honden leren zo dat ik eerst eet als "roedelleider" en dan pas zij. 

Met deze methode hoop ik ook Cosmo wat slechte gewoontes af te leren.  Zo blaft hij natuurlijk tegen langslopende honden en zeurt hij 's middags erg om zijn eten.  Ik wist uiteraard dat ik daar niet aan toe moest geven, maar niet hoe het hem af te leren. Eigenlijk komt heel veel van deze training neer op negeren tot de hond rustig wordt.

Na hun ontbijt neem ik de honden weer ieder apart mee voor een wandeling.  Orion doet het best goed aan de lijn.  Hij wil mij duidelijk heel graag plezieren en kijkt ook telkens naar mij.  Grappig hoe honden toch ieder weer zulke eigen karaktertjes hebben.

Opeens zijn er met het natte weer overal paddestoelen

Cosmo wacht geduldig op zijn wandeling en ik neem hem mee voor hetzelfde traject.  Dan ga ik drie kwartier boven op de elliptical.  Orion wil er telkens mee spelen, maar hij zal het toch moeten leren.  Gelukkig gaat hij na een tijdje rustig liggen, want ik wil natuurlijk niet dat hij zich pijn doet.

Na de drie kwartier maak ik me klaar, loop nog een keer met beide honden (al voorkomt dat nog steeds niet alle ongelukjes, een paar keer gaat het toch mis). Dan doe ik pindakaas in de Kongs en Orion sprint zijn bench al in.  Snickers ligt er stoicijns tussenin, hilarisch!

In het Mosaic District haal ik eerst lunch van Cava.  Ik neem de linzen met spinazie combinatie en warme en koude groentes er doorheen met dille yoghurt dressing.  Het is ontzettend lekker en zo'n hele bak vol groentes bevat heel veel gezonds.

Buiten miezert het nog steeds en er staat een koude wind.  Ik heb nog even voor ik mijn nagelafspraak heb en ga kijken of Target leuke dingen voor de herfst heeft.  Ik zie er wel een paar, maar wil eigenlijk eerst zien wat we nog hebben voor ik er dingen bij koop.

Bij de Mint Nail Lounge wacht Thu me al op.  Ik kies vandaag een antraciet grijze lak met gekleurde glittertjes erin. Een uurtje later sta ik met keurige nagels weer buiten.  Ik sta daar al bekend als de "glitter lady".  Bijkomend voordeel is dat nagellak met glitters langer goed blijft.

Thuis praktiseer ik een van de andere "5 gouden regels" van Doggy Dan.  Gewoonlijk begroet ik de honden enthousiast, maar ook dat is fout.  Het is juist zaak gewoon je ding te doen en ze zelfs niet aan te kijken tot ze tot rust komen.  Pas vijf minuten daarna kun je ze tot je roepen.  Het werkt bijzonder snel moet ik zeggen!

Gisteren heb ik de zomerspullen al opgeruimd en sleep die nu naar zolder.  Ik neem de herfstspullen naar beneden en met behulp van een nieuwsgierige puppy en kat zet ik ze neer.  De namaakpompoentjes vindt Orion meteen leuk om op te kauwen, dus die doe ik op tafel in de fruitschaal buiten zijn bereik. 

Het ziet er gezellig uit en ik besluit dat we verder niets nodig hebben.  Het is mooi zo.  Ook voor buiten heb ik nog vlaggen en deurversierselen van vorig jaar.  En zo is het huis in minder dan een uur geheel in herfststemming.  We zullen nog wat Halloween spullen in de tuin zetten dit weekend, maar omdat we er dan niet zijn zal het minder dan anders worden.

Rick komt thuis met mijn favoriete sushi en Griekse gyro's voor hem.  Hij weet dat ik dol ben op sushi op pijndagen als deze vooral.  Bij elkaar is er de afgelopen 12 uur zo'n tien centimeter regen gevallen en er schijnt morgen nog meer te komen.  In ieder geval is onze droogte in een keer opgelost.

Met al het honden wandelen heb ik zomaar meer dan 22000 stappen bijeen!  Ze beginnen het ook steeds beter met elkaar te vinden.  Terwijl ik dit typ zijn ze lief samen aan het spelen.  Cosmo wordt ook assertiever in zijn grenzen stellen, want Orion lukte het vanavond niet Cosmo's botje te stelen.

Morgen ga ik verder met roedelleider zijn en ik heb Rick geinstrueerd hetzelfde te doen.  Ik ga Orion zeker ook nog meenemen naar een groepstraining, maar dat kan pas nadat we terug zijn van vakantie.  Intussen vind ik Doggy Dan een goed begin.

Op de helft van de week alweer

Rick heeft vannacht zijn wekker gezet voor vier uur om Orion even uit te laten.  Dat beviel goed, want we vielen beiden weer meteen in slaap daarna en er is geen ongelukje op het tapijt als Rick opstaat. 

Rick neemt de honden mee naar beneden wat nog even rust voor mij betekent.  Zodra Rick weer boven komt voor zijn douche heb ik echter weer een pup bovenop me.  Zo schattig, die hondenzoentjes!  Ik knuffel beide honden eens flink en sta dan ook op.

Het is grijs, koel en nat buiten, echt vreemd van meer dan dertig graden op vrijdag is het opeens echt herfst.  Natuurlijk is het eind september en was het ongewoon lang echt warm.  Gewoonlijk gaat de temperatuur iets langzamer naar beneden.

Na de honden eten te hebben gegeven (vanavond heb ik geleerd dat dat helemaal verkeerd is, waarover later meer) maak ik mijn ontbijt.  Ik snijd wat tomaatjes en doe die met twee eieren in een bakpan.  Het smaakt heerlijk met nog wat Parmezaanse kaas er overheen.

Orion gaat in zijn bench met een Kong gevuld met pindakaas en Cosmo krijgt zijn Kong ook met minder pindakaas.  Ik ben anders bang dat Cosmo straks dik gaat worden, want ik vind het niet eerlijk hem niets te geven als Orion het wel krijgt.

Bij de sportschool doe ik bijna een uur cardio voor Sharon me komt halen voor personal training.  Zij heeft drie (kleine) honden dus is helemaal geinteresseerd in Orion.  Als de honden er aan toe zijn heeft zij ook een riem voor twee honden voor me, heel fijn.

Het halve uur gaat snel en daarna haast ik me naar huis.  Het dreigt telkens te gaan regenen en zelfs onweren dus ik besluit de honden apart uit te laten.  Zo heb ik een hand vrij voor een paraplu.  Ook zei Sharon dat te doen zodat Orion ook alleen leert wandelen.

Als eerste neem ik Orion mee.  Hij doet het prima, alleen blaft hij naar iedereen, die hij ziet.  Als die mensen verder weg zijn houdt hij gauw op.  Een jongeman, die duidelijk Australische herders kent, wil hem ontmoeten.  Daar moet Orion helemaal niets van hebben.  Hij laat hem niet dichtbij komen zonder te blaffen.

Nu wil ik dat er niet helemaal uittrainen, want als vrouw alleen vind ik het niet erg als mijn hond mij beschermt.  Ik wil echter wel leren hoe ik Orion een teken kan geven dat hij op moet houden. Ik besluit thuis ideeen daarover op te gaan doen.

Terwijl ik met Orion loop hoor ik al een paar flinke donderklappen.  Duidelijk doen die hem niets.  Ik weet echter dat Cosmo dat niet fijn gaat vinden tijdens zijn wandeling.  Inderdaad wil die bij de eerste donderslag terug naar huis. Gelukkig had hij nog net tijd om al zijn behoeftes te doen.

Op het internet zoek ik naar hondentraining tips en zo kom ik op de site van Doggy Dan uit Nieuw Zeeland.  Zijn trainingsprogramma is goedgekeurd door de Amerikaanse SPCA en ik besluit het te gaan proberen.  Het is niet duur en klinkt zeer goed.  Vanavond hoop ik de eerste video's te bekijken.

Het onweer gaat om ons heen en ik laat de honden thuis en ga Vienna in.  Bij Panera bestel ik een lekkere Thaise wonton soep.  Vanmiddag komen de schoonmaaksters en wil ik Orion in zijn bench laten.  Ik denk echter dat hij dat helemaal niet goed gaat vinden als ik thuis ben.  Ik ga dus een lijstje met boodschappen afwerken.  Op de webcam app op mijn telefoon kan ik zien wanneer de schoonmaaksters weer vertrekken.

Als eerste haal ik nieuw vogel- en eekhoornvoer bij Birdwatchers.  Daar herkent de verkoopster me al.  Ze vertelt dat in haar tuin een hert het vogelvoer heeft gevonden.  Dat is nog eens iets anders dan onze eekhoorns.

Bij Petco koop ik een hondenbed voor in Orions bench.  Ik ben trouwens niet van plan de bench erg lang te blijven gebruiken, want ik heb er nog steeds wat moeite mee.  Hij is er echter duidelijk aan gewend en voelt zich er veilig in.  Cosmo wilde er nooit in en dat heb ik ook nooit geforceerd. 

Honden (en katten!) Halloween costuums

Een van twee gangpaden met hondensnoepjes, moeilijk kiezen!

Dan rijd ik naar Pan Am Center en gooi de van vol met de goedkope benzine van Safeway.  Bij Michaels geniet ik van de leuke herfstspulletjes.  Ik vind het niet fijn dat het kouder wordt, maar ik kan de kleuren en spulletjes van de herfst wel erg waarderen.  Ik koop er een witte (onechte) pompoen met stickers om thuis iets leuks van te maken.

Als ik niet veel later bij Starbucks aan de mint thee en een heerlijke chocolate chip cookie deeg cake pop zit, zie ik dat de schoonmaaksters net vertrekken.  Zo'n cake pop is eigenlijk de perfecte zoete traktatie voor mij, een paar hapjes vol smaak.

Thuis tref ik de honden rustig aan.  Ik was een beetje bezorgd dat de aanwezigheid van de schoonmaaksters Orion onrustig zou maken.  Als dat zo was is daar nu geen blijk meer van.  Ik laat de honden uit en geef ze eten. 

Eindelijk moet ik er dan toch van mezelf aan geloven, de zomer is voorbij.  Alle zomerse dingen in onze family room en keuken zijn dan ook niet meer op zijn plaats en ik ruim ze op.  Morgen zal ik de herfstspullen van zolder halen, maar ik versier alvast de "pompoen" van Michaels en die ziet er erg leuk uit, al zeg ik het zelf.

Rick komt thuis en niet veel later gaat de deurbel en Chuck en Patricia van hiernaast staan voor de deur.  Patricia gaat als ik rondleidingen heb voor de honden zorgen en ook als wij in oktober op vakantie gaan.  Daarvoor moet Orion haar wel leren kennen.  Zij hebben zelf een moeilijke Deense dog dus zijn bekend met honden.

Orion blaft weer heel wat, maar als Patricia hem aan de lijn doet en meeneemt warmt hij meteen op en laat haar hem aaien.  Gelukkig probeert hij niet te bijten, maar dat blaffen wil ik eruit hebben want dat maakt mensen bang voor hem.  Hopelijk gaat Doggy Dan daarbij helpen.

Als avondeten bestellen we makkelijk pizza's van Zpizza.  Terwijl we daarop wachten kijk ik de eerste twee video's van Doggy Dan.  Daarin leer ik meteen dat het eten geven van honden al heel veel te maken heeft met het zorgen dat de mensen de roedelleiders zijn.

Het komt erop neer dat de mensen altijd eerst moeten eten, dus een cracker uit de bowl eten voor je het neerzet.  Ook botjes e.d. moeten niet blijven liggen.  Ik ga het meteen in werking stellen en ruim de rondslingerende botjes op. Opvallend (misschien toeval?) keert de rust tussen de honden ook meteen terug.

Na het eten vertrekt Rick naar een Ierse bar dichtbij met Niall.  Daar zingt een Ierse zangeres tot tien uur.  Ik voel het slechte weer aankomen en heb veel pijn, ik laat het dus afweten en blijf met de hondjes thuis.

Naar verluid kunnen we vannacht en morgen in een keer van onze droogte af zijn.  Er wordt vijf tot zelfs plaatselijk twintig centimeter regen voorspeld.  Gelukkig (even afkloppen) lijken wij altijd minder dan de rest van de omgeving te krijgen, maar ik voel al vele jaren de lage druk als een pijnlijk juk op mijn schouders. 

Het werd jarenlang tegengesproken, maar nu is er eindelijk bewijs dat (ik niet gek ben en) het weer invloed heeft op chronische pijnen.  Jammer genoeg is het een studie waar alleen Britten aan mee kunnen doen, anders zou ik me graag opgeven.  Halverwege de studieduur blijkt er wel degelijk correlatie te zijn, lees een van de artikelen erover hier.

Gezellige lunch in de stad

We hebben goed geslapen en net voor zevenen word ik gewekt met een hondenzoen van Orion.  Rick staat op om hem naar buiten te laten, maar net te laat.  Duidelijk is zijn blaas nog iets te klein voor de hele nacht.  We gaan dus proberen hem iets vroeger uit te laten.

Rick neemt de honden mee naar beneden en ik blijf nog even liggen.  Een half uurtje later krijg ik een puppy op mijn buik.  Ik knuffel even met hem en sta dan ook maar op.  Rick vertrekt naar zijn werk maar heeft de koffie voor mij klaar staan.  Eigenlijk wilde ik eieren als ontbijt, maar die zijn over datum dus ik eet dan maar een Weight Watchers Smart Ones met ei, ham en kaas.

Dan ga ik naar boven om mijn uur op de elliptical te doen.  De honden volgen mij en dan heeft kleine Orion weer een ongelukje op het tapijt.  Ik besluit de elliptical te laten voor wat het is en in plaats daarvan de honden voor een wandeling mee te nemen, de eerste met hun tweeen.

Gelukkig heeft Shari me voor Orion ook een gentle leader meegegeven en die doe ik beide honden aan.  We wandelen een kilometer of drie en ik beloon hun goede gedrag af en toe met een snoepje.  Mijn hart zwelt van trots want over het algemeen lopen ze zo goed samen!

Als we langs mensen komen blaft Orion wel, maar houdt ook snel weer op als ik hem disciplineer.  Hopelijk kan ik hem dat afleren, of tenminste als mensen hier op bezoek komen.  Maar ik zie dat hij mij heel graag pleziert dus ik heb er alle vertrouwen in.

Eenmaal weer thuis hebben beide honden genoeg energie over om nog schattig te spelen.  Opeens heeft Cosmo er zin in.  Ik merk echt dat ze aan elkaar wennen en Cosmo laat de kleine ook af en toe goed weten dat hij er genoeg van heeft.

Na mijn douche laat ik de honden nog even plassen en doe Orion dan in zijn bench.  Ik blijf nog even, zodat hij niet denkt dat hij er alleen in moet als ik wegga.  Dat helpt niet echt, want als ik vertrek hoor ik hem toch wat janken.  Ik blijf in de van luisteren en het houdt ook snel weer op.

Met een gerust hart vertrek ik dus naar de metro.  Daar zijn heel wat parkeerplaatsen vrij.  Ik vraag me af of er veel minder mensen met de metro gaan tijdens deze werkzaamheden.  De trein staat al klaar en in West Falls Church moet ik weer overstappen.

Om half een stap ik bij McPherson Square uit.  Ik heb om een uur met Karin afgesproken te gaan lunchen dus besluit het halve uur te besteden aan Pokemon Go spelen.  Er zijn rond het Witte Huis veel pokestops.

Op een gegeven moment komt een verslaggeefster op me aflopen.  Zij werkt voor de Duitse tv zender N24 en vraagt of ik mee wil doen aan een kort interview over het debat van gisteravond.  Ze vraagt wie ik denk dat gewonnen heeft en ik antwoord Clinton.  Dan wil ze weten wat Trump moet doen om volgende keer beter te zijn.  Bijna antwoord ik zijn mond houden, maar ik zeg maar zich beter voorbereiden.

Intussen sms-t Karin dat ze bij de Old Ebbitt Grill is en ik loop er gauw heen.  Mark begroet ons en heeft meteen een leuke tafel voor ons.  Meestal krijg ik andere serveerders, maar dit keer is het dezelfde als gisteren.  Hij herkent mij echter helemaal niet, maar ja, het is ook zo'n druk restaurant.

Karin en ik bestellen een glaasje wijn en kijken al kletsend naar het menu. Ik neem meestal een van de drie goedkoopste gerechten dus vind het leuk eens te kiezen waar ik echt zin in heb. Dat wordt de BLT met mosterd in plaats van mayonnaise.  Karin neemt de crabcake sandwich, waarvan ik weet dat die ook erg lekker is.

We hebben heel wat bij te praten dus we vertrekken pas tegen half drie weer.  Het is intussen prachtig weer met een graad of 26.  We zouden eerst naar het American History Museum gaan, maar zonde om met dit weer een museum in te gaan.  Ook wil ik Orion niet te lang alleen laten.

Het dit weekend geopende Afrikaans Amerikaanse museum

We lopen dus een stuk langs de Mall.  We bekijken een paar van de mooie (beelden)tuinen en ik zou graag langer kunnen blijven.  Maar om half vier neem ik weer afscheid bij het Smithsonian station.  Karin heeft ook een hond dus die snapt het helemaal.

In het station zie ik dat de trein naar West Falls Church over een minuut komt.  Dat hebben ik goed getimed!  In West Falls Church moeten we even wachten op de trein naar Vienna.  Een andere dame en ik raken aan de praat met een van de Metro mensen, die ons de weg moeten wijzen.  Het blijkt dat zij allemaal gepensioneerden zijn, die gevraagd zijn te helpen tijdens deze "Safetrack" werkzaamheden.

Om half vijf ben ik weer thuis en heeft Orion dus vijf uur in zijn bench gezeten.  Dat is helemaal goed gegaan.  Het was duidelijk de juiste beslissing hem op te zetten.  Cosmo kreeg zo ook even wat rust, want het moet voor hem best een overgang zijn opeens dit kleintje erbij.

Het is nog zo lekker buiten dat ik op het deck ga zitten computeren terwijl de honden zich in de tuin vermaken.  Van graven is nu geen sprake dus ik denk dat het verveling c.q. eenzaamheid was gisteren.  De bench is duidelijk de oplossing.

Rick neemt avondeten mee van Whole Foods en een paar botjes voor de honden.  Orion gunt Cosmo echter zijn botje niet en steelt het telkens van hem.  Pas als ik tussen hen in ga zitten knauwen beide honden tevreden op hun botjes.  Ik ben eigenlijk dolblij hoe goed het allemaal gaat! De kleine hoort er al helemaal bij.

Koel, maar heerlijk weer voor een rondleiding

Om een uur of half vijf hoor ik een piepje van Orion en Rick gaat eruit om hem naar buiten te laten.  Kennelijk geeft hij zo aan dat hij moet plassen, want dat geluid maakte hij gisterochtend ook.

Helaas voor Rick moet hij een uurtje later alweer op.  Saskia moet vandaag getuige zijn bij de rechtszaak tegen de vrouw, die haar in augustus aanreed.  Rick wil haar daarbij bijstaan en ze moeten om negen uur in de rechtszaal zijn.  Aangezien Richmond twee uur rijden is moet Rick er vroeg op uit.

Cosmo en Orion gaan weer lief verder slapen, maar mij lukt dat niet meer.  Om half acht sta ik dan ook ietwat geradbraakt op.  Het bewolkt en maar een graad of zeventien.  Erg koel dus opeens na nog dertig graden op vrijdag. Ik kleed me dan ook in lange broek en sportschoenen voor mijn rondleiding.

Beneden heeft Berend-Jan al koffie gezet en ik maak ontbijt voor ons beiden.  Na de broodjes ei brengt Berend-Jan me even met Kai's auto naar de metro.  Daar nemen we afscheid, want BJ gaat later vanochtend naar Philadelphia.

Alweer neem ik de bus naar West Falls Church en moet daar even op de trein wachten.  Al met al duurt het iets langer dan een uur voor ik in bij Smithsonian weer uitstap.  Ik ben nu wel erg vroeg en ga in het Smithsonian kasteel nog even meeluisteren met de rondleiding daar.

Dan ga ik op een bankje wachten op mijn gezelschap van vandaag.  Opeens hoor ik mijn naam noemen en maak ik kennis met R. en A. uit Hellevoetsluis.  Ik vertel ze de korte geschiedenis van het ontstaan van Washington en dan gaan we op pad.

Het is fris met een koele wind en ik ben blij toch een jas mee te hebben genomen.  Het is echter wel veel lekkerder wandelweer dan de afgelopen maanden.  We lopen langs het nu voor onbepaalde tijd gesloten Washington Monument.  De lift heeft problemen en er moet geld komen om die te maken.

Het Tweede Wereldoorlog monument maakt veel indruk en er wordt druk gefotografeerd.  Ik voel mijn korte nacht wel en hoop maar dat ik het goed vol ga houden.  Ik merk vooral dat ik moe ben aan het feit dat ik telkens per ongeluk in het Engels begin.  Hopelijk valt dat hen niet op.

Via het Vietnam Veteranen Memorial gaan we het Lincoln Memorial binnen.  Daar is het, zoals altijd, flink druk.  Er zijn nog steeds heel wat toeristen in de stad. Ook veel groepen, die voor de opening van het Afrikaans Amerikaanse museum eergisteren kwamen, ongetwijfeld.

Na de negentien soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument bewonderd te hebben lopen we naar het Tidal Basin.  Daar is het bij het Martin Luther King Jr. Memorial vrij druk. Alweer groepen, die voor de opening van het museum hier zijn.  Ik kan niet wachten dat museum te gaan bekijken, maar er zijn pas over een paar maanden weer kaartjes voor te krijgen (gratis, maar je moet een tijd afspreken).

Bij het Franklin D. Roosevelt memorial is het rustig en ook Jefferson mag zich niet in veel bezoekers verheugen.  Nu vind ik op een dag als vandaag zijn monument maar kil.  In de hitte van de zomer is het lekker die tocht, maar nu niet.

Voor de lunch hebben we nog tijd om de achterkant van het Witte Huis te bekijken.  Bij de Old Ebbitt Grill is het vrij rustig (wat wil zeggen niet compleet idioot druk).  Mark heeft meteen een tafel voor ons. 

A. neemt een lekker wijntje en ik zou ook graag, maar aangezien ik zo moe ben lijkt me diet Coke een beter alternatief.  Ik bestel verder een flatbread met tomaat en kaas en A. heeft de mosselen terwijl R. de crabcake sandwich neemt. Het smaakt ons allemaal prima.

Met volle magen gaan we weer verder.  Ik vertel over het Witte Huis aan de voorkant daarvan.  Dan lopen we naar het Capital Bikeshare station en halen drie fietsen op.  Ik hoop zo dat dit $2 voor een half uur experiment permanent wordt!

We fietsen Pennsylvania Avenue af en steken dan de Mall over.  Bij het station tegenover het American Indian museum zetten we de fietsen terug en lopen Capitol Hill op.  Het Huis van Afgevaardigden is in sessie zie ik van verre.

Achter het Capitool vertel ik over de geschiedenis van de wetgevende macht van de VS en het gebouw waarin het Congres gezeten is.  Dan lopen we naar de voorkant en dan door naar de Library of Congress.

Dit gebouw is altijd een perfect einde van een leuke rondleiding.  Het maakt met zijn mozaieken en schilderingen altijd veel indruk. We bekijken Jefferson's bibliotheek, de vijftiende eeuwse bijbels en de eerste kaart van de VS.  Eigenlijk is de bibliotheek van binnen een mini rondleiding in mijn rondleiding.

Eenmaal weer buiten nemen we afscheid.  Zij gaan nog even naar het American Indian Museum en ik loop naar de metro.  Als ik bijna in West Falls Church ben sms-t Rick of hij mij in Dunn Loring kan ophalen.  Heel fijn, want dat is maar een station verder.

Op weg naar huis vertelt Rick over Saskia's ervaring als getuige.  De vrouw, die haar aanreed, bekende schuld en bleek uiteindelijk wel verzekerd te zijn.  Saskia kreeg een paar vragen van de rechter, maar het ging gelukkig allemaal goed en nu kan ze het achter zich laten.

Ook vertelt Rick dat Lorraine hem ge-sms-t heeft dat ze de honden uit de tuin moest halen.  Kleine Orion heeft Cosmo ertoe aangezet onder het hek door te gaan graven. Binnen hebben ze echter helemaal geen schade aangericht.  Rick en ik hebben wel besloten Orion's bench op te zetten, want daarin is hij getraind, gelukkig.

We zijn beiden heel moe van de korte nacht.  We bestellen makkelijk Thais voor ons avondeten en gaan het presidentiele debat kijken.  Ik heb er allerlei gedachten over, maar ben te moe om die op te schrijven. 

Een nieuwe hondenbaby en mijn broer hier

Zaterdag

Opgewonden word ik wakker, want hopelijk wordt dit een belangrijke dag in ons leven.  Rick en ik eten buiten ontbijt en dan doe ik een uur op de elliptical.  Rick gaat een stuk fietsen, want het is weer heerlijk weer.

Daarna gaat mijn held Rick het wespennest bij mijn feeentuintje aanpakken.  Dat terroriseert de feetjes al een tijdje waardoor ik er niet bij kan. De wespen zijn niet blij, maar een uurtje later is er al geen spoor meer van ze. Fairyville is weer gered.

We pakken spullen bijeen voor onze rit naar Ruckersville, Virginia, en onderweg halen we lunch bij Whole Foods.  Hun sushi is erg goed en Rick neemt een broodje (of zeg maar gerust brood!) met rosbief en kaas.

Mooie pompoenen

Dan is het moment waar ik de hele week al naar uitkijk aangebroken.  Ik ben al meer dan een jaar bevriend met een Australische herder fokster in zuid Virginia.  Zij postte op Facebook dat een van haar puppies terug was gebracht en dat ze er zo snel mogelijk een nieuwe familie voor wilde vinden. Zelf kon ze hem niet houden aangezien ze al vier honden hebben.

Snel heb ik Rick de foto laten zien zondagavond en ook hij werd meteen verliefd.  We spraken af dat we vandaag zouden gaan kijken.  Gedurende de week heb ik herhaalde malen contact gehad met Shari.  Wat zij mij over de puppy, die vier maanden oud is, vertelde maakte me steeds blijer.

De rit naar Ruckersville duurt bijna twee uur en we rijden door prachtig landschap.  Wat is Virginia toch mooi met de Blue Ridge Mountains in de verte en allerlei wijngaarden!  Ik sms Shari als we tien minuten weg zijn en om kwart over twee rijden we hun oprit op.

Daar maken we meteen kennis met Liam, die wij Orion (spreek uit op zijn Amerikaans Oh-rai-ehn) gaan noemen.  Het hondje is wat bang van vreemden en blaft eerst erg.  Ik wist dat echter al en heb snoepjes mee.  Langzaamaan komt hij uit zijn schulp, al zijn Shari en haar man nog duidelijk zijn "ouders".

We zien ook Orion's vader en moeder en hun andere twee Australische herders in de achtertuin.  Het zijn allemaal prachtige honden waar overduidelijk heel goed voor wordt gezorgd.  Ze zijn duidelijk ook dol op Orion en hij op hen.  Hopelijk voelt hij zich ook gauw thuis bij ons.

Na een uurtje nemen we alle spullen van Orion mee. Nadat Shari nog een foto van ons heeft gemaakt springt Orion meteen de van in en neemt een stoel in beslag.  Ik ga achterin naast hem zitten en we nemen afscheid.

Zoals Shari al gezegd had is hij een heel rustig hondje.  Hij gaat vrijwel meteen liggen.  Halverwege stopt Rick bij een benzinestation voor drankjes voor ons en water voor Orion.  Dat drinkt hij gretig, waarschijnlijk dorstig van alle hondensnoepjes. De rest van de weg naar huis ligt Orion te slapen. Rick en ik liggen dubbel want hij heeft een bal met dierengeluiden meegekregen, die maar niet ophoudt, en waardoor het wel een dierentuin lijkt in de auto

Na een paar uur komen we zonder oponthoud thuis aan.  Daar wacht Cosmo ons al op en is nieuwsgierig naar Orion.  Die moet echter eerst niets van hem hebben dus we laten ze even in de tuin rennen. Dat is Cosmo's terrein en daar is hij vrij om weg te rennen.  

Binnen gebruikt Orion onze waterbak in de keuken als zwembad dus meteen staat de hele keuken blank.  We zullen weten dat we weer een puppy hebben, al is hij wel bijna zindelijk, dat scheelt.  Al gauw heb ik door dat meneer mij tijdens de rit al tot zijn persoon heeft gemaakt en hij wordt alleen boos op Cosmo als ik die ook wil aaien. 

Hij ziet zijn eigen reflectie

Langzaamaan gaat het beter en na een paar uur liggen ze beiden rustig op een botje te knagen.  Snickers heeft Orion al wel op zijn plaats gezet en daar loopt hij dan ook met een grote straal omheen.  Ik heb er het volle vertrouwen in dat het allemaal goed zal gaan tussen de honden.

Rick haalt Grieks als avondeten en intussen moet ik soms even aan Orion laten weten wie er de baas is.  Mijn broer komt om negen uur uit Ottawa en we zouden hem beiden op gaan halen van het vliegveld.  Maar we vinden het toch beter de honden nog niet alleen te laten dus Rick gaat terwijl ik scheidsrechter speel.  Orion heeft nogal de neiging om in Cosmo's oren te bijten en dat vind ik zielig.  Toch zie ik nu al verbetering dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.

Zondag

We hebben goed geslapen, maar als ik om half acht wakker word en me afvraag of Orion naar buiten moet zie ik dat ik daar net te laat mee ben.  Voortaan maar wat vroeger wakker worden dan. 

De honden doen het best goed, al is Cosmo veel te toelatend in mijn ogen.  Maar ze moeten het samen klaren dus hopelijk laat hij het wel laten weten als Orion hem de keel gaat uithangen.

Verder blaft en gromt Orion naar vrouwen.  Gisteravond al naar Saskia en vanochtend tegen Kaylee.  Ik ben bang dat hij waarschijnlijk een nare ervaring met een vrouw heeft gehad bij die andere familie.  Hopelijk kunnen we het hem snel afleren.  Met Saskia en Kaylee gaat dat wel snel goed, gelukkig.

Rick, Berend-Jan en ik gaan naar Starbucks voor ons ontbijt.  We eten thuis en terwijl de mannen zich klaarmaken laat ik de honden in de tuin.  Het is erg wennen voor Cosmo, maar in de tuin kan hij lekker wegrennen van het duiveltje.

Saskia heeft beloofd op de honden te passen, want wij nemen Berend-Jan mee naar het Renaissance Festival.  Het is er het perfecte weer voor!  Knalblauwe lucht en koel met maar een graad of 22.  Ik draag zelfs voor het eerst in maanden een lange broek.

Het duurt een uurtje om naar het festival in Maryland te rijden.  We moeten redelijk ver weg parkeren, maar dat is goed voor de dagelijkse stappen.  We hebben online al kaartjes gekocht dus kunnen zo naar binnen.

Het is altijd weer zo leuk.  Allerlei vrolijke mensen verkleed in Middeleeuws of Renaissance kostuum en winkels met veel mooie zelfgemaakte spullen.  Verder zijn er heerlijke dingen te eten en het is altijd weer moeilijk kiezen wat.

We halen eerst biertjes en voor mij mead, honingwijn, die ik alleen op dit festival drink. Als lunch haal ik zoals ieder jaar een broodbowl met Maryland krab soep.  Ook wil ik weleens een Schots ei proberen. Bieden smaken goed, Rick en Berend-Jan vinden hun keuzes ook prima.

 

We lopen door het hele park, van alles bekijkend.  Rick en Berend-Jan gooien messen, maar winnen er niets mee.  We lopen door het Museum of Unnatural History, altijd grappig.  Kopen doen we verder niets, het is allemaal duur, hoe leuk het er ook uitziet.

Na een uur of drie hebben we alles gezien en lopen terug naar de auto.  Onderweg komen we nogal wat verkeer tegen, maar rond vier uur komen we bij Tysons Corner aan.  Daar wil Rick kijken of ze een Microsoft Band bij de Microsoft Store hebben.  Die zijn echter helemaal uitverkocht, dan maar online kijken.

Bij de Giant haalt Berend-Jan een aantal dingen, die hij in Canada niet of niet zo goedkoop kan krijgen en dan rijden we huiswaarts.  Saskia is inmiddels weer naar Richmond vertrokken en de honden waren dus even alleen.  Zij hebben zich dan ook tegoed gedaan aan de zak hondensnoepjes, die nog op het eiland stond. Onze fout.

We lijnen de honden meteen aan voor een wandeling.  Ik doe de gentle leader, die Shari meegaf, aan bij Orion en die vindt dat maar niets. Zonder trekt hij echter veel te veel en met kan ik hem ook goed aan om te trainen, want hij blaft tegen alles.  Hij is al best groot en sterk voor vier maanden.

Thuis komen onze buren kennismaken met de nieuwe baby.  Alweer blaft en gromt hij, maar het lijkt al minder lang te worden.  Daarna gaat hij rustig liggen terwijl wij een en ander bespreken.  We hopen dat Patricia tijdens onze vakantie voor onze viervoeters zal kunnen zorgen.  We moeten nog even kijken hoe het verder gaat, maar op zich is zij daar helemaal voor.

Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij Sea Pearl. Als voorafje delen we een sushi rol met zijn drieen.  Dan bestellen Berend-Jan en ik het zeevruchten bord voor twee personen.  Ik ben helemaal blij, want gewoonlijk zou ik alleen Katja daartoe bereid vinden.  We nemen er gegrilde asperges en BJ ook nog frietjes.  Rick heeft saai kip, hoewel dat er ook er goed uitziet.

Thuis zijn de honden blij ons weer te zien.  De mannen doen van alles samen terwijl ik dit blog schrijf.  Ik heb nog geprobeerd meer hondenfoto's te nemen vanavond, maar het is een soort duiveltje, dat kleintje.  Hopelijk slaapt hij vannacht weer zo goed!

Meer foto's van het Renaissance Festival staan hier