Over zon en regen

Zaterdag

Om de een of andere reden ben ik om kwart voor zeven klaarwakker. Het lukt me niet me nog eens om te draaien en te doezelen dus ik besluit maar meteen op te staan. Fitbit laat zien dat ik bijna acht uur geslapen heb dus prima. 

Grappig genoeg is Rick niet veel later ook van de partij. We gaan dus nog voor achten Vienna in. We hebben een aantal boodschappen te doen, maar die winkels gaan pas om negen uur open. We gaan ons dus een uurtje vermaken.

Als eerste halen we ons ontbijt en koffies van Starbucks. Tot Ricks verbazing neem ik een nitro brew want het is maar net boven het vriespunt. Hij gaat voor een warme cappuccino. In de auto is het behaaglijk warm en ik vind de nitro brew nu eenmaal heerlijk. 

Daarna spelen we een tijdje Pokemon Go. Er is een Halloween thema en dus weer eens andere Pokemon om te vangen. Ook "veroveren" we ieder een aantal gyms. Eens kijken hoe lang onze Pokemon het dit keer uithouden. 

Dit is alweer het een na laatste weekend voor het boerenmarktje in Vienna. Het zijn nu voornamelijk appels, squashes en pompoenen en dergelijke, die er verkocht worden. Toch vind ik er nog een bakje met meerkleurige tomaatjes voor mijn ontbijt volgende week. 

Dan is het alweer negen en beginnen we bij de Whole Foods waar ik mijn superkleine komkommertjes en wat paprika's koop. Die gaan we volgende week grillen. Intussen zie ik ook allemaal mooie herfstplaatjes. Dit seizoen is wel heel fotogeniek!

De volgende stop is Walgreens voor Orions medicijnen. Alleen hebben ze zijn achternaam als "Eagle" gespeld en dat betekent dat de medicijnen opeens bijna $100 kosten! Als de naam in hun systeem verbeterd is hoeven we maar $20 neer te stellen, nogal een verschil!

Bij de Giant halen we meer groentes en andere benodigdheden. Alleen merkt Rick pas als we thuis zijn dat hij zijn pak met Mountain Dew bij de kassa heeft laten liggen. Dat is het nadeel van zelf uitchecken, niemand die zoiets opvalt. Gelukkig kan hij het gewoon weer ophalen.

Als laatste gaan we naar Suntrust waar ik mijn verdiensten van de afgelopen paar maanden op mijn rekening zet. Rick wordt altijd een beetje boos als ik met zoveel contant geld rondloop en daar heeft hij eigenlijk wel gelijk in. Nu is het allemaal weer veilig op mijn rekening.

Op de terugweg zien we een aantal heel leuk versierde tuinen, maar onderstaande spant de kroon (ja, dit is een voortuin, gewoon voor onze buurt). De bovenste skeletten spelen bier pong (geen idee wat dat in het Nederlands is en of het zelfs bekend is daar). De middelste foto's is een skeletten orkest en de onderste skeletten met martelwerktuigen.

Terug thuis loop ik hard op de plaats om mijn tienduizend stappen bijeen te krijgen. Rick gaat op het deck verder met de paal met pijlen. Nu hoeft alleen Ottawa er nog aan en dan is hij voorlopig klaar.

Voor we het weten is het lunchtijd. Rick haalt een salade van Cava, maar ik heb liever de bloemkoolrijst bowl van Zoe's Kitchen. We nemen het mee naar huis en smullen er daar van.

Nu het nog zonnig is ga ik voor het huis zitten lezen. Als de zon achter de wolken verdwijnt is het al bijna tijd om naar de bioscoop te gaan. We hebben kaartjes voor de IMAX van Maleficent, Mistress of Evil.

De film krijgt gemengde recensies van professionele filmcritici. Wij vinden hem super, een mooi sprookje met spanning, emotie en natuurlijk is het Disney dus een mooi einde. Michelle Pfeiffer is perfect in haar rol als boze koningin en Angelina Jolie is gewoon Maleficent. De twee uur vliegen voorbij.

Het loopt inmiddels al tegen zevenen en Rick en ik gaan kijken of we nog een paar stoelen aan de bar van Patsy's kunnen veroveren. Daar is het superdruk, maar we kunnen nog op de laatste twee open krukken aan de gezellige bar plaatsnemen.

We delen hun overheerlijke gerookte zalm op amandelcrackers. Rick neemt de biefstuk als hoofdgerecht en ik de kreeftsalade. Die laatste neem ik hier altijd want hij is gewoon te lekker. Ik doe er citroensap, zout en peper op in plaats van de vinaigrette en geniet van ieder hapje.

Thuis heeft Rick nog allerlei energie voor zijn projecten, maar ik ga met mijn warme dekentje op mijn luie stoel tv kijken.

Zondag

Midden in de nacht werd ik wakker en zag Rick niet aan zijn kant van het bed liggen. Beneden trof ik hem diep in slaap op zijn luie stoel. Even dacht ik erover hem te laten liggen maar dan zou hij vanochtend helemaal stijf zijn. Ik heb hem dus toch maar wakker gemaakt.

Daarna hebben we heerlijk geslapen. De regen drumt op het dak als we wakker worden. Zoals altijd valt hier geen miezerregen maar komt het met bakken uit de hemel. De overblijfselen van tropische storm Nestor komen over ons heen. We wisten al dat het weer om zou slaan en zochten daarom een restaurant om wat uitgebreider te gaan ontbijten dan Starbucks.

Het blijkt dat Ted's Bulletin in het Mosaic District al om zeven uur opengaat en om half negen nemen we aan de bar plaats. We bestellen ons eten, voor mij de greens, eggs and ham. Daar moeten we bijna een uur op wachten en als het dan komt zijn mijn eieren koud en Ricks vlees ook.

Rick vindt dat niet erg, maar ik vind koude eieren niet lekker. Geen probleem, ze worden opnieuw gemaakt en dan is het smullen geblazen. De ham blijkt rauwe ham te zijn en het is een heel lekkere combinatie. Ricks omelet ziet er ook goed uit dus voor herhaling vatbaar.

Nu we toch tegenover de Target zijn gaan we kijken of zij nog leuke Halloween dingen hebben. Dat blijkt niet het geval, althans niet waar wij naar zoeken. Wel vind ik er een lekkere flanellen pyjama voor maar $30 en is mijn contactlensvloeistof hier veel goedkoper dan bij de andere winkels.

Op zondag is het markt in het Mosaic District. Ondanks de plenzende regen lopen we er even doorheen. Mijn paraplu is van binnen blauwe lucht met wolkjes dus ik waan me in mooi weer. We kopen een bakje zalm pate en wat bully sticks voor Orion. Die laatste zijn veel goedkoper hier dan bij de dierenzaken, maar wat stinken die dingen!

Tegen half een komt Saskia terug uit Philadelphia waar ze Kaylee's verjaardag heeft gevierd. We gaan lunchen bij een pas geopend restaurant met veel veganistische opties. Flower Child ziet er gezellig uit en mijn spruitjesgerecht met garnalen is heerlijk! Daarvoor alleen zal ik hier terug komen. Rick heeft een salade en Saskia een curry met tofu. Een veelbelovend restaurant is het, altijd leuk.

Thuis gaan we de zolder op want Saskia wil Halloween kostuums meenemen. Uiteindelijk heeft ze haar eigen Harley Quinn kostuum, Sally van de Nightmare Before Christmas en een heksenkostuum mee. Zo zoekend heb ik ook weer een aantal honden "kostuums" weer gevonden, Orion kan de komende jaren vooruit.

Omdat het zo hard regent hebben Rick en ik liever dat Saskia voor het donker weer thuis is. Tegen vieren neemt ze weer afscheid. Het bezoekje was kort maar krachtig want we zijn weer helemaal bijgepraat.

Het blijft maar regenen en ik heb te doen met de mannen, die ik vrijdag rondleidde. Zij zouden naar de American football wedstrijd van de Redskins gaan. Bij zo'n wedstrijd mogen geen paraplu's dus je zit compleet in de regen. De Redskins verloren ook zoals gewoonlijk dus ik hoop voor ze dat het nog een beetje leuk was.

Een regendag is een pijndag voor mij en Rick hoopt die wat te verzachten door me mee te nemen naar Passion Fin. Bij dit sushi restaurant maken ze alle rolls ook zonder rijst. Perfect voor ons! De sashimi is heerlijk.

Vanavond kreeg ik een erg droevig bericht van blog lezeres Anja. Haar zus is dit weekend overleden. Zij deed ook mee aan mijn maandelijkse fotothema groep. Zo onverwacht, wat een schok en verdriet moet het zijn! Het laat mij ook niet los al heb ik haar nooit in persoon ontmoet. Ik wens Anja en haar familie ook vanaf hier veel sterkte in deze heel moeilijke tijd!

Over een prachtige herfst rondleiding

Rick werkt vandaag van huis uit want er komen vanmiddag allerlei mensen langs. Een bedrijf om een van onze meubelen uit de basement op te halen en de barmensen komen maten opnemen. Omdat hij geen haast heeft haalt hij Starbucks ontbijt. Voor hem ook koffie, maar ik drink die van hier thuis wel. 

Na de egg bites gegeten te hebben brengt Rick me naar de metro. Acht minuten later vertrekt de trein naar New Carrollton via Washington DC zoals het altijd om wordt geroepen. De rit gaat weer vlot en zonder oponthoud kom ik bij het Smithsonian metrostation weer boven de grond. 

Het waait nog steeds maar lang niet zo hard als gisteren. Ook is er een helderblauwe lucht en in de nog steeds sterke zon is de temperatuur aangenaam. Na mijn gewoonlijke bezoek aan het Smithsonian kasteel loop ik de Mall weer op.

Daar zie ik dat er een groot doek wordt neergelegd wat Mars voor moet stellen. Je kunt dus op de National Mall op Mars lopen. Er is zelfs een website voor: www.walkonmars.space

Lang hoef ik niet op mijn gezelschap van vandaag te wachten want we komen vrijwel tegelijk aan bij het station. Zij hebben koffies gekocht op het wekelijkse marktje bij het ministerie van landbouw. Ik maak kennis met de neven F. en L. Een heel ander gezelschap weer dan gisteren maar net zo leuk en het gesprek is meteen geanimeerd.

We beginnen natuurlijk met het Washington Monument. Gisterochtend waren de vlaggen nog niet halfstok dus ik vroeg me al af op dat vandaag wel het geval zal zijn. Dat is het want alle vlaggen in het hele land hangen nu halfstok ter ere van de overleden Afgevaardigde.

Bij het Tweede Wereldoorlogsmonument is het vandaag een stuk droger. De spray van de fonteinen blijft vandaag in de vijver. De lucht is wel heel diepblauw wat alles er nog mooier uit doet zien. Ook vandaag is er weer een Honor Flight groep met veteranen.

F. is nog niet zo heel lang geleden ook hier geweest en herinnert zich nog hoe jong de ontwerpster van de Vietnam Muur was. Zij was 21 in 1982 toen het monument geopend werd.

Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd weer een drukte van jewelste. Duidelijk is de toeristentijd nog niet voorbij. Er zijn ook veel buitenlandse toeristen horen we. Een paar Nederlanders vragen zich af wanneer Lincoln president was. Ik geef ze dus even een kort geschiedenislesje waar ze me uitgebreid voor bedanken.

Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument de meeste indruk. Die soldaten spreken ook zo tot de verbeelding. De gezichtsuitdrukkingen zijn zo knap gedaan. Je voelt de menselijkheid van de soldaten, al zijn het standbeelden. Ze lijken echt te lopen en met elkaar te communiceren.

We steken over naar het Tidal Basin waar we het Martin Luther King Jr. Memorial bekijken. Dan vertel ik van verre over Thomas Jefferson. Ik vind het eigenlijk wel prima niet dat hele meer om te hoeven lopen.

In het Franklin Delano Roosevelt Memorial bekijken we zijn beide standbeelden. Het onderste met de cape aan is wat de ontwerper van het Memorial van hem maakte. Roosevelt was gehandicapt maar wilde dat niet uitdragen. Hij zit dus wel in een rolstoel maar door de cape zie je dat niet. Ook heeft hij zijn typische brilletje niet op.

Dat zat echter niet lekker bij de gehandicapten organisaties van dit land. Men moest juist kunnen zien dat ook iemand die in een rolstoel zit een machtspositie kan uitoefenen. Later is er dus het beeld van Roosevelt in een rolstoel en met bril op bij de ingang bijgezet.

Via de achterkant en voorkant van het Witte Huis lopen we naar de Old Ebbitt Grill. Voor het Witte Huis zijn er allerlei protesten gaande. Het tentje dat er al sinds 1981 staat, maar ook veel individuen of kleine groepjes. Overwegend anti-Trump, maar ik vind de Afrikaans Amerikaanse man met een "Trump 2020" pet en een bord met "Build That Wall" het interessantst. Ik kan me niet voorstellen hoe je als niet blanke voor Trump kunt zijn!

Keurig om half een lopen we het restaurant binnen. We kunnen dan ook vrijwel meteen aan tafel. L. kiest de crab cake sandwich, F. de Reuben en ik vond de kalkoenburger gisteren zo lekker dat ik hem nog eens bestel. Na afloop drinken we nog een kop koffie en zetten dan onze tocht voort.

Langs het FBI gebouw, de National Archives en het Newseum, wat zal ik de voorpagina's van de kranten uit alle staten daar missen als het museum eind dit jaar sluit.

Het Capitool ligt er weer mooi bij en ik vertel over dit monumentale gebouw. Tot mijn verbazing zijn noch de Senaat noch het Huis van Afgevaardigden in sessie. Een vervroegd weekend misschien?

Zoals altijd bezoeken we als laatste de Library of Congress. We bekijken de grote leeszaal, de bibliotheek van Thomas Jefferson, het mooie vroegere kantoor van de bibliothecaris en natuurlijk de oudste kaart van de Verenigde Staten.

Dan is de rondleiding afgelopen en nemen we afscheid. Alweer krijg ik te horen hoe ze genoten hebben. Dat is het grootste compliment dat ik maar kan krijgen. Gelukkig zijn er nog nooit mensen geweest, die niet tevreden waren.

De trein naar Vienna komt al gauw en Rick komt me van het station halen. Thuis ga ik een uurtje met mijn voeten omhoog zitten en dan maken we ons klaar om naar Great Falls te gaan. Daar hebben we bij Our Mom Eugenia afgesproken met Shadi en Frank.

Dat is een authentiek Grieks restaurant en het wordt een heerlijke en gezellige maaltijd. We beginnen met een aantal voorafjes, de geflambeerde saganaki, de taramosalata dip en een bietensalade. Dan kiezen we alle vier de branzino met bloemkoolpuree en boontjes.

We zijn zo in gesprek dat er na afloop allemaal signalen worden afgegeven dat ze onze tafel nodig hebben. Dit is de tweede keer ooit dat dit ons in een toch vrij goed restaurant overkomt. Aan de ene kant snap ik dat ze een wachtende familie hebben, maar aan de andere kant moet je toch ook kunnen natafelen.

We nemen afscheid maar Shadi en ik niet voor lang want woensdag gaan we weer iets nieuws voor ons bezoeken in Washington. Als we thuiskomen blijkt Saskia er even te zijn op doorreis naar Kaylee. Zondag zal ze wat langer blijven maar het is fijn haar even te kunnen knuffelen.

We zien weer uit naar een leuk weekend, voor het eerst in tijden zonder echte plannen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over een stormachtige rondleiding

Als Rick om zeven uur opstaat vraag ik hem de verwarming aan te zetten. Dan hoef ik niet in een ijskoude badkamer te douchen. Ik wacht daarna een half uurtje zodat de badkamer goed opgewarmd is. Zonder verwarming is het vijftien graden en dat is me iets te fris. 

Eenmaal beneden staat de koffie weer klaar en maak ik mijn tegenwoordig dagelijkse ontbijt van paprikaatjes, tomaatjes en komkommertjes. Allemaal verkleinwoorden want ze zijn de mini versie van de grote groentes. Het gepocheerde ei erbij is ook weer lekker. 

Tegen half negen brengt Rick me naar de metro en voor de verandering is er geen oponthoud. Drie kwartier later stap ik dus bij het Smithsonian station uit. Daar breng ik mijn gewoonlijke bezoek aan het "kasteel" om een flesje water te kopen. 

Het waait vandaag enorm en is ronduit guur te noemen. Het voelt veel kouder aan dan de temperatuur laat zien. Ik ben blij dat ik mijn winterjas en een sjaal aanheb! 

Om kwart voor tien loop ik terug naar het station en daar zie ik een gezin met twee kinderen zitten. Het zijn inderdaad C. en G. en hun elfjarige dochter Z. en negenjarig zoontje X uit Eindhoven. Al gauw heb ik door dat de kinderen goede stappers zijn en ook geinteresseerd meeluisteren. Altijd leuk en knap!

Na het Washington Monument lopen we naar het Tweede Wereldoorlog Monument. Hier moeten we uitkijken niet nat te worden door de fonteinen want de wind blaast die ver buiten de vijver! Dit heb ik nog nooit meegemaakt!

Ook de Reflecting Pool, die vandaag natuurlijk allerminst zijn naam eer aan doet, is wilder dan ooit. Er zitten echte golven in met kopjes erop en het water klotst over de randen.  Zo zie je maar, geen enkele rondleiding is hetzelfde en ik maak zelfs nog compleet nieuwe dingen mee.

Het is gelukkig wel zonnig wat het iets minder kil maakt. De herfstkleuren beginnen in de stad ook te komen, maar het zal nog weken duren voor het op zijn hoogtepunt is.

Via de Vietnam "Muur" lopen we naar het Lincoln Memorial. Het is overal druk met groepen scholieren, die kennelijk niet de juiste kleding meehadden want ze lopen bijna allemaal in Washington DC truien. We verbazen ons er wel over hoeveel Trump hoedjes en andere dingen we zien. De groep komt uit Ohio dus daar is Trump kennelijk nog populair, of althans in dit overwegend blanke groepje kinderen.

In het Lincoln Memorial heeft Lincoln nog altijd zijn ene hand in een vuist en de andere hand ontspannen. Dat laat zijn kant van staal en zijn kant van fluweel zien volgens de beeldhouwer.

Het Koreaanse oorlogsmonument maakt zoals altijd weer indruk. De negentien beelden zien er allemaal zo echt uit. Hierna steken we over naar het Tidal Basin. We bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial en dan vertel ik van een afstand over het Jefferson Memorial aan de overkant. Nu dat in de steigers staat is het niet de moeite waard rond het hele Tidal Basin te lopen want dat is nog een flinke wandeling.

Na door de vier kamers van het Franklin Delano Roosevelt Memorial te hebben gelopen gaan we dus terug richting de bewoonde wereld. Daar lopen we via de achterkant en dan de voorkant van het Witte Huis naar de Old Ebbitt Grill.

Een groepje kinderen in Amerikaanse vlag en "Make America Great Again" truien staan achter het beeld van een van de soldaten. 

We zijn goed opgeschoten en bijna een half uur voor onze reservering lopen we het restaurant binnen. Gelukkig hoeven we niet zo lang te wachten op een tafel. We krijgen er dit keer een in de hoofdzaal, die altijd mijn voorkeur heeft.

Het menu is wat veranderd en ik zie een kalkoenburger met marinara saus en mozzarella op het menu staan. Ik bestel die zonder brood en dat is een goede keuze! De kinderen bestellen van het kindermenu en de volwassenen een hamburger en de crab cake. Iedereen is zeer tevreden met hun maal zo te zien want het meeste gaat op.

Na het eten zetten we onze tocht voort langs Pennsylvania Avenue. We hebben nu de wind in de rug en worden af en toe vooruit geblazen. Als de zon er is kan ik met open jas lopen, maar zonder zon is het nog steeds heel fris.

Eerder deze week hebben zij al een rondleiding in het Capitool gedaan, maar die was natuurlijk in het Engels. Voor de kinderen vooral is het leuk om dat ook nog eens in het Nederlands te horen. De vlaggen hangen inmiddels halfstok want een van de Afgevaardigden is vannacht overleden.

We klimmen Capitol Hill op en gaan dan als laatste de Library of Congress binnen. Dit gebouw alleen al is zo mooi dat je het niet over kunt slaan bij een bezoek aan Washington. Er zijn ook een aantal interessante dingen te bekijken.

Natuurlijk de grote leeszaal, maar ook o.a. de bibliotheek van Thomas Jefferson waaruit de grootste bibliotheek ter wereld is gegroeid, de oudste kaart van de VS en een van de originele Gutenberg bijbels.

Er is een tentoonstelling over het stemrecht voor vrouwen. Volgend jaar is het honderd jaar geleden dat dat amendement van de Constitutie er kwam.

De bibliotheek van Thomas Jefferson

Eenmaal weer beneden nemen we afscheid. Zij gaan de Circulator bus naar Georgetown nemen en ik loop naar het Capitol South metrostation. Daar komt mijn trein net aan. Terug in Vienna roep ik een Uber want ik voel mijn voeten wel na 21000 stappen.

Orion is natuurlijk weer helemaal blij mij te zien. Hij gaat even langs het hek rennen met de Deense doggen van de buren en komt dan lief aan mijn voeten liggen terwijl ik dit blog typ. Het was weer zo'n leuke rondleiding! Een heel geinteresseerd gezin en dat maakt dat de dag voorbij vliegt.

Als Rick thuiskomt gaan we naar City Works. Daar hebben ze een heel lekker Kung Pao pittig komkommergerecht als voorafje wat we delen. Dan neemt Rick een hamburger met heel veel hete pepers. Ik geniet van de superlekkere tonijnsalade. Kortom een goed einde van de dag.

Thuis ga ik onder een dekentje tv kijken. Ik voel me helemaal rozig van de hele dag in de wind lopen. Ik denk dat ik vannacht goed zal slapen. Morgen nog een rondleiding, gelukkig minder wind dan vandaag.