Dag 3 Cancun: Cancun een beetje verkennen

Tot mijn verbazing is Rick vanochtend het eerst op.  Ik was allang wakker, maar we hebben vandaag een rustdag op het programma staan, dus doezelde tot de eerste van hun tweeen wakker zou worden.  We staan iedere keer bijtijds op, kwart over acht is het vandaag.

Als eerste gaan we met laptops en telefoons naar de lobby voor beter internet.  Voor mij werkt het nu prima op mijn laptop, maar niet op mijn telefoon en Rick heeft de nieuwste versie van Windows Phone voor me.  Ik heb nu dan ook Cortana, mijn persoonlijke assistente, die ik alles kan vragen wat ik maar wil.  Het is heel cool, zo vindt zij meteen restaurants met veganistische gerechten hier in de buurt voor Saskia.

Nadat we onze online besognes hebben voldaan gaan we weer naar El Palmar voor ons ontbijt.  Ook dit ker weer worden we goed verzorgd door Vicente en kan ik mijn Spaans weer wat oefenen.  Het eiwit omelet met veel groentes van gisteren herhaal ik vandaag met verse papaya en het superlekkere en gezonde groene sap.

Dan maken we ons alle drie klaar voor een lange strandwandeling.  Rick en ik zijn van plan bij elkaar tenminste vijf kilometer te lopen, maar Saskia haakt al gauw af.  Zij wil niet zo snel lopen als wij en het zand is zo zacht dat je er flink in wegzakt met iedere stap wat het zeker een flinke inspanning maakt.  Rick en ik houden echter vol en na afloop heb ik echt wel het gevoel flinke cardio gedaan te hebben.

Saskia heeft drie stoelen onder een palapa (strooien parasol) bezet gehouden voor ons en daar gaan we lekker op liggen lezen na een snelle sprong in het zwembad.  Het waait wat wat de temperatuur zeer aangenaam houdt.

Vandaag eten we weer bij het restaurant aan het zwembad.  Ik neem dan ook nog eens de aguachile met vis en garnalen, net iets anders dan ceviche, maar net zo licht en lekker.  We delen ook een paar borden met vers fruit.

Saskia gaat verder met lezen op haar strandstoel en Rick gaat zijn Go Pro uitproberen.  Ik zoek weer een schaduwplekje op in een van de driehoekige zwembadjes.  Net als de eerste dag heb ik dat voor mij alleen en het uitzicht op palmbomen en de zee is zo paradijselijk!  Al genietend lees ik mijn Kindle boek.

Zo'n anderhalf uur later komt Saskia me ook opzoeken, maar zij vindt het te saai en vraagt of ik haar op het strand gezelschap kom  houden.  Ik ben intussen ongeveer pruim geworden in dit zwembadje, dus volg haar naar de strandstoelen.

Verderop zie ik Rick in zee bezig met filmen.  De golven zien er wat minder hoog uit dan vanochtend en ik waag me ook de zee in.  De temperatuur daarvan is prima, maar er zijn flinke golven en ik heb harde contactlenzen.  Dat zoute water in mijn ogen is geen pretje dus echt de golven inspringen, zoals Rick doet, is voor mij geen goed idee.  In het ondiepe gedeelte is het echter erg lekker vertoeven.

We lezen nog wat meer om op te drogen en dan gaan Rick en ik nog een Corona Light drinken aan de bar bij het zwembad.  Saskia gaat vast naar boven om zich op te frissen en wij volgen niet veel later.

Ons plan vanmiddag is om Cancun wat te gaan verkennen.  Ons hotel ligt aan het uiterste randje van de kilometerslange (lees meer dan tien kilometer) hotelrij en het is hier heel rustig.  Naarmate we naar het midden rijden wordt het steeds drukker tot we een gedeelte zien waar het wel Times Square of Las Vegas lijkt met het ene thema restaurant na het andere.  Daar willen Saskia en Rick straks heen.

Eerst gaan we het oude stadje Cancun in en zoeken de Mercado 28 op.  We parkeren en lopen de grote markt binnen.  Het buitenste gedeelte is duidelijk op toeristen ingesteld en we worden door iedere verkoper aangeschoten, iets wat Rick en Saskia niet gewend zijn.  Ik heb heel wat van mijn leven in Afrika vertoefd en daar is het niet anders.

We lopen langs de standjes en ik maak foto's van de kleurrijke huisjes en verkoopwaren.  Dan ziet Saskia een leuke Mexicaanse bloes.  De verkoopster vraagt er 550 pesos voor en dat is natuurlijk veel te veel, maar Rick en Saskia zijn meteen bereid het ervoor te betalen.

Gelukkig spreken we Nederlands en weet de goede vrouw niet wat we zeggen.  Ik leg de andere twee het zwijgen op en doe een tegenbod van 350 pesos.  500, komt zij terug en ik weer 400.  Uiteindelijk wordt het 425 pesos en dan denk ik altijd nog dat ik niet de beste onderhandelaarster ben.

Bij een volgend standje vindt Saskia de oorbellen leuk.  Zeventig pesos wil de man ervoor en dat zijn mijn twee Amerikaantjes weer meteen bereid te betalen.  De verkoper heeft er duidelijk plezier in dat ik ze tegengas geef en neemt meteen mijn aanbod van vijftig pesos aan (te hoog dus...).  Saskia vindt mij een wreed mens, maar ik leg uit dat hier verwacht wordt dat je afdingt op de prijs.

We lopen dieper de markt in en dan is het opeens helemaal niet meer toeristisch en lopen we helemaal tussen de plaatselijke bevolking.  Dat is wat ik wilde zien.  Nu geen getouwtrek aan ons meer, maar gewoon winkeltjes waar de lokale mensen ook heengaan.  Het is een enorme markt dus we zien bij lange niet alles, maar ik heb mijn vleugje echt Mexico zo even binnen.

Een grote vleug compleet onecht Mexico volgt, want Rick wil per se naar Senor Frog's.  Dat ligt in het Vegas gedeelte van Cancun met Hard Rock Cafe, Carlos n Charlie's en een heel aantal nachtclubs.  We krijgen een tafeltje aan het open raam.

Carlos is onze serveerder en die heeft meteen een zwak voor Saskia.  We bestellen drankjes en Rick en ik nemen ook de nachos om van te snacken.  Intussen wordt er gezongen en gedanst door de serveerders.

Op een gegeven moment komen ze allemaal langs met een margarita fles en Rick krijgt daar een paar slokken van in zijn mond gespoten.  Niet veel later loopt Carlos op Saskia af met zijn vier andere leuk uitziende medewerkers en moet Saskia aan het margarita spuiten geloven.  Ze lacht er enorm om en gelukkig zijn margarita's veganistisch.

Dan is het nog niet afgelopen, want terwijl Rick aan het betalen is worden Saskia en ik door serveerders opgehaald om te dansen.  Jeetje, ik wil zo graag nee zeggen, maar zo oud ben ik toch ook weer niet.  En zo dans ik met een onbekende veel jongere Mexicaan, bekeken door een restaurant vol toeristen.  Zoals mijn oma altijd zei: "Je ziet ze toch nooit meer" zullen we maar denken.

Voor het avondeten heeft Saskia een restaurant met veel vegetarische opties gevonden op Happy Cow.  Het zou binnen loopafstand moeten zijn en we lopen wat rond, maar zien het niet.  Rick belt het restaurant waar ze zijn en dan vinden we het makkelijk.

We nemen plaats binnen, want het is buiten erg warm en vochtig.  Dat blijkt binnen niet anders te zijn, helaas.    Saskia weifelt nog even of ze hier wel wil eten, maar als de serveerder komt kunnen we niet meer weg.  Uiteindelijk wordt het een bijzondere maaltijd.

Zoals overal krijgen we chips en salsa en Saskia bestelt ook guacamole.  Terwijl we op ons hoofdgerecht wachten wordt Rick opeens omarmt door een heel klein Mexicaans meisje.  Ze komt gezellig op de lege stoel naast hem zitten en wijst op zijn telefoon.

Rick is altijd goed met kinderen en kijkt of hij daar een spelletje op heeft staan.  Hij vindt iets met Angry Birds en zet er nog een paar op voor haar.  Ik vraag haar intussen hoe oud ze is en het antwoord is vijf.  Haar naam is Yena en ze heeft wel erge zin in een paar chips met guacamole.

Het is een schatje en daarom kopen we ook een paar gewoven armbanden voor Saskia's vriendinnen voor haar en geven een stuk meer dan die waard zijn. Duidelijk heeft het kind geen idee van geld, want ze stopt het gewoon weg alsof we de gewone prijs hebben betaald.

De hostess van het restaurant vraagt of we het niet vervelend vinden.  We verzekeren haar van niet en geven het meisje wat ze wil aan eten.  Rick is ook altijd zo goed met kinderen en ondanks de taalbarriere verstaan ze elkaar prima.

Dit meisje is de dochter van een inheemse Mexicaanse (daarbij denk ik aan Mayaanse afkomst), die dus de kost verdient met de verkoop van die armbanden.  Ze wordt de hele avond tot laat meegesleept en is dol op smartphones en iPads volgens de hostess.  Het is een bijdehands kind en we zouden eigenlijk zoveel meer willen doen dan enkel eten en geld geven.

Dat eten van ons is ook erg lekker.   Rick en ik hebben een garnalengerecht dat in een halve ananas wordt geserveerd.  Saskia heeft iets soortgelijks, maar dan zonder garnalen.   Het was weer eens een heel andere ervaring.

Door de gekte van neon, muziek, straatartiesten en meer lopen we terug naar de auto.  Ik zie aan Rick en Saskia dat ze langer zouden willen blijven, maar ik heb wat ze noemen "noise overload".  Ik vind het vervelend de "killjoy" te zijn, maar met de pijnen, die er toch altijd zijn, en daardoor moeheid ben ik aan mijn limiet.

We rijden terug naar het hotel en Saskia vertrekt weer naar de lobby voor internet.  Rick kijkt een show op zijn pc en ik schrijf dit blog.  Morgen gaan we naar Xcaret, ik ben heel benieuwd!

Foto's van vandaag staan hier

Day 2 Cancun: Tulum Mayaanse ruines

We hebben vannacht weer heerlijk geslapen en tot mijn verrassing staat Saskia zelfs om acht uur als eerste op.  Ik was net van plan dat ook te doen, want was al een tijdje wakker, en Rick is ook meteen in het land der levenden.

Vandaag zijn we van plan om wat van de omgeving te gaan bekijken.  Ook goed om zoveel mogelijk uit de zon te blijven, want Saskia vooral is erg verbrand op haar benen gisteren.  Maar eerst gaan we ontbijt eten.

In het ontbijtrestaurant begroet Vicente ons net als gisteren vriendelijk.  Hij weet nog dat Saskia en Rick thee willen en ik koffie.  Vandaag bestel ik een eiwit omelet met allemaal groentes en neem daar de lekkere verse vruchten bij.  Het wordt een gezond en lekker ontbijt.

Boven probeer ik nog een email aan een klant te schrijven en verdorie, het internet werkt weer niet!  Bij de receptie vertel ik dat het weer mis is en Decidario van IT zal komen wordt me verzekerd.  Ik loop terug naar de kamer, terwijl Saskia en Rick in de lobby op me blijven wachten.  Daar hebben zij een goede internetverbinding.

Na 25 minuten wachten ga ik weer naar beneden, want wij willen op weg.  Decidario is net naar boven gegaan wordt me verzekerd, dus ik ren ook weer terug.  Hij blijkt dezelfde IT persoon als gisteren te zijn en probeert de problemen op mijn laptop te gooien, maar dan zouden Saskia en Rick wel een goede verbinding moeten hebben en dat is niet het geval.

Decidario gaat naar beneden en start het hele systeem weer op.  Hij belt naar onze kamer in de hoop dat dat het was, maar nee.  Dan komt hij met een kabel en zelfs dat werkt om te beginnen niet.  Gelukkig na een paar keer proberen wel, want we hebben inmiddels een uur verloren.  Hopelijk gaat het nu verder goed en zo hoeven we ook niet te betalen, dus dat is helemaal prima.

Rick en Saskia wachten al in de auto en we gaan op weg naar Tulum.  Tien jaar geleden waren we hier ook via Rick's werk een kleine week met de kinderen en toen hebben we Chichen Itza bezocht.  Er was toen geen tijd voor Tulum en ik wilde de ruines daar ook graag zien.

Ook in Coba is heel veel te zien, maar Rick en Saskia hebben lang niet zo'n interesse in geschiedenis als ik, dus het kleinere Tulum is een betere keuze om te bezoeken met hen.

Een kleine anderhalf uur later komen we in het stadje aan.  We rijden eerst door het centrumpje wat echt Mexicaans en kleurrijk is.  Er zijn ook wat restaurantjes, maar ik heb gelezen over de Papaya Playa Project aan het strand.

We vinden het snel en het restaurant is prachtig gelegen met zicht op zee.  Het menu is ook prima, Saskia is helemaal blij veganistische gerechten erop te zien staan.  We smullen dus alle drie al ontspannend op een bank met kussen en een tafel met lekkers voor ons.

Alleen de groene punch, die uit spinazie, komkommer, cactus, kiwi en citroensap bestaat, en Sas en ik beiden bestelden vindt Saskia niet lekker.  Ik wel, maar om er nu twee glazen van op te drinken is me wat teveel van het goede.  Ik heb hier wel heel erg het gevoel al mijn vitamines naar binnen te krijgen met alle groente en fruit overal!

Rick verzucht al dat hij hier wel de hele middag wil blijven zitten, maar dat is niet de bedoeling.  Vier kilometer verderop ligt een oude Mayaanse stad, die ik al jaren graag wil bezoeken.  We negeren de Mexicanen, die ons willen laten parkeren op hun stekje en rijden naar de officiele parkeerplaats.

 Dan lopen we door het zeer toeristische gedeelte met mannen met aapjes en leguanen en allerlei standjes.  Saskia's zonnebril doet haar pijn en Rick onderhandelt een goede prijs voor een "echte" Rayban voor haar.  Ik heb hem geinstrueerd een bedrag te noemen wat hij wil betalen en als de koopman je dan laat gaan was dat bedrag te laag.  Dan zijn er nog genoeg anderen om het juiste bedrag mee te bepalen.

We kopen kaartjes voor het treintje naar de ingang van de ruines en zien dan al gauw dat we dat ook makkelijk hadden kunnen lopen.  Ach, nou ja, het was maar $2 per persoon en het is ook warm, dus wel even lekker om wat koele wind te vangen al zittend.

Bij de ingang kopen we entreekaartjes voor 59 pesos per persoon.  Er staan ook een heel aantal gidsen en ik zie dat dat voor drie personen een heel redelijke prijs is.  Rick en Saskia zijn er niet erg enthousiast over, maar ik vind het niets om maar langs die ruines te lopen en niet te weten waar we naar kijken.

De andere twee kennen mij ook langer dan vandaag en weten dat ik echt pissig zou zijn als er enkel ruines te zien zijn zonder uitleg (wat voornamelijk het geval blijkt te zijn, al staan er wel wat borden met uitleg).  We nemen dus een gids, Jonathan, die goed Engels spreekt al zegt hij dat hij die taal pas twee jaar praat.

Klik op de foto voor het panorama

Na afloop geven Rick en Saskia ook toe dat een gids het toch levendiger maakt.  Hij laat veel plaatjes zien, vertelt over de verschillende Mayaanse periodes, Tulum stamt uit de laatste, van ongeveer 1000 tot 1500.   Veel van de gebouwen hebben met de kalender te maken.  Jonathan laat foto's van de zon precies door de tempelramen schijnend op de ochtenden dat de seizoenen beginnen, heel bijzonder!

We zien schilderingen binnen een van de tempels van verre, maar helaas kunnen we nergens dichtbij komen. In Chichen Itza konden we de pyramide nog beklimmen (weet niet of dat nog kan), maar hier mag je niet bij de tempels komen.  Jonathan zegt dat het is omdat sommige mensen niet voorzichtig zijn, helemaal begrijpelijk, maar wel jammer.

Na de rondleiding lopen we nog wat rond de hoofdtempel.  De boulevard waar ons hotel aan ligt heet Kukulcan en dat is de hoofdgod van de Maya's waar deze tempel ook onder anderen aan gewijd was.  Tulum is bijzonder want het ligt aan zee.  Vlak onder de tempel is nu dan ook een druk strand gelegen.  Wij maken vooral foto's met de mooie diepblauwe zee op de achtergrond.

Het is toch later dan we hadden gewild als we de auto weer opzoeken.   Toch zou ik tenminste graag door het centrum van Playa del Carmen rijden.  Eenmaak daar blijkt de hoofdstraat een autovrije straat te zijn en gezien het feit dat het al na vijven is besluiten we dan maar door te rijden.  Saskia vooral heeft alweer trek en gewoon genoeg van het toeren, dus tijd om terug naar het hotel te gaan.

Heel vreemd moeten we onderweg, zowel heen als terug, om de zoveel kilometers door een politie controle.  Later horen we van iemand in het hotel dat dat is om te controleren op alcoholmisbruik, wel goed natuurlijk. Maar jee, zelfs Rick, die aan de Amerikaanse politie is gewend, vindt dat deze agenten wel helemaal tot de tanden bewapend zijn.

Eenmaal terug bij het hotel gaat Saskia meteen douchen.  Rick en ik gaan even naar de bar en ik neem de cocktail "Vampiro", die ik al eerder op het menu zag en niet kon wachten te proberen, mee naar boven.  Daar zit onder anderen Clamato (tomatensap gemengd met vissap) doorheen, ik vind het heerlijk!

Rick wacht op ons in die bar.  Na mijn douche zijn we klaar voor het avondeten.  Saskia's keuze is hetzelfde restaurant als gisteravond, Navios.  Rick zou liever iets anders zoeken, maar ik vind het prima.  Ze hebben een heerlijk menu en prachtig uitzicht op de zonsondergang.

Saskia neemt dezelfde salade als gisteren en een bord met bonen, rijst en groentes.  Zij wil echt graag veganistisch blijven eten en dat blijkt hier in Mexico best makkelijk te zijn.  Gelukkig, want in Duitsland was dat een probleem.

Voor mij weer een lekker tonijn voorafje

Terug in het hotel gaan Rick en Saskia naar de lobby, maar ik blijf lekker op bed computeren.  Ik kijk naar Johnny English, altijd zo'n leuke film met Rowan Atkinson, en schrijf dit blog. Morgen wil ik graag de historische Mexicaanse buurt in Cancun bezoeken, maar verder wordt het weer een rustdag.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 1 Cancun: Dagje strand en zwembad

Midden in de nacht wekte Rick ons om naar de maansverduistering te kijken.  Gelukkig hoefden we nergens heen, want we konden het heel goed vanuit ons hotelraam zien.  Heel bijzonder, zo'n oranje maan.  Na even gekeken te hebben gingen we terug naar bed en sliepen als rozen verder.

Zo lekker heb ik zelfs geslapen dat ik om zeven uur klaarwakker ben.  Ik zou willen dat me dat thuis zou overkomen!  Natuurlijk is het voor mijn gevoel ook een uur later en gingen we gisteravond vrij vroeg slapen, maar heerlijk om zo uitgerust wakker te worden.

Stilletjes om Rick en Saskia niet wakker te maken computer ik wat.  Ik heb een fan app, die hetzelfde geluid als een echte fan maakt, en daardoor horen zij mijn getyp niet.  Alleen is het internet op de kamer erbarmelijk.  Ik wil nog wel graag wat foto's opladen en dat kan alleen in de lobby waar het veel beter werkt.

Alleen moet ik daarvoor de fan app sluiten en dat maakt Saskia en Rick wakker.  Zij komen niet veel later ook naar de lobby en na wat computeren gaan we ontbijt eten.  Daartoe is er in dit hotel maar een optie, het buffet.

We krijgen een tafeltje aan het raam met uitzicht op zee.  Vicente is onze serveerder en hij spreekt duidelijk liever Spaans dan Engels.  Duolingo heeft echt geholpen, want het lukt mij helemaal in het Spaans met hem te communiceren.  Saskia zit er met open mond naar te luisteren.  Ik ben vast van plan na deze vakantie verder te gaan met Spaans op Duolingo.

Het buffet is lekker en de koffie ook, maar mijn grote favoriet is het groene sap.  Dit is ananas, sinaasappel, cactus, spinazie en selderijsap.  Het smaakt enorm lekker en is ook zo gezond.  Daar is Westin sowieso goed in, gezonde keuzes te over op hun menu's.

Na het ontbijt vertrekken Saskia en ik naar de Westin Workout om te sporten.  Rick opteert voor een wandeling op het strand.  Saskia houdt het in de sportzaal ook niet lang uit, het is er warm en haar loopband werkt niet goed.  De rest van de apparaten is bezet dus ook zij gaat een strandwandeling maken.

Er is in deze zaal maar een elliptical en daar staat al iemand anders op.  Er zit voor mij dus ook niets anders op dan een loopband.  Ik wissel hardlopen (wat ik al tijden niet op een loopband heb gedaan) af met snel wandelen en na precies een uur heb ik er 10000 stappen opzitten.

Het ging allemaal snel, uitzicht op de diepblauwe zee en een spannend boek helpen daar goed bij.  In een ijskast liggen natte koude doeken, die een grote traktatie zijn na al die inspanning.  Morgen wordt het voor mij ook een strandwandeling, denk ik.

Op de kamer trek ik mijn bikini aan.  Rick komt ook terug van zijn wandeling en we gaan samen naar het strand waar Saskia al op een stoel ligt en stoelen voor ons heeft bezet.  Ik loop eerst nog even langs de receptie om te vragen of ze iets aan het erbarmelijke internet kunnen doen.  Tenslotte betalen we er extra voor.

Op de strandstoelen lezen we alle drie lekker ontspannen.  Ik geniet ook enorm van het uitzicht.  De kleuren van de zee zijn mijn favoriete kleuren blauw en het zand zo wit.  Wat een genot!

Saskia heeft na een uurtje trek en we verplaatsen ons naar het restaurant bij het zwembad.  Hier hebben we gisteren ook wat gegeten en ik weet dat er verscheidene dingen op hun menu staan, die ik lekker vind.  Ik bestel de aguachile met gemengde vis.  Het is een soort ceviche, maar dan anders, en zeer smakelijk.

Heel fijn hier is dat Saskia tot nu toe dingen op de menu's vindt, die ze lekker vindt en die vegan zijn.  Meestal wel door de kaas weg te laten, maar dat is prima.  Het is tenminste niet alleen maar groene salades.

Ook onze vegan is happy

Na het eten gaat Saskia weer een strandwandeling maken.  Rick gaat snorkelen, maar komt niet veel later melden dat er weinig te zien was.  Ik vind mijn perfecte stekje in een van de mini zwembadjes.  Het is mijn prive zwembad, al komt er af en toe een gezin met kleintjes bij.

In de schaduw van een palmboom en het water is het heerlijk vertoeven.  Ik heb af en toe een "vriendje" bij me.  Een zwarte vogel strijkt neer om uit het zwembad te drinken en is absoluut niet schuw. 

Dit voelt des te lekkerder met de wetenschap dat het bij ons thuis (natte) sneeuwde vandaag

Tegen vieren trekken Rick en ik droge kleren aan en gaan de Zona Hotelera eens verkennen.  Rick wil graag nog een zwembroek en we parkeren bij het La Isla winkelcentrum.  Daar zien we meteen Shasa waar ze de zwembroeken, die Rick zoekt, verkopen.   Binnen het kwartier is dat dus voor elkaar.

Bij een heel toeristische Mexicaanse winkel kopen we baseball caps.  Rick heeft die nodig om niet te erg op zijn hoofd te verbranden en ik vind het fijn om mijn haar mee te bedekken.  We lopen nog een Pandora winkel binnen, maar er zijn geen speciale Mexicaanse bedels.  Jammer, misschien dat ik later in de week nog  eens ga voor iets wat me aan deze plaats doet denken.

Op de terugweg kopen we wat wijn en bier voor de kamer en maken een reservering voor het avondeten bij Navios.  Saskia wacht inmiddels met smart op ons en ik ben de enige, die nog moet douchen, dus doe dat gauw.

We krijgen een speciaal tafeltje aan de rand van het restaurant dat aan de lagune ligt.  We kunnen zo de zon mooi zien ondergaan.  Het restaurant doet ons erg aan een restaurant dat we in Aruba kennen denken.   De bediening is weer heel erg vriendelijk.

Rick en ik beginnen met een tamarinde margarita, lekker, maar eigenlijk iets te zoet voor mij.  Dit restaurant heeft zelfs vier veganistische gerechten op het menu staan.  Saskia, natuurlijk helemaal blij, vraagt of we hier nog eens kunnen eten.  Rick is daar geen fan van, want die probeert graag verscheidene restaurants, maar we zullen zien.

Het eten is allemaal heel erg lekker.  Mijn tonijn voorafje vooral, maar ik denk dat ik voor even klaar ben met gegrilde inktvis.  Net als in Portugal smaken delen ervan slijmachtig en dat kan ik moeilijk door mijn keel krijgen.  Ik vraag me af of dit oudere inktvissen waren, want ik heb het in de VS nooit zo gegeten.

Al met al wil ik hier best terug als dat de beslissing wordt.  Er staan nog heel wat andere gerechten op hun menu die mij lekker leken.  We hebben genoten van de zonsondergang en de atmosfeer en, behalve de helft van mijn inktvis, het eten.  

In het hotel wacht ons een verrassing, de internet man, die ons net voor we gingen eten bezocht, heeft ervoor gezorgd dat het een stuk beter werkt. Hoera!  Zo kan ik foto's opladen zonder naar de lobby te hoeven gaan.  Saskia gaat daar wel heen en praat met een leuke Franse jongen, helaas voor haar is dit zijn laatste avond hier.

Ondanks dat we allemaal op verscheidene delen van ons lichaam verbrand zijn en aloe nodig hebben, hebben we alle drie met volle teugen van deze dag genoten!  Als afsluiting krijgen we ook nog vuurwerk te zien vanuit onze kamer, helemaal goed.

Reis naar Cancun, Mexico

Oef, dat was me het nachtje wel!  Het was om te beginnen snikheet boven, denkelijk doet de airconditioner het niet.  Ik kon dus al slecht slapen en Saskia ook.  Wat dat  betreft benijd ik Rick, die slaapt altijd en overal.

Om een uur of half drie werd ik wakker en zag op het alarm dat er een deur ergens open zou moeten zijn.  Geen prettig idee dat er iemand ongemerkt het huis in zou kunnen komen, dus ik ging op zoek welke deur het was. 

Saskia kwam naar beneden om wat pijnstillers voor haar hoofdpijn in te nemen en bemerkte gelukkig dat het de deckdeur was, die op een klein kiertje stond.  We gingen weer naar bed, maar ik kon de slaap niet weer vatten en telde de minuten tot om tien voor half zes de wekker ging.

Voordeel is wel dat we meteen klaarwakker zijn.  We maken ons klaar en sjouwen de bagage naar buiten.  De taxi is vroeg en ruim op tijd gaan we op weg naar Dulles Airport. 

Halverwege daar bedenkt Rick tot zijn schrk dat hij zijn zwembroeken is vergeten.  Niet handig als je op een strandvakantie gaat, hopelijk kan hij er in Cancun een paar van zijn gading vinden, want terug naar huis gaat is geen optie.

Eenmaal op het vliegveld zijn we bij de Premier balie van United zo ingecheckt.  Ook hebben Rick en ik vandaag een TSA Pre op onze instapkaart staan.  Dat betekent dat we veel sneller door de veiligheidscontrole kunnen.  Onze schoenen hoeven niet uit en vloeistoffen en laptops kunnen in onze tassen blijven.

Alleen Saskia heeft deze service niet, maar zij kan in de korte rij voor familie aansluiten.  Met de trein komen we gauw bij de C gates aan en dat geeft ons nog ruimschoots tijd ontbijt te halen.  Ik haal ei, ham, kaas en champignons sandwiches bij Potbelly voor Rick and mij (Saskia heeft een Clif reep mee als ontbijt).  Rick haalt intussen koffie en thee bij Starbucks.

Op tijd gaan we aan boord en nemen plaats in onze Economy Plus stoelen.  De vlucht gaat snel, er is Directv om te kijken, maar daar maakt alleen Saskia gebruik van.  Ik houd het bij mijn Kindle en lees mijn Virgin River boek van Robyn Carr uit.

Ongeveer een kwartier later dan het schema landen we in Houston.  Daar wacht ons een aangenaam bericht.  Onze vlucht vertrekt nu in plaats van twee terminals verderop van een gate vlakbij die waar we aankomen.  We hebben dus even tijd om wat te eten en drinken te kopen.

Helaas smaakt de sushi, die ik uitkies, verschrikkelijk en ik eet er maar een paar stukjes van.  Ik had niet gedacht dat ik ooit sushi zou hebben die ik niet lekker vind!  Hopelijk is er in het vliegtuig wat eten te krijgen.

Gisteren al zagen we dat we voor de vlucht van Houston naar Cancun een gratis upgrade naar eerste klas zouden krijgen.  Ook Saskia heeft als compagnon een stoel in eerste klas.  Dat is voor haar het eerst in haar leven dat ze eerste klas vliegt.

We gaan als eersten aan boord en krijgen meteen een drankje aangeboden.  De flight attendant is een ontzettend leuk mens en helpt Saskia met veel humor als haar glas water per ongeluk op de stoel naast haar belandt.  Gelukkig voor Saskia zit er niemand naast haar.  Volgens de flight attendant is het hoogst ongewoon om plaatsen open te hebben in de eerste klas cabine.

Saskia wil geen foto van haar eerste keer eerste klas vliegen, maar Rick en ik poseren wel

Wij profiteren daar in ieder geval lekker van.  Het is eerste deel van de vlucht is er heel veel turbulentie, maar dan krijgen we weer een drankje, dit keer geserveerd in een echt glas.  Helaas is de vlucht te kort voor een maaltijd, maar we krijgen van de vriendelijke crew ongelimiteerde zakjes chips, Toblerone minireepjes en bananen.

Voor we het weten wordt de landing naar Cancun ingezet en zijn we opeens in Mexico.  Als eersten zijn we het vliegtuig uit en door immigratie. We krijgen mooie Mexicaanse stempels in onze paspoorten.  Bij de douane krijgen we een willekeurig rood licht wat betekent dat onze bagage na moet worden gezocht.  Natuurlijk vinden ze niets en we kunnen door.

Via Expedia heb ik een auto gereserveerd bij Fox en met een busje worden we naar hun kantoortje gebracht.  Een half uurtje later rijden we in een kleine Hyundai weg.  Alle bagage past erin en wij ook, dus helemaal goed.

We rijden naar de Zona Hotelera en ons hotel blijkt het eerste daar te zijn, lekker dicht bij het vliegveld, want onze vlucht terug vertrekt helemaal op een verschrikkelijk vroeg uur.  We hebben het Westin hotel hier geboekt op punten van Ricks vele nachten in Starwood hotels.

Daarom worden we ook als belangrijke gasten ontvangen.  Onze kamer is klaar met uitzicht op de lagune.  Duizend verontschuldigingen dat we geen upgrade naar uitzich op zee kunnen krijgen, maar ons uitzicht blijkt toch prachtig te zijn.

De bagage wordt boven gebracht en Saskia en ik kleden ons in bikini.  Beneden aan het zwembad nemen we plaats aan een tafeltje om een hapje te eten.  Saskia springt ook even in het zwembad en verkondigt dat het water heerlijk is. 

Hier in Mexico mag Saskia ook alcohol drinken en daar maakt ze dan ook meteen gebruik van door een margarita te bestellen.  Rick en Saskia nemen een salade en ik een ceviche, we hebben niet veel voor lunch gehad.

Rick heeft dus geen zwembroek mee en in het winkeltje bij het hotel gaan we kijken of ze er een voor hem hebben.  Gelukkig is dat het geval, maar het is zeker niet Ricks smaak.  Hij koopt er dus een om morgenochtend te kunnen zwemmen, maar wil morgenmiddag in het winkelcentrum hier dichtbij kijken of hij een andere kan vinden.

Het strand ziet er wel  erg aanlokkelijk uit en lijkt zich kilometers uit te strekken, mooi voor een strandwandeling in de komende dagen.  Rick en ik lopen even de zee in, het water heeft een zeer aangename temperatuur.

Dan bestellen we met Saskia een drankje bij de bar aan het zwembad.  Freddy is heel vriendelijk en doet zijn best om onze voor hem wel  heel  vreemde voornamen te leren.  Natuurlijk niet Rick, maar Saskia en Petra vindt hij heel bijzonder.  Iedere keer in Mexico valt het me weer op hoe vrolijk en vriendelijk iedereen is.  Het is echt een heerlijk vakantieland en ook zeer betaalbaar.

Boven maken we ons klaar voor het avondeten.  We hebben een reservering bij een van de restaurants in het hotel, Arrecifes.  We krijgen een tafeltje buiten vlak aan zee.  Het is werkelijk zo genieten!

Ook het eten is heerlijk.  Saskia smult van haar groente fajita’s, Rick heeft zoveel vlees dat hij het niet opkan en ik een lekker voorafje van garnalen “taco’s” in jicama tortilla’s en hoofdgerecht plaatselijke kip tamales.  Ik heb echt het gevoel Mexicaans te hebben gegeten vanavond en ook mijn Spaans alvast wat uitgeprobeerd.

Het internet op de kamer is zeer matig, maar het lukt me toch dit blog te plaatsen.  Waarschijnlijk gaat veel  foto’s  opladen niet lukken, maar dat komt later dan wel.  We zijn moe van de lange dag (en slapeloze nacht) en plannen morgen een rustige dag in.

Nog een keer bloesems en een zomers weekend

Zaterdag

Het belooft vandaag weer een prachtige dag te worden en voor het eerst deze week met heel weinig wind.  Ik sta bijtijds op en we eten ontbijt op het deck.  Rick spoort me aan toch vooral mijn beweging vandaag weer aan het Tidal Basin onder de kersenbloesems te gaan krijgen.

Die honderden bloeiende boompjes zijn inderdaad als een magneet naar de stad.  Mijn hoop is op deze vrijwel windstille dag ook foto's met weerspiegelingen in het water te krijgen.

In het weekend is parkeren bij de metro gratis, dus ik neem de van mee en parkeer hem om tien uur op de open parkeerplaats.  Het staat flink vol en in het station zie ik een enorme rij (later hoor ik dat het wel anderhalf uur duurde voor mensen daar doorheen waren) om kaartjes te kopen.

Gelukkig heb ik een Smartrip met genoeg geld erop en kan er helemaal voorbij lopen.  Er zijn nog een paar anderen, die dat ook kunnen, en we kijken elkaar triomfantelijk aan.  Onvoorstelbaar hoe druk het is!  Zo heb ik het nog nooit meegemaakt!!

De trein staat al klaar en ik stap met de menigte bij het Smithsonian station uit.  De Cherry Blossom Parade is inmiddels in volle gang en in de verte hoor ik de muziek.  Even overweeg ik daar toch naar te gaan kijken, maar de menigtes ziende denk ik niet dat ik er veel van zal zien en ik ben hier voor de bloesems.  Ooit zal ik de parade ook gaan bekijken, maar niet terwijl de boompjes in volle bloei staan.

Het is druk, druk, druk, maar gek genoeg rond het Tidal Basin een stuk minder dan de afgelopen dagen.  Ik heb vandaag ook ander licht, want veel eerder op de dag dus de zon staat anders.  Eerst staat er toch teveel wind en weinig weerspiegelingen, maar later maak ik mooie foto's met het Washington Monument en Jefferson Memorial reflecterend in het water.

Bij het Jefferson Memorial ga ik op de trappen zitten om het geheel gewoon eens rustig in me op te nemen. Honderden, zo niet duizenden mensen hebben hier veel geld voor betaald om het te zien en mij kost het $7 retour.  Er zijn niet veel plekken ter wereld waar je zoiets kunt meemaken en ik wil er ook even in alle rust en zonder fototoestel van genieten.

Opeens komen er dan 3 helicopters overvliegen, een ervan met de president

Nadat de drie helicopters, in een waarvan de president zat, over hebben gevlogen, loop ik verder.  Inmiddels heb ik trek gekregen en is de parade ook klaar dus de menigte heeft zich nu verplaatst naar het Tidal Basin.  Je kunt vrijwel over de hoofden lopen! Ik besluit dichter naar het Capitool te lopen om ergens te lunchen zonder rijen met toeristen.

Dat blijkt een goede strategie te zijn.  Naast het Federal Center SW station weet ik een Potbelly.  Daar is het vrij rustig en ik bestel mijn favoriete mushroom melt (champignons en drie verschillende kazen).  Aan een tafeltje op hun terras eet ik het op.

Dan neem ik de trein terug naar Vienna.  Het is druk als ik instap, maar iedereen stapt twee stations verder bij Smithsonian uit en de rest van de rit kan ik gerieflijk zitten.  Ik ben blij dat ik vandaag nog eens gegaan ben en heb nu ook echt het gevoel alles uit de kersenbloesemperiode dit jaar gehaald te hebben.

In de spiegel van de van zie ik op weg naar huis toch meer uitgroei in mijn haar dan ik zou willen.  Gauw rijd ik naar Lofty Salon, waar Carmen dat grijs wegwerkt.  Vrijwel meteen daarna ga ik naar Pro Nails 3 om mijn nagels ook weer bij te werken.  Ik kies vast oranje als nagellak, hopend dat het twee weken goed gaat blijven voor Koningsdag.

Het is zulk heerlijk weer en Rick en ik willen ergens buiten eten.  Het wordt Glory Days vlakbij, waar we nog net het laatste tafeltje op hun terras krijgen.  Ik bestel hun varkenshaas met mango salsa en gegrilde boontjes en dat is heel lekker!  Het is fijn om weer buiten te kunnen eten!

Saskia heeft vannacht een vriendin te logeren.  Ik ben blij haar weer zo blij te te zien.  Al Abba zingend gaat ze op het moment door het leven.  Nu maar hopen dat ze het vervelende hoofdstuk voorgoed heeft afgesloten.

Zondag

Vandaag wordt er maar liefst dertig graden voorspeld, ronduit zomers weer, dus.  Rick en ik zijn voor ons doen op een zondag al vroeg uit de veren en rijden Vienna in om ontbijt en koffie bij Starbucks (en voor mij een power breakfast sandwich van Panera) te halen.

We eten het op het deck in het zonnetje op.  Op mijn sportprogramma staat mijn gewoonlijke aan mij aangepaste dubbele Max Capacity training.  In plaats van binnen besluit ik die ook buiten te doen.  Ik zie de mensen, die langsrijden, vreemd opkijken, maar daar stoor ik me niet aan.

Nu komen de dogwoods langzaam uit

Na iets meer dan een half uur zit het er weer op en trillen mijn spieren van de inspanning.  Ik laat de cardio voor vandaag maar zitten, ik heb de afgelopen week meer dan genoeg gelopen.

Boven pak ik alvast wat in en kleed me na mijn douche eindelijk eens ik echte zomerkleding.  Rick en Saskia gaan na de lunch een nieuwe snorkel voor Saskia kopen.  Ik installeer me met mijn Kindle op het deck.  Ik ben aan de Virgin River serie van Robyn Carr begonnen en het eerste boek leest in ieder geval heerlijk weg.

Om drie uur is het tijd om Cosmo naar de kennel te brengen.  Dat vind ik altijd het minste van op vakantie gaan, maar ja, hem meenemen is ook weer zoiets.  Gelukkig vindt Cosmo het prima daar en de medewerkers zijn dol op hem.

De rest van de middag gaat voorbij met afwisselend in de tuin wat computeren en inpakken, want we vertrekken morgen in alle vroegte.

Natuurlijk komt hij me ook regelmatig toezingen

Ook brengen we een afscheidscadeautje naar Leah's ouders, die de komende week al gaan verhuizen.  Ik heb Delfts blauwe eierdopjes en een Anton Pieck verjaarskalender voor ze besteld.  Beiden zijn heel on-Amerikaans en ik moet het gebruik van de kalender even uitleggen.

Ze vinden de plaatjes van Anton Pieck erg mooi en zijn duidelijk blij met de verwennerij.  Het zal vreemd zijn hen na vijftien jaar niet meer als buren te hebben!

Ons buurmeisje Patricia zal, zoals altijd, weer voor onze katten zorgen.  Ik ga nog even wat laatste instructies aan haar geven, want vooral Snickers mag overdag naar buiten nu het warmer is.

We bestellen makkelijk pizza als avondeten en zullen vanavond op tijd naar bed gaan, aangezien de wekker al heel vroeg zal gaan morgenochtend!

De laatste kersenbloesemfoto's staan hier.

Bloesems fotosafari met Anja

Saskia vroeg gisteravond of ik haar afwezig kon melden op school, want niemand zou gaan op deze laatste dag voor de Paasvakantie.  Prima, ik ben inmiddels een bekwame leugenaarster en liet weer eens een berichtje achter op het antwoordapparaat van de vriendelijke "attendance lady".  Kleine leugen, want ik zei dat we op reis zouden gaan en dat gaat maandag echt gebeuren.

Rick is dus de enige, die op tijd op en naar zijn werk moet vandaag. Saskia en ik eten samen ontbijt, voor het eerst dit seizoen buiten op het deck.  Het lijkt wel of ik een ander kind heb, opeens vertelt ze me weer van alles en zingt vrolijk.  Ik heb dat zo gemist en ik word er zelfs een beetje emotioneel van.

Eigenlijk zou ik mijn Max Capacity routine moeten doen vanochtend, maar het is zo lekker buiten dat ik liever Cosmo weer een wandeling geef.  De buurt begint steeds meer te bloeien.  Het is wat bewolkt, maar wel zo warm dat ik zonder jas kan lopen, heerlijk.

Thuis maak ik me gauw klaar en hoor Saskia naar Abba luisteren.  We zingen luidkeels mee met "S.O.S." en andere liedjes.  Wat een leuke groep was dat toch eigenlijk.  Mijn favoriete liedje van hen is nog altijd "Thank you for the Music", zo mooi.

Als Anja aankomt ben ik klaar om weer op pad te gaan. We gaan foto's nemen van de bloesems in Washington.  De afgelopen drie dagen waren mijn vriendinnen geen fotografen en wilde ik dus ook niet dat ze veel op me wachtten terwijl ik fotografeerde.  Ik ben dus blij nu met iemand, die ook wil fotograferen, op stap te gaan.

We lopen naar de metro en stappen bij Federal Triangle uit. We willen gaan lunchen bij Paul en vinden daar nog een open tafeltje op het terras.  Dit restaurant ligt naast het U.S. Navy Memorial waar vanmiddag een band speelt.  Dat geeft een bijzondere atmosfeer.

We halen onze broodjes, voor mij een met gepocheerde zalm en avocado, erg lekker, en genieten van de muziek in het zonnetje.  Het is bijna te verleidelijk om hier te blijven zitten, maar anderen wachten op het tafeltje en wij willen foto's gaan maken.

Als eerste lopen we naar het Capitool, want in de tuinen daar staan ook een heel aantal uitbundig bloeiende magnolia's en kersenbloesems.  Het weer is veel beter dan voorspeld, de zon schijnt en het is ronduit warm.

We hebben onze paraplu's mee, maar gaan die duidelijk (en gelukkig) niet nodig hebben.  We hadden ons beter kunnen insmeren met zonnecreme!  Anja heeft zelfs haar zonnebril niet eens mee, want er werd bewolkt weer met kans op (onweers)buien voorspeld.

Na prachtige foto's bij het Capitool te hebben genomen lopen we over de Mall. We bekijken de beelden in de beeldentuin van het Hirschhorn museum waar ook een paar Willem de Kooning beelden staan.

Dan lopen we naar de Enid A. Haupt tuin, die zo prachtig is!  Helaas was dit vroeger een onbekende bij de toeristen oasis, maar de boeken moeten hem ontdekt hebben, want het is er druk!  Toch blijft het genieten van de kleuren en geuren (magnolia's ruiken heerlijk).

Het is zo genieten en nogmaals allemaal niet op foto's over te brengen.  Onderweg naar het Tidal Basin komen we ook langs talloze helemaal in bloei staande kersenboompjes.  Het lijkt vandaag iets minder druk dan gisteren.  Misschien vanwege de (verkeerde) voorspellingen.

Dit keer lopen we tegen de klok in rond het Tidal Basin.  Er is een gedeelte waar allemaal standjes staan met souvenirs, eten en een podium waar een zangeres mooie liedjes zingt.  Dit is het laatste weekend van het Cherry Blossom Festival, dus helemaal goed dat de bloesems nu op hun hoogtepunt zijn.

We lopen langzaam al fotograferend rond het Tidal Basin.  Het is werkelijk prachtig vandaag!  Alleen jammer dat het alle drie de afgelopen dagen zo gewaaid heeft dat er bijna geen weerspiegeling van de monumenten is.  Morgen voorspellen ze bijna windstil dus misschien "moet" ik nog een vijfde keer gaan.

Langzaam lopen we terug naar het Smithsonian metrostation.  Daar komt de trein net aanrijden en een half uurtje later stappen we in Vienna weer uit.  Ook daar is het heerlijk warm.

Saskia heeft een date met een nieuwe jongen en kan ons niet op komen halen.  Geeft niet, we hebben die kilometer ook nog wel in de benen.  Thuis neem ik afscheid van Anja na een werkelijk supermooie dag in de stad.  Ik ben benieuwd naar haar foto's, want ondanks dat we hetzelfde zien zijn de foto's meestal toch weer heel anders.

Saskia komt haar date voorstellen, Jesus, een erg aardige jongen.  Het is zulk lekker zomers weer dat ik met een Aperol spritz op het deck ga zitten voor het eerst dit seizoen.  "Mijn" cardinaal komt me ook toezingen en het leven is helemaal goed.

Als Rick thuiskomt is de Paasvakantie echt van start gegaan.  Zowel hij als Saskia zijn echt toe aan vakantie.  We gaan het einde van de week vieren bij Matchbox waar we wonder boven wonder meteen stoelen aan de bar vinden.

Rick bestelt een pizza, maar ik houd het bij twee voorafjes.  De tonijn tartaar is een plaatje waar ik ook een foto van moet maken.  Het smaakt bovendien ontzettend goed.  Ook de krab met avocado salade is zeer smakelijk.

Eenmaal weer buiten is het met het mooie weer gedaan, althans voor vannacht.  Het regent, maar voor het weekend wordt weer schitterend weer voorspeld, dus daar zien we naar uit.

Katja moest vanavond een patient naar Richmond brengen.  Zij sprak af met Kai om te gaan eten.  Zo leuk om te zien hoe onze kinderen elkaar opzoeken!  Onderstaande leuke foto zond Katja me (ze heeft tijdelijk geen Facebook om niet afgeleid te worden van haar studie).

Fijn weekend, iedereen!  Foto's van vandaag staan hier

. 

Kersenbloesemwandeling met Scarlett

Rick vertrekt vroeg naar Washington, helemaal klaar en zenuwachtig voor zijn grote presentatie.  Vooral omdat zijn stem het af en toe laat afweten door zijn verkoudheid.  Aan zijn voorbereiding zal het in ieder geval niet liggen.  Ik wens hem veel succes toe, maar weet zeker dat het prima zal gaan.

Cosmo en Flapjack komen vrijwel op mij in bed liggen, lief en warm.  Dat zorgt er echter ook voor dat ik later opsta dan ik had gewild.  Saskia is inmiddels ook al naar school.  De zon schijnt me vrolijk toe, het belooft een prachtige lentedag te worden.

Na mijn ontbijt besluit ik dan ook in plaats van cardio op de elliptical Cosmo een lange "power walk" door de buurt te geven.   Langzaam maar zeker komen hier in de buurt ook de bloesems uit.  Het is hier toch altijd een aantal graden koeler dan in de stad, dus alles loopt een aantal dagen achter.

We lopen zo'n vier kilometer en dan ga ik huiswaarts.  Niet ver van ons huis hebben we opeens gezelschap van een loslopende husky en Yorkshire terrier.  Allebei schattige dieren waar Cosmo meteen vriendjes mee wordt, maar van wie zijn ze?

Aan de overkant komt er net iemand thuis en als zij uit de auto stapt vraag ik haar of ze weet van wie de honden zijn.  Zij heeft ze nog nooit gezien en lijkt haar buren ook goed te kennen.  Duidelijk ontsnapte honden dus.  

Ze blijven Cosmo en mij volgen en ik besluit dan toch maar de Vienna animal control, onderdeel van de politie, te bellen.  De agent vraagt waar ik loop en belooft meteen iemand te sturen.  Vooral de yorkie loopt ook telkens de straat op en het is niet druk, maar wel verkeer.

Op een gegeven moment loopt de husky naar een voordeur en blijft daar staan wachten.  De yorkie loopt rustig verder.  Hopend dat dit hun huis is druk ik op de deurbel.  Een man doet open en is helemaal blij de husky te zien.  Ook de yorkie komt al gauw aanrennen en gaat naar binnen.

De man bedankt me uitvoerig en ik ben gewoon blij dat de honden weer op honk zijn.  Ik bel de politie om te zeggen dat ze niet hoeven te komen en wordt ook daar bedankt.  Goede daad van vandaag is gedaaan.

Thuis maak ik me gauw klaar om naar de stad te gaan.  Net als Scarlett aankomt ben ik gereed.  We lopen naar de metro, waar de trein al wacht.  Een half uurtje later stappen we bij McPherson Square uit.  

We lopen naar de Old Ebbitt Grill voor onze lunch.  Ook Scarlett woont al haar hele leven in deze omgeving en herinnert zich dit restaurant van vele jaren geleden.  Ik word weer als een bijzondere gast begroet door Mark en Tony, ik ga er nog bijna van blozen!  

Mark zegt dat hij vandaag wel de "red carpet" heeft voor mij, hij vond dat we gisteren geen goede tafel hadden.  Vandaag krijgen we mijn "stam"tafel, het doet me bijna aan Duitsland denken.  Scarlett bestelt de linzenburger, die ook hoog op mijn lijstje van favorieten staat.  Ik zie echter een heel erg lekkere ravioli op het menu staan, bestel die en krijg er geen spijt van.

Na het eten is het tijd voor de kersenbloesems, die Scarlett ook al vele jaren niet heeft gezien.  Online zag ik vanochtend dat de National Park Service vandaag "peak bloom" (volle bloei) heeft verklaard.  Na de lange en koude winter voor hier is dat het laatst in meer dan tien jaar.

Het is vandaag ook heel veel drukker dan gisteren!  Met de mensenmassa mee lopen we naar het Tidal Basin.  Het is dan ook echt allemaal adembenemend.  We lopen rond het Tidal Basin en stoppen af en toe om het gewoon allemaal in ons op te nemen. 

Het is soms echt maneuvreren langs de mensen, maar het lukt me ook mooie foto's zonder al te veel toeristen erop te krijgen.  Scarlett heeft het Franklin Roosevelt Memorial en het Martin Luther King Memorial nog niet bezocht, dus ik vertel haar daarover, vooral Franklins Memorial heeft veel symboliek.

Als we het hele Tidal Basin rond zijn lopen we naar het Smithsonian metrostation.  Onze beider voeten zijn blij daar aan te komen.  Deze week heb ik op mijn Fitbit maar liefst meer dan 103000 stappen gelogd!

Na een telefoontje van mij in het Nederlands wat Scarlett verbaasd doet vragen of onze kinderen daar vloeiend in zijn (ja, dus) komt Saskia net aanrijden als wij het station in Vienna uitlopen.  Thuis nemen we afscheid en ik ga wat ontspannen voor Laura komt voor mijn massage.

Een kwartier voor ze hier zou moeten aankomen belt Laura echter dat er rook uit haar auto komt.  Ze durft dus niet helemaal hierheen te rijden, want is nu nog dichtbij huis.  Ik had een massage goed kunnen gebruiken, maar ben toch ook een beetje opgelucht die pijn niet te hoeven ondergaan.

Ricks presentatie is heel goed gegaan en hij stelt voor dat bij Bazin's Next Door te gaan vieren.  Het is warm genoeg om op hun terrasje te zitten.  Daar zien we ook een oude vriend van Christine en Chuck en praten even bij.

Als voorafje hebben we gebakken olijven gevuld met worst, erg lekker!  Rick neemt een krab medusa, die er heel lekker uitziet en ik de zalm met mosterdzaad salade.  Die laatste is werkelijk ontzettend lekker!  Het is een goede afsluiting van weer een heerlijke dag!

Vandaag is het ook "siblings day" (brusjes dag, waarom heeft het Nederlands geen woord voor broers en zusjes gecombineerd?).  Onderstaande foto van ons viertjes is mij heel dierbaar.  Het gebeurt nog maar heel zelden of ooit dat we alle vier bij elkaar zijn, we wonen tenslotte in drie verschillende landen met heel wat afstand ertussen.

Dit was net voor onze emigratie

Foto's van vandaag staan hier

Kersenbloesems met Sharon

Rick is weer vroeg vertrokken en Saskia ook.  Ik sta bijtijds op, zodat ik nog even kan sporten voor ik weer op pad ga.  Het is mooi zonnig en lekker warm weer, dat belooft veel goeds.  Cosmo vindt het ook heerlijk en blijft na zijn wandeling nog lang in "zijn" achtertuin ravotten.

Intussen doe ik mijn gewoonlijke dubbele Max Capacity training.  Cardio hoeft vandaag niet, want ik zal wel weer genoeg stappen krijgen lopend in de stad.  Sharon vertelde een paar maanden geleden dat ze nog nooit de kersenbloesems langs het Tidal Basin in bloei had gezien.  Daar moest natuurlijk verandering in komen en vandaag kon zij haar schema vrijmaken om te gaan.

Om kwart over elf komt Sharon aanrijden en we lopen naar de metro.  Ook daarmee reist Sharon vrijwel nooit dus ik help haar eerst een Smartrip kaart te kopen.  Grappig, wat voor mij zo vanzelfsprekend lijkt is dat voor een aantal van mijn vriendinnen uit de buurt niet.   Als je vlakbij thuis werkt zoals Sharon heb je de metro natuurlijk ook niet nodig.

Een half uurtje later stappen we bij McPherson Square weer uit en lopen naar de Old Ebbitt Grill. We zijn vroeg voor de reservering, die ik had gemaakt, maar dat geeft niet, Mark heeft al snel een tafeltje voor ons.  Zoals altijd is het beredruk in het restaurant, volgens mij valt die man iedere avond als een blok in slaap na zoveel mensen te woord te hebben gestaan!

Sharon en ik bestellen beiden de kersenmojito, die ter ere van de kersenbloesems op het menu staat.  Ook nemen we allebei de kip met boerenkool salade, die ik al eerder heb gehad.  Hij smaakt weer net zo lekker vinden we alletwee.

Dan is het tijd voor mij om Sharon eens rond te leiden.  Zij heeft ook de meeste monumenten nog nooit bezocht, dus we lopen via het Witte Huis naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Dat maakt indruk, maar het Vietnam Memorial is wat Sharon altijd al heeft willen zien.  Dat is dan ook een zeer indrukwekkend monument in zijn soberheid van een simpele granieten muur.

We lopen het Lincoln Memorial binnen en dan het Koreaanse, beiden maken natuurlijk indruk.  Dan is het tijd voor de kersenbloesems rond het Tidal Basin.  Die zijn vandaag weer een stuk verder open dan gisteren en werkelijk schitterend.  Geen foto's kunnen weergeven hoe het er in het echt uitziet.

Dat vindt Sharon ook en we genieten met volle teugen van de monumenten, de bloemen en de vreemde mensen, die we zien.  Er is een bruidspaar dat vlakbij een flinke modderpoel probeert de sluier van de bruid goed te krijgen in de wind, de moddervlekken al op haar witte jurk.  Er zijn ook mensen, die de bloesems aan het schilderen zijn, en natuurlijk heel erg veel andere toeristen.

We lopen rond het Tidal Basin en maken heel wat foto's.  Dan lopen we langzamerhand terug naar het Smithsonian metrostation.  Eenmaal terug in Vienna krijgen we opeens totaal onverwacht nog een paar regendruppels op ons hoofd, maar daar blijft het gelukkig bij.

Sharon neemt afscheid, we gaan beiden volgende week op vakantie en zullen elkaar dus pas maandag over een week weer zien.  Saskia gaat net naar de sportschool als ik thuiskom en ik vertrek ook weer meteen.  Vanavond hebben we weer het Nederlandse etentje en ik heb beloofd brood mee te nemen.

Bij Cenan's hebben ze allerlei lekkere vandaag gebakken broden.  Ik weifel of een brood met rozemarijn of toch maar weer mijn favoriete Danish kernel tjokvol zaden zal kopen.  Ik kan die nog warme Danish kernel niet weerstaan en neem die mee.

Rick brengt me naar Karins huis en met haar rijd ik mee naar Lia.  Daar smullen we van een voorafje van gevulde eieren en zalm.  Het hoofdgerecht van witlof met ham en kaas, een heerlijke salade, bloemkoolpuree en natuurlijk mijn brood is ook zeer smakelijk.  Toe heeft Karin wat erg lekkers gebakken en ook dat gaat er goed in.

Het is weer erg gezellig en voor ik het weet staat Rick alweer voor de deur om me op te halen.  We zijn beiden erg moe en zoeken thuis al gauw ons bed op.  Voor Rick is het morgen ook de grote dag van "de" presentatie.

Foto's van vandaag staan hier

Eerste kersenbloesemwandeling

Het is bewolkt als ik opsta, maar het voelt een stuk warmer dan gisteren als ik Cosmo uitlaat.  Gauw eet ik ontbijt en denk dan aan mijn cardio te beginnen.  Een lief sms-je van Saskia of ik alsjeblieft lunch voor haar wil brengen stelt dat echter even uit. Volgend jaar kan ik dat niet meer doen, dus doe het nu met liefde.

De bestelling is een sandwich met hummus en groentes en een ijsthee van Whole Foods.  Ik haal het en breng het naar de school.  Thuis heb ik nog net tijd voor een half uur cardio voor ik me klaar moet maken naar de stad te vertrekken.

Onderweg naar de metro whatsapp ik Irene dat ik misschien wat laat ga zijn, maar dat valt alles mee.  Vijf minuten voor onze afgesproken tijd van twaalf uur kom ik bij bakkerij Paul aan.  Irene is er al en we zijn de grote drukte voor, dus hebben de keuze binnen of buiten te zitten.

We vinden het buiten nog wel wat fris, hoewel genoeg mensen in het zonnetje op het terras zitten.  We vinden een tafeltje bij het raam wat bijna hetzelfde is.  Ik ben helemaal weg van hun sesamzaad stokbroodje met gerookte zalm en bestel dat weer.  Irene neemt de salade met gerookte zalm, die er ook erg lekker uitziet.

Na de lekkere lunch gaan we eerst een paar tuinen op de National Mall bezoeken.  Alles staat hier prachtig in bloei.  We beginnen met de Beeldentuin bij de National Gallery of Art en lopen dan naar de Enid A. Haupt tuin, die in de lente mijn absolute favoriet is met al zijn bloeiende magnolia's en andere bloesems.

Het is lunchtijd en daardoor vrij druk.  We nemen een aantal foto's en lopen dan naar het Tidal Basin.  Ook daar is het natuurlijk druk en geen wonder, want de kersenboompjes zijn al heel mooi.  Nog niet helemaal op hun hoogtepunt, maar wel al helemaal roze.

Panorama van het Tidal Basin

We lopen eerst naar het Jefferson Memorial en dan naar het George Mason Memorial.  George Mason zit daar altijd een beetje zielig te zitten, want ik denk wel dat dat het minst bezochte monument aan de Mall is.  Maar in de lente bloeien er een prachtige haag forsytia en grote magnolia's met het Washington Monument op de achtergrond.  Hier maken Irene en ik dan ook foto's van elkaar met al die kleuren erop.

We lopen helemaal rond het Tidal Basin en hebben dan dorst.  We strijken neer in de zeer comfortabele bankjes op het terras van de Occidental Grill.  Ze hebben heel interessante frisdranken op het menu staan.  Irene neemt degene met grapefruitsap en ik het huisgemaakte gemberbier.  Het smaakt heerlijk fris.

Na een uurtje gekletst te hebben nemen we afscheid.  Irene loopt terug naar haar huis verderop in de stad en ik zoek het Federal Triangle metrostation weer op.  Daar komt Saskia me van het station halen, want na 20000 stappen voel ik mijn benen toch wel, maar het was het helemaal waard.

Rick komt thuis met sushi voor het avondeten en dan kan mijn dag natuurlijk helemaal niet meer stuk!  Ik zie er zeer naar uit de boompjes de komende dagen steeds verder uit te zien komen met vriendinnen, die ze voor het eerst zullen zien.

Foto's van vandaag staan hier.