Al een beetje in de kerststemming

Weg is de zon van het weekend weer. Vanmiddag gaat het weer regenen. Dit is zulk ongewoon weer voor hier! Ik moet mezelf er dan ook toe zetten om uit mijn warme bed te gaan. Gelukkig is er op maandag altijd personal training dus een goede stok achter de deur.

Rick heeft mijn koffie al aan het pruttelen als ik beneden kom. Ik heb Goudse kaas met sambal en een tomaat als ontbijt. Dan vertrekken we tegelijkertijd. Rick naar zijn werk en ik ga naar de sportschool. Daar doe ik een uur op de ARC trainer. Sharon vertelde dat er nieuwe machines komen, hopelijk wordt dat dan eens iets anders wat ik ook kan gebruiken.

Tijdens het halve uur gewichten hebben we het over Thanksgiving. Dat is al volgende week donderdag, het vroegst dat het in het jaar kan zijn. Sharon en ik zijn beiden geen fan van het traditionele maal. Veel te flauw allemaal, we zijn dus op zoek naar iets meer smaak en kleur. Uiteindelijk zal het wel weer het oude vertrouwde worden, want dat wil de rest van de familie.

Onderweg naar huis speel ik wat Pokémon Go en dan thuis het spelletje waar ik verslaafd aan ben op het moment: Scattergories. Daarin speel je tegen een of meerdere personen. Je krijgt zes categorieen en een letter en dan moet je voor iedere categorie een woord daarmee bedenken. Vroeger speelden we het bordspel vaak, maar dit is moeilijker, want veel tegenspelers zijn erg goed.

Dan neem ik Orion mee in de van en ga mijn lijstje afwerken. Eerst eet ik de Med salad met kip weer bij Noodles, dit blijft een favoriet. Daarna haal ik wat toiletspullen van Walgreens en een varkensoortje voor Orion bij Petco.

Dit weekend kreeg ik een telefoontje dat mijn favoriete gouden ketting gemaakt is. Die ga ik ophalen bij de Jewelry Doctor en hij ziet er weer als nieuw uit. Stom genoeg ben ik de oorbel waar ik een stopper voor nodig heb thuis vergeten. Zonder oorbel weet de juwelier niet hoe groot de stopper moet zijn. Vanmiddag nog maar een keer terug dan.

Onze dierenarts laat van ieder overleden huisdier een pootafdruk maken en ik ga die van Snickers ophalen bij Town & Country. Ik moet daar ook nog de rekening van Snickers' euthanasie betalen. Ik moet toch wel even slikken als ik de afdruk zie. Maar ik vind het een mooi gebaar en een bijzonder aandenken aan dat lieve katertje.

Thuis haal ik de oorbel op en de juwelier heeft zelfs dezelfde stopper als de andere oorbel heeft. Het zijn mijn regenboog saffieren oorbellen en die draag ik graag.  Ze passen overal bij.

Bij de grote Michaels in Fairfax ga ik kijken of ze kerstspullen hebben voor mijn feeentuintje. Tot mijn teleurstelling zie ik helemaal geen feeentuin spulletjes. Wel zie ik kerstboomversieringen met initialen en besluit die te kopen voor de buren. Het is zaak dat vroeg te doen, want ze hebben nu al geen N meer. Die maak ik dan maar zelf.

Dat Rick en ik beiden een hekel hebben aan was opvouwen blijkt wel uit de stapel schone was, die nog gevouwen moet worden. Ik besluit het eens aan te pakken en kijkend naar een kerstkoekjes competitie werk ik het allemaal weg. Ik weet nu al dat Rick me zeer dankbaar zal zijn (hij vouwt het ook vaak op).

Voor ons avondeten bakt Rick vanavond zijn heerlijke omelet. Het zit vol groentes en gerookte zalm. Het lijkt enorm als ik eraan begin, maar is heel licht dus ik krijg het helemaal op. Nu heb ik ook zeker mijn groentes voor de dag binnen!

Al vind ik dit weer (het regent inmiddels weer) vreselijk, het helpt wel om meer in de feestdagen stemming te komen. Op tv zijn er ook alweer allerlei kerstshows. Thanksgiving is lekker vroeg dit jaar dus veel tijd om kerstvoorbereidingen te doen. Alle drie de kinderen zullen er met de feestdagen zijn en dat is ook iets om flink te vieren!

Een koud, maar mooi weekend

Zaterdag

Het is ijskoud in de kamer als Rick om kwart voor acht opstaat. Ik vraag hem de verwarming aan te zetten en wacht tot het tenminste twintig graden is voor ik opsta. Buiten waait het hard en het is maar net boven het vriespunt. Opeens is de winter hier en niet uitgenodigd!

Zoals gewoonlijk gaan we ontbijt halen bij Starbucks. Ondanks het koude weer neem ik toch weer een koude nitro brew. Rick snapt dat niet en bestelt een cappuccino. Thuis eet ik de egg bites en ga dan naar boven voor mijn uur cardio.

Jose is intussen aangekomen en Rick en hij gaan het gedane werk bewonderen. Rick is zeer tevreden. Ze komen ook naar de sportkamer en Jose is helemaal verbaasd mij te zien sporten. Vaak hebben mensen sportmachines en gebruiken ze niet. Wij dus wel, althans ik, Rick gaat slechts sporadisch op de loopband. Als de kinderen thuis zijn gebruiken zij die wel.

Rick heeft van alles te doen als Jose vertrokken is. Hij gaat naar Home Depot en een batterij voor de rijdende grasmaaier halen. Dan verpulvert hij daarmee veel van de bladeren, die vandaag door de harde wind zijn afgewaaid. Er is nog wat kleur te zien, maar het merendeel is na deze wind weg.

Na mijn douche kleed ik me in een warme trui en doe voor het eerst ook kousen aan. Als Rick terugkomt gaan we lunch eten bij Panera. Mijn salade is weer lekker met kip en allerlei groentes. Ook Rick heeft een salade.

Vroeg voor ons doen hebben we voor half twee kaartjes voor de bioscoop. Dit is de enige tijd vandaag dat Bohemian Rhapsody in het Dolby Cinema theater speelt. Het wordt een fantastische ervaring! Ik ben al sinds Killer Queen een hit werd grote fan van Queen en weet ook over Freddie Mercury's persoonlijke problemen.

Tot mijn verbazing was dit allemaal nieuws voor Rick. Hij wist niet dat Freddie Mercury biseksueel was en ook niet dat hij aan de gevolgen van AIDS stierf. Voor Rick was de film dus een openbaring. Ik denk erover hem volgende week nog eens te gaan kijken, zo goed vond ik het. Het gebeurt vrijwel nooit dat ik een film twee keer wil zien.

Het is nog net licht genoeg als we thuiskomen. Rick gaat dus verder met bladeren ruimen met de maaier. Ik knip Orions nagels en geloof het of niet, dat neemt heel wat tijd in beslag! Hij "schaatste" zo'n beetje over onze vloer achter arme Zorro aan.

Orion laat het knippen wel toe, maar een nagel tegelijk. Daarna rent hij weg en moet ik hem weer vangen voor de volgende! Vast heel vermakelijk voor een toeschouwer. Uiteindelijk horen we Orions nagels niet meer op het hout, maar dat was een uitputtend iets!

Voor ons avondeten hebben we een reservering bij Ten Penh. Ik heb daar een $50 korting bon voor via Open Table. We gaan op weg en zijn bijna bij het restaurant als ik Rick vraag of hij de bon mee heeft genomen. Dat is niet het geval en ik ook niet, terwijl we hem beiden minuten voor vertrek in onze handen hadden!

Vijftig dollar is nogal wat om te laten gaan dus Rick keert terug naar huis om de bon op te halen (gelukkig maar tien minuten rijden). Ik vraag intussen ons tafeltje om de reservering niet kwijt te raken. Het is een goede locatie, maar zo koud! Ik houd mijn jas dan ook aan.

Als Rick er weer is delen we een voorafje van pittige calamari salade. Dan neemt Rick het lamsgerecht met groentes. Ik neem de sashimi met gefrituurde spinazie. Toen dit restaurant in Washington was, was dit mijn favoriet en gelukkig hebben ze het nog. Alles is voortreffelijk bereid en de bediening heel goed.

Rillend lopen we naar de valet die binnen een paar minuten de auto brengt. Met de stoelverwarming aan en de verwarming heel hoog rijden we huiswaarts. Vorige week liepen we nog op teenslippers, een paar dagen geleden was het nog warm genoeg om buiten te zitten en opeens is het winter. Ik ben er niet blij mee!

Zondag

Tot mijn verbazing heb ik de hele nacht doorgeslapen en word pas om zeven uur wakker. Als ik de badkamer binnenloop blijkt dat Orion daar de hele nacht in door heeft gebracht. Nu is hij wakker en wil naar buiten dus Rick staat op en kleedt zich aan. Ik lees nog wat, maar om half acht sta ik ook naast mijn bed en dat op een zondag!

Het is overal dan ook heel rustig. Bij Starbucks staat onze bestelling al klaar. Aangezien het onder het vriespunt is overwoog ik even een warme koffie, maar kan de nitro brew toch niet laten gaan. Ik vraag me af of Rick daar de hele winter opmerkingen over gaat maken. Ik ben wel de enige in de koffiezaak met een koud drankje, zie ik.

Rick heeft al een ontbijt van zijn dieet op en ik bestel dit keer mijn ontbijt van Panera. Ze hebben mijn gewoonlijke ham en ei boterham nog steeds niet dus ik bestel een brioche met ei, bacon, spinazie en tomaat.

Natuurlijk eet ik de brioche daar niet van, Orion heeft een lekker zondags ontbijt ermee. Het smaakt me wel erg goed dus ik ga dit vaker halen. Hun bacon is erg lekker en knapperig, precies hoe ik het het liefst heb.

Vandaag is het Veteranendag en honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog afliep. Overal zie ik daar herdenkingen van. Ik moet vandaag altijd aan mijn Opa denken. Die was officier in de Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog en bracht een aantal jaren door in een officieren concentratie kamp in Duitsland. Hij was een heel lieve opa, maar wilde nooit over die jaren vertellen, helaas.

Hij zou dit jaar 115 jaar oud geweest zijn

Rick gaat de tuin in want nu hij zijn maaimachine aan de praat heeft gaat hij de bladeren op het gazon verpulveren. Ik vertrek naar boven voor mijn uur cardio. Net na tienen heb ik mijn 10000 stappen bijeen. Lekker vroeg, het loont toch wel om vroeg op te staan.

Onze Thanksgiving boodschappen (donderdag over een week) worden bezorgd door Peapod en daar zit Ricks lunch ook bij. Ik heb een deel van mijn lunch ook al, maar ga de rest bij Whole Foods halen. Daar neem ik ook ontbijt voor de week mee en mijn zeewier snacks.

Na de harde wind van gisteren zijn veel bomen kaal, maar er is nog kleur te vinden

Zoveel verschillende Nederlandse kazen! Ik had van sommigen nog nooit gehoord.

Rick heeft zijn salade als lunch en ik een blikje sardientjes met de meegebrachte salade van de Whole Foods salad bar. De sardientjes zijn net kleine snoepjes, ik zou er wel twee blikjes van op kunnen, zo lekker. Het doet me ook aan Snickers denken, die toen hij nog vief was mijn laatste sardientje zo van mijn vork stal!

Na het eten planten we wat tulpen- en narcissenbollen in de voortuin. Dit is voor het eerst in twintig jaar dat we dat doen. Ik ben benieuwd of ze op gaan komen. We hebben ze rond de brievenbus en de lantaarn in de voortuin gepoot.

Eindelijk na zeker een jaar is onze hot tub weer gemaakt. Ik zie mijn kans schoon erin te gaan. Het is koud buiten, maar het waait niet zoals gisteren. Perfect weer, dus. Het water is lekker warm en ik lees en speel spelletjes op mijn telefoon.

Intussen gaat Rick naar Dick's Sporting Goods. Hij moet de vijver van bladeren ontdoen, maar het water is ijskoud. Hij gaat dus zo'n waterdicht pak want vissers, die in het water staan dragen, kopen. Als hij terugkomt ziet hij er als een professionele visser uit. Gelukkig hoeft hij de vissen niet uit de vijver te halen, enkel de bladeren.

Als de zon onder begint te gaan wordt het te koel in de hot tub. Het wordt ook donker dus Rick kan niet verder in de tuin. Ik kijk nog even de aflevering van Boer Zoekt Vrouw vandaag. Gelukkig zijn er drie paren, die elkaar ook echt leuk lijken te vinden.

Deze aflevering ergerde ik me aan het gezeur van de twee overgebleven boeren over wie te kiezen en niet de verkeerde keuze te maken. Kom op, zeg! De vrouwen maakten gewoon hun keuzes en zijn vrolijk verliefd, boem!

Rick wil al een tijdje chili gaan eten bij Hard Times Café. Vanavond is het daar de perfecte temperatuur voor. We proeven eerst de vier chili's, die op hun menu staan, maar ik weet eigenlijk al dat ik de Texas chili ga bestellen. Die vind ik altijd het lekkerst.

Het is heel andere chili dan chili con carne

Rick neemt een bowl van de Texas en een bowl van de Terlingua Red met ui en jalapeno's. Voor mij komt er een flinke salade met sla, tomaten, chili en Parmezaanse kaas (ik houd niet zo van cheddar). Het smaakt ons allemaal prima en als de rekening komt hadden we voor deze prijs ook thuis kunnen eten, maar nu dus zonder de moeite.

Wat gaan weekends toch altijd snel voorbij! Volgende week heb ik iedere dag wel iets gaande dus dat is altijd fijn (afhankelijk van wat het is natuurlijk). Nu voeten omhoog en tv kijken. Gelukkig zijn er veel leuke shows op zondagavond.

Katja en Kevin hebben hun keuken ingeruimd en het zal dus hopelijk niet lang duren voor ze eindelijk hun eigen huis kunnen betrekken. Dan kan Zorro ook daarheen verhuizen. Kai kwam vandaag weer terug uit Engeland waar hij Raquel bezocht. Hij gaat misschien na zijn studie naar Lyon verhuizen als het aan blijft. Ik ga vrijdag naar Richmond om Saskia te zien. Ik kan niet wachten!

Een internet ontmoeting in de National Portrait Gallery

Weg is de zon weer en de regen is terug. Tot nu toe hebben we deze eerste week van november al net zoveel regen als gewoonlijk gemiddeld over de hele maand! Maar gelukkig heb ik een heel programma voor vandaag.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik pocheer een ei en snijd een tomaat voor mijn ontbijt. Daarna sta ik om kwart voor negen al op de Precor elliptische machine boven. Ik speel woordspelletjes en het uur gaat gauw voorbij.

Als ik wat dingen in huis heb gedaan maak ik me klaar om naar de stad te gaan. Ik laat Orion in het koude miezerweer uit en doe hem dan in zijn bench. Voor de zekerheid heb ik Lorraine gevraagd hem halverwege de middag nog eens uit te laten.

Na tienen is het makkelijk een parkeerplaats te vinden bij het metrostation. Het is kwart voor twaalf als ik er binnenrijd en ik vind een wel heel gunstige plek! Ik hoef enkel de trap af te lopen en ben in het station. Mijn paraplu is wel nodig, het regent flink.

De trein staat al klaar want ik heb online gecheckt wanneer de volgende trein was, zodat ik niet lang op het koude perron hoefde te wachten. Een half uurtje later stap ik over in Metro Center. Ik stap hier over naar de rode lijn.

Daar hoef ik maar een halte verder. Gewoonlijk zou ik lopen, maar niet met dit weer. Al heel snel stap ik dus uit bij Gallery Place/Chinatown. De Portrait Gallery (en Amerikaanse Kunst Museum, die in hetzelfde gebouw is gehuisd) is vrijwel naast de metro.

De musea aan de Mall hebben allemaal veiligheidscontroles, maar musea als deze niet. Ik loop dus gewoon naar binnen. Het is een Smithsonian museum, dus ik hoef geen entree te betalen. We hebben afgesproken bij het café dus ik zoek een tafeltje onder het bijzondere "dak".

Eigenlijk voelt het of je buiten zit in het atrium, maar het plafond is glas en lijkt te golven. Er zijn niet veel tafeltjes dus als er een leeg komt neem ik het meteen. Er wordt regelmatig gevraagd of ik de andere stoelen gebruik en dat is het geval.

Tegen de afgesproken tijd van een uur zie ik Terri en haar vriendin Mary binnenlopen. Grappig toch altijd hoe je elkaar herkent aan de Facebook foto's. Terri is wel veel korter dan ik had verwacht en zij vindt mij veel langer dan zij had verwacht. Grappig blijft het om na zoveel jaren (22+) elkaar voor het eerst in het echt te zien.

Wij werden in 1995 lid van de Dec95 emaillijst voor vrouwen (en de enkele man), die in december 1995 een kind verwachtten. Met de jaren hebben we contact gehouden en nu is het via Facebook. In Las Vegas ontmoette ik Lisa van deze zelfde groep. Het voelt altijd meteen vertrouwd en er is geen gebrek aan gesprekstof.

Het café heeft een salade bar en ik schep een bakje vol. De andere dames doen zich tegoed aan broodjes, kaas en chips. Voor dit dieet had ik waarschijnlijk ook een broodje genomen, maar mijn salade smaakt ook erg lekker.

Dan gaan we het museum verkennen. Voor mij de zoveelste keer, Mary is er een keer geweest (want zij woont pas 3 jaar in Washington) en Terri nog nooit. Ik voel me dus wel weer een beetje gids want ik weet waar de interessante gedeeltes zijn.

We bekijken een tijdelijke tentoonstelling over de Amerikaanse Burgeroorlog en dan realiseer ik me hoeveel ik met de jaren heb geleerd over die oorlog en de figuren erin. De meeste generaals en personages, inclusief de vrouwen, zijn me bekend.

In het kunstgedeelte zien we deze. Het beeld vind ik altijd eng, het is voor een vrouw, die zelfmoord pleegde, door haar man laten maken. Het echte staat in een begraafplaats in Washington. De "glas in lood ramen" zijn niet echt ramen, maar wel erg mooi.  

Dan gaan we naar het gedeelte met de portretten van de presidenten. We beginnen netjes aan het begin met George Washington. De portretten van de eerste presidenten vind ik interessant. Toen was er nog geen fotografie, maar daarna worden het enkel oude mannen in een schilderij (al zijn sommigen natuurlijk wel bijzonder om wat ze gedaan kregen).

Het eerste ongewone schilderij is dat van John F. Kennedy. Het is niet geschilderd als een foto op canvas, maar met felle kleuren en een heel vrije hand. Dan volgen er weer "saaie" portretten tot Bill Clinton, wiens gezicht uit allemaal verschillend gekleurde stukjes bestaat.

Uiteindelijk komen we bij het nieuwste portret aan, dat van Barack Obama. Dit is weer een ongewoon portret, maar dat moet tegenwoordig ook wel en ik ben blij dat dat van de eerste niet blanke president niet een klassiek portret is. Ik ben er nog niet uit of ik het mooi vind, de symboliek erin trekt me aan.

 

We gaan naar boven en bekijken daar het portret van Michelle Obama. Daar ben ik minder van gecharmeerd. Haar jurk is mooi, maar ik herken haar niet in dit portret. Als ik het gewoon zou zien  zonder te weten wie het was zou ik niet Michelle Obama raden. Het gezicht klopt niet en dat vinden de anderen ook.

We bewonderen het mooie historische gedeelte van dit museum en lopen dan naar mijn favoriete gedeelte met o.a. een neon Verenigde Staten met allemaal tv-tjes in iedere staat, die iets met die staat te maken hebben.

 

Ook zit hier "Edith" (zo heb ik haar genoemd, maar ze heeft geen naam). Deze dame zit hier al vele jaren en lijkt zo echt! Ze zit aan een echte zeventiger jaren formica tafel en eet haar ijs. Ook Terri en Mary denken eerst dat ze echt is.

 

Nadat we deze zaal bekeken hebben loopt het al tegen half vier en ik wil voor het donker wordt thuis zijn. Ik neem afscheid van Terri en Mary en haast me naar de metro. Ik heb geluk want hoef nauwelijks te wachten op mijn trein hier en in Metro Center komt mijn trein ook net aanrijden.

Tegen half vijf ben ik terug in Vienna en terug in de "echte" wereld. Dat is zo fijn aan Washington, met slecht weer zijn er tientallen musea om in te duiken en je hebt geen idee meer van het weer. Maar goed dat ik van musea houd!

In het museum belde mijn zusje me en thuis bel ik haar terug. We kletsen gezellig bij en intussen belt Christine er ook tussendoor. Na het gesprek met Ayesha bel ik Christine dus terug. Zo ben ik weer helemaal bij met mijn beste vriendinnen. We wonen ver uit elkaar, maar we zijn er altijd voor elkaar indien nodig.

Rick komt op tijd thuis en we gaan lekker Indiaas eten. Dat is lekker warm en gezellig op een koude regendag als vandaag. We bestellen onze favorieten, de spinazie met Indiase kaas voor mij en de spinazie met lamsvlees voor Rick.

Het stel naast ons kijkt jaloers toe, want zij wilden eens iets anders en hebben spijt van hun keuzes. Vooral de vrouw vindt haar gegrilde "kaas" niet lekker, dat ziet er ook niet zo smakelijk uit. Gewoonlijk neemt zij ook het spinazie gerecht. Ik moet toegeven dat ik ook altijd hetzelfde bestel hier.

Natuurlijk is het daarna zoals iedere avond lekker tv kijken. Hell's Kitchen vanavond, altijd een favoriet. Onvoorstelbaar dat we alweer een week thuis zijn van onze vakantie! Iedereen een fijn weekend gewenst!

Genieten van de herfstzon

Op tijd staan we op want de schilders zullen tussen acht en half negen komen. Ik zit dan ook mijn ontbijt te eten als Jose aanbelt. Rick is gelukkig nog thuis want hij wilde een paar dingen aanwijzen.

Dan doen we Orion in zijn bench en laten de mannen hun gang gaan. Wij vertrekken tegelijkertijd als ben ik eigenlijk nog veel te vroeg voor de sportschool aangezien Sharon de personal training een half uur later zette.

Toch besluit ik te gaan en dan op mijn gemak mijn cardio te doen. Anderhalf uur later heb ik bijna dertienduizend stappen bijeen. Sharon heeft weer een gevarieerd programma voor me en na afloopt masseert ze mijn rug en benen met iets wat er uitziet als een machine waar je je auto mee polijst. Het werkt fantastisch goed!

Het is intussen mooi zonnig weer en een aangename temperatuur. De schilders zijn nog niet klaar dus ik besluit me te vermaken met de herfstkleuren in de buurt fotograferen. Morgen slaat het weer alweer om en daarna moeten we de koudste lucht van dit seizoen krijgen. Die kleuren zullen dus niet lang meer duren.

Voor de lunch ga ik naar Noodles & Company en bestel weer de med salad met kip zonder pasta en dressing apart. Ik wilde eigenlijk in de zon op hun terras eten, maar de deur daarheen zit op slot. Dan maar een tafel binnen in de zon.

Intussen zijn de schilders vertrokken en haast ik me naar huis. Daar doe ik Orion aan een van zijn lange lijnen en we gaan voor het huis van de zon genieten. Het is maar 13 graden, maar de zon is nog lekker sterk en er staat geen wind.

 Net zo rood als de auto

 Japanse esdoorn

Gingko Billoba

 Lorraine en Patricia komen ook even kletsen en Orion knuffelen. Dan zie ik hoe dol die op Patricia is. Als Patricia wegloopt blaft Orion haar zielig na. Met Lorraine doet hij hetzelfde. Zo fijn om te zien dat hij een tweede familie heeft als wij weg zijn!

Orion waakt over zijn domein

Jammer genoeg verdwijnt tegen half vier de zon achter de wolken. We gaan naar binnen en ik kijk een paar afleveringen van The White Queen op Amazon Prima. Een heel goede serie over Edward IV en zijn niet koninklijke koningin in de vijftiende eeuw.

Tot mijn verrassing komt Rick voor vijven al thuis. Hij wil nog van het overgebleven daglicht gebruik maken om het schilderwerk te checken. Ook zet hij een aantal van de horren, die de schilders nog niet terugzetten, er weer in.

Voor ons avondeten halen we gyro salades van Plaka Grill. Je kunt deze ook zelf samenstellen en behalve gyro vlees heb ik ook sla, tomaat, komkommer, paprika en olijven. Daarbij de taramosalata als sausje, die ik heel lekker vind.

Het is weer sitcom seizoen en donderdagavond is een favoriet van ons wat dat betreft. Eerst de Big Bang Theory, dan Young Sheldon, Mom en als laatste de nieuwe Murphy Brown (die ik nog niet gezien heb), lekker ontspannen en af en toe lachen.

Na de tandarts naar het Shenandoah National Park

De zon schijnt vrolijk en ik word weer wakker als Rick om kwart voor zeven opstaat. Het is alleen zo koud in de kamer dat ik nog een tijdje blijf liggen. Een uurtje later moet ik er echter aan geloven. Rick heeft de verwarming wel aangezet, maar het duurt even voor die onze grote kamer opwarmt.

Als eerste akkefietje van vandaag moet ik naar mijn zesmaandelijkse controle bij de tandarts. Na mijn ontbijt wil ik vertrekken, maar vandaag en morgen worden onze buitenkozijnen geverfd en hun grote truck blokkeert zoals altijd mijn van. Ik had nog wel speciaal de garagedeur opengelaten om te laten zien aan welke kant die staat!

Gelukkig kan ik Jose vrij goed verstaan en hij verzet nadat ze de ladders eraf hebben gehaald zijn truck. Nog ruim op tijd kom ik bij de tandarts aan en ik ben meteen aan de beurt. Fijn, want dan heb ik het ook meteen maar gehad.

Marian vindt mijn gebit er goed uitzien wat altijd fijn is om te horen. Er zit niet veel plaque en mijn tandvlees is gezond. Ze polijst mijn tanden en dan komt de tandarts even kijken. Die is volgens mij net uit school, zo jong!

Alles is goed, alleen hebben ze het al een aantal jaren over een kroon die vervangen moet worden. Gezien de prijs van zo'n ding, nog afgezien van de gruwelijke hekel ik aan zo'n vervangingsbeurt heb, wacht ik tot ze me zeggen dat het nu ook echt moet. Voor nu mag hij nog tot volgend jaar mee.

Weer thuis help ik Jose alle ramen en deuren in huis te openen. Dat zijn er nogal wat en die moeten allemaal geschilderd worden. Als ik thuis zou blijven zou het een ramp zijn met Orion, die constant tegen de mannen zou blaffen. Ik heb dus een excursie bedacht, die ons het merendeel van de dag van huis zal houden.

In de hoop dat er nog wat mooie herfstkleuren te zien zijn heb ik besloten Orion mee naar het Shenandoah National Park te nemen. Ik neem een picknick lunch mee en genoeg water voor ons beiden. Het verkeer naar het westen is rustig dus een uurtje later kom ik bij de noordingang van het park aan.

Daar staat een kleine rij auto's en ik moet even wachten voor ik mijn nieuwe "America the Beautiful" pas kan kopen. Dat is een jaarpas die toegang tot alle nationale parken verstrekt. Hij kost $80 en aangezien het Shenandoah National Park al $30 kost zal ik dat er gauw uit hebben.

De eerste mijlen geniet ik van het geel en oranje aan de bomen en het struikgewas. Het is wel over het hoogtepunt, maar er is nog genoeg kleur te zien. Dan stop ik even voor de wc's bij het bezoekerscentrum.

Niet veel later zie ik rechts van me een aantal mensen geparkeerd en al gauw waarom. Er loopt een moeder beer met haar twee kleintjes. Ik draai gauw om, maar kom net te laat om een foto te kunnen maken.

Een park ranger schiet een keer in de lucht om ze weg te jagen. Hij vertelt dat ze teveel gewend zijn geraakt aan mensen en dat kan gevaarlijke situaties opleveren. Jammer van de foto, maar inderdaad beter om ze schuw te laten anders komt dat meestal de beren duur te staan.

Bij ieder uitkijkpunt stop ik even om wat foto's te maken. Ondertussen zoek ik ook naar een lege parkeerplaats zodat ik een wandeling met Orion kan maken zonder andere mensen. Dat valt niet mee want het is best druk.

Na ongeveer 25 kilometer zie ik dan eindelijk de gewenste lege parkeerplaats. Ik parkeer er en zie dat dit het Mount Marshall pad is, deel van het Appalachian Trail dat door dit park slingert. Dat pad loopt tussen Georgia en Maine en het is altijd grappig te weten welke kant je oploopt.

Dit keer loop ik richting Maine, naar het noorden dus. Orion geniet zienderogen. Zoveel lekkere luchtjes zijn er te snuiven! Daardoor lopen we ook niet snel, maar dat geeft niet want het pad is niet heel makkelijk te begaan. We lopen een kwartiertje en dan weer terug.

Na Orion zijn water gegeven te hebben ga ik op zoek naar een plekje om lunch te eten. Dat vind ik bij mijn favoriete uitkijkpunt. Jammer genoeg is het tegenlicht voor foto's, maar ik heb hier zicht op een aantal bekendere bergtoppen in het park. Mijn meegebrachte salade met in prosciutto gerolde mozzarella smaakt me zeer goed.

Door de vele regen (we hebben tot nu toe het op vijf na natste jaar ooit) zie ik overal watervalletjes naar beneden komen. Zelfs nu nog zijn er wat wilde bloemen, witte en paarse. Kortom, het is werkelijk een prachtige dag om hier te zijn ondanks de lichte bewolking.

Te snel naar mijn smaak ben ik alweer bij de eerste uitgang van het park. Over die vijftig kilometer heb ik drie uur gedaan en weer genoten van de natuur. Ook de weg terug naar huis door het platteland van centraal Virginia is altijd weer prachtig.

Als ik terugkom in Vienna zie ik dat de schilders nog bezig zijn. De van heeft wel een slokje nodig, dus ik gooi die vol bij de Shell. Dan bedenk ik me dat ik vandaag nog geen Pokémon Go heb gespeeld. Gelukkig zijn er in onze buurt genoeg speelmogelijkheden.

Jose en zijn mannen zijn inmiddels vertrokken. Als ik binnenkom verwacht ik alle ramen open, maar die heeft Jose al gesloten. Morgen komen ze weer terug dus ik moet even gaan bedenken wat ik met Orion ga doen.

Rick komt wat later thuis na een drankje gedronken te hebben met collega's. We hebben worstjes met komkommersla, asperges en bloemkoolpuree als avondeten. Dan gaan mijn voeten omhoog want ik ben moe van de volle dag, maar wat is de natuur hier toch mooi!