Over nog een fibro dag

Alweer word ik met flink wat pijn wakker. Zo zijn Rick en ik beiden net na zevenen al beneden. Ik maak mijn ontbijt wat zoals altijd prima smaakt. Rick vertrekt naar zijn werk voor de laatste volle dag voor hij morgen op reis gaat.

Aan mij om een uur te bewegen en dit keer doe ik dat half op de elliptische machine en half op de plaats hardlopen. Eigenlijk was ik daarna van plan om Orions zoekspelletje met hem in de achtertuin te gaan spelen nu het nog zonnig is en niet zo hard waait.

Jammer genoeg gaat dat niet door want het bedrijf dat onze vijver onderhoudt is er. Er is weer eens wat mis mee. Wat mij betreft kan die vijver weg, maar Rick vindt hem nog een veel te leuke hobby.

Voor Orion haal ik dan maar een puzzel uit de kast, die hij alweer een tijdje niet gedaan heeft. Zoals in het onderstaande filmpje te zien is, is geduld niet Orions sterkste kant! Ik moet erop toezien dat hij de puzzel niet kapot maakt om het snoepje eruit te krijgen. Hij vogelt het wel allemaal uit en na een keer of vijf heeft hij er genoeg van.

Het is weer zo waterkoud en er waait een harde wind. De zon is ook vrijwel verdwenen en ik denk dat ik door die waterkoude atmosfeer zoveel last van mijn spieren heb. Ik heb zin in warmte en soep en ga pho eten bij Roll Play. Hun ossenstaart bouillon heeft zoveel smaak vergeleken bij andere pho restaurants.

Er is nog plaats aan het raam en verlangend kijk ik naar de tafeltjes op hun terras. Het ziet ernaar uit dat het niet snel weer warm genoeg is om daaraan te zitten.

Intussen praat ik via Facebook met Katja. Zij heeft wat medische problemen en dat is altijd een beetje zorgelijk. Niets ernstigs en er wordt nu aan gewerkt dus dat is goed. Ik vraag haar ook naar het protocol in hun ziekenhuis indien zich een patient met het nieuwe corona virus meldt. Gelukkig zijn daar allerlei regels voor.

Halverwege de middag wordt de pijn me weer teveel. Ik dacht eerst naar de hot tub en sauna bij Lifetime te gaan, maar ik heb geen zin in alle rompslomp die daarbij komt. Ik doe het zelden, maar ik heb Epsom zout en maak daarmee een heet bad klaar. Het is een jacuzzi bad dus ik ga lekker liggen bubbelen. Dit moet ik toch echt vaker doen want het Epsom zout helpt.

Orion snapt niets van dat lawaaierige ding waar ik in zit

Na een uurtje vind ik het wel weer genoeg en kleed me in het warme huispak dat ik op kerstavond van Rick kreeg. Ik stel de verwarming in op 23 graden want het is zaak mijn spieren nu warm te houden. Ik weet niet waarom ik zo weinig een bad neem, als ik het dan eenmaal doe vind ik het heerlijk ontspannend. 

Met een tevreden op een botje knauwende hond relax ik met een nieuw boek de rest van de middag op de bank. De kaarsen gaan voor de gezelligheid aan als het donker wordt. De pijn is heel vervelend, maar zo'n middag thuis is eigenlijk ook wel knus. 

Rick komt thuis met leuk nieuws. Hij moet eind februari naar San Francisco en ik mag mee! Het is een van mijn favoriete steden dus ik ga me weer goed vermaken. 

Als avondeten hebben we krab cakes met erwtjes en bloemkool puree. Het blijft een favoriet in onze lijst van low carb menu's.

Tot slot heeft Saskia vandaag haar officiele diploma's aangekregen. Dat maakt het allemaal helemaal officieel en die gaan we binnenkort laten inlijsten. Saskia is helaas niet aangenomen voor het master programma bij haar favoriet, nu maar hopen dat een van de andere twee wel gaat lukken. 

Over opeens weer een volle fibromyalgie aanval

He, bah, ik heb door veel pijn helemaal niet goed geslapen. Ik sta tegelijk met Rick op want het bed is dan een soort martelwerktuig. Met mijn ontbijt van gepocheerd ei en komkommer neem ik wat ibuprofen in, hopend dat het wat zal helpen. 

Als ik me zo voel is het zaak zo snel mogelijk te gaan bewegen. Dat doe ik boven op de elliptische machine en bedenk me hoe blij ik daar nog steeds mee ben. Zo langzamerhand heb ik er al duizenden kilometers op "gerend". 

Als het uur voorbij is voel ik me inderdaad wat beter en maak me klaar om naar Anytime Fitness te gaan. Sharon houdt het dit keer wat lichter om niet teveel van mijn spieren te vergen. Toch wordt het een productief half uur.

Thuis ga ik stofzuigen, of althans zet de Roomba aan. Het tapijt ligt weer vol hondenhaar en deze Roomba zuigt dat perfect op. Alleen vindt Orion het maar niets en hij hapt er af en toe naar alsof hij het ding weg wil jagen. Dat werkt natuurlijk op mijn lachspieren. 

Voor mijn energie helemaal op is ga ik Vienna in. Eerst rijd ik even langs de Vienna Auto Body Shop in de hoop dat ze de sluiting van mijn dashboardkastje kunnen maken. Die is afgelopen zomer kapot gegaan toen mijn tas ertussen kwam te zitten. Nu ziet het er niet uit met plakband. Helaas doen de Body Shops enkel exterieure reparaties dus ik moet nu uitzoeken waar ik dan heen moet. 

Voor de lunch eet ik een Med salade met biefstuk bij Noodles & Company. Het smaakt weer goed, vooral de pittige dressing. Noodles doet meer aan low carb, ze hebben nu zucchini (courgette) noedels en pasta met bloemkool er doorheen (die laatste heeft nog teveel koolhydraten voor mijn smaak). 

Jammer genoeg blijf ik me niet lekker voelen dus ik haal gauw benodigdheden voor het avondeten en ga dan huiswaarts. Daar wordt het een middagje onder mijn deken op mijn ligstoel. Het is altijd zo moeilijk me over te geven vooral omdat ik vanmiddag eigenlijk naar Great Falls wilde gaan.  Gelukkig verveel ik me sowieso nooit.

Vanavond eten we voor de verandering weer eens thuis. Er zal nog geen ritme in komen want Rick gaat woensdagmiddag alweer op reis. Ik maak zalm in de air fryer en we hebben er bloemkool tots en spinazie bij. Die zalm lukt iedere keer zo goed, dat alleen al maakte de air fryer een goede aankoop.

Hopelijk kan ik mezelf vroeg naar bed sturen en voel ik me morgen weer beter. Zo niet dan heb ik een aantal opties om mijn spieren te warmen.

Over auto's bekijken en een space age wasstraat

Zaterdag

Rick staat weer eens vroeger op dan ik. Ik ben wel wakker, maar draai me nog eens om en voor ik het weet is het zomaar half negen! Voor ons doen heb ik dus flink uitgeslapen. Misschien dat ik dat uur tijdsverschil toch nog voel.

We halen ons gewoonlijke Starbucks ontbijt en spelen dan wat Pokemon Go op de terugweg. Niet te lang want ik wil nog sporten en daarna gaan we naar de stad. Dat plan gaat goed en we zijn vroeger op weg dan we gedacht hadden. 

Eenmaal in Washington parkeren we dichtbij het Washington Convention Center. Daar wordt de jaarlijkse Washington Auto Show gehouden en voor de verandering ben ik ook eens op zoek naar mijn volgende auto. DRAAKJE is alweer 13 jaar oud en hoewel er geen mankementen zijn wil ik toch langzaamaan aan een nieuwe auto gaan denken.

Het is altijd enorm groot, al zijn BMW en Mercedes er tot Ricks teleurstelling niet. We zien een aantal heel mooie futuristische auto's van Toyota. De Mirai bijvoorbeeld zal op waterstof rijden. Rick vindt dat nog te gecompliceerd want er zijn nog bijna geen stations, die waterstof verschaffen.

Voor mij zijn de SUV's het interessantst en dan vooral die met 4X4. Tot onze verbazing hebben de meesten all wheel drive dat reageert als four wheel drive. Maar wij willen er ook mee op het strand kunnen rijden. Alle vertegenwoordigers verzekeren ons ervan dat dat met deze nieuwe all wheel drive kan.

We zien o.a. de Toyota Highlander, Honda Pilot en Ford Edge. Allemaal leuke SUV's, maar als ik de Nissan Pathfinder zie ben ik verkocht. Die heeft wel echte four wheel drive en verder ook alle wensen, die ik heb.

Rick heeft onder anderen onderstaand model van de Ford Mustang op zijn lijstje staan. Ricks lease is bijna afgelopen en hij weet nog niet wat hij gaat doen. De auto's waar hij zijn oog op heeft komen pas over een jaar uit.

Na alles waar wij in geinteresseerd waren bekeken te hebben, lopen we via Chinatown naar Zaytinya. Het is vandaag het Chinese Nieuwjaar maar de festiviteiten en parade daarvoor zijn morgen.

Bij Zaytinya is het heel druk, maar we vinden nog plaatsen aan de bar. Daar heeft een serveerster de hele bar en de drankjes voor het restaurant onder haar hoede. Ze rent letterlijk van hot naar haar en daarom moeten we vrij lang wachten tot we kunnen bestellen.

De manager moet gezien hebben dat het niet goed ging met de bar en niet veel laten bedient hij zelf met nog een paar anderen. Rick en ik bestellen ieder een salade en delen dan de kabob en garnalen gerechten. Mijn boerenkool salade smaakt ook voortreffelijk, dit blijft een van mijn favoriete restaurants.

Na het eten gaan we huiswaarts en computeren wat. Met een Seattle vriendin bespreek ik een excursie, die we de woensdag dat ik daar ben gaan doen. Verder zie ik onze prachtige cardinal in een bosje vlakbij. Daar moet ik natuurlijk foto's van nemen. Dat rood tussen al het grijze is zo mooi!

Rick stelt voor om naar B Side te gaan voor ons avondeten. Dat is de bar naast de plaatselijke slager dus ze hebben heerlijke charcuterie. We beginnen met een antipasti salade te delen. Die is licht en lekker en houden we erin (hoewel hun menu nogal vaak verandert).

Onze ogen zijn groter dan onze magen met de charcuterie, dus we nemen een deel ervan mee in een "doggy bag".  Jammer genoeg voor Orion is die niet voor de hond, maar voor ons, veel te lekker.

Over Orion gesproken, de constellatie staat op het moment recht boven ons huis en met de Sky View app maak ik er een leuke foto van. Deze app laat zien waarom de sterren formaties zo genoemd zijn. Bij sommigen moet je wel een heel rijke fantasie hebben!

Zondag


We blijven wat langer liggen, Rick dit keer ook, maar om half negen zijn we paraat en gaan ons Starbucks ontbijt halen. Dit keer de ham en cheddar egg bites en een venti warme koffie. Het is mooi zonnig weer, maar zeker niet warm (hoewel de sneeuwklokjes al bloeien zag ik).

Natuurlijk ga ik na het ontbijt mijn tienduizend stappen bijeen krijgen en Rick doet intussen wat dingen met mijn van, zoals ruitenwisser vloeistof toevoegen. Door zijn reis naar het skigebied is dat bijna op en het DRAAKJE ziet er ook niet uit door al het zout!

Om daar verandering in te brengen gaan we naar de nieuwe Flagship Car Wash. Deze ultramoderne wasstraat ligt op de tweede verdieping van een pand met een Chik Fil A drive thru beneden. Rick zei al dat het een ervaring zou zijn en dat is het zeker! En na afloop glimt het DRAAKJE weer als nieuw.

Onze volgende stop is de Walgreens. We hebben tandpasta nood! Rick koopt een nieuwe mini tube voor zijn reistas en ik heb Arm&Hammer nodig. Mijn tandpasta heeft zuiveringszout erin, goed voor het gebit en het tandvlees.

Daarna halen we salades van Subway die thuis weer heel goed smaken. Door die combinatie van veel smaken hoef ik er geen dressing op. Sowieso weet ik nooit hoeveel suiker dressings bevatten dus als het nodig is gebruik ik citroensap, zout en peper. Maar dat heeft deze salade niet nodig.

Aan het einde van de middag gaan we naar Tysons Corner Mall. Daar hebben we kaartjes voor Dolittle, de nieuwe Dr. Dolittle film met Robert Downey Jr.  Overal las ik slechte recensies en het is geen Oscar materiaal, maar wij zijn kennelijk nog kinderlijk genoeg om het een heel leuke film te vinden.

Nu we toch in de mall zijn besluiten we hier ook te eten. Bij Coastal Flats is het druk, maar er zijn nog twee stoelen aan de bar. Rick en ik delen eerst de gevulde eieren en dan neemt Rick de zalm en ik de special, mahi mahi met spinazie en portabella paddenstoelen. Een heel goede keuze, blijkt, ik smul ervan!

Dit weekend vloog ook weer voorbij! Ik wens iedereen een heel fijne week!

Over een rustig dagje thuis

Tot mijn verbazing ben ik ondanks het uur tijdsverschil met Austin toch meteen weer in mijn gewone ritme. Ik sta om kwart voor acht op en besef dan dat ik niets in huis heb voor mijn ontbijt. Ik had Rick moeten vragen wat te kopen maar dat ben ik straal vergeten.

Gelukkig is Starbucks om de hoek en ik haal een grote koffie en ham en cheddar egg bites dit keer. Als dat op is ga ik na een week relatief weinig bewegen weer serieus sporten op de elliptische machine. We hebben in Texas wel wat gewandeld, maar ik merkte aan mijn pijn niveaus dat dat niet genoeg was.

Na het uur cardio voel ik me een stuk energieker dan de afgelopen dagen. Saskia is net op en doet haar was. Als die klaar is zal ze terug naar Richmond gaan. Gelukkig zijn haar krampen verdwenen.

Bij Anytime Fitness wacht Sharon me op voor een half uur personal training. Ik ben blij dat ze mij er tussen kon passen vandaag. Alle spiergroepen komen weer aan bod en zo kan ik er weer tot maandag tegen. 

Op de terugweg naar huis speel ik zoals altijd wat Pokemon Go. Ik kom langs de eerste bibliotheek van Vienna en het schattige gratis bibliotheekje dat er voor staat en er precies uitziet zoals het oude gebouwtje. De huidige bibliotheek is vele malen groter en zal binnenkort weer uitgebreid worden.

Nu ben ik ook nieuwsgierig welke boeken in het "huisje" liggen. Dat zijn er best veel, maar niet mijn smaak en ik lees toch veel liever op een e-reader.

Saskia is haar auto aan het inpakken als ik terugkom. Ik geef haar een knuffel als afscheid en dan rijdt ze weer terug naar de hoofdstad van Virginia. Ik neem Orion mee in de door Ricks skireis heel erg vieze van.

Bij Whole Foods koop ik ontbijtbenodigdheden, hun Unicorn shimmer shampoo en conditioner en drie boeketjes tulpen. Die zijn al iets goedkoper dan ze waren. Ik kies rood, paars en roze.

Bij Zoe's Kitchen haal ik mijn geliefde bloemkool rijst bowl op en smul er zoals gewoonlijk van. Dom genoeg vergeet ik mijn verzamelde punten te gebruiken dus nu zal de volgende gratis zijn.

Na nog een stukje met Orion gewandeld te hebben neem ik de rest van de middag "vrij". De voeten gaan omhoog en ik kijk een paar shows. Het is ook wel weer eens lekker om gewoon even alleen te zijn. Christine is een schat, maar ook wel altijd "aan".

Rick komt redelijk vroeg thuis en heeft trek dus we vertrekken vrijwel meteen om te gaan eten. Ik denk nog dat hij vast een restaurant in gedachten heeft met de haast, die hij maakt. Dat blijkt niet het geval te zijn. Ik stel dan Sapphire voor, een Indiaas-Pakistaans restaurant waar we nog maar een keer geweest zijn.

Daar nemen we plaats aan de bar en krijgen de Oekraiense Dimitri als barman. Heel ongewoon tussen de Indiaers, maar wel een heel leuke jongeman. Hij zorgt goed voor ons en vertelt interessant over zijn land wat tegenwoordig zo vaak in het nieuws is hier.

Hij weet ook meer dan gemiddeld over Nederland dus daar gaat het gesprek ook heen. Intussen zijn Rick en ik zeer tevreden over het eten. Ik heb een knapperige spinaziesalade als voorafje, ook flink pittig! De paneer tikka (kaas spiesje) is ook erg goed. Maar eerlijk gezegd maakt Dimitri het zo leuk, want het eten is niet veel anders dan bij de andere Indiase restaurants in de omgeving.

Kennelijk vindt Dimitri ons ook gezellig want hij probeert ons nog allerlei drankjes aan te smeren. We moeten hem heel duidelijk om de rekening vragen want die komt maar niet. Al met al een leuke ervaring met een barman, die je niet in een Indiaas restaurant zou verwachten.

Thuis gaan de kaarsen aan en waardeer ik onze gezellige familiekamer weer des te meer. We gaan een leuk weekend tegemoet en hierbij wens ik jullie ook allemaal een heel fijn weekend toe.

Over de terugreis

Gisteravond kletsten Christine en ik nog tot half twaalf dus ik blijf wat langer liggen dan de andere dagen. Daarna pak ik in en drink nog een kop koffie met Christine. Dan vertrekken we naar het vliegveld.

Onderweg stoppen we bij de Starbucks voor mijn egg bites en nitro brew. De rit naar het vliegveld duurt iets meer dan een half uur. Christine was bang voor slecht verkeer maar dat valt alles mee. Ik ben er dan ook bijna twee en een half uur voor mijn vlucht.

We nemen afscheid en hebben beiden genoten van deze kwaliteitstijd samen. Christine vertrekt naar haar sportschool en ik ben in een mum van tijd ingecheckt en door de TSA Pre veiligheidscontrole. 

Austin-Bergstrom International blijkt een erg leuk vliegveld te zijn met allemaal winkeltjes en restaurants. Ik besluit aan een van de bars een lekkere bloody Mary te bestellen en daarmee kom ik de tijd wel door. Net voor het aan boord gaan koop ik een Caprese salade, die ik aan boord als lunch zal eten.

Deze cabine voor kolven en de borst geven had ik vroeger ook goed kunnen gebruiken

Voor we aan boord gaan verander ik ook nog even mijn zitplaats want ik zie dat een rij helemaal open is. De vlucht is allerminst vol dus inderdaad heb ik de hele exit rij voor mezelf. Het wordt een heel relaxte vlucht. Ik koop internet en zo gaat de tijd snel. Ruim een half uur voor op schema landen we al op Dulles!

Rick was er niet zeker van of hij op tijd zou zijn, maar terwijl ik mijn tas van de bagage band sleep komt hij aanlopen. Het is zo goed hem weer te zien! Het voelt alsof ik veel langer weg ben geweest dan de zes dagen!

Thuis pak ik uit, gehinderd door Orion, die me constant hondenzoentjes wil geven. Rick kwam gisteren thuis van zijn ski reisje en vertelde al dat Orion enkel geinteresseerd was of ik ook nog binnen zou komen. Rick was "chopped liver". Zo'n heel blije hond is wel erg schattig!

Saskia is ook thuis want ze heeft een kleine gynaecologische ingreep ondergaan. Daar heeft ze nogal wat krampen van dus ik loop af en aan met warme bonenzakken. Hopelijk gaat het gauw voorbij.

En zo ben ik weer in ons gezellige huis met man en (tenminste voor vannacht) kind. Rick en ik gaan aan de gezellige bar bij Bonaroti eten en daar bestel ik mijn favoriete soep, kippenbouillon met ei, Parmezaanse kaas en spinazie. Verder delen we antipasti en gerookte zalm, het is zeer smakelijk.

Op de terugweg halen we Saskia's eten bij Sunflower, een veganistisch restaurant. Daarna gaan we allemaal op onze luie stoelen ontspannen. Dat is heel gezellig en gemoedelijk zo met zijn drieen.

Dag 4 Austin: Alweer de laatste dag in Texas

Het is alweer mijn laatste volle dag met Christine. We hebben goed geslapen en staan rond acht uur op. Helaas was de weersvoorspelling correct en regent het buiten. We nemen de tijd om ons klaar te maken.

Het hotel heeft gratis ontbijt en ik ga kijken hoe dat is. Christine slaat het ontbijt over, iets wat ik niet zou kunnen. Ik moet zeggen dat er een goede selectie is voor een Holiday Inn Express. Ik kies het eiwit met groentes omelet wat precies genoeg is. De koffie is ook lekker.

Nadat we uit het hotel hebben gecheckt gaan we nog even het centrum van Fredericksburg in. Dat is met de regen wat troosteloos dus na een een paar foto's stelt Christine de gps in op haar huis. Ondanks de regen is het een mooie rit terug langs allemaal ranches, echt Texas.

Tegen het middaguur zijn we terug in Leander in Christine en Chucks gezellige huis. Hieronder wat foto's van de woonruimte en keuken. Het is een leuk en licht huis.

Als we ons opgefrist hebben gaan we weer op pad. Eerst lunchen we bij de Potbelly Sandwich Shop. Hier hebben ze ook salades en ik neem er een met ei, bacon en blauwe kaas. Het is zoals altijd lekker, want deze salade neem ik altijd bij Potbelly,

Wij vonden Georgetown maandag zo leuk en we hadden er niet veel tijd dus besluiten er vanmiddag weer heen te gaan. Nu bezoeken we het historische gerechtshof met een prachtige wenteltrap. We kijken er rond en lezen wat over de geschiedenis van Williamson County (een county kun je vergelijken met een provincie).

Aan de overkant is het Williamson museum wat ook onverwachts heel interessant blijkt te zijn. De county is genoemd naar "Three Leg Willie" Williamson, die een grote rol speelde in de beginjaren van Texas. Hij was een tijdje het hoofd van de Texas Rangers. Hij werd zo genoemd omdat het leek of hij drie benen had nadat hij een van zijn benen na een ziekte niet meer kon buigen en daardoor met een houten prothese liep (zie standbeeld).

Grappig is dat ik heel veel van de geschiedenis van Virginia weet en ook wel van de vooral vroege geschiedenis van de Verenigde Staten. Over Texas weet ik wel het een en ander, maar er is hier ook zoveel gebeurd in het midden van de 19e eeuw vooral.

De eerste gevangenis van Georgetown, een omgekeerde kar

Het regent intussen weer en Christine wil me graag een wijngaard laten zien waar zij en Chuck al eens waren. Het is er erg gezellig binnen en we bestellen beiden een glas wijn, ik wit en Christine rood. We genieten er op ons gemak van en keren dan terug naar huis. Zo hadden we ondanks de regen toch nog een leuke en leerzame middag.

Thuis ontspannen we een tijdje en maken ons dan klaar voor het avondeten. Christine neemt me mee naar hun favoriete Mexicaanse restaurant, Lupe Tortilla. Daar is het gezellig en warm. We krijgen gratis tortilla chips en salsa. Ik eet er een paar van, maar gelukkig is de salsa mij te pittig dus ik word verder niet verleid.

Christine is helemaal dol op de biefstuk fajitas hier. De serveerster brengt mij een voorproefje daarvan en dat is erg lekker, maar ik ben niet zo'n biefstuk eetster. Christine is allergisch voor zeevruchten, maar ze weet dat ik die het lekkerst vind.

Gelukkig kan het restaurant ons ervan verzekeren dat mijn gerecht niet in aanraking zal komen met Christine's. Christine verzekert me nog eens dat het okay is als ik garnalen bestel en dan kies ik de gegrilde garnalen, De gerechten worden door twee personen geserveerd zodat de kans op "besmetting" nihil is.

We genieten beiden van ons eten. Ik ben heel blij met mijn keuze, die erg lekker maar niet te zwaar is. Zo hebben we een gezellige laatste maaltijd met elkaar want morgenochtend moet ik alweer naar het vliegveld. We hebben een super leuke tijd gehad samen!

Dag 3 Austin: Hill Country

Christine wilde vroeg weg dus ik sta om half acht op en sta om acht uur paraat. Zij heeft echter niet zo goed geslapen dus heeft wat tijd nodig om zich klaar te maken. Met een kop koffie wacht ik al spelletjes spelend. 

Tegen negenen vertrekken we en stoppen even bij de Starbucks zodat ik egg bites en een nitro brew kan halen voor mijn ontbijt. Christine ontbijt gewoonlijk niet en eet later onderweg een proteine reep. 

Al gauw zijn we het stedelijke gebied rond Austin uit en rijden Texas Hill Country in. Het is een prachtige weg en het weer werkt nog redelijk mee. De voorspelling was bewolkt, maar we zien toch aardig wat zon. Alleen staat er een straffe wind, die mij blij doet zijn dat ik mijn warme das mee heb genomen. 

Onze eerste stop is de ranch van Lyndon en Lady Bird Johnson in Johnson City, genoemd naar de oom van de president. We halen in het bezoekerscentrum een gratis pas en horen daar dat we de ranch vandaag maar tot 12 uur kunnen bezichtigen.

Aangezien het al half twaalf is haasten we ons er naartoe. Dat is nog best een rit door het boerenland, maar we halen het. Helaas wordt de ranch gerenoveerd en kunnen we hem enkel van buiten zien. Het is toch de moeite waard en een vrijwilligster, Theresa, vertelt ons weer interessante weetjes over deze bijzondere man, die voor Christine en mij eigenlijk alleen bekend was als de opvolger van John F. Kennedy.

Air Force One uit die tijd staat in de hangaar en ik maak gauw een foto voor we gemaand worden het terrein te verlaten. Op de terugweg stoppen we nog even bij de plek waar Lyndon B. Johnson geboren is. Daar tegenover ligt ook de begraafplaats waar Lyndon en Lady Bird en veel van hun familie begraven liggen.

Deze ranch ligt langs TX 290, de Deutsche Weinstrasze maar dan in Texas. We rijden langs de ene na de andere leuk uitziende wijngaard. Ze zijn lang niet allemaal open en gisteravond hebben we opgezocht dat Messina Hof dat wel is.

Het ziet er leuk uit van buiten en we worden binnen heel vriendelijk ontvangen door London. We doen een wijnproeverij, maar voor mij komt dat eigenlijk neer op een glas rose. Christine probeert een aantal rode wijnen. Als lunch bestellen we het charcuterie plankje wat allemaal perfect smaakt bij de wijn.

Toen we hier aan kwamen rijden zagen we dat Grape Creek Winery praktisch aan de overkant ligt. Daar willen we ook gaan kijken. Hier is Christine lid van en dat betekent een gratis glas wijn. Voor mij wordt dat weer de rose. We nemen er ruim de tijd voor en kijken rond bij de enorme wijngaard.

Het geheel hier doet een beetje arrogant aan en de mensen zijn niet erg vriendelijk. Bovendien zijn er geen zitplaatsen binnen en buiten is het te koud om te zitten. We vinden beiden Messina Hof veel leuker en Christine is blij dat zij daar ook lid is geworden.

Het is inmiddels al na drieen en we gaan naar de Holiday Inn waar we vanavond zullen logeren. Die ligt dichtbij het centrum van Fredericksburg maar we hebben beiden genoeg van de koude wind en geen zin verder te gaan wandelen. Helaas is er ook veel dicht op dinsdag.

We brengen de bagage naar de kamer en gaan dan een tijdje op bed ontspannen. Tegen half zes maken we ons klaar om te gaan eten. We rijden eerst even door het oude plaatsje wat gezellig is, maar wij hadden ons er meer van voorgesteld. Het weer helpt natuurlijk ook niet mee want het miezert inmiddels.

Bijna alle restaurants zijn op maandag en dinsdag gesloten, maar gisteravond vonden we het Duitse restaurant Otto's en konden daar reserveren. Er is een grote Duitse aanwezigheid in dit plaatsje waardoor de meeste restaurants Duits eten hebben en velen ook een Biergarten.

Otto's is een wat luxueuzer restaurant met een gezellige atmosfeer. We genieten dan ook van hun eten want dat is werkelijk heel erg goed. Ik zondig op mijn dieet, Duits eten zonder koolhydraten is bijna onmogelijk.

Christine en ik delen een voorafje van zuurkoolballen. We hebben geen idee wat we ons daarbij voor moeten stellen, maar het blijken een soort bitterballen te zijn met een licht zurig smaakje, erg lekker!

Als hoofdgerecht bestellen we beiden de eendenschnitzel. Ook die smaakt prima en ik kan het niet laten ook wat van de kaas spaetzle te eten. Voldaan met onze keuze keren we terug naar het hotel waar we vast niet laat gaan slapen.