Een beetje bewegen, gezellige lunch, zwemmen en onweer!

Rick vertrekt alweer vroeg naar zijn werk.  Ik heb moeite op te staan vanochtend.  Ik heb pijn en voel me nog moe als ik wakker word.  Eindelijk tegen negenen moet ik er van mezelf uit. 

Orion wacht geduldig beneden in zijn bench, hij ligt nog te slapen als ik beneden kom.  Rick heeft koffie gezet voor hij vertrok en ik besmeer weer een paar crackers met geitenkaas. Het glas V-8 wortel-mango sap smaakt er super bij.

Eigenlijk zou ik boven op de elliptical moeten gaan sporten.  Ik vind het echter mentaal zoveel fijner om buiten op de plaats hard te lopen.  Het is erg vochtig en warm en ik druip dus al gauw van top tot teen. Als de kolibrietjes komen drinken weet ik weer waarom ik liever buiten ben. Het geeft me het gevoel op een exotische locatie te sporten.

Een uur later heb ik 8500 stappen bijeen en lijn Orion aan voor de rest van mijn stappen.  Ik neem de nieuwe BarkBox snoepjes mee en we lopen lekker tot er een dame om de hoek komt joggen.  Gauw neem ik Orion mee naar de overkant, maar ik ben niet snel genoeg en hij begint flink te blaffen.

Tot mijn verbazing blijft de vrouw staan en spreekt me toe.  Eerst versta ik niet wat ze zegt en denk dat ze boos is op Orion, maar dan vraagt ze of ik Saskia's moeder ben.  Gelukkig negeert ze mijn neurotische hond (want nu realiseer ik me dat ze zelf honden heeft).  Het is de moeder van een van Saskia's high school vriendinnen, die ik al jaren niet gezien heb!

Blij dat er verder geen mensen langskomen loop ik naar huis.  Orion laat wel verbetering zien, maar het gaat maar tergend langzaam! In ieder geval is er vooruitgang zullen we maar denken.

Nadat ik me heb gedoucht wacht ik op Kathryn, die mij op komt halen voor de lunch. Ik heb maanden geleden speciale brillen besteld om de zonsverduistering hier maandag mee te kunnen zien.  Dat was een pakket van tien brillen en Rick en ik hebben er natuurlijk maar twee nodig.  De rest geef ik dus weg aan vriendinnen en Kathryn wilde er graag een.

In ruil ervoor stelde ze voor samen te gaan lunchen.  Dat doen we bij True Food Kitchen op hun terras.  Het is warmer dan maar niet zo vochtig als gisteren.  Er staat ook een lekker windje.  Ik heb weer enorme zin in de crudites, de bak met rauwkost en twee dips.  Kathryn neemt de edamame dumplings, die ik ook altijd heerlijk vind.

Als we bijna klaar zijn komt een vriend van Kathryn hallo zeggen.  Hij is duidelijk zeer bereisd en weet heel wat over Nederland. Ook is hij een investeerder voor de restaurants van Jose Andres (als ik het goed begreep).  Die van origine Spaanse lokale chef heeft een paar van mijn favoriete restaurants, Zyatinya en Jaleo, en ik wil graag zijn vrij nieuwe China Chilcano proberen.

Kathryn brengt me weer thuis in haar trouwe bijna twintig jaar oude Mercedes, die ze liefhebbend Margaret noemt.  De auto is voor die tijd zeer modern, maar ook heel groot en ik zou mijn piepjes als ik te dichtbij iets kom erg missen.  Over twee jaar is het een antiek.

Het is inmiddels 36 graden en na Orion nog een wandeling gegeven te hebben kleed ik me gauw in mijn bikini.  Er wordt vanmiddag onweer voorspeld en het is zaak de stormen voor te zijn.  Ik wil mijn 41ste kilometer vandaag zwemmen.

Chris komt tegelijkertijd het zwembad binnen.  We kletsen wat want Chris gaat door een moeilijke tijd.  Ik zie op de radar de onweersbuien naderbij komen en besluit gauw te gaan zwemmen.  Chris volgt later.

Ter vergelijking, mijn doel is deze zomer vijftig kilometer te zwemmen, het doel van Chris is honderd mijl!!! Dat is 160 kilometer!!! Vandaag lukt het haar niet daar veel mijlen bij te doen, want niet lang nadat ik klaar ben en net mijn boek heb geopend horen we donder.

Helaas de lifeguards ook en het zwembad is voor drie kwartier gesloten. Thuis douche ik nog eens, want enkel naar huis lopend druip ik alweer van het zweet.  Orion is blij dat ik thuis ben en houdt me daarna gezelschap op het deck. 

Om ons heen rommelt het vervaarlijk, maar het blijft wonder boven wonder droog.  Ik lees verder over Isabella van Castilie's inquisitie in haar biografie.  Dit is een heel uitgebreide biografie, maar ik vind hem heel interessant!  Ik krijg vaak de vraag (gisteren ook) of ik geschiedenis heb gestudeerd, maar dat is dus niet het geval.

Ik ben ook nog steeds met Italiaans bezig

Pas als Rick ook lekker vroeg thuiskomt wordt het wel heel donker en vallen de eerste druppels.  We besluiten bij Mad Fox Brewery te gaan eten.  Daar hebben ze een heel lekkere gazpacho waar ik mee begin.

Rick heeft een verse pretzel met mosterd en kaassaus.  Hij moet een urgente email beantwoorden en vijf minuten later wordt ons hoofdgerecht bezorgd!  Dat vind ik altijd zo ontzettend ergerlijk! Meestal wachten we daarom met het bestellen daarvan tot we ons voorgerecht ophebben, maar deze serveerster vroeg specifiek of we voorgerechten eerst wilden.

Gelukkig maakt het verder niet uit.  De hoofdgerechten worden weer bezorgd als wij er klaar voor zijn.  Mijn crab cakes zijn erg lekker en Rick vindt zijn meatloaf ook smakelijk.  Ik moet zeggen dat hun menu een stuk is verbeterd, er zijn nu een aantal dingen die ik er lekker op vind.

Buiten dondert en bliksemt het flink, maar als we klaar zijn spettert het gelukkig alleen nog. Thuis zien we een spectaculaire zonsondergang.  Lorraine komt ook naar buiten en we zien ook veel vleermuisjes overvliegen. Hopelijk eten die de vele muggen!

En zo begint alweer een weekend.  Waarom gaat de winter nooit zo snel voorbij?  Dit weekend zijn wij 29 jaar getrouwd dus dat gaat gevierd worden!

Een warme rondleiding, een museum en een lekkere Belgische maaltijd

Rick vertrekt vanochtend nog vroeger dan de afgelopen paar dagen.  Orion komt mij ook even wekken met zijn schattige kopje.  Al doet Rick hem weer in zijn bench, ik kan de slaap niet meer vatten en sta ver voor mijn wekker op.

Het is al 28 graden als ik het deck opga!  De hibiscus is nu helemaal prachtig en terwijl de koffie pruttelt geniet ik van de mooie bloemen. Ik besmeer weer een paar crackers met geitenkaas en probeer eens het V-8 wortel-mango sap.  Dat laatste is een grote aanrader! 

Zin om naar de metro te lopen en al helemaal verhit te raken heb ik niet.  Ik bestel dus een Uber, die me voor het station afzet.  Daar zie ik dat het perron al heel vol staat, veel voller dan gewoonlijk.  En dat wordt steeds voller, want er komt maar geen trein.

Nergens wordt iets omgeroepen, maar de trein van tien voor negen kwam al zeker niet. Ik zie al veel mensen bezorgd op hun horloges kijken. Gelukkig neem ik altijd ruim de tijd om de stad te gaan.  Om negen uur komt er gelukkig wel een trein.

Veertig minuten later stap ik uit bij het Smithsonian station.  Ik haast me naar het "kasteel" en koop daar een aardbeiensmaak flesje Dasani water.  Dan loop ik naar de uitgang van het metrostation waar Michael "mijn" familie al heen heeft geleid, want de taxi zette ze bij de verkeerde uitgang af.

Vandaag leid ik een groepje uit Den Bosch rond.  Het zijn M. en W. en hun kinderen J., M. en K. De vriendin van J. en de vriend van M. zijn ook mee.  Meteen al vinden ze het heel warm (het is vooral erg vochtig) en K. heeft een fikse verkoudheid waardoor zij zich zeker minder fit voelt.

Dat allemaal horend denk ik dat de hele wandeling vandaag teveel gaat worden.  Ik stel dus al voor om vanmiddag de metro tussen het Witte Huis en het Capitool te nemen.  Dat wordt dankbaar aangenomen.

Grappig genoeg is het niet eens zo heel warm, "maar" tegen de dertig graden, maar we druipen gewoon, omdat het zo vochtig is. Deze zomer hebben we niet zoveel van die hete, vochtige dagen gehad, maar uitgerekend vandaag wel.

We lopen zoveel mogelijk in de schaduw en na een pit stop bij het Washington Monument gebouwtje vertel ik het heel vreemde verhaal over het ontstaan van dit monument.  Deze obelisk is de "skyline" van Washington want het hoogste punt in de stad.

We zien van hieruit bijna de hele mall en ik merk dat een aantal van hen het echt moeilijk heeft met het weer.  We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument en ik laat het grappige "Kilroy was here" tekeningetje zien achter het monument.

Via de Reflecting Pool lopen we voornamelijk in de schaduw naar het Vietnam Veteranen Monument.  Deze muur maakt altijd weer indruk in zijn soberheid.  Ook het Lincoln Memorial blijft een favoriet.

Na het Koreaanse oorlogsmonument krijg ik de vraag hoe lang het nog gaat duren.  Tja, als we het hele Tidal Basin rondlopen nog meer dan anderhalf uur.  Daar is men duidelijk niet in geinteresseerd.  Voor mij hoeft het natuurlijk niet, want ik heb alles al ontelbare keren gezien.

Als ik voorstel dan van hieruit naar het restaurant te lopen wordt dat unaniem goedgekeurd. Zelfs dat is nog een flinke wandeling  Helaas is er in het gebied met monumenten nu eenmaal geen restaurant en moeten we terug naar de omgeving van het Witte Huis lopen.

Zodra we de airconditioning van Potbelly binnenlopen en een paar tafeltjes vrij vinden wordt er een zucht van verlichting geslaakt.  De broodjes worden door J., F. en mij met wat moeite besteld.  Dit is de eerste keer dat ik deze Potbelly niet als een goed geoliede machine zie werken. 

J., F. en ik hebben een lijstje met bestellingen en geven dat aan de dame, die de bestellingen van tevoren opneemt.  Halverwege zegt zij echter dat we de rest aan de balie moeten geven.  Dat creeert allerlei problemen en ik hoor de manager tegen de bestellingsdame gillen dat ze onze hele bestelling op had moeten nemen. Professioneel is het allemaal niet en  heel anders dan ik hier gewend ben.

Gelukkig hebben we uiteindelijk wel precies wat we besteld hebben.  Iedereen vindt de broodjes lekker, M. zegt zelfs lekkerder dan Subway (nu is Subway iets waar wij in Washington onze neus voor optrekken, tenzij we op reis zijn, want we hebben zoveel lekkerdere opties).  Ik heb weer de Mediterranean salade, ook zeer smakelijk.

Na het eten lopen we de sauna, die Washington heet, weer in. We bekijken het Witte Huis van de voorkant en ik vertel er het een en ander over.  Nadat ik nog een groepsfoto heb gemaakt gaan we op zoek naar taxi's.

Tijdens de lunch hebben we uitgerekend dat het met zeven mensen goedkoper is twee taxi's te nemen dan de metro (laat wel zien hoe belachelijk duur onze metro is). We hoeven niet lang te wachten voor we er een paar vinden.

M. neemt M., J. en K. mee in haar taxi en ik instrueer ze de chauffeur op te dragen ze naar de voorkant van het Capitool te gaan. Ik ga met W., J. en F. mee in de andere taxi.  Wij worden op de juiste plek afgezet, maar de anderen toch aan de achterkant!

Zij nemen dan toch maar een andere taxi de heuvel op, want Capitol Hill is niet mis. Eindelijk zijn we weer bij elkaar en ik vertel in de hitte wat over het Capitool.  Daar is het heel rustig want het Congres is naar huis.

We lopen naar de overkant en de Library of Congress binnen.  Wat voelt die airconditioning toch altijd heel fijn aan! We bekijken de grote leeszaal als eerste en dan vertel ik wat over de dingen op de muren en plafonds.  Thomas Jefferson's bibliotheek is ook altijd leuk om te zien.

Beneden laat ik de Gutenberg bijbel zien, maar merk dat ze het allemaal wel genoeg vinden.  We gaan dus naar beneden en na nog een pit stop nemen we afscheid.  Ik hoop dat ze het interessant vonden ondanks het weer.  Ik moet toegeven dat ik het ook iedere keer weer afzien vind met dit soort vochtige hitte.

Zij nemen taxi's naar hun hotel en ik bel Rick, want die werkt in de stad.  Het is pas twee uur en hij is natuurlijk nog niet klaar.  Een blik op de radar laat zien dat er onweersbuien rond Vienna hangen dus het zwembad zal dicht zijn.  Ik besluit in de stad te blijven tot Rick klaar is met zijn werk.

In plaats van de metro, want mijn voeten doen pijn, neem ik een taxi naar de National Gallery of Art. Het is er best druk, maar ik weet mijn favorieten te vinden.  Na een korte blik in de winkel (en meteen verliefd op een Mondriaan tas) begin ik met de Nederlandse en Vlaamse meesters.  Dit museum heeft daar de grootste collectie van buiten Nederland en Vlaanderen.

Zoals altijd geniet ik van Jan Steen's vrolijke schilderij, Rembrandts zelfportret (zeker na het lezen van het boek over zijn dochter) en de vele landschappen.  Als ik die schilderijen heb bekeken loop ik naar de Impressionisten. 

Ook daarvan is er een flinke verzameling. Als ik genoeg cultuur heb gesnoven ga terug naar de winkel en koop die Mondriaan tas, die opvouwt in een heel klein tasje. Die zal goed van pas komen!

Rick sms-t dat hij klaar is met zijn werk en hij haalt mij voor het museum op.  Het verkeer naar huis is altijd heel slecht en we besluiten in de stad te eten om de files te laten oplossen.  De keuze valt op B Too, een van de restaurants van de Belgische chef Bart van Dommelen.

We vinden wonder boven wonder onmiddellijk een parkeerplek vlakbij en ook nog een paar plaatsen vrij aan de bar. Het is restaurant week en Rick neemt het menu met drie gerechten. We besluiten het voorafje en dessert te delen dus ik bestel slechts een hoofdgerecht.

Ons voorgerecht is bitterballen met ragout van eend, heel erg lekker!  Rick heeft dan de steak frites als hoofdgerecht en ik de steak tartare (filet Americain), die ik zeer smakelijk vind.  Met het Restaurant Week menu komt ook een dessert en we delen een Dame Blanche, die heel anders gepresenteerd wordt dan wij ons herinneren, maar zeker de calorieen waard is.

 

We aten zo vroeg dat we tegen achten alweer thuis zijn.  Orion, die vandaag super is verzorgd door Lorraine, wacht ons enthousiast op.  Zijn maandelijkse Barkbox is er en die is eigenlijk net zo leuk voor mij als voor Orion.  Deze maand is het een ruimtevaart thema.

Dan gaan mijn voeten omhoog en kijk ik lui tv, want ik ben moe van vandaag!  Het was wel een heel leuke dag, zoals altijd in de stad. Ik hoop dat mijn groepje ondanks de hitte de rondleiding toch leuk en interessant vond.

Halverwege de week alweer

Rick moet deze week telkens heel vroeg weg en doet Orion dan in zijn bench zodat ik door kan slapen.  Dat werkt goed, want pas om half negen word ik wakker.  Tot mijn vreugde zie ik de zon buiten vrolijk schijnen.

Orion is heel blij mij te zien en we gaan het deck op.  Ik zet koffie en maak een paar crackers met geitenkaas als ontbijt.  Een glas groen sap maakt het compleet. Het smaakt me  heel goed en ik vind het iedere dag weer bijzonder als een van de kolibrietjes mee komt "ontbijten", deze tsjirpt ook zo schattig.

De hibiscus is dol op dit natte weer, heel veel knoppen!

Gisteravond merkten we dat de afwasmachine zijn programma niet had afgewerkt.  Na het eten probeer ik hem aan de gang te krijgen, maar hij komt niet verder dan een diepe zucht. Deze machine is minder dan drie jaar oud!  Duidelijk moeten we een monteur roepen.  Gelukkig is het enkel Rick en ik hier thuis en kunnen we dingen gewoon met de hand wassen.

Zin om binnen te gaan sporten heb ik weer eens niet en doe een uur hardlopen op de plaats op het deck. Nu komt er een andere kolibrie langs, maar die durft niet zo dichtbij te komen. Orion gaat weer eens achter Saskia's katten aan, maar met een botje houd ik hem rustig.

Helaas zijn er werkers bezig aan de weg naast ons en kan ik Orion dus niet goed uitlaten.  Hij blaft al genoeg als hij ze vanaf het deck ziet.  Ik besluit dus in de achtertuin met hem te gaan spelen.  De deugniet luistert helemaal niet en wurmt zich weer onder het hek door de vijver in! Dat ondeugende kopje van daaruit zorgt ervoor dat ik echt niet boos kan worden.

Met druipende hond loop ik weer naar boven.  Orion mag nu een tijdje niet binnen komen! Ik geniet van het lekkere weer en speel mijn spelletjes op mijn telefoon.  Wordfeud is mijn favoriet, maar daar ben ik afhankelijk van mensen, die mijn tegenstanders zijn, om te spelen. Verder speel ik Candy Crush en Bubble Witch.

Als ik mijn maag voel rommelen zie ik dat het al tegen enen loopt.  Ik heb nog watermeloen gazpacho en maak daar een tosti met Goudse kaas bij als lunch.  Ieder hapje is een genot.  Zoiets simpels kan zo lekker zijn!

Eindelijk is het weer lekker zwemweer en ik kleed me in bikini en loop naar de overkant. Er zijn veel kinderen, want er worden ieder uur gratis ijsjes vergeven.  Gelukkig is mijn favoriete zwembaan wel vrij en ik spring in het koele water.

Iets meer dan een half uur later heb ik kilometer nummer veertig dit seizoen erop zitten.  Jammer genoeg zijn er nog maar een paar weken dat het zwembad open is dus ik hoop nog tenminste tien keer te kunnen gaan en de vijftig vol te maken.

Chuck, onze buurman, vertelde me een paar dagen geleden iets interessants over het zwembad met de gebeurtenissen in Charlottesville in gedachten.  De prive zwembaden, zoals VAC, werden in de jaren zestig geopend zodat de blanken toch een eigen zwembad hadden, omdat toen de openbare zwembaden niet meer mochten discrimineren tegen de zwarte bevolking. Pas in de jaren zeventig werd die racistische restrictie verwijderd!

Jammer genoeg kan ik niet lang blijven, want ik heb mijn halfjaarlijkse tandartsafspraak.  Ala, de mondhygieniste, komt me halen en na het vaste praatje over hoe alles is begint ze mijn marteling.  Wat heb ik toch een hekel hieraan, maar gelukkig heb ik niet veel plaque en ben ik na een half uur al klaar.

Duidelijk wordt er een uur gerekend voor een schoonmaakbeurt en Ala en ik kletsen het kwartier vol.  Gelukkig duurde het niet langer, want mijn neus kriebelde enorm!

Ala is Oekraiens en vertelt over haar land en vraagt mij of ik nog wat dingen in Washington weet waar de meeste mensen niet vanaf weten.  Ze is verbaasd als ik zo een heel aantal plaatsen opnoem.  Washington is veel meer dan de monumenten, musea en regeringsgebouwen!

De tandarts komt eindelijk ook kijken en verklaart mijn gebit perfect.  Helemaal goed, weer voor tenminste een half jaar hier vanaf! Als ik de tandartsenpraktijk verlaat heb ik steevast flinke hoofdpijn en dat is vandaag niet anders.

Gelukkig wacht mijn hangmatstoel op me en ik lees verder in mijn biografie over Isabella van Castilie.  Bijzonder interessant is die!  Het is geen fictie, maar wel zo geschreven dat je blijft lezen.  Dit koningspaar heeft mij altijd al gefascineerd, vooral Isabella.  Wisten jullie dat in het huidige schaakspel de koningin zoveel macht heeft door haar?

Rick komt thuis en we besluiten Thais te halen van Natta Thai.  Het eten is heerlijk!  Ik heb iets nieuws voor mij besteld, de kip met gember.  Heel veel groentes en een lekker sausje, die wordt het vaker.

Morgen weer een warme rondleiding, maar ik heb er erge zin in!  Waar ik tegenop zag deze week is voorbij dus ik kan weer vrolijk verder.

Een sociaal dagje

Rick moet vanochtend vroeg op, maar het is alweer zo grijs buiten en ik blijf lekker tot half negen liggen.  De monteur om eindelijk na maanden onze zolderfan te maken zal tussen negen en tien komen dus ik maak gauw mijn ontbijt.

Buiten plenst het werkelijk, helemaal niet voorspeld dus de overstromingswaarschuwingen vliegen ons om de oren!  De crackers met Bonne Bouche en een glas groen sap zijn weer een zeer smakelijk ontbijt. 

Een paar minuten na tienen zie ik Charles, de monteur, naar onze voordeur lopen.  Gauw doe ik Orion in zijn bench met een paar lekkernijen.  Charles is een oudere man met Amerikaanse vlag bretels en een blauw hoedje op tegen de regen. Orion blaft vanuit zijn bench al genoeg en ik ben blij hem niet los gelaten te hebben.

Jammer genoeg voor Orion duurt het uren voor Charles klaar is en iedere keer als die beneden komt loop ik er met een check naar toe en zegt Charles weer dat het nog niet werkt.  Intussen ren ik op de plaats om mijn stappen bijeen te krijgen.

Orion is ontzettend lief.  Hij gaat eens liggen en als ik hem iets lekkers geef knauwt hij daarop.  Af en toe blaft hij zielig om mij te vertellen dat hij zich heus zal gedragen. Maar als Charles in zicht komt is er van dat goede gedrag niets te merken. Het is dus het beste Orion in zijn bench te laten.

Het regent en regent en ik vind het jammer dat Grumpy's buisje is gevallen, want ik denk toch weer een paar centimeter (we meten hier niet in millimeters maar inches, 2,5 cm). Het loopt al tegen twaalven en Charles is nog steeds niet klaar.

Om half een heb ik afgesproken met Sara voor de lunch.  Ik moet nog douchen dus doe dat maar gauw, vreemd om te doen met die monteur in huis, maar ik zie geen andere manier. Charles belooft voor half een klaar te zijn en dat lukt hem ternauwernood.

Eindelijk na meer dan een half jaar hebben we weer een fan op zolder! Het is meteen te merken aan de temperatuur daar, want ik ga natuurlijk kijken. Ik betaal Charles en laat dan Orion eindelijk weer los. Gelukkig vindt hij zijn bench over het algemeen prima.

Tijdens mijn wandeling met Orion voor mijn dagelijkse "kleuren" foto

Lang kan ik niet met Orion spelen want ik heb mijn lunchafspraak wel naar een uur verzet, maar dat komt al snel.  Sara zit al aan een tafeltje bij Viet Aroma als ik er aankom.  Dit restaurant wordt steeds populairder, de meeste tafels zijn bezet.

Sara en ik kletsen gezellig bij onder het genot van heel goed Vietnamees eten. Ik neem de kip pho met een loempiaatje. Sara heeft een gerecht met van alles en nog wat waarvan ze dacht de helft mee naar huis te nemen. Het is echter zo licht dat ze alles opeet.  Dat is wat ik zo fijn vind van Vietnamees, het is niet zwaar.

Op de terugweg haal ik nog een paar knauwdingen voor Orion, want de meesten daarvan zijn vanochtend opgegaan terwijl hij in zijn bench was. De regen is eindelijk opgehouden en ik zie mijn kans schoon toch lekker op het deck te gaan zitten.

Af en toe komt de zon ook tevoorschijn en ik heb goede hoop morgen lekker te gaan zwemmen. Natuurlijk vindt Orion ook weer zijn weg naar onze vijver.  Kleddernat komt hij terug. Het blijft een deugniet!

Chris komt mij halen voor ons maandelijkse happy hour met de Vienna dames. Dit keer komen er maar liefst zeven anderen en we krijgen een tafel bij Red Galanga. Het wordt een gezellige avond en veel later dan andere keren, pas tegen negenen zijn we weer thuis!

Flapjack wil ook wat aandacht en jaagt Orion weg

Een beetje een blah dagje

Om verschillende redenen hebben Rick en ik vannacht erbarmelijk geslapen.  Ik viel pas rond half twee in slaap en Ricks wekker van kwart over zeven is mij dan ook veel te vroeg.  Het is grijs buiten dus de kamer is donker en het lukt me nog anderhalf uur door te doezelen.

Ietwat geradbraakt, want ik kan niet goed tegen laat naar bed gaan plus dit weer helpt niet sta ik op.  Gelukkig heeft Rick de koffie al klaarstaan en ik schenk gauw een mok in.  Rick vertrekt krakkemikkig naar zijn werk en ik probeer wakker genoeg te worden om naar personal training te gaan.

Bij Anytime Fitness wacht Sharon me al op. Wonder boven wonder lukt het me al haar oefeningen te doen en daarna nog cardio tot ik 8000 stappen bijeen heb.  Dit is zo'n vreemde zomer tot nu toe, ook vandaag is het weer geen zwemweer dus ik wil mijn sporten toch goed doen.

Thuis lijn ik Orion aan en gaan we met zijn bakje snoepjes wandelen.  Het lukt heel goed hem daarmee af te leiden. Als we terugkomen oefenen we ook weer even de muilkorf.  Orion laat die al wat langer op zijn snuit.  Ik ben benieuwd of hij hem ooit gewillig vast laat maken.

Ondanks de bewolking is het lekker warm met een graad of zesentwintig.  Ik kan dus wel op het deck lunch eten.  Ik maak weer een kaastosti net als gisteren en heb er dit keer watermeloen gazpacho bij. 

Dit natte weer is prima voor onze hibiscus, die heeft heel veel knoppen!

Het smaakt me prima en intussen komen de kolibrietjes ook eten. Het zijn er zeker twee, want ze vechten. Het zijn zeer territoriale diertjes!

Het is al lang geleden dat ik met Christine gekletst heb en ik kan wel een vriendin gebruiken vanmiddag dus ik bel haar op.  Christine neemt meteen de telefoon op en is ook blij met de afleiding.  Twee uur (!) later nemen we weer afscheid, wensend dat we weer dichter bij elkaar zouden wonen.

Gauw ga ik Vienna in voor mijn boodschappen.  Ik haal wat dingen bij Walgreens en bij Petco knauwdingetjes voor Orion.  Bij Whole Foods raap ik ons avondeten bijeen.  Wetend dat Rick en ik ons niet optimaal voelen haal ik alles van de al bereide gerechten balie.

Zonnebloemen brengen de zon in huis!

Als ik op het deck wil gaan lezen begint het net te regenen dus ik ga maar naar binnen.  Vandaag is echt een beetje een blah dag, maar dat mag ook best eens.  Niet iedere dag hoeft een drukke vrolijk gevulde dag te zijn. 

Rick komt vroeg thuis en we eten ook eerder dan gewoonlijk.  Ik heb een moot zalm, peultjessalade en aardappelsalade.  Rick heeft London Broil biefstuk, asperges en aardappelsalade.  Een voordeel van die al bereide gerechten is dat ik dingen kan eten, die Rick niet lekker vindt, zoals peultjes.  Daar ben ik namelijk dol op!

We gaan het vanavond niet laat maken weet ik zeker!  Morgen heb ik allerlei plannen dus dit dagje niets doen is ook weleens prima geweest.

Weer een vol en leuk zomerweekend

Zaterdag

Tot onze verbazing worden Rick en ik pas om negen uur wakker!  Waarschijnlijk heeft dat te maken met het feit dat het donker is in de kamer.  Het regent en Rick wordt nat als hij Orion uitlaat.

Intussen krijg ik goed nieuws, want United stuurde een email dat mijn upgrade naar business class voor mijn vlucht van Washington naar Frankfurt volgende maand is bevestigd. Enthousiast roep ik naar beneden en krijg een nukkige reactie van Rick. Oeps! Later zegt hij dat hij nog niet wakker genoeg was om te praten.

Groot verschil tussen ons is dat ik altijd meteen klaarwakker ben en Rick tijd nodig heeft om tot zijn positieven te komen. Gelukkig ben ik me daar na dertig jaar wel van bewust en neem zijn reactie dus ook niet persoonlijk. 

Als Rick eenmaal weer van deze wereld is gaan we ontbijt halen bij Starbucks.  Eindelijk na vele maanden hebben zij de "egg bites" terug.  Ik bestel degene met paprika, want die vind ik heel lekker.  Met een venti ijskoffie voor mij en een latte voor Rick lopen we terug naar de auto.

We stoppen nog even om over het wekelijkse marktje te lopen en proeven het een en ander.  Kopen doen we echter niets, want het blijft duurder dan zelfs bij Whole Foods.  Jammer toch, want er is allerlei lekkers aan fruit en groentes te krijgen.

Kleurig is het allemaal zeker!

Thuis gaan Orion en ik naar boven voor mijn uur op de elliptical.  Rick gaat een fietstochtje maken.  Bijna tegelijkertijd zijn we klaar.  Saskia is nog wakker (na middernacht haar tijd) en we skypen met haar.

Jaren geleden weet ik nog dat in de grote bal bij Epcot in Disney World er een Amerikaanse jongen met een Japans meisje communiceerde via de computer en zij zagen elkaar.  Dat vonden wij zo futuristisch!  En nu zien wij gewoon onze dochter in Australie, aan de andere kant van de wereld!

Saskia is gelukkig weer helemaal beter en we hebben een heel goed gesprek. Zij vindt het leuk in Australie maar veel mensen hebben heel andere denkbeelden dan zij.  Dat vindt zij moeilijk en zou ik ook vinden, maar verder vindt Saskia het allemaal wel okay daar in Oz.

Na een uurtje nemen we afscheid en gaan Rick en ik op zoek naar lunch.  Die vinden we bij Roll Play, een Vietnamese "fast food".  Hier kun je op een scherm je lunch samenstellen zoals jij het wil. Ik bestel de rijstpapier rollen met veel groentes en garnalen.  Rick heeft een broodje met van alles erop. Ik vind het heerlijk en neem me voor hier vaker heen te gaan.

Vanmiddag zijn we uitgenodigd voor een pensioneringsfeestje en daarvoor kopen we een cadeautje bij REI, een kompas.  Bij CVS kiezen we een kaart en Rick pakt alles thuis in. 

Lorraine en Chuck, onze buren, werken in de tuin en ik geef Lorraine mijn schema voor de komende weken, want ik zal haar hulp een aantal keren nodig hebben om Orion uit te laten. Ook geef ik ze brillen om de zonsverduistering te kunnen zien.  Rick en ik hebben die besteld, maar we hebben er tien! 21 Augustus zal hier de zon 80% verduisterd zijn.

Rick en ik zijn dus uitgenodigd bij het pensioneringsfeest van Randy, de stiefvader van Saskia's beste vriendin Kaylee.  Het is er al heel gezellig als wij aankomen.  Er is heel veel eten, maar ik heb nog geen trek en Rick ook niet. We kletsen gezellig met deze en gene.

Hun droom is in Florida een hot dog karretje te hebben en die kar hebben ze al.  Ik stuurde deze foto natuurlijk naar Kai en Bea! 

Jammer genoeg voel ik me ook steeds minder goed en tegen half zes gaan we huiswaarts. Een heel aantal mensen nemen opeens afscheid dus we zijn niet de eersten. Ze hadden zo'n geluk want het weerbericht voorspelde de hele middag regen.

Er komt wel slecht weer aan en dat kan ik voelen. Ik krijg steeds meer pijn en voel me niet lekker. Onze voorgenomen zwempartij gaat dus niet door. Hopelijk morgen weer!

Voor het avondeten gaan we naar Blackfinn Ameripub.  De gezellige bar heeft nog meer dan genoeg stoelen open en het is voor de verandering eens niet pijnlijk koud binnen.  Ik kies de tonijnbiefstuk met rijst en groentes.  Dat is lekker en gezond, met de groentes meer dan de helft van het bord. Je kunt hier in de VS echt overal gezond eten, zolang je maar weet wat te bestellen.

Als we klaar zijn begint het net te regenen en tegen de tijd dat we thuis zijn komt het met bakken naar beneden.  Rick heeft een grote paraplu al klaar liggen in de garage. Vrijwel droog loodst hij mij naar binnen.

Het plenst flink, soms zelfs zo hard dat onze satelliet geen ontvangst heeft.  Het ISS zou overvliegen, maar daar is het veel bewolkt voor.  Ook de Pleiaden meteorenregen gaat voor ons ook niet door. Hopelijk hebben we voor de zonsverduistering wel helder weer!

Zondag

De zon schijnt weer en waarschijnlijk zijn Rick en ik daardoor een stuk eerder wakker dan gisteren.  We laten Orion uit en gaan dan weer ontbijt halen van Starbucks.  We besluiten dit keer op hun terrasje te eten.  De grote venti ijskoffie en weer de egg bites smaken me goed.

Bij Whole Foods halen we spullen voor de lunch en het avondeten.  Het is zulk mooi weer dat we telkens buiten zullen eten vandaag! Rick wil dan ook weer grillen vanavond.

Thuis besluit ik mijn stappen met op de plaats hardlopen bijeen te krijgen. Rick gaat fietsen en hardlopen en noemt dat zijn mini biathlon.  Ik ben blij dat hij de meeste weekenddagen gaat sporten.  Dat is toch wel erg belangrijk voor onze gezondheid.

Onze vlinderstruik is populair

Een uurtje later zijn we klaar en nemen Orion mee voor zijn wandeling.  Als lunch maak ik een tosti met zuurdesembrood en Goudse kaas en neem een kop gazpacho. Rick heeft wat English muffins met kip en kaas.

Eigenlijk wilden we naar het zwembad gaan, maar ik voel me om de een of andere reden helemaal niet lekker.  Ik heb nul komma nul energie en er staat best een koel windje ondanks de negentwintig graden.

Rick hoeft ook niet per se te gaan zwemmen dus we besluiten lekker buiten te blijven relaxen.  Ik val bijna in slaap in mijn hangmatstoel, maar lees ook in mijn boek en leer meer Italiaans. Kai en ik corresponderen inmiddels in het Italiaans en ik moet zeggen veel komt terug.

Jammer genoeg voel ik me steeds minder en heb hoofdpijn.  Hopelijk word ik niet verkouden! Tijd om echt naar mijn lichaam te luisteren, hoewel het naarmate de middag vordert wel erg lekker zwembadweer wordt.

Zo'n lui zondagmiddagje op het deck is echter ook niet verkeerd.  Vooral niet omdat Rick telkens drankjes aandraagt en ik Katja's berichtjes en foto's over hun nieuwe bruiloft plek en datum lees.  Hun nieuwe datum is drie augustus volgend jaar.  Waarschijnlijk komt dat veel mensen, vooral die met kinderen, beter uit.

Voor het avondeten maak ik een tomaat en augurksalade en Rick grilt zalmburgers.  Ze zijn erg lekker, maar teveel voor mij!  De muggen hebben me ook weer gevonden dus na het eten ga ik naar binnen.

Het is werkelijk net of we twee honden hebben qua bedelen!

We boeken eindelijk onze vluchten naar Nieuw Zeeland en Australie in november. Ook hiervoor hopen we met mijlen weer business class te krijgen. Dat scheelt toch erg voor zulke lange (nacht)vluchten. Wat een reis gaat dat zijn! Het begin is er, nu moeten de weken daar nog ingevuld worden.

En zo eindigt weer een lekker zomers weekend.  De komende week is vreemd druk in mijn agenda, maar ik hoop toch tijd te hebben om te zwemmen.  Tenslotte wil ik mijn doel van vijftig kilometer dit seizoen halen!

Een rustige dag thuis

Het is wat somber buiten en ik blijf lekker doezelen nadat Rick naar beneden gaat met Orion. Het is nog wel droog en een lekkere temperatuur.  Dit is voor ons doen een "koele" augustus tot nu toe, maar dat betekent vooral temperaturen van boven de vijfentwintig, in plaats van boven de vijfendertig graden.

Kai is intussen in Italie aangekomen en Bea's moeder haalde hem van het vliegveld. Bea heeft een zomerbaan dus moest wachten tot na haar werk om hem te zien.  Kai schrijft dat hij weer erg blij is zijn geliefde weer te zien.  Helemaal goed, dus.

Daar komt Kai in Bologna aan

Als ontbijt maak ik weer crackers met kaas en een glas groentesap.  Ik ben vandaag wat langzamer en voor ik het weet is het tijd om naar de sportschool te gaan. Ik warm daar even op en dan komt Sharon me halen voor personal training.

Het halve uur gaat snel en alle spiergroepen komen aan bod.  Dat is goed want het helpt tegen de pijnen, die ik had bij het opstaan.  Na afloop doe ik nog bijna een uur cardio op de ARC trainer om mijn stappen bijeen te krijgen.

Dan haal ik Orion op thuis en maak een wandeling met hem.  Hij vindt dat heel leuk, want hij krijgt constant snoepjes toegeworpen.  Een jongetje fietst vlak langs ons, maar Orion is meer geinteresseerd in zijn lekkernijen.  Het werkt goed zo!

Voor de lunch ga ik naar Whole Foods, want ik heb toch wat nieuwe kaas en andere boodschappen nodig.  Ik neem gazpacho en groente en kip dumplings voor mijn lunch.  Op het deck geniet ik ervan en lees daarna in mijn boek tot Lisa komt om me een massage te geven.

Met Orion heb ik getraind om op zijn matje te gaan zitten als de deurbel gaat en warempel, hij doet het dit keer!  Als ik de deur open komt hij wel kijken wie er is en blaft even, maar ik stuur hem terug naar de mat en hij gaat.  Hallelujah! Lisa is ook onder de indruk.

Langzaam maar zeker werken mijn trainingen.  Orion blijft ook onder- of bovenaan de trap wachten tot ik boven of beneden ben, zonder dat ik een bevel hoef te geven.  Grappig genoeg doet hij niets van dat alles met Rick en stiekem voel ik me trots dat Orion wel naar mij begint te luisteren.

De massage is pijnlijker dan gewoonlijk.  Het is al nooit mijn favoriete bezigheid dat uur op de tafel, maar als het veel pijn doet al helemaal niet! Gelukkig is Lisa echt heel goed en als ze ziet dat het teveel wordt gaat ze naar een ander lichaamsdeel. Probleem is dat al mijn spieren niet blij zijn vandaag.

Orion slaapt intussen naast de tafel en Snickers op de tafel tussen mijn benen.  Pig ligt op de bank, die wordt steeds dapperder waar het op Orion aankomt.  Alleen Flapjack is nergens te bekennen.  Dit keer ben ik heel blij als het uur voorbij is!

De zon schijnt opeens en ik merk op dat ik wel wil gaan zwemmen.  Dat raadt Lisa af.  Zij vindt dat ik mijn spieren rust moet geven en de massage zijn werk laten doen.  Dat is ook wel zo en eigenlijk klaag ik nooit over op "dokters"advies lui te moeten zijn.

Als Lisa vertrokken is neem ik mijn boek en een Diet Coke naar buiten en ga in mijn hangmatstoel liggen lezen.  Orion speelt wat met Mia van de buren en blaft wat naar de andere honden.  Verder ligt hij lief bij me. Ik geef hem wat kaas in zijn "champignon" en dat houdt hem goed bezig.

Mijn boek blijft interessant en het is lekker buiten.  Tot het opeens wel erg donker wordt en ik donder hoor in de verte.  Ik ga naar binnen en kijk naar Katja's verlovingsfoto's in het bos.  Prachtig zijn ze geworden en Django heeft "Save the Date" om zijn nek.  Alleen gaat die datum nu hoogstwaarschijnlijk veranderen.

 

Een kleine selectie van veel mooie foto's

Als Rick thuiskomt besluiten we eens naar Requin te gaan.  Daar zijn we pas een keer geweest en het menu klinkt goed.  We nemen plaats aan de bar en daar blijkt dat ze ook een goed happy hour hebben. 

We beginnen met een vis dip met crostini, heel lekker!  Rick neemt twee gerechten van het happy hour menu en ik de mosselen in pittige tomatensaus.  Mijn portie is wel heel klein als hoofdgerecht en het blijkt dat ze een voorgerecht brachten.

Heerlijke visdip

Net als in Hells Kitchen zien we de keuken aan het werk

Met veel excuses krijg ik een tweede portie.  Het is heel vreemd, want de frieten liggen bovenop de mosselen.  Ik haal ze er vanaf en besluit volgende keer te melden dat ik de frietjes apart wil. Het smaakt allemaal wel heel erg lekker en Rick is ook zeer tevreden over zijn keuzes.

Het is een goed begin van het weekend.  Als we buitenkomen onweert het flink.  Ik ben zo blij dat Orion daar niet bang voor is! Hij wacht geduldig op ons in zijn bench, totaal niet nerveus van de donder en bliksem.

We hebben helemaal geen plannen voor dit weekend.  We zien wel wat er gaat gebeuren. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!