Over een leuke rondleiding, zwaar onweer en de rit naar Williamsburg

Rick staat om kwart voor zeven op en ik ben eigenlijk ook klaarwakker. Ik volg een kwartiertje later. Ik douche en pak mijn laatste spullen in. Zoals altijd staat Orion me voor de slaapkamerdeur op te wachten.

Als hij de trap afrent zie ik een paar bloedspetters op de vloer. Orion heeft ergens een wondje, maar ik kan niet vinden waar. Ik sms Lorraine erover voor het geval hij meer bloedt.

Na mijn ontbijt en koffie doe ik mijn spullen in de van. Dan brengt Rick me naar de metro. Dit keer heb ik afgesproken bij het Capitol South station en ik denk dat ik dat vaker ga doen. Op die manier zijn we al op Capitol Hill en hoeven we alleen nog bergafwaarts.

Het enige nadeel is dat er geen toiletten in de omgeving zijn, zoals bij het Smithsonian station. Ik kijk waar de dichtstbijzijnde Starbucks is en ga die richting op. Een blok verderop zie ik het Capitol Hill hotel en daar mag ik van de wc gebruik maken, erg aardig!

Een mooie maar mij onbekende kerk

Terug bij het metrostation wacht ik op mijn groepje van vandaag. Het zijn M. en A. en hun zestienjarige dochter B. uit Den Bosch. Ik zie meteen weer dat het een leuke dag gaat worden met geinteresseerde mensen.

We lopen naar de Library of Congress waar een flinke rij staat voor de veiligheidscontrole. Het gaat gelukkig snel en na alle riemen, horloges etc. weer aangedaan te hebben begin ik aan mijn rondleiding door dit gebouw.

Het is en blijft een schitterend gebouw. Als ik over de grote leeszaal sta te vertellen komt er een heel luide gids met een groep schoolkinderen binnen. We hebben geen keuze en moeten wel naar hem luisteren. Dan merk ik op dat hij een van de beelden verkeerd noemt. Het zal de kinderen worst wezen, die luisteren beleefd, maar ik zie menig verveeld gezicht.

Wij bekijken ook nog de bibliotheek van Thomas Jefferson, de Gutenberg bijbel en de oudste kaart van de VS. Dan lopen we weer naar buiten waar het alweer een stuk warmer is dan toen we naar binnen gingen.

Na het Hooggerechtshofsgebouw bekeken te hebben lopen we naar de voorkant van het Capitool. Daar vertel ik over het ontstaan van het Congres en de geschiedenis van het gebouw. Er is allemaal politie dus er komt vast een belangrijk Congreslid.

Daar wachten wij niet op en lopen Capitol Hill af naar de achterkant van het gebouw. Dat is minstens zo mooi als de voorkant en er worden de nodige foto's gemaakt.

Dan lopen we Pennsylvania Avenue af langs onder anderen de Nationale Archieven en het Marine monument. Ik wijs ze ook het torentje van het Trump hotel waar ze eventueel morgen gratis naar boven zouden kunnen voor een mooi uitzicht.

Bij de achterkant van het Witte Huis is het zoals altijd druk dus ik laat ze hun foto's maken. Het is beter erover te vertellen aan de voorkant want dan is er ook meer van het complex te zien. Zoals altijd zitten voor het huis de nodige anti-Trump protesters.

Keurig op tijd voor onze reservering lopen we de Old Ebbitt Grill binnen. We krijgen een tafel in de gezellige bar achterin. Ik bestel een lekkere salade, M. een cheeseburger en A. en B. een broodje kipfilet.

Als het eten wordt gebracht krijgen de dames de kipmaaltijd met aardappelpuree en gemengde groentes voorgezet. Ik vraag of ze er iets van willen zeggen, maar ze twijfelden toch al tussen die twee gerechten dus houden het gewoon. Het is zo te horen ook erg lekker.

Intussen krijg ik op mijn telefoon een waarschuwing dat er zwaar onweer verwacht wordt. Ik kijk op de buienradar en zie inderdaad dat er een lijn onweersbuien in West Virginia onze kant opkomt.

We zetten er dus goed de pas in om zoveel mogelijk monumenten te kunnen bekijken. Terwijl zij het beeld van Lincoln bewonderen kijk ik nog eens op de radar. Wat ik zie maakt me niet blij en ik stel voor om alleen nog de Koreaanse en Martin Luther King Jr. monumenten te bezoeken.

Het Jefferson Memorial is van Martin Luther King Jr. te zien en zo slaan ze alleen het Franklin Roosevelt Memorial over. Dat vinden ze prima want er komt duidelijk een heel donkere lucht aan.

Na die monumenten bewonderd te hebben lopen we snel naar het Smithsonian metrostation. Intussen piept mijn telefoon constant, tornado waarschuwingen en zwaar onweerwaarschuwingen. Gelukkig kwamen wij daar niet in terecht!

In het station nemen we afscheid want zij moeten de blauwe lijn hebben en ik de oranje. Als de trein in Virginia boven de grond komt is het onweer in volle gang. Er is ook een tornado waarschuwing en later blijkt er een in Vienna vlakbij ons geweest te zijn.

Rick laat me weten dat we thuis geen stroom hebben. Volgens het elektriciteitsbedrijf moet die vanavond terugkomen. Dat hopen we dan maar!

Bij West Falls Church, een station voor ik uit moet stappen, werkt een sein niet. Daardoor wordt het treinverkeer stilgelegd en loop ik met honderden anderen het station uit in de hoop nog een Uber te kunnen bemachtigen.

Dat lukt wel, maar die komt pas over een kwartier. Als hij al komt want overal schijnen bomen wegen te blokkeren. Gelukkig wordt er al gauw omgeroepen dat de treinen weer rijden. Ik cancel de Uber en prop me in een overvolle trein.

Bij Dunn Loring stap ik uit. Intussen is het alweer zonnig. Rick komt me hier ophalen maar had thuis wat noodgevallen vanwege de stroomuitval. Ik ga even naar Starbucks om van de wc gebruik te maken en Rick vraagt me een koffie voor hem te kopen.

Als Rick niet veel later aan komt rijden kunnen we eindelijk op weg. Onze eerste stop vanavond is Williamsburg. Gelukkig kunnen we van de (weliswaar flink dure) tolbanen gebruik maken maar komen toch zo'n drie kwartier in de file te staan. Na Fredericksburg lost het eindelijk op en hebben we verder geen oponthoud.

In het oude stadje hebben we gereserveerd bij het Blue Talon restaurant. We zijn beiden blij hier nog voor achten te zijn. We nemen plaats aan de bar en bestellen wat drankjes en een charcuterie plankje. Het gaat er goed in!

Dit is een Europees, voornamelijk Frans, restaurant. Rick bestelt de choucroute, die er heel lekker uitziet. Ik kies de kalfslever in wijnsaus met champignons en asperges. Het smaakt mij opperbest. Hun ontbijtmenu ziet er ook erg goed uit, misschien gaan we hier morgenochtend terug.

Moe en voldaan komen we aan bij ons hotel, de Hampton Inn. Daar ga ik meteen op bed. Ik computer nog wat maar ik voel dat mijn ogen toe zijn aan slaap! Een leuke en soms enerverende dag (want ik was wel lichtelijk in paniek toen de metro ermee stopte) was het.

Over een lange wandeling over het W&OD pad

Rick staat om zeven uur op en wonder boven wonder ben ik ook klaarwakker. Vroeger dan hij van mij gewend is kom ik dus nog voor half acht naar beneden. Het is weer prachtig weer en dat helpt. Ik hoop dat het me morgen weer lukt.

De koffie pruttelt en ik maak mijn ontbijt van een cracker met brie en twee mini komkommertjes. Dan loop ik hard op de plaats voor een half uur. Zo heb ik 5000 stappen bijeen, de rest volgt later.

Als ik klaar ben is het pas half negen en ik neem van de extra gebruik om mijn tas in te pakken en de was op te vouwen. Dan vertrek ik naar het Community Center waar ik om half tien met Cory heb afgesproken om te gaan wandelen.

Wie er ook komt (en dat zijn veel vrouwen want er is van alles te doen in het Community Center), geen Cory. Om kwart voor tien sms ik haar maar eens. Ze had opeens bezoek van haar huisbaas en is dus verlaat.

Niet getreurd, ik ga op een bankje in de zon mensen kijken. Net na tienen is Cory er en we lopen in westelijke richting op het W&OD pad. Ik weet meteen weer waarom ik Orion hier niet heen kan nemen. De fietsers zoeven in volle vaart vlak langs ons. Als Orion daar een van omver zou gooien zou die persoon flink gewond zijn.

De kamperfoelie staat in volle bloei en staat met enorme struiken langs het pad. Het is werkelijk alsof we door een parfumwinkel lopen, zo'n lekkere zoete geur hangt er. Het verbaast me ieder jaar weer hoe de natuur hier van helemaal dood binnen een maand een jungle wordt.

In de verte zien we op een gegeven moment een hert staan. Een oudere dame vertelt ons dat ze een baby bij zich heeft, maar die is niet te zien. Ik bedenk me dat ik het eigenlijk heel erg mis langs dit pad te lopen en neem me voor het weer vaker te gaan doen.

Wij lopen tenminste vijf kilometer en dan wil Cory mij trakteren op een koffie omdat ze me heeft laten wachten. We lopen de Whole Foods binnen en ik bestel een hibiscus ijsthee. Die houd ik er in, erg lekker en verfrissend en niet gezoet.

Dan neem ik afscheid van Cory met de afspraak dat we dit vaker gaan doen. Volgende week lukt niet maar hopelijk de week daarna. Dit is ook weer zo iemand met wie ik geen gebrek aan gesprekstof heb.

Orions medicijnen zijn eindelijk klaar dus ik loop naar de Walgreens om ze op te halen. Dan ga ik huiswaarts waar ik een welverdiende douche neem. Intussen bedenk ik me waar ik wil gaan lunchen.

Omdat ik de bloemkoolrijst met zalm bowl van Zoe's Kitchen maar niet uit mijn hoofd krijg wordt het die. Ik smul er weer van op hun terrasje. Ik hoop dat dit op hun menu blijft staan want het is een van mijn favoriete lunches geworden!

Bij de Giant haal ik nog een paar benodigdheden voor onze reis morgen en gooi dan bij de Shell het DRAAKJE weer vol. Inmiddels is het 23 graden en de rest van de middag besteed ik op het deck met mijn weer spannende boek.

Orion vindt het altijd erg leuk op het deck

Rick komt vroeg thuis en we bestellen een salade van Plaka Grill als avondeten. Bij mij zijn ze de tomaten en komkommers vergeten en die wil ik nu juist graag. Rick heeft nog wat tomaat over van zondag en snijdt die voor mij in stukjes. Het smaakt verder erg lekker.

Het blijft nu natuurlijk langer licht dus Rick vindt na het eten nog allerlei klusjes in de tuin. Ik ben klaar met de dag en ga in mijn luie stoel tv kijken. Morgen eerst een rondleiding en dan op naar het strand. Ik zie ernaar uit!

Over een middag bij de tandarts en een gezellig happy hour

Net als ik wakker word om half acht loopt Rick de kamer binnen. Met zijn gewoonlijke zonnige glimlach verklaart hij dat het een schitterende dag is. Inderdaad schijnt de zon volop en is het 17 graden. 

Mijn hoofd staat er niet erg naar want ik moet vanmiddag naar de tandarts en daar maak ik me dagen van tevoren al druk om. Ik weet dat het onzin is maar toch overheerst het mijn gedachten. 

Na mijn ontbijt van een opgesneden tomaat en een met brie besmeerde cracker ga ik naar boven. Daar doe ik mijn iets meer dan een uur op de elliptische machine. Orion slaapt weer lief naast me. 

Als ik klaar ben neem ik hem de tuin in voor zijn snoepjes spel. Niet lang want er staat een koel windje en in mijn bezwete plunje krijg ik het al gauw koud. Dan maar gauw onder de douche. 

De tijd begint ook al te dringen en ik ga snel een Med salade met kip eten bij Noodles & Company. Thuis poets ik mijn tanden nog een keer en dan is het tijd voor de tandenbeul, zoals we die vroeger noemden. Alleen is Jennifer Bobbio absoluut geen beul dus ik weet dat ik bij haar in goede handen ben. 

Keurig om een uur word ik naar achteren geroepen. Een assistente bereidt alles voor en dan komt dokter Bobbio binnen. Tot mijn verrassing is ze hoogzwanger en ik feliciteer haar hartelijk. Het is hun derde kindje, het tweede meisje en ze gaan haar Giuliana noemen. Ik heb geluk dat ik dr. Bobbio nog tref want donderdag gaat ze ingeleid worden. 

De reden dat ik per se dokter Bobbio wilde is dat zij weet dat ik fibromyalgie heb en ook dat ik meer verdoving nodig heb dan de meeste mensen. Ze verdooft me dan ook perfect, ik voel niets van het wegboren van de oude kroon. 

Dan moet ik een tijdje wachten terwijl ze bezig is met een andere patient. Als ze terugkomt gaat ze mijn kies "opbouwen". Ze maakt een soort bobbel waar de kroon op gaat passen. Dat duurt best lang want ze is heel precies. Daarna wordt mijn gebit opgemeten door de machine, die de nieuwe kroon gaat maken. 

Tegen de tijd dat ze daarmee klaar is  het al drie uur en lig ik dus al twee uur in de stoel. Nu mag ik gaan waar ik wil want het duurt 35 minuten om de kroon te maken. Ik lees wat in de wachtkamer en na 35 minuten ga ik terug in mijn stoel. 

Nu moet de kroon gepast worden en de nodige roentgenfoto's gemaakt. Na heel wat bijslijpen en nog meer foto's is het dan eindelijk tijd de kroon te plaatsen. Ik krijg nog iets meer verdoving want de zenuwpijnen zijn terug. 

Om vijf voor vijf zit de kroon erin en is dr. Bobbio tevreden over haar werk. Ze geeft me een grote hug en bedankt me voor mijn geduld. Ik wens haar een ongecompliceerde geboorte van haar kindje. Dan betaal ik de bijna duizend dollar die de verzekering niet zal betalen en verlaat bijna dansend de praktijk. Klaar en hopelijk duurt het lang voor de volgende kroon vervangen moet worden!

Rick is speciaal voor mij vroeg thuis gekomen, zo lief! Hij brengt me naar Red Galanga voor het maandelijkse happy hour daar. Lea Ann zit er al en Carolyn, Suneeta en Kirsten volgen. Het wordt zo gezellig dat ik niet eens doorheb dat het na zevenen is als Rick me sms-t dat hij op de parkeerplaats op me wacht.

Het is zo leuk dat een aantal van deze vrouwen elkaar niet kenden voor vanavond. Toch wordt het gesprek geanimeerd en soms ook heel persoonlijk. De sashimi smaakt weer heerlijk en ik krijg een warm gevoel van het feit dat ik zoveel leuke vrouwen in mijn kennissenkring heb. 

Als ik aankondig dat Rick op me wacht vragen de anderen hun rekeningen ook. We hadden nog uren door kunnen praten. De onderwerpen zijn ook zo uiteenlopend en iedereen krijgt haar verhaal in. Ik ben heel blij dat ik dit groepje gestart ben. 

Thuis gaan de voeten opgelucht omhoog. De verdoving is uitgewerkt en de kroon voelt alsof hij er altijd al is geweest. Nu tijd om lekker te gaan genieten van de zomer want als het goed is hoef ik tot november niet meer naar een dokter of tandarts. 

Over een zomerse maandag

Om zes uur denk ik dat Rick opstaat en zie ook de zon de kamer in schijnen. Even overweeg ik ook op te staan maar ik ben nog te moe. Zoals gewoonlijk sta ik rond half acht op.

Als ik beneden kom is er geen teken van Rick te bekennen. Nu weet ik wel dat hij om zeven uur al een afspraak voor een MRI had, maar ik heb hem niet horen douchen. Dat blijkt hij zonder mij te wekken wel gedaan te hebben. Ik hoor wat gekras van zijn nagels en tref Orion in zijn bench.

Het is al 24 graden en dus heerlijk om buiten te ontbijten. Ik beleg een cracker met brie crème en snijd mini komkommertjes in vieren. Op het deck smaakt het me opperbest. Die brie zonder korst lijkt erg op Goudkuipje smeerkaas, erg lekker.

Dan moet ik er weer aan geloven en rijd naar Anytime Fitness. Daar doe ik een uur op de ARC trainer en dan nog even op de loopband. Sharon komt om tien uur en geeft me weer een vol half uur met allerlei gewichtsoefeningen. We nemen na afloop afscheid tot volgende week donderdag. Ik zal twee personal training sessies overslaan.

Mijn schaduw thema foto van vandaag

Op weg naar huis speel ik zoals gewoonlijk wat Pokémon Go. Niet lang want ik wil van het lekkere weer genieten. Ik neem Orion de tuin in voor zijn snoepjes zoeken spelletje en speel dan zelf wat spelletjes op mijn telefoon.

Het hele weekend had ik er al zin in met de warmte dus nu bestel ik via de app van Lei'd Poke een poke bowl. Ik neem hem mee naar huis om er op het deck van te smullen. Het is zo'n delicatesse, ik heb dit keer youzu tonijn en zalm met komkommersalade, edamame, gember, viseitjes, zeewiersalade en gedroogd zeewier. Niet te versmaden!

We hebben dit weekend een boodschappenlijstje gemaakt en dat ga ik afwerken bij de Giant en Whole Foods. Er zitten ook dingen bij die we mee willen nemen naar North Carolina eind deze week. Daar heb ik enorme zin in! We willen onze timeshare graag kwijt, maar zolang we hem nog hebben is het leuk erheen te gaan.

Thuis is het tijd voor mijn hangmatstoel, ijsthee en mijn nieuwe spannende Nora Roberts boek. Wat ga ik doen als ik ze allemaal gelezen heb??? Ze schrijft ook onder J.D. Robb en daar heb ik nog geen boeken van gelezen.

Hierdoor heb ik altijd het gevoel in het bos te zitten op ons deck

Opeens heb ik enorme zin in chicharron. Zo erg dat ik terug naar Whole Foods rijd en daar de gezondste daarvan koop. Zolang ik er dan toch ben neem ik ook wat kaas met prosciutto mee. Niet goed om met zin in zoute dingen te gaan winkelen!

Helaas zijn de muggen ook alweer ontwaakt en ik heb spijt nog geen muggenspul te hebben gekocht. Dat moet ik morgen of overmorgen wel doen want die bijters zijn er in North Carolina vast ook. Om de een of andere reden vinden ze mij altijd en geen natuurlijke remedie helpt met mijn lekkere bloed.

Als Rick thuiskomt maakt hij een van zijn befaamde omeletten. Deze is gevuld met paprika, ui, champignons en zalm. Het is weer heel erg lekker!

Morgen komt het Zwaard van Damocles naar beneden voor mij. Ik moet de kroon waar ze al jaren over praten laten vervangen. De tandarts is zo ongeveer het ergste wat me kan overkomen, maar ik ben blij er dan morgenavond vanaf te zijn.

Ben ik de enige met een tandartsfobie? De mijne komt door onze tandarts in Nederland. Een beul was er niets bij!

Over een rondleiding, een gezellig etentje en een warme zondag

Zaterdag

"Uitslapen" is voor ons tegenwoordig net na achten opstaan. Grappig hoe we dat vroeger zo graag deden en er nu geen behoefte meer aan hebben. Tenzij het idioot laat is geworden maar we lagen er gisteren op een nette tijd in.

Het is zonnig en al 22 graden als we beneden komen. In korte broek en t-shirt gaan we naar Starbucks. Daar halen we onze koffies en egg bites. Dan rijden we Vienna in.

We kijken wat rond bij het marktje en komen er weer een aantal bekenden tegen. Het groente- en fruitseizoen is nog niet helemaal begonnen dus het blijft bij kijken. Als de tomaten e.d. eenmaal voorradig zijn zullen we er ook dingen kopen.

Thuis gaat Rick aan de hot tub werken. Hij vernieuwt het water en ik hoop er wellicht morgen in te kunnen. Ik loop hard op de plaats en lees dan verder in mijn spannende boek. Hoe Nora Roberts het doet weet ik niet, maar het ene boek is nog spannender dan het andere en over zulke uiteenlopende onderwerpen (deze was Birthright).

Dan douchen we en rijden naar het Mosaic District. Daar eten we een Indiase salade bij Choolaah Indian bbq. Volgende keer ga ik het echt zonder bladsalade vragen want dat is me veel te veel. Verder smaakt het prima.

Eigenlijk wilden we nog naar de nieuwe boekenwinkel hier maar de tijd begint te dringen voor mijn rondleiding om twee uur. Met het verkeer hier weet je nooit hoeveel oponthoud er is om de stad in te komen.

Het valt mee al komen we een paar keer in de file te staan. Om kwart voor twee ben ik bij het McPherson Square metrostation. Ik loop naar de Starbucks daar om een fles koud water te kopen. Die zal ik vanmiddag hard nodig hebben want het is 30 graden!

Mijn groepje van vandaag komt uit Pittsburgh waar ze voor een internationale training zijn. Ze hadden wat problemen met hun Airbnb. Ze zijn dus iets verlaat maar dat geeft niet. Het zijn R. en N. uit Nederland en hun collega's uit Brazilie en Tsjechie. Voor die laatsten zal ik mijn rondleiding dus in het Engels doen.

Dat wist ik niet van tevoren al had ik al een vermoeden. Het gekke is dat ik alles zo in het Nederlands in mijn hoofd heb dat ik soms vanuit het Nederlands moet vertalen en dan het juiste woord niet kan vinden. Dat doe ik gewoonlijk nooit. Gelukkig gaat het over het algemeen prima.

Voor het Witte Huis komen we in een flinke demonstratie tegen VS inmenging in Venezuela en Iran terecht. Verder is het superdruk in de stad! Vooral bij het Lincoln Memorial moeten we ons een weg banen langs de vele mensen, die op de trappen zitten. Ik geloof meteen dat het toerisme in de stad met miljoenen is toegenomen sinds ik in 2011 met de rondleidingen begon!

We lopen langs het Tidal Basin waar het zoals altijd rustiger is. Ik ben duidelijk nog niet aan de warmte gewend en mijn Starbucks water is lauw. Mijn gezelschap is wel heel leuk en geinteresseerd. Ik praat veel met de Nederlanders maar probeer het gesprek ook zoveel mogelijk in het Engels te houden.

Als we bij het Jefferson Memorial zijn zoek ik de wc's op terwijl zij het beeld van Jefferson bekijken. Weer buiten zie ik de Tsjech en de Braziliaan al, maar de twee Nederlanders laten op zich wachten. Dit is de kans voor deze twee om vragen te stellen.

De Braziliaan vraagt of hij mij een persoonlijke vraag mag stellen. Dat mag natuurlijk, ik kan altijd weigeren te antwoorden. Hij wil graag weten hoe ik besloot om hierheen te verhuizen. Dat is makkelijk te beantwoorden, mijn vader ging voor de Wereldbank werken en ik vond het hier zo leuk dat ik ook wilde blijven.

Wat ik hier zo grappig aan vind is dat een Nederlander nooit eerst zou vragen of ze een persoonlijke vraag mogen stellen. Ze stellen die gewoon. Amerikanen zijn ook niet zo direct dus het valt me gewoon op.

Een ander interessant cultureel verschil vandaag was bij het Tweede Wereldoorlog monument. Daar is een bronzen uitbeelding van hoe de Amerikaanse soldaten de Russische soldaten begroetten in Berlijn.

Opvallend is dat de Amerikanen een glimlach op hun gezicht hebben en de Russen stuk voor stuk niet. Ik merk op dat dat een cultureel verschil is en de Tsjech is het daarmee eens. Hij zegt dat er zelfs een Russische uitdrukking is dat een lach gereserveerd moet worden voor als die echt nodig is.

Intussen is Rick ook alweer in de stad om me op te halen. Ik leid de mannen terug naar de National Mall en geef ze aanwijzingen om naar 7th Street te gaan. Daar zullen ze allerlei restaurants en bars vinden. Dan nemen we afscheid en ik wens ze nog een fijn weekend hier.

Rick komt net aanrijden en dankbaar zijg ik neer in zijn auto. Het duurde langer dan ik had verwacht dus we hebben maar even thuis om ons klaar te maken voor het avondeten. Daarvoor hebben we afgesproken met Marielle en Erik bij Jaipur.

Gelukkig heb ik gereserveerd want het is er vanavond heel druk. We worden naar onze tafel gebracht en niet veel later komen Marielle en Erik ook aan. Het wordt heel gezellig en het eten is ook zo lekker! Ik bestel eens iets anders, de kip Tikka Masala, en die is zeer smakelijk.

Het is al bij negenen als we afscheid nemen. Natuurlijk zouden we zoiets veel vaker moeten doen met de diverse koppels, die we kennen. Om de een of andere reden komt het er niet van of gaat de tijd te snel. Ik neem me voor er beter in te worden want dat is ook leuk voor Rick, die buiten zijn werk niet zo'n uitgebreid sociaal leven heeft.

Het was weer een bijzondere dag met veel indrukken, ook al heb ik alles al duizend keer gezien. Het is altijd weer anders afhankelijk van mijn gezelschap.

Zondag

Als ik om tien voor half acht wakker word is Ricks kant van het bed al leeg. Ik heb niet gemerkt dat hij opstond. Eigenlijk ben ik klaarwakker en sta dus ook lekker vroeg op. Volgens mijn Fitbit heb ik maar 7,5 uur geslapen maar ik voel me goed uitgerust.

Nadat Orion uitgelaten is gaan Rick en ik op weg voor ons ontbijt. We halen koffies bij Starbucks, maar Rick wil de nieuwe eiwit bowl van Dunkin Donuts proberen. Ik denk er misschien ook over, maar als ik zie dat er aardappelen inzitten sla ik hem over.

Bij de nieuwe Starbucks drive thru haal ik mijn vertrouwde egg white egg bites. Blij toe ook want Rick vindt niets aan die eiwit bowl. Hij doet er zelfs extra zout en peper op om het een beetje te laten smaken. Ze moeten zich maar aan donuts houden daar.

Als ik op het deck op de plaats ga hardlopen begint Rick met het karwei om onze vijver helemaal schoon te maken. Je kunt van alles van hem zeggen, maar de man zit tijdens het weekend niet stil. Hij bedenkt eindeloos veel projecten!

Voor we het weten is het lunchtijd. We frissen ons op en gaan naar het Mosaic District. Daar willen we op het terras van BarTaco eten, maar jammer genoeg is daar een prive feestje gaande. Dan kiezen we de bar maar. De "taco's" op slabladeren smaken weer prima en lekker licht.

Dan lopen we naar de overkant waar net een nieuwe mini Barnes and Noble boekenwinkel is geopend. Dit is de enige overgebleven boekenwinkelketen met fysieke winkels. We vinden er  reisboeken over Frankrijk en Zwitserland.

Rick Steves is mijn favoriet want die heeft alles zelf ondervonden en geeft ook veel niet toeristische tips. Zijn boek over Lissabon was zo goed en sindsdien ben ik een fan. Rick wil ook graag een boek met plaatjes dus we nemen drie boeken mee naar huis. Helaas kan ik hem niet overhalen de Franstalige Guide Michelin ook te kopen.

Hier is het vandaag markt en die is groter en leuker dan die in Vienna. Ik zie er veganistische gazpacho en quiches zonder korst, dus low carb. Rick is er niet enthousiast over dus ik koop ze (nog) niet. Wel neem ik vier bully sticks mee voor Orion. Meestal zijn dingen op deze markten duurder dan in de winkel, maar in dit geval niet.

Bij Whole Foods halen we vervolgens de benodigdheden voor onze grilmaaltijd vanavond. Dan gaat Rick verder met de vijver en ik lees mijn spannende boek uit in mijn hangmatstoel. Ik koop gelijk nog een aantal Nora Roberts e-boeken zodat ik voorlopig voorzien ben.

Op een gegeven moment komt Rick verdrietig naar boven. Hij had de vissen uit de vijver tijdelijk in het badje van Orion gedaan en twee ervan overleefden dat niet. Rick denkt dat ze te weinig zuurstof in het water hadden, maar snapt niet waarom. Die vissen overleefden de vriestemperaturen van de winter, zo zonde.

De vijver ziet er weer prachtig uit, de fontein werkt super. Nu zitten er nog maar twee vissen in dus tijd om nieuwe te gaan kopen. Ik ga deze week bij Petco kijken, maar Rick wil liever naar de speciale aquariumzaak in Leesburg. We zullen zien.

Rick maakt een lekkere sake bloody Mary voor me en gaat dan aan het grillen. Hij had zin in hamburgers maar ze hadden vandaag geen zalmburgers voor mij. Ik besloot dus decadent te zijn en een filet mignon te nemen.

Al een paar jaar hebben we deze toevoeging voor mijn hangmatstoel en Rick heeft er eindelijk de juiste schroeven voor. Wat een luxe om mijn wijnglas nu te kunnen "ophangen"

Rick heeft een speciale methode om de filet mignon helemaal naar mijn zin te maken (blue, dus heel vrijwel rauw met een knapperige grilrand). We hebben er gegrilde asperges en een Aziatische broccoli salade van Whole Foods bij. Die laatste vind ik erg lekker, maar past niet zo bij Ricks hamburgers in slabladeren maal.

En nu zit ik dit nog buiten te typen. Het is nog 28 graden en voelt zo lekker zomers! Rick gaat vanavond de finale van Games of Thrones, een serie, die mij nooit heeft aangesproken, kijken. Ik ben benieuwd hoe hij die vindt. Ben ik de enige niet Game of Thrones kijker?

Zo eindigt weer een heerlijk weekend. Ze gaan veel te snel voorbij! Ik zie uit naar een fijne week, behalve dinsdagmiddag als ik mijn kroon moet laten vervangen. Wat zal ik blij zijn als het dinsdagavond is!

Over de Pokemon film (en meer natuurlijk)

Gisteravond sms-te een vriend van Rick dat hij hem op het nieuws van elf uur had gezien. Er was namelijk een nieuwsploeg van NBC bij de Zoofari. Rick, spontaan als hij is, riep "the best thing ever" en hield zijn Zoofari bord op voor de cameraman.

Een beetje balend dat wij het gemist hadden gingen we slapen. Rick blijft vanochtend langer liggen dan gewoonlijk en om acht uur staan we beiden op.

In zijn email folder ziet Rick dat meerdere collega's hem ook hebben gezien en ik schrijf naar NBC 4 op Facebook en Twitter of er een mogelijkheid is dat stukje van het nieuws nogmaals te zien.

Daar krijg ik geen antwoord op, maar net voor hij naar zijn werk vertrekt komt Rick heel enthousiast binnen. Jason, die vriend, heeft het voor hem opgenomen en we kijken naar de enthousiaste Rick op tv. Niet helemaal hetzelfde als het live zien, maar toch leuk.

Na mijn ontbijt van een gepocheerd ei en twee mini komkommertjes ga ik op de plaats hardlopen. Op sommige dagen krijg ik mezelf er niet toe op de elliptische machine te gaan staan. Dit is minder intensief sporten maar ik krijg mijn stappen zo ook bijeen.

Intussen is de zon er ook weer en gaat de temperatuur snel omhoog. Deze komende week wordt het heerlijk warm. Ik ga daar natuurlijk zoveel mogelijk van genieten. Ik zie ook weer kolibrietjes langskomen bij mijn nieuwe voeder dus daar hoef ik me ook geen zorgen meer om te maken.

Voor ik het weet is het lunchtijd en ik ga eerst bij Whole Foods kijken of ze net als gisteren zalm in hun salade bar hebben. Tot mijn spijt is dit niet het geval. Eigenlijk heb ik nog een keer enorme zin in de bloemkoolrijst bowl van Zoe's Kitchen.

Waarom niet? Ik bestel het weer en buiten op het terrasje is ieder hapje een genot. De harissa zalm is perfect bereid en verder heeft alles zoveel smaak. Jammer alleen dat het veel te veel is. De helft van de bloemkoolrijst zou voldoende zijn.

Op weg naar huis ga ik langs de Vienna Vintner. Daar vind ik nog net de laatste fles van mijn favoriete rose. Gelukkig verzekert Victor me ervan dat ze meer besteld hebben. Ik wil dit lokale bedrijfje graag ondersteunen maar veel van hun wijn is me te duur. Deze rose is een redelijke prijs en heel lekker.

Thuis neem ik Orion de tuin in. Hij mag weer snoepjes zoeken in het gras. Daar is hij zo geinteresseerd in dat hij wel even Mia rent, maar Phil, de Deense dog, links laat liggen. Het is zo grappig hoe Orion blijft zoeken, soms over een groot gebied. Hij vindt alle kleine stukjes "Bacon Bits".

Rick komt vroeg thuis en we gaan naar Tysons Corner. Daar hebben we bij de AMC bioscoop kaartjes voor de Pokémon film. Ik haal weer een bloody Mary bij de bar en dat hoef ik niet eens meer te bestellen. Zodra hij me ziet haalt de barman de bloody Mary mix tevoorschijn. Ik grap dat ik vandaag iets anders wil maar daar trapt hij niet in.

De film is echt leuk. Ik denk wel alleen voor volwassen fans van Pokémon, maar het verhaal is ook spannend. Ik denk dat kinderen de film sowieso leuk zouden vinden. Wij herkennen natuurlijk de verschillende Pokémon en het is goed gedaan want er zijn telkens verrassingen en onverwachte wendingen.

Na afloop is het nog heel lekker buiten. Ik heb gereserveerd bij de Lebanese Taverna en daar hebben ze een gezellig terras. Het is nog vrij leeg als wij aankomen maar al gauw zijn alle tafels bezet. Rick en ik beginnen met hun voortreffelijke Fatoush salade.

Daarna heb ik Kibbeh Nayeh, rauw lamsvlees met knoflooksaus, zo lekker! Rick heeft de kip shawarma. We genieten ervan en net als we klaar zijn gaat het brandalarm af in de mall. Wij zitten buiten maar horen en zien vergaan ons!

We vragen gauw om de rekening en horen net de brandweer arriveren als we naar de auto lopen. Het zal wel niets zijn, maar wat een lawaai! Ik kon daar niet zonder mijn oren af te schermen zitten.

Thuis gaan de voeten omhoog op onze luie stoelen. We hebben weer een leuk weekend voor de boeg, morgen heb ik een halve dag rondleiding dus hopelijk niet te warm. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over de Zoofari

Rick staat weer om zeven uur op en het ziet er maar sombertjes uit buiten. Als ik een tijdje later beneden kom regent het zelfs. Gelukkig zie ik op mijn radar app dat het van korte duur zal zijn.

Rick is vandaag wat laat dus we vertrekken tegelijkertijd. Hij naar zijn werk en ik naar de sportschool. Ik ben daar ruim op tijd en ben dan ook al voor Sharon komt klaar met mijn cardio. Daar ben ik blij om want sommige dagen heb ik er absoluut geen zin in (of eigenlijk de meeste dagen).

Het halve uur met Sharon gaat ook snel en om half elf ben ik klaar met sporten. Inmiddels schijnt de zon en is de temperatuur heel aangenaam. Ik speel wat Pokémon Go op weg naar huis en ga dan met Orion buiten van de zon genieten.

Voor ik het weet is het tijd voor mijn douche en daarna te gaan lunchen. Vandaag kies ik de bloemkoolrijst bowl met zalm van Zoe's Kitchen. Zo ontzettend lekker en precies goed voor ons dieet. Al denk ik niet dat ik Rick zover zal krijgen want er zit ook kokosnoot doorheen en feta, beiden dingen, die hij niet eet.

Daar trek ik me niets van aan, ik vind het verrukkelijk. Ik kan maar de helft van de bloemkoolrijst op, maar de zalm is perfect bereid met een pittige harissa saus. Op hun terrasje geniet ik ervan.

Dan loop ik naar de Jewelry Doctor waar ik mijn Pandora ketting ophaal. Hij ziet er als nieuw uit! Ik koop er zilverpoets in de hoop dat de bedels er ook weer als nieuw uit gaan zien. Volgens de juwelendokter moet dat hiermee lukken.

Bij de Giant haal ik wat melk en zie een bekende met wie ik bijpraat. Dat vind ik wel leuk hier in dit toch grote stadje. Ik kom best vaak bekenden tegen bij supermarkten of de wekelijkse markt bijvoorbeeld.

Thuis probeer ik mijn bedeltjes zo mooi te krijgen als de ketting maar dat is onbegonnen werk. Het zilver is er te dof voor. Hoe dat zo gekomen is weet ik niet. Misschien moet ik ze eens echt professioneel laten schoonmaken. Voor nu zien ze er goed uit maar niet zo glanzend als de ketting.

Buiten in de tuin rent Orion met Mia langs het hek. Altijd goed als hij zo zijn beweging krijgt. Ik lees in mijn alweer spannende nieuwe Nora Roberts boek. Wat heeft die vrouw een gevarieerd oeuvre, dit boek is weer zo heel anders dan het vorige (voor de kenners Birthright).

Een keer komt een kolibrietje langs. Gelukkig want ik dacht al dat ze de nieuwe voeders niet fijn vinden.

Om half vijf komt Rick thuis en na Orion eten gegeven te hebben banen we ons een weg naar de National Zoo. Daar wordt zoals ieder jaar in mei de Zoofari gehouden. Het verkeer is slecht maar valt toch mee dus we komen een uur voor de aanvang van het evenement aan.

Als Rick onze kaartjes laat zien blijkt hij die van 2017 mee te hebben. Gelukkig heb ik die voor dit jaar nog op mijn telefoon. Dan is er een probleem met het lezen van de QR codes van alle tickets. Ze geven het op, reiken ons een rode armband aan en we mogen een glaasje wijn of bier gaan halen.

Ze hebben een lekkere rose waar Rick en ik beiden een glas van nemen. Dan moeten we nog een half uur wachten voor we de dierentuin in mogen. Zoals altijd staan er weer spraakzame mensen naast ons en zo is het voor we het weten half zeven. Die mensen naast ons komen we telkens weer tegen, zo grappig.

Er zijn ik schat zo'n dertig restaurants aanwezig, die allemaal lekkere liflafjes geven. Er zijn tonijn hapjes, bruschetta's, charcuterie en meer. Ook zijn er heel wat standjes met wijnproeverijen. Gaandeweg vullen onze magen zich.

De meeste standjes zien er zo uit

Er zijn ook leerzame plekjes, zoals deze met honing jenever en watermeloen sculpturen

De enige grote zonde voor ons beiden is Georgetown Cupcakes. Ik neem de mint mini cupcake en eet daar de top van, maar niet het cake gedeelte. Het is lekker, maar genoeg zoetigheid voor mij. Rick neemt er twee en moet zich zichtbaar inhouden voor een derde.

We hebben geluk dat er nog wat over is!

Zoals altijd hebben we op een gegeven moment meer dan genoeg gegeten. Het was weer allemaal super lekker en leuk, die verschillende cuisines. We lopen nog even door het reptielenhuis want we zijn tenslotte in de dierentuin (dit is het enige huis dat open is).

Op de terugweg naar huis wil Rick nog even de nieuwe voetgangersbrug bij het Kennedy Center zien. Daardoor komen we opeens bij het Jefferson Memorial terecht. Dat reflecteert mooi in het Tidal Basin dus we parkeren even om daar foto's van te maken.

Dan moet Rick zoeken naar de weg naar huis maar die vinden we gelukkig snel. Thuis schrijf ik snel dit blog en dan is het tijd om te gaan slapen. De Zoofari is altijd zo leuk! Ieder jaar genieten we er weer van en het gaat ten goede van het onderzoekscentrum van de dierentuin.