Een regenachtig weekend

Zaterdag

Geen zon om ons te wekken vandaag dus we blijven wat langer liggen. Rick langer dan ik en ik lees ondertussen op mijn telefoon. Tegen negenen staan we op en Saskia is al ergens heen. Het blijkt dat zij bij Caffe Amouri is gaan studeren.

Wij halen ontbijt en koffies van Starbucks en ondanks de nu begonnen regen gaan we naar het marktje in Vienna. Rick blijft in de auto Pokémon vangen, die hier ruimschoots aanwezig zijn. Ik steven op Lois's af waar ik vorige week superlekkere tomaten kocht en ook nu neem ik weer een bakje mee.

Thuis ga ik mijn uur sporten op de elliptische machine doen. Rick trotseert de regen in de tuin en komt kleddernat, maar voldaan, weer binnen nadat hij heel wat onkruid heeft gewied. Na onze douches gaan we er beiden op uit, maar naar verschillende plekken.

Rick gaat wat boodschappen doen, onder anderen nieuwe propaantanks voor onze barbecue halen. Ik kom net voor sluitingstijd bij het postkantoor en verstuur mijn Washington kaarten, die ik gisteren kocht. Daarna zet ik mijn verdiensten van de afgelopen maand op de bank, ik hoop er weer een reisje naar Kai mee te financieren volgend jaar.

Rick heeft zijn lunch al, een gerecht van zijn dieet. Ik bewonder hem dat hij het volhoudt, maar ik denk ook dat hij het niet zo erg vindt als ik het zou vinden. Hij houdt sowieso meer van kant en klare niet natuurlijke producten dan ik.

Het plenst en plenst buiten en mijn humeur komt overeen met het weer. Orion verveelt zich duidelijk ook en ik heb geen dingen voor hem om op te kauwen. Ik ga eerst naar Petco en koop daar een aantal botjes en dergelijke voor Orion.

Dan haal ik mijn lunch bij Whole Foods. De groentes van de salad bar met yoghurt dille dipsaus en gerookte zalm eet ik aan ons keukeneiland op.  Het smaakt me opperbest en Snickers probeert heel hard een hapje van de zalm te krijgen. Hij mag dan oud en hardhorend zijn, zijn neus werkt nog heel goed.

Mijn beste vriendin Christine ging donderdag voor een routine ingreep naar het ziekenhuis, maar kreeg onverwachte flinke complicaties. Ze moest opeens overnachten in het ziekenhuis en verloor zoveel bloed dat ze bijna een bloedtransfusie nodig had. Ik sprak donderdagavond al met een heel bezorgde Chuck, haar man.

Gelukkig ging het gisteren beter en kon ze naar huis. Ik bel haar en krijg het hele toch wel angstige verhaal te horen. Ze moet het nu heel rustig aan doen om alles goed te laten helen. Wat vind ik het dan toch moeilijk om zo ver weg te zijn! Vroeger was ik haar gezelschap gaan houden of had boodschappen voor haar gedaan.

Kennelijk is een water bak ook een lekker kussen

Rick en ik hebben kaartjes voor Mamma Mia! om tien voor vijf. We vroegen Saskia ook mee, maar die wil die film liever met haar beste vriendin zien. Door de stromende regen rijden we naar de mall. We zijn niet de enigen en staan in de file in de parkeergarage. We hebben geluk, vlak voor ons gaat iemand weg en we parkeren op het niveau van de bioscoop.

Het is zo fijn dat we tegenwoordig stoelen kunnen reserveren in de zaal, want zo hoeven we niet te haasten om maar niet op de eerste rij te hoeven zitten. De film is alles wat ik ervan verwacht had en meer! Ik pink ook af en toe een traantje weg en ben weer helemaal verliefd op de muziek van ABBA. Benny is er zelfs even.

Eigenlijk wil ik helemaal niet terug in de echte wereld komen na dit vertier. Maar het moet en het plenst nog steeds. Het is ook maar zeventien graden en dat is na de 30+ dagen echt koud! Gelukkig heb ik mijn Australische regenjas aan.

We besluiten bij het Thaise restaurant Busara een hapje te gaan eten. We nemen beiden de Tom Yum Goong soep met garnalen, groentes en champignons, erg lekker en licht. Rick neemt een hoofdgerecht met garnalen en bonen in kokosnootmelk.

Om de een of andere reden ben ik niet weg van kokosnootmelk en bestel de "wild pork", varkensvlees met groenten en groene peperkorrels in een pittige chilisaus. Beiden weigeren we de rijst, die gelukkig ook niet gebracht wordt. Het is allemaal erg lekker, al vindt Rick het ergerlijk dat hij de staarten nog van de garnalen moet halen.

Het hemelwater komt nog steeds naar beneden. We hadden een droogte, maar daar wordt vandaag vast een einde aan gemaakt. Op weg naar huis krijgen we opeens een serieus alarm voor overstromingen. Gelukkig ligt ons huis op een heuvel.

Saskia komt terug van avondeten bij Falafel Street met een vriend en krijgt nog een andere vriend op bezoek. Rick en ik kijken tv. Het zwembad sloot vanavond vroeg vanwege harde regen en kou, dat gebeurt niet vaak in de zomer! Ik hoop dat de zomer snel weer terugkomt (omgekeerde wereld met Nederland weet ik)!

Zondag

Warempel word ik gewekt door de zon! Die was dit weekend helemaal niet voorspeld dus ik ben helemaal blij. Orion moet kennelijk nodig naar buiten en Rick gaat met hem naar beneden. Ik volg niet veel later. Saskia ligt nog lekker te slapen.

Rick eet zijn namaak omelet ontbijt en dan gaan we koffies halen bij Starbucks. Ondertussen spelen we Pokémon Go, want iedere Starbucks is een Pokestop. Bij Panera haal ik mijn sandwich met ei, ham, kaas, spinazie en tomaat. Alleen zie ik thuis dat ze de ham vergeten zijn. Niet getreurd, zonder smaakt het ook lekker. De volgende keer check ik toch maar weer voor ik het meeneem.

Bij Caffe Amouri halen we een soya latte voor Saskia en ik zie dat ze op het weekend hun wifi uitzetten om conversatie aan te moedigen. Dit was gisteren alleen vervelend voor Saskia, die daar graag gaat studeren en dat kon dus niet op zaterdag. Op zich is het een leuk idee, maar soms is internet gewoon nodig.

Saskia is blij met de koffie en vertrekt meteen om met haar vriend Neil helemaal naar Frederick, Maryland, te rijden voor veganistische donuts. Dat is een uur rijden, maar zij houden vol dat de donuts het helemaal waard zijn. Ik heb er weleens een op en die was lekker, maar ik ben niet zo'n donuts fan, behalve van de bacon en esdoorn icing van Duck Donuts!

Omdat het weer veel lekkerder is dan voorspeld ga ik op het deck "hardlopen". Rick ruimt intussen van alles op binnen en buiten. Als ik mijn tienduizend stappen bijeen heb help ik hem met de plantenbedden voor het huis te wieden.

Dat is een eindeloos werk, het lijkt wel alsof er meteen een nieuw onkruid groeit nadat je het vorige eruit hebt getrokken. Ik trek er een hele vuilniszak met onkruid uit en nog steeds zie ik veel meer! Met dit natte weer vooral groeien die niet gewenste planten extra snel. De muggen hebben me ook weer gevonden dus ik vind het welletjes geweest.

Bloemen uit de tuin, nat na de regen

Daarna probeer ik Orion weer eens uit te kammen. Dat is werkelijk onbegonnen werk en om de een of andere reden vindt hij kammen ook niet fijn. Dat snap ik niet want het is toch net als aaien? Ik krijg er weer een mini hond uit, maar er is nog zoveel meer!

Voor we het weten is het lunchtijd. We gaan eerst naar de Giant om een boodschappenlijstje af te werken en halen dan halve salades van Panera. Die heeft Rick nu ook ontdekt. Die van mij is met kip, spinazie, edamame, komkommer, tomaat en stukjes cashew noot. Als "dressing" heb ik pindasaus, maar daarvan hebben ze maar een heel klein laagje in het bakje gegoten. Is okay, ik hoef nooit veel dressing, een mespunt is genoeg per hapje.

Intussen komt de regen weer in bakken naar beneden. Daar gaat mijn hoop dat ik toch nog even zou kunnen gaan zwemmen. De temperatuur is namelijk nog steeds zomers. Gelukkig duurt deze regen niet zo lang en komt de zon na ongeveer een uur terug.

Meer bloemen

Saskia heeft nog heel wat appartement spullen nodig dus we rijden naar het Mosaic District om bij Target te winkelen. Ik heb echter een flinke hoofdpijn en Rick stelt voor dat ik een bankje buiten vind vlakbij een Pokestop en daar op hen wacht. Zo kan ik me vermaken met spelen en hoef ik niet eindeloos te staan. Helemaal goed.

Een uur later sms-t Rick dat ze klaar zijn. Te zien aan de dozen zijn ze goed geslaagd. Vooral voor lampen, want die had Saskia nog nauwelijks. Wonder boven wonder past alles in Saskia's auto. Ze laat haar katten even hier want ze komt donderdag toch terug om Kai te zien.

Als Saskia vertrokken is gaan Rick en ik naar het Pan Am Center vlakbij. Eerst doen we nog wat boodschappen bij Safeway en dan schuiven we aan bij de bar van Glory Days. We vragen hun gegrilde kipspiesjes met buffalo saus als voorafje.

De kip, die we voorgeschoteld krijgen is keihard! Ik probeer een stukje en kan het bijna niet wegkrijgen, zo droog is het, Rick dacht dat de zijne een slecht stuk kip was. We sturen het dus terug want dit is niet eetbaar.

Gelukkig is de volgende lading vele malen beter en de buffalo saus is zo lekker! Dan komen onze hoofdgerechten. Rick heeft kip met groentes, althans dat dacht hij want het wordt met patat geserveerd. Dat is wel het slechtste voor hem om te eten tijdens zijn dieet!

Mijn salade met zalm en bacon wordt geserveerd met de verkeerde dressing erin gemengd en ik stuur die ook terug. De manager komt zijn excuses maken en zegt dat we niet voor ons eten hoeven te betalen, enkel voor onze drankjes. Rick grapt tegen mij dat ik een cheap date ben zo, maar wel heel goede klantenservice!

De gerechten worden dan gebracht zoals we ze besteld hadden en zijn heel smakelijk. Volgens mij gaat er meer mis vanavond want ik zag de manager ook bij een andere tafel zijn excuses maken. Best een verlies als je telkens de verkeerd gemaakte gerechten van de rekening moet halen.

We halen het net droog thuis en dan breken de hemelsluizen weer open. Dit keer met flink veel donder en bliksem. Ik ben zo blij dat Orion er niet bang voor is. Hij ligt rustig te slapen. Dat was met Cosmo wel anders!

Mooie luchten op weg naar huis

Morgen komt Kai en daar zien we enorm naar uit. Hopelijk gaat hij geen last krijgen van onweer als hij moet landen, want hij komt precies op een tijd dat het hier kan huishouden. Ik kan niet wachten hem weer in mijn armen te sluiten!

Weer een mooie dag voor een rondleiding

De wekkers gaan vroeg want ik moet een uur vroeger dan gewoonlijk in de stad zijn. Ik eet mijn ontbijt en dan brengt Rick me naar de metro. Ik ben blij zo vroeg mogelijk te zijn gegaan, want natuurlijk is er weer vertraging en maar tien minuten te vroeg kom ik bij McPherson Square aan.

Gauw steek ik over naar de Eye Street Grill en koop daar een flesje water en dan mag ik van het toilet gebruik maken. Als ik terugloop naar het station zie ik dat mijn gezelschap van vandaag al is gearriveerd. Ik maak kennis met B. en M. en hun kinderen L. en F.

Het is weer een leuk stel en we lopen als eerste naar het Witte Huis. Daar is het heel rustig en we zien het protesttentje dat hier al sinds 1981 staat. M. vraagt aan de man, die ervoor zit, of ze een foto mag nemen en hij pakt nog een extra protest bord op voor de foto. Ze zijn vierkant anti-Trump dus krijgen heel wat bijval tegenwoordig (ook weleens niet, zoals we van de week hoorden).

Na mijn verhaal over de geschiedenis van het Witte Huis maak ik nog een foto van het gezin ervoor en dan lopen we naar de achterkant. Washingtons grote gebouwen maken altijd indruk en het grijze imposante Old Executive Building naast het Witte Huis ook.

Na de achterkant van het Witte Huis en de zonder verlenging zoals met Kerst niet zo imposante nationale kerstboom bewonderd te hebben lopen we naar het Washington Monument. B. liet iedereen al raden hoe hoog de obelisk is na mij het antwoord ontfutseld te hebben.

Deze 169 meter hoge "naald" steekt boven alles in Washington uit aangezien er geen hoogbouw is. Ooit was het het hoogste gebouw ter wereld en nog altijd de hoogste obelisk. Het kleurverschil van de stenen van het onderste deel in vergelijking met de rest is opmerkelijk en deel van de meer dan veertig jaar lange geschiedenis van de bouw.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument. Daar dipt L. haar tenen in het water en daarmee is zij niet de enige. Ze loopt daarna een tijdje op blote voeten wat hier heel goed kan, want er ligt niets waar ze op zou kunnen stappen.

Het "Kilroy was here" tekeningetje vindt iedereen altijd leuk en de Reflecting Pool spreekt vooral mensen aan, die Forrest Gump hebben gezien. F. is vooral geinteresseerd in dieren en op weg naar het Vietnam Veteranen Monument krijgt hij zijn zin met allerlei tamme eekhoorntjes.

De ingezonken zwart granieten muur van het Vietnam Veteranen Monument met al die namen erop maakt dat F. zich afvraagt of er soldaten waren met zijn voornaam. Dat zou wel zoeken naar een naald in een hooiberg worden. Maar ook de plusjes van de nog steeds vermiste soldaten maken indruk.

Dan zijn we aanbeland bij het Lincoln Memorial. Iedereen vindt het altijd een heel mooi monument en het uitzicht van boven helemaal. Als we binnen zijn zie ik opeens Jonathan van Property Brothers (Bouwbroers in Nederland weet ik nu)! Ik vind die mannen altijd zo leuk en als ik de kans krijg vraag ik om een selfie met hem.

Die maakt hij goedhartig met mijn telefoon en daarna nog een heel stel, omdat nu veel mensen hem herkennen. Heel af en toe zien we bekende Amerikanen in de stad maar een selfie ermee is nog niet gebeurd. Hij zorgde er ook voor dat Lincoln op de achtergrond te zien is.

Na de soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument bekeken te hebben is het tijd om op het terrasje aan de overkant neer te strijken. De kinderen hebben dorst en het is fijn vertoeven in de schaduw. Ik koop ook een ansichtkaart van Washington om naar een jongen met leukemie in Nederland te sturen. Die jongen heb ik een paar jaar geleden hier rondgeleid dus ik dacht dat een kaart van hier het leukst zou zijn.

Als laatste lopen we naar het Martin Luther King Jr. Memorial. Van daaruit hebben we ook zicht op het Jefferson Memorial. Nadat ik over beide monumenten heb verteld neem ik afscheid. Zij moeten de trein van 13 uur naar New York halen en hadden dus slechts vanochtend in Washington. Ik hoop dat het ik heb laten zien dat een langer bezoek de moeite waard is.

Bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial ga ik even wat Pokémon vangen en loop dan terug naar de Mall. Ik dacht eerst thuis te gaan lunchen, maar voel me bijna lichthoofdig van de honger. Ik besluit naar het American Indian Museum te lopen.

Mitsitam heeft weer lekker dingen, maar het is er zo druk dat ik geen zin heb in een ellenlange rij om ceviche te wachten. Ze hebben er niet genoeg medewerkers waardoor die rijen ontstaan. Tijd is geld (of liever zwembadtijd) dus ik besluit naar Potbelly bij het metrostation te gaan.

Ook daar staat een rij, maar die gaat heel snel. Ik bestel een Powerhouse salade zonder hummus. Wat een tegenvaller is dat! Bij de andere Potbelly's was dit mijn favoriete salade, maar bij deze is de spinazie zo oud dat de bladeren bruin zijn, de kip is taai en het smaakt gewoon niet. Ik eet er toch maar zoveel mogelijk van, want honger maakt rauwe bonen zoet.

Het metrostation is naast het restaurant en ik moet tien minuten op mijn trein wachten. Eenmaal terug in Vienna wil ik een Uber bestellen, maar dat blijkt voor de korte weg terug naar huis $12 te kosten, veel te veel! Lyft daarentegen kost $5,50 dus ik roep daar een van.

Mehdi brengt me thuis en hij heeft heel interessante muziek aanstaan. Het is iets uit het Midden Oosten, maar ik kan er niet uit opmaken waarvandaan. Het is wel mooie muziek en ik zeg dat ook als we afscheid nemen. Soms erger ik me aan luide muziek in zo'n auto, maar dit keer was het rustgevend.

Saskia kwam vanochtend thuis, maar is er nu niet dus ik laat Orion uit zijn bench en uit. Dan maak ik me klaar voor het zwembad. Ik vind er een prima ligstoel en geef mezelf een kwartier om te rusten voor ik ga zwemmen. Later blijkt dat Saskia en Laura er ook waren, hoe ik hen heb gemist is me een raadsel!

Gelukkig krijg ik mijn favoriete baan, want bijna tegelijkertijd komt er een man om serieus een zwemprogramma af te werken. Hij zwemt met veel spetters en ik probeer mijn haar droog te houden. Ik weet het, onlogisch in een zwembad, maar als ik zoveel mogelijk aan de rand zwem voorkom ik een zwemregen.

Een uur en tien minuten later heb ik mijn twee kilometer erop zitten en nu twintig kilometer gezwommen dit seizoen. Ongeveer van Amersfoort naar Utrecht, bedenk ik me. De weersvoorspellingen voor de komende week zijn niet bepaald goed dus ik weet niet of dat in de komende week meer gaat worden.

Chris is er inmiddels ook en we kletsen en lezen wat. Als zij haar baantjes gaat trekken pak ik mijn spullen en loop naar huis. Ondanks dat het 28 graden is kreeg ik het ook koud, geloof het of niet.

Rick is net thuis en neemt Saskia's auto mee voor een broodnodige olie verversing. Ik lees mijn boek uit op het deck. Als Rick en Saskia thuis zijn besluiten we bij True Food Kitchen te gaan eten.

Gelukkig kan ik er een reservering maken, want er is een wachttijd van een uur. Rick en ik delen de kleine versie van hun crudites (die ik vaak als lunch heb). Zelfs dat kunnen we met zijn tween niet als voorafje op!

Mijn hoofdgerecht is de Poke Bowl. Verschillende groentes, quinoa en rauwe tonijn, die met een lekker pittig sausje wordt gegeten. Ik vind het lekker, maar het haalt niet bij de Poke Bowl, die ik een paar weken geleden had.

Het is gezellig met Saskia en we horen weer wat er gaande is in haar leven. Ze wil nog wat meer meubelen in haar appartement en is op zoek naar een comfortabele bank. Ze vond er een, maar die was van namaakleer en dat vindt zij niet fijn. De zoektocht duurt voort.

Terug thuis doe ik mijn voeten omhoog, want nu ben ik moe! Ik kijk naar What Would You Do?, vandaag geinspireerd door films en The Great British Baking Show. En zo begint alweer een weekend, wat vliegt de zomer toch altijd voorbij!

Eindelijk weer zwemmen

Lekker op tijd zijn Rick en ik beneden. Het is heerlijk buiten op het deck en daar eten we ontbijt. Rick maakt een soort omelet met spek van zijn dieet wat hij eerst met water aanmaakt. Ook hier is hij niet weg van. Ik bak een paar echte eieren en heb er mijn dagelijkse tomaat bij.

Het gebeurt niet vaak, maar ik vertrek eerder dan Rick dit keer. Ik wil voor mijn personal training klaar zijn met mijn cardio. Net voor negenen sta ik me dan ook op de ARC trainer uit te sloven. Als Sharon me een uur later komt halen heb ik mijn tienduizend stappen net bijeen.

Soms denk ik dat ik een pijndag heb na de personal training, zoals gisteren, omdat Sharon te zware oefeningen voor mijn schouders geeft. Dit keer houden we het dan ook voor die spiergroep heel licht. We doen vooral veel buikspieroefeningen, altijd goed.

Eenmaal weer thuis neem ik Orion de tuin in voor zijn oefeningen. Ik zet de stang waar hij overheen moet springen op de hoogste stand en ook daar heeft hij geen moeite mee. Ik krijg er echt zin in om een parcours voor hem te maken.

Na mijn douche kleed ik me in bikini want ik ben vastbesloten te gaan zwemmen vanmiddag. Het is zulk mooi weer en de voorspellingen na morgen zijn stukken minder.

Eerst nog lunch en ik bestel een halve salade, die ik zelf samengesteld heb, van Panera. De parkeerplaats bij dat restaurant is een ramp! Er zijn hier vijf restaurants en lang niet genoeg parkeerruimte. Als ik eindelijk een plekje vindt staat mijn bestelling allang klaar.

Het smaakt me op het deck met het cicade concert op de achtergrond. Dan ga ik snel naar het zwembad om daar iets meer dan een uur te lezen op een ligstoel. Voor drieen moet ik namelijk weer naar huis voor mijn massage. Lisa is altijd keurig op tijd.

Vandaag heb ik Orion wat extra medicijn gegeven en dat helpt wel. Hij blaft wel even tegen Lisa, maar ik kan hem afleiden met snoepjes. Als ik eenmaal op de massagetafel lig gaat Orion er lief naast liggen. Ik zal die hond nooit snappen!

Na de massage en Orion nog even uitgelaten te hebben ga ik terug naar het zwembad. Daar heb ik mijn spullen laten liggen zodat ik mijn parasol hield. Ik ga meteen mijn baantjes trekken voor ik mezelf daar uitpraat.

Het gaat lekker, maar halverwege zie ik opeens een man "mijn" parasol dichtdoen en aanstalten maken hem te verplaatsen. Ik roep hem vanuit het zwembad en zeg dat dat mijn parasol is. Er staat geen naam bij, roep hij terug. Ik wijs mijn stoel aan en hij laat de parasol staan. Helemaal belachelijk omdat er zat lege stoelen in de schaduw aan de overkant van het zwembad zijn.

Na iets meer dan een half uur heb ik kilometer nummer achttien dit seizoen erop zitten. Om de een of andere reden lukt het me niet zoveel te zwemmen als vorig jaar. Chris heeft er ondertussen al 100 mijl opzitten! Dat zijn 6400 baantjes!!

Als ik uit het zwembad kom is Chris er ook en we lezen naast elkaar en praten wat. We roddelen ook want er is een vrouw, niet veel jonger dan wij, die een bikini broekje aanheeft dat een deel van haar bilspleet laat zien en van voren bedekt het maar net. Het is niet eens het blote, maar gewoon het heel onaantrekkelijke. Hoe sta je voor een spiegel en besluit je net die bikini te kopen?

Voor ik het weet is het na zessen en hoor ik mijn Arlo webcam alert dat Rick thuis is. Ik neem afscheid van Chris en ga huiswaarts. Daar tref ik Rick aan het grasmaaien. Hij doet het goed op zijn dieet en is zeven pond kwijt deze week. Alleen snapt hij nu eindelijk waarom ik soms echt moet eten want dat lege maag gevoel kende hij nooit.

Over eten gesproken, we bestellen salades met gyro vlees van Plaka Grill. We smullen er buiten van en bespreken de komende dagen. Vanavond of morgen komt Saskia thuis en maandag Kai voor een hele maand. Daar zien we natuurlijk heel erg naar uit!

Heerlijk weer voor een halve dag rondleiding

Net als gisteren word ik weer in een knoop wakker. Ik snap er niets van want meestal voel ik me in de zomer zoveel beter. Na het onweer van gisteravond wat een record van 7 centimeter regen dumpte is het prachtig zonnig en niet vochtig weer.

Rick is al op en ik volg niet veel later. Op het deck eten we ontbijt en dan vertrekt Rick naar zijn werk. Ik hoef pas vanmiddag te werken dus heb helemaal geen haast.

Omdat ik zoveel pijn heb besluit ik toch op de plaats te gaan hardlopen op het deck. Dat helpt meestal goed en ook vandaag voel ik me er iets beter na. Het is vandaag echt weer een grieppijn gevoel over mijn hele lichaam en ik word daar ook zo moe van.

Na even met Orion in de tuin gespeeld te hebben, waarbij hij ook weer eens een bad neemt in de vijver, ga ik douchen. Ik kleed me in mijn rondleidingkledij en rijd naar de metro. Daar vind ik een parkeerplaats heel dicht bij de ingang en de trein staat ook al klaar.

Hij vindt het zo leuk!

Rick belt na mijn sms dat ik zoveel pijn heb. Hij raadt me aan een glas wijn te drinken bij mijn lunch. Gewoonlijk doe ik dat niet, maar het helpt altijd wel de spieren te ontspannen, dus ik neem me voor dat inderdaad te doen.

Bij Le Pain Quotidien hebben ze heel gerieflijke stoelen en ik zijg in een ervan neer. Ik bestel een glas sauvignon blanc en de gerookte zalm salade. Dat smaakt erg lekker en de dressing is ook super smakelijk.

Het is nog vroeg en mijn groepje stuurt een berichtje dat zij nog aan het lunchen zijn. Ik ga dus wat Pokémon vangen en op een bankje in Lafayette Park zitten. Ik baal er zo van dat ik zoveel pijn heb. Ik neem in de hoop dat het helpt toch maar wat ibuprofen.

Net na tweeen ontmoet ik mijn gezelschap van vandaag. Het zijn L., haar man, hun vier kinderen en L.'s vader. Het is voor ons doen schitterend weer, maar blijft natuurlijk wel dertig graden en dus heet. Ik zoek dus zoveel mogelijk de schaduw op.

We beginnen met de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik over de geschiedenis ervan en zien we ook een heel aantal protesters. Bij de achterkant mogen we niet komen, die kunnen we enkel van Constitution Avenue helemaal ver weg zien. Trump gaat kennelijk met de helicopter weg binnenkort aangezien er een brandweerwagen staat, die er alleen is als de helicopter vertrekt.

We lopen verder naar het Washington Monument en ik vind het altijd leuk de grappige geschiedenis daarvan te vertellen. Via het Tweede Wereldoorlogmonument, waar de voeten even worden afgekoeld in de fonteinen,  en de sobere Vietnam Veteranen muur komen we bij het Lincoln Memorial aan.

Duidelijk spreekt dit iedereen aan, vooral waar Martin Luther King Jr. stond tijdens zijn "I have a Dream" speech. Het is hier ook heel druk, altijd het populairste monument in de stad. Het uitzicht van hier is dan ook schitterend, iets wat vooral de vader van L. heel erg kan waarderen.

Ook het Koreaanse oorlogsmonument spreekt tot de verbeelding. De reden dat dit mijn favoriete monument is, is dat deze beelden zo sprekend zijn. Je ziet hoe verschrikkelijk die oorlog was op hun gezichten. De andere monumenten zijn vooral symbolen.

We steken over naar het Tidal Basin en ik merk aan de kinderen dat de interesse weg is. Ik stel dus voor het Martin Luther King Jr. Memorial te bekijken en het Jefferson Memorial vanuit de verte. Dat wordt goedgekeurd door iedereen. Het enige monument wat ze missen Franklin Roosevelt, maar ze zijn hier nog tot 29 juli dus ze kunnen dat later bezoeken als ze willen.

Het is nog best een wandeling van het Martin Luther King Jr. Memorial naar het Smithsonian metrostation, maar die is niet saai dus het gaat snel. Daar neem ik afscheid want zij willen nog naar een Starbucks. Het was een leuk gezin om rond te leiden, zoals altijd!

Een monumentje voor de bewoners van Washington die in de Eerste Wereldoorlog zijn overleden

Mijn trein komt gelukkig meteen aanrijden en ik vind nog een zitplaats. Lorraine heeft vanmiddag voor Orion gezorgd dus ik vind een blije hond in zijn bench. Ik maak een sake bloody Mary voor mezelf en geniet daar in mijn hangmatstoel van.

Rick komt thuis met eten van Al Nakheel, een Libanees restaurant. Voor mij heeft hij de gegrilde halloumi kaas en fatoush salade mee. Rick heeft dezelfde salade en kip en rundvlees spiesjes. Het is een lekker zomers maal.

Zorro vindt een doos en gaat er natuurlijk in zitten

Daarna ben ik gewoon afgepeigerd. Ik ga met mijn voeten omhoog tv kijken en zeker vroeg naar bed. Hopelijk is het morgen een betere dag qua pijnen en in ieder geval heb ik dan een broodnodige massage.

Gezellig happy hour met vriendinnen

Het kost me wat moeite om op te staan vanochtend. Ik heb nogal wat pijn en een flinke hoofdpijn, die altijd het moeilijkst is om te negeren. Tegen half negen probeer ik het toch maar.

Als ik de achterdeur opendoe komt de warmte me als een vochtige deken tegemoet. Het loopt al tegen de dertig graden. Ik maak ontbijt van opgesneden tomaat, vlaszaad crackers en truffelkaas. Het smaakt me prima.

Na Orion uitgelaten te hebben ga ik op weg naar de sportschool. Sharon maakte vandaag tijd voor mij, maar kan er pas om tien over elf zijn. Ik heb mijn cardio er dus lang en breed opzitten als zij mij voor de personal training komt halen.

Ook dat halve uur gaat snel voorbij. Intussen loopt het al tegen twaalven en ik haast me naar huis. Ik hoop mijn boodschappen en dergelijke te kunnen doen zodat ik nog kan gaan zwemmen voor het onweer komt.

Bij Safeway haal ik wat benodigdheden, onder anderen pleisters voor mijn blaar, want morgen moet ik weer op die schoenen lopen. Ik dacht hier dan ook een salade voor mijn lunch van hun salad bar te halen, maar die ziet er helemaal niet lekker uit.

Dan toch maar door naar Whole Foods waar ik die salade wel opschep. Op het deck eet ik het met yoghurt dille saus en gerookte zalm. Het is nog zonnig en ik heb goede hoop nog te kunnen gaan zwemmen. Een blik op de radar doet die hoop echter vervliegen.

Er is allerlei onweer vlakbij en ik hoor het in de verte al rommelen. Ik ga geen tijd hebben om het bad in te gaan. Inderdaad hoor ik niet veel later de lifeguards fluiten en op Twitter staat dat het bad tenminste 45 minuten gesloten is. Dat wordt uiteindelijk bijna drie uur.

Een onweersbui is meer dan een centimeter regen!

Voor ons doen krijgen we een flink onweer over ons heen. Het is pikdonker binnen. De elektriciteit gaat zelfs even uit, maar komt gelukkig vrijwel meteen weer aan. Later lees ik dat andere delen van Vienna wel zonder stroom zitten na deze storm.

Zulke mooie bloemen en vooral als ze nat zijn. 

Gelukkig voor Rick heeft hij de storm net gemist en is veilig geland. Jammer genoeg mis ik zijn thuiskomst want Chris komt me ophalen voor ons maandelijkse happy hour bij Red Galanga. Lea Ann wacht ons daar al op en Marielle en Laura komen ietsje later.

De anderen bestellen van het happy hour menu en ik ook de edamame daarvan. Verder heb ik wat sashimi wat mooi op een "boot" wordt gepresenteerd. Voor we het weten is het na zevenen en ik bestel nog even Ricks avondeten.

Dan nemen we weer afscheid tot volgende maand. Vreemd te denken dat ik dan een getrouwde dochter zal hebben! Ik heb vandaag ook een jurk voor het rehearsal diner besteld. Dat heeft een luau thema dus mijn jurk (hopelijk past hij) heeft grote hibiscus bloemen.

Intussen kampt Saskia met insecten in haar oude appartement. Ze heeft de ijskast niet meteen leeggehaald en nu zitten daar allemaal vliegenlarven in. Saskia kan daar niet tegen (ik ook niet) dus wij hebben haar op het hart gedrukt Terminix te bellen, een bedrijf wat insecten verwijdert. In de zomer zijn insecten hier werkelijk vreselijk. Door de hitte en vochtigheid zoeken ze de koelte binnen op en voor je het weet heb je een plaag.