Hazy, hot and humid (heiig, heet en vochtig)

Wat ben ik toch dankbaar voor airconditioning!  Ik heb vannacht heerlijk geslapen, ondanks dat het niet koeler werd dan 24 graden buiten!  Zo goed dat ik helemaal geen zin heb om op te staan als Rick om half negen naar boven komt met Orion.

Natuurlijk doe ik dat wel en Rick heeft de koffie al klaarstaan.  Ondanks dat het inmiddels tegen de dertig graden loopt eet ik mijn ontbijt van crackers met kaas en een glas Supergreens sap buiten. Het is niet de warmte, maar de vochtigheid die maakt dat je bij de minste beweging transpireert.

Met wat moeite vertrek ik naar Anytime Fitness.  Daar plaats ik me op de ARC trainer en beweeg.  Ik ben om de een of andere reden heel moe en mijn spieren ook.  Toch heb ik zevenduizend stappen bijeen als Sharon me vijftig minuten later komt halen voor personal training.

Het halve uur gaat snel en na afloop besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik rijd naar huis en ga met Orion de tuin in. Hij heeft helemaal geen zin om achter een bal aan te rennen en probeert telkens in de vijver te komen, maar die heeft Rick goed afgesloten.

In zijn eigen badje heeft hij weinig interesse.  Ik besluit de waterslang aan te doen en Orion te bespuiten. Dat vindt hij maar matig, maar als hij wat koeler wordt gaat hij blij in het gras rollen.  Duidelijk helpt het hem nat te zijn.  Een wandeling maak ik niet vandaag, het is gewoon te heet voor Orion.

Voor de lunch bestel ik een salade van Taylor Gourmet online.  Dit restaurant staat vooral bekend om zijn broodjes, maar ik zag woensdag dat ze een rucola, watermeloen en kaas salade hebben.  Dat is mijn absolute favoriet en hij staat al klaar met een groot "Thank You, Petra Engle" op de tas als ik het restaurant binnenloop.

Buiten op het deck smul ik ervan.  Wat een verrukkelijke combinatie is het, er zit ook komkommer, munt en zoete amandelen doorheen.  De dressing is een romige citroensaus, ook lekker fris.  Dit is een salade, die ik de rest van de zomer vaker ga halen.

Het is te warm buiten voor Orion dus we gaan binnen een tijdje trainen.  Ik leer hem "play dead" in minder dan een uur!  Hij lijkt het ook leuk te vinden snoepjes te krijgen voor alleen maar op zijn rug liggen. Ook de mat voor de voordeur training gaat super. Ik kan niet wachten tot Kai hem meer trucjes kan leren!

Tegen drieen verkleed ik me en loop naar het zwembad.  Het is inmiddels 36 graden en ik trek met genoegen mijn baantjes in het koele water.  Ons zwembad heeft een apparaat dat iedere nacht het water verkoelt tijdens een hittegolf.  Het andere zwembad in Vienna is er jaloers op, Sharon vertelde me dat dat water net badwater is.

Als mijn dertigste kilometer dit seizoen erop zit ga ik lezen in mijn nieuwe boek "I am Rembrandt's Daughter". Het is een boek voor jong volwassenen, maar krijgt heel goede recensies.  Tot nu toe vind ik het niet zo pakkend, maar we zullen zien.

Chris komt naast mij liggen en leest in haar boek club boek.  Zij is lid van een boek club.  Dat lijkt mij ook wel leuk, maar ik vind het altijd zo moeilijk boeken te lezen, die me door anderen worden opgedragen.  Ik ben best kieskeurig als het op boeken aankomt.

Rick zou ook komen zwemmen, maar is later thuis dan hij had verwacht. Hij belt dat hij zich liever in gewone kleding kleedt en dan wil gaan eten.  Dat vind ik prima en loop naar huis.

Vanavond gaan we eens in Fairfax eten.  Dat stadje wordt ook steeds leuker en gezelliger. Wij gaan naar The Wine House en daar is plaats aan de bar. Rick neemt voor de verandering in plaats van bier een glas rose net als ik.

We delen een plankje met prosciutto, eend en pate en allerlei lekkernijen erbij.  Daarvan nemen we de helft mee naar huis.  Mijn hoofdgerecht wordt mosselen met spek en blauwe kaasbouillon, werkelijk een uitstekende combinatie.  Ricks biefstuk met spruitjes en puree ziet er ook goed uit.  We smullen van alles!

 

Een restaurant dat terug op onze radar is, want we aten er jaren geleden al eens.  We zijn het erover eens af en toe eens iets nieuws te proberen, want we hebben nogal de neiging naar dezelfde restaurants te gaan.  En zo begint een weekend met helemaal niets in de planning en Rick en ik samen.  Ik heb er zin in!

Wel een serieuze hittegolf nu!

Om half zes worden we gewekt door een sms van Saskia over haar sim kaart in Australie. Ze is dus in Perth aangekomen en nog steeds klaarwakker! Rick antwoordt en daarna kunnen we beiden de slaap niet meer vatten.

Toch blijven we langer liggen en ik hoor Orion op een van zijn hoefjes knauwen.  Om kwart over acht komt hij met zijn koele neus eens kijken of wij nog leven.  Er is geen betere manier om gewekt te worden dan door een schattige hondensnuit.

Rick gaat naar beneden en ik kleed me in bikini.  De koffie pruttelt als ik beneden kom en ik schenk een kop in.  Als ontbijt drink ik een glas Power Green sap, zo lekker!  En natuurlijk een cracker met de heerlijke geitenkaas.

Rick moet zijn auto verzetten, want ik wil naar Lifetime voor mijn aqua klas.  Daar kom ik precies op tijd aan, grijp de "gewichten" en noedel en neem mijn plaats in in het zwembad.  Hier heeft iedereen zijn of haar plek.  Ik zou dieper willen, maar dat is al ingenomen door oude gedienden.

Christy's klas vind ik het leukst, denk ik. Zij gaat dit keer ook zelf het water in met ons en ze doet veel gewichten, wat ik ook fijn vind, want dan gaat het uur sneller. Voor ik het weet is de klas voorbij en loop ik nog nat terug naar de van.  Dit is lekker makkelijk in de zomer, ik moet nog kijken hoe het gaat als het kouder wordt.

Het is inmiddels al ver over de dertig graden.  Toch neem ik Orion mee voor een flinke wandeling, ik heb mijn stappen nodig.  Hij vindt het prima en ik blijf zoveel mogelijk in de schaduw. Toch hijgt Orion enorm als we weer binnen zijn.  Ik vrees dat het toch te heet is voor hem en ook voor zijn pootjes op het asfalt en cement.

Natuurlijk zorg ik dat er genoeg water is, maar ik hoorde op de radio dat een Weimaraner in deze omgeving overleed nadat zijn vrouwtje met hem hardliep in dit weer.  Dat maakt dat ik extra voorzichtig ben.  Ik zie mensen met honden hardlopen in het heetst van de dag en vrees dan voor de honden!

Het voelt namelijk als 38 graden, ondanks dat het "maar" 31 graden is.  De luchtvochtigheid is heel hoog op het moment. Ik kan er goed tegen, maar zou willen dat ik minder transpireerde, het maakt dat ik er constant als een verzopen kat uitzie!

Orion gaat gedwee in zijn bench en ik naar het centrum van Vienna.  Daar gooi ik de van vol voor maar $1,89,9 per gallon (bijna vier liter)!  Super goedkoop natuurlijk, ik klaag helemaal niet!

Bij het postkantoor verstuur ik de Disney gemeneriken postzegels naar Nederland en sta er weer eens versteld van hoeveel dat kost. Ik krijg best vaak vragen of ik dingen op wil sturen, maar ik doe dat echt alleen nog voor mensen, die ik goed ken. Jammer, want het zou zo leuk zijn dingen uit te wisselen of zo.

Voor mijn lunch ga ik naar Chopt. Daar probeer ik toch maar eens de nieuwe bowl, genaamd Sweet Corn Quinoa Bowl, maar ik maak hem zoals ik hem lekker zal vinden.  Ik vervang een paar dingen en smul er thuis op het deck van.  Het is bijna zo lekker als de Melrose grain bowl.

Ook een leuke rode bezoeker

Orion vindt het buiten niets meer en ik wil naar het zwembad. Even overweeg ik hem los te laten binnen, maar hij terroriseert de katten.  Met een speeltje vol kaas gaat Orion gewillig zijn bench in.

In het zwembad trek ik mijn veertig baantjes en ga dan weer huiswaarts.  Ik heb een afspraak bij Pro Nails 3.  Daar maakt Mindy mijn nagels weer keurig en heb ik nu donkerroze glitternagels, zowel op mijn tenen als op mijn vingers.  Ik ben er zeer tevreden over, al kan ik niet de juiste foto krijgen met het volle effect.

Bij Safeway haal ik kattenbak grit, want Saskia's katten maken dat de kattenbakken vaker verschoond moeten worden.  Ook neem ik wat andere spullen mee, als ik hier toch ben.

Terwijl ik op het groene licht wacht

Jammer genoeg voor Orion heb ik wel even tijd om in de tuin te spelen met hem, maar dan haalt Chris me op om naar ons maandelijkse happy hour te gaan.  Bij Red Galanga dit keer, maar de persoon, die dat aanraadde kon op het laatste moment niet.

Chris en ik weten dus niet of er meer mensen zullen komen.  Opeens is daar Susan, die ik niet heel goed ken.  Dan is het wel opeens heel leuk om maar met een klein groepje te zijn, want ik vind Susan erg leuk en zo leren we elkaar beter kennen. We blijken allemaal een liefde voor historische fictie gemeen te hebben.

Intussen genieten we ook van wat sushi en ik bestel een spring roll, het best te vergelijken met een loempia, maar veel kleiner en met veel meer groentes.  Het smaakt allemaal zeer goed.

Opeens komen Michael en Denise toevallig ook binnen en die kennen we allemaal.  We kletsen wat en dan gaan Susan en Chris huiswaarts, terwijl Rick zich bij ons voegt.  We hebben een gezellige maaltijd met Michael en Denise.  Dit vind ik nu zo leuk aan Vienna!

Katja en Kevin hebben hun verlovingsfoto's nu en die zijn heel mooi geworden!  Katja's jurk doet ons wel wat aan Delfts Blauw denken.  Ik vind er zoveel heel lieve foto's tussen zitten! Als je mijn Facebook vriend bent kun je het album zien. Hier een paar voorbeelden:

Saskia is aan haar eerste volle dag Australie begonnen en zo te lezen vol goede moed.  Ze verkent haar omgeving en het klinkt allemaal prima.  We hebben avontuurlijke kinderen, dat is zeker!

De moderne technologie laat ons Saskia's hele reis volgen

Mijn eerste daad als ik wakker word is op mijn telefoon kijken waar Saskia's vliegtuig zich nu bevindt.  Ze heeft ook de hele weg wifi en vindt het maar een nare vlucht, warm en krap, en ze heeft maar een uurtje geslapen.

Tijdens mijn ontbijt van een cracker met geitenkaas en tomaat "klets" ik dan ook met Saskia ergens boven het Midden Oosten.  Het is weer heerlijk buiten in mijn "oase", ook bekend als ons deck, met al het groen om me heen en het cicade en vogelconcert.

Het is te warm om buiten te sporten dus ik neem Orion mee naar boven en doe een uur op de elliptical.  Orion slaapt lief tot ik bijna klaar ben.  Dan kijkt hij op en lijkt te vragen wanneer we nu eens gaan wandelen.

Met een bak vol snoepjes ga ik met Orion op pad.  De hele weg gooi ik snoepjes voor hem heen, een soort omgekeerde Klein Duimpje.  Zolang dat gebeurt heeft Orion geen aandacht voor zijn omgeving.  Kinderen lopen en fietsen langs uit het zwembad, maar hij eet liever zijn lekkernijen.

Zonder moeite lopen we een paar kilometer en dan hijgt Orion zo dat ik maar gauw naar huis ga. Het is dan ook heel heet en vochtig.  Ik merk ook dat het asfalt te warm is voor Orion's pootjes en ik zorg ervoor dat hij zoveel mogelijk in het gras loopt.  De komende dagen zullen enkel maar warmer worden.

Als ik terug binnenloop zie ik op mijn telefoon dat Saskia inmiddels na dertien uur vliegen in Abu Dhabi is geland.  Hier heeft ze een paar uur en ontmoet ook een studiegenootje dat uit Groot-Brittanie komt en dezelfde vlucht naar Perth neemt.  Ze kunnen het goed met elkaar vinden, dus erg leuk.

Voor de lunch heb ik afgesproken met Lia bij Cava in het Mosaic District.  Zij en haar man logeren nu in het Hyatt House waar wij drie maanden gewoond hebben na onze brand. De eenendertigste verhuizen zij terug naar Nederland.

Bij Cava bestellen we twee heel verschillende salades.  Die van mij is met zwarte linzen, kip, tomaat, komkommer en quinoa met een lichte yoghurt dille dressing.  Lia heeft sla met van alles er doorheen.  Het smaakt allemaal erg lekker, al krijgen we het beiden niet op. Lia neemt haar portie mee naar het hotel, ik heb alleen linzen over.

We lopen nog wat door het gezellige Mosaic District en vergapen ons aan de mooie spullen bij Williams Sonoma, al zijn die allemaal ver boven ons budget.  Bij Great Gatherings vind ik wel een paar leuke hebbedingetjes.

Ze hebben er melamine bordjes met zeedieren erop voor 40% korting.  Daar eet ik graag ontbijt van dus ik koop er vier. Weer eens wat anders dan onze IKEA bordjes. Ook is er een soort persoonlijke parasol voor een stoel, die ik ook handig vind en meeneem.

We kijken nog bij Lou Lou en de Paper Source en dan nemen we weer afscheid, want Lia is vlak bij haar hotel. We gaan volgende week nog een keer proberen te lunchen en dan zal het afscheid vrijwel definitief zijn.  Ik weet niet of jullie een trend zien, maar afscheid nemen is absoluut een constant deel van ons leven hier.

Op weg naar huis ga ik naar het grote postkantoor.  De USPS heeft postzegels met de gemeneriken van Disney uitgegeven.  Naomi vroeg ernaar en ik zal een vel naar haar opsturen en koop er ook een voor onszelf, zo leuk!

Thuis train ik wat met Orion, vooral de voordeur, want ik verwacht Lisa voor een massage om drie uur.  Maar drie uur komt en gaat en om kwart over drie sms ik Lisa maar eens. Het blijkt dat zij mij voor volgende week in haar agenda heeft gezet.  Dan kan ik niet dus ik weet zeker dat de fout bij haar ligt.

We hebben dit jaar prachtige tijgerlelies!

Maar ja, ze komt vanmiddag niet en er is zoveel gaande de komende weken dat we pas weer voor 11 augustus afspreken.  Natuurlijk had ik deze massage heel goed kunnen gebruiken, want ik heb best veel pijn.  Veel bewegen helpt dus ik besluit toch naar het zwembad te gaan, iets wat ik vandaag niet dacht te doen.

Chris is haar baantjes al aan het trekken, maar ik heb geen zin in een kilometer.  In plaats daarvan drijf ik lekker met mijn noedel en klets met Chris en Bets, altijd gezellig als er bekenden zijn. Als de anderen huiswaarts gaan ga ik lezen in een luie stoel.  Hier zijn geen muggen en dat is een groot verschil met thuis!

Tegen zessen sms-t Rick dat hij ook naar het zwembad komt.  We genieten van het koele water, al krijg ik het al snel koud in de schaduw en het koele water (ja, echt, met dertig graden!).  Rick leest er nog wat en dan gaan we huiswaarts.

Orion rent even heen en weer met zijn vriendin Mia en dan geven we hem zijn avondeten in zijn bench.  Voor ons avondeten gaan we naar Matchbox.  Daar zijn David en Ashley, die we nog kennen uit onze "brandtijd".  Onvoorstelbaar dat dat alweer drie jaar geleden is!

 Mijn favoriete cocktail!

Rick en ik delen de mini pittige tonijn taco's, maar ik vind ze veel te zout! Je proeft de tonijn niet eens zo zout.  Dat geven we door aan David, want dit is een nieuw menu.  Mijn hoofdgerecht van zalm in mosterdzaad met prei en boerenkool in limoensaus is daarentegen werkelijk voortreffelijk!!! Zo licht en lekker en ik ben dol op prei.

Intussen hangt Saskia boven de Indische Oceaan en kletsen we nog regelmatig met haar. Ik ook met Katja, die alvast de hotelkamers voor volgend jaar boekt. Onvoorstelbaar hoe ver van tevoren al die bruiloftsdingen moeten gebeuren!

Prachtige zonsondergang!

We kijken verder lekker rustig tv.  Vandaag voelde ook een beetje als een rustdag.  Morgen is misschien weer heel anders, want dan is Saskia in Perth en wie weet wat er daar nog allemaal geregeld moet worden.  Of niet, hopelijk is alles al geregeld.

Het begin van Saskia's grote avontuur!

Het is alweer heel warm als we opstaan.  Ik ben blij deze week niet meer rondleidingen te hebben want de vooruitzichten worden steeds heter met zelfs 36 graden met een gevoelstemperatuur van 40 graden op vrijdag!

Rick vertrekt voor een halve dag naar zijn werk en ik maak weer crackers met geitenkaas en tomaat als ontbijt.  Saskia ligt nog te slapen als ik naar de sportschool vertrek. 

31 Graden om negen uur, echt!

Daar doe ik wat cardio en dan komt Sharon me halen voor een half uur gewichtentraining. Haar jongste en enige dochter gaat in augustus in Kentucky naar college en daar heeft ze het moeilijk mee.  Haar zonen daarentegen blijven maar thuis hangen en ze is (terecht) eindelijk uitgevallen tegen de vriendin van een van hen, die onbeschoft tegen Sharon is in haar eigen huis.

Tot ik 7500 stappen bijeen heb blijf ik nog op de ARC Trainer "rennen".  Dan haast ik me naar huis waar Saskia haar ontbijt net aan het eten is.  Zij maakt zich klaar en dan gaan we naar de mall.

Daar koopt Saskia bij Sephora nog wat make up en een lekkere hoodie bij Urban Outfitters.  Bij Currency Exchange wissel ik een aantal dollars voor Australische dollars.  Alleen hebben ze de dirhams voor de Verenigde Arabische Emiraten niet, dus die gaan we op het vliegveld proberen te vinden.

Saskia's katten gaan haar missen!

Via het centrum van Vienna rijden we terug.  Saskia haalt een recept van Rite Aid, zodat ze tenminste extra van een van haar medicijnen heeft.  Aan de overkant bestel ik een gerookte zalm met cream cheese dunne bagel van Manhattan Bagel.

Terwijl ik mijn lunch eet gaat Saskia naar Caffe Amouri met een vriend voor haar middageten.  Rick komt thuis en moedigt mij aan naar het zwembad te gaan.  Ik moet toegeven dat ik het altijd heel vervelend vind om te wachten op een afscheid dus neem het dankbaar aan.

Al heel gauw heb ik het zo warm dat ik het water opzoek.  Daar trek ik mijn veertig baantjes weer, heerlijk!  Ik meen in de verte donder te horen, maar gelukkig horen de lifeguards die niet.  Het is dan ook gewoon zonnig.

Als ik klaar ben komt Chris aanlopen.  Zij is net terug uit IJsland en Zweden en vertelt over haar reis.  Net als zij wil gaan zwemmen horen we overduidelijke donder.  Ik zie wel dat de lifeguards eindelijk eens overleggen of het echt zo is, maar een tweede en derde gerommel maakt een einde aan de twijfel.

Voor mij wel goed, want Saskia, Kaylee en Rick worstelen met het gewicht van Saskia's bagage.  Haar grote koffer weegt maar een paar ons minder dan 23 kilo en ze moet echt een tweede mee.  Haar handbagage wegen we niet en dat blijkt later een grote fout te zijn. 

Orion heeft zijn maandelijkse BarkBox ontvangen, zo leuk!

Uiteindelijk zit alles (naar we hopen) erin en Kaylee en Saskia vertrekken naar Whole Foods om daar te eten.  Rick en ik besluiten naar Pazzo Pomodoro te gaan.  Daar is het nog happy hour en ik bestel een lekkere sauvignon blanc.

Rick en ik nemen beiden een pizza.  Die van mij een quattro stagioni, hier wordt die authentiek geserveerd en hij is al sinds mijn kindertijd mijn favoriet.  Rick heeft ook een lekkere, dit restaurant is eigenlijk het enige Italiaanse restaurant hier dat ik echt vind zoals ik het me uit Europa herinner.

Thuis laden we Saskia's bagage in de van.  Saskia rijdt met Kaylee mee naar het vliegveld en Rick en ik gaan samen in de van.  Ik ben Kaylee wel dankbaar, want Saskia lijkt vanavond een stuk rustiger dan gisteravond.

Zonder oponthoud komen we bij Dulles aan.  Daar parkeren we en helpen Saskia met haar bagage.  Zij vliegt met Etihad via Abu Dhabi naar Perth. Bij Etihad lijkt een lange rij te staan, maar die blijkt voor het wegen van de cabine bagage.  Die mag per stuk maar zeven kilo wegen en Saskia's beide tassen zijn zwaarder.

Het lukt ons genoeg uit haar rugzak te krijgen om die mee te kunnen nemen, maar het andere kleine koffertje moet ingecheckt worden.  Dat kost maar liefst $320!  De eerste twee koffers zijn gratis maar daarna... Ik baal enorm, want het koffertje is maar anderhalve kilo te zwaar, maar die kunnen we echt nergens meer kwijt.

Gelukkig zal Saskia veel van de meegenomen dingen opgebruiken, dus hopelijk hoeven we dat voor de terugweg niet weer te betalen. Misschien ook wel fijn voor haar om tijdens haar lange overstap in Abu Dhabi maar een tas te hebben.

Dan is het tijd om afscheid te nemen.  De meisjes zullen elkaar enorm missen en omhelzen elkaar lange tijd. Rick en ik geven Saskia een knuffel, maar ik kan niet zo goed tegen lang afscheid nemen.  Saskia ook niet, want zodra ze naar de veiligheidscontrole loopt kijkt ze niet meer op of om.

Wij zeggen ook gedag tegen Kaylee tot zij ergens in augustus Saskia's katten op zal komen halen. Dan rijden we terug naar huis en ik heb het gevoel dat Rick het moeilijker heeft met Saskia's vertrek dan ik. Ik kan alleen niet wachten tot ze veilig daar is en dan zal het allemaal wel voor elkaar komen.

Mooie luchten na onweersbuien

We kijken tv en houden in de gaten wanneer Saskia's vlucht vertrekt. Die is een half uurtje vertraagd maar om tien over half elf zie ik op Flight Aware dat ze opgestegen zijn.  De vlucht duurt bijna dertien uur dus pas laat morgenochtend onze tijd zal ze in Abu Dhabi aankomen.

Een vochtige maar leuke rondleiding

Om acht uur moet ik mijn bed uit, hoe moeilijk dat ook is.  Mijn lichaam is weer gewend aan langer uitslapen en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Rick roept "Rise and shine!" via de intercom en gelukkig ben ik al wakker, anders had ik dat niet gewaardeerd, ha ha.

Beneden staat de koffie klaar en ik besmeer een paar crackers met de heerlijk geitenkaas, Bonne Bouche, die ik gisteren bij Whole Foods proefde.  Ik snijd een paar tomaatjes in plakjes en eet buiten op het deck.

Daar merk ik dat het vandaag wel erg vochtig is. Jammer, want dat zal de rondleiding minder plezierig maken. Rick brengt me naar het metrostation waar ik de trein net weg zie rijden.  Gelukkig hoef ik maar tien minuten op de volgende te wachten.

Zo'n veertig minuten later stap ik bij het Smithsonian metrostation uit.  Ik loop naar het Smithsonian kasteel om even in de airconditioning te zijn.  Dan neem ik plaats in de schaarse schaduw van de M paal aan de uitgang van het metrostation.

Precies om tien uur zie ik een stel naar boven komen, die weleens mijn gezelschap van vandaag zouden kunnen zijn. Dat blijkt inderdaad het geval en ik maak kennis met R. en I. uit omgeving Antwerpen.

Zij hebben voor ze hier kwamen wat gereisd ten noorden van ons en de hitte hier is wel even een schok. Maar ze gaan hierna naar Florida, dus dit is een goede oefening. Het is niet eens zo heel warm voor onze begrippen, maar door de vochtigheid lijkt het veel warmer.

We beginnen aan de rondleiding en lopen naar het Washington Monument.  In de schaduw daar vertel ik over de geschiedenis van het ontstaan van de stad en hoe het Washington Monument daarmee te maken heeft.

Het is overal vrij rustig valt me op, al zien we constant groepen padvinders overal.  Hun zoon is ook een padvinder dus dat is grappig.  Via het Tweede Wereldoorlog Monument en het Vietnam Memorial lopen we naar het Lincoln Memorial.  Onderweg kopen we ook wat broodnodige koude waterflesjes.

 

Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd heel druk en heel warm. We lopen verder naar het Koreaanse Oorlogsmonument waar bijna niemand aanwezig is.  Wel horen we onderweg heel wat Nederlands en Vlaams.  Onze oren zijn er natuurlijk op getraind.

Na het indrukwekkende Koreaanse Oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin. Bij het Martin Luther King Jr. Memorial wordt ons een aantal keren gevraagd een foto van een gezin te maken.  Ik ben niet weg van dit monument en ben daar niet de enige in.

Na het Franklin Delano Roosevelt Memorial met al zijn symboliek en vier "kamers" (voor elk van zijn presidentstermijnen een) gaan we naar het Jefferson Memorial.  Daar kopen we nieuwe flesjes water en bekijken de derde president, die zoveel meer was, in zijn tempel.

Via de achterkant van het Witte Huis, waar de helicopter van Trump nog staat, lopen we vervolgens naar Potbelly.  Daar is het wel heel fijn om in de airco te zitten! Ik besluit een salade te nemen en krijg daar geen spijt van.  R. en I. nemen beiden een broodje waar ze ook van smullen.

We zetten onze tocht voort en bekijken het Witte Huis van de voorkant. Het spettert wat en ik zie op de radar dat er flinke onweersbuien om ons heen hangen.  Zolang het niet plenst lopen we gewoon verder.

Via Pennsylvania Avenue lopen we naar het Capitool. Het blijft spetteren, maar bij het FBI gebouw begint het flink te regenen.  We schuilen onder een miniem afdakje van het gebouw en lopen weer verder als het wat minder wordt.

Bij het Newseum lezen we wat van de voorpagina's van de meer dan vijftig kranten, die hier dagelijks ververst worden.  Op weg naar het Capitool is het bijna droog, maar het gerommel in de verte klinkt dreigend.

Het Huis van Afgevaardigden is in sessie en ik vertel zo snel als ik kan over het Congres.  Ik ben bang dat we opeens in een flink onweer terecht gaan komen.  Ik houd angstvallig de radar in de gaten.

We lopen Capitol Hill op en dan wacht ons nog een verrassing.  De toegang tot de Library of Congress is afgezet.  Een vriendelijke Capitol Police agent legt uit dat er een "suspicious vehicle" is.  Ik lees op mijn telefoon dat een auto een Capitol Police wagen heeft geramd.

Aangezien het nog steeds dreigt hard te gaan regenen stel ik voor het Supreme Court gebouw in the gaan.  Daar is het lekker koel en rusten we even op een bankje in de enorme hoofdruimte.  We werpen nog een blik in de rechtszaal en wagen het er dan weer op naar buiten te gaan.

Tot mijn opluchting zie ik dat de blokkade is opgeheven.  Het is intussen gelukkig ook droog.  We lopen de Library of Congress binnen waar het heel rustig is.  Misschien omdat hij net weer open is.  We nemen ruim de tijd om de grote leeszaal, Jefferson's bibliotheek, de Gutenberg bijbel en meer te bekijken.

Dan zit de rondleiding er weer op en R. en I. zijn er gelukkig heel erg over te spreken.  Samen lopen we naar het Capitol South metrostation.  Ik help hen even meer geld op hun kaart zetten en dan nemen we afscheid want hun trein komt vrijwel meteen.

De trein naar Vienna komt niet veel later en het is een van de nieuwste metrotreinen.  Mooi en modern, maar de stoelen zijn niet zo comfortabel als van de oude en er zijn minder zitplaatsen.  Gelukkig stap ik vroeg genoeg in om er een te vinden, want ik voel mijn voeten flink.

Eenmaal in Vienna roep ik dan ook een Uber, want ik moet er niet aan denken nog een kilometer te lopen! Als ik thuis uitstap zie ik tot mijn verbazing dat Rick al thuis is.  Hij vraagt dan ook waarom ik hem niet belde.  Tja, gewoonlijk is hij rond vijf uur nog op zijn werk.

Als Saskia van haar babysitten thuiskomt gaan we naar SpaceBar, een bar met op hun menu enkel verschillende tosti's, waaronder ook veganistische.  Je moet 21 zijn om hier te mogen eten en de bartender vraagt om Saskia's rijbewijs.  Dat heeft ze niet mee, dus Rick en zij gaan terug naar huis.

Intussen drink ik vast een glaasje wijn aan de bar en bestudeer het menu. Twintig minuten later zijn de anderen terug en bestellen we allemaal een verschillende tosti. Die van mij is met ham, provolone, appel en gegrilde ui op een meergranen boterham. 

Rick heeft er nog tater tots, een soort aardappelkroketjes, bij besteld.  Het smaakt ons allemaal prima, eenvoudig, maar lekker. Ook goed nog even zo met Saskia te kunnen eten. Het aankomende afscheid, vooral van haar katten, valt haar zwaar.

Thuis gaan bij mij de voeten omhoog en Rick helpt Saskia met haar inpakken.  Het zal nog een uitdaging worden geen overgewicht te hebben.  Misschien moet ze toch maar een tweede tas inchecken.

Weekend met de meisjes en Kevin

Zaterdag

Oei, als ik wakker word voel ik me helemaal niet lekker. Rick slaapt wat uit en staat pas om kwart voor negen op. Ik moet van mezelf ook het bed uit, maar doe eerst wat rek- en strekoefeningen in de hoop mijn spieren wat blijer te krijgen.

Na het onweer van gisteren is de luchtvochtigheid een heel stuk minder.  Dat maakt het heerlijk vertoeven buiten.  Rick en ik halen ontbijt voor de goegemeente.  Kevin is het makkelijkst met slechts een zwarte koffie.

We gaan naar Starbucks, South Block en Peet's.  Eenmaal weer thuis is iedereen op en we eten gezellig met zijn allen op het deck.  Ik besluit vandaag een rustdag van sporten te nemen en enkel mijn kilometer te gaan zwemmen.

Gisteravond waren Orion en Django niet zo blij met elkaar, maar nu rennen ze lekker in de achtertuin. Gezamenlijk blaffen ze tegen de buurhonden en spetteren ze in Orions badje.  Daar ziet Kevin echter muggenlarven in drijven dus met vereende krachten legen we het.  Orion is er toch niet zo van gecharmeerd.

Katja en ik zijn goed muggenvoer en hebben binnen de kortste keren een heel aantal beten. We haasten ons naar binnen en maken ons klaar om naar het zwembad te gaan. Katja, Kevin en ik gaan eerst, Rick zal later volgen.  Saskia heeft huiswerk te maken.

Vandaag is het BBQ dag in het zwembad en er stond dat er geen gasten toegelaten zouden worden.  We hopen Kevin binnen te smokkelen, want ons abonnement is weliswaar voor vijf personen, maar dat moet ons gezin zijn. Gelukkig lukt het zonder enig probleem hem binnen te krijgen (het abonnement is heel duur dus ik voel me helemaal niet beschaamd).

Terwijl ik aan mijn kilometer begin spelen Katja en Kevin in het water.  Rick volgt niet veel later.  Het water is heerlijk en een half uurtje later heb ik kilometer zevenentwintig voor dit seizoen erop zitten. Ik ga verder met de anderen genieten van gewoon in het water hangen.

Rick en Kevin besluiten dat zij hun lunch willen doen met de BBQ, die hier geserveerd wordt. Katja en ik zijn daar niet zo van gecharmeerd en besluiten samen Vietnamees te gaan eten.  Saskia komt opeens ook naar het zwembad en eigenlijk had ik ook wel willen blijven, want Katja wil niet terug na het eten, zoals ik gehoopt had.

Maar het is ook wel goed om even een uurtje mijn oudste tot mezelf te hebben. Zo heeft zij de kans mij precies te vertellen wat haar bezig houdt en haar wensen voor haar shower en meer. We frissen ons thuis op en gaan dan op weg naar Viet Aroma.

Ricks auto staat achter mijn van en ik besluit eindelijk eens mijn vreemde angst opzij te zetten en Ricks BMW i3 naar Vienna te nemen.  Dit is voor het eerst dat ik in deze auto rijd.  Het is natuurlijk helemaal niet moeilijk, waarom ik die tegenzin had is me nu een raadsel!

Bij het restaurant bestel ik kip spiesjes met hun loempia en salade en Katja een roergebakken gerecht met garnalen wat er ook erg lekker uitziet. Zoals ik al dacht heeft Katja me heel wat te vertellen en ik ben blij dat we dit uurtje samen even hadden.

Thuis is Rick inderdaad helemaal verbaasd dat ik zijn auto nam. Zij zijn net terug uit het zwembad.  Om de een of andere reden dachten zij dat wij daar terug zouden komen, maar dat was dus nooit de bedoeling.

We ontspannen een paar uurtjes thuis en laten de honden lekker in de tuin rennen.  Ik lees in mijn hangmatstoel en het is werkelijk heerlijk weer.  Ik zou hier in slaap kunnen vallen, maar de honden spelen niet bepaald stil. 

Katja en Kevin, als bierliefhebbers, willen graag naar de Caboose Brewing Company vlakbij.  Het is een gezellige microbrouwerij in ons stadje.  Katja en Kevin nemen een flight met vier bieren, Rick een donker bier en ik een wit biertje.  We genieten er met wat gerookte zalm pate buiten van.

Het is gezellig en er zijn heel wat honden.  Zowel Django als Orion zou het hier niet goed doen, helaas. We zijn toch wat jaloers met al die rustige honden, hoe lief de onze ook zijn. Gelukkig kunnen ze het samen over het algemeen wel goed vinden.

Saskia heeft de middag met een vriend, die haar nog voor ze vertrekt wilde zien, doorgebracht. Als iedereen weer thuis is rijden we Vienna weer in. Daar nemen we plaats aan het tafeltje dat ik heb gereserveerd op het terrasje van Sushi Yoshi.

Katja's grote wens was sushi vanavond en die wordt dus bewaarheid.  Ik ben dol op hun per stuk of halve rol methode van bestellen.  Ik bestel voornamelijk sashimi en ook een hand rol.  De rest heeft meer sushi. 

Het duurt best lang voor we ons eten krijgen, maar een salade en miso soep zijn gratis erbij en die stillen de eerste honger.  Het is ook gezellig zo met zijn vijven, alleen jammer dat Kai en Bea er niet bij zijn.  Ik geniet in ieder geval met volle teugen en vind het helemaal niet erg dat het allemaal wat langer duurt.

Na het eten vertrekken Katja en Kevin naar het Reston Town Center om wat vrienden te ontmoeten.  De honden spelen opeens schattig samen en liggen daarna vlakbij elkaar te slapen.  Het gevoel is werkelijk net als kinderen, die het eerst niet goed met elkaar kunnen vinden en dan opeens goede vriendjes zijn.

Het is weer zo fijn, al dat leven hier in huis! Jammer dat het altijd maar zo kort duurt.  Maar tot iedereen weer vertrekt genieten we er volop van.

Zondag

Alweer heb ik rare dromen, om de een of andere reden droom ik constant dat mijn tas wordt gesloten en ik mijn credit cards en geld kwijtraak, terwijl de rest met rust wordt gelaten.  Het is zo echt dat ik eenmaal beneden gauw kijk of mijn tas er nog ligt.

Rick en ik zijn ver voor de anderen op, hoewel nog steeds pas tegen negenen.  Alweer is het schitterend weer en voor hier betekent dat vooral lage luchtvochtigheid, want warm is het toch altijd in de zomer.

We rijden Vienna in en halen (ijs)koffies van Starbucks.  Dan gaan we een crepe eten bij Crepe Amour.  Daar is het druk, maar we krijgen nog een tafeltje buiten. Mijn Atlantico crepe met gerookte zalm, cream cheese en spinazie is weer superdun en lekker.

Als we klaar zijn is Katja ook wakker en we nemen haar bestelling mee naar huis. Kevin drinkt alleen zwarte koffie als ontbijt en Saskia gaat een acai bowl halen voor haar ontbijt als ze eenmaal bij haar positieven is.

Rick gaat de voortuin maaien en ik begin aan het op de plaats hardlopen waarmee ik mijn stappen wil behalen.  De honden spelen intussen in de tuin.  We zijn allemaal zo blij dat ze het weer goed met elkaar kunnen vinden (met af en toe een snauw, dat wel).

Als Rick klaar is lopen we, met uitzondering van Saskia, die weer huiswerk heeft, naar het zwembad.  Daar genieten we een uurtje van het koele water en ik doe intussen een gewichtenroutine met mijn watergewichten. Ik voel mijn spieren na afloop dus dat ga ik vaker doen.

Om een uur gaan we huiswaarts en douchen voor we gaan lunchen.  Katja en Kevin hebben Taco Bamba nog niet meegemaakt en de keuze valt daarop.  Kevin bestelt nachos en Katja en Rick taco's.  Ik wil eens een krab tostada proberen en dat is iets wat ik vaker ga nemen, heerlijk!

Met Orion en mijn Kindle verschans ik me daarna op het deck, zodat Katja en Kevin Zorro en Django zonder problemen de auto in krijgen.  Dan is het weer eens tijd om afscheid te nemen.  Gelukkig niet voor lang van Katja, want zij is van plan weer te komen als Kai hier is over een paar weken.

Tijd om boodschappen te doen!  Rick zet mij af bij Whole Foods en Saskia en hij gaan naar Giant. We doen inkopen voor vanavond en meer. Saskia vindt nog een heel aantal dingen, die zij mee wil nemen bij Giant.  Ik heb ook een hele tas van Whole Foods als ze mij weer op komen halen. Ik hoop maar dat haar bagage niet te zwaar gaat zijn!

Na de boodschappen uitgepakt te hebben, vertrekken Rick en Saskia naar Tysons Corner voor nog wat laatste inkopen.  Een half jaar weg is natuurlijk ook best lang, al is Australie ook een modern land waar van alles te verkrijgen is.  Ik ga in mijn hangmatstoel lezen en val bijna in slaap.  Orion houdt me gezelschap

Als Rick en Saskia eindelijk terugkomen zijn ze helemaal enthousiast.  Ik denk dat het is omdat Saskia alles heeft gevonden wat ze wilde.  Het blijkt echter dat ze een verrassing voor mij hebben!

Rick overhandigt me een Pandora tasje en ik vind er een Tinkerbell jurkje en Mickey spacer in.  Dit is al maanden mijn wens voor mijn Disney prinsessen ketting!  Ik ben er super blij mee! Nu heb ik Sneeuwwitje, Assepoester, Doornroosje, Belle en Tinkerbell, zo leuk!

Voor het avondeten hebben we zalmburgers en Saskia een veggie burger.  Saskia eet snel, want Kaylee komt haar helpen met inpakken.  De tijd begint te dringen, nog twee nachten en dan gaat het grote avontuur beginnen!

Rick maakt onze zalmburgers en we smullen er buiten op het deck van.  Die burgers zien er in de winkel altijd zo klein uit, maar uiteindelijk kan ik er maar een van de twee op.  Het smaakt allemaal wel fantastisch.

Kaylee is terug om Saskia te helpen inpakken en ik bel Etihad om een veganistische maaltijd voor Saskia te bestellen.  Dat is geen probleem.  Zo komen mijn oude reisagent vaardigheden nog even van pas.

Over minder dan 48 uur nemen wij afscheid van onze jongste voor de langste reis, die een lid van ons gezin ooit gemaakt heeft! Zij is nerveus, maar ik ook, ze blijft toch mijn baby (en ik merk dat ook aan Rick).  Maar voor de vlucht van Abu Dhabi naar Perth vliegt ze samen met een andere jonge vrouw uit Groot Brittanie.  Dat vind ik al fijner, dat ze niet alleen daar aankomt.

Zo eindigt weer een druk weekend.  We hebben genoten van iedereen, al was het veel te kort.  Ik ben dankbaar voor de goede relatie, die de kinderen onderling en wij met elkaar hebben.  Zoals ik maar al te goed weet is dat niet vanzelfsprekend.