Over Onafhankelijkheidsdag

Het is vandaag een vrije dag voor Rick vanwege Onafhankelijkheidsdag. We staan om kwart over zeven op, maken en eten ontbijt en gaan dan naar Starbucks voor onze koffies. 

Onze "traditie" is op 4 juli even de stad in te gaan om de sfeer te proeven. Het is tenslotte de hoofdstad van de VS en mensen komen van heinde en ver om hier de parade te bekijken en het vuurwerk te zien. 

Wij doen geen van beiden, de parade hebben we een paar jaar geleden gezien. Het vuurwerk is spectaculair, maar daar gaan we slechts af en toe heen. We hebben lang niet altijd zin om de menigte te trotseren. 

Hebben we nog wel iets te vieren met het huidige regime aan de macht? Ja, want dit land is niet alleen de regering. We zijn een prachtig land met een bevolking van 430+ miljoen mensen met ver uiteenlopende achtergronden. Er is heel veel om wel van te houden en deze 249ste verjaardag van het land te vieren.

We parkeren de auto op Pennsylvania Avenue niet ver van het Witte Huis. Er staan overal hekken voor extra beveiliging. Meer dan gewoonlijk vanwege de vrees voor een terreuraanval na de bombardementen in Iran. 

Het Old Executive Building

We lopen naar de National Mall waar heel wat mensen met vlaggetjes en in rood-wit-blauwe kleding al dan niet met een vlaggenpatroon lopen. Er wordt regelmatig "Happy 4th of July!" gewenst en er heerst een sfeer van saamhorigheid. 

Een prachtige blue jay

In dit gedeelte zijn de wegen afgezet en het is heel ongewoon om zonder verkeer op straat te lopen. Ook de mooie Memorial Bridge is afgesloten. Rick en ik lopen er overheen richting Arlington National Cemetery. Deze gelegenheid krijgen we niet vaak. 

Intussen is mijn blaas propvol en met alle afsluitingen zijn de gewoonlijke toiletten niet bereikbaar. Ik ben al van plan naar het Iwo Jima Memorial te lopen, maar dan ziet Rick opeens een chemisch toilet. Opluchting, want ik had het niet lang meer volgehouden. Rick neemt met mijn telefoon een foto van het ding, dus hier is die. 

Een stuk lichter lopen we terug de stad in. Het wordt al druk, want de parade begint om elf uur. Wij lopen door de straten terug naar de auto. 

Onderweg komen we langs het hoofdkantoor van de Wereldbank. Ik ben hier gekomen omdat mijn vader voor de Wereldbank ging werken. Natuurlijk kom ik nu nooit meer in het gebouw, vroeger wel. Het geeft me een nostalgisch gevoel hier te lopen. 

Thuis gaat Rick het gras voor het huis maaien en ik neem een verfrissende douche. Daarna gaan we eerst naar de Fresh Market waar we wat spullen voor onze barbecue vanavond kopen. Vervolgens halen we mijn poke bowl op en de Cava salade van Rick. Als laatste gaan we Whole Foods binnen waar we de laatste dingen voor ons avondmaal kopen. 

We eten thuis op het deck en mijn kolibrie camera neemt een foto waarop je het snelle bewegen van de vleugeltjes kunt zien. Ook opvallend is dat de vogeltjes achteruit wegvliegen. Zij zijn de enige vogelsoort die dat kan doen. 

Het is heerlijk weer. Tweeendertig graden zonder luchtvochtigheid, dat is ongewoon voor deze tijd van het jaar. We lopen dan ook naar het zwembad waar we wonder boven wonder een paar stoelen onder een parasol vinden.

We gaan het water in en het is lekker koel. Ik zwem twintig baantjes en vind dat genoeg voor vandaag. We praten wat met onze overbuurman en een andere man, die nog niet zo lang in Vienna woont. Dan zie ik mijn vriendin Mary Ellen en we praten elkaar bij over onze kinderen en onze reizen.

Zo is het al gauw kwart voor vijf en tijd om terug naar huis te lopen. We willen aan onze voorafjes beginnen (sashimi voor mij en reuzegarnalen voor Rick), maar we kunnen Ricks garnalen nergens vinden. 

We zoeken overal, maar geen garnalen. Dan gaan we maar terug naar Whole Foods om nieuwe te kopen. Die kosten $1 per garnaal en ze zijn groot. Voor de grap kijken we eens wat garnalencocktails bij restaurants in de buurt kosten. Dat is tussen de $18 en $23!

Om 4 juli te vieren drinken we een glaasje prosecco bij het voorafje. Dan gaat Rick grillen. Zijn Porterhouse biefstuk heeft veel meer tijd nodig dan mijn garnalenspiesjes en zalmburger. Daarbij hebben we spiesjes met groentes en paddenstoelen en rood, wit en blauwe chips. 

We eten buiten op het deck en het smaakt allemaal bijzonder goed. We willen vaker zo'n barbecue doen waarbij we ieder kiezen wat we lekker vinden. We hebben zelfs dessert. Rick smult van Ben & Jerry's ijs en ik van een klein fruittaartje van Whole Foods. 

Na het eten maakt Rick het vuurwerk klaar en om negen uur gaan we naar buiten om te kijken wat Chuck en hij gaan afschieten. De jongens van de overburen doen ook mee. 

Het vuurwerk duurt meer dan een half uur en is heel mooi. Ik probeer er wat artistiekere foto's van te maken, maar dat is niet makkelijk. Om ons heen wordt er ook flink geknald. Naar mijn idee meer dan andere jaren. En zo is deze Onafhankelijkheidsdag ook weer voorbij. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over een zwembaddagje

We staan uitgerust om kwart over zeven op. Ik kook mijn ontbijt en schenk een mok koffie met een schep cacaopoeder in. Ik geniet er buiten van, want het is schitterend weer. Vijfentwintig graden en het is lang niet zo vochtig als de afgelopen week. 

Na het eten doe ik wat cardio en dan gaan Rick en ik naar het centrum. Daar haal ik eerst mijn jurk van Saskia's bruiloft op. Zo te zien zijn de vlekken er vrijwel helemaal uit dus daar ben ik zeer tevreden over. 

Met onze koffies van Starbucks gaan we huiswaarts. Ik maak mijn cardio af en rijd dan naar Sharon voor personal training. Ik heb daar niet altijd evenveel zin in, maar Sharon heeft leuke oefeningen en natuurlijk praten we gezellig. 

Na afloop ga ik door naar Whole Foods. Daar fotografeer ik wat bijtjes op de planten in het tuintje naast de supermarkt. Op weg naar binnen zie ik een leuk nummerbord "LEGOGVY" (Legoguy was zeker al geclaimd). Ik vind vooral de rand met "Lego" eromheen grappig. 

In de winkel zoek ik naar een mogelijkheid om Faeloria, het draakje, te fotograferen. Ze verstopt zich tussen de papaya's en ananassen. Ik vind de draakjes leuk, omdat ze zo flexibel zijn. Met een pakje Indonesische gamba's vertrek ik weer. 

Thuis maak ik me klaar voor het zwembad en ben daar net na elven. De zwembanen zijn bezet, maar die heb ik toch pas na de lunch nodig. Ik leg mijn handdoek op een stoel onder een parasol en bezet een tweede stoel voor Rick. 

De muziek staat weer eens veel te hard, maar ik zeg er niets van want ik blijf niet lang. Net na twaalven loop ik terug naar huis om samen met Rick lunch te eten. Daarna gaat hij mee om een duik in het zwembad te nemen voor zijn volgende vergadering zich aankondigt. 

Dit keer vraag ik ze wel de muziek zachter te zetten. Dat is nauwelijks te horen, maar het is tenminste geen Country meer. Als Rick terug naar huis gaat begin ik aan mijn baantjes en veertig minuten later zit kilometer nummer twaalf erop.

Op mijn ligstoel lees ik het Rick Steves boek over IJsland. Van alle reisgidsen vind ik die van hem altijd het fijnst. Langzamerhand begin ik een beeld te krijgen van wat we zoal willen zien. 

Chuck en Lorraine komen en ik zwem nog eens twintig heel rustige baantjes met Lorraine. Zij heeft net bestralingen moeten ondergaan en voelt zich eindelijk weer energiek genoeg om wat te zwemmen. 

Na zijn vergaderingen komt Rick ook terug. Hij krijgt voor hij het water ingaat een telefoontje van de hoofd vice president van Microsoft aan de oostkust van de VS. Zij biedt haar excuses aan voor de kleine ramp, die HR heeft aangericht. Het blijkt om veel meer mensen dan alleen Rick en zijn collega's te gaan. 

Nu moeten ze de brieven om het "ontslag" terug te draaien voor 8 juli gestuurd en ondertekend hebben. Anders worden al die mensen automatisch uit het systeem gehaald. Nu schijnen er problemen met het sturen van die brief te zijn. De VP wil Ricks email adres e.d. hebben voor het geval dat de brieven niet op tijd zijn. Pfff!

Tegen vijven lopen we terug naar huis en we dachten beiden dat we vanavond happy hour met Christine en Chuck zouden hebben. Die komen echter niet opdagen dus misschien is vandaag de dag dat ze terugkomen uit Nederland en niet gisteren. 

Wij vinden dat wel prima, want we zijn beiden moe. We bestellen avondeten van Taco Bamba en Genki, natuurlijk de yakitori. En nu is ons lange weekend begonnen, want morgen is het Onafhankelijkheidsdag (of 4th of July zoals iedereen het hier noemt). 

Hier nog een kolibriefilmpje. YouTube doet dat rare donkere gedeelte

Over een opluchting voor Rick

We staan op en geven Orion meer dan zijn gewoonlijke medicijnen. Hij heeft later vanochtend een dierenartsafspraak. Dan maak ik mijn ontbijt. Helaas regent het wat en is alles op het deck nat na de onweersbuien. Ik eet dus binnen.

Als Rick klaar is en ik een half uur cardio heb gedaan gaan we naar Starbucks in Vienna. Mijn nitro brew is perfect bereid en er staat een vrolijke "Good Morning!" op de beker. 

We halen Orion op en gaan meteen door naar de dierenarts. Daar krijgt Orion drie prikken, een tegen kennelhoest, een tegen Lyme waar hij over drie weken nog een van moet en een tegen leptospirosa. Die laatste heeft Orion nog niet eerder gehad. Misschien is die nieuw, maar dat weet ik niet zeker. De hond gedraagt zich voorbeeldig.

Rick heeft een enerverende dag, want het gedeelte van Microsoft dat de federale regering van de VS als klant heeft wordt gereorganiseerd. Dit is deel van een grote reorganisatie waarbij 4% van de werknemers van Microsoft worden ontslagen. Vandaag krijgen degenen, die hun baan verliezen, daar bericht van. 

Het lijkt ons sterk dat Rick daarbij zal zitten gezien zijn kennis van vijfendertig jaar. Maar je weet nooit. Rick krijgt bericht dat er om twaalf uur een vergadering is met zijn afdelingshoofd en maar vier collega's. Hij is dus enorm nerveus, want hij wil op zijn eigen tijd met pensioen gaan.

Na mijn cardio afgemaakt te hebben maken we een wandeling door de buurt om de gedachten wat te verzetten. Daarna gaan we naar Whole Foods voor wat boodschappen en dan is het tijd voor de vergadering. 

Mijn themadraakje in de crape myrtle

Intussen maak ik lunch zodat het halve uur ook voor mij snel voorbij gaat. Ik zie ook wel positieven als Rick nu met pensioen gestuurd zou worden, maar hij wil dat helemaal nog niet. Gelukkig is het ook niet zo, maar...

Microsofts HR afdeling in Redmond Washington heeft per ongeluk Rick en zijn vier collega's op de lijst met "RIF" (reduction in force) werknemers gezet. Dat betekent dat Rick per abuis een ontslagbrief heeft ontvangen. Die moet hij negeren en zijn afdelingshoofd stuurt morgen een brief, die Rick moet ondertekenen en die hem weer als werknemer zal aanstellen. 

Wat een grove fout van HR en volgens de manager is het laatste woord er nog niet over gezegd. In ieder geval kan Rick blijven, maar helaas krijgt hij weer een andere leidinggevende, de 31ste van zijn carriere! Verder hoort hij de hele dag door van collega's die wel bij de ongelukkigen horen. Echt blij is Rick dus niet.

De schoonmaakploeg komt en het zwembad is gesloten vanwege een zwemteam wedstrijd. Ik besluit er een ontspanmiddag van te maken. Ik ga de hot tub in (Rick heeft de temperatuur op 37 graden gezet dus niet zo heel heet). Dan lees ik een tijdje, ga er nog een keer in en zo drie keer. 

Het is heerlijk en ik maak ook foto's van de bubbels, die ik bewerk met filters. Om half vijf vertrekken de schoonmakers en ga ik naar binnen. De muggen hebben me intussen gevonden en daar ben ik niet van gediend. 

Onze tray bake van vandaag bevat geroosterde tomaten van de markt, sjalotten, kappertjes en knoflook in een rode wijn azijn en olijfolie marinade. Daarbij hebben we schelvis filets. Het is weer een geslaagde maaltijd.

Vienna doet het 4 juli vuurwerk op 2 juli tegenwoordig. We kunnen het altijd slecht zien door alle bomen in de buurt. Ik weet nog niet of ik zin heb erheen te lopen. Vrijdag is er ook vuurwerk van Rick en de buurman. Maar misschien heb ik over een paar uur toch opeens zin. 

PS: we zijn toch gaan kijken 

Over een pittig onweer

Zeven uur komt al snel, maar volgens Fitbit heb ik meer dan 8,5 uur geslapen dus het is echt wel tijd om op te staan! Ik maak mijn ontbijt en eet het buiten op het deck op. 

Deze maand is het fotografiethema hetzelfde object op iedere foto. Ik heb er dit keer een draakje voor gekozen en die Faeloria genoemd.

Terwijl Rick zich klaarmaakt voor zijn werkdag doe ik twintig minuten cardio. Dan rijden we naar het Starbucks cafe in het Pan Am Center. Rick heeft om negen uur een vergadering en ik vind het ook fijn om niet helemaal naar het Vienna cafe te gaan. Zo heb ik tijd om mijn cardio voor personal training af te maken.

Terwijl Rick de koffies haalt krijg ik een telefoontje. Ik herken meteen het nummer van de tandarts waar ik om elf uur een afspraak voor heb. De mondhygieniste is ziek dus mijn afspraak moet verzet worden. Ik had me er mentaal op voorbereid dus baal wel een beetje, maar aan de andere kant stel ik het ook graag uit. 

Thuis maak ik mijn cardio training af en ga dan naar Sharon voor de krachttraining. Zij wil natuurlijk alles van de bruiloft weten, want haar dochter trouwt in november. Het halve uur gaat heel snel. Als we buiten nog even kletsen lopen er op hun gemak twee herten de tuin van Sharons buren in. 

Sharon vertelt dat het mannetje vrij tam is. Inderdaad komt hij best dichtbij om te kijken of we wat te eten hebben. In onze tuin waren er vanochtend meer lelies verorberd en bij Sharon vinden ze de hosta's lekker. De herten vinden een heel smorgasbord in de tuinen in de buurt. Het went nooit ze van zo dichtbij te zien.

Op weg naar huis stop ik even bij het huis met de mooie tuin. Het is weer flink heet, maar dat deert de bijtjes op de echinacea niets. Ze zitten vol stuifmeel om lekkere honing mee te maken. 

Nu de tandarts niet doorgaat heb ik opeens een paar uur extra. Ik neem daarvan gebruik om het avondeten vast gedeeltelijk klaar te maken. 

Dat vergt groentes schoonmaken en snijden en een marinade maken. Rick merkt op dat ik een ware keukenprinses aan het worden ben. Ik vind het leuk nieuwe recepten uit te proberen nu we geen kieskeurige kinderen meer thuis hebben.

We eten samen lunch en praten over onze IJsland reis. Ik boek het hotel in Reykjavik via Booking, want ik krijg inmiddels flinke korting en gratis ontbijt met de Genius punten. 

Na het eten ga ik gauw naar het zwembad om mijn baantjes te trekken. Er wordt onweer voorspeld en je weet nooit wanneer dat komt. Ook vandaag red ik een bijtje van verdrinking. Wat is het toch dat ze het zwembad invliegen.

Het zwemmen gaat lekker en als ik aan baantje 35 begin denk ik donder te horen. Ik hoef nog maar vijf baantjes, dus ik ben op tijd gegaan. Ik hoor nog een paar keer donder, maar de lifeguards niet door de harde muziek en een grasmaaimachine vlakbij. Het duurt twintig minuten voor er zo'n harde klap komt dat er geen twijfel meer is.  

Helaas voor Lorraine is zij net aangekomen en krijgt geen kans het water in te gaan. We lopen samen terug en horen de donderklappen steeds luider worden. 

Al snel nadat ik binnen ben is het noodweer hier. Het komt dit keer recht over ons heen en de klappen zijn zo hard dat ik er zelfs van schrik. Arme Orion moet er hard tegen blaffen. Onze elektriciteit flikkert even, maar de straat naast ons en de rest van die buurt zit zonder stroom. 

Wij wonen waar het groene stipje is, alles in rood heeft geen stroom

Als het onweer voorbij is stelt Rick voor een drankje te gaan halen bij Coco's Sodas & Sweets. Ik neem altijd de Doheny: water, suikervrije ananas siroop, suikervrije kokossiroop en kokosroom. Rick heeft de Jailbreak met heel veel caffeine. Als ik dat nu zou drinken zou ik niet slapen vannacht. 

De tray bake van vanavond is kip in een citroen met venkel groen marinade op geroosterde venkel, wortels en kleine paarse aardappels gegarneerd met plakjes citroen. Het was wat werk om voor te bereiden, maar het smaakt erg lekker. Het bevalt me wel om meteen een recept op te zoeken als ik een bepaald ingredient zie.

Rick vertrekt na het eten met buurman Chuck naar Costco. Daar is het vuurwerk stukken goedkoper dan bij het standje vlakbij ons. Vrijdag moet er natuurlijk afgestoken worden vanwege Onafhankelijksheidsdag.