Over een luie maandag

Voor mijn doen sta ik vroeg op, want ik wil aan de computer zitten als de zwembanen voor volgende week gereserveerd kunnen worden. Om acht uur is dat het geval en ik ben duidelijk niet de enige, want de website is super langzaam. 

Rick hoort me dan ook heel wat foeteren, maar een kwartier later heb ik tot en met 25 juli een dagelijkse baan gereserveerd. Een heel uur heb ik toch maar niet gedaan, ik kan altijd op de dag zelf kijken of er iets vrijkomt.

Als ontbijt eet ik de andere helft van de Spanish scramble van gisteren. Ik heb er wat koffie bij, maar als Rick aankondigt naar Starbucks te gaan ga ik mee. We spelen een beetje Pokemon Go en mijn "tall" (kleinste maat) nitro brew smaakt me zeer goed.

Dan verdwijnt Rick zijn (iets minder rommelige) kantoor in om te studeren voor een examen. Ik doe mijn uur stappen op het deck. Iedere ochtend doe ik van alles op mijn telefoon om dat uur door te komen. Een van die dingen is de dagelijkse hoeveelheid positieve coronavirus testen checken. 

Nu begint er anecdotisch een verschil te zijn tussen hier in het noorden van Virginia en het zuiden van de staat, waar men veelal weigert mondkapjes te dragen. Toen de uitbraak begon waren de meeste gevallen hier in omgeving Washington. 

Nu zijn wij minder dan een kwart van de gevallen in Virginia. Onze getallen gaan langzaam omlaag, terwijl die in de rest van de staat, vooral in het strandgebied bij Virginia Beach, hard omhoog aan het gaan zijn. Het is hier dichter bevolkt dus een van de verklaringen moet wel het dragen van mondkapjes zijn.

We zien dat ook in de noordelijkere staten, zoals New York, New Jersey, Connecticut en Massachusetts. Ironisch genoeg dachten bepaalde mensen in de regering hier dat het virus in de zomer wel weg zou gaan, maar juist in de warme staten in het zuiden zijn de nummers angstaanjagend. 

Om half elf rijd ik helemaal blij naar Sharons huis. Zij heeft een sportschooltje opgezet in haar garage en ik ben een van de eerste klanten. Het is nog niet helemaal af, maar er is genoeg variatie om een half uur te volbrengen. 

Natuurlijk dragen we allebei een mondkapje en het is best vreemd om te sporten met zo'n ding op. Alle klagers dat je dan niet genoeg lucht krijgt spreken onzin. Ik adem net zo door dat ding als gewoonlijk. Het halve uur gaat heel snel voorbij en donderdag kan ik weer. Zoveel fijner dan het zelf boven doen!

Zo is de ochtend voorbij gevlogen en Rick en ik gaan Vienna in om salades voor onze lunches te halen. Ik bestel weer mijn favoriete Subway salade en Rick neemt er een van Cava. Op het deck smullen we ervan. Het is super weer vandaag, dertig graden en lage luchtvochtigheid. 

Terwijl ik daarna in mijn hangmatstoel zit te lezen komt de ijscoman langs. Ik heb goede herinneringen daaraan bij mijn opa en oma. Als die langskwam mochten we allemaal een ijsje. Het deuntje staat me nog bij. Deze speelt weliswaar een ander deuntje, maar het is zo echt zomers. Jammer genoeg is een ijsje op het moment geen goed idee voor mij. 

Mijn zwembaan reservering is om half vier en ik vind het eigenlijk heel jammer dat ik geen tijd heb om te lezen als ik twintig baantjes trek. Ik vind de gulden middenweg en zwem tien baantjes en de rest van de tijd "mag" ik lezen. Ben ik de enige, die van alles "moet" van zichzelf? Ik word er zelf soms moe van. 

Als ik thuiskom is de fan, die we voor het deck hadden besteld, aangekomen. Hopelijk blaast die de muggen weggen. Het helpt zeker en geeft ook wat verkoeling. De wind, die die maakt, doet me bijna in slaap vallen! 

Als Rick klaar is met zijn werk houden we happy hour op het deck. Voor mij een Aperol spritz en Rick heeft een van zijn favoriete bieren. We maken samen het avondeten klaar. We hebben ieder een krab cake en een garnalen cake met daarbij gegrilde paprika en ui, tomatensla en bloemkoolpuree. We merken beiden op dat dit maal niet zou misstaan op een restaurant menu. 

De dagen gaan me weer veel te snel, zoals altijd in de zomer. Het is alweer bijna half juli! Ik begin er toch steeds meer over te denken om een flink deel van de winter in warmere oorden te besteden. Hopelijk wordt alles in Florida wat rustiger voor die tijd. 

Over weer een zomers weekend

Zaterdag

We staan om kwart over acht op en na Orions wandeling, dit keer met harnas, rijden we naar het centrum van Vienna. Daar halen we onze weekend koffies en egg bites van Starbucks en bezoeken dan het boerenmarktje bij het Community Center. 

Een bij en een vlinder in een foto, het speciale tuintje bij het Community Center doet zijn werk

Daar snuffelen we rond en zien ook een paar bekenden. Bij een van de standjes met sausjes en dergelijke kopen we een potje met zout dat met elzenhout gerookt is. Ik ben benieuwd! Verder kopen we een paar bakjes van de verschillende kleuren en maten tomaat. Daar zullen we de komende week tenminste een salade van maken. Verder zijn het net snoepjes en lekker als even tussendoor. 

Thuis ga ik aan mijn stappen. Onderwijl lees ik de Donald Duck op mijn telefoon. Erg leuk om die stripverhalen zo elektronisch te kunnen lezen! Het uur gaat zo snel voorbij. 

Voor onze lunch rijden Rick en ik naar het Mosaic District. Daar halen we eten van Sheesh Grill. Ik vind hun zalm kabob met de lekker pittige spinazie super lekker. Ik zou wel willen weten welke kruiden ze daarvoor gebruiken. 

De rest van de middag lezen we op het deck. Ik heb een fan aangezet tegen de muggen en dat helpt goed. We hebben nu een grotere besteld om het deck muggen vrij te houden. Bijkomstig voordeel is dat het lekker koel aanvoelt. 

We hebben vandaag vrij laat een baan in het zwembad gereserveerd. Om vijf uur sluiten we aan in de rij om naar binnen te gaan. Dit keer hebben we baan 8 en moeten dus aan de diepe kant het water in. Gelukkig is er een trapje. 

Vandaag ben ik eens lui. Ik heb mijn Kindle mee en lees in het koele water verder in mijn boek. Het halve uur gaat zo ook snel voorbij en voor we het weten fluiten de life guards dat we uit het water moeten. Lekker afgekoeld lopen we terug naar huis.

Zodra we thuis zijn bestellen we avondeten van Red Galanga. Voor mij hun heel goede sashimi en Rick heeft de Koreaanse bulgogi biefstuk. Ik mis onze buurtvriendinnen happy hours bij Red Galanga! Geen idee wanneer we daar weer mee kunnen beginnen. 

Om zeven uur lopen we naar de oprit van onze buren twee huizen verderop. Daar houden we een afscheidsfeestje voor Linda wiens man vorige maand is overleden. Zij gaat naar Utah verhuizen om dichter bij haar kinderen te zijn.

Delia, een van onze buurvrouwen, heeft een heel attent cadeau uit ons aller naam geregeld. Het is een waterverf schilderij van Linda's huis. Ze is er helemaal ontroerd door. Het wordt gezellig en we proberen goed afstand te houden, maar dat lukt niet altijd. 

Lorraine en ik praten lang bij, want we hebben elkaar al even niet gesproken, en de tijd gaat snel. Om negen uur zijn Lorraine en ik de eersten, die afscheid nemen. Linda zal de vierde oorspronkelijke bewoner van ons plein zijn, die gaat verhuizen. Dat betekent dat de gezinnen van zes huizen al meer dan twintig jaar buren zijn. Best lang!

Rick en ik kijken nog wat televisie en dan is het bedtijd. Het was weer een heerlijke zaterdag!

Zondag

We staan op onze gewoonlijke tijd op het is opnieuw schitterend weer. We hebben geen van beiden zin in egg bites dus we halen alleen koffies van Starbucks. Ik bestel een Spanish scramble van Anita's en Rick haalt een sausage en egg Mcmuffin van McDonald's. 

Na het eten begin ik aan mijn op de plaats hardlopen. lk ben vandaag niet heel fanatiek en blijf doorgaan tijdens de Zoom met mijn Canadese broer. Mijn Nederlandse broer kon niet en mijn zus is op vakantie in New Hampshire. Het is gezellig even bij te praten met Berend Jan en Ana Maria. 

Als zij aan hun ontbijt gaan heb ik mijn uur stappen er bijna opzitten. Rick heeft intussen een fietstochtje gemaakt. Zo vliegt de ochtend voorbij en voor we het eten knorren onze magen en gaan we lunch halen. Dit keer zijn het salades van Sweet Leaf. Hun biefstuk is werkelijk heerlijk, maar verder vind ik de salade maar saai, bijna alleen spinazie, de andere ingredienten moet je echt zoeken. 

Het drupt wat als we op het deck zitten te lezen, maar als we om drie uur naar het zwembad gaan voor ons halve uur waterpret schijnt de zon weer. Dit keer lezen Rick en ik allebei in het verfrissend koele water. Morgen moet ik van mezelf weer zwemmen, maar dit is ook zo ontspannend!

Mijn geliefde tijgerlelies beginnen te bloeien, altijd zulke mooie bloemen, gelukkig heeft de chipmunk ze niet allemaal opgegeten.

Het is weer tijd om onze voorraad wijn, bier en andere alcoholische dranken aan te vullen. Bij Total Wine en de er vrijwel naast gelegen ABC Store in McLean vinden we alles wat we nodig hebben. Nu kan ik tijdens ons happy hour weer naar hartelust van Aperol Spritz genieten. 

We wilden bij Kazan, het oudste Turkse restaurant in onze omgeving, gaan eten. Ik las dat de eigenaren het financieel erg moeilijk hebben in deze COVID tijd. Helaas blijkt het restaurant op zondag gesloten dus dat steunen proberen we een andere keer maar weer.

Het dreigt wel weer te gaan regenen, maar ik weet dat Zenola's terrasje overdekt is. Daar worden we als familie ontvangen. De chef weet dat ik dol op lever ben en maakt speciaal voor mij een kippenlever gerecht met een heerlijke fatoush salade en vooraf kies ik de kibbeh nayah, rauw lamsvlees, een van mijn favoriete Libanese gerechten. 

Het smaakt zoveel beter bij het restaurant zelf dan afhalen. Rick is ook heel blij met zijn keuzes, de fatoush salade en een Libanese shepherd's pie. We genieten met volle teugen. Vanaf hun opening niet zo heel ver voor de coronatijd begon is dit een van onze favoriete restaurants geworden. 

Het regent inderdaad een beetje, maar dat deert ons en de andere gasten onder de tent niet. Als we afgerekend hebben lopen we nog even naar The Fresh Market om ons avondeten voor morgen te halen. 

Dan ben ik opeens heel moe en blij om in mijn luie stoel neer te zakken. Het was weer een fantastisch weekend, gezien de omstandigheden, want ik zou liever gewoon lekker met mensen kletsen zonder afstand te houden of mondkapje te dragen. Maar ik zie dat niet snel terugkomen hier met het chaotische beleid in dit land.

Zo, nu gaat Netflix aan en ga ik The Final Table kijken, een leuke kookcompetitie. Rest mij nog iedereen heel fijne week te wensen!

Over vrijdag

Rick is er al veel vroeger uit dan ik, nog voor zevenen zelfs. Eigenlijk zou ik ook wel vroeger op willen staan, maar ik voel me dan gewoon nog niet uitgeslapen. Als ik om acht uur beneden kom zijn Rick en Orion er niet, dus ik neem aan dat Rick Orion uitlaat.

Niet veel later komt Rick echter met een Starbucks ontbijt als verrassing voor mij het deck op. Orion blijkt nog in zijn bench te zitten. Die heeft geen kik gegeven wat hij meestal wel doet als hij weet dat ik in de buurt ben.

Na mijn nitro brew en egg bites begin ik vroeger dan gewoonlijk aan mijn hardlopen op de plaats. Ik ga ook even beneden in het gras staan voor de verandering, maar word daar meteen aangevallen door de muggen. Ik heb de "haard" daarvan ontdekt, een laagje water in een bak in de acthertuin van de vervelende achterburen. Ik zie de larven gewoon van waar ik sta! 

Weer boven op het deck is het minder erg en ik maak mijn 10000 stappen af. Dan ga ik op het deck mijn dagelijkse breinspelletjes spelen. De receptioniste van Lofty Salon belt of ik in plaats van om twee uur om half twaalf kan komen. 

Dat komt mij eigenlijk heel goed uit en ik was gauw mijn haar en rijd er naartoe. Dit keer hoeft mijn haar enkel bijgekleurd te worden en Carmen doet dat wederom heel goed. Ook mijn wenkbrauwen krijgen een beurt, door de zon zijn die alweer heel licht geworden. 

Als ik bijna klaar ben bestel mijn salade van Subway. Die staat al klaar als ik binnenkom en de vriendelijke eigenaar vraagt opnieuw waar Rick is. Rick had een conference call om 12 uur en haalde zelf een salade van Cava. 

Na het eten ga ik zitten lezen in mijn hangmatstoel. Het voelt helemaal als vakantie. Vanochtend tijdens mijn sporten las ik Donald Ducks en vanmiddag een van de Suske en Wiske's. Intussen vliegen de kolibrietjes af en aan, ze zijn helemaal niet bang meer voor mij. 

Tegen half vier loop ik naar het zwembad. Ik heb baan 1 nog eens kunnen bemachtigen en trek mijn twintig baantjes. Ik denk erover een paar dagen twee halve uren achter elkaar te reserveren en dan tijdens het eerste baantjes te trekken en gedurende het tweede in het water te lezen. 

Het is hard nodig aan mijn nagels te werken en ik voel me nog niet veilig genoeg om naar de nagelsalon te gaan. Ik lak dus mijn teennagels, dit keer met roze glitternagellak, en daarna met het UV machientje mijn vingernagels met gel nagellak. Ik ben nog lang geen pro, maar ze gaan door de beugel.

Daarna is het Orions beurt. Ook zijn nagels zijn veel te lang. Hij laat ze gelaten door mij knippen. Eindelijk heb ik daar weer een goed apparaatje voor, de vorige was niet scherp genoeg meer.

Rick heeft vorig weekend een fles Prosecco gekocht en ik verlang opeens zo naar een Aperol Spritz, zo'n verfrissend zomers drankje. Ik zoek online op hoeveel suiker daarin zit en dat valt alles mee. Na meer dan een jaar geniet ik dus weer eens van een lekkere Aperol Spritz. 

Ons avondeten halen we van Pazzo Pomodoro. Daar hebben ze ook een leuk terrasje nu en daar zou ik best eens willen eten. Vanavond eten we op het deck. We hebben allebei een gazpacho en een antipasto "plankje". Ook dat is heerlijk zomers en we smullen ervan.

Terwijl ik dit typ zie ik buiten tientallen vuurvliegjes twinkelen. Die blijf ik bijzonder vinden, net kerstlichtjes in de bomen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over donderdag

Zoals gewoonlijk is Rick al een tijdje op als ik beneden kom. De koffie staat klaar en ik pocheer een ei in de magnetron wat ik met komkommer en tomaat als ontbijt buiten op het deck eet. Rick gaat intussen Orion uitlaten.

Rick komt zeer ontdaan terug, want Orion rukte zich los van zijn riem en rende naar de overkant waar een kennis van ons met Rick stond te praten. Orion blafte zoals gewoonlijk tegen haar, maar beet haar ook lichtjes. 

Orion heeft een heel sterk herdersinstinct en dit was geen gemene beet, maar een kneepje zeg maar. Dat maakt natuurlijk niets goed, maar ik had me meer zorgen gemaakt als Orion echt gebeten had. Toch blijkt Roxanne wel een kleine bloeduitstorting en een wondje te hebben.

Zij belt dan ook terecht boos om te vragen of Orion wel up to date is met zijn hondsdolheidsinenting. Dat is hij natuurlijk, want daar ben ik heel precies mee. Gelukkig wil Roxanne er verder geen drama van maken,  maar met een vreemde had dit wel heel anders kunnen aflopen!

Hopelijk gaat Rick nu Orions harnas eindelijk gebruiken. Ik heb hem dat al zo vaak aangeraden! Daarmee heeft hij veel betere controle over de hond. Ook ga ik meteen weer oefenen met de muilkorf. We moeten over een tijdje weer naar de dierenarts voor Orions jaarlijkse controle en daarvoor zal het ook fijn zijn als hij aan de muilkorf gewend is.

Met al dit gedoe lukt het me toch wel mijn 10000 stappen in iets meer dan een uur bijeen te krijgen. Het is weer super lekker weer en Rick en ik eten onze lunch Subway salades buiten op het deck op. Volgens mij zijn wij deze week Subway's beste klanten. De salades zijn dan ook zo lekker en niet veel duurder dan als we zelfs alle ingredienten hadden moeten kopen. 

De makelaar, die we voor Dads huis in de arm hebben genomen, belt. Er is veel interesse, maar men vindt de prijs te hoog. Dat verbaast mij niets. Het uitzicht is natuurlijk fenomenaal, maar er moet van alles aan het huis worden gedaan. Ramen moeten vervangen, de basement moet gemoderniseerd worden en meer. 

Rick en Lisa hebben geen haast met de verkoop. Er is geen hypotheek op het huis, dus alleen de belasting moet worden betaald. Toch zullen Rick en de makelaar waarschijnlijk volgende week de prijs verlagen. Jammer genoeg kwam er  ook net vandaag een soortgelijk huis op de markt dat wel helemaal gerenoveerd is. 

Mijn zwembaan reservering is vanmiddag om drie uur, mijn favoriete baan 1. Ik zwem mijn halve kilometer weer en geniet daarna van het koele water. Dit seizoen heb ik nu 7,5 kilometer gezwommen. Als ik een uur had gehad was dat waarschijnlijk het dubbele geweest, maar het halve uur is prima.

Als ik mezelf weer in droge kleren heb gehesen rijd ik naar de Safeway. Met mondkapje en spatmasker (hoe ik op een van de vele sites "fsce shield" vertaald zag) ga ik er binnen. Ze zijn hier niet zo streng als Whole Foods, maar ik zie maar een persoon zonder mondkapje. Ik vind alles wat ik nodig heb en vertrek weer snel. 

Tegen zessen maken Rick en ik ons klaar voor het wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Ik besmeer schijfjes komkommer met krab dip en we maken onze drankjes. Zoals altijd wordt het een gezellig uur, dit keer zelfs langer. 

Na afloop bestellen Rick en ik Chinees eten. Ik wilde eigenlijk van Peking Express eten, maar Rick heeft liever Hunan Delight. Prima, maar als het eten komt vind ik Peking Express vele malen beter. Die wordt het de volgende keer. 

Rest mij nog om iedereen hartelijk te bedanken voor de leuke reacties op mijn huis video's. Het was een goed idee van Marian, duidelijk. 

Over woensdag

Eigenlijk was ik om half zeven al wakker, maar ik blijf nog een uurtje liggen. Als Rick opstaat ga ik mee naar beneden. Het is weer mooi zonnig en warm. Ik eet mijn ontbijt op het deck, een gepocheerd ei met mini tomaatjes en mini komkommer. Ik vind de mini groentes lekker op het moment.

Om negen uur heb ik met Inge in Belgie afgesproken om nog eens een video gesprek te hebben. Terwijl we kletsen doe ik mijn stappen op de plaats. Zo gaat de tijd lekker snel en we hebben zeer veel te bepraten.

Als ik afscheid van Inge heb genomen ga ik me opfrissen en kleed me alvast in bikini. Ik haal Ricks en mijn salade van Subway voor ik ga zwemmen en loop dan naar het zwembad. Daar heb ik vandaag de vroegste reservering, van twaalf tot half een. De twintig baantjes zijn weer snel getrokken.  

Thuis eten Rick en ik onze lunch op het deck. De schoonmaakploeg zal om een uur komen dus we haasten ons een beetje. Dat had niet gehoeven, want uiteindelijk komen ze pas om kwart over twee. Het is een beetje hinderlijk, want zo weten we niet wanneer we Orion in zijn bench moeten doen. 

Vandaag heb ik twee videogesprekken en om tien voor twee begin ik die met Marian, die ik in het begin van mijn gidscarriere heb rondgeleid. Ik herinner me die rondleiding nog goed. Het was bloedheet en niet te harden. Dat is het enige wat ik niet mis aan geen rondleidingen deze zomer. 

Marian en ik hebben ook heel wat gesprekstof en het is goed toeven op het deck. Voor we het weten is er anderhalf uur voorbij! Ik blijf deze videogesprekken erg leuk vinden. Veel mensen "kennen" mij al meer van dit blog, maar zo leer ik hen ook beter kennen. 

Ruud heeft me intussen een heel aantal Suske en Wiske's elektronisch toegestuurd en ik lees daar een paar van in mijn luie hangmatstoel. Het gaat prima op mijn telefoon, wel heel anders dan een stripboek, maar zo bespaar ik ook weer papier. 

Aan het einde van de middag ga ik me eens nuttig maken en de meerkleurige tomaten, olijven en augurk salade voor vanavond samenstellen. Deze is altijd een favoriet in de zomer en zo makkelijk te vervaardigen met maar drie ingredienten. 

Behalve de salade eten we vanavond ook zalm uit de air fryer en de bloemkool tots. We veroberen het binnen, want de muggen vinden ons veel te lekker. Je zou denken dat het door onze vijver komt, maar die heeft een harde fontein en een vis, geen mug overleeft daar. Ik wacht met smart op een apparaatje dat ik besteld heb. 

Op Marians verzoek heb ik wat korte video's gemaakt van hoe ons huis er van binnen uitziet. Zij merkte op dat ze telkens maar kleine stukjes ervan op foto's ziet. Hieronder dus de drie verdiepingen, het zijn snelle video's want Blogger laat maar 100 mb toe. Hopelijk geven ze een beetje beeld van hoe het hier allemaal in elkaar zit. 

Over dinsdag

Mijn hemel wat heeft het vannacht huisgehouden! Donder en bliksem en harde regen leken wel urenlang te duren. Gelukkig is Orion niet bang, Cosmo stond dan hijgend aan mijn bed. We zijn dankbaar dat we stroom hebben als we opstaan, een deel van Vienna heeft dat niet.

Als ontbijt warm ik de andere helft van het Anita's ontbijt van gisteren op en eet het op het redelijk natte deck op. Dan kondigt Rick aan dat hij naar Starbucks gaat en ik ga mee. We spelen wat Pokemon Go en ik neem de kleinste maat nitro brew bij de drive thru.

Rick verdwijnt in zijn kantoor en ik doe eerst mijn stappen op het deck, dit keer is het door de bewolking niet zo warm. Daarna werp ik me op een van Sharons gewichten routines. Ik moet echt weer terug naar twee keer per week! Ik hoop zo dat Sharons mini sportschooltje binnenkort opengaat.

Het keyboard van mijn oude Surface laptop is een stille dood gestorven. Het begon in Michigan met een aantal letters, die het niet meer deden, en nu doet het helemaal niets meer. Ik heb geen garantie meer, dus Rick verrast me vanochtend met een splinternieuwe Surface 3. Dit blog typ ik nog op een van Ricks laptops, maar dat van morgen zal van mijn nieuwe eigen laptop komen. Ik ben er zo blij mee! 

Voor de lunch haal ik Subway salades voor ons allebei. Dan heb ik mijn wekelijkse lunchklets met Judith in Maine. Dat is altijd weer zo gezellig! De tijd vliegt dan ook en voor we het weten is het kwart voor twee en moet Judith er vandoor voor een vergadering.

Mijn zwembad reservering is om drie uur en ik heb mijn favoriete baan, nummer 1. Ik wil het liefst banen met oneven nummers of baan acht. Drie daarvan hebben trapjes en bij de andere twee ga je in het ondiepe gedeelte het zwembad in. Ik voel me zonder trapje altijd een walvis, die uit het water komt, en al helemaal in het diepe gedeelte waar ik me niet kan afzetten. De halve kilometer van vandaag is weer gezwommen.

De kinderwagen, die ik gisteren op Facebook te koop zette, creeerde een ware storm van geinteresseerden. Er werd zelfs tegen elkaar opgeboden! Uiteindelijk won Tony uit Maryland voor dubbel zoveel als ik hem had geadverteerd. Ze komen hem ophalen en ik moet toch wel even slikken, want ik heb zoveel goede herinneringen aan dat ding. Maar ja, het is een ding en hij staat ook vaak op foto's. 

Tijd om naar Whole Foods te gaan om avondeten voor vandaag en morgen in te kopen. Er staat gelukkig geen rij en ik vind alles wat ik nodig heb. Op de terugweg stop ik even om foto's van een prachtige tuin hier vlakbij te nemen. 

Mijn vriendin Mary Ellen komt heel bezweet langs lopen en vraagt of ik water heb. Ze ziet er zo verhit uit dat ik aanbied haar naar huis te brengen. Ik maak me zorgen dat ze misschien overweldigd is door de hitte, want ze klinkt zo verward. Ze staat erop zelf naar huis te lopen, gelukkig is dat niet ver. Het is ook echt niet aan te raden om in deze hitte en hoge vochtigheidsgraad te gaan hardlopen. 

Thuis lees ik de Libelle uit en zend mijn vriendin Serina een berichtje dat ze de vier tijdschriften morgen op kan halen. Ik ga de Donald Ducks nu lezen. Als iemand weet hoe ik Suske en Wiske's naar de VS kan krijgen lees ik dat graag. Ik loop alweer heel wat nummers achter.

Voor ons avondeten grilt Rick biefstuk spiesjes en ik maak mijn komkommer salade. We hebben er bloemkoolrijst met Conimex sate saus bij. Een lekker en eenvoudig zomers maal is het. Alleen jammer van de muggen, die mij ondanks de anti muggenspray toch weten te vinden. Ik denk erover een bedrijf in te huren, dat ecologisch verantwoord de tuin muggenvrij maakt. Ik zag dat onze overburen er zoeen hadden.

Om ons heen dondert het vervaarlijk, maar hier blijft het droog. Hopelijk hebben we vannacht een rustigere nacht wat weer betreft!

Over Ricks laatste dag vrij

Voor achten ga ik op mijn telefoon wachten tot de banen in het zwembad voor volgende week vrij komen. Daarna is het zoals we het hier noemen een oefening in geduld om mijn banen te reserveren. De website is heel langzaam en ik kies telkens banen, die anderen tegelijkertijd kiezen. Na een kwartiertje heb ik nu tot en met 19 juli een baan gereserveerd. 

Terwijl Rick Orion uitlaat zit ik even op het deck. Ik hoor allerlei getsjirp in het gras en zie een baby carnidaaltje met zijn of haar vleugeltjes wapperen. Moeder Cardinal is er vlakbij. Ik maak me zorgen dat het diertje misschien uit het nest is gevallen, maar een vriendin stelt me gerust dat het waarschijnlijk vliegschool is.

Wij gaan koffies van Starbucks halen en ontbijt van Anita's. Dat wordt de Spanish scramble met spinazie en champignons voor ons beiden. Ik heb daar met gemak twee ontbijten van. Terwijl we het op het deck opeten zien we het cardinalen paar hun spruit inderdaad leren vliegen. Het fladderen gaat steeds hoger, zo schattig! Nu maar hopen dat de katten van de buren onze tuin vandaag niet opzoeken. 

Dan ga ik weer aan mijn stappen en Rick verder met het opruimen van de spullen onder de trap in de basement. Hij heeft er motivatie voor want dan kan hij spullen uit ons overvolle kantoortje daar kwijt. Als ik klaar ben met mijn stappen zoeken we samen door de baby- en peuterspullen. 

We besluiten alles wat Fisher Price is te bewaren. Dat wordt tegenwoordig niet meer zo degelijk gemaakt. Een doos met speelgoed zetten we voor het huis en ik plaats een berichtje in verscheidene Facebook groepen om gratis op te halen. 

Verder hebben we de ouderwetse kinderwagen van onze kinderen nog. Die is in zeer goede staat, maar de kinderen hebben geen interesse hem te bewaren. Ik zet die dus te koop op Facebook en heb daar al drie geinteresseerden voor. Zo is er alvast heel wat plaats voor Rick om zijn overtollige spullen uit het kantoor kwijt te kunnen.

Voor we het weten is het lunchtijd en ik bestel weer een Subway salade. De eigenaar vraagt of Rick vandaag geen salade wil. Dat wil hij wel, maar niet van Subway. Rick haalt een salade van Cava. 

Het smaakt allemaal weer super. Het is 32 graden en ik ga in mijn hangmatstoel zitten lezen tot het tijd is voor onze zwemreservering. We hebben baan 5 om half vier. Het voelt weer super om even af te koelen. We sloven ons niet uit en Rick gaat wat vroeger naar huis, want Microsofts aandelen doen het super goed en hij wil voor het sluiten van de markt om vier uur wat van onze aandelen verkopen.

Na 400 meter zwemmen zit voor mij het halve uur er ook weer op. Het is wel kort, maar een uur is ook weer te lang, want dan ga ik me vervelen. In ieder geval maken we zo iedere dag gebruik van het zwembad, iets wat we in april vreesden dat niet zou gebeuren deze zomer. 

Thuis maken we toastjes met de heerlijke gerookte zalmpate, die ik bij Whole Foods vond. We zijn het erover eens dat die net zo lekker is als die van Dad, een goede vondst dus. Dan gaan we de Netflix film Eurovision kijken. Een aanrader, iedereen! Zo leuk, af en toe moet ik zelfs een traantje wegpinken. 

Voor ons avondeten haalt Rick van BarTaco. De taco's in slabladeren smaken altijd zo ontzettend lekker! Heel aardig zenden ze ons zelfs twee extra oester taco's. Jammer genoeg hebben we daar beiden geen plaats meer voor. Beter te veel dan te weinig zullen we maar denken.

Vanaf vanochtend staat Dads huis te koop. Jamie, die het "stagede", zond allemaal foto's en het ziet er heel goed uit! Ik zal dat uitzicht vanuit bed voor altijd missen. Nu staat het huis op alle verkoopsites, een vreemd gevoel. Hieronder hoe het er nu van binnen uitziet nadat Jamie haar magie heeft gedaan. Hopelijk verkoopt het snel, het ziet er in ieder geval stukken lichter uit.