Al maanden maant Rick me de ambassade nu eens te bellen over het terugvragen van mijn Nederlanderschap. Ik ben het in 1999 kwijtgeraakt, toen ik Amerikaanse werd om mijn vader te sponsoren voor een groene kaart.

In 2003 heeft Nederland een wet aangenomen, waarin staat dat als je getrouwd bent met iemand van de nationaliteit van het land, waar je woont, je recht hebt op een dubbele nationaliteit. De VS laat al dubbele nationaliteiten toe.

Eindelijk heb ik vandaag dan de ambassade gebeld. Daar kreeg ik te horen, dat "men" eerst zou moeten bepalen of ik wel in aanmerking zou komen. Nu lijkt mij mijn situatie vrij overzichtelijk: getrouwd met een Amerikaan, wonend in de VS, altijd Nederlands staatsburger tot 1999. Maar nee, dat ging zomaar niet en ik had ook mijn Nederlandse paspoort in moeten leveren toen (wist ik veel!).

Dus heb ik netjes de toegestuurde lijst ingevuld en we zullen wel zien. Vreemd genoeg lijkt het veel belangrijker voor Rick, dat ik weer Nederlands word, dan voor mij. Ik zie mezelf nooit in Europa wonen, bijvoorbeeld.

Datzelfde vroeg Christine me vandaag: "Waarom?". Eerlijk gezegd heb ik meer zoiets van "Waarom niet?". Je weet toch nooit. Wat als ik als 80 jarige opeens heimwee krijg? Dan is de optie toch maar mooi daar. Maar nu eerst door de eerste keuring komen!

Dit Nederlands-Amerikaanse gevoel overvalt me soms. Zo vragen mensen me regelmatig of ik in het Engels of Nederlands denk. Uhm, ik weet het niet! Als ik me erop ga concentreren denk ik in wat ik wil. Tellen doe ik dan weer in het Nederlands, dan weer in het Engels. Toch grappig hoe dit allemaal werkt, want Engels is de derde taal, die ik leerde en nu is het toch wel mijn eerste taal.

Verder was het vandaag zo'n "catch up" dag: benzine tanken bij Mobil met mijn Speedpass (dit station kost nog onder de $2 per gallon, maar lang zal dat niet duren zo te lezen!) en boodschappen doen bij Whole Foods.

Bij Whole Foods kocht ik twee enorme pompoenen voor maar $9! Meestal kopen we onze pompoenen bij Cox's Farm, maar die kosten $3 per pond en voor je het weet ben je $30 kwijt aan een simpele pompoen! Saskia was wel erg teleurgesteld bij thuiskomst, ze huilde er zelfs om, want ze dacht, dat we nu niet als gezin een pompoen zouden gaan uitkiezen.

Ik ben wel van plan naar een "pumpkin patch" of Cox te gaan, maar dan voor een grote pompoen. Misschien toch een beetje zuinige Nederlandse in mij? Hoewel ik mijn Amerikaanse vriendinnen dezelfde zuinigheid aan de dag zie leggen.

Vanmiddag ben ik naar Michael's gegaan. Ik heb via Webshots een heel stel van onze foto's uit Aruba laten afdrukken om in te lijsten. Bij Michael's waren de lijstjes op het moment halve prijs. Zo kreeg ik heel leuke houten en metalen lijsten voor slechts $2 en $3! Altijd leuk zo'n stel nieuwe foto's, vooral van vrolijke zomertaferelen.

Overigens zou ik zo uren bij Michael's door kunnen brengen. Ik moet mezelf altijd dwingen me te concentreren op wat ik nodig heb! Vooral in deze tijd van het jaar zijn er zoveel leuke knutseltjes en dingen om te maken, alleen heb ik er nooit een paar uur de tijd voor!

Mijn crockpot is weer in vol gebruik, vanavond hadden we Mexicaanse kip. Heel lekker pittig en oh, zo makkelijk!