Wat een heerlijk lang weekend was dit! We hadden een lang weekend vanwege Columbus Day vandaag. Gewoonlijk heeft Rick dan niet vrij, dus we hebben dankbaar van deze uitzondering gebruik gemaakt en zijn erop uit getrokken.

9 oktober

Ons plan was om zaterdagochtend al vroeg op pad te gaan, zodat we de menigtes bij Busch Gardens een beetje voor zouden kunnen blijven. Helaas lukte dit niet, omdat Katja wakker werd met een heel stel gemeen uitziende geinfecteerde insektenbeten op haar benen.

Ik besloot, dat ik dat niet het weekend wilde aankijken en dus zaten we om 10 uur bij de Urgent Care Clinic. Goddank voor die kliniek, want de kinderarts had alleen nog een afspraak om 12 uur open en dan zouden we wel heel laat op weg zijn gegaan.

De dokter constateerde inderdaad een ernstige infectie en gaf Katja een zware antibiotica kuur mee, die we gauw bij Eckerd ophaalden. Het arme kind hield het hele weekend flinke pijn aan haar benen en voelde zich in het algeheel niet daverend. Vandaag lijkt het gelukkig allemaal wat beter te gaan.

Rond het middaguur zaten we eindelijk gepakt in de auto, want we zouden in Williamsburg overnachten bij de Comfort Inn Central.

Het verkeer onderweg was druk en het duurde een half uur langer dan de gewoonlijke twee en een half uur voor we Williamsburg binnen reden. Eenmaal bij het park aangekomen stond er een gigantische file om te kunnen parkeren en bleken we op een afgelegen parkeerplaats te moeten gaan staan. Zo'n drukte hadden we nog nooit meegemaakt! Het prachtige weer en de Howl O' Scream attracties waren daar hoogstwaarschijnlijk debet aan.

Nog een uur later, rond 16 uur, liepen we eindelijk het park binnen, waar het hutje mutje druk bleek te zijn. We gaven de hoop, dat we ook maar ergens minder dan anderhalf uur zouden moeten wachten, maar gauw op. We belden Chuck en Christine, die wel vroeger op weg waren gegaan op, en spraken af elkaar om 18 uur te ontmoeten, nadat zij een show hadden gekeken.

In de tussentijd deden we de "Scrambler", een attractie waarbij je hard in de rondte draait en waar Saskia dol op is. Ook daarvoor, waar je gewoonlijk nauwelijks hoeft te wachten, duurde het bijna een uur voor we aan de beurt waren.

Busch Gardens Williamsburg is een mooi aangelegd park, verdeeld in "Landen". We zouden Chuck en Christine in Duitsland ontmoeten en terwijl we wachtten, zagen we dat "Sleepless Hollow Manor", een Halloween attractie met 5 pompoenen (het engst), net open ging. Gauw zijn Rick, Katja en Kai er doorheen gelopen en maar goed ook, want toen ze eruit kwamen stond er een rij van meer dan een uur!

Het begon intussen al donker te worden en zodra we Chuck, Christine en Mallory gevonden hadden, renden we naar de rij voor "Nightmare Express", een Howl O Scream treinrit langs allerlei griezeligs. We liepen en liepen en liepen langs de touwen, die later op de avond de rij wachtenden in het gareel zouden moeten houden. Wij hadden geluk, want we konden meteen de trein op, na zonder gekheid 10 minuten lopen!

Op weg naar de trein zaten wat eng verkleedde mensen verborgen, die plotseling te voorschijn sprongen. Dit maakte Saskia doodsbang, dus droeg ik haar op een gegeven moment maar verder. In de trein heeft ze de hele tijd haar gezichtje in mijn mouw verborgen. Deze Halloween dingen zijn (nog) niets voor haar!

De treinrit was fantastisch gedaan, met spookkermissen, enge kerkhoven en spinnewebben en meer. De meeste kinderen vonden het prachtig, zelfs de kleintjes, maar ik kreeg Saskia niet zover toch te kijken. En dat terwijl ze zonder problemen Halloween films kijkt.

Toen de rit klaar was, was het inmiddels helemaal donker en had de menigte in het park zich ook zo mogelijk nog vermenigvuldigd. Wij hadden flinke honger gekregen, maar bij het restaurant waar we wilden eten zou het minstens anderhalf uur duren voor we door de rij waren.

We besloten het park te verlaten en erbuiten een restaurant te zoeken. Ook al omdat Saskia intussen helemaal in paniek was, want overal stonden verkleedde mensen langs de kant om de menigte te laten schrikken. Ze deden niets als er kleine kinderen langsliepen, maar ze waren toch eng voor Saskia.

Gelukkig stonden we al gauw weer bij onze auto en zagen we, dat er nog steeds een file stond om het park binnen te komen. Later hoorden we, dat het park om 20 uur gesloten werd, omdat het compleet vol was. Zo'n drukte hadden we echt nog nergens hier in de VS meegemaakt!

Al gauw vonden we een heel lekker Italiaans restaurantje, waar we pizza en pasta bestelden en lekker relaxed aten. Heel wat anders, dan in die mensenmassa bij Busch Gardens!

Na het eten checkten we in bij het hotel en keken nog wat televisie, maar al gauw was het slapen geblazen.

10 oktober

Zondagochtend waren we om 8 uur weer op, we wilden absoluut bij de opening in Busch Gardens zijn, zodat we zoveel mogelijk achtbanen zouden kunnen doen.

Na een ontbijtje bij McDonald's te hebben gehaald, liepen we keurig op tijd de hekken bij Busch Gardens door. We konden dit keer "preferred parking" krijgen, je betaalt dan 5 dollar meer om vlak voor de deur als het ware te parkeren. Zeker het geld waard, vinden wij.

We hadden met Chuck en Christine afgesproken elkaar bij de Alpengeist achtbaan te ontmoeten. In voorgaande jaren offerde ik mezelf altijd op om bij Saskia te blijven, want het gewacht in de rij nam me te lang om het twee keer achter elkaar te doen.

Dit keer kwamen we er echter achter, dat Busch Gardens net als Disneyworld een "child swap" toelaat. Hierbij blijft een volwassene bij het kind, dat niet op de achtbaan gaat, in dit geval Saskia. Diegene wacht bij de uitgang en als de rest van de groep de achtbaan gereden heeft, hoeft de achtergebleven volwassene niet achteraan de rij te sluiten, maar mag hij/zij met nog een persoon uit zijn groep meteen de achtbaan in. Dit is een fantastische regel, die heel veel tijd scheelt, en we hebben er gisteren dankbaar gebruik van gemaakt.

We waren zo vroeg bij de Alpengeist, dat er helemaal geen wachttijd was en allemaal zijn we drie keer gegaan. Dit is mijn favoriete achtbaan, hij is echt geweldig, met 6 keer over de kop.

Na de Alpengeist is Apollo's Chariot Busch Garden's meest populaire achtbaan. Deze is echt gigantisch hoog en je hebt het gevoel compleet in het luchtledige te vliegen als je zo recht naar beneden sjeest. Ik vond een keer daarop wel genoeg, het was me allemaal iets te hoog en op en neer.

Nadat we die twee achtbanen hadden gedaan vonden we, dat Saskia nu aan de beurt was iets leuks te doen. Mallory, Kai en Saskia speelden eerst een spelletje waarbij ze alledrie een kleurige speelgoedaap wonnen. De prijzen bij de spelletjes bij de amusementsparken hier zijn soms gigantisch! Het zijn altijd speelgoedbeesten, maar in Busch Gardens kon je bijvoorbeeld echt levensgrote Scooby Doo's winnen. Wat mensen daar toch mee moeten? Hij zou niet eens in de auto passen!

We deden op Saskia's verzoek onder anderen de Flying Machine, nog een draaiding en Da Vinci's Cradle, best een intens ritje op en neer!

Net voor de lunch besloten we nog in "Duitsland" de Big Bad Wolf achtbaan te rijden. Hoewel Saskia daar groot genoeg voor is, durfde ze ook daar niet in. Dus weer een child swap gedaan met Rick. Big Bad Wolf is een vrij tamme achtbaan in vergelijking met de andere twee.

Nadat we allemaal een beurt hadden gehad hierin rammelden de magen weer. We besloten te gaan eten bij het echt heel lekkere Trapper's Smokehouse. Dat ligt in een Canadees aandoend gedeelte van het park, "New France", met veel Indiaanse winkeltjes.

Hier aten we voortreffelijke gerookte zalm, kip en worstjes. Dit alles met een flink glas Bud Light, tenslotte ligt Busch Gardens vlak naast de grote Anheuser Busch brouwerij, makers van Budweiser bier. De prachtige Clydesdale paarden van de brouwerij zijn in het Busch Gardens park te bewonderen.

Na het eten gingen we vol goede moed verder. Het was lang niet zo druk als op zaterdag en dat maakte het allemaal veel leuker. We liepen langs Jack Hanna's Wildlife Reserve en de kinderen gingen op de foto met een adelaar. Vervolgens gingen we de voliere binnen met een klein kopje nectar. De lorikeets in die voliere komen in grote getalen bij je om uit dat kopje te drinken. Prachtig vonden de kinderen (en stiekem ik ook) het!

Weer verderop kwamen we in "Ierland". Hier was het heel leuk versierd met allemaal pompoenen. Iedereen behalve Christine (die vertigo heeft en dus niet alle attracties aankan) en Saskia (die vrijwel overal bang voor was, vooral na zaterdagavond!) ging kijken naar de 4-D attractie "Corkscrew Hill". Dit is een heel leuke 3-D film over de Ierse fantasie figuren, waarbij je flink door elkaar gehutseld wordt.

Het was inmiddels alweer 16 uur, eigenlijk het tijdstip waarop we de terugrit naar huis wilden aanvangen. Maar de hele groep (behalve Saskia) was het erover eens, dat we alle 4 de achtbanen gedaan moesten hebben. Op naar het Loch Ness Monster, dus, de eerste achtbaan, die ik ooit in de VS heb gedaan. Nostalgie, dus, wat mij betreft.

En ik vond hem nog net zo leuk als toen! Dit keer was ik degene, die twee keer mocht vanwege de child swap. Wahoe! Ik had nog wel 10 keer gewild, maar de koek was op. Het was voor het eerst in lange tijd, dat ik eigenlijk langer wilde blijven in een amusementspark. Ik vind de achtbanen gewoon helemaal top en voelde nu wat ik gemist heb de afgelopen 8 jaar. Lang leve "child swap"!

De rit naar huis was zonder problemen en alle Halloween versieringen stonden nog in de tuin. Het viel me dit keer weer op, hoe mensen het mijn en dijn respecteren hier. Ook in Busch Gardens was dat zo. Rick had de aapjes van de kinderen, hun sweatshirts en een tas op een tafel laten liggen, terwijl hij en Saskia in attracties gingen. Alles lag er nog precies zo toen ze terugkwamen, terwijl er zoveel kinderen met aapjes liepen, dat iemand ze zo had kunnen pikken en het was niet opgevallen. Soms sta ik daar na al die jaren nog versteld van.

Ook van de netheid van het park stond ik versteld. Nergens ligt troep en dat met zo'n menigte! Op zaterdag zag ik, dat iemand zijn sigarettenpeuk neergooide en nog geen minuut later werd hij opgeveegd door een van de medewerkers van het park. Busch Gardens blijft na Disneyworld en Universal het leukste amusementspark in de VS voor mij.

11 oktober

Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen. Het is vandaag Columbus Day en Canadese Thanksgiving, waarvoor we zaterdagochtend al mijn broer en schoonzus in Ottawa hebben opgebeld.

De scholen zijn vrij en de Federale regering ook. Gewoonlijk gaat Rick gewoon naar zijn werk op deze dag, maar dit jaar is hij bij uitzondering ook vrij. Reden dus om iets speciaals te gaan doen samen.

Katja voelde zich nog steeds niet lekker, dus die lieten we lekker lang uitslapen. Maar met de andere twee kinderen besloten we brunch te gaan eten bij IHOP (staat voor "International House of Pancakes", tegenwoordig is er niet veel internationaals meer aan, vroeger hadden ze zogenaamde Zweedse, Franse, Duitse etc. pannenkoeken).

Dit restaurant is altijd populair en er is altijd een wachttijd. Gelukkig was het vanochtend slechts een kwartiertje. Meestal bestel ik de multi grain pancakes, maar dit keer hadden ze een heel lekkere special: pompoen pannenkoeken. Vroeger vond ik pompoen vreselijk, maar over de jaren vind ik de kruidige smaak steeds lekkerder.

In ieder geval was het een heerlijk maal: twee pompoen pannenkoeken (zonder de "whipped topping", die ik vreselijk vind) met butter pecan stroop, twee gepocheerde eieren en eigenlijk nog bacon en "hashbrowns", maar die laatste twee heb ik links laten liggen.

Tijdens de maaltijd bespraken we wat we 's middags wilden gaan doen. Ik wilde eigenlijk wel naar Shenandoah National Park om de herfstkleuren te gaan bekijken, maar het was vanochtend bijna geheel bewolkt en voor mooie foto's zou ik blauwe lucht en zon nodig hebben.

Rick bracht een alternatief, waar we allemaal voor waren: het National Museum of the American Indian, eind vorige maand geopend in Washington.

Rond kwart voor een liepen we van de parkeergarage naar het museum, langs het Air and Space Museum en in zicht van het Capitool. Iedere keer als ik in Washington kom voel ik me op de een of andere manier zo in het buitenland! Dat gevoel is na 20 jaar nog steeds niet verminderd. Deze stad is zo compleet anders dan welke andere stad ook!

Bij het American Indian Museum aangekomen moesten we toegangskaarten gaan halen. Er stonden zoveel mensen te wachten, dat de moed ons een beetje in de schoenen zonk. Maar tot onze verbazing was de tijd, die we toegewezen kregen, 13:15, slechts een half uur na aankomst.

Voor we in de rij gingen staan (in de "kou", het was vandaag maar 19 graden in de schaduw) kochten we wat te drinken bij een straatverkoper. Een dezer dagen ga ik ook een "Presidential Seal" sweater kopen bij een van die karretjes! Ik kon me vandaag nog inhouden.

Keurig om kwart over een schuifelde onze rij naar binnen. We hadden een soortgelijke menigte verwacht als bij Busch Gardens, waar je echt niets anders zag dan hoofden van anderen. Maar tot onze verbazing viel dat heel erg mee!

Bij binnenkomst werden we begroet door een dans gedaan door verschillende Indiaanse stammen. De meezwepende muziek deed Saskia meteen dansen.

We besloten op de bovenste verdieping te beginnen, het museum heeft 4 verdiepingen. Daar vonden we tentoonstellingen over de volkeren, het heelal en juwelen van de Indianen. Dit alles nam bijna 2 uur in beslag en dan hadden we de film nog niet eens gezien, dat moet een andere keer maar (ik moet mezelf er telkens aan herinneren, dat we hier wanneer we willen terug kunnen komen).

Om een uur of drie werden we toch hongerig en besloten het cafe te bezoeken. Daar wordt gezond voedsel van de verschillende stammen verkocht. Ik had een lekkere kip tamale met een quinoa sla van een Zuid-Amerikaanse stam. Rick, Kai en Saskia aten Navajo eten, want zij vinden hun fry bread (gebakken brood) zo lekker.

Na het eten bekeken we de derde verdieping met veel informatie over de stammen van vandaag. De kinderen vermaakten zich hier goed met alle dingen, die ze konden aanraken. Op mij maakten de Inuit de meeste indruk. Hoe je in zo'n klimaat kunt overleven is altijd een raadsel voor mij.

Als laatste bezochten we de winkels en keken naar de rest van de dansen op de begane grond. Om half vijf hadden we er genoeg van en keerden huiswaarts. Maar, ook al had Saskia haar bezwaren van tevoren, alle 4 vonden we dit een heel leuke middag!

Ik heb honderden foto's gemaakt dit weekend, dus ik moet er een selectie van maken, maar zodra ze online staan laat ik het hier weten.