IJskou en geen kindje Jezus

Te koud! Dat is wat het vanavond is om een van onze Kerst tradities door te laten gaan. Ieder jaar is er bij de Baptist kerk bij ons aan de overkant een levend stalletje met heuse dieren, een kindje Jezus en Josef en Maria. Een koor van engelen zingt kerstliedjes en een groep herders en de drie koningen komen het kindje bezoeken. Dit alles zou vanavond plaats hebben gevonden met na afloop warme chocolade melk en koekjes. Het is altijd een heel mooi begin van de Kerstweek.

Teleurstelling alom dus, want vanmiddag viel opeens de serieuze kou in! Het was vandaag ongeveer 8 graden met zo af en toe wat regen. Rick en ik hebben door die regen vanochtend met Brynna gewandeld en de verschillende kerstversieringen bekritiseerd.

Maar rond vier uur vanmiddag nam ik Saskia mee naar de CVS om daar haar cadeautjes voor de familie uit te zoeken en Rick nam Kai mee om dezelfde redenen. Net toen Saskia nadacht of Rick een Mickey kerstboomversiering leuk zou vinden hoorden we zo'n luide klap, dat het even duurde voor we doorhadden, dat het donder was. Een paar minuten later volgde er nog een en toen zagen we ook de felle bliksems, die die klappen veroorzaakten.

Eenmaal weer buiten, geslaagd voor iedereen, bleek alles wit te zijn! Een sneeuw-onweersbui, dus. Meteen daalde de temperatuur tot beneden het vriespunt en begon het hard te waaien. Nu, om 20 uur is het -5 en blaast de wind zo hard, dat onze ramen bollen. Geen weer dus voor een "kindje Jezus" om buiten te zijn!

In plaats daarvan zitten we nu gezellig bij de boom Kerstshows te kijken. Ik heb nooit geweten, dat er zoveel verschillende romantische Kerst tv films waren!

Zoals ik gisteren al schreef stond vanmiddag het lekkernijen maken op het programma. Het eerste bordje met koekjes en brownies van buren is al binnen, dus we begonnen niets te vroeg!

Met een lijstje ingredienten begaf ik me ten eerste naar Giant. Daar was het extra druk in het gangpad met de bakprodukten, maar iedereen was even goedgemutst. Bij binnenkomst gaf een vriendelijke meneer mij een wagentje aan. Een Giant medewerkster wees me de chocolate chips, door helemaal mee te lopen naar waar ze waren. En even later vroeg ik een andere medewerker om iets anders en toen ik hem later weer zag vroeg hij of ik het gevonden had. Klantenservice op en top!

Eenmaal weer thuis gingen we aan de slag. Ik had expres "koekjes" uitgezocht, waar de kinderen bij konden helpen. Als eerste (en ze zijn ook al bijna op!) maakten we Cornflakes kransjes. Met felgroene voedselkleurstof en rode kaneelsnoepjes kwamen die er erg echt uitziend uit.

Intussen verpulverde Kai met een rubberhamer enthousiast een 24-tal candy canes, die later in gesmolten witte chocola werden verwerkt tot zogenaamd peppermint bark.

Verder maakten we nog pretzels met Hershey kisses en M&M's en Rocky Road clusters met marshmallows, pinda's en chocola. Nu nog de gewone koekjes en we hebben heel wat te delen!

De kinderen zijn opgewonden vanwege de sneeuw en de (kleine) mogelijkheid op een verlate start van de schoolweek morgenochtend. In de tijd, dat ik dit heb geschreven is de temperatuur nog meer gezakt, naar maar liefst -10 Celsius! En de wind huilt om het huis, ik moet denken aan de daklozen, die nu op de warme uitlaten van de Metro liggen, of hopelijk zo wijs zijn een shelter op te zoeken. Dit is geen weer om buiten te zijn!