Kerstavond

Omdat we nog een paar laatste minuut cadeautjes wilden kopen, gingen Christine en ik op zijn Nederlands naar Barnes and Noble lopen. Ik heb het zelden zo koud gehad als tijdens die twee mijl! De wind zweepte de vrieskou in mijn gezicht. Wat een geluk, dat er in de Barnes and Noble winkel ook koffie te krijgen is!

Ik ben altijd dol op de grote boekenwinkels en omdat we vandaag haast hadden heb ik mezelf beloofd er volgende maand een paar uur door te brengen, lekker een kop koffie halen en me dan in een van de makkelijke stoelen nestelen met een goed boek.

De Washington Post had er ook net een artikel over, hoe deze boekenwinkels een soort dorpscentrum worden.

Het was flink druk, zowel bij Barnes and Noble als bij de Safeway, waar we op de terugweg langs liepen. Er heerste een gemoedelijke sfeer bij de lange rij wachtenden voor de kassa's. Mensen kletsten over hoe zij de "holiday" gingen doorbrengen en er werden spontaan Kerstliedjes gezongen. Ik was bijna teleurgesteld, toen wij aan de beurt waren, zo gezellig was het!

Katja en Saskia kregen vanmiddag cadeautjes van hun beste vriendinnetjes. In beide pakjes zaten rubber armbanden. Katja kreeg een roze, waarvan de aankoop de Susan G. Komen Breast Cancer Foundation ondersteunt. De moeder van haar vriendinnetje heeft net uitgevonden, dat haar borstkanker is teruggekeerd, dus het is een logische organisatie om te ondersteunen.

Maar het gaat de kinderen eigenlijk helemaal niet om welke organisatie de opbrengst van de verschillende kleuren armbanden krijgt. Het gaat er, vooral in de groep 8 tot 12 jarigen, om zoveel mogelijk kleuren te verzamelen. In navolging van de Lance Armstrong Foundations gele "Livestrong" armbanden is een hele industrie ontstaan, waarin vrijwel ieder zichzelf respecterend goed doel wel een armband kleur met spreuk heeft.

Waar de armbanden enorme aantrekkingskracht hebben voor de kinderen, is er voor volwassenen een ware "lintjesregen" voor op de auto. Het begon met een geel "lintje" met daarop "(I) support our troops". Wij hebben zo'n magnetisch lintje gekregen van een vriendin en die hebben we op de van. Een magneet vind ik prima, een sticker niet!

Maar nu zijn er ook een heel stel andere lintjes, alweer voor allerlei goede doelen, maar ook voor patriotische uitspraken. Ook daarvan zullen er ongetwijfeld heel wat onder de kerstbomen liggen.

Maar nu terug naar onze Kerstavond viering. Amerikanen kennen dan wel geen tweede Kerstdag, maar Kerstavond is erg belangrijk. Dat is de avond, dat familie bij elkaar komt en ook vaak naar de speciale Kerstdienst bij de kerk gaat.

Vanmiddag hebben we, volgens Ricks traditie, de cadeautjes opengemaakt, die van verre familie kwamen. Die leggen we onder de Kerstboom in de voorkamer en openen we apart, zodat ze de aandacht krijgen, die ze verdienen. Ik werd goed verwend: mijn schoonzusje zond me een trainingspak en een heel leuke trui, mijn schoonvader gaf me een cd van Jon and Vangelis, met mijn favoriete lied "Conquest of Paradise" erop. Ook zond hij me een exercise bal. Van mijn zusje kreeg ik een prachtig fotoboek, zij kent me duidelijk heel goed, want het zal me enorm van pas komen.

Omdat wij vroeger in Nederland niets speciaals deden op Kerstavond, is onze traditie nu die waar Rick mee is opgegroeid. We bereiden altijd een lekker buffetje voor met verschillende kazen (dit keer Roquefort, Parrano, Brie en Cream cheese met fruit chutney erbij en plakjes Gouda, Provolone, Havarti en Cheddar), verscheidene vleessoorten (Salami, Rosbief, Kalkoenborst, gerookte Kalkoenborst, Ham en Prosciutto) en vis (gerookte zalm, zalmhapjes met cream cheese en zure haring). Daarbij kwamen ook warme hapjes in bladerdeeg en worstjes met croissantdeeg. Als zoetigheid hadden we oer-Hollandse chocolade Kerstkransjes.

Rond 17 uur kwamen mijn vriendin Claudia en Christine, Chuck en Mallory. Ook mijn vader kwam, ietsje later want in zijn buurt worden op Kerstavond de straten gelijnd met "luminaries", halve melkflessen of papieren zakjes met een waxine kaarsje erin, iets waar hij aan mee wilde doen. Het is altijd een mooi gezicht die verlichte straten.

We hadden een heel gezellige avond met een zeer verhitte discussie over nota bene immigranten. Hoewel het hier allemaal heel anders is, dan in Nederland, zijn er in dit gebied ook heel veel immigranten, vooral Zuid-Amerikanen en Koreanen, die inderdaad allemaal bij elkaar gaan wonen en mini "Koreatowns" en "Spanish towns" creeren.

Om 21 uur pakten we onze traditionele Kerstpijama's uit. Dit is al jaren een leuke gewoonte, heerlijk slapen in een nieuwe pijama, die dan de volgende dag bijna (of zelfs helemaal) de hele dag aanblijft. Rick gaf mij een heerlijke flanellen pijama met sterretjes. Ik gaf Rick een pijama broek, mijn vader lekker warme sokken (hij draagt geen pijama's), Katja een roze pijama, Kai een blauwe pijama en Saskia een rode pijama, allemaal van Old Navy.

Nadat de kinderen naar boven waren vertrokken (we moesten Saskia en Kai er nog even van overtuigen, dat het echt geen goed idee was om op de bank te gaan slapen), vulden Rick en ik de stockings en dronken de eggnog, die voor Santa was achtergelaten. Ook de grote "Santa" cadeautjes werden neergezet en de snacks voor alle dieren.

Rond middernacht gingen we naar boven "to settle down for a long winter's nap, with visions of sugarplums dancing in our heads"...