Mount Vernon

Een beetje een grauwe dag vandaag en daardoor was het waterkoud. Na een lange wandeling met Brynna en een snelle lunch maakte we ons klaar om naar George Washingtons Mount Vernon te gaan.

Dit ligt vlak bij Alexandria aan de Potomac rivier. Vanaf Alexandria leidt de George Washington Memorial Parkway naar het landgoed van de eerste president van de Verenigde Staten.

Deze Parkway is een ervaring op zichzelf. De naam "Parkway" is niet voor niets gegeven en de uitzichten over de Potomac zijn langs de hele, 20 mijl lange, weg adembenemend. Het is een en al parkland en een netjes bijgehouden fietspad kronkelt mee langs de weg.
Kortom, de ideale plek voor recreatie, vooral in de zomer. Het staat dan ook op de zesde plaats in bezoekersaantallen, met zes miljoen per jaar, van de plaatsen in het National Parks systeem.

Bij Mount Vernon aangekomen zagen we een grote bouwput. Men is bezig, wel heel erg postuum, een presidentiele bibliotheek voor George Washington te bouwen.

In de zomer staat er altijd een rij van meer dan een uur om de "Mansion", het grote huis, binnen te gaan, dus op mij kwam de rij van vandaag kort over. Dennis en Rick vonden hem toch lang, maar we wachten rustig in de kou tot we binnen mochten.

We kregen eerst een korte uitleg over de geschiedenis van het huis, dat nu, met kleine uitzonderingen op de derde verdieping (die we vandaag ook bij wijze van uitzondering mochten zien), geheel tot de oorspronkelijke staat in Washingtons tijd is teruggebracht.

In de mooi groen met witte ontvangstzaal van het echtpaar Washington kregen we te horen, hoe hij vele gasten per jaar hier bezig hield. Er hingen mooie schilderijen aan de muur van waterwegen, waaronder de Great Falls van de Potomac, die Dennis en ik meteen herkenden.

Hierna werden we door oude dametjes door het huis geloodst, alle drie de verdiepingen langs. Het verliep allemaal een beetje chaotisch, omdat er toch wel heel veel mensen in het huis liepen. Maar de kamers waren interessant en ik vind het wel prachtig, dat de meesten van de meubelen origineel zijn, zoals het bed waar George Washington in stierf.

Als laatste in het huis zagen we de studeerkamer. Daar werd duidelijk hoezeer Washington van de laatste snufjes van zijn tijd hield. Zo stond er een stoel waarin hij kon lezen en met zijn voeten een pedaaltje bediende, waardoor er boven zijn hoofd een fan ging draaien.

Weer buiten bekeken we onder anderen de keuken, het rookhuis en de stallen. Verder de heuvel af zagen we de graven van George en Martha Washington en even verderop de begraafplaats van hun slaven, die via zijn testament na de dood van Washington hun vrijheid kregen.

Helemaal beneden aan de rivier zagen we nog een klein strandje en schapen, die het enige overwinterende waren van de experimentele boerderij, die al sinds de tijd van George Washington standhoudt. In de zomer zijn er allerlei activiteiten te doen, maar de gewassen groeien natuurlijk in de winter niet.

Op weg naar de uitgang zagen we nog hoe een slavenkwartier er in die tijd uitzag. Het was klein, maar niet onmenselijk.

De plantage is een fascinerend voorbeeld van hoe er in de late 19e eeuw werd geleefd en laat goed zien, wat voor man George Washington geweest moet zijn. Zo had hij wel slaven, maar behandelde ze goed en liet ze na zijn dood vrij (Dennis en ik grapten wel, dat hij er zelf nog helemaal van geprofiteerd had, maar goed).

Op de terugweg stopten we nog bij de Giant voor "een paar" boodschappen. Ha! Met Rick erbij wordt dat altijd meer en al gauw was ons karretje helemaal vol. Rick heeft het ambitieuze plan opgevat om pizza helemaal zelf te maken en kocht daar alle ingredienten voor, maar was er vanavond te moe voor. Dus hebben we maar pizza en sandwiches besteld bij Joe's Place.

De avond werd door de heren en een dame weer al Halo-end doorgebracht. En, zoals mijn opa vroeger altijd zei, er staat een man op die hoek, die net zoveel neuzen heeft als er dagen in het jaar zijn.

Aangezien ik waarschijnlijk niet tot zaterdag aan mijn blog toe zal komen wens ik iedereen, die dit leest, alvast een heel prettige jaarwisseling en het allerbeste voor 2005!