"Warmte", ha ha!

Vrees niet, de pity party van gisteren is voorbij. Maar wel fijn, dat ik hier gisteren even lekker kon zeuren!

Het voelde vandaag warm aan buiten, ook al was het maar 7 graden. Buiten zijn is duidelijk wat ik in deze tijd van het jaar hard nodig heb, het licht, de frisse lucht, het doet altijd zoveel goed! Dus nam ik mijn tien pond gewichten en Brynna mee en nadat we Saskia naar school hadden gewandeld zijn we meteen doorgelopen voor een heerlijke wandeling van meer dan een uur. Het warmere weer had de vogels wakker gemaakt en er werd gezongen alsof het al lente was. Bij een huis zat een hele boom vol met kardinalen paartjes, er zaten er zeker 4. Prachtig, die rode vogeltjes (hoewel voor deze soort zeker geldt, dat de mannetjes mooier zijn dan de saaie bruine vrouwtjes!).

Dit keer nam ik eens een andere route dan gewoonlijk. Niet dat ik altijd hetzelfde traject loop, maar wel meestal dezelfde straten. Ik geniet iedere keer weer van de verschillen in architectuur hier in Vienna. Het is per straat zo anders! De ene straat is nog bijna helemaal de kleine, een verdieping huisjes uit de jaren 50 en de volgende staat vol met grote huizen met torentjes en allerlei frutsels en de derde heeft bakstenen huizen als de onze. Het maakt voor heel leuke wandelingen als je alleen bent! Hoewel Brynna me er constant aan herinnerde, dat ik dat toch echt niet was. Alleen haar enthousiaste gesnuffel en sneeuw eten geeft al een goed gevoel op zo'n wandeling.

Vorige week was Christine jarig en vandaag hadden we voor het eerst beiden tijd om dat te gaan vieren. Ik tracteerde haar op een lunch bij het Heart in Hand restaurant in Clifton. We zijn hier ook voor mijn verjaardag in september geweest, wie weet wordt het wel een traditie.

Net voor ik wegging belde Christine op, dat ze eerst naar de school van Mallory moest, want die was in de modder gevallen en moest schone kleren, dus we zouden elkaar bij het restaurant ontmoeten.

Gewapend met mijn ingegraveerde glas en een kaart ging ik op weg. Bij verjaardagen krijg je hier altijd een kaart bij je cadeautje, of soms zelfs alleen een kaart. Ik kan me dat uit Nederland niet herinneren, als je iemand in persoon zag gaf je, in onze kringen tenminste, gewoon een cadeautje. Maar hierdoor is Hallmark zo groot geworden, je hebt hier werkelijk kaarten voor alles wat je je maar bedenken kan! Als ik ruzie met Rick heb gehad en het goed wil maken, hoef ik niet zelf te bedenken hoe, er is zo een kaart te vinden met precies de juiste woorden erop!

Ook voor Christine had ik de perfecte kaart gevonden met als tekst "I knew, I knew, I knew and... I blew it", want ik had tot mijn schande haar verjaardag vergeten!! Ik had er de dag ervoor nog aan gedacht en het glas om te graveren gekocht en de volgende dag, floep, vergeten! Een brainfart noemen ze dat hier.

De weg naar Clifton is mooi, eerst de Fairfax County Parkway, die wel mooier is als de bomen bladeren hebben en daarna de weg, die direct naar Clifton leidt langs de mooiste landgoederen met enorme weides met paarden erin. Je ziet hier geen ouderwetse boerderijen (meer?), maar mensen, die naar het platteland verhuisd zijn om hun paarden te kunnen huisvesten.

Clifton zelf is een schattig oud plaatsje gelegen aan het spoor. Terwijl we daar waren kwamen er twee Amtrak treinen voorbij, op weg naar?

Het Heart in Hand restaurant is heel gezellig, in dit seizoen brandt er een knappend haardvuurtje en natuurlijk is Valentijnsdag over iets meer dan twee weken perfect voor hen. Met "Heart" in hun naam waren overal harten te zien: een grote bloemenkrans in de vorm van een hart, gezellige harten boeketten en zelfs het broodkorstje in onze soep had de vorm van een hart!

We hadden een heerlijke lunch van tomatensoep en gebakken brie met appel en stokbrood. We hadden elkaar ook al meer dan een week niet gezien (lang voor ons!), dus er was genoeg bij te kletsen.

Om twee uur namen we afscheid en reed ik naar downtown Vienna om voor Katja een warme bagel met cream cheese te halen. Zij was vandaag thuisgebleven omdat ze maagkrampen had. Bij Manhattan Bagel hebben ze de lekkerste bagels, die wij kennen. Ik heb dus ook gelijk een extra half dozijn gekocht, die komen wel op!

Rick belde op vanuit Seattle, hij rijdt daar prinsheerlijk rond in een Lincoln Towncar, de ziel. Hij had die natuurlijk niet gehuurd, maar Avis had geen andere auto's over.

Nu Valentijnsdag dichter bij komt liggen de winkels vol met allerlei rode, roze en hartvormige snoepjes. Er zijn hier ook hartvormige snoepjes met een gezegde erop, die "Sweethearts" heten. Ik ben dol op de Nederlandse fruit hartjes (heb er hier een hele zak van), dus toen Saskia vandaag met een doosje Sweethearts thuiskwam, moest ik die proberen, in de hoop, dat ze ook zo lekker zouden zijn. Helaas, ik kan me bijna geen saaiere snoepjes bedenken! Smakeloos! Geef mij maar vruchtenhartjes!

Altijd een prettig gevoel als het ziekenhuis waar je vlak bij woont er goed vanaf komt. Fairfax Hospital, het ziekenhuis waar alle drie de kinderen geboren zijn, staat in de top 5% van goede ziekenhuizen in het land.

Virginia heeft allerlei staatsdingen, zoals vogel, bloem, vlag enz. Nu gaat er ook een staatsvleermuis komen: de big-eared bat. Het doel hiervan is om mensen op de hoogte te stellen van de grotten in Virginia en de dieren, die erin leven.

Ik heb vandaag een leuk videootje van Washington gevonden online (de eerste video in de lijst). Het is kort, maar het laat een aantal mooie plekjes zien in deze omgeving.

En tot slot kan ik het niet laten een heel grappig artikel van "The Onion" aan te raden. The Onion is een satyrisch nieuws"blad" online.