Ikea

Een mistige ochtend vandaag. Een beetje deprimerend ook, want onze goede vriendin Janet, de moeder van Leah, moest vandaag een mastectomy ondergaan. Ons aller gedachten gaan naar onze buren, die een moeilijke dag doormaken, hopelijk is de kanker niet uitgezaaid. Katja ging in roze gekleed naar school om haar steun te betuigen, ook al heeft ze een hekel aan roze.

Het raakt mij erg, want zo'n 4 jaar geleden liepen we nog samen in de Race for the Cure, zij als een "breast cancer survivor". Ik hoop toch zo, dat er geen uitzaaiingen worden gevonden! Janet is pas 46 en ziet eruit als 36. Ze was de afgelopen weken vreselijk positief, dus moeten wij dat natuurlijk ook zijn.

Van alle dagen wilde ik vandaag eigenlijk iets doen met een vriendin. Maar Christine besloot, dat ze vandaag absoluut verder moest schrijven aan haar boek en Claudia moet morgen een presentatie geven. Dus ben ik er, na een wandeling met Brynna, toch maar zelf op uit gegaan.

Katja's Ikea lampje is stuk en gisteren is er een Ikea glas gebroken. Aangezien ik al zeker een jaar niet meer naar die winkel geweest was, die zo'n 30 mijl hiervandaan ligt. Vreemd, dat het al zo lang geleden is, want ik vind een bezoek aan dit stukje Europa altijd heerlijk.

Na een snelle douche zat ik om 10:45 in de auto naar Woodbridge. Daar bevindt zich behalve Ikea ook een van de grootste outlet malls in het land, Potomac Mills. In die mall alleen zou je meer dan een dag kunnen doorbrengen, zonder alle winkels te zien! Ikea was eerst in die mall gevestigd, maar heeft nu een enorme, drie verdiepingen hoge, alleenstaande winkel.

Ik nam de binnendoor weg erheen, eerst over de Fairfax County Parkway, met de mist niet zo parkachtig, helaas. Ik kwam langs de oude gevangenis in Lorton. Tot zo'n 5 jaar geleden was dit een strenge gevangenis. De uitkijktorens en de prikkeldraad versperringen staan er nog. Gelukkig is hij nu leeg! In de jaren voordat de gevangenis opgeheven werd, ontsnapten er regelmatig zware criminelen. De omringende bewoners sidderden dan in hun woningen, tot deze mensen weer werden gevangen.

Even verderop kwam ik langs de quarry. Daar worden de rotsen van Virginia gebruikt voor cement en allerlei andere doeleinden.

Nadat ik door het oude stadje Occoquan was gereden ging ik de Interstate 95 op. Daar was het zoals gewoonlijk flink druk en ik kon bijna niet invoegen. Gelukkig liet iemand me erin. Een paar mijl later was mijn exit, gelukkig!

Potomac Mills, de mall, heeft in dat gebied letterlijk alle ketens in de VS aangetrokken. Daar rondrijdend zag ik zo ongeveer alle restaurant, hotel en winkel ketens, die ik in dit land ken. Allemaal in lelijke vierkante gebouwen gehuisvest, gezelligheid is ver te zoeken. Daarom alleen al ben ik blij in een ouder stadje te wonen, het is allemaal een stuk minder massaal hier.

Maar Ikea blijft leuk. Ik had daar of elder lunch kunnen eten, maar alleen eten vind ik doodsaai. Dus winkelde ik en kocht nieuwe wijnglazen, lakens, placemats en een fiberoptic lamp, die de kinderen prachtig vinden. Het was erg rustig in de winkel, duidelijk de stilte na de feestdagen. Als laatste kocht ik een zak bevroren Zweedse gehaktballen.

Op de terugweg heb ik de interstates genomen, want de brug bij Occoquan zat dicht. Ik kwam in Springfield toch in een file terecht en voelde me een vlo temidden van de enorme vrachtwagens op doorreis naar andere delen van het land. Vergeleken bij de Nederlandse vrachtwagens zijn dit monsters. Alleen de cabines zijn al zo groot als mijn van. En ze duwen zich voor je, zonder consideratie. Maar goed, dat ik oplette, want dat was precies wat me vanmiddag overkwam. "Tractor-trailers" heten die dingen, 18 wielen hebben ze vaak!

Vanavond hoorden we, dat de operatie van Leah's moeder goed was verlopen. Nu beraden we ons over hoe we het beste kunnen helpen. Katja heeft intussen bijna $300 verzameld voor haar "relay for life". Fantastisch! Kanker is zo'n rotziekte, hopelijk wordt er ooit een geneesmiddel voor gevonden.