Winter is ba-ack!

Brrrr!! Het was vandaag 20 graden kouder dan gisteren, Fahrenheit dan wel, maar toch ook 10 graden Celsius en dat met keiharde wind. Maar de zon liet zich goed zien, dus toch niet al te moeilijk om op te staan vanochtend.

We moesten er ook tijdig op uit, want het was "Touching Bases" ochtend op Katja's school. Van 7:20 tot 9:30 zitten alle leerkrachten dan in het cafetaria en mag je, na een lange tijd in de rij te wachten, een paar minuten met hen praten over jouw kind.

Katja doet het prima op school, in alle vakken, dus aanvankelijk vonden Rick en ik het niet nodig om te gaan (er is heel wat email verkeer tussen de leerkrachten en ouders). Maar na het gebeuren van gisteren wilden we eigenlijk wel horen hoe de andere leerkrachten over Katja dachten.

Voor deze ene keer brachten we Saskia met de auto naar school, zodat we zo vroeg mogelijk op Katja's school konden zijn. Het is gewoonlijk veel sneller om te lopen, want er staat, vooral op koude ochtenden, altijd een file van vans en SUV's die hun kinderen brengen en daarbij komen nog de schoolbussen, het is een grote chaos.

Om half negen kwamen we bij Madison High School aan. Daar was het een drukte van jewelste en Rick en ik besloten dat een van ons zou wachten voor de Engelse lerares en de ander voor de Science lerares. "Science" houdt hier biologie, scheikunde en natuurkunde in, het wordt niet gescheiden, zoals in Nederland.

Beide leraressen hadden niets dan goeds te melden over Katja, net als de Social Studies (geschiedenis en aardrijkskunde) leraar, die ik daarna sprak. Het was grappig te horen, hoe ze allemaal opeens doorhadden, dat Katja ook een tweede taal spreekt.

De Social Studies leraar vertelde, dat Katja een keer nableef in zijn klas en dat ik opbelde en opeens kwamen er al die vreemde klanken uit haar mond. Ik moest daar wel om lachen. Inderdaad is aan onze kinderen gewoonlijk niet te merken, dat ze tweetalig zijn. De guidance counselor van Saskia's school merkte ook op, dat ze niet zag, dat een van de drie kinderen achter was in hun Engels door de tweede taal.

Maar deze conferenties met Katja's leerkrachten maakten duidelijk, dat het probleem toch echt bij die "Tech" (computer) lerares lag.

Toen ik thuiskwam na een uur rennen met Kirsten was er een berichtje op het antwoordapparaat van het hoofd van het technology department. Ik belde hem terug en vertelde mijn verhaal. Hij reageerde niet zoals ik had gehoopt. Hij beloofde met de lerares en Katja te gaan praten en zou dan terugbellen. We zullen zien.

Vanmiddag begaf ik me naar de tweede school, die van Saskia. Gelukkig was dat een veel positievere ervaring. De guidance counselor was het helemaal met me eens: Saskia's prestaties op school zijn veel en veel beter dan de resultaten van de toetsen, die ze heeft gedaan.

Ze beloofde een oogje op haar te houden en de GT teacher te vragen Saskia in de groep op te nemen. Allemaal precies wat ik wilde horen.

Na school ging Saskia naar het huis van een vriendinnetje. Daar werkten ze aan hun science project. Ieder jaar is er een science fair op school, waarbij de kinderen allerlei natuurkundige, scheikundige en biologische processen kunnen laten zien. De meisjes zullen laten zien hoe een ijsblokje sneller smelt onder een paars kleedje, dan onder een wit kleedje.

En gelukkig voor de tieners is het parlement van Virginia nog niet zo gek als we allemaal vreesden. De zichtbare onderbroeken zijn veilig, de wet om ze te verbieden is afgewezen. Dit hele verhaal had zelfs de Nederlandse media gehaald, dus ik hoop, dat die dan ook berichten, dat het allemaal weggelachen werd! Een ergernis van mij is, dat je altijd de rariteiten ziet in de buitenlandse media, maar die worden dan naderhand niet rechtgezet. Zo raar zijn de Amerikanen ook weer niet.