Koud, maar gezellig

De wind giert om het huis terwijl ik dit schrijf. Het doet me aan vroeger in Nederland denken. De kaarsen branden, het haardvuur brandt en het is heel gezellig.

Vandaag bedacht ik me, dat het er op onze webcam hetzelfde uitzag, als een paar dagen geleden toen het 16 graden was. Misschien zelfs wel warmer, omdat er toen meer sneeuw lag. Temperaturen zijn niet in beeld te brengen, zonnig is zonnig, of het nu 16 graden is of -3 zoals vanochtend.

Dat het ijzig koud was merkten we toen we de garage wilden openen, de deur weigerde en opende maar halverwege. Op weg naar Saskia's school waaide de wind zo ijzig, dat we maar gerend hebben om warm te blijven. Tijdens mijn jog met Brynna daarna had ik niets om mijn oren te beschermen en die deden bij thuiskomst flink pijn.

Echt zin om verder buiten te zijn had ik niet, maar ik had Christine beloofd bij haar in de buurt te gaan wandelen. Zo gezegd, zo gedaan, maar vrijwel meteen had ik door, dat ik niet warm genoeg was gekleed. Ik had een t-shirt, een trainingspak en een ski jack (niet het warmste, dat we hebben) aan, maar de wind ging door merg en been.

Op de heenweg viel het nog mee, want toen hadden we wind mee. We liepen naar Fairfax Corner, het nieuwe winkelcentrum dichtbij hun huis. Dit winkelcentrum is heel leuk opgezet, het doet Europees aan. Het heeft winkelstraten met allerlei zaakjes, van snuisterijen en kleding tot restaurants en een bioscoop.

Ons doel was Caribou Coffee, een concurrent van Starbucks. Voor mij was dit de eerste keer, dat ik er kwam, en ook dit is weer een heel gezellige coffee shop. Het is ingericht met allemaal hout en je waant je in de Pacific Northwest.

We bestelden een medium skim latte (skim betekent magere melk), die ons goed opwarmde, zodat we de kou weer verder aankonden. Of dat dacht ik. Ik kan wel zeggen, dat ik het deze winter nog niet zo koud heb gehad!

Het waaide zelfs zo hard, dat de haviken, waarvan er nogal veel zijn in Christine's buurt, moeite hadden er tegenop te vliegen. Een kleintje landde zelfs recht voor onze voeten om even uit te rusten. We hadden alle gelegenheid hem even goed te bekijken. Wat een prachtige dieren zijn het toch, zo indrukwekkend. Het lijkt me fantastisch om een tamme havik te hebben, maar ja, met vier katten en een hond is dat misschien toch niet zo'n goed idee.

Helemaal tot op het bot verkleumd kwamen we na zo'n anderhalf uur lopen weer thuis. Ik ben gauw in de van gestapt en heb thuis een hete douche genomen en me dubbel warm aangekleed. Ik hoop, dat de warmere temperaturen gauw weer terugkeren!

Vanmiddag heb ik een zakelijke email over het gebeuren op Katja's school geschreven en naar Mr. B., waarmee ik gisteren aan de telefoon gesproken heb, en de directeur van de school gestuurd. Ik had nog niets gehoord en kreeg het sterke gevoel, dat Mr. B. het allemaal niet zo belangrijk vond. Prompt kreeg ik een nogal onprofessionele email van hem terug, mij bij mijn voornaam noemend (denigrerend, nadat ik hem Mr. B. had genoemd in mijn brief) en met twee spellingfouten in een een-regelige email. Ik heb niet veel fiducie in hem, wat betreft het bevredigend afhandelen van mijn klacht!

Op het nieuws werden we al telkens gewaarschuwd, omdat er twee gewapende overvallen waren geweest deze week tegenover de Vienna Metro. Dit is de buurt waar wij vroeger woonden en inderdaad kwamen daar weleens heel vreemde figuren langs. Een keer, jaren geleden, belde er een man aan, die claimde buiten zijn huis gesloten te zijn. Dat kon bijna niet met de huizen, waarin wij woonden, dus ik liet hem niet binnen om te telefoneren. Ik zei hem naar de metro te gaan en het daar te proberen. Gelukkig, want later bleek dat hij, eenmaal binnen, onder bedreiging $100 eiste. Ik zag weken later zijn foto in de krant, omdat hij was gearresteerd.

Over het algemeen is het daar echter heel veilig, dus het nieuws over de overvallen was eng. Gelukkig heeft Fairfax County police gisteren de dader gearresteerd, nota bene een 15 jarige! Ik slaakte een zucht van verlichting bij dat nieuws, want wij gebruiken de Metro toch regelmatig en mijn vriendin Claudia woont precies waar die overvallen plaatsvonden.

Vanavond hebben we naar Jeopardy gekeken. Ik vind dit altijd een heel leuke quiz show. Deze show met Alex Trebek is al sinds 1984, het jaar, dat ik hierheen verhuisde, bezig. Ik voel me altijd heel knap als ik eens een antwoord op een van die vragen weet! Er is iedere avond van 19:30 tot 20:00 een show, tijdens het halve uur ervoor speelt al vele jaren "Wheel of Fortune", ook al zo lang met dezelfde presentatoren.

Wij kijken die shows zo af en toe, maar ik ken mensen, die er zo aan verslaafd zijn, dat ze er speciaal voor thuisblijven!