Meadowlark Gardens

Zoals altijd in juni fluctueert het weer van koel naar lekker naar flink warm. 's Nachts koelt het, ondanks de airconditioning, ook niet echt meer af. Let wel, ik slaap het liefst in een kamer met de ramen open, als het buiten vriest, dus het is voor mij al gauw te warm. Gunstige bijwerking is, dat ik ook vroeger klaarwakker ben. Helaas voelt Saskia zich weer niet lekker. Ze heeft buikpijn, hoofdpijn, gewoon hangerig en wat verhoging. Ernstig is het zeker niet, zo'n eendagsmalaisetje, maar met verhoging mag ze niet naar school. Nog iets meer dan twee weken en dan zit het schooljaar erop. Hopelijk sterkt Saskia in de zomer wat aan. Vandaag staat een lange wandeling met mijn zestien pond vest op mijn programma. Met deze warmte heb ik er natuurlijk niets overheen, maar zo gek staat het gelukkig niet. Het helpt wel mijn hartslag omhoog te krijgen, als ik gewoon wandel. Ik vind het een fijn ding. Wanneer ik niet wil hardlopen krijg ik toch genoeg inspanning, als ik het vest draag. Onderweg klets ik bij met Karin en mijn zus, wat de tijd lekker snel doet gaan. Om elf uur heb ik afgesproken met Pat, maar eerst haast ik me nog even naar Gamestop. Saskia wacht al maanden met smart op Sims 3 en heeft daarvoor gespaard. Vandaag is dat verkrijgbaar en zo kan ze er meteen al mee spelen. Pats dochters hadden dit weekend Prom. Kai eigenlijk ook, maar die geeft niets om dat soort dansen. Wie weet heeft hij volgend jaar een meisje, maar anders zullen we tot Saskia's high school jaren moeten wachten. Pat laat me de foto's zien van de verschillende paren. Haar dochters waren zeer smaakvol gekleed en een paar andere meisjes ook. Maar ieder jaar verbaas ik me weer over de vormeloze, onflatteuse lange jurken, die sommige meisjes aantrekken. Ook zijn de meisjes hier niet zo lang en hangen de jurken als lappen op de grond. Zonde, want de meesten van hen zouden er erg leuk uit kunnen zien in de juiste kleding. Bij Sweet Ginger gaan we gauw lunchen. We komen het restaurant precies om half twaalf binnen, net na openingstijd, en zijn de eerste klanten. Men herkent ons hier al en weet al, dat we water met citroen en een kop groene thee willen drinken (beiden gratis). Ik bestel Chirashi (zonder ei, weet de serveerster ook al) en Pat een "box" met sushi en tempura. Spotgoedkoop is het, $10 per persoon voor heel wat vis. Pat heeft een paar weken geleden haar fototoestel per ongeluk in een kreek laten vallen. Daar baalde ze van, maar heeft nu wel een mooie nieuwe Canon 50D (ik heb het model ervoor, de 40D). Die moet natuurlijk ingewerkt worden. Waar beter, dan in de botanische tuinen hier in Vienna: Meadowlark Gardens? Pat is hier nog nooit geweest en tot mijn schande heb ik mijn jaarpas vorig jaar ook maar een keer gebruikt. Zonde, want het is me toch een mooi park! En veel groter, dan ik zelfs wist, vinden we vandaag uit. Na de entreeprijs van $5 betaald te hebben, lopen we naar buiten, een paradijs binnen. Er zijn grote vijvers, veel natuurkunst, allerlei bloemen en planten en natuurlijk de bijbehorende dieren. Er is een gazebo, houten bruggetjes, bankjes overal en een grote fontein. Idyllischer kan het bijna niet. Het enige nadeel is, dat het toch wel flink warm is nu met zeker dertig graden en er weinig schaduw te vinden is. Pat en ik transpireren echt, dat het een lieve lust is. Ik moet de achterkant van mijn fototoestel steeds droog maken. Maar er is zoveel moois te zien, dat we het op de koop toe nemen. Om te beginnen vinden we prachtige roze waterleliebloemen. Pat blijft altijd heel lang op dezelfde plek fotograferen, terwijl ik juist meer van de ene naar de andere plek ga. De aanwezige familie (Canadese) Gans, met maar een kind (of teenager, zoals Pat hem of haar noemt) let goed op, dat wij het kind niets aandoen. Terwijl ik op Pat wacht, zie ik een chipmunk langs me heen schieten. Het is een nieuwsgierig beestje, want hij komt telkens weer even kijken, of ik er nog ben. Ik heb iets met deze Knabbel en Babbel eekhoorntjes. Het zijn van die schattige diertjes om te zien (al verfoeien veel mensen ze hier, want ze graven overal tunnels). Dan valt het mij op, hoeveel waterjuffers er rondvliegen. Ik maak er een sport van te proberen ze te fotograferen. Dat valt allerminst mee, maar het lukt een paar keer goed. Een blauwe waterjuffer gaat telkens op hetzelfde grasblad zitten en een zwarte pauseert netjes voor me. Het is hier een heel ecosysteem. Ook in het water, want daar zien we Koi vissen zwemmen, kikkervisjes rondspartelen en roodwangschildpadden voor adem boven komen. Ook zien we een vervaarlijke snapping turtle in een van de vijvers. Wat een nare dieren zijn dat om te zien. Nadat we het Virginia watergebied hebben bewonderd, hebben we het zo warm, dat we snakken naar de airco in het hoofdgebouw. Echter, het pad, dat we nemen, lijkt daar helemaal niet heen te gaan. We komen langs een werkende boerderij en een log cabin uit 1740, die erg interessant zijn, maar niet als je vergaat van de dorst! Eindelijk komt het gebouw in zicht en binnen vallen we aan op de waterfontein! Nadat we wat afgekoeld zijn en naar de foto's van de verschillende fotoclubs, die hier verkocht worden, hebben gekeken, houden we Meadowlark voor vandaag voor gezien. Ik zet Pat thuis af en ga dan boodschappen halen bij Giant. Voor ik er ben hebben beide meisjes gebeld met verzoeken! Het originele plan was om vanavond zelfgemaakte pizza's te fabriceren. Rick heeft de benodigdheden voor de korst en de saus, die zijn moeder vroeger gebruikte, voor Kerst van zijn vader gehad (ja, het is houdbaar). Met een lijst van wat iedereen op zijn of haar pizza wil, ga ik bij Giant aan de slag. Halverwege mijn winkelronde belt Rick op, dat hij helemaal in Maryland bij een klant zit en waarschijnlijk pas laat thuis zal zijn. De meisjes hebben vanavond ook de laatste Relay for Life bijeenkomst, dus van zelf pizza maken zal niets gaan komen. Prima, dan koop ik gewoon vandaag alles, wat we nodig hebben en stellen we de pizza's uit tot morgen. Als avondeten vanavond bestellen we kabobs van Friends, die werkelijk voortreffelijk zijn. Ik heb nog nooit zo'n lekkere zalmkabob gehad. Ook de kip en biefstuk zijn mals en lekker. Dat voor $9-10 per maaltijd (met salade, spinazie, brood en rijst). Je kunt hier echt ook gezond eten, zonder een vermogen kwijt te zijn. Saskia heeft nu de t-shirts voor haar Relay for Life team. De Relay is al komende zaterdag en sommige meisjes hebben heel wat bijdragen. Onze hele zaterdag zal in het teken van kankerbestrijding staan, want 's ochtends vroeg zullen Rick, Katja, Kai en ik de Race for the Cure lopen. Katja en Meghan vermaken zich prima samen. Ze hebben elkaar dan een jaar niet gezien, maar het is als vanouds. Meghan is ook een lekker makkelijk meisje en net als Katja een uitslaapster. Om elf uur vanochtend was ze nog niet boven geweest. Nu zijn ze samen naar de film "UP" in 3D tot groot vermaak van Rick, die het grappig vindt, dat twee 19-jarige meisjes naar een geanimeerde film gaan. PS: Ik ben misschien al een "seasoned" blogger, maar ik vind reacties net zo leuk als ieder ander :). Met iedere dag bijna driehonderd unieke lezers hoop ik stiekem toch op meer reacties dan het tiental van nu (heel hartelijk bedankt voor die reacties!). Blogger geeft bij mijn weten geen optie om het "reacties" gedeelte te veranderen in een wat levendigere vraag om te reageren (andere Blogger gebruikers hebben wellicht een tip?). En nee, het is geen verplichting, maar wel een van de (vele) redenen, waarom ik een blog schrijf en geen papieren dagboek :). De interactie is, wat het leuk maakt.