Wild weer en inpakken

Vrijdag

Heerlijk is het om niet om kwart over zes door de wekker gewekt te worden! Ik word net na zevenen wakker en zie gelukkig de zon weer eens schijnen door de lamellen. Mijn vrijdag begint zoals altijd met core training.

Heel veel mensen gaan net als wij de komende week op vakantie. De meesten naar een van de badplaatsen in Maryland, Virginia of North Carolina, dus wij zullen ze tijdens onze trek naar het noorden niet tegenkomen.

Na afloop gaan Mai Lan en ik nog een half uurtje op de elliptische machine. Dan haal ik Cosmo op en rijd naar Whole Foods om Kirsten te ontmoeten. Ik weet zeker, dat we vorig week voor vanochtend hebben afgesproken, maar Kirsten komt niet opdagen. Ik probeer haar mobieltje, maar ook daar is geen reactie.

Er zit niets anders op, dan er dan maar alleen met Cosmo op uit te gaan. Op zich vind ik het niet zo erg, want eigenlijk was tien kilometer lopen me in deze vochtige hitte iets teveel van het goede geweest. Zo midden op de dag ligt het pad volop in de zon.

Vijf kilometer vind ik wel genoeg. Cosmo jaagt op chipmunks en groundhogs, die hem allemaal veel te snel af zijn. Hij vermaakt zich prima, maar opeens vandaag heeft hij een hekel aan naakte mannen!

Nou ja, naakt, ze hebben wel een korte broek aan, natuurlijk. Voorheen reageerde hij nooit op mannen met ontbloot bovenlijf, dus ik ben er eerst niet op bedacht. Een oudere man, die ik vrijwel altijd zie, en die zodra het weer het toelaat zijn shirt thuislaat, loopt voorbij. Opeens springt Cosmo op hem af en begint te blaffen! Gelukkig kan ik nog net voorkomen, dat hij de man aanraakt!

Even later wil hij hetzelfde doen bij een andere man! Gelukkig voorzie ik dat nu wel op tijd. Zelf vind ik het ook geen smakelijk gezicht, hoor, die nogal dikkige, oudere mannen met blote borst. Maar eropaf springen en blaffen kan natuurlijk niet! Dat wordt weer even flink trainen.

Voor de tweede keer in even zovele dagen bevind ik me in de ABC winkel. Ik word al als een oude bekende begroet. Maar ik ben er niet voor mezelf. Voor vaderdag ga ik Rick een boek met recepten voor martini's en een boek met recepten voor margarita's geven. Hij vindt het opeens heel leuk om cocktails te mengen. Hij wilde eigenlijk niets hebben, maar dit leek me een verrassing voor hem.

Bij die boeken wil ik een fles tequila geven en Kai wil de ingredienten voor een Woo Woo Martini geven (Perzik Schnapps en Cranberry Wodka). Natuurlijk mag Kai die niet zelf kopen, dus doe ik het voor hem. De Perzik Schnapps is Nederlands: de Kuyper. Rick kan dus straks na zijn werk lekker genieten van een zoete cocktail. Helaas voor hem houd ik daar niet van. Geef mij maar een lekker glaasje wijn.

Het is waarempel lekker zonnig weer en Katja en ik zitten samen op het deck. Zij heeft het maken van vriendschapsbandjes helemaal herontdekt. Voor mij maakt ze een enkelbandje in zig-zag vorm met paars, groen, geel en wit. Ik vind het heel gezellig, als ze zo naast me bezig is. Dat ga ik straks weer missen, gelukkig is haar terugkeer naar school nog heel wat weken weg.

Vanavond zijn alle drie de kinderen de hort op. Katja gaat met een vriendin L.A. Boxing uitproberen, Kai is naar de bioscoop met een vriend en Saskia naar de dansuitvoering van Delaney. Rick en ik gaan met Paul en Janet uit eten.

Vorige week vertelden ze ons over een leuk Thais restaurant in Fairfax, waar ze ons graag heen wilden nemen. Rick en Paul komen vroeg uit hun werk en in hun van rijden we naar Old Town Fairfax. Via de sluipweggetjes zijn we er binnen het kwartier en vinden ook nog meteen een parkeerplaats (in het stadje is er weinig parkeergelegenheid).

Inderdaad heeft Courtside Thai een gezellig terrasje met een fonteintje en verlichting. Overal staan potten met pepers, waarvan het restaurant zelf verse sambal en andere hete sauzen maakt. Dat het vers is proeven we tijdens het eten meteen.

We beginnen met een cocktail voor Janet, Rick en mij (ik laat me verleiden tot een martini) en een Thaise ijskoffie voor Paul. Dan delen we een paar voorafjes, die werkelijk verrukkelijk zijn. Janet en Paul prijzen dit restaurantje niet voor niets de hemel in. Op vrijwel iedere hoek hier zit een Thais restaurant en de meesten zijn goed, maar deze onderscheidt zich wel.

Voor de verandering eens foto's van de drankjes

Ook de hoofdgerechten zien er allemaal goed uit. Ik heb garnalen en scallops met baby courgette en shiitake paddestoelen in een knoflook saus. Het is een lekkere lichte maaltijd. Na afloop blijven we nog een uurtje nakletsen. Grappig, we zijn al tien jaar buren en pas in het afgelopen jaar doen we veel meer samen. Daarvoor waren zij altijd heel druk met weekendactiviteiten van de kinderen.

Thuis wil Saskia graag mooigemaakt worden voor de bruiloft morgen. Ik lak haar nagels en doe haar haar in een Franse vlecht, want ze wil er morgen slag in hebben.

Zondag

Gisteravond heb ik met Janet afgesproken vanochtend te gaan fietsen, aangezien ik zondag geen tijd zal hebben. Maar als ik om half negen beneden kom, vind ik het wel heel erg donker! Een blik op de radar stemt me niet bepaald vrolijk: er komt een fiks onweer aan.

Duidelijk gaat er niet gefietst worden. Dat is een tegenvaller! Janet vindt het ook erg jammer. We spreken af om misschien later als het opklaart te gaan. Daar reken ik echter maar niet op en ga een "marathon" workout van 50 minuten doen met Wii Sports Active.

Dit programma werkt echt verslavend! Terwijl het buiten dondert en flitst en de regen met bakken uit de lucht valt, doe ik mijn squats, lunges, tennisoefeningen, volleybaloefeningen en nog veel meer. Het gaat snel en is een flinke uitdaging. De Wii gaat op Saskia's verzoek mee naar Michigan en ik heb me al voorgenomen daar ook een paar Sports Active workouts te doen.

Terwijl we in Michigan zijn, zal Ricks auto gemaakt worden. Er is weer eens iets mis, dit keer met de koelingsvloeistof. Hopelijk gaat dat niet weer honderden dollars kosten. Ik rijd met hem mee naar BMW of Fairfax, zodat hij geen leenauto hoeft te vragen. Die zou toch maar ongebruikt op de oprit staan.

Saskia wacht al vanaf negen uur in haar groene jurkje en met haar sandalen met (heel!) hoge hakken aan om naar Kaylee te gaan. Eindelijk is het dan zover. Gelukkig voor Kaylees moeder is het eindelijk droog en zonnig, want zulke harde regen wil je niet op je trouwdag!


Kaylee, die bruidsmeisje is, heeft een leuk rood jurkje aan. Haar moeder, die ik even te zien krijg, een heel smaakvolle roomwitte jurk. Saskia en Laura mogen mee in de limousine naar de kerk. Helaas is die er nog niet, als ik Saskia breng, want ik had graag foto's gemaakt. Nu maar hopen, dat Saskia dat doet, ze heeft haar cameraatje mee.

De tijd vliegt gewoon en Rick en ik willen nog een aantal dingen doen voor onze reis. We rijden naar Tysons Corner, waar we eerst een heerlijke lunch eten bij Food Corner Kabob House. De enthousiaste eigenaar begroet ons vriendelijke en raadt de "special" zalmkabob lunch aan. Rick heeft liever lamsvlees, maar ik neem die zalm.

Ook kabob restaurants hebben we hier in overvloed, maar ik kan met zekerheid zeggen, dat dit de lekkerste is. Vooral hun brood overtreft de andere restaurants, zacht van binnen en knapperig aan de buitenkant. De zalm is ook lekker, helemaal niet droog, zoals hij soms wordt geserveerd.

Bij Blinds to Go haalt Rick de lamellen voor Kais kamer op. Vorige week heeft hij die besteld. Dit is het tweede paar, want hoe Rick het heeft gedaan is nog steeds een raadsel, maar hij had Kais ramen verkeerd opgemeten, waardoor de eerste lamellen niet breed genoeg waren. Gelukkig was de manager van Blinds to Go bereid een tweede stel te maken zonder verdere kosten voor ons, want het was duidelijk Ricks fout.

Voor tijdens de ellenlange autorit van morgen willen Rick en ik bij Barnes and Noble audioboeken vinden, waar we allebei in geinteresseerd zijn. Dat valt nog niet mee, maar uiteindelijk vinden we er twee: "The Sign" van Raymond Khoury en "The Venetian Betrayal" van Steve Berry.

Rick zoekt ook nog een vaderdag cadeau voor zijn vader. Terwijl hij daarnaar kijkt (hij kiest een mooi kookboek met gerechten uit het Midden Oosten, omdat zijn vader Middle Eastern Studies aan het studeren is), bel ik een paar fietsenzaken op. Toen we Katja terugverhuisden bleek, dat ons fietsenrek voor achter op de auto te groot is voor onze Toyota Sienna. Die heeft een Europese opening voor een trekhaak, terwijl onze Ford Windstar een Amerikaanse opening heeft.

We willen fietsen mee naar Michigan nemen, dus is het tijd voor een nieuw rek. Twee zaken hebben rekken voor $240, zeer prijzig. Maar Performance Bicycle Shop heeft een "sale" en een rek voor slechts $139!

Alleen zegt degene aan de telefoon er niet bij, dat dat rek in Fairfax is uitverkocht. Gelukkig was er net iemand anders, die naar hetzelfde rek zocht, en weet de medewerker, dat de winkel in Tysons Corner er wel nog een paar heeft. Daar komen we net vandaan!! Om het goed te maken krijgen we er nog een 20% korting coupon bovenop! Dat maakt het wel heel veel goedkoper, dan de andere zaken. Tysons Corner wordt gebeld en een rek voor ons opzij gelegd.

Rick zet mij eerst thuis af, want Cosmo moet voor vijven naar de kennel. Katja en ik brengen hem erheen. Enthousiast loopt hij naar binnen, duidelijk vindt hij het hier leuk. Ik geef zijn eten en de botjes, waarvan ze hem er iedere dag een zullen geven, af en beantwoord de vragen (twee keer per dag eten, uiteraard extra wandelingen, geen bad etc.). Een laatste aai en weg is mijn vriendje. Dat is het enige, wat ik niet leuk vind aan reizen: Cosmo achterlaten!

Katja maakt meteen van de gelegenheid gebruik door me naar Michaels mee te slapen. Ze wil nog meer hennep en kraaltjes voor haar creaties. Als ze zo doorgaat kan ze ze gaan verkopen!

Opeens begint het te waaien en voelen we de luchtvochtigheid omlaag gaan! Je kunt het ook aan het blauw van de lucht zien, dat opeens niet meer melkerig, maar weer staalblauw is. Gelukkig is de voorspelling voor morgen ook droog, dat rijdt toch wel een stuk fijner.

Als avondeten bestellen we makkelijk Chinees, zodat we door kunnen met pakken. We willen morgenochtend bijtijds (ik hoop voor half tien, maar of dat met de tieners gaat lukken valt nog te bezien) te vertrekken. Of we het in een dag helemaal naar West-Michigan gaan halen, weten we nog niet. Vanaf morgen zal ik een reisverslag bijhouden op http://michigan2009nl.blogspot.com. Hopelijk zullen we overal internet hebben.

PS: Net lees ik, dat Miranda mij een "I love your blog" award heeft gegeven:


Dank je wel, Miranda! Deze "award" mag ik nu aan zes anderen uitreiken. Oei, dat wordt moeilijk, want ik lees veel heel interessante blogs. Maar hier zijn mijn zes winnaressen (op alfabetische volgorde):
- Anja, die een aantal jaren in Utah doorbrengt en daar leuke verhalen met mooie foto's over schrijft.

- Annemiek, die heel interessant vertelt over haar leven in Upstate New York en haar werk als verpleegster.

- Bianca, die op het platteland in Texas woont en zo'n heel ander leven leidt, dan wij hier en daar onderhoudend over schrijft.

- Cisca in Pennsylvanie, die een druk leven heeft met baan en baby, maar toch de tijd vindt humoristische stukjes te plaatsen.

- Ineke, die mij altijd weer dat echte "Nederland" gevoel geeft met haar foto's en verhalen (ok, nu even niet, want ze zijn op vakantie in de VS)

- Petra, die altijd vol enthousiasme schrijft over de verschillende hardloopwedstrijden, waar zij aan meedoet. Zij is echt een inspiratie voor mij!

Jammer, dat het er maar zes mogen zijn, want ik zou er zo nog veel meer kunnen noemen. Iedere avond geniet ik echt van het lezen van iedereens reilen en zeilen!