Enge belevenis voor Katja

Om de een of andere onverklaarbare reden word ik met hoofdpijn en pijn in al mijn spieren wakker. Het is net of de lange autorit me pas vandaag duur komt te staan. Het kost dan ook even moeite om op te staan en ik mis Sharons gewichten- en Pilatestraining daardoor. Ik had liever gehad, dat haar klassen in de zomer om negen uur zouden beginnen, half negen is me net te vroeg. Maar ja, het is niet anders.

In plaats daarvan besluit ik weer een Sports Active workout te doen. Er zijn zoveel keuzes, plus je kunt je eigen combinaties van activiteiten samenstellen en die nog drie verschillende intensiteitsniveaus geven ook. Dit is echt een fantastisch programma, ik heb er nog lang geen genoeg van!

Net als ik klaar ben, gaat de deurbel. Het is Leah met Diego, Cosmo is er als de kippen bij! Het weer is vreemd voor juli, zonnig, maar "maar" 26 graden. Gewoonlijk is het in begin juli heel warm en vochtig. Dit is wel lekkerder voor de honden met hun dikke vachten, maar te koel voor mij om, zoals voorgenomen, te gaan zwemmen.

Katja belt, dat ze vandaag wat later thuiskomt van haar oppasbaantje. Als ik vraag om de reden, zegt ze, dat ze me dat thuis wel vertelt. Iets in haar stem zegt me, dat het geen leuk verhaal wordt.

Inderdaad overhandigt ze me bij binnenkomst meteen het visitekaartje van de Falls Church politie met haar "case number" erop (sorry, soms weet ik de termen niet in het Nederlands). Geschrokken luister ik naar haar verhaal.

Op woensdag- en donderdagochtend past Katja in Falls Church, de plaats "naast" ons, op een meisje van anderhalf. Ze wonen in het centrum van de stad. De moeder van het meisje werkt van huis uit, dus Katja neemt het kind mee naar het park of de speeltuin om haar daar bezig te houden.

Vanochtend zat Katja op een bankje een ijsje te eten met het kleintje, toen er een Afrikaans Amerikaanse man op haar afkwam. Die begon een praatje en zei tegen haar, dat hij gedacht zou hebben, dat ze vijftien of zestien was, als ze geen kind had gehad. Katja ergert zich eraan, als mensen denken, dat zij de moeder is, dus ze antwoordde, dat het niet haar kind is.

Daarop gooide de man het over een heel andere boeg. Hij vroeg haar naam en waar ze woonde en gelukkig gaf ze een valse naam en woonplaats. Daarna begon hij over haar gezicht en lichaam en hoe ze hem heel gelukkig zou kunnen maken, voor geld natuurlijk.

Katja is gauw teruggelopen naar het huis van haar "werkgevers" en heeft van daaruit de politie gebeld. Die nam het heel serieus en kwam om rapport op te maken. Ook zal, via de beschrijving, die Katja gaf, een schets van het uiterlijk van de man worden gemaakt op het bureau.

Bij thuiskomst lijkt Katja niet zo aangeslagen, maar naarmate de dag vordert komen er telkens weer details naar boven drijven. Het ergste vindt ze nog, dat die man dacht, dat ze vijftien of zestien was. Ze maakt zich zorgen om zijn volgende slachtoffers, die misschien wel door zijn mooie praatjes worden ingepalmd. Rick en ik hopen in ieder geval, dat hij zich niet weer zal laten zien aan Katja!

Het is ongewoon koel (nou ja, 26 graden) weer voor juli, dus lekker buitenweer. Kai gaat met een vriend naar een skatepark. Saskia maakt Vienna onveilig met een groep vriendinnen en Katja en Leah gaan naar de mall. Ik heb dus het rijk alleen.

Waarom het vandaag een pijndag is, weet ik niet, maar ik besluit er maar aan toe te geven. Ik open de hot tub en ga daarin liggen met de nieuwste Washingtonian en een Diet Mountain Dew. Cosmo vindt het wel gezellig, dat ik in "zijn" tuin vertoef, en gaat er als dank met mijn baddoek vandoor.

Dit is toch wel het ultieme genot. Het warme water en de stralen helpen tegen de pijn en ik geniet van mijn groene omgeving. Ook het tijdschrift is leuk, een aanrader voor een ieder, die Washington bezoekt (ook de website). Deze maand staat er het beste van alles in, lekkerste restaurants, leukste musea en meer.

Na zo'n anderhalf uur relaxen roept de plicht weer. Ik ben gisteren tot mijn schande de chiropractorafspraak van Saskia vergeten. Gelukkig kunnen we ook vandaag om vijf uur terecht. Susan, waarmee Saskia al sinds gisterochtend aan het spelen en logeren is, gaat mee. Brandon, de chiropractor, is al gewend aan meekomende vriendinnetjes, want Saskia sleept iedereen mee.

Om een uur of zeven komt Justin aanrijden. Hij logeert hier in ieder geval tot zondag om 4 juli in Washington mee te maken. Ik krijg een enthousiaste hug van hem en een tas met lekkernijen door zijn moeder meegegeven (mentale notitie: volgende keer ook wat plaatselijke dingen aan Katja meegeven, als ze daar weer gaat logeren). Er zit een fles rode wijn, een cinnamon raisin (kaneel met rozijnen) brood en versgemalen koffie in. Erg aardig!

Het is zo'n lekkere temperatuur buiten, dat we met zijn allen op het deck eten. Als het donker wordt komen de vleermuizen tevoorschijn en de bomen lijken weer Kerstbomen met alle vuurvliegjes. Het is heel ongewoon om hier op 2 juli te zitten en het bijna koel genoeg te vinden voor een vest (maar nog net niet).

Kai doet kunstjes met Cosmo:


High five!



Cosmo vangt deze in zijn bek

De kinderen gaan Monopoly spelen, Kai, Saskia, Katja, Justin en Susan. Susan blijft vannacht hier logeren. De meisjes krijgen niet genoeg van elkaar. Prima, daar zijn zomervakanties voor. Ik kan ook echt van die bedrijvigheid van extra logees hier genieten. Iedereen is vrolijk en ik ben blij, dat we er de ruimte voor hebben.

Dit weekend is voor ons het vuurwerkweekend. Net als in Nederland met Oudjaar wordt er al van tevoren afgestoken (hoewel lang niet zoveel). In de verte hoor ik wat geknal, maar het haalt niet bij wat ik me van vroeger in Leusden herinner.

Als laatste hebben we vandaag onze post van de afgelopen anderhalve week gekregen. Daarbij zaten ook de rapporten van Kai en Saskia. Kai heeft voor al zijn "eind" (ieder jaar krijgen ze hier een final exam, dat als de helft van hun "cijfer" geldt) examens A's en een B!! Dat maakt zijn uiteindelijke score voor dit jaar heel veel beter!! Ook Saskia's rapport is super, alleen maar A's en B+'s. Ze kunnen met recht van hun zomer genieten (en wij zijn trotse ouders van drie kinderen, die het goed doen op school, ik weet, dat het ook heel anders kan zijn).