Een Floridiaanse weerdag

Zodra ik opsta en de achterdeur naar het deck opendoe, komt de sauna me tegemoet. Dagen als deze noemen Rick en ik altijd "Florida" dagen. Er is wel zon en blauwe lucht, maar ook van die stapelwolken, die makkelijk een onweersbui zouden kunnen vormen. Aan het einde van de middag doen ze dat dan ook. Eigenlijk vind ik dat wel leuk weer, want ik waan me dan even in de subtropen van Florida.

Gisteren onderweg terug uit Williamsburg kregen we een telefoontje, dat de Sienna gemaakt is. Mijn eerste (nou ja, na mijn yoghurt en koffie dan) daad is dus naar Farrish gaan om die op te halen. De huurvan kan ik gewoon op hun parkeerplaats laten staan, die komt Enterprise later ophalen, heel handig!

Terwijl ik wacht op de van komt Heather opeens op me af. Ricks BMW was hier ook een aantal weken geleden en de verzekeringsmaatschappij heeft, volgens haar, ons per abuis betaald, in plaats van hen. Rick zit in een vergadering, weet ik, maar ik sms hem toch maar, want daar heb ik niets over gehoord. Het is allemaal erg verwarrend, maar uiteindelijk betaal ik ze het bedrag. Als ze toch van de verzekering geld krijgen, zullen ze het ons terugbetalen.

Intussen ziet de Sienna er als nieuw uit! Niet alleen de kapotte achterkant is keurig, de van is ook helemaal schoongemaakt. Van het insektenkerkhof op de neus is geen spoor meer te bekennen! Heel goede service is dit.

Thuis doe ik een uur Sports Active en spring dan onder de douche. Als Katja terugkomt van haar oppasbaantje gaan we eerst samen lunchen bij Sakana. We zijn de enige klanten en Ken en MJ begroeten ons allervriendelijkst. Even later zit het restaurant gelukkig wel vol, want ik maak me zorgen over hun overleven, als er weinig klandizie is. Zij zitten al het langst op deze locatie van alle restaurants op dit adres, dus dat is een goed teken.

Katja smeekt mij om de "red carpet roll", waar zij dol op is, maar die ik nogal duur vind. Ze begint te voelen, dat ze over een maand niet meer zo makkelijk even sushi gaat eten. In ieder geval smaakt de rol haar extra goed, wetend, dat ik er speciale toestemming voor heb gegeven.

In hun apartement zal Katja de "den" krijgen, de kleinste kamer daar (omdat ze geen zin had om erover te argumenteren met de andere drie). Het verschil is vooral, dat haar kast buiten haar kamer zal zijn, terwijl de anderen een ingebouwde kast hebben. Verder is de kamer een stuk kleiner, dan de anderen. Daarom wil Katja graag een futon als bed. Dan kan ze die inklappen tot bank, als ze mensen op bezoek heeft.

Bij Ellen's Futons gaan we kijken, of er wat bij zit. Ik moet zeggen, dat ik mij futons als erg ongemakkelijk en zeker geen dagelijks bed herinner. Ik heb er ooit heel ongemakkelijk op geslapen. Maar deze futons komen met een comfortabele matras. Katja is helemaal overstag. Ik ben nog wat huiverig voor de prijs, maar die valt ook alles mee. Ongeveer hetzelfde zouden we kwijt zijn voor een tweepersoonsmatras en box spring. Ik wil graag, dat Rick het ziet, maar vind het ook wel een goede oplossing voor een relatief kleine kamer.

Via het AllesAmerika forum ben ik in contact gekomen met Ellen. Zij is hier vlakbij in Vienna drie jaar geleden een zomer au pair geweest en bezoekt dat gezin nu weer even. We hebben om drie uur hier afgesproken en Ellen komt, heel Nederlands, op de fiets. Al zijn er allerlei onweersbuien om ons heen, het regent hier (nog) niet.

We gaan op het deck zitten kletsen. Ellen heeft een stapeltje Nederlandse tijdschriften voor me mee. Heel lief, want ze is ook al naar het Zuidwesten geweest en heeft die dus overal heen meegesleept voor mij. Ik moet zeggen, het is weer een heel leuke ontmoeting. Ik blijf het leuk vinden zo forumleden en bloglezers te ontmoeten.

Na een uurtje gaat Ellen weer op pad. Net op tijd, want als ik even later met Saskia en Susan naar de chiropractor rijd, regent het. Bij de chiropractor is het "patients appreciation day" en is Saskia's behandeling gratis. Toch mooi meegenomen! Mij wordt ook een gratis behandeling aangeboden, maar daar bedank ik voor. De pijnen, die ik tijdens die behandelingen had, zijn weer een stuk minder tot weg.

Tegen beter weten in, want een inktzwarte lucht nadert, ga ik nog even buiten zitten. Nog geen minuut later begint de zondvloed! Alle achterstallige regen van juli valt volgens mij in een keer uit de lucht! Saskia en haar vriendinnen en een heel stel buurtkinderen gaan voor dansen in de regen. Rick komt doorweekt binnen in zijn werkkleding en is er dus een stuk minder door gecharmeerd. Als ik de bliksem en donder recht boven ons zie en hoor, roep ik de meisjes gauw binnen!

Vanavond maken we het ons makkelijk en eten taco's. Wel de gezonde versie met kalkoengehakt en meergranen tortilla's, die Katja en ik zo lekker vinden. Tot mijn verbazing eten de anderen dit allemaal zonder protest, zelfs Saskia!

Saskia gaat naar weer eens een logeerpartij en Rick en Kai spelen video spelletjes. Katja en ik kijken naar de lijst van apartementbenodigdheden, die Janet heeft rondgestuurd. Mijn hemel, zeg! Als dat er allemaal moet zijn, hebben de meisjes meer, dan Rick en ik, na ons huwelijk.

Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk om met drie andere ouderstellen te maken te hebben. Wij hebben het zeker niet slecht, maar de andere drie gezinnen zijn ronduit rijk en die meisjes zijn de jongsten uit het gezin. Wij hebben nog twee kinderen, die straks naar college zullen moeten en willen niet ons hele budget aan Katja besteden. Ik voel me gedwongen geld uit te geven aan dingen voor het algemeen gebruik daar, die ik als studente op kamers in Utrecht zeker niet had!

Het zal allemaal wel loslopen, ik weet het. Rick is er ook helemaal niet ontdaan van, maar ik vind tig pannen en bakplaten en allerlei keukengerei, terwijl ze toch op campus zullen eten het gros van de tijd, zonde van het geld. Om nog maar niet te spreken van de "gezamenlijke" electronica, die de dames volgens de ouders nodig zullen hebben.

Als ze met zijn allen tv willen kijken, slepen ze maar iemands tv uit de slaapkamer! En moeten ze per se een badkamerset met matjes en douchegordijn (ok, dat laatste zal wel nodig zijn)? Ik zal gewoon wel te Nederlands zijn, maar ik zie gewoon de dollars wegvliegen voor dingen, die nooit gebruikt zullen worden. Zonde, toch? Ik had het fijner gevonden, als Katja een apartement met Leah had gedeeld. Maar goed, liever koekjes worden niet gebakken, zei mijn oma altijd.

Een beetje met lede ogen zie ik dit vier"vrouws" apartementgebeuren tegemoet. Zelf woonde ik met vijf andere meisjes (en "maar" een badkamer, iets, waar Jan zich met deze vier enorm druk om maakt) in een studentenhuis in Utrecht. Dat was hartstikke leuk, maar van luxe was niets te bekennen. Wij hadden twee pannen, zeker geen bakpannen, magnetrons of wat ook. En we maakten heerlijke maaltijden, daar heb ik leren koken (al is het nog steeds niet mijn hobby, ik stond zelfs in de "Tip"!). Deze meisjes zijn zoveel luxe gewend en hun ouders laten hen niet het ware studentenleven proeven, met ontberingen en al.

Maar ach, ik ben vast een izegrim en Katja zal hopelijk een super tweede jaar tegemoet gaan. Ik houd het feit, dat ik het met angst en beven tegemoet zie qua (samen)leefomstandigheden, maar tot mezelf. Als dit schooljaar zonder drama en ruzies verloopt, zal ik deze blog met een glimlach herlezen, want dan heb ik het misgehad.

Het rommelt en gromt om ons heen en aan de radar te zien staat ons nog wat te wachten. Zo corrigeert de natuur zelf de droogte van deze maand in heel korte tijd weer. Arme Cosmo heeft een mindere avond, want hij is als de dood voor onweer.