Behalve die van Virginia Tech heeft Kai nog geen enkele college campus bezocht. Deze maand heb ik als doel gesteld er, als het even lukt, een per week te bezoeken. Als eerste kiezen we een campus, die ik al ken: die van James Madison University.
De presentatie en rondleiding beginnen om half twee, dus ik heb mooi nog even tijd om met Cosmo te gaan lopen. Ik doe mijn verzwaarde vest aan en loop iets meer dan vijf kilometer. Helaas begin ik steeds meer last van de pees in mijn rechtervoet te krijgen. Daar ga ik een enkelsteun voor kopen. Ik heb deze blessure al eerder gehad en dat hielp toen erg. Hopelijk nu weer, anders zie ik mezelf geen tien mijl lopen in oktober.
Keurig om half elf, zoals afgesproken, vertrekken Kai en ik richting Harrisonburg. Kai lijkt wat dat betreft als enige erg op mij. Ik ben altijd stipt op tijd en hij ook. De rest van het gezin zorgt met hun getreuzel ook bij Kai (die nog niet geleerd heeft zich er niet druk om te maken) regelmatig voor ergernis.
Kai zal de ongeveer 175 kilometer lange afstand rijden. Hij heeft al vaker op de interstates gereden, maar dit is natuurlijk bij lange het verst voor hem tot nu toe. Gelukkig zit het verkeer mee en hebben we slechts een kort stukje langzaam rijden bij wegwerkzaamheden.
De rit over de interstates 66 en 81 is altijd erg mooi, maar de 81 is berucht om zijn vrachtverkeer. Katja moet deze route ook altijd rijden, JMU ligt ongeveer halverwege haar rit naar Virginia Tech. De vrachtwagens denderen inderdaad voorbij, maar Kai rijdt goed. Onderweg denk ik wat nostalgisch terug aan de tijd, dat ik hem hielp Lego bouwwerken te maken. Het lijkt opeens zo snel gegaan!
Onderweg
Na iets minder dan twee uur komen we bij de universiteit aan. We hebben nog een uur voor de presentatie begint, dus besluiten eerst te gaan lunchen. Tegenover de ingang van de school zien we een Jimmy John's. Daarvan weten we, dat ze lekkere verse sandwiches hebben (en voor mij belangrijk: zevengranenbrood).
Kai bestelt een "Country Club" en ik een "Billy Club" zonder mayonnaise (wat de fascinatie van Amerikanen met mayonnaise op hun brood is, heb ik na een kwart eeuw nog steeds niet door). De helft van de sandwich is meer dan genoeg voor mij! Jammer, dat we de rest niet koel kunnen houden, want ik vind het zonde om weg te gooien.
Over "koel" gesproken, we eten zo snel mogelijk, want het is ijskoud in de zaak! De airconditioning staat loeihard aan. Buiten is het niet eens zo verschrikkelijk warm. Ik krijg er hoofdpijn van, als het zo koud is! De zon heeft de van opgewarmd en Kai en ik zetten een paar minuten de motor niet aan om op te warmen.
Bij JMU vinden we Sonner Hall, waar we moeten zijn, meteen. Zo te zien aan de tassen, kussens en fans zijn er een aantal studenten aan het intrekken voor een zomerkamp. Gelukkig is er nog ruim voldoende parkeergelegenheid.
Drie kwartier te vroeg lopen we binnen. Kai's naam staat al op de lijst en hij krijgt een brochure over de school in zijn handen gedrukt. Ik krijg een parkeerkaart om van mijn spiegel te hangen, zodat we niet weggesleept worden.
Natuurlijk hebben we geen zin om zolang in een alweer koude zaal te gaan zitten. Na de parkeerkaart in de van te hebben gehangen, lopen we alvast een rondje door de campus. Dit is voor mij de derde keer hier. Katja werd bij deze school aangenomen, dus hebben we de orientatie hier met haar gedaan voor ze wist, dat ze bij Virginia Tech terecht kon.
Deze campus blijf ik ook erg gezellig en mooi vinden. Bovendien valt het me op, dat er iedere keer, dat we er zijn, overal behulpzame studenten staan om de weg te wijzen. Misschien is dat, omdat er een heel aantal nieuwe mensen net is aangekomen voor een kamp, maar het geeft het geheel een heel vriendelijk aanzicht.
De presentatie is interessant en we zien, dat Kai in ieder geval voldoet aan de academische voorwaarden voor deze school. In tegenstelling tot Katja heeft hij alleen niet zoveel buitenschoolse activiteiten om aan te tonen, dat hij ook leiderschap kan geven. Hopelijk telt dat niet zo zwaar mee.
Na afloop worden we meegenomen voor een rondleiding over de campus. Onze gids is Angela uit Maryland, een aankomende tweedejaars (zelfde jaar als Katja, dus). Zij is perfect voor Kai, lekker rustig en ontspannen. Sommigen van de andere gidsen zijn van die superenthousiaste "woe woe" personen, niets voor hem.
dinsdag, juli 07, 2009
James Madison University
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
21 reacties:
Petje af voor Kai hoor! Was ie erg geschrokken? Weet ook niet of ik het er zo goed vanaf zou hebben gebracht.
Dan hebben jullie zeker geluk gehad op de weg ! Al leer je er wel van het blijft altijd schrikken en hier rijden bosjes mensen waarvan je denkt dat ze het rijbewijs bij een krantenabonnement cadeau hebben gekregen. Levensgevaarlijk.
Ik vind het een ellende wanneer die airco's overal op vriezen staan, vooral nu het hier zo heet is buiten is het verschil gewoon veel te groot, heb nu al een paar keer kou gehad op mijn spieren en een neus die potdicht zit.
Sterkte met je pees, vervelend dat die oude blessures ineens weer op kunnen spelen.
Wat een avontuur! Zowel de rit, als al die colleges bezoeken. Zoiets spreekt toch altijd tot de verbeelding als echte Hollandse meid. Toch wat anders dan die "lullige" open dagen op vervolgopleidingen hier.
Lijkt me ontzettend leuk om te doen!
Ik had voornamelijk in Las Vegas last van de airco's. Met dit klimaat hier in NL ben ik natuurlijk niks gewend, dus was enorm in 'shock' dat we op een nacht, zo rond een uur of 2, naar buiten stapten. En ik mijn vest uit moest doen, zo warm was het nog buiten, en binnen had ik dat vest zeker wel nodig! De omgekeerde wereld!
Succes met je voet, ook ik heb een peesje die 'opspeelt' erg pijnlijk!
Wat een avontuurlijke dag! Schrikken aan de ene kant, maar langs de andere kant toch ook blij zijn omdat Kai bewezen heeft dat hij goed met de auto kan rijden.
Wow! Schrikken hoor!
Maar een vraag: 'Hoe kan je in Amerika rijden zonder nog je rijbewijs te hebben?'
Wat een dag zeg, knap van Kai dat hij zijn hoofd er goed bij had.
Groet, Bea
Goed van Kai dat hij koelbloedig blijft achter het stuur. En nu begint voor hem ook de zoektocht naar de universiteit. Weet hij al wat soort opleiding hij wil gaan doen?
Onze dochter start in september aan de universiteit in Gent. Spannend toch wel. En ze leert nu ook autorijden, nog spannender!
Wat een held die Kai. Goed van hem hoor! Wel fijn voor jou om te merken dat hij al zo'n goede chauffeur is geworden.
Leuk verhaal trouwens weer over JMU. Vond ik vorig jaar (of is 't alweer 2 jaar geleden) toen je er met Katja geweest was ook al. Ik ben benieuwd naar de verdere keuzes van Kai.
Wat goed van Kai om zo alert te reageren en dat niet slechts 1 x maar zelfs 3 x. Knap hoor! Veel ervaren chauffeurs zou dat nog niet altijd lukken.
Wat een leuk college hebben jullie gezocht en vooral leuk dat Kai ook enthousiast is.
Zijn de meeste colleges zo fel op leiderschap? Ik kan me namelijk voorstellen dat lang niet ieder persoon geschikt is voor leiderschap en die zouden toch gewoon ook naar een goed college moeten kunnen.
Supergoed van Kai dat hij steeds zo goed reageerde! Wel een tip: laat hem na deze dag gauw weer rijden, voordat hij toch ineens gaat denken wat als...en bang wordt of zo. (al weet ik niet of dat past bij Kai, maar goed) Fijn dat hij JMU wel ziet zitten.
Sterkte met je peesblessure, ik hoop dat de enkelbrace deze keer weer helpt. Het zou rot zijn als je 10 mijl in gevaar komt.
Wat een schrikken en drie keer nog wel. Zijn de video spelletjes toch nog ergens goed voor, dat reactievermogen :)
Bart heeft dit jaar pas voor het eerst op een autoweg gereden, we moeten hier eerst een uur rijden om bij een autoweg te komen.
Fijn dat de rondleiding goed bevallen was. Het blijven toch moeilijke keuzes, en om het in te schatten wat je zou bevallen alleen na zo'n rondleiding is lastig.
wow, dat was tot 3x schrikken zeg! Goed gedaan van Kai!
Het universiteit-avontuur blijft steeds fascinerend voor mij! Dat kennen wij hier niet op die manier. Je moet niet toegelaten worden of zo, je kan je gewoon inschrijven waar je maar wil.
Die campus ziet er erg goed uit!
Die airco's zetten ze hier soms ook wel extreem hoog, dat lijkt me echt niet gezond.
Kai doet het goed op de weg zeg! Gelukkig dat hij zo allert is, inderdaad, tijd voor zijn rijbewijs.
Wauw, wat een avontuur op de weg!
Wat goed van Kai dat hij drie keer zo snel en goed gereageerd heeft!! Ik denk dat menig ervaren automobilist dat nog niet lukt.
Leuk verhaal over JMU. Zoiets spreekt hier inderdaad wel tot de verbeelding. Heel anders dan hoe we hier een vervolgopleiding kiezen. Ben benieuwd naar de verdere bezoeken.
Groetjes,
Anja
Pff, doodeng! Knap van Kai, ik rijd nog steeds het liefst zelf, al hebben twee van mijn drie kids een rijbewijs ;-)
Te koude airco's vind ik ook vreselijk trouwens.
@Menno/1250 -- het verschilt per staat. Hier in Virginia mag je, als je 15,5 bent en de "driver's education" (heel veel theorie) op school hebt gevolgd, je theorie examen doen. Daarop krijg je een "learner's permit". Dan mag je, onder begeleiding van een ouder of andere rijbevoegde volwassene, gaan rijden. Je moet veertig uur rijervaring opdoen op die manier, waarvan tien uur in slechte weersomstandigheden of het donker. Daarna kun je je bij een professionele rijschool aanmelden, waar je nog eens 7 tot 10 uur les krijgt. Als dat allemaal goed gaat, krijg je (minimaal een jaar na je learner's permit hier in VA) je rijbewijs. Althans, je krijgt een papiertje, waarop staat, dat je geslaagd bent. Je ware rijbewijs krijg je pas van de rechter, na een indrukwekkende ceremonie met een film over wat drinken en autorijden kan aanrichten en hoe zelfs een auto, die heel langzaam rijdt, veel schade kan aanrichten.
@An -- nee, hij weet nog niet, wat hij wil. Hij is in meerdere dingen geinteresseerd, zoals environmental science en graphic design.
@Petra -- niet zozeer op leiderschap, maar wel met kijken, of je je langere tijd voor iets kunt inzetten. Kai is hard op zoek naar een baantje (nou ja, op zijn Kai's dan wel "hard" ;)).
@Annemiek -- die computer games, daar had ik nog niet eens bij stilgestaan, maar dat zal best geholpen hebben!
Mooie campus. Jeetje wat een avontuur op de terugweg. Dat heeft Kai mooi gedaan allemaal. Knap hoor. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als me dat allemaal overkomt. Denk dat ik toch wel ergens was gaan stoppen daarna om even bij te tanken.
Sue in Orlando, FL
Tjee, mijn complimenten voor Kai. Wat een rit naar huis heeft hij gereden zeg.
Spannend zo'n universiteit-avontuur, ik ben benieuwd waar hij uiteindelijk terecht zal komen.
Heel herkenbaar je nostalgische gedachten aan lego bouwwerken. Ik heb daar ook regelmatig last van. Nog erger...als ik leuke kinder meisjes of jongeskleding zie denk ik vaak: Ohh als sanne of Jordy nu nog klein waren dan......
Hahaha, misschien wordt het tijd dat ik Oma word. Nee, de kinderen zijn met 23 en 21 jaar nog te jong.
Wat gaat het toch snel hè.....van Legobouwwerken naar de universiteit en een rijbewijs. Ik deel je gevoel. Super van Kai hoe hij reageerde!
Ik geloof niet dat ik het er zo goed vanaf zou hebben gebracht als Kai - dat was echt een beproevings rit!! In ieder geval zul je hem als hij eenmaal z'n rijbewijs heeft met een gerust hart de sleutels kunnen overhandigen.
Jeetje, Kai is er inderdaad klaar voor. Gelukkig maar, want dat geeft ook jou een veilig gevoel niet! Wij mogen ons ook al eens langzaam gaan voorbereiden, al hebben we nog geen idee hoe het werkt.
Een reactie posten