Meer autoperikelen

Al een paar weken wil ik dolgraag naar het Shenandoah National Park. Daar hebben verscheidene mensen, waaronder Nederlandse toeristen en deze fotografen, bij Elkwallow recentelijk een moederbeer met haar drie kleintjes gezien. Ik wil dat ook zo graag en denk vandaag mijn slag te slaan. Er staat niets op de agenda, althans, zo lijkt het.

Gauw doe ik een uur Sports Active (ik verbeeld me, dat ik verandering in mijn spieren zie ermee, maar nogmaals, waarschijnlijk verbeelding). Inmiddels is de zon verdwenen en is het flink bewolkt. Hm, misschien toch de radar even checken. Daarop zie ik een groene, gele en rode massa precies boven de Shenandoah! Tegelijkertijd kondigt de National Weather Service een "severe thunderstorm watch" af voor ons gebied.

Vervlogen zijn mijn dromen van foto's van leuke beertjes. Het weer zit voor het eerst in weken in de weg. In plaats daarvan maak ik Katja wakker. Haar tijdelijke band zit erop en het waarschuwingslichtje over de motor is weer aan. De band kan maandag ook nog gemaakt, maar met dat waarschuwingslichtje wil ik niet, dat ze rijdt. Bij Jiffy Lube krijgt ze te horen, dat er meer mis is, dan wat zij kunnen doen. De auto zal dus naar de garage moeten.

Omdat we niet weten, wat er precies mis is, en ik niet wil, dat Katja met een klein kind in die auto gaat rondrijden, stel ik voor, dat ze vanmiddag mijn van gebruikt. Gauw rijd ik naar Whole Foods om wat benodigdheden te halen en dan ben ik autoloos.

Katja's oorspronkelijke plan voor vanmiddag was de dierentuin. Maar met de regen in aantocht besluit ze in plaats daarvan te gaan bowlen (gelukkig, want dat is veel dichterbij). Om haar spullen te halen komt Katja met Cammy van zes even naar huis.

Cammy is dol op Cosmo en Katja geeft haar een paar hondensnoepjes. Tot mijn verbazing en genoegen luistert Cosmo perfect naar dit kleine zesjarige mensenkind! Hij zit, gaat "down" en rolt zelfs voor haar. Ik moet dat gewoon fotograferen, het is zo schattig, zowel het kind als de hond.


Katja gaat dus bowlen, Kai vertrekt naar vrienden en Saskia naar Aoife. Opeens heb ik het rijk alleen. Tijd om de berg was, die ongemerkt weer aangegroeid is, aan te vallen. Als ik daarmee klaar ben is het nog steeds erg vochtig, bewolkt en zo af en toe een paar druppels (om ons heen regent het, getuige de radar, hard, maar zoals wel vaker komt het hier niet).

Naar het zwembad gaan vind ik niet zo leuk zonder zon, dus ik besluit de hot tub klaar te maken. Daarin lees ik eerst de nieuwe Self. Die bewaar ik om mee naar Aruba te nemen, want er staan goede strandoefeningen in. Daarna begin ik aan mijn nieuwe boek, wat me al gauw "grijpt". Tegen de tijd, dat Saskia thuis komt, zie ik er ongeveer als een pruim uit. Het is ook zo lekker en ontspannend zo in de tuin met niemand om me heen!

Behalve de paar regendruppels is het hier droog gebleven en als Saskia en ik in de hot tub zitten schijnt de zon zelfs weer. De vochtigheid is als sneeuw voor de zon verdwenen en alweer is het aangenaam vertoeven buiten. Telkens lees ik over de warmte en vochtigheid net ten zuiden van ons en de vele regen net ten noorden van ons en dan krijg ik toch even het gevoel in een paradijs te wonen hier deze zomer. Al ben ik dol op warmte, hoe dan ook, deze droge warmte vind ik ook vele malen prettiger, dan met hoge luchtvochtigheid.

Rick komt thuis en we besluiten, dat hij Katja's auto weg gaat brengen naar Merchant's. Die is hier vlakbij in Vienna en repareert allerlei auto's. Hopelijk kunnen ze het snel doen, want Katja zal haar auto volgende week weer flink nodig hebben voor haar oppasbaantjes.

Saskia en Delaney (die hier blijft logeren) hebben honger, dus ik haal gauw wat hamburgers bij McDonald's. Daarna haal ik Rick op bij Merchant's en gaan we samen bij Sakana eten. We worden weer als oude bekenden begroet en nemen plaats aan de sushi bar. Mijn favoriete rol is er, met zeepaling, zalm en bruine rijst. Super!

Voor Katja, die inmiddels klaar is met babysitten, nemen we ook wat sushi mee. Daarna vertrekken Leah en zij naar Fredericksburg. Daar gaan ze logeren bij een van hun flatmaatjes van komend schooljaar. Per 1 augustus krijgen zij hun apartement en er valt nog heel wat te regelen. Zo af en toe slaat de schrik me om het hart, want de tijd gaat zo snel!


Hondenvriendschap = samen op een frisbee knauwen

Het is inmiddels heerlijk buiten, dus Rick en ik gaan op het deck zitten. Saskia en Delaney gaan in de hot tub en ik vermaak me met het luisteren naar hun gesprekken. Het zijn zulke echte tieners!

Om een uur of elf gaat de telefoon. Het is Janet, of we van de meisjes gehoord hebben. Nee, dat hebben we niet, maar Katja is niet altijd zo stipt met ons te laten weten, dat ze veilig is aangekomen. Leah echter wel en ik hoorde Janet ook specifiek vragen om te bellen. Janet krijgt nu Leah niet te pakken en ze hadden er allang moeten zijn. Ook bij Kelly thuis wordt er niet opgenomen.

Rick en ik worden nu ook enigszins ongerust. Ook Katja neemt haar mobieltje niet op. Ik kijk eens op het internet of er iets staat over een ongeluk in de buurt van Fredericksburg, maar alles lijkt daar (gelukkig!) kalm. Eindelijk, na ettelijke sms-jes en voicemails op hun beider telefoons, belt Katja om half een zich heftig verontschuldigend op. Ze waren niet direct naar Kelly gegaan en vergeten ons te laten weten, dat ze wel goed waren aangekomen. Pfff!

Gewoonlijk zijn Rick en ik geneigd te denken, dat Katja het wel vergeten zal zijn. De bezorgdheid van Paul en Janet (deed me eigenlijk ook wel goed te zien, dat andere ouders het ook niet zo makkelijk vinden, die lange ritten) bracht ons ook aan het twijfelen. Maar we kunnen met een gerust hart gaan slapen, gelukkig!