Nieuw kapsel

Het septemberschema bij Anytime Fitness is ingegaan en nu begint de vrijdagklas om negen uur. Perfect voor mij dus om er langzaamaan weer aan te beginnen. Ik word door iedereen een hartelijk welkom terug geheten. Pat had me al verteld, dat een aantal mensen, waaronder Sharon, had opgemerkt, dat ze me misten. Het voelt een beetje als thuiskomen, ik heb ook weer zin in de regelmaat straks.

Tijdens de training vertelt Pat, dat ze gisteren bijna naar Colorado was gevlogen om bij haar oudste te zijn. Bij Sam zijn zes weken geleden de verstandskiezen eruit gehaald en sindsdien heeft zij aan een kant een infectie. Nu is die ook in haar kaakbot gaan zitten en gisteren moest ze weer onder het mes. Natuurlijk is het niet leuk om als moeder dan zo ver weg te zitten!

Een van de andere vrouwen en ik vragen aan Pat of ze geen webcam heeft. Dan kan ze ook zien, hoe Sam eraan toe is. Over erheen vliegen wil Sam namelijk niets horen. Pat heeft die niet en ook geen Skype of MSN, dus ik ga met haar mee naar huis en installeer Skype op haar computer. Sam heeft al een Skype account en een webcam en Pat gaat vanmiddag een webcam kopen. Ze is een heel stuk vrolijker, dan vanochtend, bij het vooruitzicht haar dochter virtueel te kunnen zien.

Meteen stelt ze ook voor om te gaan lunchen. Daar ben ik natuurlijk altijd voor te vinden! Ik ga naar huis om me presentabel te maken en dan komt Pat me ophalen. Zij heeft nog nooit bij het Maple Ave Restaurant gegeten, dus ik stel dat voor.

Als we er aankomen is het nog niet druk, maar al gauw vult het hele restaurant op (nou ja, ze hebben op zijn hoogst tien tafels, dus het is al gauw vol). Leuk vind ik, dat de hostess mij meteen herkent van vorige week en me bedankt voor het terugkomen.

Lunch is helemaal een "deal" hier! Voor $14 kun je een soep of salade en twee van hun "small plates" of een van hun "main plates" kiezen. Met de grote porties nog in mijn hoofd, kies ik voor een kop gazpacho en een main plate, de Bulgogi wrap. Die laatste is heel licht, dun gesneden biefstuk, die je in slabladeren rolt.

Pat weet nog niet, hoeveel eten de "small plates" zijn en bestelt een huissalade (enorm!), de mosselen en Spaanse dumplings. De porties zijn net zo groot als 's avonds. Pat kan het dan ook niet op. Een zo'n lunchspecial zou genoeg zijn geweest voor ons tweeen.

Aan Karin heb ik beloofd vanmiddag de rest van mijn Nederlandse tijdschriften, die ik eindelijk uit heb, langs te komen brengen. Ik tref haar buiten zittend aan. Het gaat enorm goed met haar! Ze loopt al kleine stukjes zonder krukken en rijdt alweer auto. Onvoorstelbaar, een week en twee dagen na een heupoperatie! Karin moet nog aan het idee wennen, dat ze straks gewoon dingen, als een lange wandeling maken, kan doen. Dat kon ze al zeker tien jaar niet meer!

Na alle zon en zee en zwembad ziet mijn haar er niet meer uit. Tijd voor Mona, dus, die een blik op mijn hoofd slaat en vraagt, wat ik ervan denk. Nou, het is wel erg licht geworden en de uiteinden zijn heel droog. Ja, zegt ze, tijd voor een verandering. Ik onderwerp me aan haar kundige handen. Een donker, veel korter en pittiger, maar niet te kort voor Ricks smaak straks, is het resultaat. Ik ben zeer tevreden!

Nu ik dan toch aan mijn uiterlijk aan het werken ben, is een ander deel van mij ook aan verbetering toe. Sorry, heren, vergeef me het zeer vrouwelijke onderwerp even. Gisteren heb ik de hele dag aan mijn bh lopen sjorren om te proberen hem beter te laten zitten. Bij Victoria's Secret of de warenhuizen krijg je niet de persoonlijke service, waar ik naar zoek. Gevolg is slecht passend ondergoed en ik heb er nu genoeg van!

In Vienna zit een zaakje, waar ik al vele malen langs ben gelopen, maar nooit binnen ben gegaan. Het heet Trousseau, dedicated to the Art of Romance. Ik dacht dus altijd, dat je daar vooral sexy lingerie of bruidsspullen kon kopen. Toen ik echter tegen Janet over mijn bh problemen klaagde, raadde zij deze winkel aan.

Trousseau ligt vrijwel naast de kapsalon, dus ik trek de stoute schoenen aan. Ik word inderdaad heel discreet geholpen en sta versteld, wat een verschil een goed passende bh maakt! Zowel qua gevoel, als qua aanzicht in een topje vind ik het een enorme verbetering. Het kost ook wel even wat meer, maar het is me het helemaal waard. Hun bh's zijn trouwens van Chantelle, Frans, dus.

Thuis wordt mijn kapsel zeer goed ontvangen. Rick is weer helemaal verliefd, ha ha! Ik moet zeggen, Mona heeft echt haar best gedaan. Nu nog even zien of ik het zelf ook zo in model kan foehnen.


Een paar matige zelfportretten, maar ze laten het nieuwe kapsel goed zien



Rick heeft zin in een Belgisch Delirium Tremens biertje en de Maplewood Grill heeft die in hun tap. Kai gaat mee en rijdt, zodat Rick kan genieten. Tot Ricks grote teleurstelling is dat bier te duur gebleken voor een tap en is het vervangen met een Amerikaanse microbrouwerij donker bier.

Rick en ik delen de garnalen en crab "poppers". Die hebben we wel lekkerder gehad. We horen, dat de chef op vakantie is, dus dat kan de mindere kwaliteit en de heel lange wachttijd (zonder verontschuldigingen, qua service is het hier niet super) op het hoofdgerecht verklaren. Ik krijg mijn salade zwemmend in dressing, terwijl ik zonder heb gevraagd. De tonijn is wel, zoals gevraagd, helemaal "rare", maar ook steenkoud. Die heeft staan wachten, tot Ricks en Kai's maaltijden klaar waren.

Het is gewoon jammer, dat het menu interessant klinkt, maar dan zijn de service en de keuken niet betrouwbaar. Er zijn teveel goede restaurants in de buurt, ze moeten echt beter leveren, dan dit! Wat denken jullie, heb ik inmiddels genoeg ervaring om een restaurant-criticus te worden?